Lisede arkadaş olmuş kız gruplarını çoğunuz biliyorsunuzdur. Aslında hepiniz biliyorsunuz. Biz de o gruplardan biriyiz işte... 5 yakın kız arkadaş... Liseden beri asla kopmayan bağlarımızla yeni bir görevdeyiz. Görevimiz ne mi? Tabii ki GÖREVİMİZ AŞK

"Gerçek bazen kanla yazılır..." Selis Kandemir, annesinin gözleri önünde katledilmesiyle başlayan karanlık bir geçmişin kurbanı değil, intikamını alacak bir savaşçıdır. Yıllarca süren sessizlikten sonra, eline geçen bir kolye ve isimsiz bir mektup, onu kendisi gibi geçmişi kanla yazılmış yedi kişiyle bir araya getirir. Her biri farklı acılarla yoğrulmuş, her biri gerçeğin peşinde... Ancak bu yol arkadaşlığı, sırlarla örülü. Güvenin sınandığı, dostlukla düşmanlığın iç içe geçtiği bu yolda, gerçeklik algısı paramparça olacak. Kimin geçmişi sahte, kiminki kan kadar gerçek? Ve en önemlisi: Selis, annesinin katillerini bulduğunda hâlâ aynı kişi kalabilecek mi?

"Are they lovers?" "Worst."

Çocuklar büyür ve değişirlerdi. Alışkanlıkları, yaşam tarzları yaşadıklarıyla şekillenir, birçok şey unutulmaya mahkum bırakılırdı. Peki ya çocukluk aşkları? Kalır mıydı sonsuza dek? Yoksa unutulurlar mıydı? Ölüme aşık bir kadını döndürebilir miydi hayata? İnandırabilir miydi tekrar sevileceğine? Yoksa yetmez miydi gücü hiçbirine? Öylece kayıp gider miydi sevdiğim ellerinden? Bazı visaller mahşere kalmıştı ancak masal devam edecekti geride kalanlarla...

Bu Satırlar Yarınları Yazanlara Emanettir

Heykelcilik okuyan Begüm ilhamını kaybettiğini düşünür ta ki bahçede şarkı söyleyen çocuğu görene kadar.

Devrim, lise son sınıfa giden genç bir kızdı. Ailesini ve arkadaşlarını geride bırakarak kendine yeni bir sayfa açmak için Kanada’ya taşınan Devrim orda Andre diye bir adamla tanışır. Zamanla Andre ile Devrim yakınlaşır ve yeni yeni olaylar ortaya çıkmaya başlar. Devrim buna rağmen dimdik durup kimseye kendisini ezdirmeyecektir. Sizce Devrim’e ne olacaktı?

Gerçek hayatta Düşman olan Ekin ve Oğuzun internette tekrar tanışıp birbirine aşık olmasında beraber miyiz?

Bir hata… Bir ritüel… Ve artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Kevin, sadece bir günlük bulduğunu sanmıştı. Ama o sayfalar, geçmişin gömdüğü karanlığı uyandırdı. Şimdi okulun duvarları fısıldıyor, gölgeler hareket ediyor ve herkes sır saklıyor. Zaman daralıyor. Laneti başlatanlar...

•𝘇𝗲𝗸𝗮𝗻 𝘃𝗮𝗿 𝗮𝗻𝗰𝗮𝗸 𝗸𝘂𝗹𝗹𝗮𝗻𝗮𝗰𝗮𝗸 𝗰𝗲𝘀𝗮𝗿𝗲𝘁𝗶𝗻 𝘆𝗼𝗸•(𝗵𝗲𝗿𝗲 𝗶 𝗮𝗺 ~𝘁𝗼𝗺𝗺𝗲 𝗽𝗿𝗼𝗳𝗶𝘁𝘁)

Gece yeni başladığı okulun ilk gününde okul 3 günlüğüne bir gezi düzenler. Ancak bu sıradan bir gezi olmayacaktır. Yoğun kar yağışı sebebiyle buradan çıkmaları zorlaşacaktır. Ve orada hiç beklemedikleri olaylarla karşılaşacaklardır. Devamı kitapta...

Vicdanını kaybetmiş yaratıklardan korkuyordum. Vampir ya da insan. Tiyatro seçmelerinde boy gösterene kadar okulda hiç görmediği o öğrenci, Mira`nın ve tüm Paşalar sakinlerinin hayatını değiştirecektir. Bu sefer bir rüya değil ve vampirler buradalar.

Zengin bir ailenin tek varisi iken bir anda kendisini farklı yaşamların ortasında bulan, kurtulmaya çalışırken olmadık yerde aşka denk gelen bir genç kızın hikayesi..

Kadim Işık Günümüzün sıradan lise öğrencileri, Mısır’da sıradışı bir okul gezisi sırasında kadim bir gücün uyanışına tanıklık ederler. Alya, Sena, Nevra, Lina ve İlay, Giza Piramitleri’ni gezerken bilinçsizce eski bir sırrı çözerek, kozmik taşların taşıyıcıları olurlar. Her biri, tarihin derinliklerinden gelen bu taşların gücüne sahip olunca, kendilerini başka bir boyuttan gelen tehditlerle ve taşların arayışında olan karanlık bir gücün peşinde bulurlar. Her taş, farklı bir ışık gücüyle şekillenir; birinin gücü hız ve keşif, diğerinin gücü savunma, bir başkasının gücü ise ışığı kontrol etme yeteneği taşır. Ancak bir taş, kayıptır ve gizemi çözülmemiştir. Geçmişin sırları, taşların sırrını ve geleceği şekillendirecek olan kadim gücü ortaya çıkaracaktır. Kızlar, dünyayı korumak için yalnızca taşların gücünü değil, birbirlerinin dostluğunu da keşfedeceklerdir. Kadim Işık, evrenin dengesini koruyan eski güçlerin, zamanın ve mekanın ötesine uzanan bir maceranın başlangıcıdır. Cesaret, dostluk ve keşif ile yoğrulmuş bu hikaye, beklenmedik bir şekilde bir araya gelen beş genç kadının kaderini ve evrenin sırlarını ortaya çıkarma yolculuğunu anlatır.

Bir şey var. Bir duygu… Bütün bedenimi bütün zihnimi ele geçiren… Hani her zaman olan şey zamanı geldiğinde her zaman olduğu gibi olmaz ya öyleydi onu görüşüm. O gün o kapıda bir şey oldu. Sanki ben onunla bir geçitten geçtim. Kapıdan adımı attığıma hayatıma girmişti. Benim davetimde yoktu üstelik. “Ben geldim” demişti. Sanki “hayatının tam ortasına ben geldim” demişti. Bütün olumsuzluklara rağmen, en çokta ona rağmen hikayemi devam ettirmek için çabaladım. Gördüm … onu da gördüm ben de olanın aynısı vardı onda. Öyle olmasa çabalamazdım. Koşmazdım. Kolye… evet bir de o vardı. Zamanı gelince anlamını öğreneceksin merak etme. Ben de çok şeyi öğrendim. Hakan’dan çok şeyi öğrendim. Değişmeyi öğrendim. Hissetmeyi, söylemeyi öğrendim. Kalbimde hissettiğim bu kımıldanmaların anlamını öğrendim. Korkunun her alanlarını öğrendim. Hakan ve Bahar Hayatım ismimim tam manasını taşıyor gibiydi. Sanki yerin altındaydım ve sonra onunla tekrardan onunla yeryüzüne çıktım. Ben ailemin Bahar’ı olmuştum. O da benim Bahar’ım ama sonbaharım

Kalp akıl işi değildi. Kalbe söz geçiremezdin. Eğer sevdiyse, sevme diyemezsin. Dinlemezdi. Onu sevmek istememiştim ama en çok da onu sevmiştim. O ise beni hiç sevmemişti. Onun için çocukluğundan öylesine bir hatıraydım sadece. Nazlı`ydım ben. Nazlı Aladağ. Babasının Nazlı kızı. Annesinin baş belası. Abilerinin kıymetlisi. Onunsa hiçbir şeyi. Emre. Benim kalbimin en büyük yanlışı. ************ Hâlâ eski Naz`sın." "Değilim," dedim keskin bir tonla. Eski Nazlı severdi onu, çok aşıktı ona. "Çok zaman geçti üstünden. Büyüdüm ben." "Evet," dediğinde gözleri gözlerimi buldu. Gözlerimin içine bakarak konuştu. "Büyümüşsün." "Niye geldin?" Sesim istemsiz sitemli bir şekilde çıkmıştı. "Sıkılmıştın buralardan, öyle diyordun abime en son?" abime dediğim kısmı özellikle bastırmıştım. "Naz, sen bana sinirli misin?" "Ben sana niye sinirli olayım, Emre?" dedim kendimle çelişip, sinirli konuşurken. "Sen benim hayatımda mısın ki sana karşı herhangi bir duygu besleyeyim?" Şaşırmıştı. "Biz beraber büyüdük, Naz. Değil miyim hayatında?" "Değilsin!" dedim bir hışımla. "4 yıl oldu, Emre. 4 yıl. Öyle senin her yaz burada olmandan bahsetmiyorum ben. 4 yıldır hiç gelmedin sen. Arayıp sormadın bile. Sence sen benim hayatımda mısın?" ***

"Yolun, ay yıldızın ışığıyla aydınlansın, kızılcığım." Son sözleriydi bunlar. Gözlerim ellerime doğru indi. Kan içindeydiler. Onların kanı... Annem ve babamın kanı... "Anne," kuru bir sesle mırıldandım. Babama döndüm. "Baba." Bu gerçek değildi. Olamazdı. Keşke, dedim içimden. Keşke daha erken yetişseydim. "Beni bırakmayın." Yalvardım, onlara yalvardım; beni bırakmasınlar diye. Yalvardım, Allah`a yalvardım; onları benden almasın diye. "Vatan için can feda, bu ölüm değildir kızılcığım. Bu, şereftir." O benim babamdı. Benin güçlü, yiğit babamdı. Başçavuş babamdı. Nefret ettim. Ölümden nefret ettim. Ailemi katleden zalimlerden nefret ettim. Beni kimsesiz bırakan o kansızlardan nefret ettim. `sen kimsesiz değilsin,` diye fısıldadı içimden bir ses. `Ailen, bu vatan için şehit oldu. Al bayrak onların kanıyla yeniden yıkandı. Şehitler, kimsesiz değildir Asel.` Şehitler, kimsesiz değildir. Vatan, kimsesiz değildir. Ben, kimsesiz değildim. Şehitlerin kanıyla yıkanan al bayrağın ışığı benimleydi. Anne babamın uğruna şehit olduğu vatan benimleydi.

[MAHALLE KURGUSU] ⤜→ Acıyla kavrulan yüreklerin deniziydi Karadeniz. Kavuşulamayan sevdaların deniziydi. Karadeniz’i, yüreği Karadeniz olanlar anlardı. Acıyla yoğrulmuş, ruhu ölmüş ama yaşayan bedenler anlardı. Anladım. O kadar iyi anladım ki bu deli Karadeniz’i, zamanla o bana baktı ben de kendini gördü, ben ona baktım onda kendimi gördüm. Hırçınlığımı, dize gelmez deli dalgalarımı, karanlık derinliğimi gördüm. Annemin verdiği sevgiyle dolup taşan gözlerim, görmez dediğim o deli dalgaları gördü. Küçükken annem ve babam varken Karadeniz gibi olmam diyen kendimin, Karadeniz’den daha hırçın olduğunu zamanlarını gördüm. Karadeniz oldum. Burada, yüreğimdeki bu acıyla yaşayabilmek için olunması gereken o asi, deli deniz oldum. Zamla bu deli dalgalarda yoğruldum. Işığımı, gülüşümü, sevgiyle parlayan gözlerimi, şefkatli ellerle dokunulan yüreğimi denizin derinlere gömdüm. Karadeniz’in ta kendisi oldum. Güneş saçlı, deniz gözlü annesinin o çok sevdiği Karadeniz’in dingin limanı değil, asi dalgalarıyla coşan karanlık gecesi oldum. ⤜→ ✉¹sâye`den posta: Sürmene`nin Gültepe mah. sıcacık arkadaşlık ve aile bağlarıyla, tüm neşe dolu anlarıyla sizleri bekliyor :)

"En büyük gerçekler aslında yanı başınızdadır sadece bunu fark etmeniz zaman alır." Mira, sessizliğin içinde kaybolmuş bir kızdı. Dışlanmıştı. Geçmişinde yaşadıkları onu her adımda takip ediyordu. Kitaplara sığındı, müziğe tutundu. Hayatında bir şeyin eksik olduğunun farkındaydı ama neyin eksik olduğunu bilmiyordu. Ta ki bir yaz günü bir tesadüf sonucu kendini kocaman bir arkadaş grubunun içinde bulana kadar. Hayatının gerçekten güzelleştiğini hissediyordu. İlk defa biri ona yanlarına katılmayı teklif etmişti. Mira`nın kaderinin açığa çıkması vücudundaki iz sayedinde olmuştu. Bu iz kimisinde derin yaralar açmıştı.

Ela, hayatına beklenmedik bir şekilde dokunan kazayla birlikte, engellerle dolu bir yolculuğa adım atar. Bir yanda geçmişin acıları, diğer yanda yeni bir hayata başlama umudu… Tekerlekli sandalye, yalnızca fiziksel bir engel değil, aynı zamanda Ela’nın içinde taşıdığı duygusal yüklerin sembolüdür. Ancak hayatta hiçbir şey kolay değildir. Aşk, acılar, kırgınlıklar ve umutlar birbirine karışırken Ela, hayalinin peşinden gitmek için her gün yeniden doğar. Engelli olmanın, onu hayattan dışlamak değil, içsel gücünü keşfetmek için bir fırsat olduğunu fark eder. Yürümeyi hayal etmek, ona gerçek anlamda özgürlüğü ve sevgiyi getirir. Ela’nın yolculuğu, hayatta karşımıza çıkan engellerin üstesinden gelmenin, sevmenin ve sevilmenin zorluklarıyla doludur. Kendini bulmaya çalışan bir gencin hikayesi… Hayalimin Adımları, kalbinin sesini dinleyerek hayallerinin peşinden gitmek isteyen herkesin, sınırları aşan bir mücadeleye dönüşecek bir serüvenin başlangıcıdır.

Babamı kaybetmiştim. Sevdiğim adam gözlerimin önünde babamı ellerimin arasında söküp almıştı. O günden sonra kimseyi sevmemeli ve değer vermemeliydim. Kendime aşkı yasaklamıştım. Dünyadan kopup tıpkı bir ölü gibi yaşamaya mecbur bırakmıştım kendimi. Fakat bir not , gizemli biri tarafından bana yazılan küçük bir not. Nereden bilebilirdim ki o küçük not kağıdının hayatımı değiştirebileceğini , nereden bilebilirdim ki beni tekrar eskisi gibi yaşatacağını.

Bilinmeyen numara: İlk bakışta aşk mı olur? Yoktur öyle şey Kandırıldım a dostlar Varmış öyle şey

--- "Bir Yabancı Gibi" Ahu, hayatını zor koşullar altında Rusya`da geçiren, annesi Melek`in fedakarlıklarıyla büyüyen bir genç kız.Annesinin ailesi tarafından reddedilmesi ve babasının isteksizliğiyle başlayan hayat yolculuğu, Ahu`yu bir yabancı gibi hissettirse de Melek`in sevgisiyle güçlü kalmasını sağlamıştır. Lise çağlarına geldiğinde, zorunlu olarak Türkiye`ye dönen Melek ve Ahu, yeni bir hayat kurma ümidiyle geçmişin gölgelerinden sıyrılmaya çalışırlar. Türk Harp Lisesi`nin yakınlarında, Ahu`nun hayatına giren Bartu ise, Ahu`nun karanlık geçmişine karşı bir ışık olabilir mi? Kalbinin derinliklerindeki travmalar ve Bartu ile ilişkisi Ahu`nun geleceğini nasıl şekillendirecek? Ahu, geçmişin izleriyle yüzleşip, gerçek aşkı bulabilecek mi?--- "Bir Yabancı Gibi" Ahu, hayatını zor koşullar altında Rusya`da geçiren, annesi Melek`in fedakarlıklarıyla büyüyen bir genç kız.Annesinin ailesi tarafından reddedilmesi ve babasının isteksizliğiyle başlayan hayat yolculuğu, Ahu`yu bir yabancı gibi hissettirse de Melek`in sevgisiyle güçlü kalmasını sağlamıştır. Lise çağlarına geldiğinde, zorunlu olarak Türkiye`ye dönen Melek ve Ahu, yeni bir hayat kurma ümidiyle geçmişin gölgelerinden sıyrılmaya çalışırlar. Türk Harp Lisesi`nin yakınlarında, Ahu`nun hayatına giren Bartu ise, Ahu`nun karanlık geçmişine karşı bir ışık olabilir mi? Kalbinin derinliklerindeki travmalar ve Bartu ile ilişkisi Ahu`nun geleceğini nasıl şekillendirecek? Ahu, geçmişin izleriyle yüzleşip, gerçek aşkı bulabilecek mi?

“Güzel bir gülüş,karanlık bir eve giren güneş ışığına benzer”

“Ben ölmüş gibi hissederken, hatta neredeyse ölecekken sen yoktun yanımda.” Gözlerini yumdu. Göz pınarlarından yanağına inen damlalar kalbime aktı. Fakat bunları söylemek zorundaydım. Canımın acımasına rağmen, onun acı çekmesine rağmen. “...Sen yoktun, söz verdin ama yine de herkes gibi beni yarı yolda bıraktın.” Sona doğru kısılan sesim hıçkırıklarımla kesilmişti. Kollarımda hissettiğim nazik dokunuşla bir nebze kendime gelerek bakışlarımı ela gözlerine çevirdim. Ağlamaktan, belki de uykusuzluktan dolayı kanlanmış gözlerinde beliren pişmanlık ve acı, onu suçlar gibi söylediğim sözlere beni pişman etmişti. Gülümsedi yine de. Beni teselli eder gibi, haksızsın der gibi. “Yanılıyorsun, ben her zaman yanındaydım ama sen görmeyecek kadar bana kördün.”