Çete liderinin, öldürmek üzere yanlış kızı kaçırmasıyla başlayan ve herkesin kaderinin değişiminin hikayesi...

• Elini masanın altından bacaklarıma doğru yaklaştırdı. Nefesimi tutmak istedim ama bu imkansızdı. “Bakın, bıçaklayan kişiyi gördüm. Polise gidersek hallederi-“ Sözümü bitiremedim çünkü parmakları, çıplak bacağıma değdi. Sustum ama kimse fark etmesin diye devam etmek zorunda kaldım. Yutkunarak Mehtap’a döndüm. “Polis olmaz.” Dedi soğuk bir tavırla. “Neden olmazmış? En olması gereken şey bu aslınd-“ Soğuk parmaklarını bacağıma sürtmesiyle sertçe yutkundum. Yavaşça elinim tersini iç bacaklarıma doğru sürttü. Hissettiğim tüy kadar hafif ama beni yakacak kadar ağır duygu, beni ateş altında bırakabilirdi. “Aslında.” Diye bitirdim ve elimi saçlarıma götürerek hafifçe kenara attım. Parmakları büyük bir istekle bacaklarımda dolanıyordu. Burası iyice sıcak olmaya başlamıştı. Gözlerimi ona değdirmemeye özen göstererek yerimde kıprandım. “Sen bize o kişiyi tanıt, biz buluruz. Polise gerek yok.” Dedi Kubilay. Bakışlarımı ona çevirdim. Hemen önümüzdeki sırada Mehtap ile ters bir şekilde oturarak bize bakıyorlardı. Parmakları yavaşça bacağımdan yukarıya doğru çıktı ve eteğimin ucuna gelince olduğu yerde daireler çizmeye başladı. Alnımdan ecel terleri dökülürken yavaşça bakışlarımı ondan tarafa, sağa doğru çevirdim. Sanki bacağımı büyük bir arzuyla okşayan kendisi değilmiş gibi ciddiyetle Kubilay’a bakıyordu. Saçları dağınık bir şekilde alnına düşmüştü ve iri kolları giydiği tişörtün içinde muhteşem duruyordu. Biraz daha bakarsam, alev alev yanacağımı hissettim. Bakışlarımı Mehtap’lara döndürdüm. “Olabilir, çıkışta bunun hakkında konuşalım.” Dedim zar zor. Sesimi gerçekten yutacak gibiydim. Parmakları bacağımın üstündeyken odaklanmak çok zordu. Sıcaklamıştım. Dairesel hareketleri hızlandı ve iki parmağı eteğimin altına girdi. Bedenimi kaplayan titreme ile yerimde duramayacak gibi oldum. Elimi kendime doğru yelpaze gibi sallamaya başladım. Ensemden, sırtıma doğru bir ter damlası akmıştı. “Sıcakladın mı?” Diye sordu Mehtap. Hızla başımı ona çevirdim ve elimi indirip masanın üstüne koydum. Hava soğuktu, kış mevsimindeydik. Sıcaklamak… Garipti. Yanımdakinin sırıttığını gözümün ucuyla fark ettiğimde sinirle yutkundum. “Hıhım… Sıcak sanki biraz…” Dedim zorlukla. Parmağı yavaşça yukarı doğru çıkarken, sızladığımı hissettim. Çok yanlış yerdeydik. “Hava o kadar da sıcak değil sanki…” Diye imalıca konuşan Kubilay,’ın bakışları, Aras’ın koca parmaklarının durduğu, bacaklarımın üstündeydi. • DİP NOT!! KARAKTERLERİM LİSE SON SINIF ÖĞRENCİLERİ ANCAK YAŞLARI 19-23 ARASI. BU YÜZDEN YAŞ SINIRLI BÖLÜMLER OLACAKTIR. BUNA DİKKAT EDEREK KİTABA BAŞLARSANIZ SEVİNİRİM!!!

Bir Bedel Meselesi

Baskın bir aile ortamında büyüyen Elara, verdiği kaybın ağırlığını ve ve ailesinin sorunlarının hepsini sırtında taşımaktadır. Değer verdiği birini kaybetmesiyle bütün ailesi ve kendisi derinden sarsılır ve Amerika`yı terk ederek Türkiye`yeye giderler. Bütün zorluklara rağmen Elara bir şekilde hayatını burada da devam ettirir lakin ailesinin benciliğinden ve baskısından hiçbir şey azalmamıştır. Daha iyi yerlere gelmesi için ailesinin verdiği karar üzerine dört yıl sonra tekrar Amerika`ya gider lakin beklenmedik bir şekilde Amerika`nın çılgın bir grubuna düşer.

Deniz, sıradan bir hayatın kıyısında dururken bir gecede tehlikenin merkezine sürüklenir. Peşine düşen karanlık bir örgüt, kaybolmuş dosyalar ve savcılığın içinde büyüyen şüpheli bir gölge… Hiçbiri planlı değildir; tıpkı karşısına çıkan adam gibi. Yalın. Soğukkanlı, sessiz, kuralları olan bir koruma. Aralarındaki yakınlık, Deniz için istenmeyen; Yalın içinse görev sınırlarını çoktan aşmış bir bağa dönüşür. Tehlike yaklaşırken birbirlerine mecbur kalır, mecbur kaldıkça daha fazla karışırlar. Bir adım mesafe güvenlidir. Bir adım daha yakınları ise geri dönüşsüz. Bu hikâye, hem hayatta kalmanın hem de imkânsız bir yakınlığın sınırlarında yürüyen iki insanın, kaderden çok gerçeğin belirlediği bir mücadeleye adım atışını anlatır. (Bu kitabı, kendimde bir okur olarak istediğim kitabı bulamadığım için yapay zekadan yazmasını istedim ve okurken aynı zamanda bunu yayınlayıp sizlerle de paylaşmak istedim)

Yardım etmek istemişti sadece sonucunun böyle olacağını bilse bile yine yapardı. Karanlıktan korkan birini karanlığa hapsetmişlerdi, korkmuştu ama mücadele etmişti. Başarıp başaramadığını henüz kendi bile bilmiyordu. O gün bir kız çocuğunu kurtarmıştı ama kendi içindeki çocuğu öldürmüştü... Ölmemişti ama artık yaşamıyordu da. "Bazı acılar sessizdir, ölüm gibi..."

İstanbul’un hiç durmak bilmeyen kalp atışlarına eşlik eden korna sesleri ve bitmek bilmez bir koşuşturmacanın ortasında, Suadiye’nin nadir çınar ve erguvan ağaçlarıyla süslü caddesi, şehrin karmaşasına inat bir sükunet köşesi gibiydi. Damla, bu caddenin en zarif binalarından birinin önünde durdu. Cam kapıdaki yansımasına kısa bir bakış attı: Üzerine mükemmel oturmuş beyaz önlüğü, toplu saçları ve kendinden emin duruşuyla, buraya ait olduğunu her haliyle belli eden genç ve başarılı bir estetisyen.Bugün, o sükunet köşesinde fırtınalar kopartacak önemli bir gündü. Kliniğinin kapısından içeri girerken, bugünkü son randevusunun kariyeri için bir dönüm noktası olacağını biliyordu. Milyonlarca takipçisi olan bir sosyal medya fenomeni olan hastası, sadece burun ameliyatı olmak için gelmiyordu; beraberinde getirdiği muazzam bir görünürlük ve itibar da getiriyordu. Bu operasyonun başarısı, Damla`nın adını İstanbul`un en aranan estetisyenlerinden biri yapacaktı.Her şey planlandığı gibi mükemmel ilerliyordu. Steril, şık ve modern kliniği, başarının somut bir kanıtıydı. En pahalı ekipmanlar, en nitelikli personel ve her detayıyla kusursuz bir işletme... Damla, yıllar süren emek, özveri ve çalışmanın ardından nihayet kariyerinin zirvesindeydi. Oysa zirve, aynı zamanda en sarp yokuşun da başlangıcıydı ve o, farkında olmadan, her şeyin bir anda altüst olacağı o uçurumun eşiğinde yürüyordu

"Derler ki, Okyanusun kalbinde boğulduğunuzda, İki kişi çok üzülür. Birisi okyanusun kalbinde boğulmayı hak etmediğini düşünen kişi, Diğeriyse onu tam kalbinde boğan okyanus. Ama sorsanız, Kendinden en çok nefret kişiyi, Okyanus olurdu, Her zaman."

Okyanusun Kalbinde Boğulduk kitabının baş karakteri olan Asır`ın günce defteridir, bölüme başlanmadan önce okunması gerekir♡ "Bir mezar kaz, kalbimin ağrısı. Oraya beni göm, Sonra bırakıp git olur mu? Ama merak etme, Bana gelmeni beklerim, Ya da, Ben seni bulurum."

Şovelye ve prenses kurgusu Test için yazıyorum

O gece elinden tuttuğumda bütün hayatımın değişeceğini bilemezdim. Onunla yeniden hayata başlamıştım ve ilk kez nefes almışım gibi yanmıştı ciğerlerim. O ilk nefesin bedeli bu kadar ağır mıydı yoksa fazlasıyla günahkâr olan kalbim için mi öyleydi sadece...

Hayat beni buraya getirmişti ve ben de kabul etmiştim. Sonuçlarına katlanmak zorundaydım. Zordu ama imkansız değildi.

“Bir dizide duymuştum Şifa hemşire. Bence tam olarak bizim şu anki durumumuzu yansıtıyor. Aynen şöyle diyordu: Tamam. Evet, bu bir hata. Hata olduğunu biliyorum. Ama hayatta bazı şeylerin hem hata olduğunu bilirsin hem de tam olarak hata olduğunu bilemezsin. Çünkü hata olduğunu gerçekten öğrenmenin tek yolu o hatayı yaptıktan sonra geriye dönüp ‘evet bu bir hataydı’ demektir. Yani aslında o hatayı yapmamak daha büyük bir hatadır. Çünkü o zaman bütün hayatın boyunca o şeyin bir hata olup olmayacağını bilmeyerek yaşarsın.” Ben sessiz kaldım. Oysa konuşmaya devam etti. “Yani...” “Yanisi şu: yaşayıp göreceğiz, be hemşire. Bunun bir hata olup olmadığını zaman gösterecek.”

Çınaraltı Mahallesinin deli dolu gençlerinden biri Ekin YILDIZ. Peki Ekin hayalleri için çalışmaya başlarsa onu bu yolda neler bekler? Kimlerle tanışır? Hadi beraber öğrenelim...

Liay, asi ve inatçı bir lise öğrencisidir. Hayatı, annesinin yeni evliliğiyle tamamen değişir. Artık aynı çatı altında yaşayacağı biri vardır: sessiz, gizemli ve anlaşılması zor Arda. Başlangıçta sadece çatışmayla dolu bir hikâye gibi görünen bu yaşam, zamanla kalplerini beklenmedik bir yere sürükler. Ama tek bir engel vardır: onlar artık üvey kardeştir…

Aylin, yeni okulunda zorbalıkla mücadele ederken kendi gücünü keşfeder. Geçmişin acılarıyla yüzleşirken, gerçek aşkı bulur.

Bu bir zorbam kitabıdır Biri ışık, diğeri huzur. Zıtlar gibi görünseler de kalpleri aynı yerde atıyor. Bu, iki kızın sessizce parlayan hikâyesi. 🌞🌙

Annesi yüzünden gençliği mahvolan Ada`nın yıllarca çektiği ve çekmeye devam etti üvey abi baskısı, ama o günden sonra hayatı asla eskisi gibi olmadı.

Hiç kimsenin hayatı normal ilerlemiyo. Bunu kabullenelim.

+” Ölmek istemiyorum… ne olursa olsun yaşat beni ikizim” -“merak etme ölmeyeceksin… ne olursa olsun yaşatıcağım seni. Ama rolüme iyi bak tamam mı?”

Canı sadece tiramisu çekmişti tek isteği tiramisuydu ama başına neler geleceğini o da bilmiyordu.

Yıllar önce lisede içine kapanık, sessiz ve kendi hâlinde bir kız olan Mira, en çok da bir kişinin davranışlarıyla yaralanmıştı: okulun sert, iğneleyici, uzak duran çocuğu Kaan. Mira için o yıllar, geçmek bilmeyen günler ve kalbinde küçük bir utanç çukuru bırakan acı anılar demekti.Ama bilmediği bir şey vardı: Kaan’ın Mira’ya karşı takındığı o sert tavır, aslında saklamaya çalıştığı, hatta kendisinin bile anlamlandıramadığı duyguların yansımasıydı. Evde sevgiyi görmeyen, kendini ifade etmeyi bilmeyen bir çocuktu o zamanlar. Mira’ya kötü davranarak kendini koruduğunu sanmıştı… ta ki yıllar geçip büyüyüp pişmanlıkla yüzleşene kadar. Aradan yıllar geçer. Mira artık kendi ayakları üzerinde duran, huzurlu bir hayat kurmuş genç bir kadındır. Geçmişin yaralarını kapattığını ve o günleri çoktan geride bıraktığını düşünür. Ta ki bir akşam, telefon ekranında yıllardır duymadığı bir ismi görünceye kadar. Kaan Erden. Kaan, yıllarca içinde taşıdığı pişmanlıkla Mira’ya cesaret edip mesaj atar. Niyeti sadece özür dilemek değildir; söyleyemediği, sakladığı, geç kalmış bir duygusu vardır. Mira, öfkeyle merak arasında sıkışırken, Kaan onun güvenini geri kazanmak için ne gerekiyorsa yapmaya hazırdır. İlk karşılaşmaları gergin ama bir o kadar da yoğun olur. Geçmişteki hesaplaşmalar, saklanan gerçekler, Kaan’ın itiraf edemediği duygular bir bir gün yüzüne çıkar. Mira kendini geçmişin acısı ve şimdiki zamanın çekimi arasında bir ikilemin içinde bulur. Bu süreçte Mira`nın en yakın arkadaşı Derin, Mira’yı korumak için sürekli Kaan’a karşı durur. Kaan’ın kuzeni Efe ise onların ilişkisindeki kıvılcımı ateşleyen, olayı hem yumuşatan hem hızlandıran bir ara figür olur. Zamanla Mira, Kaan’ın o eski çocuk olmadığını, yıllar içinde büyüdüğünü, yaralarını sardığını ve en önemlisi, dürüstleştiğini fark eder. Kaan, Mira`nın yıllar sonra kalbini kırmak bir yana, ona yıllardır duymadığı kadar güven ve sevgi vermeye çalışır. İkili, geçmişi temizleme ve birbirlerine yeniden yaklaşma yolculuğuna çıkar. Kavgalar, yüzleşmeler, kırılgan anlar, geçmişin gölgesinde saklı kalmış duygular… hepsi yavaş yavaş çözülür. Ve sonunda Mira şunu anlar: O yıllarda ona en çok acı veren çocuk, aslında onu en çok seven ama en yanlış ifade eden çocukmuş. Kaan ise şu gerçeği kabul eder: Bu aşkı yıllarca karanlıkta saklamış, ama artık ışığa çıkarmaya hazır. Hikâye sonunda Mira ve Kaan, hem geçmişin yaralarını iyileştirip hem birbirlerinin yanında yepyeni bir başlangıç yaparlar. Mutlu, huzurlu ve zamanın tüm izlerini beraber silmeye kararlı… Karanlıkta saklanan aşk, sonunda gün yüzüne çıkar.

Sanat fakültesine yeni gelen Felix resim bölümünün hocası Hyunjin`in dikkatini çeker ve sonra çapkın öğretmen bizim çilliye aşık olur tabi olaylar burda bitmez Felix`in her defasında ondan kaçması ve Hyunjin`in onu kovalaması komik bir hâl alır. Tabii Felix başta yüz vermesede sonra herşey bir anda değişir. Kazanan Hyunjin olur çünkü kalbine girmeyi başarmış ve onu kendine bağlı kılmıştı...

Vali olan babası yüzünde Bebekken kim olduğu bilinmeyen insanlar tarafından kaçırılan Eralp üç yaşlarındayken Bedeninde ve ruhundaki onlarca yara ile gerçek ailesine kavuşur ve onun yokluğunda yollarini ayıran anne ve babası ile aynı evde yaşamaya başlar. Eralpi kim kaçıdır ? Peki ya Anne ve babası tekrar Birlikte olucaklar mı ? En önemlisi minik Eralpin yaraları iyileşecek mi ? Bunlar ve daha fazla onlarca soru işaretinin cevabını arayacağımız kocaman bir evrene hoşgeldiniz.

Zümra ya da Fırtına Laz. Hazar ya da Çaykur Hazar. Bade ya da Çaykız. Kerem ya da Fındık Oğlan Özgül ya da Kemençe Kralı. Yiğit ya da Temel`in Torunu Narin ya da Horoncu. Metehan ya da Taka Tilki. Kim olurlarsa olsunlar birbirlerinden asla ayrılmayan Gümüşhane gençleri. Birbirlerini her anlamda kabul eden arkadaşlar...