Kitap Tür Kategorileri

İnsanı en çok yoran şeyde bilinmezliktir. Eliz bir anda kendini tanımadığı orman gözlü bir adamın yanında annesinin intikamını almaya çalışırken bulur . Annesinin sakladığı şeyleri bulmaya çalışan Eliz`in aynı zamanda aşık olması hayatını nasıl etkileyecek bakalım.

Her kız sever gece yarısı dışarılarda dolaşmayı. Mavinin ve siyahın en koyu tonlarıyla bütünleşmiş olan gökyüzünü izlemeyi... Fakat gün gelir; herkesin korktuğu şey başına bela olur. Belki de bazılarına ödül... Bugüne kadar tek hedefi ve isteği, mesleğini eline almış bir genç kız ve kendi ayakları üzerinde durabilmek olan Burçak; dersinden geç çıktığı bir günün akşamında evine geç dönmek zorunda kalır fakat evine gelinceye kadar tanımadığı bir yabancı tarafından takip edildiğini anlamaz. Korku; insana en istemediği anlarda, duyguları yaşatan histir. Burçak severdi korkuyu. Korku filmlerini, korkunun içinde yaşamayı... Ama bunları sadece dışarıdan bakarak severdi. Kendi hayatında hiç tanımadığı bir adam tarafından korkmayı istemezdi. İstememişti. Sırtını dayadığı ve son durağı olan duvar ile baştan aşağı simsiyah giyinimli olan adamın arasında kalmıştı. Korkuyordu. Endişe duyuyordu. "Lütfen bırak beni," diyebildi sadece çaresizliğin en koyu tonuyla. Zira adam kızı serbest bıraksa, arkasına dahi bakmadan kaçacaktı. Lakin durumlar pekte öyle değildi. Adam hastaydı. Kız ise korkuyordu. Siz, hayatınız boyunca hasta olan bir adam tarafından esir alınıp korktunuz mu? Ya da hasta olduğunuz hâlde hiç tanımadığınız bir genç kızı sokak köşelerinde sıkıştırdınız mı? Hangisi daha kötüydü? Bilinmezlik çoğu kişiye göre en kolay yoldur ama bazen, kolay dediğimiz yollar diken doludur. -Burçak Kayra

İki karakterin başlarda güzel giden ilişkisinin ardından başlarına gelecekler ne olabilir ?

-Belki de birbirimizi bir daha hiç göremeyeceğiz hatıra kalsın. Diyip kolyeyi tekrar ona uzattım bu sefer aldı ve boynuna taktı * Annemle beraber eve doru yürürken bana verdiği kolyeye baktım üstünde ki yazı dikkatimi çekti"Karanlıktaki Işık" ne anlama geliyordu ki... *** Onu bir daha göremeyeceğini düşünmüştü. Taki o güne kadar ormanın karanlığında etrafı silahlarla çevrili olan o adamın Affan olabileceği aklının ucundan geçmezdi. O günden sonra hiç bişey aynı olamayacaktı. Ya Affan`ın karanlığında boğulacak yada onu kendi aydınlığına çıkaracaktı. Bir yanda güzelliğiyle ,dik başlığıyla ,temiz kalpliliğiyle ve imanıyla Hafsa Akar , diğer yanda yakışıklılığıyla , kararlılığıyla ,sinirliliğiyle ve karanlığıyla Affan Maraz . Sizce bunun sonu nasıl bitecek ???

"Ben senin için sadece Ay olabilirim Aelin, Yalnızca senin doğman için batabilirim." **** Bu dünya ya da öbür dünya, Bir sürü dünya değil evren vardı ama yine de sadece burada düzen faklıydı, ve bu ne şans ki o da buraya düşmüştü belki sadece hayatımdan çıkıp gidecek belki de kaderimi değiştirecekti, Ama her ne olursa olsun o önemliydi. Çünkü buraya tek o düşmüştü. Farklı bir dünya ve farklı bir evrenden. Ve onu başkalarının eline bir öylece vermeyecektim. Başkaları için değil sadece, Belki birbirimizin kaderlerini değiştirirdik. Çünkü bu dünyada insanlar birbirini tamamlarlardı. Ve özel değilseniz başka bir dünyadan buraya gelemezdiniz. "Aelin?" O beni tanımıyordu. Biz başka evrenlerdendik. Beni tanımasına imkan yoktu. "Sen kimsin?" "Beni hatırlamıyor musun Aelin?" "Adın ne?" "Diana?" O beni tanıyordu ama ben onu gördüğümü bile hatırlamıyordum . Ki o benim evrenime, Dünyama ve kaderime gelmişti, O benim şansım olmasına rağmen ben onu tanımıyordum ama o beni tanıyordu. "Diana, `Sen kimsin` sorusunu benim değil senin sorman gerekir çünkü şu an itibariyle çok başka bir evrendesin."

Bilinmezlik diyarı