En son ne zaman görmüştüm onu? 3 yıl? ya da 4? ‘’Bu bizim son görüşmemiz olacak Neva.’’ demişti Baran. Hayatımdan tamamen çıkıp giderken sadece bir cümle söylemekle yetinmişti. Altı kelime… Daha fazlasına gerek duymamıştı. Peki ya şimdi? Ne değişmişti? Beni ona hatırlatan neydi? Ansızın yanına çağırmasının bir sebebi olmalıydı. Sözünden döndürecek bir sebep.

" Sen başkasın Gece" Başka mıydım? " Nasıl yani?" " Kelimeler ile anlatılamazsın"

0545: özlüyorum hissetmiyorsun 0545: gözlerine bakıyorum görmüyorsun 0545: ben fark et diye her şeyi yaptım yonca, fakat sen beni fark etmemek için elinden geleni yaptın teşekkür ederim yinede 0545: merak etme hayatından ebediyen çıkıyorum. 0545: biliyorum hayatında hiç olmadım fakat benim hayatım sadece senden ibaretti

Başarılı bir mimar olan Leyla Alara Aktaş aynı zamanda karanlık bir aile sırrına sahiptir. Bu zamana kadar halasının desteğiyle ve öfkesiyle olduğu konuma gelmiş gibi gözüken Leyla`nın dış dünyadan haberi pek yoktur. Kendini başarılara ve statüsüne adayan Leyla`nın kendini gizleme şekli budur. Sakladığı, kendisinin bile dönüp bakmadığı yaraları vardır. Tibet Ateş Ulukan ise yaşadığı aile trajedisi yüzünden kendini saklayan, asıl benliğini karanlıklarda koruyan, dışarıda gamsızlık ve aptallık maskesi takarak gezen bir adamdır. Leyla`ya duyduğu saplantılı aşk onu Leyla için her şeyi yapacak hale getirmiştir; umursamadığı yarım kalmış hesapları kapatmaya, karanlıklara sakladığı benliğinin katili olmaya itmiştir. Tibet, Leyla`yla olduğu, huzur dolu bir dünya istese de yaşadıkları ülke ve var olan sorunlar bunu imkansız hale getirir. KTÖ ve Devletlerin savaşı ikisinin de aşkını ve sadakatini sonuna kadar sınar.

Çağrı & Ada Aşkı bilmeyen iki gencin aşk adını verdikleri hisleri.

Müvekkilinin düğünü için Mardin`e giden bir avukat ve müvekkilinin abisi olan "gıcık" yurtdışında yaşayan bir mimar🫠🔥

... Gözlerimin önünde uzayıp giden uçsuz bucaksız masmavi deniz, etrafımdaki çam ağaçlarının yapraklarına çarpıp ses çıkaran hafif soğuk rüzgar, cıvıl cıvıl öten kuşların sesi, ağaç diplerinde rüzgar esintisiyle sallanan papatyalar insana yaşama sevinci veriyordu. Yeşil, yumuşak çimenlerin üzerinde oturmuş, doğanın huzur veren sesini dinliyor, arkadaşlarımın gelmesini bekliyordum. Her hastane çıkışı buraya gelmeme rağmen burayı ilk kez bu kadar sessiz ve huzurlu görüyordum. Bazen burada çok fazla araba geçtiği için doğanın sesini duyamasam da yalnızca buranın görüntüsü bile beni rahatlatmaya yetiyordu.

Biz farklı zamanların farklı kişileriydik. O acısını henüz atlatamamış ama içine gömmüş bir adam. Ben ise en büyük yarayı alacağından bir haber, beş arkadaşı ile istediği bölümü kazanmanın sevincini yaşayan genç bir kız... Yaşanılacaklar sizi seçim yapmak zorunda bıraktığında, önünüze sunulan iki seçenek... Aşkınız mi? Hayalleriniz mi?...

Sevmediğim ve yüzünü bile görmediğim patronum ile sarhoşken bir gece geçirdim..

Gerçeğe yakın hayalden uzak... Şunu diyebilirim ki kadın da adam da öldüler. Fakat öldüklerini hissettikçe yaşadılar, yaşadıklarını hissettikçe öldüler. Mutluluğu ebediyen bulabilecekler mi? Kadın mı adamın bataklığına çekilip boğulacak.. Adam mı kadının tertemiz dünyasına çekilip huzura erecek?

İş hayatında çok başarılı bir adam olan Cihan ve kendi ayakları üzerinde durmak, her şeyi kendi başarmak isteyen bir kadın Aslı... Güzel giden ilişkileri, Aslı`nın kafasının karışmasıyla birlikte evlenmekten vazgeçmesiyle biter. Aslı başka bir şehirde sıfırdan hayat kurup istediği başarıyı elde etmesini, ülkede adı bilinen, saygı duyulan, aranan bir iç mimar ve tasarımcı olurken hayatında bir şey eksiktir. Cihan ise kendini işine verip daha da başarılı olurken hayatını Asel ile doldurur. Küçük kız ona yeniden umut olup, iş dışında da bir hayat olduğunu tekrar hatırlatır. Cihan en sonunda işi uzaktan yönetmeye karar verip İzmir`in küçük bir kasabasına taşınır. Hayatını Asel`e adayıp, onu mutlu etmek ve onunla dolu dolu vakit geçirmek ister. İşte kader tam o anda devreye girer ve Cihan`ın taşınmak istediği çiftlik evi için ayarladığı adam iç mimar olarak Aslı ile anlaşır. İşte kader onları yine karşı karşıya getirmiştir. Sonra ne mi oldu? Gelin birlikte bakalım olacaklara.

"Kaçma benden," diye fısıldadı adam, tadına doyamadığı dudaklara doğru. "Kaçmıyorum," dedi, üstündeki bedeni daha çok hissetmek istercesine kendine çekip bastırırken, kaçmadığına da ikna etmek ister gibi, buradayım der gibi. Sol eli sardığı parmaklardan ayrıldı ve çıplak bel oyuntusunu okşamaya başladı. Ona istediğini vermek ister gibi ağırlığını üzerine bıraktı, diğer eli dirseğininden yatağa yaslıyken yumuşacık saçlarını okşamaya başladı kadının. Kulağına dolan hafif inleme ile başını boynuna eğdi. Burnunu yasladığı boyundan kulağının altına kadar diliyle ıslak bir yol çizdi. Kulağına dolan hızlanan tatlı nefesler ve çıplak göğsüne çarpan göğüslerin etkisiyle dudaklarının arasına aldığı kulak memesine ufak bir ısırık bıraktı. "Hmmm." Boğazından gelen derin bir sesle konuşmaya devam etti. "Demek kaçmıyorsun, öyle mi?" Üstündeki adamın sıcak nefesleri boynuna vururken kurumuş dudaklarını diliyle ıslatıp inlercesine fısıldadı. "Evet, kaçmıyorum." Ondan pek sık duymadığı bir kıkırtı doldu kulağına. Kalp atışlarını hızlandıran gülümsemesini hissetti görmese de, görmeyi ne kadar çok isterdi. "Bedenin burada, ellerimin arasında," hissetmek, hissettirmek için dudaklarını boynuna bastırdı derin bir öpücük bırakıp başını kaldırdı, karısı ile göz göze geldi. "Peki ya sarıp sarmaladığın, herkesten sakladığın, kimseye kapısını aralamadığın kalbin? Sence o benden kaçmıyor mu gece güzelim?"

“Etrafında egodan bir kalkana benzer halkası olan Jüpiter gibisin..” Nevra ve Ozan`ın hayatlarına konuk olacağımız bu kurgu da desteklerinizi bekliyorumm🤍

Öykü, başarılı bir mimardır. Bir gün başarılı bir projenin çizimini almak için İş İnsanı Mahi Oflaz ile karşı karşıya kalırlar. İkisi de birbirinden haz etmez, çünkü rakip olmuşlardır. Ancak bu rakiplik olayı Mahi`nin telefonuna gelen bir mesaj sonucunda acaba bitecek midir, yoksa işler iyice sarpa mı saracaktır? " Projemdeki bütün işlerimi baltaladığın ve kendine çektiğin için hem pişman olacaksın hem de dava edeceğim seni Yontulmamış Adam. "

Bu bir terk ediliş ve geri dönüş hikayesidir.

Bakışlarıyla bile üşüten bir adamken nasıl olurda kalbindeki bu sevda onu yakabilirdi?

Hayatta herkese ve her şeye karşı bir yabancılığı olan bir kadın düşünün. Mutluluk duygusuna dahi özlemi olan, bir pranga misali kendisine bağlanmış o duygu; Özlem. Bir aileye, bir yuvaya, ufak bir tebessüm meydana getirecek minik bir iltifata dahi mahrum bırakılan bir Kadın. Bir kadın demek yanlış olur. Ela. Adını gözlerinden alan Ela. Bir gece yarısı terk edilen Ela. Çocukluğunda, ergenliğinde, şimdi ise gençliğinde yalnızlığa mahrum bırakılan Ela. Belki, içinde bir ukde olarak kalan yuva özlemini okuldan, kaldığı yurda giderken otobüste astım krizine giren yeşil gözlü bir yabancı tarafından giderebilir. Hayatınızı monotonluktan kurtaracak kişiyle nasıl veya ne zaman karşılaşacağınızı bilemezsiniz. Belki bir otobüs durağı belki bir astım krizidir aranıza bağlanacak düğümlerin önsözü. Bizim kitabımızın önsözü ise bu şekildeydi dostlar. O halde bölümlerde ve pasaj arası yorumlarında kavuşmak dileğiyle. Sizi siz olduğunuz için seven ve hayatınıza bir boya paleti gibi renk katacak insanlarla karşılaşmanız dileğiyle. Tatlış ve mutlu kalın. O halde Görüşürüz :)