Bugün tam bir ay oldu buraya geleli. Dört duvarın arasındayım. Küf kokuyor burası, biraz da is. Derin bir koku çekiyorum içime, işte diyorum kendime; İşte benim yaşama sebebim bu. Zar zor sığdığım yatak bu gece bana dar olmakta kararlı, uyku denen o lanet şey girmiyor gözüme. Bedenim bir külçeden farksız, dört gündür uyumamışım. Yine girmiyor. Gözümü her kapattığımda cesetler beliriyor o karanlıkta. Ceset denmez ona, olsa olsa leştir o. Derdi amcam yanımda olsaydı. Haklı, leşti her biri. `İlk günler kusarsın sürekli, uyuyamazsın, rüyana girer kabus ederler.` Demişti amcam, şimdi söylediği her şeyi yaşıyorum. Apansız bir ürperti geliyor engel olamadığım, rüyalarımı kabus ediyorlar epey bir vakittir. Bunların hepsi birkaç aya mazi olacak, biliyorum. Ne artık rüyama girecekler, ne de leşlerini görünce kusacağım. Ben artık öldürmek için yaşayacağım. Ben kim miyim? Ben Dinçer, Dinçer Demirsoy. Başka da hiçbir şey değilim zaten. Hayatta bir şey olmak için işte şimdi tam da buradayım. Tek bir kelimeyle anlatamadığım bu şehirdeyim. Ölü kentteyim, ölü zırhlarının içindeyim, leşlerin her gün daha da arttığı bir mezarlıktayım.

Gözden ırak olunca gönülden de ırak olur sanıyorsun ya, aslında öyle de oluyor. "O çok eski bi` sevdaydı bitti" diyorsun, "Varla yok arası hatırlamıyorum bile" diyorsun. Unuttum sanıyorsun ama biri yanından geçerken onun gibi yürüyor, onun gibi bakıyor, onun gibi gülüyor bütün unuttukların boşa gidiyor... Demiş Cemil Meriç. Kadının hislerine en güzel açıklamayı bu sözler getiriyordu belki de ...... Adamsa , onun açılmamış kapıları vardı henüz, yıkılması gereken duvarları.......

Suskunluğu maskelediğiniz oldu mu peki? Benim oldu. Bazen bir dilsiz olduğum da oldu, bazen bir sağır olduğum da. Bazense acılarımı gülüşlerimle örtbas ettiğim de oldu. Dudaklarımın kenarına geçici olarak misafir ettiğim gülüşlerimi gölgeleyen şeyler yaşadıklarımın pençeleriydi. Oysa zamanla geçecek dedikleri o efsaneyle avuttuğum çok olmuştu kendimi. Derken bir gün geldi: Bir anda, hiç ummadığım bir günde ve bir yerde aniden karşıma çıkıveren bir adamı hayatımın merkezi yapacağımı düşünmezken, o çıktı karşıma. Karşıdan geldiğinde ezkaza çarpıştığım o adam... Sizin de sadece ufak bir çarpışmanın hayatınızı bu denli değiştireceği aklınızın ucundan dahi geçmezdi, değil mi? Benim de geçmemişti. Hayatımı değiştiren bu tesadüf, beraberinde bana bir şey de getirmişti. Gözlerim buluşunca bir çift gözle, doğru diye benimsediğim bütün düşüncelerimin bozguna uğrayacağını ve temelini kurduğum bu düşüncelerimin altından bir fay hattı gibi geçeceğini de bilemezdim. Klasik bir karşılaşma fakat hayatını değiştirecek bir aşk. Hayat bu ya, karşıma çıkan bu adama deli gibi aşık olacağımı da hesaba katmamıştım hiç. Bütün hayatımı ters yüz edecek bir çarpışmaydı bu. Olacaklardan bihaber. Ve şimdi, sonunu bilmediğim bu yola, kendimden emin bir şekilde adımlarken hiç şikayetçi değildim. İmkansızlık derecesi gözümü korkutmuyordu; imkansızlık derecesi ne kadar yüksek veya düşük olsun... Korkmuyordum. İşte o gün, çarpıştığım bu adamın hayatımda edineceği yerden habersizdim elbette. Cesaret şarabının tadına bakan dudaklarım sessiz bir yeminle o gün bağlamıştı kendini o adama. O bir denizdi ve ben de boğulmayı göze alan o kızdım. Ben, Efser Gece Şen. Hiç olmadığım bir kişiliği üzerime giyinecek, baştan aşağı tutku çiçeğinin suyuyla yıkanacaktım. Bildiğim bir şey vardı ki, ilk defa pes etmeyip, savaşacaktım. İşte bu benim hikâyemdi. -UykuluHatun. 15.02.2015

Eyüp aniden ortadan kaybolduğunda başlar Nehar`ın arayışı. Her kapıyı çalar eşini bulmak için. Bu arayış şimdilerde rastladığı en büyük imtihanı olur. Üstelik yalnız da değildir, bakması gereken küçük bir emaneti vardır. Yavaş yavaş değil, birden değişir hayatı. Olguları, fikirleri, davranışları ve hisleri güvendiği insanların tutumlarıyla yeniden şekillenir.

© Bir Sigara yakıyorum, Sönene dek neler küle dönüyor içimde.. Şiir okumak için darbe almış yürek gerek, His gerek, Hüzün gerek, Kaldıysa mutlu bir tebessüm gerek, Hissini bulup satırlarımda benimle buluşan gönüller sefa gelmiş..Gönül soframızda her gelene yer vermek gerek.. #1 - #8 Her şiirin bir hikayesi olur,eğer kendi hikayeni arıyorsa satırlarda gözlerin,emin ol o hisleri barındırıyor tüm şiirlerim.. Ben bir yalnızlık haline sürüklendim ama yoklasanız yine aşk kırıntıları bulursunuz ceplerimde.. ( Herhangi habersiz bir kopyalanmasında yasal işlem süreci başlangıcı devreye girecektir ) Tüm Hakları Saklıdır

Benim sorunumun geçmişle alakalı değil şuanımla alakalı. Kopamadığım geçmiş geleceği hayal etmeme engel oluyor. Geçmişim şuanıma çelme takıyor. Bana gelirsek eğer, Ben biraz imalat hatasıyım. Kelebek olmak için koza ördüğüm zaman karga olacağımı kimse düşünmezdi. Ben bile.. Hadi benim karga ruhumu merhaba deyin. "Beynimde yankılanıyor bir karganın sesi yoksa bu içimdeki ölünün habercisi mi?"

AFFEDEMEDİĞİNİZ TÜM HERKESE İTHAFEN YAZILDI...

seni sensiz yazdım bugün de. göndermeyeceğimi, gönderemeyeceğimi bile bile yazdım. seni sana anlattım aşkla, öfkeyle. hiç duymadığın satırlarda gizledim adını. seni senden gizledim. seni benden sakladım...

İntikam istiyordum. Adalet istiyordum. Geçen 10 yılımın hesabını istiyordum. Ailemin kanını akıtan o katillerin yok olmasını istiyordum. Hayatım ben daha 12 yaşındayken benden çalınmıştı. Bir gecede yok olan huzurlu yuvam içimde olmayacak bir yangın başlatmıştı. O yangın her gün daha çok harlanıyordu ve benimle beraber etrafımdaki herkesi yakıyordu. Ben Lalin. Ailesi için adalet arayan, küçüklüğü çalınmış ve erken büyümeye mahkum bırakılmış o çocuk. Eğlence adında yapılan bir katliamla kimsesiz bırakılmış binlerce çocuktan birisi. Hepimiz adalet arıyorduk ve ne olursa olsun o adaleti sağlayacaktık. "İçini yakan o yangın bir gün sevdiğin herkesi de seninle beraber yakmaya başlayacak fötr şapkalı kız" JOKER.

Şimdi en savunmasız halimle bir kez daha kendimle baş başayım. Evet her şey beş ay önce yeniden başlamıştı ve ben o günü hayatımın sonuna dek hatırlayacaktım. Ben Berrak Aksu; 26 yaşındayım, kendi nikahımdan kaçtım ve size tam da bu noktaya nasıl geldiğimi anlatacağım.

Ben Zemheri. Zemheri Kasırga. Kasırga köşkünün lanetli ve uğursuz bebeği. Doğar doğmaz annesinin ölümüne sebebiyet veren, babası dışında kimse tarafından sevilmeyen kız. Elimde gitarım ve notalarım. Başka sığınacak hiçbir şeyim yoktu. Ta ki altın maske uğruna verilen savaşa kadar. Sevgiye muhtaç olan kararmış kalbim birazcık sevgi için çıktığı bu yolda daha büyük bir yalana düştü. Aşka. Kıraç Viran Hanzade. Kalbime yalanı düşüren bu adam her şeyiyle sevgisiz kalbime daha büyük hasarlar verdi. "Sevgi bulamayacağın kalpte sevgi dilenme kasırga." K.V.H

Tanrı`nın verdiği ceza hiç bu kadar acımasız olmamıştı ya da kurulan bir oyuna göz mü yummuştu? Şeytan bir Tanrı`nın yarattığı birine aşık olduysa ne olabilirdi ki? Aşk... Gerçek aşk hiç bu kadar acıtmamıştı... "Seni sevmek bir suçsa o günahı tekrar işlerim."