Kitap Tür Kategorileri

Sevmediğim ve yüzünü bile görmediğim patronum ile sarhoşken bir gece geçirdim..

En son ne zaman görmüştüm onu? 3 yıl? ya da 4? ‘’Bu bizim son görüşmemiz olacak Neva.’’ demişti Baran. Hayatımdan tamamen çıkıp giderken sadece bir cümle söylemekle yetinmişti. Altı kelime… Daha fazlasına gerek duymamıştı. Peki ya şimdi? Ne değişmişti? Beni ona hatırlatan neydi? Ansızın yanına çağırmasının bir sebebi olmalıydı. Sözünden döndürecek bir sebep.

Buz gibi çarpıcı, keskin hatlarla belirginleşmiş yüzü sanki heykeltıraşın elinden çıkmış bir başyapıttı. Yoğun bakışları, fırtınalı bir denizi andıran gözleriyle birleşerek, onun derin düşüncelerini ya da saklı duygularını açığa vurur gibiydi. Gözlerinin altındaki hafif çizgiler, hem yaşanmışlığın hem de azimli bir ruhun ipuçlarını taşıyordu. Çenesi keskin ve güçlü, bir savaşçının kararlılığını simgeliyordu. Bedenine gelince; her hareketinde gizlenmiş güç ve çeviklik, bir asker disiplinini yansıtıyordu. Geniş omuzları, sırtının düz hatları ve kaslı kolları, antrenmanla yoğrulmuş bir bedenin simgesiydi. Üzerine giydiği her kıyafet, kaslı yapısını ustalıkla sarar, dimdik duruşu ise özgüvenini ve kararlılığını ele verirdi. Güçlü ve estetik bir görünüm, sanki bir roman kahramanından fırlamış gibiydi; ulaşılmaz ve etkileyici.

Biz farklı zamanların farklı kişileriydik. O acısını henüz atlatamamış ama içine gömmüş bir adam. Ben ise en büyük yarayı alacağından bir haber, beş arkadaşı ile istediği bölümü kazanmanın sevincini yaşayan genç bir kız... Yaşanılacaklar sizi seçim yapmak zorunda bıraktığında, önünüze sunulan iki seçenek... Aşkınız mi? Hayalleriniz mi?...

Hakim Yelda Doğan ve mimar Yaman Yıldırım aşkı sizleri bekliyor ✨️

Gerçeğe yakın hayalden uzak... Şunu diyebilirim ki kadın da adam da öldüler. Fakat öldüklerini hissettikçe yaşadılar, yaşadıklarını hissettikçe öldüler. Mutluluğu ebediyen bulabilecekler mi? Kadın mı adamın bataklığına çekilip boğulacak.. Adam mı kadının tertemiz dünyasına çekilip huzura erecek?

İş hayatında çok başarılı bir adam olan Cihan ve kendi ayakları üzerinde durmak, her şeyi kendi başarmak isteyen bir kadın Aslı... Güzel giden ilişkileri, Aslı`nın kafasının karışmasıyla birlikte evlenmekten vazgeçmesiyle biter. Aslı başka bir şehirde sıfırdan hayat kurup istediği başarıyı elde etmesini, ülkede adı bilinen, saygı duyulan, aranan bir iç mimar ve tasarımcı olurken hayatında bir şey eksiktir. Cihan ise kendini işine verip daha da başarılı olurken hayatını Asel ile doldurur. Küçük kız ona yeniden umut olup, iş dışında da bir hayat olduğunu tekrar hatırlatır. Cihan en sonunda işi uzaktan yönetmeye karar verip İzmir`in küçük bir kasabasına taşınır. Hayatını Asel`e adayıp, onu mutlu etmek ve onunla dolu dolu vakit geçirmek ister. İşte kader tam o anda devreye girer ve Cihan`ın taşınmak istediği çiftlik evi için ayarladığı adam iç mimar olarak Aslı ile anlaşır. İşte kader onları yine karşı karşıya getirmiştir. Sonra ne mi oldu? Gelin birlikte bakalım olacaklara.

"Kaçma benden," diye fısıldadı adam, tadına doyamadığı dudaklara doğru. "Kaçmıyorum," dedi, üstündeki bedeni daha çok hissetmek istercesine kendine çekip bastırırken, kaçmadığına da ikna etmek ister gibi, buradayım der gibi. Sol eli sardığı parmaklardan ayrıldı ve çıplak bel oyuntusunu okşamaya başladı. Ona istediğini vermek ister gibi ağırlığını üzerine bıraktı, diğer eli dirseğininden yatağa yaslıyken yumuşacık saçlarını okşamaya başladı kadının. Kulağına dolan hafif inleme ile başını boynuna eğdi. Burnunu yasladığı boyundan kulağının altına kadar diliyle ıslak bir yol çizdi. Kulağına dolan hızlanan tatlı nefesler ve çıplak göğsüne çarpan göğüslerin etkisiyle dudaklarının arasına aldığı kulak memesine ufak bir ısırık bıraktı. "Hmmm." Boğazından gelen derin bir sesle konuşmaya devam etti. "Demek kaçmıyorsun, öyle mi?" Üstündeki adamın sıcak nefesleri boynuna vururken kurumuş dudaklarını diliyle ıslatıp inlercesine fısıldadı. "Evet, kaçmıyorum." Ondan pek sık duymadığı bir kıkırtı doldu kulağına. Kalp atışlarını hızlandıran gülümsemesini hissetti görmese de, görmeyi ne kadar çok isterdi. "Bedenin burada, ellerimin arasında," hissetmek, hissettirmek için dudaklarını boynuna bastırdı derin bir öpücük bırakıp başını kaldırdı, karısı ile göz göze geldi. "Peki ya sarıp sarmaladığın, herkesten sakladığın, kimseye kapısını aralamadığın kalbin? Sence o benden kaçmıyor mu gece güzelim?"

“Etrafında egodan bir kalkana benzer halkası olan Jüpiter gibisin..” Nevra ve Ozan`ın hayatlarına konuk olacağımız bu kurgu da desteklerinizi bekliyorumm🤍

UYARI:CİNSEL İÇERİK

Bakışlarıyla bile üşüten bir adamken nasıl olurda kalbindeki bu sevda onu yakabilirdi?

Hayatta herkese ve her şeye karşı bir yabancılığı olan bir kadın düşünün. Mutluluk duygusuna dahi özlemi olan, bir pranga misali kendisine bağlanmış o duygu; Özlem. Bir aileye, bir yuvaya, ufak bir tebessüm meydana getirecek minik bir iltifata dahi mahrum bırakılan bir Kadın. Bir kadın demek yanlış olur. Ela. Adını gözlerinden alan Ela. Bir gece yarısı terk edilen Ela. Çocukluğunda, ergenliğinde, şimdi ise gençliğinde yalnızlığa mahrum bırakılan Ela. Belki, içinde bir ukde olarak kalan yuva özlemini okuldan, kaldığı yurda giderken otobüste astım krizine giren yeşil gözlü bir yabancı tarafından giderebilir. Hayatınızı monotonluktan kurtaracak kişiyle nasıl veya ne zaman karşılaşacağınızı bilemezsiniz. Belki bir otobüs durağı belki bir astım krizidir aranıza bağlanacak düğümlerin önsözü. Bizim kitabımızın önsözü ise bu şekildeydi dostlar. O halde bölümlerde ve pasaj arası yorumlarında kavuşmak dileğiyle. Sizi siz olduğunuz için seven ve hayatınıza bir boya paleti gibi renk katacak insanlarla karşılaşmanız dileğiyle. Tatlış ve mutlu kalın. O halde Görüşürüüz :)