Kitap Tür Kategorileri

Birbiriyle müttefik olan iki krallığın gece hakimiyetini sağlayan iki suikast ekibi; Kızıl Kartel ve Ametist Armadası. İki krallığında gece ortaya çıkan bekçileri. Gündüz kim oldukları önemli değil. Çünkü onlar geceye aitler. Bir gün iki krallıkta da aynı şekilde iki cinayet işlenmesi sonucu, anlaşmalı olarak tek ekip haline gelen iki suikast ekibi yeni isimleriyle katili aramaya devam ederler. Her iki ekipte birleşmiş, Gece Yarısı Gangsterleri olmuştur. İki ekipte de kimsenin kimliği belli değildir. Kimsenin kimliği açığa çıkmaz.

‼️WATTPAD`TE YAZILAN BİR KİTAPTI ‼️ Arkadan ağzımı kapatan bir elle donakaldım. Çöp konteynırının yanındaki duvara sırtımı yasladı. Yüzündeki maskeden dolayı hiçbir şey göremiyordum. Halime teyze haklıydı galiba bu saatte dışarıya çıkmamalıydım veya bu ara sokağa hiç girmemeliydim. Korktuğumdan dolayı Gözlerimi kapattım. Ne zaman korksam hep gözlerimi kapatırdım. Kendimi çok çaresiz hissediyordum. Ama aklıma gelen şeyle içimden Sevinç çığlıkları attım. Bacak arasında tekme atarsam kaçabilirdim değil mi? Ağzımı kapatan adamın kalın sesini duydum. "Düşündüğün şeyi sakın yapma." Dedi. Düşündüğüm şeyi nereden biliyordu? Yoksa aklımı mı okumuştu? Hızla gözlerimi açtım. Ama burası burası o Sokak değildi farklı bir yerdeydik!

Gerçek ortaya çıkacak ve bu benim hiç de hoşuma gitmeyecekti. Onu benden almalarına izin veremezdim, vermezdim. Buna kimse cesaret etmemeliydi. " Beyefendi bırakır mısınız çocuğu lütfen? Sinirlenmeye başlıyorum artık." ` Hanımefendi bakın, tanıyorum diyorum neden anlamak istemiyorsunuz?` " Ya ben nereden emin olacağım tanıdığınıza, alnınızda yazmıyor ki. Çağan çocuğum sen tanıyor musun bu adamı ?" ` Hayıy öyetmenim ` " Bakın gördünüz mü tanımıyor çocuk işte sizi " ` Hasbinallah, Çağan amcacığım ama ayıp oluyor tanımıyorum falan. Hadi bak uğraştırma bizi alıp götüreyim seni babana. Bizi bekliyor merak etmiştir neden gelmedik hâlâ diye.` " Beyfendi polis çağıracağım gitmezseniz artk."

Not: Kapak şahsıma ait değildir. "E-book Kapak Oluşturucu" uygulamasının şablonlarından birini kullandım. Halk ve medya tarafından büyük bir sevgiyle karşılanan Tayfun Kaya, oğluyla birlikte iş yemeği için gittiği restoranın bodrum katında, göğsündeki yanık "LM" iziyle ölü bulunur. Ölümünden uzun bir süre sonra oğlu Keskin Çelik Kaya`nın arabasının, kaputundaki LM iziyle bulunması ve ondan bir daha haber alınamaması olayı daha da derinleştirir. İlerleyen yıllarda bu olayların tekerrür etmesi, ülkeye yeni bir adli vaka kazandırmış olur. Bu dosyanın savcısı olmayı kabul eden Lamia Minel Arsin, hayatının dönüm noktasına açılan kapıları sonuna kadar açtığının farkında değildir. ~ yalan söylediler, inci tane`m. masum bir ruhu kimse kanla lanetlemezdi. ama senin kulağına nefes için ağlamaya başladığın ilk an, hayır daha önce annenden kestiklerinde bağını, kanı fısıldadılar. ve sen inci tane`m kan kokmak için, fazla cennet kokuyordun.

Birden bire kaybolan varisler ve yataklarının üzerinde bulunan not... -Kayıp Su Varisini Bulun- Lanetli bir kitap, sonuna gelenlerin gerçeği öğrenip garip bir şekilde öldüğü... Kendisini gizleyen su krallığı varisin kaybıyla bir toplantı ister ve gizem için adım atılmasını teklif eder. Peki buldukları gerçek gerçekten gerçek midir?

Kızıl ikindide bir anne öldü. Beraberinde çokça ruh götürdü. Bir adam, Gölgesinde gri dumanlar tüten, Elleri bir avcının pençesine benzeyen, Kapıda göründü. Ölmüş bir ruh dirilmek istedi, İlkinde ölmediğini öğrendi.

"Sadako`nun yaşamak için tek umudu kağıttan bin Turna kuşu yapmaktı. Benim ise tek dileğim bana bakarken gözlerinin içinin güldüğünü görmekti."

Azreal, üstün başarıları sayesinde 19 yaşında dedektif olmuştur ama kişiliği yüzünden sürekli amirleri ve meslektaşları ile sorun yaşamaktadır. İdealleri yüzünden sürekli kovulan Azreal, geçmişini hatırlamakta zorluk çekmektedir. Azreal, gece sürüşune çıktığı vakit bir olaya karışır ve hayatı bir daha geri dönemeyeceği bir çıkmaza girer.

Ahves doğduğunda evde odun yokmuş. Annesi de ısınsın diye içini yakmış. - İntikam; soğuk yenen bir yemek değil, kaynar suyu kana kana kana içmektir. Bir çukurdasın. Karanlık bir çukur. Zehir dolu o havayı soluyorsun ciğerlerine oksijen niyetine. Ölüyorsun. Yavaşça. Ve sonunda uzanıyor bir el yavaşça o düştüğün çukura. Ama artık; ne elini uzatıp, uzanan eli tutacak dermanın, ne de o çukurdan çıkmak isteyecek hevesin kalmıştır.

WATTPAD DE 7,91M OKUNMA! Manevi ailesini kaybeden ve bundan dolayı manevi kardeşiyle arası açılan Berra Derin duyduğu hakaretlere, gördüğü dışlanmaya daha fazla dayanamayıp soluğu İstanbul`da alır. Kendine yeni bir yol çizmeye karar verirken hesapta olmadığı bir şey olur. Kaan Erdinç ile yolları kesişir. Kaan Erdinç`in geçmişi açığa çıkmasıyla beraber Berra kendini siyah beyaz dünyasında bulur. Bu dünyadan kendini uzaklaştırmak isterken Kaan`ın eli Berra`nın hep üstünde olur. ALINTI "Gideceksin dedim!" Dudağının arasından tısladı. Sinirli hali beni korkutuyordu. Fakat gitmemi istiyordu. Burasının benim için tehlikeli olduğunu söylüyordu. Beni mi düşünüyordu? Sanırım bu son soruyu bin defada tekrarlasam usanmayacaktım. Çünkü söz konusu bendim. "Benim hakkımda hiç bir şeye karar veremezsin anladın mı?" Yüzüne avazım çıktığı kadar bağırdım. İki ellerimle omzuna bastırdım. "Hiç bir yere gitmiyorum, bunu o taş kafana sok!" Kaan`ı omzundan iterek odadan koşar adımlarla çıktım. Arkamdan "Berra!" Diye kükredi. Asansörün kapısı açılınca `0` düğmesine bastım. Kapının hızlı kapanması için düğmeyi zorladım. Kapı yavaş yavaş kapanırken gözlerimi kapattım. Rahat bir nefes verip gözlerimi açtım. Asansör kapısının arasında el görünce çığlık attım. Tek eliyle asansörü durdurdu! "Sen manyaksın!" Yüz ifadesi beni çok ürkütüyordu. Üstüme doğru gelince kendimi kapana sıkışmış gibi hissettim. Hızlı bir hareketle herhangi bir asansör düğmesine bastı. Asansör ani bir çekimle durdu. Işıkların sönmesiyle gözlerimi kapattım. "Kes şunu!" Soğuk ve güçlü elini çenemde hissettim. Çenemi sıktığında acıyla inledim. Refleks olarak iki elimle, çenemi sıktığı elini tuttum. İtmeye çalışıyordum fakat gücüne karşı gelemiyordum. Ne yaptığını idrak etmeye çalışırken nefesini tenimde hissettim.

Hikaye uyarısı: Zorbalık, ırkçılık, işkence, cinayet. Bu hikaye kaybolmuş olan yıldızlar ve onu özleyen denizin nadide incilerine. Sky adlı şehrin ironik toprak gökyüzünden, denizlere rengini veren uçsuz bucaksız maviliğe uzanan bir hikaye. Sessiz, soğukluğu dokunmadan hissedilen beyaz renkli koridorlarda yankılanan yardım seslerinden, renk renk taşların üzerinde seksek oynayan çocuklara... Neverland adlı ülkede yaşayan ve krallığa bağlı olan en büyük ailenin varisi, Dmitry. Yer altı şehri olan Sky`a ailesinin onun için seçtiği korumasını almak için gider. Moon ismini verdiği bu koruması hiçbir şeyden habersiz toprakla çevrili ülkeden kurtulduğu için sevinmektedir ancak kader onu tekrardan Sky`a geri getirecek ve tozlu raflarda sakladığı kayıp rüyaları tekrardan ortaya çıkacaktır.

Güney kapıyı gri eşofmanı ve açık mavi oversize tişörtüyle açtı. Duştan yeni çıktığı için saçları dağınıktı ve boynunda havlusu vardı. Onu aylardır net bir şekilde görmediğimi fark ettirecek kadar değişmişti. Yüzü daha aydınlık, saçları daha siyah, gözleri daha yoğun kahverengi ve her nasılsa boyu falan da daha uzun görünüyordu. Karşı villamda oturmasına ve aile dostumuzun oğlu olmasına rağmen geçen yıl İzmir’e ilk adım attığım günden yaz tatiline kadar yalnızca birkaç kez doğru düzgün iletişim kurduğumuzu fark etmiştim. Yüzüne bile bakmamış mıydım gerçekten? O da benimkine bakmamıştı ki... Birbirimizle görüşme ihtiyacı hissetmemiştik ve sanırım evlerimizin yakın olduğunu bilmenin iyi gelmesinden başka bir ortak noktamız da yoktu.

Efsanelere inanır mısınız? Vampirlere ya da Kurtadamlara? Peki ya avcılara inanır mısınız? Sıradan bir Şirket`te, sıradan bir hayat süren, sıradan bir adamın hayatına hoşgeldiniz. Bir akşam mesaisinden sonra, hayatı sıradan olmayan bir biçimde değişen adamın hayatına..

Dr. Emberheart, çoğu korku kitabında ismi geçen, gerçek olduğuna inanılmayan, çocukları korkutmak için söylenen bir efsanedir. Çocukları kandırır, inine çeker, ve istediği olduğu anda, çocukları o kanlı hastane yataklarına bağlayıp, üstlerinde binlerce deney yapar. Aileler, çocuklarına, bilmedikleri yerlere gitmemeleri için söylediği bir masaldan ibarettir Doktor Emberheart. Ya da öyle mi?Emberheart, insanlar gözünde gerçek değil olarak bilinse de, oldukça gerçek yaşayan biridir. İnsan mı? Canavar mı? Hayalet mi? Ruh mu? Bilinmez. Kimse onun ne olduğunu bilmez. O sadece yaşar. Avery Grimfrost. Hayatının bir kısmında şizofreni tanısı konan, okulun birincisi, fakat en yalnız genci. 18 yaşında olan Avery kim? Herkes ona deli derken, o gerçekten deli mi? Peki, Doktor Emberheart neden ondan tiksiniyor? O nasıl onun büyüsünden kurtuldu? Ve o neden Emberheart`ın yaptığı her işkencede hayatta kalabiliyor? Emberheart neden bu genç kızı sevmiyor? Bu kızla aralarında ne var? Neden bu kızı öldürmek istiyor, aynı zamanda o giderse bir şeyleri eksilecek gibi hissediyor? Peki bu denek ve doktor arasında ki ilişki ne? En sonunda kim hayatta kalacak? ❗❗ Kitap, yoğun psikolojik ve kanlı-korkutucu betimlemeler içermektedir❗❗

Yetimhaneden kaçan Luisa`nın her şeyin bir bedeli olduğunu anladığı andı. Yaşadığı güvensizliklerle beraber dışarıdaki hayatın düşündüğünden çok daha teklikeli olduğunu fark ettiği andı...

"Kanatları sana özgürlük, ateşleri yoluna aydınlık, bedenleri sana sonsuz güç versin." EJDERHA VARİSİ VE GENÇ SÜVARİLERİ

Kekre: Senden nefret ediyorum. Osi: Biliyorum. Kekre: Senden hep nefret edeceğim. Osi: Buna izin veremem, kekre. 🎬 Ellerimi masaya yaslayıp ona doğru yaklaşmaya çalıştım. Az önce var olan tiksinti yerini anlayışa bırakmıştı. "Tamam. Sadece şakaydı bu. Lütfen bana bunu tek söyle." Başımı iki yana salladım. Gözlerim doldu. "Yemin ederim tek bir kez bile bunun konusunu açmam." Yalvarır gibi baktım ona. Hayır, yalvarır gibi değil. Yalvardım ben ona. "Bana bunun gerçek olmadığını söyle, sarışın." Gözlerinden bir damla yaş aktı. Ağlamasın. Ağlamasın. Ben onun yerine de ağlarım. Aktı bir göz yaşı sol gözümden. Haktan`ın iç çekip küfrettiğini duydum. "Özür dilerim." Kısık ve acı çeken sesi ile nefesim kesildi. Neden özür diledi ki. Bu şaka için mi? Yemin ederim affederim. "Hepsi gerçek, Alp."

400 kişiden oluşan bir parti, partiye 100 kişilik kurabiye getiren Deniz ve onun kurabiyelerine hayran kalan gizemli bir kişi... Deniz bu gizemli kişinin kim olduğunu bulabilecek mi? 🤎🍪 #27.01.2024

TANITIM Zamanın çok ötesinde kaderin taşları ile tutsak kılınan efsanevi bir geçmiş anlatılır Edna dilinde. Bu geçmiş öngörülemezliğin küllerinde geleceğin mezarlığına dönmüştü. Tahmin edilemez gerçekliğe kırılan her bir kutsal yazıt ise zamanın kıvrımlarında kahramanları geçmişin kalıntılarına çeviriyordu. Kötülüğün özgürce hüküm sürdüğü bu kaybolmuşlar devrinde, kaderin kırılgan taşlarında sürgün edilen geçmişin izleri saklıydı. Tüm bunları bulmaksa varisin yeni yolculuğu olacaktı. Peki ya varis kendi geleceğinde savrulurken geçmişin silik izlerini bularak yolculuğuna kaldığı yerden devam edebilecek miydi? Edna Günlükleri serinin ikinci kitabıyla sizlerle. ~~~~~~~~ Aygül MUDURLU

☘️TANITIM☘️ Bana kendinden bahset dedi spiker, "Ben dedim." Duraksadım sonra. Kimdim ben gerçekten! Acıdan ve kaybedişten başka neydi benim rüyalarıma ve payıma düşen! İstekli bakışlarla beni izlemeye devam eden kadın gülümseyerek sorusunu yeniliyordu, " Perrin Yavuzer kim? Bunca güzel kitabı nasıl kaleme aldı? Bunun sırrı ne? Bize kendinden bahset! Hikayenden bahset." Sesi öylesine heyecanlıydı ki benden duyacaklarının umuduyla titriyordu. Belki de reyting rekorları kıracaktı bu söyleşimizle. Benden gelecek kritik bir cevap, kimsenin bilmediği bir gerçek onun hayatının hikayesi olacaktı. Gerçekten kimdi Perrin? Birkaç saniye kadar düşündüm, aklımı sorguladım önce. Orada yoktu Perrin hiç olmamıştı. Kalbimi araladım sonra ve kendimi orada aradım. Kimdim ben? Aradıklarım orada ayan olmuştu. Saniyeler sonra döndüm kadına, küçük bir tebessüm ederek duymak istediklerini söylemeye başladım. "Bir unuttur yaşamak derler bilirsiniz. Bende bin umut oldu kaybedişlerden yazılan satırlar. Hepsi kâğıttan rüyalarımın yazıldığı kırık dökük satırlardı. Umutlar ömrüm boyunca benden gitmekten vazgeçmedi bense onları kovalayıp yazmaktan. Hayatımın tamamı buydu. Ben bu kadardım aslında. Ama yazdıklarım hiç var olmadığım kadar büyük oldu. Bu çelişki sizce de anlamsız değil mi? " Sonra sustum. Herkes sustu. Konuşacak tek şey vardı artık. Bu enkazın hiç vazgeçmeden küllerinden doğmasını bilen umutları. Her çöküşünün üzerine yenilerini inşa edecektim kâğıttan rüyalarımın. Vazgeçmek insanın en baştan kendini kendini elleriyle mezarına koyması değil miydi? Benimse ölmeye hiç ama hiç niyetim yoktu. ☘️☘️☘️

Ben kimsesizler içinde bir kimseydim…

Buse, yaşadığı son ilişkisinden aldığı yaralarla kalbini aşka kapatmış, hayatında sadece sınavına odaklanarak ilerlemeyi amaçlamaktadır. Ancak geçmişin gölgesinden kaçmak kolay olmayacaktır. Erim adında gizemli bir genç adam aniden hayatına girdiğinde, Buse`nin düzeni alt üst olur. Erim`in varlığı, Buse`nin kalbini yeniden keşfetmesini sağlarken, onunla ilgili gizli bir gerçeği de beraberinde getirir. Erim`in gelişi, Buse`nin bilmediği karanlık geçmişleri ve tehlikeli sırları gün yüzüne çıkarır. Buse, hayatının en büyük sınavıyla karşı karşıya kalırken, etrafındaki her şeyin göründüğünden çok farklı olduğunu keşfeder. Sevdiği adamın gerçek amacı ne? Hayatına neden girdi? Ve asıl soru: Buse, bu tehlikeli oyunun içinde nasıl hayatta kalacak?

Geceyi -atımı- bağladıktan sonra şöylece dolandım çiftlikte. Ne de güzeldi... O sırada babam beni çağırdı "Kızım hadi gel yemek hazır." "Tamam babacığım hemen geliyorum!" çiftlikte şöyle bir dolaştım artık hava zifiri halini almış, gündüz kendini geceye bırakmıştı. Tam o sırada bir silah sesi duyuldu ve bir daha. Öylesine korkmuştum ki neredeyse küçük dilimi yutacaktım. Hemen sesin geldiği yöne doğru koştum bu bizim iki katlı şirin evimizden gelen bir sesti. Eve girdiğimde her yerin yerle bir olduğunu ve cam kırıkları olduğunu fark ettim. sonra aklıma beni buz kestirecek o düşünce geldi... Babam! mutfağa koşuşturdum -babamın olduğu yere-. Sadece 9 yaşında olan ben hiçbir çocuğun görmemesi gereken bir şeyi gördüm, babamın kanlar içindeki cansız bedenini...

Biz Güz çiçekleriydik. Koparmaya,yok etmeye çalıştılar ama bilmiyorlardı, her darbede daha çok toprağa saçıldık. Defne, anne ve babasını bir tren kazasında öldü bilmektedir. Kendisi çeşitli tranvalardan sonra hafıza kaybı geçirmiştir. Yetiştirme yurdunda kalmaktadır. Can dostu Selda tüm sırlarını bilmektedir. Onu sürekli göz hapsinde tutan bay gizemlinin kim olduğunu bulabilecek mi? Hafızası yerine gelirken can taneleri onu acıta acıta geçmişe sürükleyecek mi?

Sevgili günlük, bugün ikinci hayatımın on birinci günü. Tahmin et ne oldu? Ailemin evinde, başka bir gezegenden geldiğini iddia eden manyak bir herif ve o manyağın yaptığı bir robot yüzünden hayatımı sorguladım. Beni tanıdığını söyledi. Beni. Tanıdığını. Söyledi. Ona az kalsın inanacaktım. Çünkü ben her ne kadar yirmi beşimde gibi gözüksemde hala daha küçük bir aptalım. Bezbebek yayınlanacak diye heyecanla annesine koşan, izlediği tüm fantastik filmlerin tretmanını arkadaşlarıyla yazarak paylaşan, günün birinde aldığı ilk arabanın Mercedes SLS AMG gibi görünen bir decepticon olacağına inanan zehirperest bir aptalım hemde. Büyüme imkanım vardı ancak ellerimden alındı. Bu yüzden beni anla. Daha sağlam duvarlar örebilmem için akıl ver bana.

Ağzımdan boğuk bir inilti çıktı. "Sana teslim olacağımı sanıyorsan, çok uzun bir süre beklemen gerek. Bu da senin pek işine yaramaz. Öyle değil mi?" Dedim nefes nefese İğrenç bir şekilde sırıttı "seni sonsuza kadar bile beklerim güzelim. Ama gerek yok, sen başından beri bana teslimsin zaten." O gün gerçekten bir psikopatla tanıştığımın farkına vardım. Onun sınırları yoktu. Kalbi taştan, ruhu şeytanın küllerinden yapılmaydı. O kötüydü, gaddardı, uyanıktı. Ama asla benim kadar kurnaz değildi. Benim zihnimde onun emirleri geçersizdi. Kuklası değildim ve olmayacaktım da. Oyun, ben istediğimde başlayacaktı ve ben ne zaman istersem o zaman bitecekti. Şimdi, hazırsanız oyunu başlatıyorum. 071221

"Kışı bekle karıncam ,mutlaka kapını çalacağım" "Bu defterin muhatabı olmadığımı bilmek üzücü. Keşke bir kaç satırda adım geçseydi. Her kelimeni okudum, kendime ait bir şey bulmak için. Ben aptalca bir şey yaptım sevgili karıncam. Çok kötü. Başkası için yazılmış satırları kıskandım. Yazdığın her harfe dokundum. Bir sayfasında göz yaşların akmıştı. O sayfayı sana geri vermek istemedim. Bu yaptığım çok aptalca değil mi? Belki de şu okulda ki en aptal kişi benmişim gibi hissediyorum. Sen ona bakarken ben seni izliyorum . Sen onu severken ben de ..."

Lise sona giden 5 arkadaş girdikleri iddia sonucu kendilerini hiç bilmedikleri bir evin karşısında bulurlar. Tek yapmaları gereken şey ise sosyal medya üzerinden canlı yayın açıp evi gezdiklerine dair kanıt göstermeleriydi fakat aralarından birinin cesedinin çıkacağını tahmin edememişlerdi. Bir türlü katilin kim olduğunu bulunamayan okulda müdürün aklına bir fikir gelmişti.

Her şey bir yazıt bulunmasıyla başladı...

Koca yeşil gözleri bazen öyle bir bakardı ki bedenim işlevini kaybeder beynim düşünmeyi bırakırdı. Küçücük bedeni bir gün yok olacak diye ölesiye korkuyordum.Nasıl olur da bütün imkansızlıklar bir araya toplanıp önümüze koca koca duvarlar örerdi ? Turnam ,benim kanatları kırık kuşum. Daha kaç defa ölüp ,kaç defa öldüreceksin ? Daha kaç uçurumdan atlayıp beni de yakalarımdan peşin sıra çekeceksin ?