Kitap Tür Kategorileri

"Farkında değilmisin bizim etrafımızda bizim isteğimiz dışında birşeyler oluyor?" "Ne gibi?" "Ne gibi mi? sence şu son bir yılda yaşadıklarımız normal şeyler mi? " bunu bir tek ben mi fark ediyordum. " Her evde olabilecek normal şeyler bence ,sen ne düşünüyorsun ki " "Bilmiyorum" başımı yere eğdim ve ellerimle alnımın iki yanına koydum. Ayağa kalktığını fark ettiğimde tekrar başımı kaldirdim odadan çıkmak için kapıya yöneldi. "Hey nereye burda bir şey konuşuyoruz" Arkasını döndüğünde bana sıkılmış gibi bakıyordu "Ne olduğunu bile bilmediğin bir dertten bahsediyorsun" "Konuşarak çözebiliriz her derdin bir dermanı vardır hem bu konu seni de ilgilendiriyor" "Ortada konuşulacak bir şey yok, çözülecek bir şeyde, ben bağzi şeyleri kabullendim sende kabul etmelisin" "Neymiş o kabullendigin şey ?" "Sen benim hem kaderimsin hemde dermansız derdim"

Ölmeden önce nasıl biriydin? Gerçekten sevdin mi beni? Hiçbirini tam anlamıyla bilemeyeceğim.

Hiç bilmediği bir olayın içinde kendini başkarakter olarak bulup kendi adaletini sağlamak için tüm benliğinden vazgeçen öğretmen Leyla Yılmaz Adalet için doğru adımlar atan ,olayların karmaşasında doğru olanı bulmak için gölgesine bile güvenmeyen Komiser Asaf Kayaalp Tek bir gerçek... İki farklı görüş... İki ortak düşünce... Birbirinden habersiz doğrular... Tek amaç gerçeğin peşinde...

Herşey satışlarımın bir anda artmasıyla başlamıştı ardından gelen yabancı bir mesaj.

Ben Güz`düm, hep eksiktim o ise beni tamamlayandı.

Ne yazayım spdğwşdğ sidğwşğdw ğeğdşeğdçe şeğdleğd şeğdşeğdşw

Anne olmayı hiç istemedim. Ama bu hayatta en çok anne olmayı sevdim.

Henüz daha kafamda oluşturmadım

elisa sevgilisin den ayrılmış

Askim gibisin bir kitapsin

"Ben seni çok sevdim Sedat ama sen ne yaptın!? Babanın seçtiği kadınla evlendin," Sedat çaresizce susmuştu, dolan gözleriyle bana bakmaya devam ediyordu "Onunla geçirdiğin her gece zulüm oldu bana, acı oldu ,keder oldu."

Bir şeçim yapmam gerekiyordu “Kalmak yada gitmek”...

Hayat gel gobek atalım dercesine oynuyordu benimle

Önemli kız-Koruması ilişkisi

Siz: Kasım yarışı için antrenör olurmusunuz? 0533*: ilgilenmiyorum Siz: yakında ilgilenirsin merak etme Siz: kim için diye sormayacak mısın? 0533*:kim Siz: BENGİ BÜZ 0533*: hayır Siz: neyse daha üç ay var Görüldü

"En başından beri senden gelen ışığın farkında olup, bundan kaçmaya çalışmak..." 10 adımlık mesafemize rağmen, sanki benim verdiğim nefesi içine çekmek ister gibi titrekçe fakat derin şekilde ciğerlerini nefesle doldurdu. "Ve daha çok o ışığın esiri olmak..." Aldığı soluğu aynı yavaşlıkta geri verdi. "Daha çok o ışığı arayıp buna muhtaç olmak, ne kadar zor bir sınav farkında mısın?" Farkında olup olmadığımı sorduğu şey, benim adıma değildi. Farkında olmamı istediği şey belkide onun benim varlığım karşısında ne kadar zorlandığıydı. "Dokunuşlarını, varlığını hissedip buna muhtaç olmak..." Zorla yutkunduğunu gördüm, hissettim. Kafasını iyice bana dogru çevirip gözlerime derince baktı. "Mantığım kabullenemesede, kalbim seni gardı bildi Evara." Söylediği şey, damarımdaki kanın akışını hızlandırdı sanki. Zorla ciğerlerimi havayla doldurup, uzunca geri verdim. "Sen kalbime girmesi yasak olan fakat oraya başka kimsenin girmesine izin vermeyen kişisin." Adımlarını ağır ağır bana doğru atmaya başladı ama 3-4 adım sonra durdu. Sıcaklığını çevremde hissediyordum artık fakat kelimeleri çoktan benim ruhuma nüfus etmişti. "Senin başlangıcın yok Eliz Aren, kalbimde sonun da olmasın."

Ayla en sevdiği grup olan arctic monkeys grubunun konserine gider fakat o günden sonra olacaklardan habersizdi

"Sen benim karanlıktaki tek ışığımsın"

Kelebeği kozasında çıkar, büyüt, besle ve bir canavar yarat.

"Kolay gelsin Refa apartmanı arıyorumda ben siz nerde olduğunu biliyor musunuz?" "Biliyorum" "Peki bana tarif eder misiniz yolu?" "Etmem" "Eğer işiniz varsa ben beklerim" "İşim yok sadace o lanetli apartmana gitmek istemiyorum bence sende gitme"

~Öyle olmuştu. Her şey birbirlerine güvenmekle başlamıştı~

Bir cinayet işlemiştim. Öldürdüğüm kişi babamdı. *** O günden sonra, yaşayamadığım çocukluğum tamamen elimden alındı. Akrep ve yelkovan arasındanki o kısır döngüde sıkışıp kaldım. Bedenim büyüdü ama ruhum hep çocuk kaldı. *** “Hiç çok sevdiğin birini kaybettin mi, İgor?” diye sordum aniden. “Kaybettim.” dedi. Yorgun bakışları beni bularak bir süre suratımda oyalanırken, “Hepimiz kaybettik.” diye tamamladı cümlesini. *** Kreşendo; müzik parçasında, seslerin gittikçe en yüksek noktaya doğru güçleneceğini belirten bir müzik terimidir.

Masallarla büyüdük ve bu masallardaki beyaz atlı Prensler gibi bizde hayatımızdaki Prensimizi bulmaya çalıştık. Pamuk Prenses, Prensi sayesinde uyanmıştı ama unuttuğu birşey vardı onun için canını feda eden Avcıydı... Avcı canı pahasına cadıya yalan söylemişti ve Prenses için canını feda etmişti. Masalın geri kalanında bahsedilmedi bile Avcı`dan. Oysaki o prensesi çok sevmişti canından.....

Büyük başarıların içinde küçük başarı başarısızlık olarak görülür

Onlar düşman çocuğuydu aynı zamanda eski çocukluk aşkı Almina babasının zoruyla katıldığı baloda annesinin ölmeden önce ona verdiği balıklı kolyeyi düşürür ve babasının düşmanının oğlu ona kolyeyi bulup getirir

Onlar düşman çocuğuydu aynı zamanda eski çocukluk aşkı Almina babasının zoruyla katıldığı baloda annesinin ölmeden önce ona verdiği balıklı kolyeyi düşürür ve babasının düşmanının oğlu ona kolyeyi bulup getirir

Bir kız düşünün, Erkeklerden korkan onlarla aynı ortamda bile bulunamayan. Peki bu kız gerçek Ailesini bulursa, abileriyle tanışırsa onlarla aynı evde kalabilir mi? Dahi olarak bilinen Deniz yaşadığı onca şeyden sonra yeni kurduğu düzenini bir anda bozabilir mi? Peki abileri 17 yıl sonra bir anda Denizi aralarına kabul ederlermi? Deniz ve abilerinin hikayesi nasıl olucak kimse bilemez ama hem eğlenceli hem karmaşık bu hikayeye hepinizi bekliyorum. .... "Yoruldum. Artık gerçekten çok yoruldum. Dayanamıyorum, bırakmak istiyorum ama olmuyor ben artık acı çekmek istemiyorum. Her şeyi acılarım bitsin diye yaptım ama olmuyor bu acılar benim ile bir bütünmüş gibi gitmiyorlar." .... Wattpad kapandığı için buraya geçtim artık .... İlk bölümler düzenlemeye alınacaktır ! Başlama tarihi: 27.08.2022

Babasının bir zaman makinesi sonucu başka bir zamana gitmesi onun bu yolculuğa çıkmaya zorlaştırmıştı. Bu bir kızın babasını arama macerası.

İnsan kendini nasıl sever? Evet hayatına giren iyi kötü insanları canlıları sever peki kendisi?

Aselin Karev, karlı bir gecede kapısının önünde kanlar içinde yatan bir adam bulduğunda, zaten hiçbir zaman toparlamaya beceremediği hayatı iyice paramparça olur. Karanlığın derinliklerinde, birbirine meydan okuyan motorların ve öfkeyle gecenin içine haykıran arabaların arasında ise o duruyordu... Ve onun acı kahveleri. Işıga hamile kapkaranlık bir dünya; karanlık, kaos ve belki de biraz unutulmuş; burası dünyanın kör noktası, burası Layna.ﾟ ⋆ ﾟ ☂︎ ⋆ ﾟ 🕷️ "Acı bazen şefkat gibi hissettirir." dediğinde bu düşünce zihnimde kök salmaya başlamıştı. "Bazen insan acı çekmeyi seçer, iyileşmek istemez çünkü içindeki acı sevdiğinden kalan son hatıradır." Ateşte kül, toprağa çamur olacaksın. ꧂ 🕷️ Dizlerimi çeneme yaslamış şehrin boş caddelerinde dolanan kargaların sesini dinliyordum. Şehirde sanki sabahın ilk saatleri yaşanıyordu; fırtına vurunca sokaklar boşalmıştı ve sokaklara asfaltı yutan bir sis inmişti. Ama saat akşama geliyordu, biliyordum. Kafamı kollarımın arasına gömdüğümde biraz ısınmaya çalıştım. Üşüyordum. Hayır, yanıyordum. İçimde yuvarlanan duygu yumağı yokuş aşağı yuvarlandıkça büyüyordu ve ben ne hissettiğimi kestiremiyordum. Kollarımı dizlerime sarıp gövdeme doğru biraz daha çektiğinde ayaklarımın altındaki su birikintisi haraketlendi. Kucağımın içine, "Aptal." diye fısıldadım. "Ne umuyordun ki?" Senin bir ailen yok. Aşk mı kurtaracaktı seni?