Herkes mutlaka bir yere geç kalmıştır kimisi işe kimisi okula kimisi bir buluşmaya en çok bir çiçeğe geç kalan anlar, zaman nankördür. Açelya aşık olduğun kişiye duyduğun özlem ve hasreti sembolize eden bir çiçekti. Annesi vermişti bu ismi ona tıpkı herşey gibi anlamını yitirmişti ismide ta ki Ayaz`a kadar. İsmi gibi bakıyordu, ismi gibi davranıyordu. Üşütüyordu, Ayaz ama nereden bilebilir ki Açelya.Bir zamanlar bakışlarında üşüdüğü adamın bakışlarında içinin eriyeceğini

Bu kitap küfür argo ve +18 içerebilir Annesiz babasız bir kız ve baba katili bir oğlan ne kadar iyi anlaşabilirler... biri yıllarını yetim hanede diğeri mapushan de geçirmişse... Sizce yaşayabileceklermi bütün engellere kişilere silahlara karşı hayatlarını?

("Gerçek ailem), vatan için ailesinden ayrı düşen fulya" *yanlış insanda doğru sevgi ve aşkı aramış ama sonu hüsran olmuştu *Yeni başlangıçlar her zaman kötü değildir.

Mert, Aysima, Bartu ,Sinan Ömer, Gray ve Osman olduğu bir barut timi vardır bu barut simine yeni katılan bir kızımız vardır tuanadır ama bu Tuana ve Mert eski çocukluk aşkıdır Tuana bunu hatırlar ama Mert ise hatırlayamaz Mert ve Tuana çekişmeli hikayesi başlar

Tansu,mucize demek,ben kimsenin mucizesi olamayacaktım.

Seri katil olan Atlas, peşine düştüğü kişi sayesinde hiç tahmin etmediği şeyler yaşar. Tüm bu olanlar onun Mehru ile karşılaşmasını sağlar ve hayatının dönüm noktasını yaşar. **Arman Atlas Güntekin`in anlatımıyla

Herkes nefes almak için başını kaldırdığında bir gökyüzü ile karşılaşırdı değil mi ve bu gökyüzü hep mavi olurdu, bazen siyah bazense gri ama herkesle aynı olurdu lakin benim değildi. Ben Gökyüzü`me baktığımda aydınlığı görüyordum. Işığı görüyordum işte. Hayatımın tek ışık kaynağı oydu resmen. Ben bazen onda bir anne şefkatini görürdüm, belki bazen bir baba ya da var olan ablamın hissettirmediği bir abla, abi şefkati veya bir arkadaş ve çokça da bir sevgili. Benim için her şekle bürünen bir adamdı benim Koca Gökyüzü`m. Tüm acılarımı omuzlarına yüklemiş bir Gökyüzü. Her kızın arkasından en çok babası olurdu değil mi? Her hatasını affeden, her şeyiyle kabul eden. Benim babamdan çok Gökyüzü`m vardı. Sağımda, solumda, önümde ve arkamda... Acım acısı olmuştu. Acısı ise acım. Mutluluğu mutluluğum, mutsuzluğum mutsuzluğuydu. Özlemim özlemi, özlemi özlemimdi. Peki ya bir gün, Koca Gökyüzü giderse, bu Uzay Kızı ne yapardı? Bir daha bu acılara göğüs gerebilir miydi? Korkularına sağlam bir adım atabilir miydi? Ardına baktığında, her dediği şeyi onaylayan birini ya da ona güven verircesine gülümseyen birisini görecek miydi? Belki de Uzay Kızı, bu bahane ile Uzay`ın Kızı olmaktan vazgeçerdi ve kendi ayaklarının üzerinde durmayı öğrenmiş güçlü bir kadın olabilirdi. Gökyüzü`m benim güzel sevgilim, bana mutsuzluğumda geldin. Mutsuzluğunda geldin. Bazen yaralarımızı beraber sardık, bazen o yaraları tekrar deştik. Lakin tekrar saran ikimizden başkası olmadı. Yalvarırım, yalvarırım beni mutsuzluğumla, umutsuzluğumla, ihanetlerimle, şefkatsizliğinle ve senin yok olmanın bıraktığı acıyla bir başıma bırakma. Ve unutma, Uzay Kızı Koca Gökyüzü`nü hâlâ ilk gün ki gibi delicesine seviyor ve sevmeye de devam edecek...

Derya, hayatı boyunca hiçbir şeyi tesadüfe bırakmamış, güçlü, özgüvenli ve feminist bir kadın. Aşkı beklemek yerine gidip alacak kadar cesur. Ömer Ali’yi ilk kez metrobüste gördüğünde, o kahve rengi gözlerde kaybolacağını hissetmişti. Fakat Ömer Ali’nin karmaşık dünyası, Derya’nın sandığından çok daha derin ve karanlık. Hale, Ömer Ali’nin ablası, acımasız bir mafya lideri. Zamanında bir mafya askerinin eşi olarak yaşadığı korkular, onu güçlü olmak zorunda bırakmış. Ancak bu dünyadan çıkış yolu bulmak yerine, sevdiklerini korumak için içinde kalmayı seçmiş. Hale’nin karanlık dünyası, Derya’nın aşk yolculuğunu daha da zorlaştıracak. Bir yanda, aşkın peşinden korkusuzca koşan Derya. Diğer yanda, geçmişin izleriyle güçlenmiş ama içinde hâlâ çatışmalar yaşayan Hale. Ve tüm bunların arasında, Ömer Ali’nin kendisiyle ve geçmişiyle yüzleşme çabası. Aşk, fedakârlık, karanlık sırlar ve kadın dayanışmasının çarpıcı bir hikâyesi... Derya’nın cesareti ve Hale’nin direnci, Ömer Ali’nin kaderini değiştirebilecek mi?

Bir çocuğu acının içerisinde yetiştirerek onun güçlü yetiştiğini sanmak büyük bir aptallıktı. O aptallığın kurbanı ise minik bir çocuktu. ........ Bedeni büyük bir kan gölünün içinde yatıyordu. Son nefesini verdi ve ardından göz kapakları ağır ağır kapandı. Beni ise bu korkunç gerçek ile baş başa bıraktı. Artık hayatta değildi.

Şuan kafamda börküm elimde oklarım ve yayım mutluyum, heyecanlıyım, rahatım. Günümüzde bu şekilde gezmek dikkat çekmese her yere böyle giderdim galiba. Ben kendi kendime düşünürken, "Hazır mısın Hare Hatun!" diye seslendi Ayaz. Bir garibime gitti böyle seslenmesi. Bende yarışma havasına girmeye başladım yavaş yavaş. "Ben hazırım Ayaz Alp sen hazır mısın? " diye bağırarak atış alanına doğru ilerledim. Madem bir oyun oynuyoruz kurallarına göre oynayalım. Ayaz`ın gülümsediğini gördüm, sanki daha da bir keyiflendi. Alana vardım yayımı elime aldım bir deneme çekişi yaptım tam bana uygun yay. Oklarımı tirkeşime doldururken "Ne bakarsın öyle Ayaz Alp yoksa korkar mısın benden de put gibi durarsın orda?" dememle etrafta gülüşmeler oldu. Ayaz`ın hareketlendiğini gördüm o da tirkeşine oklarını doldurmaya başladı. "Korkmam tabi ki de Hare Hatun yenildiğinde ki yüzünü düşünür idim. " dedi keyifle. ... Oklarımı tek tek putaya atarken gözüm Ayaz`ın putasına kaydı benden çokça iyi atış yapıyordu. Kazanmam biraz zor. Bende farklı bir yol izlerim o zaman son kalan 3 okumu normal atmak yerine, diz çökerek attım. Bu şekil attığımı gören arkadaşlarım alkışladılar beni. Atışlar bitti ok toplamaya giderken Ayaz`a baktım donmuş bir şekilde beni izliyordu. Kazanamasam da afilli atış yaparak onu şaşırtabilirim. Şu arkadaki cahil de belki biraz öğrenir kadınların herşeyi başarabileceğini. Hâlâ Ayaz bana bakarken "Ne bakarsın öyle Ayaz Alp şaşırttım mı yoksa seni. "diye konuştum... ...

O gün yok olmak istedim. 1 haftadır beni aynı odada tutsak ediyordu ondan nefret ediyirdum o her kimse onun canını almak istiyordum . Jayatım çok güzel ilerliyordu 17 yaşındaydım 1 hafta önce babamla kavga ediyorduk bana kızıyordu bunun sebebi ise arabayı sürerken 3 defa ard arda istop ettirdiğim içindi annem gülerek bizi izliyordu babam ise beni camdan aşşağıya atacak kadar sinirlenmişti bense mutluydum. Ama 1 hafta sonra başıma geleceklerden habersiz mutluydum... Hikayem tamamen kurgudur hiç bir olay gerçek değildir! Tamamen eğlence amaçlı yazılmış bir kitaptır. Şiddet içerir BİLGİNİZE!

"KARANLIKTA KAYBOLUP , AYDINLIKTA VAROLANLARIN HIKAYESIDIR GÖLGE"

Eli boynumda gezindi, okşadı. Kalbim ağzımda atıyordu sanki. Yüzümden gelen sıcaklığın haddi hesabı yoktu. kulağıma fısıldayarak; "Gülümsediğinde kalbimde yarattığın hissi bilmiyorsun. Bendeki her şeyin sebebi olman o kadar güzel bir şey yok. Verdiğin üzüntüye de, sevince de, acıya da eyvallah. Senden gelen her şeye hazırım ben İz." Etka Asır hiç değişmeyecekti ve ben bu hallerine fazlasıyla aşık olmuştum…

Farah kendi ayakları üzerinde durmaya çalışan bir genç kızdır. Aile yapısının karmaşık ve dram dolu zamanlarını güçlükle atlatma gayretiyle, dede evinde yaşamanın zorluğuna rağmen kendine has bir hayat geçirmeye çalışır. Sessiz, mülayim, kendi halindelik dolu kişiliği ile öylesine bir genç kız iken dedesinin yaptığı bir konuşma ile hayatını kendisinden habersiz tek kişilik yaşamadığını öğrenir. Peşinde dolaşan biri vardır. O biri Farah`ın hayatına devinim katar. Hep aynı rotada ilerleyen hayatını bir anda farklı bir yörüngeye çeker. Ve Farah için yeni bir hayat sınavının kağıdı hazırlanır önüne süresiz konur. "Biliyorum ki, bu dünya yaşamak sancısı, Yaşanamayan hayatların efkarı, Bu dünya yüreklere vurulan darbelerin acı sarsıntısı, Bu dünya hem umutsuzluk hem de ansızın şifa gibi gelen umudun yuvası."

Hayat çoğu insana göründüğünden daha beter, daha lanettir. Kimisi bu lanetten kurtulamazken kimisi de lanetin varlığından bir haber yaşar. Onlar için hayat sadece bu dünyanın tadını çıkarabileceğimiz bir yerdir. Yemek, içmek , uyumak, balolara gitmek, dans etmek ve daha nicesini normal bir aktivite gibi yaparlar. Onlardan olmayı yıllarca dilemiştim ve her seferinde gerçek bir tokat gibi yüzüme çarpmıştı. Ben hiçbir zaman hayatı lütuf gibi yaşayanlardan olmamıştım. Doğduğum günden beri hayatın lanet kısmında kapana kısılmıştım. Şimdi yaşadıklarım ise belki gelecekte rahata erebileceğime dair düşüncelerimi, hayallerimi, yok ediyordu.

Kafamı kaldırıp göğe baktım. Gözlerimden akmayan yaşların acısını çıkarırmışçasına bedenimden akan sıvıya aldırış etmedim. Hep yıkan, kırıp döken, en önemlisi de güçlü kalmaya çalışan bir kadınım ben. Belki yaşayamadım, belki de yaşatamadım. Ama beni yaşatmayanları da yaşatmayandım. Ateştim... Sudum... Öfkeydim... Yaradım lakin kardelendim de...

Herkesin beklediği bir kahraman vardır. İçinde bulunduğu toplumun kötü güçlerden ve zihniyetlerden kurtarılması için. İşte bu o kahramanın geliş hikâyesidir. Herkese iyi okumalar dilerim. Beğenilerinizi ve yorumlarınızı bekliyorum. Yorumlarınız benim için çok önemli.

Gece ve gölge? İkisinin yan yana olması çok zor dimi bir ışık kaynağı olmadığı sürece fakat bizim gece ve golgemizin yan yana olması kadar imkânsız değil bir ışık olsa bile

Onun samimi ve sempatik tavırları, Serkan`ın derin duygusal yaralarını sarmak için bir panzehir gibiydi. Onlar birlikteyken zaman durmuş gibiydi. Söylenilen her kelime kalplerde derin noktalarda yankılanıyordu. Biri İllegal bir Mafya Lideri diğeri ise Mafya`nın Terapist`iydi.