Yurda geldiğimde her şeyin sıradan olacağını sanıyordum. Ta ki ortak kattaki 17. Koridor bana ait olmayan notlarla dolana kadar. Kim bıraktı bilmiyorum. Ama biri beni izliyor. Okulda herkesin tanıdığı Arven Ravin’le yollarım kesiştikçe, bu koridor daha da daralmaya başlıyor. Arven kusursuz görünüyor… ama kasabada onun soyadı fısıltıyla anılıyor. Uzak durmam gerektiğini biliyorum. Ama bazı şeyler insanı kendine çeker. Tıpkı bazı koridorlar gibi. Ve ben, yanlış kapının önünde durduğumu hissediyorum. Bu bir başlangıç mı, yoksa son mu… henüz bilmiyorum.

İki Mafya ve bir temizlikçi. Bu üçgende gelişen olaylar silsilesi..

“Bu delilikse ben zaten deliyim. Onun için bir hiç olmaktansa cehennemi olmayı yeğlerim.” *** Liora Teniz, bir gece hayatında hiç görmediği bir adam tarafından kaçırılır. İlk ve ikinci hayatı onun ellerinde son bulur fakat yine kaçırılacağı o geceye geri dönmekten kurtulamaz. Üçüncü hayatında ise yaşayabilmek için yeraltı dünyasının frenkıranı ile sözleşmeli bir evlilik yapmak zorunda kalır. Bu kez ölmemek için öldürmeyi göze almalıdır.

Tek gecelik ilişkiniz hocanız çıksa ne olurdu? ... Verdigi tutkuluğu öpücüğü sonlandırdı. Aldigı derin nefesleri genç kızin dudaklarına uflemekten çekinmedi. "Umarım her hocaya bu performansı sergilemiyorsundur." Onun sorduğu bu küstah soru karşısında gulumsemesini tutamadi. Nefeslerinin arasına konustu: "Her hocamla deliler gibi sevişmiyorum""

0537**: Acaba rica etsem kelepçenizi de alıp öndeki apartmana gelebilir misiniz? (22:03) Görüldü Yazıyor... 0551*: Gecenin bu saatinde bir avukatın elimde kelepçeyle kapısına gelmemi ve onu nezarete atmamı istiyor. 0551*: Doğru mu anladım?

Soluksuz kalmış, kesik nefesleri arasında ellerine baktı. Kızıla boyanmış ellerindeki kaygan his ona yabancı değildi. Yetim bir kız çocuğuyken nasıl bu hale gelebilmişti? Bir tesadüf mü, yoksa kurgulanmış bir oyun mu?

Ailesi öldürüldüğünde Beril`in tek seçeneği ona yardım eden çeteye sığınmaktı. İntikam Beril için bu yolda ilerlemesini sağlayan duyguydu. Ama keşke iş sadece intikamda bitseydi.

"Maskenin içine senin kimliğini belirten bir kod işleyecek o adam." dedi Köse ama Sara onu dinlemiyordu sanki. Yalnızca karşısındaki duvara bakıyordu. Köse onun ilgisini çeken yazıya baktı. "Korkunç gelecek biliyorum ama bu yazı gerçek kanla yazıldı." Sara ürperdi. "Kimin kanıyla?" "Çok fazla insanın kanı." Bu yazıyı gördüğü ilk anı anımsayarak kısık bir sesle fısıldadı kutsal cümleyi. "Her yüz maske takar." "Bu ne demek?" Köse dudaklarında bir gülümsemeyle ona döndü. "Görmedin mi Sara?" dedi onun saçını okşarken. "Her yüz maske takıyordu."

Güvenmek sevmekti, sevmekse ölümün peşine düşmek. _ Mai İrtihal, Elit kesimin çocuklarının üzerinden alınan intikam, Üst`lerin kararları sonucu ortaya çıkan kanlı oyun yuvasıydı. Yaşları 16 ile 23 arasındaki tüm gençlerin Mavi Kale`ye alınmaları zorunluydu. Mavi Kale denilen bu yerde, sonu çoğunluk ölümle biten ve çok az sayıda kişinin kazandığı, güç ve zeka gerektiren kanlı oyunlar düzenleniyordu. Her oyunun sonunda, kazananlar büyük ödülle ödüllendirilirken, kaybedenleri oyunlardan daha korkunç cezalar bekliyordu. Bu tehlikeli Kale`den sağ çıkmak, içinde hırs ve nefret barındırmayanlar için neredeyse imkansızdı. Halk arasında Mâi İrtihâl, yani "Mavi Ölüm" adıyla anılan bu yer, sona gelinmişliğin zirvesiydi. Her yıl sonunda gelişen ve düzenlenen Mavi Kale`de bu yıl, oyunların zorluk seviyesi daha da artırılmış, final oyunu ise beklenmedik bir şekilde değiştirilmişti. Gençleri tahmin edemeyecekleri bir son bekliyordu. Mavi Kale`de ilk kural; kimseye güvenmemek ve kimseyi sevmemekti.

28.09.2025`de yazıldı. Bazı insanlar birbirini bulmak için değil, zamanı sınamak için karşılaşır. İkra, 2016 yılında İstanbul’un eski bir semtinde, taşındığı dairenin tavan arasında eski bir defter bulur. Defterdeki yazılar, 1952 yılında yaşamış bir gazeteci olan Aras Demiral’a aittir. Sayfalarındaki cümleler öylesine derindir ki, İkra kendini yazıların sahibiyle tuhaf bir bağ içinde bulur sanki her satır, yıllar öncesinden ona yazılmış gibidir. Aras, zamanında doğru şeyleri yazmak için geç kaldığına inanmış bir yazardır. İkra ise, geçmişi bırakmakta zorlanan bir tarihçidir. İkisi de kendi dönemlerinde yalnızdır; ama kelimeler, aralarındaki yetmiş yıllık boşluğu aşmayı başarır. Bir defter, bir cümle ve bir rastlantı... Bazen kaderin en sessiz anında, zaman yanılır. Ve yanlış zamanda gelen biri, insanın hayatındaki en doğru kişiye dönüşür.

GÜNEŞİN GÖLGESİ Bazı gölgeler, en parlak ışığın bile aydınlatamayacağı kadar karanlıktır… Güneş, yatılı okulunda yeni bir hayata başlamaya çalışıyordu. Ancak herkesin önünde olan biri, her zaman hedef hâline gelir… özellikle yanlış zamanda, yanlış yerdeyse. Bir cinayet. Bir kurban. Ve suçlanan tek bir kişi: Güneş Atabey. Ona inanan az sayıda insan vardı; kimisi sessizce destek olurken, kimisi göze alamadığı tehlikeye rağmen onun yanında duruyordu. Fakat bu okulda kimin dost, kimin düşman olduğunu anlamak neredeyse imkânsızdı. Ve bu, yalnızca bir cinayet değildi. Derine indikçe sırlar çözülüyor, maskeler bir bir düşüyordu. Güneş, farkında bile olmadan çok daha büyük bir oyunun içine çekildiğini anlıyordu… Ve unutmayın! Bâzı gölgeler, en parlak ışığın bile aydinlatamayacağı kadar karanlıktır.... Gecenin Rüzgar`ı🌜...

Gazel Alya Yalaz... Sıradan bir üniversite öğrencisi, sıradan bir hayat. En azından öyle sanıyordu. Ta ki birinin onu izlediğini fark edene kadar. İki yıldan fazla süredir peşinde olan bir katil, Gazel`e takıntılı hâle geliyor. Ona yaklaşan herkes birer birer ölü bulunurken, Gazel her gün biraz daha köşeye sıkışıyor. Nereye gitse, kimi sevmeye kalksa... gölgeler onun peşini bırakmıyor. Katil, sadece onu izlemiyor. Onu "sahipleniyor." Kim olduğunu bilmiyor. Ne istediğini bilmiyor. Ama bildiği tek şey var: Bu oyun, artık sadece korkudan ibaret değil. Bu, Gazel`in hayatta kalma savaşı.

“Bazen kendi ışığımızı ve karanlığımızı üretiriz. Bu karanlıksa parlak bir yıldızın ışığını bile söndürebilir." •───•☽⊹✩⊹☾•───• YILDIZINI KORU, geçmişin gölgelerinden kaçamayan cesur bir genç kadının, karanlık geçmiş ve tehlikeli sırlarla dolu yolculuğunu anlatıyor. Helin Yıldız, yalnızca bugünle değil, geçmişinde de taşıdığı ağır yüklerle de yüzleşmek zorundadır. Bir yangın vakasıyla başlayan olaylar, hem onu hem de okuru, düğüm düğüm olmuş bir geçmişe çekiyor. Her adımda yeni bir gerçek ortaya çıkıyor. Bir yangınla başlayan hikâye, derinlere gömülü acıların ve hiç kimsenin bilmediği gerçeklerin ortaya çıkışına uzanıyor. Peki, geçmişin gölgesi, en parlak yıldızın ışığını bile söndürebilir mi? Özellikle suç ve psikolojik gerilim unsurları içeriyor. Bu nedenle 13-14 yaş altındaki okurlar için uygun olmayabilir. Gizem, dram ve gerilim unsurlarını bir arada barındırıyor. Okuyucu hem merak içinde kalacak hem de karakterlerin duygusal yükünü hissedecek. Her yara bir güce,her karanlık bir ışığa dönüşebilir. “Per Aspera Ad Astra” (Zorluklar içinden yıldızlara) Not: Yazılanların hepsi kurgudur. Herhangi bir gerçek yanı yoktur.

Eylül, saçını pembeye boyayıp annesine sürpriz yapmaya giderken, hayatının en büyük sürprizini kendisi yaşar. Bahçede beliren gizemli bir solucan deliğine düşer ve gözlerini açtığında bambaşka bir dünyadadır: Osmanlı İmparatorluğu. Modern dünyanın lafını esirgemeyen, asi, enerjik kızı Eylül; artık ipek kaftanların, hanların, çarşıların ve mehter seslerinin içindedir. Ama bu sadece bir zaman yolculuğu değildir. Eylül`ün saçındaki sıra dışı renk, gözlerindeki altın parıltı ve beraberinde gelen uğursuz görünen kedi Şanziment, eski bir sırrı uyandırır. Osmanlı`da Eylül`ü bekleyenler: Onu cadı sanan sipahiler, Gizli bir tarikat, Asırlar öncesinden gelen bir kehanet, Ve kaderini tamamen değiştirecek biri... Eylül hem eve dönmenin yolunu bulmak, hem de geçmişin karanlık sırlarıyla yüzleşmek zorundadır. Ama sorular bitmez: Solucan deliği neden açıldı? Bu dünyada Eylül`ün rolü ne? Ve altın gözlü kız... gerçekten yalnız mı? Pembe saçlı bir kızın Osmanlı`da başlattığı macera, bir sırra dönüştüğünde hiçbir zaman çizgisi eskisi gibi kalmayacak.

Bazı karşılaşmalar tesadüf değildir. Bazıları… seni bulur. Mira, kelimelerle yaşayan bir kadındı. Kağan ise gölgelerle. Onu tanıdığında kaçmak istedi. Yanında kaldığında ise yavaş yavaş kayboldu. Bu bir aşk hikâyesi değil. Bu, kontrolün nasıl sevgiye benzediğini, sessizliğin nasıl cezaya dönüştüğünü ve bir insanın nerede kırıldığını anlatan bir hikâye. Kağan sahiplenmiyor. Yönetiyor. Mira itaat etmiyor. Ama direnmenin de bir bedeli var. Kırılma Noktası, karanlığın fısıltıyla başladığı, gücün dokunmadan da can yakabildiği psikolojik bir dark romance. Bazı kırılmalar bağırarak olmaz. Bazıları seni sessizce ele geçirir.

"Tamir işlerinden de anlıyor musun?" dedim, kara gözlerinde bakışlarımı gezdirerek. Güldü. Serseri bir sırıtışla, "Yoksa, gece beni arayıp musluğum bozuldu gel tamir et demek için mi soruyorsun Şerif?" dediğinde, kaşlarım çatıldı. O benimle flört mü ediyordu?

Üçüncü Dünya Savaşı`nın yorgun askerleri, kendi halkının kurşunlarına boyun eğmek zorunda kalmıştır. İşgal kuvvetlerinin ülkede yönetimi ele geçirmesiyle, kaosun tam ortasında Nilüfer Karaca; vatanını kurtarmak için direnişin ilk kıvılcımı olacaktır. Yılbaşı gecesi; kırmızı maskesiyle, düşmana karşı yaptığı bir hamle, çaresiz halkın yüreğinde umut ışığına dönüşür. Ama bu kez savaş sadece düşmana karşı değil, ihanete, zulme, korkuya ve en önemlisi de... Aşka karşıdır. "Savaşın ortasında aşk bir seçenek değil belki ancak ben bir tek senin gözlerine baktığımda zaferi hissedebiliyorum Nilüfer..." **BU KİTAPTAKİ KİŞİ VE KURUMLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA İLGİSİ YOKTUR.** Kitabın bütün yasal hakları bana aittir. Bölümler her pazar.

Soğuk bakışlı bir adam… Fırtınaların ortasında savrulan genç bir kadın… Ve kaderin onları aynı kıyıya sürüklemesi. Liman Savar, hukuk fakültesinde okuyan sıradan bir öğrenciydi. Ta ki babasının karanlık bir mafya babasına borçlandığını öğrenene kadar. Borcun bedeli, imzalanmış bir senet değil; kızının hayatıydı. Tam da o anda karşısına çıktı Kuzey Arvas. Küllü buz mavisi gözleri, buz gibi duruşu ve kimseye yaklaşmayan tavrıyla soğuk bir CEO. Ama Kuzey sadece iş dünyasının güçlü bir ismi değildi; karanlık sırları, geçmişin gölgeleri ve tehlikeli bağları vardı. Bir yanda onu borcun karşılığı olarak isteyen mafya… Bir yanda istemeden de olsa Liman’ı koruyan, ama aynı zamanda en çok korkması gereken adam Kuzey. Okyanusun ortasında bir fırtına gibi, iki yabancının yolu aynı limanda kesişti. Ama her liman güvenli değildir… Bazen en tehlikeli yer, kalbin sığındığı yerdir.

(🔞 içerik uyarısı!) Çeçenistan`ın derinliklerinde bir kız yaşardı. Koyu kızıl saçları, mavi gözleri vardı. Yaptığı kafkas danslarıyla insanları büyülerdi. Zarif bedeni dans ederken, şarap kızılı saçları sallanırdı. Kafkas dansı yapmayı severdi kızıl. Birşeyi yapmak zorunda kalmaktan nefret ederdi. Ailesi ise tam olarak Çeçen kızını zorluyordu, özellikle kafkas danslarında. Bir gün kafkas dansı için çağrıldığı bir kafes dövüşü programında tanıştığı Türk dövüşçü, onun hayatını değiştirmişti...

Anicca; Her şeyin hatta hayatın ve duyguların bile geçici olduğu ve değişime tabii olduğu anlamını taşır. Peki aşk; geçici ve değişime açık mıdır? Ya da hayat ve duygular gelip geçici midir? Bir bilinmeyen numara, bir platonik aşk ve sürekli bir kaçış... Genç adam; yalnızlığının, korkularının ve kaybolmuş kalbinin peşinden sürüklenirken, sırlar yüzeye çıkacak. Aşk, duyguların en karmaşık hissiydi. Duyguların en saf haliyle birleştiği yerdi. Kalbinin en derinlerinde küf tutmuş, bazen korkarak, bazen umutla beklediğin bir duyguydu. Bu kitap, gerçek bir hayat hikayesinden esinlenerek yazılmıştır. Ancak isimler, mekanlar, tarihler ve bazı olaylar gerçeği tamamen yansıtmamaktadır. Bu isimle çıkan ilk kitaptır. Tüm hakları saklıdır!

"Gerçek bazen kanla yazılır..." Selis Kandemir, annesinin gözleri önünde katledilmesiyle başlayan karanlık bir geçmişin kurbanı değil, intikamını alacak bir savaşçıdır. Yıllarca süren sessizlikten sonra, eline geçen bir kolye ve isimsiz bir mektup, onu kendisi gibi geçmişi kanla yazılmış sekiz kişiyle bir araya getirir. Her biri farklı acılarla yoğrulmuş, her biri gerçeğin peşinde... Ancak bu yol arkadaşlığı, sırlarla örülü. Güvenin sınandığı, dostlukla düşmanlığın iç içe geçtiği bu yolda, gerçeklik algısı paramparça olacak. Kimin geçmişi sahte, kiminki kan kadar gerçek? Ve en önemlisi: Selis, annesinin katillerini bulduğunda hâlâ aynı kişi kalabilecek mi?

Berdel`e kurban gitmiştim. Hiç tanımadığım, bilmediğim bir adamla evlendiriliyordum... "1 yıl, sadece 1 yıl sonra burdan herkesin seni bir ölü olarak sanması ile gideceksin." Bunu diyen bir ağaya ne kadar güvenilir ki Sevgiyi hiç tatmamış bir kız esir olduğu bir ağaya aşık olabilecek mi... Kalbi kırıklarla dolu 22 yaşında genç bir kız ve Mardin`in aşiret ağası. Berdele kurban gitmiş iki genç, iki deli yürek... Her genç kızın hayaliydi beyaz atlı prens, peki ya bu sadece hayallerden ibaret ise. Kuma kitabı değildir... Savaş ağa adlı hikayem ÇİLEM olarak değiştirilmiştir haberiniz olsun. İlk kitabı da Instagram hesabımda belirttiğim sitelerde vardır. Bakmak isteyen instagrama girebilir. Her cumartesi yeni bir bölümle yayındadır. 6 Eylül 2021 Telif hakları kesinlikle saklıdır.

"Gözlerine ayrı aşık olduğum yârim." "Güzel kalbine ayrı aşık olduğum yârim." Altı yaşına kadar aynı sokaklarda koşup aynı hayallerin peşinden giden iki masum çocuk. Kader bir gün babalarının tayiniyle onları birbirinden koparır, yarım kalan cümleler ve içlerine gömdükleri minik bir sevdayla uzaklara sürükler. Yıllar sonra, bambaşka hayatların ardından, aynı üniformanın altında yeniden karşı karşıya gelirler. Biri üsteğmen, diğeri teğmen. Aynı timde, aynı gökyüzüne bakarak, aynı tehlikenin içine yürürler. Ve çocukluklarında sessizce filizlenen o duygu, bu kez çok daha gür, çok daha yakıcı bir aşka dönüşür. Bu hikâye, Kurşun İzi kitabımdaki başrol ve yan karakterlerin çocuklarının kaderini anlatıyor. Bir çocukluk aşkının yıllara, ayrılıklara ve savaşın ortasında bile küllenmeyen bir sevdaya nasıl dönüştüğünün hikâyesi. Kurşun İzi`ni okumadan başlamayın, çünkü bu yolculuk orada atılan temellerin üzerine kuruludur. Ama "Ben direkt bu hikâyeyi okumak istiyorum, Kurşun izini okumayacağım" diyenlerdenseniz, kapılar size yine sonuna kadar açık. 😊 Ama kurşun izini de okurum diyen varsa önce onu okuyun, sonra bu kitaba başlayın derim. Bu kurguda geçen yerler, kurumlar, olay örgüleri bana, yani şahsıma aittir. Benzeri yoktur bilginize.

Yıllarını hapishanede tutsak olarak geçirmiş bir adamın ona aşık olması ne kadar büyük bir sorun olabilirdi? (...) Nereye gideceğimi bilmeden koşuyordum. Arkamdan bir silah sesi yükseldi. Lanet olsun! Bulmuştu işte beni. Çıkmaz bir sokağa girmiştim. Kaskatı kesilen bedenimi umursamadan, arkama baktığımda onu gördüm. Gözleri oldukça ürkünçtü. Aramızda tek nefeslik bir mesafe vardı. Çaresiz fısıltıyla, "Ne istiyorsun benden?" dediğimde konuşmak için araladı dudaklarını. "Seni istiyorum Elvin. Yalnızca seni..." ❗️Bölüm sayısının fazla olmasına takılmayın. İlk 30 bölüm çok kısa sahneler içeriyor.❗️ •Tüm hakları bana aittir. Kopyalanıp çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır!

Karanlığın hükmettiği bir masada, kanla yazılmış yasalar vardır. Ve o yasalar, kimseye nefes aldırmaz. Kumsal Karaman, zalim babasının gölgesinde büyümüş; annesinin sessiz çığlıklarıyla, kardeşinin masumiyetiyle hayata tutunmaya çalışan genç bir kadın… Ne annesi onu hatırlar, ne babası onu görür. O sadece, aile denilen kara mirasın sessiz taşıyıcısıdır. Ama bir gün, kapısına kader gelir. Masanın en tehlikeli ailesi bir hata yaptığında, açığı kapatacak tek kişi vardır: Kumsal. Yıllar önce büyük bir savaşı durdurmak için yapılan kan anlaşması yeniden masaya sürülür. Ve Kumsal, yeraltı dünyasının en korkulan lideri Tuğrul Ateşoğlu’na “bedel” olarak sunulur. Tuğrul… Babasıyla birlikte kendi tahtını tırnaklarıyla kazanmış, kan donduran bir canavara dönüşebilen fakat adaletsizliğe asla tahammülü olmayan bir adam. Gölgesi bile şehirleri titreten biri. Kumsal’ın kaderi onunla kesiştiğinde, ikisinin de karanlığı başka bir şeye dönüşmeye başlar. Bu bir aşk hikâyesi değil… Bu bir kaçış değil… Bu, iki kırık ruhun kanla mühürlenmiş bir dünyada hayatta kalma mücadelesi. Ve bazen en büyük savaş, insanın kendi kalbiyle olandır. “Kanla doğulur. Kanla söz verilir. Ve bazen kader, en sessiz fısıltıda bile kan ister.”