Bundan yıllar önce Kronos isimli bir yapay zeka icat eden insanlık, kendi elleriyle geleceğini yavaş yavaş hazırladı. Başta her şey mükemmel gidiyordu ta ki Kronos zamanı kontrol etmeye başlayana kadar. DÜNYA BÜTÜN KÖTÜLÜKLERİN İYİ NİYETLE YAPILDIĞI BİR YERDİ... "Seni daha iyi koruyabilmek için." Ve kurt kızı yedi. Kocaman ağzının kenarında yalan bir tebessümle gizledi çoğu şeyi. Kan hariç. ÖYLE SÖYLENİRDİ... "Sen beni kendinden bile koruyamadın başkalarından mı koruyacaksın?" Gülümsedi. "İsteseydim koruyamaz mıydım?" FAKAT, "Çok garip... İnsan hep mi böyle? Ancak çok sarsıcı bir olay olmadan bu boşluğu göremiyor ama hep onunla yaşıyor." YALAN MIYDI?.. Şeyma DALDALLI

1872 yılının acımasız topraklarında, Railway Kasabası; kanunların değil emirlerin hüküm sürdüğü, itaatsizliğin idamla cezalandırıldığı bir yerdir. Gün batımından sonra sokaklara adım atmak yasakken ve herkes bu kurallara boyun eğmişken Valencia Pride, bir gün sokağa çıkma yasağına rağmen erkek kılığında dışarı çıkar. Ancak işler beklediği gibi gitmez ve askerler onu fark ettiğinde Valencia’nın küçük bir adımı, büyük bir felakete dönüşür. Kasabanın yeni komutanı Devrim Gürkan Karel, kalabalıklar içinde Valencia’nın sırrını gören tek kişidir. Fakat onu serbest bırakmak yerine, kuralları baştan yazacak bir karar alır. Valencia, şimdi yalnızca hayatta kalma mücadelesi vermekle kalmayacak; kendi hayatını ve tüm kasabanın kaderini değiştirecek bir oyunun içinde yer almak zorunda kalacaktır ve bu, yalnızca bir direniş değil, özgürlüğün ateşini yakacak bir mücadele olacaktır.

Yaratılan Cinlerden olan Azazil`in verdiği söz,yaşamı yükselmesi İblis mevkisinden sonra lain olarak düşmesi ve şeytan olması üzerinden iyi ve kötü çatışması yaptığım bir roman. Sürreal ama gerçekliğe çok yakın olan öğüt nasihat zarar fayda ve varoluşun amacını bulmaya çalıştığım bir kitap olacak

"Burada duracaksın Tamay. Yamacımdan ayrılmayacaksın. Bunu aklına yaz." "Sizden nefret ediyorum. Ne istiyorsunuz benden? Bunca yıl sonra niye?" Köşk korumalarına onu içeri götürmelerini işaret ettim. Nefretini duymak canımı yakıyordu. Alışacaktı, alışmak zorundaydı. Brocha çok uzun süre ayakta kalamazdı ve onu ancak bu şekilde koruyabilirdim. O benim çocukluğumdan kalan tek şeydi. Onu götürmek için hareketlenen korumalardan kurtulurken bağırdı. "Bırak. Dokunmayın bana, yürüyorum. Bırakın." Sesi titriyor yine de omuzlarını dimdik tutuyordu. Korumalar onay almak için bana baktığında gözlerimi hafifçe kapatıp açtım. Tamay çoktan odasının yolunu tutmuştu. Öfkeli adımları yeri döverek, hışımla uzaklaştı. Arkasından bakarken derin bir nefes aldım. Yüzüne karşı veremediğim cevabımı söyledim. "Çünkü karşımda sen dururken bu savaşın parçası olamam."

- Bu hikâye Kara Kış Festivali`nde favori hikâyelerden biri seçilmişti. Bir bilimkurgu hikâyesidir. Başkan G`nin yeni projesi olan hapları aldığında Winston, bir süre dinlenmek istedi. Gözlerini açtığında her yerin karanlık olduğunu düşündü. Aynaya baktığında ise; bir gözünün tamamen siyah bir pıhtı ile kapandığını gördü ve görebilmek için gözünü yana çevirmesi gerekiyordu. Bu haliyle adeta bir kuş gözünü andırıyordu. Karantina, distopya ve yeni dünya hikâyelerini okumayı sevenleri beğenebileceği kısa bir roman. Aşk, arkadaşlık, insanlık ve merhametin sorgulandığı bir hikâye. - Konu, karakterler, kitap adı ve içindeki kurgu tamamen bana aittir! Lütfen kullanmayın veya çalmayın!

"Bir insan, yabancı bir gezegende yalnız kalırsa, hayatta kalmak için nelere tutunabilir?" On yedi yaşındaki Okan, evinde yaşadığı gizemli bir saldırının ardından kendisini farklı bir gezegende, savaşçı bir türün arasında bulur. Velocironix Semdralak ırkı, onu bir süper asker deneği olarak kullanır, ancak deneyin beklenmedik sonuçları Okan’ı bir muamma haline getirir. Velocironixler ve Tarnoklar arasındaki savaş şiddetlenirken, Okan hem bir müttefik hem de bir yabancı olarak bu düşmanca dünyada sıkışıp kalır. Bedeninde uyanan yeni güçler ona hayatta kalma şansı verse de, kontrol edemediği vahşi içgüdüleri, insanlığını kaybetme korkusuyla birleşir. Artık yalnızca Tarnoklar’a karşı değil, kendi içinde yükselen karanlığa karşı da savaşmak zorundadır. Bir insan, bir silah olabilir mi? Peki ya bu silahın bedeli, insanlığını kaybetmekse? (Kan, Vahşet, Saldırganlık, Sigara ve Alkol benzeri madde kullanımı, Argo kelimeler vb. Bu tür şeyler hikayede geçme ihtimali yüksek. Karanlık Fantazi (dark fantasy) türünde, fantastik bilimkurgu kitabı gerçeğe yakın yapmaya çalışıyorum. Bundan dolayı 18 yaşının altındakilerin okumasını tavsiye etmiyorum)

Eviniz neresiydi ya da ev kelimesinin sizin için anlamı neydi? Kendimle ilgili hatırladığım tek şey 18 yaşıma girdiğim gündü.Ondan sonra doğum günümü kutlamaya zamanım bile olmamıştı. Her şeyin sizin zihninizle varolduğu bir hayat düşünün.bir ağacın kökleri gibi evrenin her yerine kök salmış duygular karmaşasının ortasındanız.Bilmecede sizsiniz,cevapta. Peki bu sonsuz labirentin çıkışı neresi? Distopyalara inanın,Fenrirlere Maranlara bu zamana kadar duymuş olduğunuz tüm halk efsanelerine inanın. Çünkü inanmadığımız,imkansız olduğundan emin olduğumuz her şey bu hayatın en ücra köşesinde bizimle birlikte nefes alıyorlar. Gerçeklikten şüphe edin şu anınızın gerçek olup olmadığını sorgulayın. Yaşadıklarımız sanrıdan mı ibaret yoksa bizlerde başka evrenlerdeki insanlar için ücra köşelerde olanlardan mıyız? Gerçeklik herkeste farklı bir anlam bulacaksa eğer,bizim gerçekliğimizi öğrenmek için efsanenin en başına gitmemiz gerekiyor. Araf`ın Güncelerinde ben bile yolumu bulamamışken benimle birlikte kaybolmaya hazır mısınız?

"Dünyaca ünlü sodyal medya fenomeni Luca Stollen bir video uğruna canından oldu." diyordu kadın muhabir. "San Doreo Eyaletinin Mornel kasabasının kırsal kesimlerinde yer alan Katalana köyünde bulunan ve Ölüm Yolu olarak bilinen; Dünya`nın en tehlikeli yolundan geçmeyi amaçladığı bir video çekmek için, bir hafta önce evinden ayrılan yirmi dört yaşındaki fenomenden ve ekip arkadaşı Park York Chen`den acı haber geldi." Bahsi geçen bölgenin ekrana verilen resimlerini gördüğümde, muhabirin söylediklerine odaklanmakta zorlandım. Bir arabanın zar zor sığacağı bir yol, dağın yamacına santim santim işlemişti. Koruma bariyerleri vardı ama o kadar kırık döküktü ki yok sayılabilirdi. Yolun alt kısmı tamamen uçurum sayılabilecek yamaçlarla doluydu ve sarp kayalıklar her şeyi daha da tehlikeli hâle getiriyordu. Dağ çok yüksek bir kesimde olmalıydı çünkü bu mevsimde bile karlıydı ve bulutlar, dokunsan uzanacakmışsın gibi yakın duruyordu. Manzara o kadar güzeldi ki... Büyülenmiş gibi hissettim bir an kendimi. Bu güzelliğin altında yatan çirkinliği bilmeden, o bölgeye gitmeyi kafama koydum. Bunun hayatımda verebileceğim en kötü karar olduğunu, nelere mâl olacağını bilmeden... Dört kişi çıktık bu yola, dönerken art üç kişiydik... Ve ölüm... Hepimizi teğet geçmişti... Ama bilinenin aksine öldüren, yol değildi...

Hayatımızın gözlerimizin önünden saniyeler içinde akıp gittiği o an... Basit bir hapsolmuşluk değil , insanlığın daha ne kadar iğrençleşebileceğine şahit olmak ile ilgili . Bu benim hayatımsa eğer , sonuna kadar özgürlüğüm için mücadele edeceğim demekti... O kalbimi sıkıştıran ölümden kaçmak için. Özgür olmak için...

Hikayemiz günümüzde yaşanmış bir nükleer savaşın 300 yıl sonrasın da geçiyor. Dünya nükleer kışı yaşamış, atlatmış ve neredeyse tamamen kurak bir hale gelmiş. Savaş sonrası mutasyona uğrayan türler, bölgeler, insan toplulukları ile dolu. Keşfetmeye açık bir dünya.

Ülkesine ihanet eden bir adamla nişanlanmak zorunda kalan bir kadın ve her şeye rağmen onu seven bir adam. 2039 yılında işgal altındaki İstanbul’da yaşanan bir aşk hikayesi. Yasaklarla büyümüş Ofelya Zaharyas, onu gerçek kimliğine kavuşturacak Çağlar Kuzgun’la tanışır ve hikaye başlar. Fakat Çağlar hem Konstantinopolis adına çalışan bir asker hem de bir haindir. Ofelya ise babasına rağmen işgal altındaki İstanbul’un kurtuluşunu desteklemektedir.

Yıl 2300. Dünya artık kuantum temelli bir yapay zeka tarafından yönetiliyor. İnsanlık yeryüzü ve gökyüzü insanları olarak ikiye ayrılmış. Asteroid madenciliği sonucunda keşfedilen bir materyalle yeryüzünün üzerine inşa edilerek gökyüzüne yükselen şehirler. Aşağıdaki insanlar güneşten mahrum, yapay ışıklarla aydınlatılmış dünyalarında düzene boğun eğmek zorundalar. Gökyüzü insanları beyin saplarına yerleştirilen implantlarla Oneiros adındaki kurgulanmış dünyalarında. Yenidüzende revaçta olan tek bir meslek var. Oneiros yazarı olup gökyüzü insanlarına yeni düşler sunmak. Lethe de onlardan biri. Ve bu onun ölümünden sonraki hikayesi.

Tek bir krallığın hüküm sürdüğü Dünya 1123 yaşındadır. Gezegenin neredeyse tamamını kontrol altında tutan bu krallık Üç Bayrak olarak bilinir. Son yirmi beş yıldır Kraliçe Nuxuyi, Kral Menthis ve Kral Carlex yönetimdedir. Üç Bayrak`ın ezeli düşmanı Taçsız Kral olarak bilinen Deanon`dur. Yapılan son ateşkes, yakın gelecekte sona erecektir. Orta Çağ temalı ilk fantastik eserim. Bazı yerlerde anlatım bozukluğu yapmış olabilirim, kusura bakmayın. Keyifli okumalar.

Her sonun bir başlangıcı vardır. Her devrin bir bitişi, Her kralın bir yıkılışı, Zaten başlangıçlarda sonlara aittir. Asla gidenin olmaz hikaye, hikayeler kalanlara aittir. Ama ya bu sefer hikaye gidene ait olursa? Kılıç, kesik, bağrış sesleri kalana ait olursa? Giden bir devrin başlangıcı bir devrin sonu olursa? Yıkılmış bir devlet yeni bir kabusu kaldırabilirmi? Sene 2028 Olası bir savaş tehtidine karşı kurulan Kayser`de ortaya çıkan hain tüm dengeleri altüst etmektedir. Sadece iki şansı olan Kayser ya haini bulacaklar ve hayatlarına devam edeceklerdir ya da hainin onları çürütmesine ve İngilizlerin ülkelerini ele geçirmesine izin vereceklerdir. "Bir gün gökyüzüne bakma cesareti gösterirsen dikkatli bak. Sana olan sevgimi oraya yıldızlara sakladım. Sağında, solunda, önünde ve arkandayım." "Bu kitaptaki kurum, kuruluş ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Gerçeklikle bağlantısı bulunmamaktadır. Olası bir benzerlik sadece tesadüf olarak nitelendirilebilir."

Arora Araf ta yaşamın zorlukları ile baş edebilecek mi

"Karanlık saklar, ışıkta ise aydınlanır sırlar. Denge sizi korur, ta ki siz dengeyi bozana kadar." Bir zamanlar dünya her şeye sahipti. İnsanlara, hayvanlara, bitkilere... Görünen ve görünmeyen tüm varlıklar dünyanın muntazam dengesine boyun eğerdi. Her şey, dünyaydı. Ve dünya, her şeydi. Bir zaman sonra dengeyi bozguna uğratan varlıklar yayıldı evrene. Artık dünya her şeydi lakin her şeyin sahibi değildi. İçlerinde ki iyiliği yitirenler, kötülüğe tamah etmeye başladığında çok geçti. Zira güç, varolmuşları ikiye böldü. Sıradanlar ve Sıradışılar... Güçsüz olanlar ve gücüne güç katanlar... Avcılar ve av olduğundan habersiz olanlar... İnsanlık onlara kötülüğün efendileri dedi lakin dengeyi ilk onlar feshetti. Evrenler yazdı kaderin kalemi, bedelini ödeyecekti kötülüğün efendileri. Lanet, bir rahimde kenetlendi; karanlık doğdu, günışığı yok oldu. Bir Haini miras bıraktı kader, Eliana adında. Yüzyıllar önce kaçmıştı son varisi olduğu evrenden. Kalanların yaşamını da beraberinde götürdüğünü biliyordu. Tüm bunların yanı sıra düğümlenmiş bir akit, anılarını söküp aldı ondan. Yaşanmışlıkları sindi madalyonun ters yüzüne. Affetmedi onu kimse, hiçbir şey bilmezken. Yine de hepsi ışığın varisini suçladı. Halbuki onun tek suçu, karanlıktan kaçmaktı.

Askeri, distopya ve savaş içeren bir kitaptır Hemşire Esra, ağabeyi Hakan ile aynı hastanede görev yaparken çocukluk arkadaşı olan ama artık konuşmadıkları hatta ki kan davalı oldukları Kıdemli üsteğmen Ertuğrul Kalender ile karşılaşır. Her şeye rağmen aşık olan çift ülkenin savaşa girmesi ile birlikte kaderin aşklarına reva gördüğü bu esaret içinde bir birlerini ararlar, esir düşen Ertuğrul ve onsuzluktan akıl sağlığını yitiren Esra "bana ötükensin Esra, doğduğun andan beri ötükensin."

Allak bullak bir gelecekte yolları kesişen iki düşman asker ve birbirlerine öğretecek çok şeyleri var. Peki siz bu geleceği keşfetmeye hazır mısınız?

Adınıza gelen gizemli davetiye ile napardınız? Muhtemelen onu çöpe atardınız. Ama ben o partiye gittim. Ve tek aralanan kapı köşkün kapısı olmadı, gerçeklerin kapısı da aralandı.

Keyifli okumalarrr :)

Ana karakterlerin hikayeleri için onca zamanlık çabaları görmezden gelinen bütün kötü karakterlere saygıyla... Belirsiz bir zaman sonrası yakın gelecek... Dünya`nın her yerinden gelen temsilcilerden oluşan meclisin son toplantısı daha açılış konuşmasında gerçekleşen tek kişilik bir saldırı ile bölünür. Saldırganın kürsüden bütün insanlara tek bir mesajı vardır. Bir yıl sonra bugün herkes ölecektir. Blöf mü gerçek mi? Aşırı bir iddia mı yoksa soğukkanlı bir gerçek mi? Milyarları öldürmeye tek bir insanın psikolojisi dayanabilir mi? Durdurabilecek kimse gerçekten yok mu? Gizemli bir yabancıyla rahatsız karşılaşmalardan başka hiçbir ortak yönleri olmayan birkaç genç, diktatörler, manyaklar, dahiler ve... Aşk uğruna edilmiş iki farklı tek yemin.

Yıl 2514. Dünya beş büyük savaşla sarsılmış. İlk iki savaş iki binli yıllardan önceye dayanırken sonraki üç savaş insanlığın sonunu adım adım getirmiş. Nükleer savaş. Su savaşı. Ve. Toprak savaşı. Dünya, adım adım yok oluşa giderken insan formu da yaşam mücadelesinde, yeniden var olma gayesindeydi. Ancak kısırlık tüm savaşlardan daha acımasız bir düşmandı. Yok olmak insanlığın kaderiydi. Tek çare, tekrar doğmaktı... *** "Neden test yaptırdığını benden gizledin, Samira?" "Nedenini tahmin etmek çok zor değil bence Hillary. Kimse bilsin istemedim." "Elbette zor değil Sam ama benden saklaman için hiçbir neden yok ki ortada." Gözleri benden uzaklaşıp kokpitteki mühendisleri inceledi birkaç saniye. Bizi dinlemediklerine kanaat getirdiğinde sesini iyice alçaltıp asıl olanı dile getirdi. "Hem zaten negatif çıkmış sonuçlar." Derin bir nefes aldım. Bunun olacağını bildiğim için sorduğu soru beni fazla etkilememişti ancak bir anda olunca bocalamaktan geri duramamıştım birkaç saniye. "Pozitif çıkma olasılığına karşı alınan ufak bir tedbir diyelim." dedim. "Aylarca hatta belki de yıllarca bir kuluçka makinesine dönmek son isteyeceğim şey bile değil. Bencillikse bencillik Hillary." *** Kurgunun tüm hakları şahsıma aittir.

Ölerek başladım yaşamaya... "Maraz ; dertlerin en büyüğü demektir." Diye mırıldandım hüzün kokan kısık bir sesle. "Hiç mi sevilmedin?" Göğüs kafesimden yükselen bir sızı ile nefes bile alamadım. Bu sızı hiç geçmeyecek gibi kalbimde hüküm sürüyordu. Yakıp kavuruyor , iğne olup batıyordu. Nefes bile aldırmıyordu...

Bir ülke düşünün insanların yaşamak için bile bir örgütün çatısı altına girmek zorunda olduğu Kadınların hor görüldüğü kısıtlandığı hatta ve hatta katledildikleri bir ülke. Bir kız çocuğu düşünün bir savaşın ortasında dünyaya gelen babası tarafından sırf kız olarak dünyaya geldiği için annesiyle tek başına bir savaş meydanının ortasına terk edilmiş bir kız çocuğu. Annesinin onu korumak için canını verdiği bir kız çocuğu. O kız çocuğu elbet bir gün büyüyecek ve annesinin intikamını alıp bütün kadınları bu ülkenin esareti altından kurtarana kadar bütün ezberleri bozarak bu tehlikeli yolda ilerleyecekti. Bu yolda hayatının seyrini değiştiren biriyle karşılaşacaktı ve o kişi tarafındanda sırtına bir hançer yiyecekti. Bu hançer kızın sırtına yediği ilk hançer değildi ama son olması için yemin etmişti.

"Dipsiz bir uçurumun içine baktığınız zaman, o da sizin içinize bakar." Öyle tonlamalar yapıyordu ki, ses tonu her defasında bir şişe şarap içmişim gibi başımı dönderiyordu. Konuşmaya başladığı an, sıradan yüzü bir anda tüm detayları ile mükemmelleşiyordu. Masada benden başka kimse etkilenmişe benzemiyordu. Hatta onu kimse duymamıştı. Herkes her gün saat 10`da başlayan hayvan insan toplatılmasına dikkat kesilmiş, zevk içinde toplatılmayı izliyorlardı. "Haklısın. Kötülüğe maruz kaldıkça normalleşmeye başlıyor." diye cevap verdim. Nazikçe gülümseyip boşalan yemek tabaklarını toplayarak işinin başına geri döndü. O bir