Merhaba ismin ne İsmim Akay peki sen? Benimde binay Ne kadarda garip bir adın varmış Hiçte bile anlamı öylesine güzel ki bin ay eder demek peki senin isminin anlamı ne Parlak ay,aydınlık ışık demek

Ateş kaya: Canım dediğim canımı aldı,yar bildiğim yara açtı ASme Sahra Şah: Coğrafya kaderdir denilirdi ama ben ailemin işlediği günahların kehanetiyle cezalandırıldım Aşkım uğruna bir zalime direnişimdir... Bahoz Peyman :Varsın en zalimi ben olayım ama Aşk zehirse içmeyede zalim olmayada varım... Not:Gerçek hayat hikâyeleri

Kitabın eski ismi,Bir...İki...Üç. Yalnızlık mı yaralar insanı en çok yoksa koca bir şehrin ortasında, onlarca insan arasında yalnız hissetmek mi ? Ailesinden ayrılıp sokaklarda kardeşlerini buldu. Bir gün bir kadın geldi ve o sokaktaki çocukları buldu. Hani çoğ kişinin yol kenarlarında görüp geçtiği o çocuklara aile oldu. Hayat yine gülmedi onlara ama onlar güldü. En ufak güzel bir şeye gülümseyip ayakta durdular. Kayıplar verildi, derin yaralar alındı ama yıkmadı. Yeri geldi sevildiler yeri geldi istenmediler ama onlar yaşamaya devam ettiler. İlerde ne olur bilinmez ama bir gün pes etmeyi düşünürse, işte o gün son günüdür. Pınar Öztürk, zorlu yollardan geçip asker oldu. Çok çalıştı yüzbaşı oldu, bir adam gördü aşık oldu, yeri geldi hiç tanımadığı birinin ablası, kardeşi oldu. Hayat bu ya gün geldi aşkını kaybetti, gün geldi sevdiklerini. Yinede yaşamak ve savaşmak için büyük bir sebebi vardı, vatanı. .................... Ben Yüzbaşı Pınar Öztürk, bu vatan için canını verecek askerlerden biri. Kişi ve olaylar tamamen hayal ürünüdür.!!

Çocuklar büyür ve değişirlerdi. Alışkanlıkları, yaşam tarzları yaşadıklarıyla şekillenir, birçok şey unutulmaya mahkum bırakılırdı. Peki ya çocukluk aşkları? Kalır mıydı sonsuza dek? Yoksa unutulurlar mıydı? Ölüme aşık bir kadını döndürebilir miydi hayata? İnandırabilir miydi tekrar sevileceğine? Yoksa yetmez miydi gücü hiçbirine? Öylece kayıp gider miydi sevdiğim ellerinden? Bazı visaller mahşere kalmıştı ancak masal devam edecekti geride kalanlarla...

“Bazı aşklar, zamanın ve mekanın ötesine geçer. Ne kadar uzak olursa olsun, ne kadar kopmuş olursa olsun, kalbin bir köşesinde hep yaşar. İşte o aşklardan biri de bizdik. Seninle geçen her an, bana öyle bir şey öğretti ki... Sevgiyi sadece hissedebilmekle kalmaz, aynı zamanda onu kaybetmenin acısını da içinde taşımak zorunda kalırsın...”

Adalet var mıydı gerçekten? Bir sorumsuzluktan dolayı insanın hayatı mahvolur muydu? Evet, bu insanoğlu değil miydi bu, her ne olsa yapardı, gözü dönerdi ama ama sonu ne olurdu? Elbet Bir gün sevdiğini kaybederdin. İşte ben her gün gökyüzüne bakarken artık bir toprağa bakıyordum, kim anlardı beni, sadece toprağın altında yatan benim canımdan bildiğim canım anlardı ama her şey çok geçti......

GİRİŞ Gitmek mi daha zordu? Yoksa kalmak mı? Fark eder miydi? İkisi de içinde bir veda taşımıyor muydu? İkisi de biraz buruk değil miydi sahi? Bıraktığın zamanki gibi, kalmak öyle kolay mıydı? Bazen bir mezar, bazense bir ayrılık değil miydi veda? Söylenmeyen son sözler, son bakışlar değil miydi? Son sarılış, son öpüş, son nefes, son koku... Veda Tek kelime, dört harf İçinde acı, keder, özlem, nefret ve kin. Belki en çok da aşk. Vedanın ne demek olduğunu sadece veda etmeyi bilenler bilirdi. Vedalar ancak güzel yürekleri acıtırdı. "Vedaların en güzeli sensin" "Ama vedalar halâ buruk." * "Vedalar gitmeyi gerektirmez." "Ama en güzel vedalar gitmekle başlıyorsa?" "Vedalar gitmeyi gerektirmez." "Ama en güzel vedalar gitmekle başlıyorsa?"GİRİŞ Gitmek mi daha zordu? Yoksa kalmak mı? Fark eder miydi? İkisi de içinde bir veda taşımıyor muydu? İkisi de biraz buruk değil miydi sahi? Bıraktığın zamanki gibi, kalmak öyle kolay mıydı? Bazen bir mezar, bazense bir ayrılık değil miydi veda? Söylenmeyen son sözler, son bakışlar değil miydi? Son sarılış, son öpüş, son nefes, son koku... Veda Tek kelime, dört harf İçinde acı, keder, özlem, nefret ve kin. Belki en çok da aşk. Vedanın ne demek olduğunu sadece veda etmeyi bilenler bilirdi. Vedalar ancak güzel yürekleri acıtırdı. "Vedaların en güzeli sensin" "Ama vedalar halâ buruk." * "Vedalar gitmeyi gerektirmez." "Ama en güzel vedalar gitmekle başlıyorsa?"

"bunu bana nasıl yaparsın...ben...ben sana güvenmiştim ben ilk defa birini köpek gibi sevdim ama sen...sen bana ihanet ettin ben...ben bunu hakedecek ne yaptım sana..." Dediğinde göz yaşlarım ardı ardına akıyordu durmuyolardı "ben...ben çok özür dilerim...yapmamlıydım çok...çok özür dilerim...bende seni sevdim...affet beni...özür dilerim..."

Hayatın kaçıncı darbesiydi bu. İnsanlar hep acı, pişmanlık içinde mi yaşardı? Benim istediğim, hayal ettiğim yetişkinlik böyle değildi. Böyle olmamalıydı... Peki ya sen? Sana en ihtiyacım olduğu zamanda neredesin?

Gülüşüyle baharları getiren kadın, sonbaharda kaldım.. Gittin.. Ve solumda kaldın.. Ve soluğumda… Ve sonumda… Dudakları kıpırdamıyordu adamın ama gözleri haykırıyordu seni seviyorum diye… Yaktığım sigaraların dumanıyla öldürmeye çalıştım, içimde yaşattığım seni. Sen kalbimden kovulmadıkça Bu ayrılık hep eksik kalacak 👉 Sigara, acı ve küfür içerir. Kısa alıntı yapılmıştır. Şarkı önerisi de vardır.

Benim sorunumun geçmişle alakalı değil şuanımla alakalı. Kopamadığım geçmiş geleceği hayal etmeme engel oluyor. Geçmişim şuanıma çelme takıyor. Bana gelirsek eğer, Ben biraz imalat hatasıyım. Kelebek olmak için koza ördüğüm zaman karga olacağımı kimse düşünmezdi. Ben bile.. Hadi benim karga ruhumu merhaba deyin. "Beynimde yankılanıyor bir karganın sesi yoksa bu içimdeki ölünün habercisi mi?"

Ailesini, en yakın arkadaşının düğününde kaybetmiş bir Çerkez kızı. Piraye Vumar! Ağalığı bırakmış bir adam. Yusuf Agir Bozbey! "Töre kitabı değildir"

Okumak bir başkasının gözünden dünyaya bakmaktır. Denemelerimi okurken bu sefer de dünyaya benim gözümden bakmış olacaksınız. Düşüncelerimiz arasında benzerlikler ya da farklılıklar olacak, zaten güzel olan da herkesin birebir aynı olmaması. İyi okumalar

Bir İntikamın Can Yakan Hikayesi...

Aşktan umudunu yitirmeyenlerin hikayesi... (Basılı Eser)

AFFEDEMEDİĞİNİZ TÜM HERKESE İTHAFEN YAZILDI...

One shot hikaye

Güneş ne yandan doğar bilmem ama benim günüm senle başlar, senle biter...

"Sev..." dedi, gözlerinde gördüğüm acıya rağmen benden bir uzaklaşmayı başarmıştı. "Önce kendini, sonra başkasını.." "Bilirsin beni, denizden korkarım. Yüzemem. Ama bak.." dediğinde bakışlarını arkasında görünen denize çevirdi. "Şimdi ona geldim. Ne kadar garip değil mi?"" Başımı onu onaylarcasına salladığım zaman arkasını bana döndüğünde kafasını gökyüzüne doğru kaldırdı ve güldü. "Denizden korkan bir adam ölümü için denizin kucağına koşuyor."

"Sanki tüm hayatım boyunca yanlış melodiyle dans etmiş gibiyim." Serçe ruhuna sahip bir insan... O, aydınlık ile karanlığın bir biri üzerinden süzülerek yok olmasını sağlayan lânetli... O, ızdırap dolu bir geçmişin, geleceğe taşıdığı izleri söküp almaya çalışan, tükenmiş bir harf. Harflerin oluşturduğu kelime, onun ölümü. Ölümü olan kelime, göğüs kafesinin içinde çiçek açmış adamın ismi... Ölüm çok yakın... Ölüm, ona çok yakın.

Dört harflik bir kelime Baba. Ne kadar derin bir yara olabilir ki insanın yüreğinde. Baba... "O gün anlamıştım gideceğini" Şaşkın gözlerle baktı bana. "Anlamıştım, çünkü bir kızın kalbi babası ile atar."

Düzenlemelerden sonra yayınlanacaktır.

Ölüm döşeğindeki bir kadının kocasına bıraktığı mektuplar, onu bir başka kadına emanet ederken, Baybars ve Nevra`nın hikayesini başlatacak... HASSAS İÇERİK... .......... "Sanırım.. sadık bir adam olmak bana göre değilmiş.." yüzünde hafif bir tebessüm oluştuğunda, gözlerinden yeniden bir kaç damla yaş aktı.. genzimi sızlatan ve ona sarılmamı fısıldayan bir ses, saatler önce yaşadığım şeyleri bana unutturmak ister gibiydi.. Elimi hızla çektim .." Anlaşılan öyle.." geri çekildiğimde Son kez baktı gözlerime.. "O zaman dedi.." titrek sesiyle.. "O zaman.." dedim titrek sesimle.. "Hoşça kal" dedi gözleri yüzüme gitme der gibi bakarken.. neden öyle bakıyorsun Allah`ın belası! her şeyi yapıp, karşımda pişkin pişkin, hoşça kal diyorsun.. bir şey yapsana.. bir şey söylesene.. açıklamaya çalış , yalan söyle.. çabala.. neden duruyorsun.. "Hoşça kal.." dedim..