Kitap Tür Kategorileri

Çaresiz Çehre | Şehadet Şerbeti Serisi II Kaderleri doğdukları gün yazılan iki çocuk, iki yetişkin, iki çaresiz yaşam ve birbirlerinden haberleri olmadığı halde yan yana olan iki mühürlü beden. Senin mesleğinden gocunmam, biliyorum yoksun yanımda ve yine biliyorum ki her zaman benimlesin. Herkes beni senden uzaklaştırmaya çalışıyor ama her ne yapıyorlarsa tersliyorum onları. Ben senden uzaklaşır mıyım? Asla. Kabrine geldiğimde bana gülümsediğini hissediyorum, toprağını kokladığımda kokun doluyor ciğerlerime, toprağını okşadığımda sakalların batıyor avuç içime, mezar taşında adını gördüğümde sesin doluyor kulaklarıma. Bana sesleniyorsun ve en önemlisi sevgilim her ezan okunduğunda kalp atışını hissediyorum. Yaşanılanlar aslında hiç yaşanmamıştı. Herşey bir oyundu fakat oyunun yazarı yoktu. Bu kitapta geçen karakterlerin, olayların gerçek kişi ve kurumlarla ilgisi yoktur! Tamamen hayal ürünüdür! Çaresiz Çehre adlı tek kitaptır!

Vatan-ı Kuzgun | Şehadet Şerbeti Serisi Bir cinayet başlangıç doğurmuştu. Bir katliam yeni bir yaşam yaratmıştı. Katliamın nedeni bilinmezliğe gebeydi fakat yaratılan yaşam bu bilinmezlikten kurtulacaktı. Ölüm bir ailenin sonuydu ancak başka bir ailenin başlangıcı olacaktı. Kuzgun; iki dünya arasında sembol kabul edilirdi. Yaşayanlar için ölüm, ölü ruhlar için ise hayatı temsil ederdi. Askerler için şehadeti, şehitler için ise al bayrak için yeniden savaşmayı temsil ederdi. Bir bitiş yeni bir başlangıçtı. Bu kitapta geçen karakterlerin, olayların gerçek kişi ve kurumlarla ilgisi yoktur! Tamamen hayal ürünüdür! Vatan-ı Kuzgun adlı tek kitaptır!

Soğuk, sadece dışarıdaki havayı değil, aynı zamanda kemiklere kadar işleyen bir hissiyatı da beraberinde getirip; derinin altındaki damarları daraltır, kasları gerer ve tüm vücudu sanki içsel bir dondurucunun etkisi altındaymış gibi hissettirirdi. peki, siz soğuğu hiç ruhunuzun yansımasıyla hissetiniz mi? "Kaçınılmaz sonu ertelemek." 23.08.2024 MaNga - Dursun Zaman © Tüm Hakları Saklıdır.

Tehlikeli bir oyun... Yaşamak için kurban ver! Piramitin en tepesinde olmak istiyorsan öldür! Oyuna bir kere başlarsan çıkamazsın! Dünyanın bile varlığını neredeyse unuttuğu bir kasaba... Temeli yıllara dayanan bir oyun kuruldu. Keyifliydi ilk başlarda. Bir katil... 5 oyun kurucunun 4`ünü öldürüp, birini serbest bırakan vicdanlı bir seri katildi o. Kalan son oyun kurucu tarot kartlarını topladı ve yakarak yok etti. Bir tanesi hariç. Yeraltına ustaca oluşturulmuş geçitlere sakladı son kartı ve aradan yıllar geçti. Tarotun kanlı oyunu dilden dile bir efsaneye dönüştü. Ve o geçitler yıllar sonra birbirinden kopuk 5 kişilik bir ekip tarafından bulundu. Oyun tekrar başladı. Kartlar üçüncü kez dağıtıldı. Katil tekrar ortaya çıktı. Ölüm kapıları bir kez daha tıklattı. Tarotun Kanlı Oyunu kasabanın üzerine bir kez daha çökecekti. Peki bu sefer kazanan olacak mıydı?

Ölüyorsun, Seni öldüren benim. Kurtulmak için, Benden yardım istiyorsun. Söylesene hare; Bana o kadar güveniyor musun?

Hewi: Kürtçede umut anlamına gelmektedir. HEWİDAR ise umutlu demek.🌸 LÜTFEN YORUMLARDA KİTAP REKLAMI YAPMAYIN!! 🌸🌸🌸 İmge önden elinde kahve tepsisi ile girince bende arkasından su tepsisi ile girdim içeri, girince herkes sohbeti kesip bize döndü. İmge kahveleri yaşlı kadına doğru gidip kahvesini bırakacakken yaşlı kadın saşkınlıkla İmgeye baktı sanki olanlara anlam veremiyormuş gibi. Ve sonra sesi bir ateş gibi salonun ortasına düştü. "Dilşa kızım niye kahveleri dağıtmaz." Diyen sesi ile herkes ona döndü. Ardından amcamın "Dilşa ne diye dağıtsın" diyen sesi ise salona düşen ateşi alevlendirdi. Amcamın yanında oturan adamın "Biz Dilşa kızınızı istemeye geldik" diyen sesi ile donakaldım. İmgenin elindeki kahve tepsisi yere düştü o esnada. "Ne!" Diyen şaşkın sesi odada yankılandı adeta. Ben ise anlam veremeyen şaşkın gözler ile onlara bakıyordum. Ben ne alaka be ve ayrıca NOLUYORDU BU EVDE! 🌸🌸🌸 Kitabın tüm hakları bana aittir her hangi bir (ç)alma durumunda gerekli işlemler yapılacaktır. Kitabı ilerleyen zamanlarda düzenlemeye alacağım bu yüzden yazım yanlışlar vs. olabilir:) İyi okumalarr♡ YAYINLAMA TARİHI: 20.04.24 #1- gençkızedebiyatı / 07.04.24 #1-umut / 13.04.24 #2- zorakievlilik / 15.04.24 #2- aile / 17.04.24 #4- berdel/ 18.04.24 #6- genelkurgu/ 18.04.24 #5- gençkurgu /20.04.24 #1- acı / 24.04.24 #3- berdel/ 26.04.24 #4- genelkurgu/ 27.04.24 #2- kurgu / 02.05.24

"Bunun zamanı değil ama ben seninle baş başayken bunu takmayı istedim." dediğinde kutuyu sol eliyle bir tık da açtı ve bana göstermeden yine sol eliyle içindekini aldı. Sağ eli hala sol elimi tutuyordu ve ben buna karşı çıkmıyordum. 6 saniye sonra yüzük parmağımdan, rahatça kayan yüzüğü incelemeden edemedim. Gümüş renkli yüzüktü. Halkanın ortası siyahtı ve üzerinde elmas yuvarlak taşlar yer alıyordu. Yüzüğün 6 yerden çıkıntısı vardı. Çıkıntıların ucunda beyaz elmaslar vardı. Ama bu... "Bu bir..." derken başımı kaldırıp Ömer`e baktım. "Bu bir taç." dediğimde alevli kara gözlerinin ardındaki parlaklık büyüdü şimdi çok eşsiz gülümsüyordu. Hem de daha önce rüyalarımda bile görmediğim kadar eşsizdi. "Evet, sen bir melikesin Elzem." dediğinde ne diyeceğimi bilemedim. Kendimi tutamadım ve tekrar boynuna sarıldım. Evet, o Han`dı ama ben gerçekten melike miydim?

kuzen kurgusudur.

👽🪐 Saliseler boyunca çevrem değişti. Ama ben sadece ona baktım. Değişen dünyama değil, Değişmeyen ona baktım. O da bana uzun ve ifadesizce baktı. Bu öyle bir ifadesizlikti ki içinde sanki bütün aciz duyguları barındırıyordu. Tükenmişliği, Kaybolmuşluğu, Kimsesizliği, herşeyi onun ifadesizliğinden anlayabiliyordum. 👽🪐

Kardeşinin altıncı yaş gününde pasta almak için evden çıkan Elzem için olaylar bir anda çığrından çıkacaktır. Bir anda kendini kanlı bir çatışmanın ortasında bulan genç kız için henüz herşey bitmemiştir. Tam tersine herşey daha yeni başlamıştır..

Klasik gerçek ailem kitabı ama kızımız bir mafya.

“Neden kül adam?” “Yanmaktan korkmayan herkes bir gün küle dönüşecektir. Ben çoktan küle dönüştüm Visal.”

Çalma ve kopyalama yasaktır.

Ben tam önüme dönceken yanımadaki tabureye biri oturdu. Yanıma aturan kişiye dönünce beni kumrar bir erkek karsıradı.ben ona bakarken oda bana doğru döndü ve tam o esnada kahverengi gözreli benim yeşil gözrerime değdi.Ben tam önüme dönceken yanımadaki tabureye biri oturdu.

Amcası ve yengesine emanet edilen bir genç kız. Gölgeli bir yer olarak anılan bir şehre götürülür... Olduğu kasabadan bir kez bile çıkmayan bu genç kız bu şehirde neler ile karşılaşacaktı. Ruhu kaybolan insanlar etten ve kemikten ibaretti artık... Perdeler açılmış ve ilk sahne başlamıştı. Kırmızı perdeler ve ihtişamlı kostümler ile süslenen sanatçıları kimse umursamıyordu. Koltuklar doluydu ancak hepsi sağırlaştırılmış ve körleştirilmişti. Şimdi kim duyacak ve görecekti? Güneş mi ışık mı gölgelerdi bizi,yoksa kimsesizliğe alışan gözler mi bir umut gölge ismini vermişti bu karanlığa? Kim kahraman kim suçluydu? Genç kızın bu hikayedeki yeri neydi? Işıklar kapandı etraf karanlık,küçük ışık huzmeleri yansıdı kırmızı perdeye,açıldı iki yana ve başladı ilk sahne. Peki,siz? Siz bu gölgeye,bilinmezliğe rağmen varmısınız izlemeye ve keşfetmeye?

Karaca ve Bora; gençlik yıllarının tozunu çoktan attırmış, bir plazada çalışan iki beyaz yakalıdır. 30`lu yaşlarının ortasına gelen bu iki yetişkin çevresinden devamlı olarak "Ne zaman evleneceksin?" "Evlenmeyi düşünmüyor musun?" gibi sorular almaktadır. Evlenmeyi aklından bile geçirmeyen bu iki yetişkin, bir proje için aynı takımda Uzman Mühendisler olarak görevlendirilince aralarında kimsenin anlamadığı bir rekabet gelişir. İki yetişkinin derdi proje mi yoksa geçmişten gelen duygular mı? İşte onu zaman gösterecekti. Karaca IŞIK x Bora Han ÇELİK

Hayatın iniş çıkışları, zorlukları ve fırtınalarıyla başa çıkarken, asla umudu kaybetmedi. Düştü, kalktı, kaybetti ve yeniden umuda sarıldı. Unutmayın ki her fırtınanın ardından güneş doğar, her zorluğun sonunda umut yeşerir. Bu yolculukta, güneşi ve umudu hatırlamak, içimizdeki karanlığı aydınlatır ve ileriye doğru adımlar atmamızı sağlar. İşte bu yüzden, hayatın zorlu yollarında yol alırken, fırtınaları unutmayın ama güneşi asla!

Kurt kışı unutur ama yediği ayazı unutmaz...

“Çocuklar iyileştiremedikleri ruhlarını yaralar. İyileştiremediğin için mi ruhunu böylesine yaralama peşindesin?”

‘Şakağıma dayadığım boş bir silah gibisin Ne öldürdün ne güldürdün sadece bekle dedin Bekledim bende bir yanım hala o yerde Beni bıraktığın sonra kaçtığın o çukurun en dibinde’

Aile; anne, baba ve çocuklardan oluşan toplumun en küçük yapı taşıdır, sözlüğe göre ancak Emir, Yiğit, Yağız, Ekim ve nice kimsesiz yada kimsesiz hissettirilmiş çocuğun aile olmak için anne veya babaya ihtiyacı yoktur. Olmamalıdır. Birbirlerinin yaralarını sardıkları, güvende hissettikleri ve yüzünü güldürdükleri ailedir onlar için.