Kardeşinin Karısıyla Evlenmek Zorunda Kalan Abi

Aden Kaya, çocukluğunu yaşayamayan insanlardan biriydi. Şiddetler, silahlar, bıçaklar artık onun yaşam sebebi gibiydi. Ve bunu yapan ise, yıllarca babası sandığı adamdı. Şimdi herkes, yaşadıklarının boşa olduğunu ve gerçek ailesinin onlar olmadığını söylüyorlardı. Aden, neye inanacaktı? Dünya`nın korktuğu kendisiydi. Ama biri vardı, Aden ile eşit değerdi, Demir Kanlıoğlu, kadınların hayran, erkeklerin hem düşman hem dost olduğu biriydi. Demir, ne kadar korkulu rüyaysa, Aden`de o kadar kâbustu. Bu ikisi arasında neler yaşanacaktı? Aden, gerçek ailesi ile neler yaşayacaktı?

Herkesin dünyaya bir geliş sebebi var derler ya. Bunun doğruluğu tartışılır ama benim dünyaya geliş amacım abime nefes, aileme umut olmak. Ben Buğlem Akşin. Hasta abisinin hayata tutunmasını sağlayan küçük kız kardeşiyim. Nasıl mı dünyaya geldim? Abim 5 yaşındayken lösemi hastası olduğunu öğrenmişler. Annem ve babam tabiri caizse resmen dünyaları başına yıkılmış. Her gün bahar havası olan o mahallede o gün ölüm sessizliği oluşmuş. Çünkü abim sadece bizim evimizin oğlu değil mahallemizdeki her evin oğluymuş. Güzel mahallemin güzel insanları haberi aldıktan sonra akın akın hastaneye gitmişler. Fakat hiçbiriyle eşleşme yapılamamış. Doktor son çare olarak kardeşi olursa eşleşme sağlanma ihtimalinin daha yüksek olduğunu söyleyince hikayenin başrolü olarak ben geliyorum. Dediği gibi de olmuş, abim benim dünyaya gelmemle, ona nefes olmamla, aileme umut olmamla tekrar Akşin Mahallesinin sokaklarında özgürce koşup oynamaya başlamış ama bu kez artı bir kişiyle.  

Ben buraya ne zaman gelmiştim? Ne zamandır buradaydım!? En son... en son...? En son ne? En son yok! Hiç bir şey yok! Ben... ben kimdim? Nefes al... tut, ve geri verme. Tut ve asla geri verme. Nefesinle beraber düşüncelerini`de tut. Gözlerini kapat... kapat ve asla geri açma. Göz kapakların`la beraber düşüncelerini`de kapa. Çığlık at... çığlık at ve asla durma. Öyle bir çığlık at ki, çığlığın her saniye seni delirmeye bir adım daha yaklaştıran düşüncelerini`de yutsun. Kafamın içinde çok büyük savaşlar dönüyordu ve ben... ben burada delirmemek uğruna düşüncelerim ile savaş veriyordum. Benim en büyük savaşım kafamın içindeki düşüncelerim ile benim aramdaydı ve bu savaşın sonucu ise... bu savaşın sonucu ise düşüncelerimin arasında bir yerlerde saklıydı. Öyle olmalıydı. (BU KİTAPTA GEÇEN KİŞİLER VE OLAYLAR TAMAMIYLA HAYAL ÜRÜNÜ OLUP HER AYRINTISIYLA KURGUDAN İBARETTİR.)

Eslem,” dedi, sesi biraz titreyerek. “Seninle büyüdüm, her anı paylaştık. Ama bu son zamanlarda, hislerim değişti. Sadece senin yanında olmak istiyorum; seni daha derin bir şekilde seviyorum." " Kalbimdeki bu duygular, çocukluğumuzun dostluğunun çok ötesine geçti. Her gün seni düşündüğümde, senin gülüşün içimi ısıtıyor. Seninle geçirdiğim her an, benim için çok özel. Ama en önemlisi, seni düşündüğümde içimde bir boşluk hissediyorum; sanki başka bir parçam eksik.” Bu sözler, beni derinden etkiledi. Kalbim birden ağırlaştı; hissettiğim karmaşık duygular karşısında ne yapacağımı bilemedim. Onun içindeki boşluğu hissettiği gibi, ben de onu düşündüğümde içimde bir şeylerin eksik olduğunu biliyordum. Ama Demir’in söylediği her kelime, benim için çok kıymetliydi. Her gün seni düşündüğümde, senin gülüşün içimi ısıtıyor sözü kafamda yankılanıyordu. İçimdeki duygular, adeta bir fırtına gibi coşuyordu. Demir “bir şey söylemeyecek misin” dedi. Gözlerinde bir şey söylememi isteyen bakışları vardı. Ama aramızda hala büyük bir engel vardı: Abim Çınar. Onunla olan sorunlarımız, Demir ile aramda bir belirsizlik yaratıyordu. “Demir,” dedim, sesim titrek bir şekilde döküldü. “Seninle ilgili hislerim de çok karmaşık. Ama abimle olan ilişkim beni durduruyor. Onunla barışmadan, bu duygularımı tam anlamıyla yaşayamayacağımı biliyorum.”

Sırf intikam için kendi öz ailesinden uzak bırakılan 17 yıldır katlandığı eziyetlerden bıkmayan daha doğrusu bıkmasına bile vakit verilmeyen Arya Gece aslında üzev olduğunu öğrenince neler yapacak. Öz ailesiyle nasıl bir haya geçirecek...

Nisan anne ve babasının ani ölümünden sonra 8 yıl önce terk ettiği Türkiye`ye geri döner. Ama abisiyle beraber kurmaya çalıştığı bu yeni hayat süprizler, yeni arkadaşlıklar ve yeni düşmanlıklarla doludur. Acaba Amerikada kurduğu hayatı geride bırakmama isteği ve Türkiyedeyken yaşadığı tramvanın gün yüzüne çıkmasının oluşturduğu geri dönme arzusunun üstünden gelebilecek mi?

Karakterler Oğuz Atalay Onur kara Melis Atalay Mira kara Bir savaş meselesi

Hikaye bir abi kardeş arasındaki bağı temel alır kız kardeşi sürekli fal bakıp ritüel yaptığı için evren tarafından cezalandırılan ve güneşin hiç doğmadığı bir gezegene hapsedilen iki kardeşi anlatır.

“Dişe diş, kana kan. Yaraya sebep olan aynı yarayı çekmeli.”

Leyal abisinin arkadaşına bir akım denerse ne olur??? Hadi bakalım öğrenelim Leyal ve Adenin hikayesina alalım sizleri efendim

Hayatta herkese ve her şeye karşı bir yabancılığı olan bir kadın düşünün. Mutluluk duygusuna dahi özlemi olan, bir pranga misali kendisine bağlanmış o duygu; Özlem. Bir aileye, bir yuvaya, ufak bir tebessüm meydana getirecek minik bir iltifata dahi mahrum bırakılan bir Kadın. Bir kadın demek yanlış olur. Ela. Adını gözlerinden alan Ela. Bir gece yarısı terk edilen Ela. Çocukluğunda, ergenliğinde, şimdi ise gençliğinde yalnızlığa mahrum bırakılan Ela. Belki, içinde bir ukde olarak kalan yuva özlemini okuldan, kaldığı yurda giderken otobüste astım krizine giren yeşil gözlü bir yabancı tarafından giderebilir. Hayatınızı monotonluktan kurtaracak kişiyle nasıl veya ne zaman karşılaşacağınızı bilemezsiniz. Belki bir otobüs durağı belki bir astım krizidir aranıza bağlanacak düğümlerin önsözü. Bizim kitabımızın önsözü ise bu şekildeydi dostlar. O halde bölümlerde ve pasaj arası yorumlarında kavuşmak dileğiyle. Sizi siz olduğunuz için seven ve hayatınıza bir boya paleti gibi renk katacak insanlarla karşılaşmanız dileğiyle. Tatlış ve mutlu kalın. O halde Görüşürüz :)