Aile kurgusu. Öz kızlarını öldü sanan aile, Üvey kızlarını çok seven aile, Her şey ortaya çıkarsa sonra ne olur? Derin öz ailesin kabul edecek mi? Ya Derin’i ailesinden koparan kişi tanıdıkları biriyse, her şey açığa çıkınca ne olacak? Not, az miktarda bazı bölümlerde argo, küfür ve şiddet bulunmaktadır. *** Hikaye bana aittir.

Bir çocuk düşünün,15 yıl boyunca ailesinin gerçek ailesi olmadığını biliyor ve o gün herşey kesinleşiyor

Eylence amaçlı yazılmıstır

Hayatı boyunca hiç arkadaşı olmayan ve ailesinden de sevgi görmeyen Nehir`in günün birinde onu gerçekden seven biriyle tanışması.. Fakat Nehir`in bilmediği şeyler vardır peki ya Nehir bu sırrı öğrenirse? "Bu bizim hikayemizdi. Ne olursa olsun bizim hikayemizdi." ~gerçeksevgibumu? ~beniniyesevmediniz?

Çoçukluğum gözümün önünden film şeriti gibi geçerken elimden hiçbir şey gelmiyordu. Kurtulmak için çığlıklar atarken sesim çıkmıyordu. Yardım etmek için çırpınan benliğim hareket edemiyordu. Sanki bir kilit vardı görmediğim. Bağlanmıştım o sokağa, kilit vurulmuştu çıkış bildiğim kapıya. Duvarlar üzerime üzerime geliyordu. Dostum dediğim herkes bir yol ayrımındaydı, hangi yoldan devam edersem birini kaybedecek gibi hissediyordum.

İntikam almak isteyen bir adam ve hiç birşeyden haberi olmayan masum bir kızın aşkı Cumartesi günleri bölüm yayınlanacaktır. İyi okumalar dilerim🤗

Hayat ne kadar acıdır. Ya da insanlar mı desem. 23 yılım bir yalan belki geçirdiğim çoçukluğum belki de bu hayat nereden bilirsin ki. Ben Kaan oğlum Barış Efe ile başbaşa kaldım. "Oğlum, umarım görmediğim baba sevgisini sana en güzel bir şekilde gösteririm ve sana çok iyi bir baba olabilirim Barışım benim." ★★★

Zehre annesini kaybetmesinin ardından resmen bütün hayatı dağılırken kendisine gelen gizli bir kutu ile aslında doğru sandığı bütün yanlışların peşine düşmeye karar verir. "Bir bakış bir bakışa neler anlatır, bir bakış bir bakışı senelerce ağlatır." Yayım tarihi:Çarşamba

Onu ölümden kurtaran sevgilisinin ölümüyle yıkılan ve intikam yemini eden Kibrit her yeri ateşiyle yakmaya başlamıştır bile. Fakat henüz gerçekleri bilmiyordur.... Peki öğrenince bu intikamdan vazgeçecek miydi?

Eski bir asker artık ülkenin en iyi güvenlikçisi. Özel görevler. Kurulan anlaşmalar. Ortaya çıkan gerçekler. Güzel dostluklar. ALINTI “ sen kımsin?” konuşan adamın bozuk bir Türkçesi vardı. Cüsseli yapısı ve eğitimli görünüşü ile yabancı bir paralı asker olması olasıydı. “ Mekanın sahibiyim. Asıl siz kimsiniz.” “ bizım senınle de mekanın la da işımız yok. Alparslan Kutlu. Onu bıze ver.” “ Sorumun cevabı bu değil. Kimsin?” sinirlenmiş görünüyordu. Üzerime yürüdü. Korumalar namluyu ona çevirmişlerdi. Sakin bir şekilde korumalara silahları indirmelerini işaret ettim. Adam ise tükürürcesine konuşmaya başladı. “ Bak kadın bizım senınle işımız yok bırak öyle kalsın. Yoksa canın yanacak. Alparslan’ı bıze ver.” “ Benim mi senin mi.” Kolumdan tutup beni kendine doğru çekti. Oldukça sıkıyordu. Moraracağına emindim. “ Buradakı herkesle bırlikte seni gömerım. Alparslan’ı getır.” Tereddüt etmeden gözlerine baktım ve sordum. “ nereye” Anlamamıştı. Bana baktı. “ Diyorum ki deliği, kafana mı, kalbine mi yoksa başka bir yerine mi istersin. Kırmızı sana çok yakıştı da.” Alnını işaret ederek gülümsedim. “ eğer kolumu hemen bırakmazsan alnında bir delik açmak ile başlayacaklar.” Üzerindeki keskin nişancı lazerini fark ettiğinde gerildi. Elini ittirdim. “ Bırak!” “ Bunun bedelını odersın. Benı vurursanız adamlarım buradakı herkesi oldurur.” Deyip beni ittirdi. Dengemi zor da olsa sağlayıp ona baktım. “ O zaman bende hepinizi vururum. Ortada sorun diye bir şey kalmaz. Galiba hala idrak edemedin. Burası benim mekanım ve burada oyunun kurallarını ben belirlerim. Silahlarınızı indirin yoksa sonuçları ağır olur.” “ Blof yapıyorsun. Ama ben yapmıyorum. Bu son şansın aptal kadın.” O bana aptal mı demişti. Kendi aptallığının farkında bile değildi. “ öyle mi. Demek blof yapıyorum. Tamam hadi doğrulayalım.” Kulağıma dokunup emir verdim. “ Uyarı atışı yapın.” Bunu der demez adamların kulaklarında çizikler oluşmuştu. Karşımdaki çam yarması geriye yalpaladı. Kulağının yanından geçen kurşun onu sarsmıştı. Buna ölüme yakın olmak diyorduk. Gülerek konuştum. “ Bu sözümü kulağına küpe yap canım. Tanımadığın birine düşmanlık yapma. Bakarsın en büyük hatan olmuş.” Temkinli hareketler ile etrafına bakındı yanındakiler de etrafa bakınıyorlardı. Kurşu sıyırmıştı kolay değildi.

Bu kitap hem gerçek aile hem askeri bir kurgudur 23 yıl sonra ailesini bulan Alev napıcak bir savcı olarak ailesi hakkinda gerçek bilgileri öğrenebilecek mi?

Birbirlerinden ve ailelerinden haberi olmayan ikiz kardeşlerin hikayesi... °°° "Gerçekler can yakar Saye." "Ölüm bile sana sırtını çevirmedi mi Mehir?"

Görev sırasında gerçek abisiyle karşılaşan Asel , Kızlarını öldü olarak bilen bir kurt Ailesi , Gerçekler nasıl ortaya çıkacak.. ŞİDDET İÇEREN UFAK TEFEK UNSURLAR VARDIR!!

Bütün sessiz çığlıklarımı buraya gömeceğim kimse duyamasın diye -ki sanki sesim çıkıyormuş gibi- ama en çok da burada anlayacaklar beni inanıyorum…

Serttir, memleketi gibi serttir. Sessizdi, az konuşur ama çok şey anlatırdı. Elleri kan gözleri acımasızdı... Bu sert ve acımasız komutan benim çocukluğumdu. Bakışlarıyla eziyordu herkesi. Adı her yerde geçiyordu. Geçmişim olan adam, geçmişi olan kadını tek bir bakışta tanıdı, oysa çocuktum onda ben nasıl tanıyabilirdi ki?

23/11/2024 Terihinde yazılmaya başlanmıştır. Gerçek aile kurgusu klişesidir. 17 yaşındaki Erna ailesinin, gerçek ailesi olmadığını öğrenir. İstanbul`a gerçek ailesinin yanına gelir. 4 erkek kardeşle ve zorluklarla geçen hayatını anlatmaktadır.

"Sen bunu yapmış olamazsın. Yapmadın dimi?"diye sordum elimdeki silahı üzerine doğru tutarken. "Yaptım. Ben yaptım."dedi gözlerimin içine bakarken. Yaptın mı? Gerçekten mi? Gözler yalan söylemezdi hani? Gözleri ben yapmadım diyordu ama dudakları aynı şeyi demiyordu. Elimdeki üzerine doğru tuttuğum silaha baktım. Onu vuracak miydim? Hayır. Yapamazdim. Vurmasam- "Ne düşünüyorsun? Vursana beni. Öldürsene beni. Neyi bekliyorsun?"dedi bağırarak. Burda bağırması gerek biri varsa o bendim. Sen değilsin Atlas. Gözlerimi silahtan aldım ve tekrar Atlasa kitlendim. Vuracaktım. Diye düşünürken bir silah sesi geldi. Biri vuruldu. Ben mi yapmıştım? Ben katil mi olmuştum diye düşünürken Atlas "Parla!" diye bağırırken ona döndüm. Ardından vücudum yere yığıldı. Son gördüğüm şey Atlasın koşarak yanıma gelemesiydi. Gözlerim kapandıktan sonra gördüğüm tek şey mumun eriyip yok oluşuydu.

Adanın nam salmış mafyası aybars delikurt adanaya atanmasıyla gelen mine öğretmenle sevdalanırlar ancak aybar korkuyor çiçeğini bu dünyaya çekmek istemiyor mine ise korkuyor ancak aşklarına yenik düşüyorlar sevdaları evlenmeye kadar ilerler bir kızları olur dilek adında ancak aybarsın düşmanları daha yeni iki gündür doğum yapmış karısını ve aybarsın yakasını bırakmazlar küçük kızını ve çiçeğini kaçırırlar aybars bunu duyduğunda ise çok geçti... çiçeğini tek kurşunla vurmuş minik kızına ise son anda yetişebilmişti... bencillik yapmıştı aybars çiçeğini bu karanlık dünyaya çekip yapraklarını soldurmuştu mobil kızına da yapamazdı bunu olamazdı daha kızını bikere bile kokusunu içine çekmeden sevemeden hayat arkaşı olan gözünü kırpmadan güvenebileceği iki arkadaşından tülay çelik ve enver tüfekçiye emanet edecekti ancak kızını böyle koruyabilirdi en azından öyle umut ediyordu tülay doktordu ve dostu aylarsın buralara gelmesinde ne kadar iyliği o ve aybars biliyordu... enver tüfekçi ile kanlarını deli akdığı zamanlarda tanışmış birbirlerini kollamışlardı şimdilerde ise bir dövüş kulübünün hem sahibi hemde baş koçuydu buralara nasıl getdiyi ise... aybars miniğini vermek zorundaydı onlara güveniyo kızını en iyi şekilde yetiştireceklerini biliyordu yıllar geçti dilek büyümeye başladı aybars hep onu uzaktan izledi okula giderken bazen oyun oynarken dilek işe hiç bir zamanida gerçeği bilmedi hülyayı annesi enveri abisi bildi takı o güne dek

Geçmişi ne kadar unutsak da peşimizi bırakmayan bir ruhtan ibarettir. Ve biz ne kadar kaçsak da her durumda karşımıza çıkar. Öyle ya da böyle. Ve Hafsa o gün kaçarken arkasını dönüp de bakmadı. Bakamazdı, bakmamalıydı. Ve o gün öğrendiği bir diğer şey de buydu. Arkana asla dönme. Öyle de yaptı. Babasından kaçarken arkasına bakmadı ama zihni hep o evde kaldı. İstememiş olsa bile.

Laviniam, kalbim... Bizi ayıran en gerçekti ölüm. Canice ölümdü onu benden ayıran. Peki neden hatırlamıyorum gerçekleri? Neden öldüğünü bulamıyorum? O kadar severken nasıl öldürdüm onu? Sevgi için çırpınırken bulduğum sevgiyi nasıl öldürdüm? Neden öldürdüm?

Babası şehit düştükten sonra annesi`nin yeni biriyle evlenmesi`yle doğduğu mahalleden taşınıp gider fakat ardında çocukluk arkadaşlarını bırakarak gider. Öz babası kendisi küçükken hapse girer ve üvey babayla büyür. Önce annesini sonra ise ablasını öldürmesi`nin ardından evden kaçıp kardeşi gibi gördüğü kuzenine sığınır. Küçükken neler yaşadılar? Beraber mutlu olup,her şeyin üstesinden gelebilecek`ler mi? Geçmiş daima peşlerindey`di buna rağmen mutlu olabilecekler mi?

Irmağın yalan dolu ama bir o kadarda aşkla dolu hayatı. Siz ilk görüşte aşka inanır mısınız işte karakterlerimizde ilk görüşte aşka inanmıyor ama ikisinde aşktan habersizdir. Bakalım Irmak yalanlarda dolu hayatıyla başa çıkabilecek mi? Yalanları kaldırabilecek mi? Peki Bora onun yanında olabilecek mi?...

Maskeler, insanların yüzünü gizlerler peki içlerindekilerini duygularını gizlemeye gücü yeter miydi maskelerin? Ben Ada Atay sonuna kadar gizleyecektim duygularımı sonuna kadar saklayacaktım gerçek yüzümü ne için ? İşte bunu bende sizinle beraber görecektim. _____________________________________________ Görevi kabul etmiştim neden? Babamı bulabilmek için...

Hayatımın en zor günüydü. Belki de daha zor günler beni bekliyordu, bilemezdik...

İliz yolun sonunu bilmediği halde yolda yürümeye cesaretlenir.Ama yolun sonunda onu olumsuz etkileyecek engeller bulunabilir