Nefret edilen bir soydan gelen; ZAMBAK VUSLAT KARAVALEDAN Kurul da söz hakkı olan beş aileden birinin en büyük kızıydı.Kurula yeni bir başkan seçilmesinin vakti gelince yeni başkan olarak herkesin aklında tek bir isim vardı.ARAF SAVRAN VARELİOS fakat düşünülenin aksine başkan Zambak olmuştu ve kimse bunu kabullenemedi.Başkanın başkanlığına devam edebilmesi için koyulmuş kurallardan biride evli olmaktı. Zambak yıllardır hoşlandığı Araf`a evlenme teklifi etti.

Asya, küçük yaşta annesini kaybettikten sonra teyzesi ve eniştesi tarafından Azerbaycan’a götürülür. Yıllar boyunca orada büyüyen Asya, bazı sebeplerden dolayı yeniden Türkiye’ye döner. Ancak eski dostunun izini sürerken, kendini bambaşka ellerde, bambaşka bir hikâyenin içinde bulur... Aşkın, nefretin ve keskin duyguların iç içe geçtiği dördüncü kitabımla karşınızdayım, sevgili okurlar... 💫

BİR TÖRE MESELESİ.... İnsan, hiç tanımadığı bir yabancıyla ömrünü birleştirir mi? Onlar evlendi. Aşkın, tutkunun ya da isteğin değil, yalnızca ailelerinin gölgesinin emriyle. O, kalbinin buzdan bir zırhla kaplandığı bir dünyadan geliyordu. Nefretin ve kinin dokuduğu bir aile tarafından büyütülen Berken Saburer, hayatında en ufak bir sevgi kırıntısı dahi görmemişti. O, bölgenin sayısız işi, gücü elinde tutan en zengin ailesinin, asık suratlı ama herkesin tanıdığı yakışıklı veliahtıydı. Diğer yanda ise, dünyası tamamen güneş ışığıyla örülüydü. Ailesinin koşulsuz sevgisiyle büyüyen Eflin, babasının üzerine atılan kara bir iftiranın kurbanıydı. O, annesinin hayattaki tek tesellisi, babasının ise gözünün nuruydu. Oysaki bu iki ruhun birbirlerinden habersiz, bambaşka hayalleri vardı. Birbirlerine nefes kadar yakın mesafede olsalar da, yörüngeleri asla kesişmeyecek kadar uzaktılar.

Lidya ailesi ile yeni bir yere taşınarak yeni bir hayata başlarlar fakat Lidya yeni okulunda olan zorba olan Ayaz ile karşı karşıya gelir ve düşman olurlar bu düşmanlıkları sürdükçe hisleride değişir ve bu düşmanlık gittikçe aşka dönüşür.

"Kabuğu olmayan biri için duygular tehlikelidir"

mafya, aşiret, anlaşmalı evlilik. “Senin için dünyayı yakarım, Mersa.” dediğinde, nefesinin suratıma çarpması beni ürpertti. Kesinlikle ondan böyle bir hamle beklemiyordum. Nefesinin suratıma çarpmasından dolayı kendiliğinden birkaç adım geriye gittim. Sırtım duvara yaslanınca, iyice yakınıma geldi ve kafasını eğerek yüzümüzü eşitlemek yerine, bir elini çeneme yerleştirip kafamı kaldırarak ona bakmamı sağladı. “Ne bir başkası, ne de bütün dünya. Çok istiyorlarsa çıksın karşıma. Senin için gözümün kararmayacağını mı sanıyorsun?” dedi, sözlerini bir bir yapacağını biliyordum. Bunu bilmek sertçe yutkunmama sebep oldu. 05.11.24

Düşman olan ikiz kardeş... ikiside rakiplerinin kızına mı aşık? ama biri öndeydi, Yekta. Efsunla ilişkileri vardı ama Efsunun bilmediği bir sürü şey vardı... Bir ikizi olduğunu bile evlilik teklifi aldığı gün öğreniyor üstelik üstündeki elbise akıl hastanesinden yeni çıkmış Yaman tarafından tasarlanmış bir elbise varken... Efsun Yekta ile evlendiğini sanarken tüm evraklar ve Nikah cüzdanınında başka bir isim vardı... Yaman Pars Kara Güven...

Birbirlerinden nefret eden iki insan... Yakın arkadaşlarının düğününde birbirlerinden etkilenirler. Tek gecelik bir ilişki sonucunda bu iki insanı birbirine bağlayan bir mucize gerçekleşir. Minik bir bebeğin iki insanın hayatını değiştirme hikâyesi...

" İnancın bittiği yerde yeni bir umut doğar..." Doğum gününde Aylin`in istediği tek şey, biraz sevgiydi. Ama kader ona, hayatını altüst edecek bir gün verdi. Babası onu bir borcun karşılığı olarak satmıştı. Oysa Aylin`in ruhu, kimsenin sahip olamayacağı kadar özgürdü. Gerçekler ortaya çıktığında, sadece hayatı değil, geçmişi de yeniden yazılacaktı. Şimdi Aylin`in önünde iki yol vardı: ya kadere boyun eğecek ya da küllerinden yeniden doğacaktı. **************----------****************** Aylin" Ben senin satılık malın değilim baba! Beni o adamla evlendiremezsin." Yalın" Bu evlilik sandığın gibi bir evlilik olmayacak Aylin! Ben bu evliliği seni bu adamdan korumak için yapıyorum."

Motor yarışlarına gizlice kazanan ve şehirde nam salan bir kız, İKLİM. Ve aniden başlayan rekabetle hayatına giren UMUT -bozkurt- Dip not- kim demiş askerler motor yarışı yapamaz?🏍️🖤⚡ ÖNSÖZ: TÜRKLER ÖNSÖZ OKUMAZ🇹🇷

"İkimizden biri ölmeliydi, kendimi seçtim." Bilge ve Yiğit`in hikâyesi, lise sıralarında başladı. Nefretten doğan bir aşk. Onlar, aynı hayali kuran iki kalp, aynı yolda yürüyen iki gençti. Ancak nikâh masasında alınan tek bir karar, bütün ömürlerini değiştirdi. Bilge, aşkını geride bırakıp gitti; Yiğit, yarım kalmış bir kalbin küllerinde kayboldu. Aradan geçen yedi yıl boyunca, ikisi de suskunluğun ve özlemin pençesinde yaşadı. Bilge, acil servisin zorlu dünyasında doktor kimliğiyle ayakta kalmaya çalışırken; Yiğit, devletin gölgeli koridorlarında kayboldu. Ve bir gün... kader onları hiç beklemedikleri bir anda yeniden karşılaştırdı. Bir kaza, Yiğit`i Bilge`nin çalıştığı hastaneye getirirken, aslında çok daha büyük bir hesaplaşmanın kapısı açılıyordu. Çünkü bu karşılaşma, sadece bir aşkın ikinci perdesi değil; geçmişin gölgelerinin, suskunlukla örtülmüş sırların ve yarım kalmış hayatların kesişimiydi. Bilge`nin sessizce taşıdığı yük, Yiğit`in ardına sakladığı gerçekler ve ailelerinin derin izleri... Hepsi, aşkları kadar büyük bir sırra dönüşmek üzereydi. Sensiz; aşkın sadakatle, geçmişin gelecekle çarpıştığı; bir kararın iki hayatı nasıl şekillendirdiğini sorgulatan dokunaklı bir yolculuk.Bazen aşk susar, bazen sırlar konuşur... Ama her zaman bir seçim yapılır.

Savaş zamanında doğan bir aşk... Biri asker diğeri köylü bir kız İkisininde yüreği yangın yeri... Benim adım Elfida feda edilen demek, gözden çıkarılan ama diğer anlamı veda etmek. İşte o benim için hiç kolay olmadı. Herkes benden bir fedakarlık bekledi, herkes benden bir vedayı yüreğime sığdırmamı bekledi ama kimse Elfidanın mutluluğuyla ilgilenmedi. Taki o gelene kadar... Nefretin kalbi hiç bir zaman yenemediği, her daim sevginin galip geldiği bir hikaye...

Mısra Korkmaz babasının geçmişte Kaan Demir Soylu`nun annesinin öldürmesi ile aileler arası düşmanlık başladı bu düşmanlığı bitirmek için mafya liderleri toplanarak düşmanlığa son verilmesini söyledi Kaan Demir Soylu tek bir şartla kabul etti annesinin katilinin kızını isteyerek ve Mısra`nın hayatı sonsuza kadar tutsak edildi... UYGUNSUZ BÖLÜMLER İÇERİR‼️‼️ PİSKOLOJİK DURUMLAR İÇERİR ‼️ GÖRSELER PİSKOLOJİK SORUN YAPA BİLİR ‼️

Kim isterdi ki bile bile yanacağı bir ateşe atlamak? onu bıçaklamak için her zaman arkasında duran bir kadına hangi adam gözü kapalı güvenirdi? Akıl karı mıydı? Ama o istedi... Onu yakacağımı bile bile, içimdeki nefretin sönmeyeceğini, aksine zamanla ikimizi de kül edeceğini bile bile. Kendini yakmıştı, ama yanarken beni de beraberinde götürecekti. Bu ateşten ne o ne de ben kaçabilecektik. Küllerimiz savrulacak ve biz huzur bulacaktık.

Ben, Beritan… Töre evliliğinin, yani berdel geleneğinin kurbanı olan bir kadınım. Kendi isteğim dışında, hiç beklemediğim bir anda, bilmediğim bir hayata sürüklendim. Karanlık bir noktaya, soğuk bir yabancıya, hiç tanımadığım bir adama adım atmak zorunda kaldım. Ve o adımı atmamdaki sebep ne sevgi ne de istekti. Sadece bir kefaretti… Bir bedeldi. Bir borçtu. Ve benim kaderim, abimin hayatını kurtarmak için ödenen bir anlaşmaya sıkışıp kaldı. Bana öğretilen tek şey, bir kadının varlığının ailesinin borçlarını kapatmak için kullanılabilecek bir araç olduğuydu. Ve ben de o araç olmuştum. O adam… Tanımıyordum onu. Gözlerinde bana ait hiçbir şey yoktu. Ne bir tanıdıklık ne de bir sıcaklık… Sadece derin, uçsuz bucaksız bir soğukluk. Aramızda ne bir bağ vardı ne de bir ortaklık. Aynı çatı altında yaşayan, birbirine mecbur iki yabancıydık. Ve bu evlilik… Bir anlaşmaydı. Bir zorunluluk. Ama her geçen gün, her dakika, her nefeste… İçimden bir şeyler kopuyordu. Aşk yoktu. Sevgi yoktu. Aramızda yalnızca intikam vardı. Kırılmış, kararmış kalplerin oluşturduğu dipsiz bir boşluk… O adamın varlığında kayboluyordum, gözlerindeki soğuklukta eriyordum. Onun da bana karşı bir hissi yoktu. Ne bir ilgi ne de bir beklenti. Sadece birbirimize yabancıydık. Ve bu yabancılık, her geçen gün daha da büyüyordu. Ama sonra fark ettim… Sessizlik, bazen kelimelerden daha fazlasını anlatır. Onun gözlerine her baktığımda, o buz gibi bakışların ardında bir şeylerin gizlendiğini hissediyordum. Acı mıydı, öfke mi, yoksa geçmişin küllerine gömülmüş bir pişmanlık mı, bilmiyordum. Ama orada bir şey vardı. Ve beni en çok korkutan şey şu: Ya o soğukluğun ardında saklanan şey, bir gün bana dokunursa… Ya ben de değişirsem? Bu bir oyun değil. Bir masal hiç değil. Kimse mutlu bir son vaat etmiyor. Ama içimde bir korku var. Ya bu zorunluluk, hislerimi benden çalmak yerine bana bilmediğim bir şeyi öğretirse? Ya nefretin içinde sıkışmış duygular, zamanla başka bir şeye dönüşürse? Ya o adam, bir gün bana gerçekten bakarsa… Ve ben de ona bakmaya başlarsam? Bilmiyorum. Tek bildiğim şey, içimde sessizce büyüyen bir ihtimal. Ve en çok korktuğum şey, o ihtimalin bir gün gerçeğe dönüşmesi…

O gece elinden tuttuğumda bütün hayatımın değişeceğini bilemezdim. Onunla yeniden hayata başlamıştım ve ilk kez nefes almışım gibi yanmıştı ciğerlerim. O ilk nefesin bedeli bu kadar ağır mıydı yoksa fazlasıyla günahkâr olan kalbim için mi öyleydi sadece...

Hayat, benim için istediğim gibi yaşayamayacaksam neden yaşıyorum? diyeceğim bir yerdi. Hiç bir zaman kafamı yere eğip, özür dileyen yada pısrık kalan bir kız değildim. ve böyle gideceğinden emindim. ama hayat bana inat yaparcasına karşıma çıkmaması gereken birini çıkarmıştı. Kim olduğunu bilmiyordum. Ama isminin önüne gelen tehlikeli, ve mafya kelimeleri beni ondan kaçmam için yeterliydi. Kaçtım. Başım dik bir şekilde onu her gördüğümde ağzının payı verdim ama bizi birleştiren kaderdi. bu yüzden kaçmayı bıraktım. Artık ona hayatı cehennem edecektim...

Bazı sırlar vardır… Taşıyanı hayatta bırakmaz. Derler ki bazı insanlar gerçeğin değil, gölgenin ışığıyla yürür. Gördüklerini saklamazlar; sakladıklarını da bir gün mutlaka fısıldarlar. Kaderleri, tıpkı gecede kaybolmuş iki yıldız gibidir: biri gerçeği parlar, diğeri gerçeğin bedelini. Ve evren, büyük sırların yükünü taşıyamadığında, birini mutlaka diğerinin yoluna düşürür. Çünkü en tehlikeli buluşma, iki âşığın değil… Bir sır ile o sırrı taşımaktan yorulmuş bir ispiyoncunun kavuşmasıdır.

Düşman ailelere sahip olan Aksa Gök ve Ares Avcı yıllardır birbirlerinden nefret ediyorlardı. İki mafya çocuğu olan bu ikili birbirlerini öldürmeye ant içmişlerdir. Ta ki o güne yani ikisinin de hayatının devrim noktası olan o tarihe kadar...

Adım, Evan. Yaşamayı seviyorum. Etrafım, arkadaşlarım ve ailemle çevrili. Sevdiğim ve sevildiğim harika bir hayata sahibim. Girdiğim koma sonucu gözlerimi burada açtım. Buraya ait değilim. Hayır, tüm hayatım bir yalan. Yaşadığım dünyadan silindim. Ben hiç var olmadım. Diyar bizi çağırıyor. Burası benim gibi kaybolmuşlarla dolu. Ve bir de o var. Benim yalancı İnci’m. O gözümün önünde kendini feda ediyor. Ama ben onu görmezden geliyorum. Adım, Amaya. Etrafımdakileri kurtarmak için kendimi hapsettiğim evden uzağım. Bu dünyayı tanımıyorum. Getirildiğim akademiyi tanımıyorum. Diyar bizi çağırıyor. Güce hükmetmemizi emrediyor. Her zaman farkındaydım ama kabullenmeyeceğim. Kendimden nefret ediyorum. Başka kimse kendinden nefret etmesin diye yalnız savaşıyorum. Onları kurtaracağım, hayallerini yok etmek pahasına. Ölümsüzlüğün öldürücülüğünü görmeyecek kadar aptallar. Ve bir de o var. Benim iyimser tarafım. Benden nefret ediyor, diğerleri gibi. Ama hayatım, hayatına bağlı.

Darsel ailesi, beşiz çocuklarından birinin tehlikeli bir lanetle doğduğunu öğrendiğinde, onu herkesten saklamaya kalkar. Ancak hiçbir sır sonsuza dek sürmez. Yalnızca bir gecede Tanrının laneti büyük bir yıkıma sebep oldu. Masallarda hiçbir zaman öcüler kazanmaz. Bu hikaye, mutlu sonla biten masalların iç yüzü… 🍎🍎🍎 Bu kitabın tüm hakları saklıdır. Çoğaltılması veya herhangi bir şekilde kopyalanması durumunda yasal işlemler uygulanacaktır!!!

Meyra kendi halinde bir kız babasının ortağı meyraya aşık oluyor ve onun peşini bırakmıyor.

Lyeane, yeni adım attığı bu yabancı dünyada, bildiği tüm gerçeklerin aslında ustaca örülmüş birer yalandan ibaret olduğunu öğreniyor. Ve herkes arasında, bu dünyanın kalbinde özel bir yere sahip olmasına alışamıyordu. Elfan diyarında asla sahip olamadığı her şeye burada sahip oluşu, genç kızı bu dünyaya hem daha çok bağlıyor hem de aklını kemiren büyük sırrın kapılarını aralıyordu. Ve bundan sonra aşkı, dostları ve ailesi için canını verebilecek kadar onları korumaya kararlıydı. --- Lyeane & Darven

Sırların içinde yüzdüğün ve yaşadığın hayatın aslında sana ait olmadığı bir gün ortaya çıksa... Ne yapardın? Devam etmeye gücün kalır mıydı, yoksa nefes almak bile ağır bir işkenceye mi dönüşürdü? Peki ya bir anda kendini bitmeyen bir kaçışın içinde bulsaydın? Her adımında izlenildiğini, her nefesinde ölümün sana biraz daha yaklaştığını hissetseydin? Hayatının, sandığından çok daha büyük bir tehlikenin içinde olduğunu öğrenseydin? Ne yapardın? Devam edebilir miydin?

Konuşmazlarmış ne bağırır ne de mırıldanırlarmış. Cellatlar, sessizlikle yontulmuş adamlarmış. Adımları, infaz edeceği kişinin deli gibi çarpan yüreğinin aksine, ağır ve kayıtsızmış. Korkunç cüsselerinin arkasında hangi yüzü taşıdıkları bir sır perdesiymiş. Bir tek gözleri varmış yalnızca bu dünyaya ait. Fikirleri, ağır iş görmüş damarlı elleri, suskun dilleri birilerinin ağzından çıkacak iki kelimeye aitmiş. Vur de vururlarmış, öldür de öldürürlermiş. Toprak altına girenin de onu toprağa sokanın da isteği dışında gerçekleşirmiş bu durum. Fakat bu dünyada onlara ait bir şey daha varmış gözleri dışında. Zira söylenene, işitilene zincir vurulur da görülene vurulmazmış. Tıpkı yüzlerini kapatan bir bez parçası gibi, isimlerini de bir yamayla kapatırlarmış. Ve yazarlarmış kanlı ellerle yenisini.