Alis,annesinin ona verdiği hançerle belirlenmiş varisi öldürmek zorundadır.Öldürmezse,Sherion diyarının sonu yakındır.

Belki yaptığım büyük bir hata ? peki hangisini seçmem lazım , onun adamı olmak istemiyorum . Ama ya beni ihbar ederse , her iki yönden kaybediyorum , ne yapmam lazım ? . Benim bir ailem yok ! ama ya varsa ? , kaybediceğim hiçbir şeyim yok peki ya varsa ? . Şuan nasıl his ediyorum daha doğrusu Ben Kimim ? . selam canlarım ben eylül ben kimim romanında sizlerle beraber bu romana renkler katıcaz peki bu yeni romana siz hazırmısınız ? BEN KİMİM romanı ile karşınızdayım . Keyifli okumalar dilerim

Kelebekler kendi kanatlarını göremezlerdi. Ne kadar güzel olduklarını sadece etrafındakiler izler, kendileri bundan mahrum kalarak, kabuğundan çıkmaya çalışırdı. Ayrıcalıklı çizgilerle, hayat bulan güzelliklerinden ölene kadar haberleri olmazdı. İrdeleyerek çekip aldığında ayrıcalık çizgi; İzel`di. İzel Hera Özün. Kısır bir döngü. Bir isim uğruna, ülkede sarsıcı etkiler yaratan krallık, kısır döngüye dahil olursa... 🦢 Yaman ve İzel Hera, ülkenin en prestijli lisesi olan BRIANNA LİSESİ`nde eğitim görmekte olan iki genç. Birisi sırılsıklam aşık oluşu ile kendi bedeninin farkında olmazken, birisi bir uğurda tekrar tekrar ölmeyi göze aldı. Ya bu iki genç, sonunda varisleri olduğu krallık ile yüz göz olursa? "BENİ SUÇLAMAYIN!" Karanlığa aydınlığa çeviren yazı... Ve kırmızı düğmeye basılmış, teori hayata geçmişti.

Küçükken melisin yiyecek bulmak için girdiği evin içinde büyük bir cinayet işlenir tabi bunu gören mafyanmız onu birine verip onu öldürmesini emreder bunu duyan kız hızlıca kaçar ve kardeşinin yanına gider ve onun öldüğünü görüp annesinin ve babasının mezarının ortasına gömer peki bundan sonra nolmuştur melise?

✨WATTPAD ROMANCE TR OKUMA LİSTESİNDE✨ “Kelebek kuşun acılarını gören yeryüzündeki tek canlıydı.” Luna aşkın en can yakan kısmının aslında ayrıldığı gün değilde kavuştuğu gün olduğunu anladığında hayatı ellerinden kayıp gitmişti. Aşk onu ölümün kucağına bırakmış kalbinde atan kelebeklerin ölümüne neden olmuştu. Kalbi kelebek mezarlığına dönen Luna’ın kalbinde intikamının alınması gereken binlerce kelebek vardı. Bu kelebeklerden biri de oydu. Namıdiğer Profesör… O, Mahşer denilen suç örgütünün lideri ama aynı zamanda da örgütü içten çökertecek olan kişiydi. Onlar kelebek mezarlığının intikamını almak için bir araya geldi. Onlar karanlıktan korkup da karanlığın kendisi olmaya geldi. Bu hikaye Lu ile Profesör’ün hikayesi. Bu hikaye beyaz kuşun ve onun beyaz kelebeğinin hikayesi. “Affetmek büyük bir erdemdir Lu. Ancak bir şeyi sakın unutma. Her insan affedilmeyi hak etmez. Tıpkı kalplerimizi kelebek mezarlığına çevirenler gibi…”

Çaresizlik içinde içinde kıvranıp dururken aklımda tek bir soru vardı `neden baba neden yaptın böyle bir şeyi?` Neden zehirlemişti hayatlarımızı neden gece arsız gündüz yüzünden sağır ve dilsiz olmuştu?

Benim adım Kelebek. 17 yaşındayım. Ailem kavga esnasında öldüler. Okul hayatımda hep bu yüzden zorbalıklar gördüm. Kendimden nefret etmeye başlamıştım. Ta ki biri çıkıp hayatıma gelene kadar...

Kaybolan yıllar, aşklar, arkadaşlıklar, sevişler ve vazgeçişler... 4 yıl önce yapılan bir hata 7 kişilik grubu tamamen dağıttı. Şimdi benimle birlikte şehir şehir gezmeye, aşkı tatmaya, ihaneti en acı haliyle yaşamaya ve arkadaşlığı hissetmeye var mısın?

Başkalarının hatıralarını çaldığın gibi kalbinide alıp götürüyorsun. Bana da öğretmeni isterim kalp nasıl çalınılır. Suretini gölgelediğin gibi hatalarını da gizliyorsun. Tüm hatalarını gizleyebilirim , yüzünü sevebilirsen. Göz önündeyken bile görünmezsin. Görünmezken bile görebilirim seni , gözlerimi kapatırsam. Güvenilmez olduğun kadar güvenmezsin. Güvenini kazanmak isterim sana güvendiğim an. İyi bir yalancısın başkalarının doğrularını bildiğin sürece. Tüm doğrularımı gösterebilirim yalan söylemediğin sürece. Kaybedecek bir şeyin olmadığı için hırslısın. Bana karşı kaybettiğin an kazandığını fark edeceksin. Saçının rengini bile bilmezsin , beni hatırlamadığın gibi. Sana seni anlatabilirim , beni affedebildiğin gün. Ve ben hayatını çalıp yerine geçen biri olarak seni seviyorum kelebek . Kendini seversen beni affedersin. Çünkü ben kendini sevdiğin gün kendimi affedeceğim kelebek.

‘’Bir varmış, bir yokmuş…’’ diye başlar tüm hikâyeler. Peki bu hikâyede bir farklılık yapmak ister misiniz? Şöyle başlayalım mesela; ‘’ Bir hikâye varmış, iki de yabancı. Onların hikayesi var olmakla başlamış ama kimse yok olmamış…’’ Neslihan Albayrak Tek bölümlük, kısa hikayedir.

Kelebeklerin hayatı kısadır.Uçsunlar Uçabildikleri Kadar ...

hayallerini benim üzerimde denemişti, sevdiği kızı yıllarca karanlığa hapis etmişti. ama sıra bendeydi. Uyandım, herkesi uyutabilmek için... panzehir evrenine hoşgeldiniz.

Regina Liona prensesidir. Ailesi onun tahta geçmemesi gerektiğini söyler genellikle. Ama Regina pes eden birisi değildi. Çok ihanete uğrayacaktı ama hiç birinde üzülmeyecekti. İşte bu da Regina’nın tahta geçme çabaları…

Benim bu hayatta tek amacım vardı. O da kelebeği yaşatmak.

Ben, bizim ailemize ilahi iplerle bağlı olduğumuza inanırım. İpler uzar, ipler kısalır, ipler kopar ama ipler bağlanmaz. Kopan ipe düğüm atılmaz. Ben aileme bağlı olduğum ipleri koparmamaya çalıştım ama onların böyle bir çabası yoktu. Babam aramızda gerinen o ilahi ateşe verdiğinde abim onun yüzünden öldü. Annem sustu ve izledi ve ben abimin katilleriyle aynı evde yaşamak zorunda kaldım. Yanan ipler abimin kurduğu ve içinde yaşadığım o huzurlu evi de yaktı. Üzerimde abimin cenazesinden beri çıkarmadığım siyah yas elbisesiyle yanan anılarımı izlerken biri geldi. Kalbinin üzerinde büyük bir yanık izi olan bir adam. Hiç çekinmeden sağlam tuğlalardan ördüğüm duvarımdan ateşe atladı ve biz beraber yandık. Kanadı kırık kelebekler diyarının tanrısı kopardığı bütün kanatları ateşimize atıp yangınımızı harladı. Yanık kokulu bu adamın koynunda o evin içinde yandım. Fakat kül olmadım. Keşke kül olsaydım belki o zaman yeniden doğardım. Ama burada olmaktan şikayetçi olmadım hiç bir zaman. Çünkü o buradaydı. Kokusu burnumda, teni tenimde, aşkı kalbimdeydi. Ve ben mutluydum. Canım yanıyordu ama mutluydum. Bu adam cehennemin ortasında zebanilerin gözlerine bakıp kahkaha atmayı öğretmişti bana. Ve bu adam iyi ki vardı.