FANTASTİK KURGU SEVENLER BURAYA! Kitaba dair: Neera, annesiyle dünyada yaşayan sıradan bir kızdır. Bir gece ansızın evlerini basan süvariler tarafından annesinden koparılarak Efrandiya diyarına götürülür. Burada haberi bile olmadığı sihir güçlerini keşfedecek ve kendi dünyasına ait sırları öğrenecektir... Elfler, kahinler, büyücüler ve daha bir dolu macera sizleri bekliyor!

Tür: Dram /Romantik/Romantizm/Komikti/ Aile / Gizem / Toplumsal Roman/Derin /Duygusal Platform: KitapPad Anlatım: Akıcı, sade, duygu yüklü Gerçek olay hissi: Var Yasemin Evrim dosyanın başında uzun süre durdu. Bir anne olarak değil,bir hukukçu olarak bakmaya zorladı kendini. Çünkü hukuk, duyguyla değil, tanımlarla konuşurdu. Ve tanımlar nettir. Bir çocuğun rızası, hukuken geçerli değildir. “Kendi isteğiyle geldi” cümlesi,bir çocuğun bulunduğu yerden alınmasını meşru kılmazdı. Çocuk kaçırma suçunda,çocuğun isteği,sessizliği,hatta alışmasıhiçbir şeyi değiştirmezdi. Hukuk buna açıkça “hile” derdi. Bir çocuğun,zorla,tehditle,ya da aldatılarak anne ya da babasından koparılması.Bu bir suçtu. Ve bu suç, şikâyet olmasa bile hakim ,avukatık vesavcılık tarafından resen soruşturulurdu. Çünkü mağdur bir çocuktur düşün aile bilmese gerçek aile bağlarını asılıydır,DNA belirdi. Dosyada satırlar birbiri ardına dizildi Yasemin’in zihninde: Birden fazla kişiyle işlenmişti.Çocuklar uzun süre alıkonulmuştu.Ailelerinden sistemli biçimde koparılmışlardı.Aile kendi çocuğu sevseydi bile suçtur. Bu, tek bir olay değildi.Bu, örgütlü bir düzendi. Hukukta bunun karşılığı belliydi: Çocuğun zorla, tehditle veya hileyle bulunduğu yerden alıkonulması Ceza: 12 yıldan 25 yıla kadar hapisler suçtur.Ama burada mağdur çocuktu. Ve mağdur çocuk olduğunda, ceza artırılırdı.Eğer:birden fazla kişiyle işlenmişse kaçırmayın,uzun süre devam etmişse,sistematikse,ceza çok daha ağır olurdu. Parayla örtülmesi,belgelerin yok edilmesi,sessizlikle geçiştirilmesi Hiçbiri suçu ortadan kaldırmazdı.Adalet gibi olmasay oludur. Yasemin dosyayı kapattı. Bir anne olarak hem artık.Bir hukukçu olarak da hemde.Bu kez bir tanık olarak.Çünkü hukuk şunu söylerdi: Bir çocuk kaybolduysa,birileri sorumludur. Ve zaman geçmiş olsa bile,suç zaman aşımına uğramazdıçünkü mağdur çocuktu. Yasemin ilk kez emin oldu: Bu dosya kapanmamıştı.Sadece ertelenmişti. Ve artık,geri dönüş yoktu.

Deha olan her konudan başarılı doktor kız bir gün arkadaşlarının geliştirdiği zaman yolculuğu projesine deney olur. Bu proje sayesinde farklı bir evrene ışınlanır. O sırada o evrenin kralı ile karşılaşır.

Ruby, artık bir insan değil, bembeyaz tüyleriyle, hipnotik okyanus mavisi gözleriyle bir kedidir. Reenkarnasyonun ona sunduğu bu yeni beden, eski hayatının izlerini taşısa da bambaşka bir kaderin kapısını aralar. Kraliyet sarayında geçen bu hikâyede, bir kedinin gözünden izlenen entrikalar, kıskançlıklar, sırlar ve duygular; Ruby’nin içsel yolculuğuyla birleşir. Saraya gelen kadınlar, taht oyunları, güç gösteileri ve gizli belgeler arasında Ruby, sadece bir kedi değil: Bir koruyucu, bir tanık ve belki de kaderin ta kendisidir. “Ruby ve Orion”, reenkarnasyonun gizemini, duyguların derinliğini ve bir kedinin gözünden anlatılan kraliyet entrikalarını bir araya getiriyor.

Rina için hayat, yıllarca süren umutsuz anne olma mücadelesiyle tükenmişti. Kocası ve en yakın arkadaşının ihanetiyle birlikte, tüm umutları yerle bir oldu. Çaresizlik içinde çatıdan aşağıya attığında, Rina modern dünyasına veda ettiğini düşündü. Ancak gözlerini açtığı yer, ne cennetti ne de cehennem: Tamamen yabancı, gösterişli ve acımasız bir saraydı. *** Herkese merhaba diyorum bu benim ilk yayınladığım kurgumdur. Ayrı bir heyecanı var üzerimde. Hatalarım var ise bunu belirtirseniz sevinirim çünkü kendimi geliştirmek istiyorum. Bunların dışında kurguda romantik ilişkiler dışında `anne- oğul` bağı işlenecek. Bilginiz olsun istedim. Her cumartesi saat tam 20.00` da burada olmanız dileğiyle. İyi okumalar...

Alt tarafı bit pazarında ki saıtıcı kadının bana verdiği yakut taşlı kolyeyi aldım. Ve… Nereden bilebilirdim ki bu kolye sayesinde kendimi bambaşka bir diyarda bulacağı mı? *𝑨𝒓𝒐𝒏 𝑨𝒏𝒅𝒓𝒆𝒂𝒔 𝑺𝒊𝒍𝒗𝒆𝒓𝒔&𝑲𝒆𝒊𝒓𝒂 𝑨𝒏𝒅𝒆𝒓𝒔𝒐𝒏*

"Eğer bu ülke için savaşacaksan onların değil bizim için savaş, kadınlar için savaş." wattpaddeki kitabımı burada da yayımlıyorum.

İki aşk ve onlarla birlikte kurulan arkadaşlıktan dolayı altı kişinin hayatı kararırsa. Krallıklar arasından evlilik yasaklanmıştı. Adalet artık yok gibiydi. İsteyen istediğini yapamıyor, rahat yemek bile yiyemiyordu. Başa geçerek krallıklara adaleti sağlamayı düşünen ama abisinden dolayı engellenen Seth sevdiği kadını yani Alessi ile gizli evlilik yapar. Kaçarlar. Aylar sonra ortaya çıkan bu sır altı kişinin de sürgün edilmesini sağlar. Aslında her şey planlarına göre işler. Krallar başlarından atmak için zorladığı ve ağlarına düşürdüğü altı kişiyi sonunda sürgün edebilir. Aşklarına kavuşmuş ama hapis yaşamış altı kişi asırlar sonra tekrar geri döner ama bu defa büyük bir felaketle. Onların önüne engel koyan kişilerin çocukları evlenmeyecektir. Kralların kendi aralarında yaptığı bu anlaşma yıllardır bilinir. Bu olaylarının birer kehanet olduğunu yazan sır kadın bir fırça gönderir. Bu fırça Pera Daisyinin resim fırçalarından biridir. Bizzat kendisi kontrol edemeden portresinde oluşan resim yıkımın ve ölümlerin resmidir. Her krallık yıkılmış, bu defa prensler ve prensesler çıkış yolu aramaya başlar. Ya öleceklerdir ya da savaşacaklardır. Kurak, buzullar, sular altında kalmış yerler veya çoktan yanıp kül olmuş yerlerden geçmek zorunda kalacaklardır. Zorlu yollarda aşkı da, ihaneti de, tutkuyu da ve de ölümü de tadacak olan altı kişinin hikayesine hoş geldiniz.

Ünüvarsite 2` ye fidan ela okul cıkışı eve gidarkan kamyon çarpması sonuçu öldü ama Berdan bilebilrdi ki en sevdi romanın kötü kadını Elena ılvor olaçanı...

Aktı zaman, geçti ömür. Bir senin gözlerin geçmedi gözlerimin önünden. Kısa boyun ve de asi huyun... Bir seni unutturmadı geçen ömür. Bir şiirdi. Sade ama içinde onlarca acı barındıran bir şiir. Onu özlediği yıllarına kavuşturan bir şiir. Bir kralı köleye, bir kraliçeyi münzeviye çeviren bir şiir. Ve bu şiir yıllar sonra yine onun ellerindeydi. Aklında ise yıllar önce unuttuğu bir isim: Hazar. Aklına doluşan anılarla yüzüme önce bir tebessüm kondu. Ardından da kahkahaya döndü. Dışardan gören biri onu tımarhane kaçkını sanabilirdi o an. Hayatını çalmışlardı. Hayatlarını çalmışlardı. Kral ve kraliçeyi tahtından indirip devrim yapmışlardı. Ama tahmin etmedikleri şey kraliçenin dönmesine bir şiirin yeterli olmasıydı. Elindeki şiiri buruşturup karşısındaki denize doğru fırlattı. Sırtına sert kayaların batmasını umursamadan uzanıp yıldızlı gökyüzünü izledi. Bir savaş başlattılar ve kazandıklarını zannettiler. Ama herkes bilir ki her zafer ardında bir düşüşü barındırır. İçindeki ateşi başkalarını yakarak söndürecekti. (Arkadaşlar planlamadan bam güm giricem kitaba. Eğer olurda finali verirsem ve mantık hataları olursa düzeltirim.)

Hayat gayelerimiz, mutluluklarımız ve hüzünlerimiz. Belki de gerçekten yaşayanlar için önemli olan şeylerdir. Benim var oluşum lanetli bir kehanetin çevresinde hayat bulmuş, hayat veren bitince geriye hiçbir şey kalmamıştı. Tanıdığım herkes tanımadıklarıma, anılarım yaşanmamışlıklara, aşkım ise gönlümüze hiç düşmemiş gibi olacaktı. Belki de annemin rüyalarımda seslenişi bile yalandır... belki de kendi kendime varım ben demenin yollarını aramış kendime sahte bir benlik yaratmışımdır. İsiliel`in yaptıklarına ve Yunor`un batırdıklarına karşın eski kehanet beni seçmiş ve bir noktaya kadar istediği yere getirtmişti. Artık gelinen bu noktada yapılacak olan ne varsa bana ait değildi. Ben sadece işlerini görebilsinler diye birkaç pürüzü halletmiştim. Tüm malzemeleri ayarlamıştım keki yapmaları için ve artık benim görevim bitmişti. İsiliel`in kehaneti neydi? Ne oldu? Kimse bilmiyor. Ama ben eski kehanetin gerekliliklerini başka bir kehanet ile sağlamıştım. Tek bildiğim buydu ve birde artık bana gerek kalmadığı...

Dünya`ya varisleri bulmaya gittiğimiz gün aslında en büyük kumarımızı oynamıştık. Ya savaşın galibiydik ya da kaybedeni. Hepimiz biliyorduk ki içimizden kayıplar vermeden kazanamayacaktık. Belki de savaşlar sadece kayıp verilerek kazanılırdı...

Eleris... Yarı elf, yarı cadı ve kendisinden saklanan bir Merlinit... Bildiğinin aksine, zamanın ötesinde bir yaşa sahipti; asırlar önce, gücü sirenler tarafından mühürlenmiş ve dünyanın gözlerinden saklanmasına karar verilmişti. Ta ki, ataları onun klanından haberdar olana dek. Geceleri anlatılan masalların gerçekliğini bir sabah gözlerini o diyarın büyülü ışıklarına açtığında kavradı. Hikâyelerden ibaret sandığı düşmanlık, yıllardır kulaklarına fısıldanan bir sır olmaktan çıkmıştı. Elfler ve cadılar hâlâ savaşın gölgesinde yaşarken, Eleris`in zihni karmaşık sorularla doluydu: Kendisinin bir insan değil, bir Merlinit olduğunu kabullenebilecek miydi? Masalların ötesine, yüzyıllardır içinde uyuyan gücüne doğru ilk adımı atmanın tam zamanıydı; diyarın sırları, karanlık fısıltılar ve kendi kaderi şimdi onun nefesinde birleşiyordu. Tüm Hakları Saklıdır ● ©Kasım2025

“Diz çök!” Sesi Kaos’un her yerinde yankılanırken toprağa bağlı ağaçlar bile köklerinden titredi. Etraftaki herkes bir bir dizlerinin üzerine çökse de bir kişi ayaktaydı. Tüm bedeni diz çökmek için arzuyla bükülmeye çalışıyor, zihni ve ruhu yerle bütünleşmek istiyordu. Var olan tüm hücreleri adamın sözlerine itaat etmek için çırpınsa da o mutlak bir kudretle direnmeye devam etti. “Asla!” Kaos’un ortasında hakim olan karanlık enerji tüm varlığı yiyip bitirmeden önce adam acımasızca gülümsedi. “O zaman…” Tüm bu kıyametin ortasında yavaşça kalkan parmaklar, karşısında tir tir titreyen kıza döndü. “Öl.” Ama o, ölmedi. Ve bu; hiçbir kehanette yazılı değildi.

"Kim bir mafyanın işlediği cinayeti ihbar edebilir ki? Hem de kanıtlarıyla beraber? Kim bu yürek yemiş it?" diyerek öfkeyle elindeki bardağı sıktı Turan. İç çeken Kadir ise elindeki dosyayı uzattı, dosyayı alıp açan Turan`ın kaşları havalandı dosyadaki fotoğrafı görünce. Bir kadın. Aslında daha çok bir çocuk sayılırdı bu kız. Ufak yüzü, uzun perçemli dalgalı saçları ve mavi gözlü bir kızdı karşısındaki. "Kim bu Kadir? Dalga mı geçiyorsun sen benimle?" "Hayır abi. Bu kadın seni ihbar etmiş. Kanıtları bile bu vermiş. Cesareti takdire şayan gerçekten. Sen sorgu için emniyete girdiğinde o tam o an çıktı yanından geçip. Mahkemede gazetecilerin arasında oturup izledi mahkemeni ve hatta sen cezaevi aracına bindirirken de izliyordu." "Bu kız çocuğu nasıl yapsın lan o dediklerini!?" "Kız çocuğu dediğin 28 yaşında eski savcı."

Ay ışığıyla mühürlenmiş, kanla yazılmış bir kader… Ormanın derinliklerinde, her adımı gölgelerin izlediği lanetli topraklarda, yüzyıllardır eşini arayan kurt adam kral Leon, bir gece havayı dolduran o büyüleyici kokuyu fark eder. Tatlı ama hafif mayhoş… sadece bir eşin kokusu olabilir. O kadın, geçmişinden kaçan, ailesi tarafından terk edilmiş Luna’dır. Yeni bir başlangıç umuduyla lanetli ormana giren Luna, bilmeden hem kaderini hem de ölümünü davet eder. Çünkü bu orman yalnızca aşka değil, kana da açtır. Vampirler, periler, cadılar ve kurt adamlar… her biri kendi yasasına göre yaşar, her biri kendi kurbanını seçer. Kral Leon, onu bulmak için ordusunu peşine takar; ancak karşısına çıkan ilk manzara, kanla lekelenmiş toprağın ortasında iki vampirin dişleri arasında can vermek üzere olan Luna’dır. Bir uluma bütün ormanı titrettiğinde, kaderin çarkı dönmeye başlar. Artık bu hikâyede aşk, sadece bir his değil, hayatta kalmak için verilen bir savaştır. Ve bazen… aşkın bedeli, özgürlükten daha ağırdır. Siz… ne cüretle eşime dokunursunuz?” “Eşin mi? Bu topraklarda herkes bizim avımızdır, kral bile.” “O zaman avcı ile avın yer değiştirdiği anı izleyin.” “Beni neden kurtardın? Sana hiçbir şey ifade etmiyorum.” “Tam tersine, sen… her şeysin.” “Kaçmayacaksın.” “Peki ya kalmak istemezsem?” “Kalmak isteyeceksin… çünkü artık kalbin bana ait."

" Sen benimsin benim bir daha buradan asla dışarı çıkmayacaksın Eğer sözümden çıkarsan yemin ediyorum onu gözümü kırpmadan öldürürüm Anladın mı beni" Sert ve kalın sesi kulaklarımla yankılanıyordu ellerimdeki ve bileklerindeki zincirlerin değdiği yerler hem soğuktan hem de onu korkutucu görüntüsünden ürperiyordu. Ben senin ağzını açıp tek laf bile edemiyordum Çünkü ben böyleydim konuşamıyordum kendi hakkımı bile savunamıyordum ve o bunu çok iyi bilip derin aşkı ve saplantısına beni tutsak etmişti

" benden kaçabilceyini mi sandın küçük sevgilim . Sabahtan beri kokunu hiç almadım küçüğüm ve bunun ne demek olduğunu biliyormusun" Duyduğum kelimelerle daha da çok titremeye başlamıştım. O ise hala üzerime gelmeye devam ediyordu . "Ben sensiz bir saniye bile duramazdeken sen kendini benden tam 4 saat mahrum ettin bu ne demek biliyormusun bebeğim " Artık titremekten yorulmuştum bu koskocaman taht odasında herkes olan bitenin farkındaydı ama kimse bana yardım etmiyordu yada kralı durdurmaya çalışmıyordu. Ben artık tamamen onu esiri olmuştum sanki beni duymuşta bu sözleri kanıtlamak için bir kez daha konuştu . "Bu kaçışının bedelini bu gece ödeyeceksin bebeğim ve bir daha da buna yeltenmeyceksin " Duduklarımla olduğum yerde kaldım . Sanırım sonum gelmişti

İntikamın, sadakatin ve gücün birbirine karıştığı bir dünyada, kaybolmuş bir krallığı geri almak için savaşan genç bir prensesin destanı... Zindanda geçen yılların ardından, Althea` nın mücadelesi sadece kişisel bir hesaplaşma değil, aynı zamanda bir halkın kaderini belirleyecek bir savaşa dönüşecek.

Birer gazeteci olan iki yakın arkadaş Eysa ve Emir`in kapatılan ve yıllardır kimsenin girmediği "Cehennem?" Cennet Hapishanesine anlık bir cesaretle girmesiyle işler sarpa sarmış ve efsaneler peşlerini bırakmaz olmuştur. İkili terk edilen,duvarları yıllar geçmesine rağmen pas ve çürümüş ceset kokusunu halen saklayan hapishaneye ilk girdiğinde her ne kadar korksalarda alışmış ve boyunlarında asılı duran fotoğraf makineleriyle etrafı çekmeye kendilerini kaptırmışlardı bile, Ta ki duydukları bir sese kadar... *** KİTAPTA OKUYUCULARI RAHATSIZ EDEBİLECEK BOLCA SAHNE BULUNMAKTADIR.🩸🚫⚠️ Hem wattpad hem de kitappad`de yayınladım istediğiniz yerden okuyabilirsiniz💓 Bir şans verin derimmm💗

Onun doğumu ölümdü. Onun doğumu hayattı. ‎ ‎Onun doğumu ile başlamıştı her şey. Doğmasaydı ailesi dağılmayacaktı. Doğmasaydı, belki de ablası hayattan nefret etmeyecekti. ‎ ‎Ama direndi Zemheri. Her şeye rağmen direndi. Kendi ailesini kurdu. Kendi ailesini yarattı ve yönetti. Olan onca şeye rağmen sevmeyi bırakmadı. Korumayı, kollamayı ve saygı duymayı bırakmadı. ‎ ‎Askeriye zordu onun için. Herkes için zordu fakat onun için bambaşkaydı. Çünkü onun çok farklı bir hayat hikayesi vardı, kendisine göre. Bunun bir yalan olduğunu, çevresindekilerin yaşadıklarını öğrendikten sonra fark etti, Zemheri. ‎ ‎Yapmamalıydı, bunu kardeşine, ablasına, annesine ve babasına yapmamalıydı. Ama yaptı. Yapmak zorunda kaldı. Yapmasaydı kendi ölümünü, kendi elleriyle onlara sunacaktı. Yapmıştı, bitmişti her şey. ‎ ‎Zemheri, İngiltere Kralını öldürmüştü. ‎ ‎Peki neden? Zemheri neden öldürmüştü İngiltere Kralını? O bir askerdi, masumları öldürmemesi gerekiyorken masumları öldürüyordu. Namuzsuz birini öldürdüğü için linç edeceklerdi belki de. Ama umursamıyordu. Masumları öldürürken umursanmadıysa, namuzsuzu öldürdüğünde de umursanmamalıydı. Kendisi bile umursamazken. ‎ ‎Ve Zemheri`nin hayatı, o günden sonra hayat buldu. ‎ ‎Ve diğerlerinin hayatı, o günden sonra, Zemheri sayesinde hayat buldu ‎

Üç kız devletin yasakladığı bir ormana gider o ormandan farkını bir yere giderler ya ölücekler ya köle olucaklar Küfür içerir :) Kitabın kapağı ben yapmadım Bir yaraşmaya katılıp kitap kapağı tasarımını kazandım

"Bazen bir yalan her şeyi altüst edebilirdi..." Sevgilisiyle evlenmek isteyen taht varisi Sakura, bir higanbana ile kutsandığı için tüm işler karmakarışık bir hale gelir...

“Ne yazık ki gerçekler, her zaman ortaya çıkacağı günü bekler,” dedim, vücudum hıçkırıkların ardından titrerken. “O gün geldiğinde, kalbime sapladığın hançeri çıkarıp sana saplamak için gözlerinin içine bakacağım. Ve sen… bunu bile bile, gözlerim gözlerinle buluşsun diye bana yalvaracaksın, Kral Aren.” İhanet, sanılanın aksine her zaman zehirli değildir. Öyle ihanetler vardır ki, düşman da kardeş de acı çeker. Öyle terk edişler olur ki, terk eden de terk edilen de... onları izleyen bir çift gözde tuhaf bir huzur bırakır. Ve bazı ölümler vardır ki... bir soytarıyı deli eder. Bir bakmışsın, gülüşleriyle sarayları inleten o soytarı, şimdi karanlık bir mahzende, tek başına nefes alışlarıyla titriyor. Titreyen nefes büyür... büyür... sonra kulakları kanatan, yürek yakan bir çığlığa dönüşür. Kulağını tıkarsın, gözlerini kaparsın... ama nafile. Gözlerini tekrar açtığında... yer altının en karanlığında mahvolan o soytarı, Velvaria Kralı’nın tahtının solunda tüm ihtişamıyla kraliçe olmuştur. Değişmeyen tek şey... gözlerindeki yangındır.

Kızıl saçları rüzgarda savurulurken karşıdan gelen atlılara baktı genç kız. O kadar kendinden emindiler ki atlarının her nal sesi kalplere korku salıyordu. Genç kız atlıların başında ki krallarına baktı, kalbi nedensizce hızlanmaya başladı acaba onu fark etmişler miydi? Korku her geçen saniye kalbini kaplarken saklanma ihtiyacı hisseti yasaklı bahçeye girmeye cüret etmesi onun idamına dahi sebep olabilirdi. Yasaklı bahçe sadece kraliyet ailesi içindi halktan basit bir insanın buraya girmesi demek ölmek istemesi demek ama bu bahçenin ihtişamını duydukça bu bahçeye girmemek için kendini zorlaması bir şey ifade etmedi. Kimseye yakalanmayacağını düşünmüştü ne var ki kral her öğlen bahçe de gezinmek için atlılarıyla geliyordu. Peki şimdi ne yapacaktı onun orda olduğunu biliyorlar mıydı, fark ederler miydi? Peki onu burada gördüklerinde ne yapacaklardı. Korku her geçen saniye genç kızı ele geçirirken atların nal sesleri sustu ortada sessizlik hakimken kızın tek duyduğu ses kendi kalbinin gümbürtüsüydü. Ayak sesleri gelirken olduğu yere daha çok sindi. Genç kızın olduğu yere doğru gelen adım sesleri genç kızı daha da korkutmaya başladı tam o esnada duyulan ses adeta kızın kurtarıcısıydı. "Gökkuşağında ki bütün renkleri önüme serseler gene de senin kızıllığını seçerdim." Bu bir tarihi kurgudur. İLK 3-4 BÖLÜM GEÇİŞ BÖLÜMLERİDİR. 22. 10.2022