Aklıma Şeker Portakalından Zeze`ye ait bir söz geldi: "Şimdi acının ne olduğunu gerçekten biliyordum. Ayağını bir cam parçasıyla kesmek ve eczanede dikiş attırmak değildi bu. Acı, insanın birlikte ölmesi gereken şeydi. Kollarda, başta en ufak güç bırakmayan, yastıkta kafayı bir yandan öbür yana çevirme cesaretini bile yok eden şeydi."

8 kişilik liseli bir arkadaş grubunun hikayesi

"Dünya adaleti bulamıyorsa, biz bulalım kürt kızı" "Ucunda ölüm olsada" haklılığıyla tekrar ettim "ucunda ölüm olsada" . . .

{Önemli bir duyuru paylaşmak istiyorum. Kitabım ler içindir. yaşın altındakilere önermiyoruz..} Sevgili dostlar.. BERDEL Hikayesi herkesin yazdığı gibi bir hikaye değil. Yarısı gerçek hayattan uyarlandı. Mutluluk aslında yanı başımızdadır. Oysa bizler onu hep uzaklarda ararız. Başımızı çevirdiğimiz zaman o mutluluğu göreceğiz belki ama başımızı hiç o tarafa çevirmeyiz ki.. Şuan aslında karşımda yaralı bir insan vardı. Bedenen yara almamıştı belki ama ruhen acı çekiyordu. [Yorumlarınız ve voteleriniz benim için çok değerli.]

Her zaman bir ümit vardır..

Kan davası yüzünden başka bir bebekle değiştirilen Asmin`in hayatı, zorluklarla dolu bir yolculuğa dönüşür. Yıllar boyunca ailesinden uzakta, büyük acılar çekerek büyür. Ancak kader ağlarını örer ve Asmin, bir gün gerçek ailesini, yani anne, babası, üç abisi ve bir erkek kardeşini bulur. Gerçek ailesinin sıcaklığına ve sevgisine kavuşan Asmin, aynı zamanda kalbine de beklenmedik bir misafir alır. Bu yeni hayatında hem köklerini bulmanın huzurunu hem de aşkın heyecanını yaşar. Asmin`in hikâyesi, acı dolu bir geçmişin ardından gelen aile sevgisi ve umut dolu bir geleceğin hikâyesidir.

O benim olacak,başka seçeneği yok...

O benim olacak,başka bir seçeneği yok...

Balca ve Göktuğun yaşadığı trajik bir olaydan sonra Balca`nın kendini bulma çabasını ve Göktuğun, Balcayı arayışını anlatan bir kurgu.

Sevdiği adam olan nişanlısı Arat`tan ayrılmak zorunda kalan Nazen`i zorla Devran`la evlendirmişlerdi ama yine de o Arat`tan vazgeçmemişti.

Gerçek ailem kurgusudur.

Bir görev... Bir mağara... Ve kaderin değiştirdiği bir hayat... Atmaca Timi, esir düşen masum çocukları kurtarmak için ölümüne bir göreve çıkmıştı. Kurşunların arasında, yıkıntıların içinde, karanlığın kalbinde saklıydı umut. Komutanın karanlık gözleri o mağarada küçücük bir bebeğe takıldığında zaman bir an durdu. O an sadece bir kurtarma operasyonu değildi artık; o an bir hikâyenin başlangıcıydı. Bazen bir bebeğin nefesi, bir timin kaderini değiştirir. Bazen bir gönül bağı, savaşın ortasında bile bir ışık yakar. Ve bazen... karanlıkta doğan bir ışık, insanın en derin yarasına merhem olur. "Bazı bağlar gözle görülmez, kalple hissedilir." Ve işte bu bağ, gecenin en karanlık anında doğan bir umutla yazıldı... ❗❕‼️ şiddet vs. Vardır sadece taciz tecavüz gibi olaylar yok bilginize ‼️❕❗

Ayano,bir yandereydi.Onun için senpai her şey.Onun için her şeyi yapar.Başkasının hayatına son vermek bile...

Çünkü Biliyorum,Gölgede Bile Büyür İNSAN -Alice Pavlova-ana karakter

Çok acı çekmiş ve duygularını her zaman saklayan bir ruh karanlıkta boğuluyodu . Mutluluk nedir ? Sevmek mi yoksa sevilmek mi ? Herkes mutlu anları sever . Buna bende dahilim . İnsanlar sevmek ve sevilmek ister. Çünkü insanlar bunlarla mutlu olurlar . Benim tam tersime ... Ben hem sevmekten hem de sevilmekten nefret ederim . Çünkü sevmek insanı güçsüz kılar . Ve ben güçsüz ve aciz olmaktan nefret ederim. Başımı gökyüzüne çevirdim . Yağmur damlaları yüzümdeki kanı temizliyordu . Aynı o gün ki gibi ...

Birbirlerinin aynısı ama bambaşka hayatlarda filizlenen ve ikiz olduklarını bilmeden büyüyen iki kadın.. Tesadüfi bir karşılaşma, ardından sadece geçmişin kapısını değil, geri dönüşü olmayan bir yolunda perdesini aralayacaktır. Elçin’ in ölümü Efsun için hem bir yıkım hem de merak ettiği geçmişini bulmanın bir fırsatı olacaktır. Ama Tahir.. Tahir bir gülün en olmadık yerde açmasına sebep olacaktır. Kayıp Gül, kaybolan bir kimliğin, yanlış bir hayatın ve gizlice filizlenen bir aşkın dokunaklı hikâyesi. Kitabın tüm hakları bana aittir, Kesinlikle kopyalanmasına ya da bir yerde paylaşılmasına hiçbir şekilde iznim yoktur. Kopyalanır, bir yerde paylaşılır veyahut değiştirilerek bile olsa ana tema çalınırsa gerekli işlemler başlatılacaktır.

Töreye kurban giden bir genç kız, Ona tutkulu bir adam. Peki.. Ya berdel bozulursa ----- Tüm haklar şahsıma aittir.. Kopyalamada gereken Yapılacaktır..

Sevdiğim birine onu sevdiğimi söyleyemeden ölecek olma düşüncesi beni kapana kısılmış gibi hissettireceğinden hislerimi kendime saklamaz söylerdim. Sanırım o yüzden ağzımdan çıkanları kulağım duyduktan bir süre sonra idrak edebilmiştim. Dur durak bilmeden rezil oluyordum resmen. "Merih ne yaşansın istiyorsun? Heyecandan bayılayım mı kollarında? Çok sevmekten öldü diyecekler sonra hakkımda." Ben söylediklerimin şokuyla bir karış açık ağzımla ona bakarken bu sefer durmadı. Eğilip alt dudağımı iki dudağının arasına alıp içine çekerken bütün vücudum elektrik akımına kapılmış gibi ardı ardına titremeye başladı. Sıcak dudakları heyecandan kuruyan dudaklarımı sırayla içine çeke çeke öperken olayı kavramam uzun sürdüğünden ufacık ısırıp ona karşılık vermem gerektiğini hatırlattı bana. Dudaklarım sözsüz emriyle harekete geçti, üst dudağını onun bana yaptığı gibi dudaklarımın arasına hapsedip öptüm. İstediği karşılığı alan Merih`in dudakları dudaklarımın üzerinde arsız bir gülümsemeyle gerildi. Farkında olmadan kıkırdadım. Sarhoş gibi hissediyordum. Beynimin içinde gri bir sis bulutu vardı ve zevkle beni ele geçirmiş gibiydi. Kasıklarımda toplanan şehveti görmezden gelmek eziyet gibiyken bacaklarımı dizlerimden kırıp kendime doğru çekerek birbirine bastırdım. Hareketimi hisseden Merih ağzımın içine doğru öpüşmemizi kesmeden inledi. Onu deli gibi istediğimin farkına varmış mıydı?

20 yıldır süre gelen bir kandavası ve bu süreçte yitip giden nice canlar. Taş konaklarda nice anaların ağıtları yükselir AMED semaların. Daha 1azla kan dökülmesin nice yiğitler öllesin diye kendilerini feda eden iki kişi. Dilşah hazeroğlu: Daha 5 yaşında iken bozbeyli aşireti tarafından ailesi katledilmiş. 25 yaşına kadar amcası ve yengesinin yanında büyümüş ayrıca hazer oğlu aşiretinin hanım ağasıdır. Harun bozbeyli: Ailesi ile büyümüş 30 yaşındadır ve bozbeyli aşiretinin ağasıdır. bu iki genç bir düğünde karşılaşacaklar ama düşman olduklarını bilmeden harun bozbeyli çok fena tutulacak Dilşah hazeroğluna. Kader onları bir kan davası uğruna bir araya getirecek Dilşah hazeroğlu intikamını almadan evlenmeyecek.

"Yüreğinin kapılarını benden başkasına açamazsın! Bu ben bile olsam..." "Bu sözüyle deli olduğunu düşünebilirdim ama o an anladım ki bu iki adam birbirinden farklı, birbirini kıskanacak kadar da aşık..." ** "Sırrımı bildiğin için yanımdan ayrılamazsın!" dedi sert bir şekilde. "Sırrını söylemeye niyetim yoktu. Ayrıca kimse bana inanmaz," dedim ukala şekilde. "Olsun, şu sıralar sığınabileceğim en iyi bahane bu," dedi umut dolu bir sesle. ###### BU HİKÂYEDEKİ KİŞİ VE KURUMLAR HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEK KİŞİ YA DA KURULUŞLAR İLE İLGİSİ YOKTUR

Ben dalıp gitmişken, karşı koridordan çıkan kadın bir anda tüm dikkatim üzerinde topladı. Mekânın ışıkları adeta ona yönelmiş gibiydi; her adımı, her hareketi sanki sahnenin ortasında olduğunu fısıldıyordu. Siyah elbisesiyle zarif ve asil bir duruş sergiliyordu; kumaşının akışı, her hareketiyle birlikte adeta yaşam buluyor, mekânın havasını değiştiriyordu. Elbisesi uzun olmasına rağmen, bacağındaki derin yırtmaç, elbisenin naifliğini gölgelemiyor; tam aksine, hem cesur hem de sofistike bir çekicilik katıyordu. Beyaz teni, elbisenin koyu rengiyle büyüleyici bir tezat oluşturuyor, gözleri ekrandan fırlamış gibi ona kilitleniyordu. Yırtmacın arasından görünen uzun ve pürüzsüz bacaklar, sanki her adımda bir hikâye anlatıyordu; baştan çıkarıcı ama aynı zamanda zarif, dikkatlice dengelenmiş bir estetik gibiydi. Gözlerim istemsizce ayak bileklerine kaydı. İncecik bileğinde asılı duran zarif halhal, sadece bir takı değil, onun duruşunu ve karakterini tamamlayan küçük ama etkili bir imza gibiydi. Işığın bile bileğiyle oyun oynaması, onun doğal bir ışıltıya sahip olduğunu gösteriyordu. Yukarı doğru baktığımda, dalgalı ve hacimli saçlarının omuzlarına salındığını fark ettim. Her bir teli, ensesinden kayıp omzuna dökülüyor, hareket ettikçe ışığı yansıtıyor ve onu daha da büyüleyici kılıyordu. Sanki saçlarının ritmi, adımlarının melodisiyle uyum içindeydi. Ve yüzüne baktığımda... işte asıl sarsıntıyı o an yaşadım. Güzel demek yetersiz kalırdı. Bu kadın, güzelliğin çok ötesinde bir aura taşıyordu; büyüleyici, unutulmaz, neredeyse dokunulmaz bir varlıktı. Kim olduğunu bilmiyordum ama kesin olan bir şey vardı: Daha önceki davetlerde hiç görmemiştim. Görmüş olsaydım, bu yüz belleğime kazınırddı, bir daha asla silinmezdi. Gözleri, dudakları, hatta hafif tebessümü bile aklımda bir iz bırakıyordu; sanki her detay, özenle tasarlanmış bir sanat eserinin parçasıydı. Onu gözlerimle takip ediyordum, ama o bir an bile başını kaldırıp bana bakmadı. Varlığımı hissetmiyor gibiydi, ya da belki de sadece kendi dünyasında yürüyordu. Ardından beklenmedik bir şey oldu: Kadın, doğruca Halil İbrahim Bey’in yanına yürüyüp oturdu. Salonda onlarca boş masa varken, neden yaşlı bir adamın yanına oturuyordu? Bu küçük ama gizemli tercih, merakımı katbekat artırdı. İçimde bir heyecan dalgası yükseliyor, adeta her detayı ezberlemeye çalışıyordum. Kimin olduğu, neden orada bulunduğu, her bir hareketiyle anlatmak istediği hikâye… bütün bunlar zihnimde yavaş yavaş şekilleniyordu.

Kocası Uygar`ı istihbarata ihanet ettiği için tutuklatan Yakut, yıllar sonra tekrar karşılaştıklarında ondan nefret etmenin ve onu sevmenin arasında, farklı duygular yaşamaya başlar.

Futbolcu rüya alkam anonimden beğendiği ama bio abisinin düşmanına aşık olursa ve bu karşılıklı

Hatırladım bildiğim hiçbir şey yokken ordan oraya savruluyorum ve bunu bildiğim bir nenedeni yok. Hayatın neler getireceğini bilemeyiz ama ben hayatımı bilmiyordum. Tek bildiğim bir hata yaptıgımdı ne olduğunu hatırlamadıgım bir hata

Merhaba, yeni kurguma hoş geldiniz! 💗💗 Bize bir şans verdiğiniz için teşekkür ederiz... --- Muavinin seslenmesiyle gözlerimi açtım. Terminallere varmıştık. Esnemekten kendimi alamadım, her yerim tutulmuştu. Ayağa kalkıp seri hareketlerle toparlandım, otobüsten indim. Yere ayak basar basmaz derin bir nefes aldım. Muavinin yanına gidip bavulların çıkarılmasını bekledim. Bir-iki dakika sonra benimkileri de çıkarmıştı. Bavullarımı alıp taksi aramaya koyuldum. Kısa bir süre sonra boş bir taksi bulup bindim. "Nereye gidiyoruz abla?" dedi taksici. Yeni evimin adresini verip, "Küçükçekmece." dedim. Araba hareket etmeye başladı. Ben de gözlerimi yola çevirdim. İşte buradayım... Başarmıştım. Tüm o "Yapamazsın." diyenlere rağmen, ben başarmıştım. Hayalimi gerçekleştirmiştim. Tabii bu hayalime ulaşmamda en büyük destekçilerim abilerimdi. Her koşulda yanımda oldular, beni desteklediler ve hep cesaret verdiler. İyi ki varsınız, sizi çok seviyorum! Hayalim İstanbul`a gitmekti. Orada mesleğimi yapmak... Annemle babam başta sıcak bakmadılar bu fikre. İstanbul onlara korkutucu geliyordu. Hele ki anneme... Haklılardı da. Kim ister ki evladının bilmediği, uzak bir şehirde tek başına yaşamasını? Ama bu işi de abilerim halletti. Bir de abimin askerdeki arkadaşı olan Cüneyt abinin, taşınacağım mahallenin muhtarı olması... Bu durum, babamları biraz daha rahatlattı. Nihayetinde ikna oldular. Arabanın durmasıyla geldiğimizi anladım. Ücreti ödeyip indim. Taksici abi bavullarımı da indirdi. Teşekkür edip mahalleye doğru yürümeye başladım. Daha önceden geldiğim için evin yolunu biliyordum. Yaklaşık 10-15 dakika yürüdükten sonra yaşayacağım yere ulaştım. İçime derin bir nefes çektim. Gözlerimi kapadım. Dudaklarımdan tek bir cümle döküldü: "Yeni hayatına hoş geldin, İris Mira Demiray.."