" Abi ya, demedim mi ben gelmeyelim diye? En güzel anı bozduk!" "Olum ne biliyim ben, canım kardeşimizin bu kadar çapkın olduğunu? Hemen yengeyi ayartcağını?" Alaz sinirini zor tutuğunu belli ederek konuşmaya başladı " Oğlum, canlarım, bir tanelerim, kardeşlerim... Ben size gelmeyin demedim mi lan!?" " Biz ne bilek ya sizi böyle şey, yılış yılış bulucağımızı." . . `Ben, bir gün bırakma korkusuyla tuttum bu elleri.` Her aşk bitmez. Bazıları bitmişken bile bitmemiştir kalbinizde.

Texting kitapları bulamıyor musunuz? Veya hep aynı tarz textin kugularından bıktınız mı? Doğru yerdesiniz.

bubirfakehesap: Selam bubirfakehesap: Rahatsız olmayacaksan yaşını öğrenebilir miyim acaba? bubirfakehesap: Part time motorculuğunun yanına bir de part time aşk eklemek isterim de (:

Berdel`e kurban gitmiştim. Hiç tanımadığım, bilmediğim bir adamla evlendiriliyordum... "1 yıl, sadece 1 yıl sonra burdan herkesin seni bir ölü olarak sanması ile gideceksin." Bunu diyen bir ağaya ne kadar güvenilir ki Sevgiyi hiç tatmamış bir kız esir olduğu bir ağaya aşık olabilecek mi... Kalbi kırıklarla dolu 22 yaşında genç bir kız ve Mardin`in aşiret ağası. Berdele kurban gitmiş iki genç, iki deli yürek... Her genç kızın hayaliydi beyaz atlı prens, peki ya bu sadece hayallerden ibaret ise. Çok yakın zamanda kitap olacaktır erken kaldırılabilir. Kuma kitabı değildir... 6 Eylül 2021 Telif hakları kesinlikle saklıdır.

Terk edilen çocuklu bir anne. "Beni iki yıl önce bıraktığın gibi tekrardan bırak, Karan Koçak. Pek zorlanacağın bir şey olacağını sanmıyorum çünkü bunu daha önce de yaptın."

İKİ DÜŞMAN MAFYA AİLESİ, BİR EVLİLİK ANLAŞMASI... GÜÇLÜ KARAKTERLER. TEHLİKELİ SIRLAR. İKİ KALBİN ACIMASIZ SAVAŞI. GÜL SERİSİ 1. KİTABIDIR. Luca De Santis: Mafyanın sert ve soğukkanlı varisi. Her zaman kontrolü elinde tutmayı bilen, zeki bir stratejist. Isabelle Rose Moretti: Ailesini kurtarmak için hayatını ortaya koyan, güçlü ve zeki bir kadın. İkisi de bu evliliğin zor olacağının farkında, ama Luca’nın tahmin edemediği bir şey var: Isabelle`in kalbini kazanmak, zorla değil, anlayış ve sabırla yapılacak bir mücadele olacak. Peki hangisi daha tehlikeli? Aileler arasındaki yıllarca süren çekişme mi, yoksa Luca ve Isabelle`in içlerindeki derin ve karmaşık duygular mı? "Kimse beni gül ve dikenleri konusunda uyarmadı." Luca De Santis

Son zamanlarda , ünlü yayıncılar olan Gece ve Aralın sürekli olarak shiplenmesi onların tanışmasına yol açar...

Olmadık yerde olmadık zamanda kapını çalıyorsa aşk, onu içeri buyur etmekten başka şansın yoktur.

Merhaba. Ben okulun tembel, haylaz ve müdürün odasından çıkmayan öğrencilerinden biri olan Yıldız Gece Korkut. Burada size okulun yakışıklı, serseri ve belalı olan çocuğuna aşık olduğumu yazmayı çok isterdim ama ne yazık ki benim kaderimde öyle bir çocuk gördüğüm kadarıyla henüz yok ki öyle bir çocuk bizim okulda bile yok. Tanık olacağınız hikayemde ben tembel ve salak kız okulun en vasat insanına nasıl olduğunu bile anlamadan aşık oldum. Kesin büyü falan yaptı o inek bana! Ben! Okulun tembeli Yıldız Gece Korkut! Okulun birincisi, herkesin alay ettiği, iğrenç gözlükleri olan, özgüvensiz, iki lafı toplayamayan, saç kesimi demode ve dersten başka bir şey düşünmeyen Ali Levent`e aşık oldum! -Evet şimdi okumaya başlayarak benimle dalga geçmeye de başlayabilirsin. Haklısın çünkü ben bile kendime her gün lanet ediyorum! ** *Hikayedeki şiirler tamamen bana aittir. Not; Bu bir değişim hikayesi değildir. Bu bir kızın karşısındakini olduğu gibi kabul edip sevdiği bir hikayedir.

Ben sıradan bir lise öğrencisiydim. Çoğu kişi tarafından görünmez, kendi hayatıma bakan sıradan bir insan... Ta kii bir gün sessizliğime aldanarak işlediği suçu üzerime atan okulun mükemmel kızına kadar. Ne mi yaptım? Düşman iki lisenin popüler çocuklarının ortasında o kızı evire çevire döndüm ve hiç dikkatini çekmemem gereken birinin dikkatini çektim.

Yıllarca Mizan Malikanesine sıkışıp kalmış Lila Mizan, onu duvarlar arasına sıkıştıran babasının gittiğini ve çarpıp durduğu duvarlardan çıkarılacağını öğrenir. On sekiz yıl boyunca tek bildiği bir evken on sekizinden sonra adım attığı hayatın farklılığıyla nereye savrulacağını bilemez. Bilinmezler içinde insanları, yaşantıları, hayatları yeni yeni öğrenen Lila Mizan, taşındığı Kaleli Malikanesinde bir bilinmezle daha karşılaşır; Gurur Aral Kaleli.

Voleybolda daha başarılı olmak isteyen Ayça ve ona her daim sataşan Doruk. Boyundan dolayı yargılanan Ayça. Ve boyundan dolayı Ayca`yı yargılayan Doruk...

``Yeni Teğmen mi?`` Arka tarafımdan gelen ses ile önümdeki tim oraya doğru bakmaya başladı. Albay biraz yana döndü ve bende tam arkamı döndüğüm sırada ``Evet, yeni Teğmen.`` dedi. Döndüğümde ise gördüğüm zifir kara gözlerle durdum. Sadece durdum. İkimizin de gözleri birbirine kenetlenmişti. Olduğum yerde nefesim kesilmişti. Etraf üstüme üstüme geliyormuş gibiydi. Aynı rüyalarımda olduğu gibi. Hayalden bir el boğazımı sıkmaya başladığında kendimi zorladım ve esas duruş aldım. ``Teğmen Güz Altan, Adana. Emredin komutanım!`` ``Üsteğmen Pars Kurter Karamanlı. Karal Timi`ne hoş geldin Teğmen!`` Hoş mu gelmiştim bilmiyorum. Ne olacağını da bilmiyordum. Tek bildiğim şey bir daha asla eskisi gibi olmayacaktı. Şimdi önümde komutanım olarak duran kişi, benim lise yıllarımdı. Benim mutluluğum, sevincim, mutsuzluğum, hayal kırıklığımdı. Eskiden her şeyini bildiğim, her anımda yanımda olan kişiydi. Uzun zamandır ise birbirimize karşı sadece birer yabancıydık. 🦋 *Yetişkin içerik barındırır, bunu bilerek başlayınız.

Kitappedin En`lerini seçmeye hazır mıyız bakalım?

19 yıllık hayatının neredeyse tamamını yazmakla geçirmiş olan Ayaz ve arkadaşlarının gün içindeki eğlenceli zamanlarını anlatan eğlenceli bir hikayeye hazır mısınız?

Tesadüfen tanıdığı ve ona yardımcı olan avukatın, hayatının tam merkezine oturacağını nerden bilebilirdi Delfin. --------------------------- "Avukatın var mı? Avukat olmadan mahkemeye çıkamazsın" Gözlerimi devirdim tekrardan. "Hayır yok" Bir iki dakikalık sessizliğin ardından ağzını bir iki kere açıp kapayınca bıkkınca nefesimi dışarı üfledim. "Hadi hadi çıkar ağzındaki baklayı" "Aslında senin avukatın olabilirim istersen

"Umarım kalbinin olduğu yerde bir boşluk vardır. Çünkü ben artık orada yokum ve bir başkasının olmasını kaldıramam..." ✨ Neva Dersim, eniştesi Örsal Sonkoç tarafından sahte evrak ve tanıdık aracılığıyla akıl hastanesine kapatıldıktan sonra hastaneden çıkar çıkmaz intikam ateşi ile yürüdüğü yolun sonunda kendisini anma töreninde bulur. Kayboluşunun ardından üç hafta geçen 29 yaşındaki Örsal Sonkoç`un ölü bedenine yazlık evlerinde ulaşan polis, olayın cinayet olduğuna karar verdiğinde kurbanın eşi Hazen Sonkoç ve aile yakınları sarsılmıştır. Polis, Örsal Sonkoç`un katilini ararken anma töreninde bir genç kızın söyledikleri herkesin kafasında soru işaretleri oluşturmuştur. "Ben Çilay Zümrüt. Örsal`ın sevgilisiyim..." Yoksa Örsal Sonkoç cinayeti bir aşk üçgeni yüzünden mi işlenmişti?

Ön taraftan gelen ayak sesleriyle kendime gelip koşmaya başladım. Arada arkama bakıp daha da hızlandım. Ormana girerken son bir bağırış duydum; "Kız kaçmış, acele edin KOŞUN!" Daha da hızlanmaya çalıştım, arkamı kontrol ederken ağaca toslamaktan zor anda kurtuldum. Köpek sesleriyle birlikte erkek sesleri de peşim sıra geliyordu. Nefes nefese kaldığımda biraz mola için durdum eğilerek ellerimi diz kapaklarıma koyduğumda nefeslerimi düzene sokmaya çalışıyordum. Aldığım nefesler beni rahatlatmak yerine ciğerlerimi yakıyordu. Sesler yaklaşıyordu. Son bir depar atarak koşmaya başladım. Ormanlık alan azalıyor ve araba sesleri geliyordu. Ana yola ulaştığımda nerede olduğumu çözebilmiş değildim. Ben aslında hayatım boyunca nerede olduğumu çözebilmiş değildim. Ben Doğanay Sert; Hayatın benden daha ne kalmıştı alacağı bilmiyordum ama her karanlığın bir aydınlığı olacağına inanıyordum. Peki, olacak mıydı? Aslında unutmamak gerekir; Hayat iz`lerden ibarettir. Hayata iz bırakabildiğin, Hayatın sende iz bırakabildiği kadar yaşarsın. Hayata bir iz bırakacaktım bir gün; senden, benden ve bizden.

Yüzyılın kışı diyorlardı o seneki kışa... Yabani, bir kısrak gibi kişneyerek şahlanmış da şahlanmış alabildiğine hoyratça esiyordu poyrazı karayeli... Buzdan geceler hüküm sürerken, biri vardı yatağında ter döken. Onun adı anaydı... Yüreğine matem çökmüştü oğlu, her anacığım dediğinde. Ayağı taşa takılsa oğulların ve kızların, ne zaman anacığım deseler; her bir kelimenin hecesi kanatlanıp yol bulur ve anaların yüreğine konardı... Uyku tutmamış sabaha kadar, yasa bürünmüştü Emine kadın. Oğlu, ateşler içinde "anacığım" diye inledikçe, anasının yüreğine kızıl oklar saplanmıştı. Biri daha vardı rüyasında kabuslar gören. Ahmet`i can evi, mahremi, sürekli kendisinden kaçıyordu... Sabah olup uyandığında bedeninde bir ağırlık vardı, elinde olsa yataktan hiç çıkmazdı. Emektar elleriyle gözlerini yokladı, gözleri hala ıslaktı. Bu yaşlarda neyin nesiydi? Sabaha kadar rüya görmüş ve rüyasında ağlamıştı ama gözlerindeki ıslaklık sanki gerçek gibiydi...

"Biliyor musun?" dedi gözlerimin içine bakarak. Eş zamanlı olarak bana doğru bir adım daha attı, aramızdaki mesafeyi iyice kapattı. Gözlerimi ondan kaçırıp geri çekilmek yerine korkmadan, tüm cesaretimle ben de konuştum.⠀ ⠀ "Neyi?" Yüzünde hafif bir tebessüm belirdi. İlk defa yüzüne bu kadar dikkatli bakıyordum. Bu yüzdendir ki günlerdir beraber olmamıza rağmen sol yanağındaki küçük gamzeyi şimdi fark etmiştim. ⠀ "Seninle..." dedi ve sustu. Bu sefer yüzündeki gülümsemeyi daha da büyüterek devam etti. ⠀ ⠀ "Başka bir zamanda ve başka bir yerde tanışmış olsaydık..." diyerek bir adım daha attı. Ela gözleri gözlerime odaklıydı, anlamlı bakışları vardı. ⠀ "Ve sen o adamın kızı olmasaydın." diye ekledi ve ilk kez gözlerini benden kaçırdı. Aynı zamanda kaşlarını çattı. Ne zaman babamdan bahsetse yüz ifadesi sertleşiyordu. ⠀ ⠀ "Ne olurdu o zaman?" diye sordum merakla. Öfkeyle yanan ela gözleri beni bulduğunda bakışları yumuşadı ve iç çekerek cümlesini tamamladı. ⠀ "Muhtemelen sana aşık olurdum." Kapak tasarımı @hestianinkalemi`ne aittir.

"Senden yapmanı istediğim küçük ve basit bir şey daha var Stajyer." Sakin kalmak için derin bir nefes aldım. "Benden daha ne isteyebilirsiniz ki? Tüm gün yapmadığım şey kalmadı. Sizce de artık bu kadarı fazla olmuyor mu?" Sonunda bir tepki vermiş olmamdan memnun olduğunu belli edecek bir ifadeye büründü. Bu sinirlerimi bozarken gözleri üzerimde geziyordu. "Hayır Stajyer bu kadarı yetmez. Yapman gereken bir şey daha var." "Neymiş o?" Bakışları üzerimde gezinmeye devam ederken bir adım yaklaştı. Ondan uzaklaşmak istedim fakat belimden tutup kendine çekerek buna engel oldu. Şaşkınca olduğum yerde kalırken dudaklarıma baktığını fark ettim. Yutkundum. Bir şey söylemek için cesaretimi toplayıp dudaklarımı araladım ama o daha önce davranarak beni şok edecek o cümleyi kurdu. "Çok güzel olmuşsun bugün, bir daha bu kadar güzel olma. Aklım sende kalıyor ve işime odaklanamıyorum, senin yüzünden bugün tüm işlerim aksadı."

"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel olarak usulca geldiğim yoldan geri döndüm. Yanlarından birkaç metre uzaklaşmışken bir silah sesi duydum. Bağırmamak için kendimi tutarak korku dolu gözlerimi adamlara çevirdim. Az önce ölüm emri verilen adam başından akan kanla yerde cansız bir şekilde yatıyordu. Diğerleri de başında hâlâ bir şeyler konuşmaya devam ediyorlardı. Yerdeki ölü adama bakıp kaldım. Hiç acımadan, bir saniye bile düşünmeden öldürmüşlerdi adamı. "Sen de kimsin?" Birinin beni fark etmesiyle hepsi bir anda bana döndü ama ben sadece az önce ölüm emrini veren adamın soğuk gözlerine baktım. "Ben şey..." Sustum. Söyleyecek bir şey bulamadım. Karanlıktan dolayı yüzlerini net olarak göremedim. "Sen ne?" dedi, bana doğru bir adım attı. Eş zamanlı olarak geri gittim. Bir saniye olsun bakışlarını benden çekmezken yutkundum. "Ben hiçbir şey görmedim." Tek kaşı kalktı. "Bizi mi izliyordun?" Korkuyla birkaç adım daha geri gittim. "Öyle bir amacım yoktu." Yine bana doğru bir adım attı. Korkudan tüm bedenim titremeye başladı. "Ne amacın vardı?" Cevap vermek istedim ama söyleyecek bir şey bulamadım. Tek istediğim şey şu an buradan kaçıp gitmek. Gözlerim adamın elindeki silaha kaydı. Bu daha çok korkmama neden olurken daha fazla durmanın bana bir faydası olmayacağına kanaat getirdim ve koşarak yanlarından uzaklaştım. "Yakalayın şunu!" Arkamdan bağırdı. Bunu duymak daha hırslı bir şekilde koşmama neden oldu. Resmen başımdaki bela birken iki olmuştu. Koskoca ormanda bir mafyadan kaçarken bir başkasının kucağına düşmüştüm.

"Bade Karahanlı." Duyduğum tok sesle eş zamanlı olarak derin bir nefes aldım, ağır hareketlerle sesin geldiği yöne döndüm. Kapıyı yavaşça kapattı, gözleri beni buldu. "İsmimi bile öğrenmişsin." Dudakları yana kıvrıldı, bana doğru geldi. "Öğrenmek zorunda kaldım diyelim." Gülümsedim, biraz daha yaklaştı, birkaç adım geri gittim ama sırtım soğuk duvara temas edince durmak zorunda kaldım. Fakat o durmadan üzerime gelmeye devam etti. Kaçmak için sağ tarafa doğru geçecekken kolunu önüme kalkan etti. Boş bir anında sol taraftan kacayım dedim ama bu sefer de diğer koluyla önümü kapattı. Tamamen onunla duvar arasında kalmıştım, kaçmama izin vermiyordu. Sırtımı duvara yasladım, yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Ne yapıyorsun?" "Konuşmamız gereken şeyler var." "Evet var ama bunu aramızda mesafe varken de yapabiliriz." "Yapamayız, böyle konuşmak istiyorum." Cevap verecekken gördüğüm şeyle sol gözünün altına düşen kirpiğini nazik bir şekilde aldım. "Kirpiklerin dökülüyor." Dudaklarındaki tebessüm büyüdü, sessiz kaldı. Sağ yanağında küçük bir gamzesi vardı, yakın olduğumuz için fark edebilmiştim. Kirpiğe usulca üfleyerek gözlerimi yeşillerine çevirdim. "Badem yağı sürebilirsin, çok iyi geliyor." Tek kaşı kalktı, söylediğim şeye şaşırmış gibiydi. Fakat bu şaşkınlığı üzerinden çabucak atıp kaçmamı engellemek için önüme kalkan ettiği elini duvardan çekti, cebine attı. Merakla ona bakarken elini cebinden çıkardı, badem şekerlerini uzattı. "Yer misin?" Elinden bademleri alarak birini ağzıma attım. "Çok severim." Biraz daha yaklaştı, derin bir nefes aldı. "Badem şekeri gibi kokuyorsun." Badem şekeri mi demişti o? Şaşkınca bakarak elimdeki bademleri kokladım. "Güzel kokuyorlar yalnız." Başını salladı. "Biliyorum." Gülümsedim, kendisi de bir şeker yedi ve ekledi. "O yüzden söyledim zaten."

Kendi geliştirdiği bir uygulama sayesinde insanlara ulaşıp para karşılığında her türlü işi yapan, bu sayede şehir efsanesine dönüşen MK`nın yeni işi ünlü iş insanı Alaz Demiray`ın iş dünyasında yaptığı tüm yolsuzlukları ortaya çıkarmaktır.

Yakamoz nasıl oluşur bilir misiniz? Denizde yolunu kaybetmiş, yalnız kalmış ve ışık saçan canlıların bir araya gelmesiyle, onların birbirlerine dokunmasıyla oluşur. Bu da bizim bir araya gelme, birbirimizin hayatına dokunma hikâyemizdi. Bu, beş kişinin yakamoz oluşunun hikâyesiydi. Farklı yerlerde ışık saçan beş kişiydik. Bir araya geldik, birbirimizin hayatına dokunduk, ışığımız parladı, yakamoz olduk. Birimiz sönsek yakamoz kaybolurdu. Karanlıkta kalır, yolumuzu kaybederdik. Fakat biz ne söndük ne de kaybolduk. Biz, dünyanın en güzel yakamozu olduk.