Bir grup bilim adamı, yeni nesil biyolojik silah üretmek amacıyla akıl almaz bir bilimsel programa imza atarak yüzyılın en ünlü seri katillerinin DNA’larını kopyalar. Jeffrey Dahmer, Ted Bundy gibi bilinen en acımasız ölüm makinelerinin genleri, artık kopyalarında yaşamaktadır. Programın ileri aşamasına gelindiğinde, kendilerine miras kalan genlerden habersiz düzinelerce genç, ülkenin çeşitli yerlerinde, para karşılığında evlatlık verildikleri aileleriyle hayatlarını sürdürmektedir. Kötülüğün genlerden mi yoksa yetiştirilme tarzından mı geldiğine dair tehlikeli bir oyun oynayan bilim insanları, klonlardan bazılarına iyi bir aile ortamı sunarken, diğerleri hayatta karşılarına çıkabilecek en olumsuz şartlar altında yetişir. Ve asıl kâbus, tüm gerçekleri öğrenen en tehlikeli klonların, yaratıcıları tarafından salıverilmesiyle başlar. “Bu kitap korkunç nitelemesini gerçekten hak ediyor. Bilim, yakın gelecekte hepimiz için böylesine dehşet verici bir terörü elinde tutuyor olabilir mi?” -M.L DERE

✧ Onun adı; Lorenzo Salvatore Moretti... Babası İtalya`nın en büyük mafya ailelerinden birini kurdu. O ise bu hayattan uzak durmaya yemin etmişti. Ama geçmiş, onun peşini bırakmamıştı ✧“Babası İtalya`nın en eski mafya ailelerinden birinin lideridir. Fakat o, mafya dünyasından uzak bir hayat kurmuştu ta ki babası gizemli bir şekilde öldürülene kadar.” ✧ Lorenzo Salvatore o ll. Fantasma`ydı o babasından sonra ll. Hayalet`ti. ✧ Ceren Akay... Türkiye`de doğup büyümüş okumuş yemekler yapmış. Mesleği: Profesyonel şef İstanbul’da prestijli bir restoranın mutfağında yetişmiş. İtalya’ya geliş amacı: Napoli’de ünlü bir İtalyan şefin yanında çalışmak için 1 yıllık burs kazanmıştı. ✧ Annesi ve babası Türk, babası küçük yaşta terk etmiş. Hayat boyu "güçlü kadın" olmak için çabalamış. 10 yaşlarında annesini kaybetmişti. ✧ Ceren: Yemekle hayatı iyileştiren bir kadın. Lorenzo: Hayatla zehri karıştıran bir adam. Ama kader, onları aynı masada oturtacaktı.

Defne, kankası`nın gidişiyle kendi halinde takılır. Arkadaşı`nın gidişinden tam altı ay geçmesine rağmen dayanamayan Defne, arkadaşı`nın annesinden telefon numarasını alır ve sövmeye başlar. Ama sövdüğü kişi, hiç sövmemesi gereken kişidir.!

Tırtılın siyah kelebeğe dönüşüm hikayesi.... * Sevdiği adamın kendisini sevmesi için kızın kendini bambaşka birine dönüştürmesini anlatan karanlık romantizm konulu hikayedir. * Yalnız kız bu dönüşümü tek başıma tamamlayamaz. Ona yardım etmesi için okulun en tehlikeli çocuğundan kendisine yardım etmesini ister. Bakalım neler olacak....

“Bu delilikse ben zaten deliyim. Onun için bir hiç olmaktansa cehennemi olmayı yeğlerim.” *** Liora Teniz, bir gece hayatında hiç görmediği bir adam tarafından kaçırılır. İlk ve ikinci hayatı onun ellerinde son bulur fakat yine kaçırılacağı o geceye geri dönmekten kurtulamaz. Üçüncü hayatında ise yaşayabilmek için yeraltı dünyasının frenkıranı ile sözleşmeli bir evlilik yapmak zorunda kalır. Bu kez ölmemek için öldürmeyi göze almalıdır.

“Bazen kendi ışığımızı ve karanlığımızı üretiriz. Bu karanlıksa parlak bir yıldızın ışığını bile söndürebilir." •───•☽⊹✩⊹☾•───• YILDIZINI KORU, geçmişin gölgelerinden kaçamayan cesur bir genç kadının, karanlık geçmiş ve tehlikeli sırlarla dolu yolculuğunu anlatıyor. Helin Yıldız, yalnızca bugünle değil, geçmişinde de taşıdığı ağır yüklerle de yüzleşmek zorundadır. Bir yangın vakasıyla başlayan olaylar, hem onu hem de okuru, düğüm düğüm olmuş bir geçmişe çekiyor. Her adımda yeni bir gerçek ortaya çıkıyor. Bir yangınla başlayan hikâye, derinlere gömülü acıların ve hiç kimsenin bilmediği gerçeklerin ortaya çıkışına uzanıyor. Peki, geçmişin gölgesi, en parlak yıldızın ışığını bile söndürebilir mi? Özellikle suç ve psikolojik gerilim unsurları içeriyor. Bu nedenle 13-14 yaş altındaki okurlar için uygun olmayabilir. Gizem, dram ve gerilim unsurlarını bir arada barındırıyor. Okuyucu hem merak içinde kalacak hem de karakterlerin duygusal yükünü hissedecek. Her yara bir güce,her karanlık bir ışığa dönüşebilir. “Per Aspera Ad Astra” (Zorluklar içinden yıldızlara) Not: Yazılanların hepsi kurgudur. Herhangi bir gerçek yanı yoktur.

Nisanın gerçekleri öğrenmesinler hayatının değişmesi

28.09.2025`de yazıldı. Bazı insanlar birbirini bulmak için değil, zamanı sınamak için karşılaşır. İkra, 2016 yılında İstanbul’un eski bir semtinde, taşındığı dairenin tavan arasında eski bir defter bulur. Defterdeki yazılar, 1952 yılında yaşamış bir gazeteci olan Aras Demiral’a aittir. Sayfalarındaki cümleler öylesine derindir ki, İkra kendini yazıların sahibiyle tuhaf bir bağ içinde bulur sanki her satır, yıllar öncesinden ona yazılmış gibidir. Aras, zamanında doğru şeyleri yazmak için geç kaldığına inanmış bir yazardır. İkra ise, geçmişi bırakmakta zorlanan bir tarihçidir. İkisi de kendi dönemlerinde yalnızdır; ama kelimeler, aralarındaki yetmiş yıllık boşluğu aşmayı başarır. Bir defter, bir cümle ve bir rastlantı... Bazen kaderin en sessiz anında, zaman yanılır. Ve yanlış zamanda gelen biri, insanın hayatındaki en doğru kişiye dönüşür.

Bir Yankı, Bir Düşüş, Bir Fısıltı

0537**: Acaba rica etsem kelepçenizi de alıp öndeki apartmana gelebilir misiniz? (22:03) Görüldü Yazıyor... 0551*: Gecenin bu saatinde bir avukatın elimde kelepçeyle kapısına gelmemi ve onu nezarete atmamı istiyor. 0551*: Doğru mu anladım?

Bir davet ya da bir operasyon... İşte bu ikilemi çözmek için hikayenin içerisinde olmalıyız. Bir davet ne kadar tehditkar olabilir? "Kahretsin, bu nasıl bir gece!" diyerek sızlandı Elçin Paşazade. Adımlarını çıkış koridoruna çevirdiğinde gördüğü dehşet görüntüyle orada donakaldı.

Ünlü bir cerrah olan efla ile albayın amansız aşkı. Biri kanser hastası diğeri ruh hastası bakalım birbirlerini nasıl iyileştirecekler?

Karanlığa gömülen şehrin üzerinde şimşekler dans ediyordu. Gök gürültüsü ise sağır eden cinstendi. Sanki ben konuşmadıkça gökyüzü konuşuyor, günahlarımı haykırıyordu adeta. İçimde... Beyaz ve Siyah. Aydınlık ve Karanlık vardı. Hangisinin büyüklüğü daha fazla kestiremiyorum. Terasta duyduğum adım sesleriyle irkilerek çıkışa doğru döndüm. Karan... Panikle geri adım atsamda terasın pervazına yaslanmıştım. Kaçışım yok. Kalbim deli gibi atarken telaşla bir çıkış yolu arıyordum. Ben kafamda bahaneler sıralarken o çoktan sınırlarımı ihlal etmiş bana yaklaşmıştı bile. "Saye!" Kullanmadığım ikinci ismimle seslenince tüylerim diken diken oldu. Herkes, "İclal" olan ilk ismimle seslenirdi. O beni tanıdığından beri hep ıslarla "Saye" diye seslenip durdu. "Bu havada ancak senin gibi biri, bu gökyüzüne kadar uzanan binanın terasına çıkar." Eliyle yanağımı okşamaya başlayınca bir an kalbim yerinden çıkacakmış gibi hissettim. "Saye, sen gerçeği benden ne kadar saklarsan sakla." yüzünü yüzüme yakınlaştırarak "Gözlerinin ardında ki gerçek yüzünü görüyorum." Ve tekrar yineledi sözlerini "Sakladığın o yüzü görüyorum.! "

Yurda geldiğimde her şeyin sıradan olacağını sanıyordum. Ta ki ortak kattaki 17. Koridor bana ait olmayan notlarla dolana kadar. Kim bıraktı bilmiyorum. Ama biri beni izliyor. Okulda herkesin tanıdığı Arven Ravin’le yollarım kesiştikçe, bu koridor daha da daralmaya başlıyor. Arven kusursuz görünüyor… ama kasabada onun soyadı fısıltıyla anılıyor. Uzak durmam gerektiğini biliyorum. Ama bazı şeyler insanı kendine çeker. Tıpkı bazı koridorlar gibi. Ve ben, yanlış kapının önünde durduğumu hissediyorum. Bu bir başlangıç mı, yoksa son mu… henüz bilmiyorum.

İki Mafya ve bir temizlikçi. Bu üçgende gelişen olaylar silsilesi..

Tek gecelik ilişkiniz hocanız çıksa ne olurdu? ... Verdigi tutkuluğu öpücüğü sonlandırdı. Aldigı derin nefesleri genç kızin dudaklarına uflemekten çekinmedi. "Umarım her hocaya bu performansı sergilemiyorsundur." Onun sorduğu bu küstah soru karşısında gulumsemesini tutamadi. Nefeslerinin arasına konustu: "Her hocamla deliler gibi sevişmiyorum""

Bir kâinat; yedi varlık. İkisi bilinmemekte... Ancak gerçeği bilen yalnızca bir kişi var. Gündüzleri herkesin güvendiği bir psikolog. Geceleri ise kendi adaletini kendi kurallarıyla sağlayan bir katil. Herkül Atilla Ayhan. Hedefindekiler yalnızca "kötüler." İki varlıktan yardım alarak cinayetlerini kusursuz sayılabilecek şekilde işler. Ama bir gün... Danışanlarından biri, her şeyin farkına varmaya başlar. Feride Saral. Sessizliğin içinden fısıltılar yükselir. Ve bazı hikâyeler... Zihnin en karanlık yerinde yazılır. "Hayal olmasını dileyeceksiniz..." -FANTASTİK- Kitap kapağını tasarlayan Sevgili: bataklikyakamozu` na teşekkürlerimi sunuyorum.

Soluksuz kalmış, kesik nefesleri arasında ellerine baktı. Kızıla boyanmış ellerindeki kaygan his ona yabancı değildi. Yetim bir kız çocuğuyken nasıl bu hale gelebilmişti? Bir tesadüf mü, yoksa kurgulanmış bir oyun mu?

Ailesi öldürüldüğünde Beril`in tek seçeneği ona yardım eden çeteye sığınmaktı. İntikam Beril için bu yolda ilerlemesini sağlayan duyguydu. Ama keşke iş sadece intikamda bitseydi.

"Maskenin içine senin kimliğini belirten bir kod işleyecek o adam." dedi Köse ama Sara onu dinlemiyordu sanki. Yalnızca karşısındaki duvara bakıyordu. Köse onun ilgisini çeken yazıya baktı. "Korkunç gelecek biliyorum ama bu yazı gerçek kanla yazıldı." Sara ürperdi. "Kimin kanıyla?" "Çok fazla insanın kanı." Bu yazıyı gördüğü ilk anı anımsayarak kısık bir sesle fısıldadı kutsal cümleyi. "Her yüz maske takar." "Bu ne demek?" Köse dudaklarında bir gülümsemeyle ona döndü. "Görmedin mi Sara?" dedi onun saçını okşarken. "Her yüz maske takıyordu."

Güvenmek sevmekti, sevmekse ölümün peşine düşmek. _ Mai İrtihal, Elit kesimin çocuklarının üzerinden alınan intikam, Üst`lerin kararları sonucu ortaya çıkan kanlı oyun yuvasıydı. Yaşları 16 ile 23 arasındaki tüm gençlerin Mavi Kale`ye alınmaları zorunluydu. Mavi Kale denilen bu yerde, sonu çoğunluk ölümle biten ve çok az sayıda kişinin kazandığı, güç ve zeka gerektiren kanlı oyunlar düzenleniyordu. Her oyunun sonunda, kazananlar büyük ödülle ödüllendirilirken, kaybedenleri oyunlardan daha korkunç cezalar bekliyordu. Bu tehlikeli Kale`den sağ çıkmak, içinde hırs ve nefret barındırmayanlar için neredeyse imkansızdı. Halk arasında Mâi İrtihâl, yani "Mavi Ölüm" adıyla anılan bu yer, sona gelinmişliğin zirvesiydi. Her yıl sonunda gelişen ve düzenlenen Mavi Kale`de bu yıl, oyunların zorluk seviyesi daha da artırılmış, final oyunu ise beklenmedik bir şekilde değiştirilmişti. Gençleri tahmin edemeyecekleri bir son bekliyordu. Mavi Kale`de ilk kural; kimseye güvenmemek ve kimseyi sevmemekti.

GÜNEŞİN GÖLGESİ Bazı gölgeler, en parlak ışığın bile aydınlatamayacağı kadar karanlıktır… Güneş, yatılı okulunda yeni bir hayata başlamaya çalışıyordu. Ancak herkesin önünde olan biri, her zaman hedef hâline gelir… özellikle yanlış zamanda, yanlış yerdeyse. Bir cinayet. Bir kurban. Ve suçlanan tek bir kişi: Güneş Atabey. Ona inanan az sayıda insan vardı; kimisi sessizce destek olurken, kimisi göze alamadığı tehlikeye rağmen onun yanında duruyordu. Fakat bu okulda kimin dost, kimin düşman olduğunu anlamak neredeyse imkânsızdı. Ve bu, yalnızca bir cinayet değildi. Derine indikçe sırlar çözülüyor, maskeler bir bir düşüyordu. Güneş, farkında bile olmadan çok daha büyük bir oyunun içine çekildiğini anlıyordu… Ve unutmayın! Bâzı gölgeler, en parlak ışığın bile aydinlatamayacağı kadar karanlıktır.... Gecenin Rüzgar`ı🌜...

Gazel Alya Yalaz... Sıradan bir üniversite öğrencisi, sıradan bir hayat. En azından öyle sanıyordu. Ta ki birinin onu izlediğini fark edene kadar. İki yıldan fazla süredir peşinde olan bir katil, Gazel`e takıntılı hâle geliyor. Ona yaklaşan herkes birer birer ölü bulunurken, Gazel her gün biraz daha köşeye sıkışıyor. Nereye gitse, kimi sevmeye kalksa... gölgeler onun peşini bırakmıyor. Katil, sadece onu izlemiyor. Onu "sahipleniyor." Kim olduğunu bilmiyor. Ne istediğini bilmiyor. Ama bildiği tek şey var: Bu oyun, artık sadece korkudan ibaret değil. Bu, Gazel`in hayatta kalma savaşı.

Eylül, saçını pembeye boyayıp annesine sürpriz yapmaya giderken, hayatının en büyük sürprizini kendisi yaşar. Bahçede beliren gizemli bir solucan deliğine düşer ve gözlerini açtığında bambaşka bir dünyadadır: Osmanlı İmparatorluğu. Modern dünyanın lafını esirgemeyen, asi, enerjik kızı Eylül; artık ipek kaftanların, hanların, çarşıların ve mehter seslerinin içindedir. Ama bu sadece bir zaman yolculuğu değildir. Eylül`ün saçındaki sıra dışı renk, gözlerindeki altın parıltı ve beraberinde gelen uğursuz görünen kedi Şanziment, eski bir sırrı uyandırır. Osmanlı`da Eylül`ü bekleyenler: Onu cadı sanan sipahiler, Gizli bir tarikat, Asırlar öncesinden gelen bir kehanet, Ve kaderini tamamen değiştirecek biri... Eylül hem eve dönmenin yolunu bulmak, hem de geçmişin karanlık sırlarıyla yüzleşmek zorundadır. Ama sorular bitmez: Solucan deliği neden açıldı? Bu dünyada Eylül`ün rolü ne? Ve altın gözlü kız... gerçekten yalnız mı? Pembe saçlı bir kızın Osmanlı`da başlattığı macera, bir sırra dönüştüğünde hiçbir zaman çizgisi eskisi gibi kalmayacak.

Bazı karşılaşmalar tesadüf değildir. Bazıları… seni bulur. Mira, kelimelerle yaşayan bir kadındı. Kağan ise gölgelerle. Onu tanıdığında kaçmak istedi. Yanında kaldığında ise yavaş yavaş kayboldu. Bu bir aşk hikâyesi değil. Bu, kontrolün nasıl sevgiye benzediğini, sessizliğin nasıl cezaya dönüştüğünü ve bir insanın nerede kırıldığını anlatan bir hikâye. Kağan sahiplenmiyor. Yönetiyor. Mira itaat etmiyor. Ama direnmenin de bir bedeli var. Kırılma Noktası, karanlığın fısıltıyla başladığı, gücün dokunmadan da can yakabildiği psikolojik bir dark romance. Bazı kırılmalar bağırarak olmaz. Bazıları seni sessizce ele geçirir.