Kitap Tür Kategorileri

Her insan küçükken kırılmıştır illaki, insan kırıldıktan sonra ya sürekli kırılıp üzülür ya da bir defa kırıldıktan sonra onu kıran kişiye taş kesilir dediklerini duymaz kısacası artık o onun gözünde bitmiştir. Küçüklüğünde kalbi kırılmış ve büyüdüğünde taş kesilmiş bir kız duruyor karşınızda bu kişi Farah gülce Ulusoy’du, onun bir kalbi yoktu artık onun kalbi taş kesmişti. Küçüklüğü onun için bir imtihandı, kişi dünyaya imtihan olmaya gelirdi yaşadığı hayat boyunca geçirdiği zaman imtihandır ona yıllar sonra Türkiye’den ayrılarak Rusya’ya gelmişti çünkü Farah artık dünyaca ünlü bir balerin ve dansçıydı. Farah Ulusoy dans ve baleyi aynı anda yapıyordu ve bu işte çok başarılıydı binlerce kişi onu dinlemek için geliyordu. Pekâlâ o mutlu muydu hayır pek sayılmaz o mutluluk nedir bilmiyordu artık o duygusuz birisine dönüşmüştü, artık üzülmüyor ağlamıyordu. Farah artık büyümüş ve olgunlaşmıştı o 20 yaşındaydı, duyguları ve yaşamındaki zorlukları onu zorlasa bile dünyalarca ünlü bir balerin olmuştu. Aynanın karşısına geçip saçlarıma şekil vermeye başladım, saçlarımın çok fazla yıpranmaması için sadece gösterim olduğu zamanlarda saçlarımı şekillendirip ısı kullanıyordum. Çoğu zaman asık suratlıydım çok soğuk olduğum söyleniyordu ama hayranlarıma daha doğrusu buralarda olamam onların sayesinde olduğu için aileme gülümsüyordum gülümsemeyi sevmiyordum gülümserken çok fazla yoruluyordum somurtmak bir insana bu kadar mı yakışır diyorlardı hepsi yalancıydı. Hepsinin gözlerine baktığım zaman gerçekleri görebiliyordum bu özel bir güç değildi sadece 6.hissim kuvvetliydi, giyinme odama girerek dolabımın içinden siyah tüllü elbisemi alarak aynanın karşısına geçtim, üzerimde nasıl duracağını düşündüm. Sevgili annem Monozza her güne bir video kaseti bırakmıştı ,annemin ismi Arap kökenliydi kendisi de Arap olduğu için monozza ismi onlar için gayet normaldi. Kaseti yerleştirerek ekrandan annemi izlemeye başladım, vaktim kısıtlıydı ama her gün yaptığım gibi makyaj yaparken onu izleyebilirdim. Gözlerime koyu renklerle vurgulayarak kırmızı bir ruj sürdükten sonra yerimden kalkarak aynaya karşı “harikasın Farah” Rusya’da kendime ait bir evim vardı kapımı kilitleyerek arabama doğru ilerledim. İstikamet ruhlarını kaybetmişler müzesiydi. Yarım saatlik bir mesafem vardı, kendiliğinden açılan radyomu kapatarak arabamın içine hakimlik sağlayan sessizlik ile yoluma devam ettim. Düz yolda ilerliyordum müzeye yakın bir yere oturmayı tercih etmiştim ışıklarda durduğum zaman karşıdan karşıya geçmeye çalışan teyzeye dikkat kesilmiştim, sol bacağı ilk adım attığında aksarken ikincisinde sağ bacağı aksıyordu bir adam geldiği zaman yanına yardım etmek için teklif etmişti kadın anladığım kadarı ile teklifini kabul etmiş karşıya geçtikleri zaman da adam kadına acıdığı için para vermişti. Yalancıydı. Yola devam edip müzenin önünde park edip arka koltuktan siyah uzun kabanımı aldım, üzerime giydikten sonra arabadan inip dışı gösterişli olan binaya girdiğimde çalışanlar sıra halindeydi ,rastgele bir çalışan “merhabalar Farah hanım, lütfen bu yandan” arkasından ilerleyerek perdenin arkasında beklemeye başladım çok fazla gürültü ve çocuk sesi vardı arkadan el işareti yaparak “çocukları dışarıya çıkartın” adam “ama” itiraz ederek” çıkarın dedim” kabanımı çıkartarak karşımdaki boydan aynalara bakarak “az kaldı.” Gözlerimi kapatarak `umiy tatamanaa li altawfiq” ışıklar kapandığında opera müziği başladığında perde de açılmıştı gözlerimi yumarak etrafımda tur atarak seyircilere doğru ilerledim gözlerimi açıp sağ ayağımı yukarıya kaldırıp tekrar döndüm. Dans hareketlerini yapıp bir andan da bale ye uyarlamaya çalışıyordum, aynı zaman da kendimi dansa kaptırmamaya uğraşıyordum, kaptırdığım an süre yi unutup dansa devam ediyordum. Şarkı bittiği zaman seyircilerin önünde eğilerek” Spasibo za prosmotr.” seyirciler alkışladığı zaman bakışları tanıdık gelen birisini gördüm evet fazlası ile değişmişti benim gösterimde benim hayatımı yerle bir eden birisinin ne işi vardı. Kalbimin sıkışması ile dayanmaya çalıştım, içeriye girip haplarımı atmam gerekiyordu ama ben içeriye giremiyordum beynim komut vermeyi durdurmuş ve karşımdaki adamdan gözlerini alamıyordu o ise yanındaki kadınla konuşmaktan beni fark etmemişti bile Yıllarımın katili Atilla vasilievaydı. “İki insan da yıllarca birbirlerini görmek istediler, aynı yerlere gitmek istediler bilmiyormuşçasına karşılaşmak istediler evren onları karşılaştırdı ama onlar birbirlerini fark edemediler.”

“Yeni hayatının ilk günü Gece, mutlu ol.” Kaderimi değiştiriyordum. . Bir yabancıya nasıl tamamen güvenebilirsiniz? Kendi hayatınızı geride bırakıp da, onun hayatına dahil olduktan sonra mı? . Evinden ve geçmişinden kaçan genç bir kız, yakın arkadaşı tarafından birine emanet edilir ve olaylar ardı arkası kesilmeksizin başlar. Genç kız bilincinde olmadan, kendisini bir çetenin üyelerinden birisi olarak bulur.

İki hayat tek hikaye... Koruyanlar neden hep erkek olur? Bu sefer koruma bir KADIN(!) . . . Havucu bana uzattı. "İster misin?" Kafamı olumsuz anlamda salladım. "Havuç sevmem." Bir ısırık aldı havuçtan. Söylediğimi umursuyor gibi değildi. "Hadi gidelim." Dedim. Kaşları havalanırken karşımda havuç yiyen kızı izliyordum. "Nereye gidiyormuşuz?" Havucunun son kısmını da ısırdıktan sonra dibini camdan fırlattı. "Nereye olacak anlaşma yapmaya."

Bir çift göz kaderi nasıl değiştirebilirdi..? -Önceden Wattpad ve 1000Kitaptaydı...

Mükemmeliyetle kafayı bozmuş Mehpare tüm doğrularının aslında bir zorunluluk olduğunu zamanla anlayacaktır bu esnada hiç tatmadığı duyguları tadacak ve küçük fanusundan dışarıya adım atacaktır. İhanete bakış açımızı değiştirmek gerekir, her zaman sorunları doğurmaz ihanet. Belkide en büyük şifanın başlangıcıdır...

Zahid Araz. Birdaha dönmemek üzere evden çıktığında attığı adımların onu nereye götüreceğini bilmeden gidiyordu. Kederiyle, öfkesiyle ve yorgunluğuyla; kaderine gittiğinin farkında olmadan. Bir başına, dünyanın orta yerinde öylece kalmış kimsesiz bir gencin hikayesi. Hayat onu öyle insanlarla karşılaştırdı ki, hikâyenin sonunda bulunduğu yer onun için hayal edemeyeceği bir nimetti. Üstelik kan bağı olmaksızın aile olmak nedir öğrenmişti. "Bazen attığın adımların seni nereye götürdüğünü bilmeden gidersin. Kederinle, kaderine gidersin. " Bu hikâye Zahid`in ve hayatına giren güzel insanların hikâyesi.

Sonsuza kadar mutlu yaşadılar. Ama ayrı ayrı.... {Tamamlandı}

Seçilmişler serisi 1 kitap. Vücuduma saplanıp canımı yakan keskin bıçaklar gibiydi gerçekler. Kulaklarımı sağır eden seslerden kurtuluş yolu yoktu. Yüzleşmekten deli gibi korktuğum geçmişim son oyununu oynamıştı bir kere. Bu sefer kaybeden o olmayacaktı. Zehirli kelimelerle anılıp kalbi cehenneme hapis edilmiş kadın. İnsanların nefret kustuğu geçmişle yaşayan adam. Kaderin kırmızı ipleri bağlamıştı onların kaderlerini. Ayıran tarafta o olacaktı.

"Çok dengesizsin, kolay yem olursun" dedi hayat. "Sol tarafıma çok yüklendin, ondandır" dedim. Bir gün bir yerde tekrar karşılaşırsak benimle tekrar tanış. Bıraktığın gibi olmayabilir bir çok şey. Yaşım, aklım, başım, yufka yüreğim. Belki de biraz daha zalim, belki medeni halim... Bilirsin, bazı şeyler değişir, insan da. Bazen en çok değer verdiğin insanı arkanda bırakman gerekebilir... Ardımıza baktık Önümüz dururken En dibine battık Yüzeyi ararken Planımız tamdı Hayat onu çaldı Sanki başka işi yokmuş gibi Biz ona söverken halledemedik-

Daha okula giderken o minik omuzlarında sırt çantasını taşıyamayan küçük kız o yaşında o çantasına nice acılar koyup taşımaya mahkum bırakılmıştı. Karşısına çıkan çoğu insan kimisi sırtına yük kimisi de yoluna taş olmuştu. Günüydoğunun sıcak rüzgarı onu İstanbula kadar savurmuştu. Denizin olmadığı o şehirden gelip şimdi eli kolu bağlı o korktuğu sulara atılmıştı. Peki sırtındaki bunca yüke rağmen batıcak mıydı, bacaklarındaki o titremelere rağmen o denizi alt edebilecek miydi. Ya da çoğu insan gibi deniz onu da içine çekip en derinliklerine mahkum edicekti.

Daha çok küçükken başladı acılarım. Bence hayatımın ilk ve en büyük acısını 6 yaşımda yaşadım. Büyüdükçe alıştım acıya ama büyüdükçe acılar daha da arttı. Her gün ölüme daha da yaklaştım ve bu beni mutlu ediyor. Çünkü ben ölmek istiyorum Kartanemin yanına daha erken varmak istiyorum. Benim kaderim acı içindeydi hep acı çektim hep acılar dahada arttı ben acı kadınıyım. . . Dilan`nın acılarını ve sonrasında oluşan olayları öğrenmek istersen benimle bana katıl. Başlangıç tarihi 25/07/24

Asel; sorunlarından sorgulamadan, kaçarak kurtulabileceğini zanneden, sessizliğe alışmış kırılmaktan korkan narin bir kızdır. Bir gün, her zamanki gittiği kafenin karşısındaki mezarlıkta bir adamla tanışır. Mezarlıkta tanıştığı çaresiz adama karşı koyamadığı an, hayatında her şeyden çok değer verdiği kişilerle çeliştiğini fark eder. Hayatı tamamen değişen Asel, sorgulamaya başlar. Aksa, Asel’in kuzeni ve onu her şeye rağmen destekleyen ışıktır. Geçmişin karanlığına karşı ne olursa olsun korkusuzca Asel’in yolunu aydınlatma kararı aldığında kaçınılmaz değişimin zehri aklına cevapsız bir soru bırakır. Değişim her zaman mutluluk getirir mi? - “Öz geçmişime kitap muamelesi yapıyorsun, beni sadece kitabımın kapağına göre yargılıyorsun. Kitabımın kapağına kitap muamelesi yapman gururumu okşasa da beni işkillendiriyor.” Gözlerimi kıstım. “Yargıladığın kapakları neye göre seçtin?” Yüzü ile yüzümün arasında bir karış mesafe vardı, gözlerine baktım. Gülümsedi. “Kadere inanır mısın?”

Hangimiz değmeyen kişiler uğruna acıtmadık ki kalbimizi ?

Hejebwjwnwbsjsnsjsnsksnsjsnsjsnsndnsnmsmmmdm

Ay parçasının ışığına mühürlenmiş şahin , kuzu kurta yem olurken şahin aya aşık olucağını nerden bilirdi ? Savaşı kazanıcakken ışık bu kadar cezbedici olmak zorunda mıydı ?

Yetimhanede tanışıp arkadaş olan dört gencin hayatta kalma mücadelesinin anlatıldığı bu kitapta hayallere yer yok. Çünkü kimse onlara hayal kurmayı öğretmedi. *Dram ve arkadaşlık ağırlıklı bir roman olacaktır. Kötü çocukların değil iyi çocukların hikayesi.

"Son varis uyandı!" Bütün evren bu sesle yankılandı. Milen Gezegeninin müjdesiydi o. Hayır, bütün evrenleri lanetleyendi o. Prenses Velioso. Doğumuyla lanetler yağdıran Prenses

Hüzünlü bir aşk romanı...

Ablasının ihanetini kabullenemeyen Kader, kendini eve kapatmıştır. İhanetin üzerinden altı yıl geçmesine rağmen geçmiş, Kader`in peşini bir türlü bırakmıyordur. Kader, acılarla dolu geçmişiyle savaşırken birde geçmişin tozlu sayfalarının arasından gelen gizemli adamla hayatı altüst olacaktır.

Her bakımdan sıradan görünen bir sabahtı...

Nalan demir babasının dogmasını istemediği fakat annesinin doğurmak için mücadele verdiği bir kız çocuğu . Doğduktan sonra ona yaşamı dar eden babası ve buna dayanmaya çalışan nalan kendine defalarca şunları sormuştu Yaşam nedir ki ben yaşamın ne olduğunu hala çözemedim "Merhaba ". dedi genç kız karşısındaki adama daha sonra devam etti merak etmişti bu karşı dairedeki adamı "yeni mi taşındınız ? sizi daha önce görmedim " dedi ve adam devam etti " merhaba ve hayır eskiden burada oturuyordum şimdi tekrar geldim " "Sen hayal kırıklığısın Allah belanı versin senin " dedikten hemen sonra sol yanagında keskin bir acı hissetti . Babası onun en büyük acısıydı

Kalpsiz dediğiniz insanların kalbini gerçekten söküyorum artık mecazen değil gerçekten Kalpsizler

İki gencin yıllar süren aşkı mutsuz sonla biter ama adamın sevdası Karadenizin hırçın dalgaları kadar hoyrattır, inatçıdır...