"Bir hayat, kayıplarla şekillenir; ama gerçek güç, kaybettiklerimizle değil, geriye kalanlarla ileriye adım atabilmekte yatar."

"Bir insan, yabancı bir gezegende yalnız kalırsa, hayatta kalmak için nelere tutunabilir?" On yedi yaşındaki Okan, evinde yaşadığı gizemli bir saldırının ardından kendisini farklı bir gezegende, savaşçı bir türün arasında bulur. Velocironix Semdralak ırkı, onu bir süper asker deneği olarak kullanır, ancak deneyin beklenmedik sonuçları Okan’ı bir muamma haline getirir. Velocironixler ve Tarnoklar arasındaki savaş şiddetlenirken, Okan hem bir müttefik hem de bir yabancı olarak bu düşmanca dünyada sıkışıp kalır. Bedeninde uyanan yeni güçler ona hayatta kalma şansı verse de, kontrol edemediği vahşi içgüdüleri, insanlığını kaybetme korkusuyla birleşir. Artık yalnızca Tarnoklar’a karşı değil, kendi içinde yükselen karanlığa karşı da savaşmak zorundadır. Bir insan, bir silah olabilir mi? Peki ya bu silahın bedeli, insanlığını kaybetmekse? (Kan, Vahşet, Saldırganlık, Sigara ve Alkol benzeri madde kullanımı, Argo kelimeler vb. Bu tür şeyler hikayede geçme ihtimali yüksek. Karanlık Fantazi (dark fantasy) türünde, fantastik bilimkurgu kitabı gerçeğe yakın yapmaya çalışıyorum. Bundan dolayı 18 yaşının altındakilerin okumasını tavsiye etmiyorum)

"Ne diyorsun sen?" Ayağa kalkarken "Diyorum ki..." diye başladı cümlesine, yerden baksırını alıp üzerine geçirirken de cümlesine devam etti. "... Benimle buraya gelmenin yalnızca iki nedeni var gibi göründü bana. Ya orada insanlara içindeki öfkeni atamadığın ve öfkeni benim üzerimde boşaltmak istediğin için geldin... Ya da para için..." Tüylerimin diken diken olduğunu, her hücremin öfkeden gerildiğini hissederken son eklediği şeyden sonra otomatik olarak elim yanağına gitmişti hızla. "Bu kez fiyatın ne?" **** Yaşamak için *topluma göre* yanlış yollar deneyen bir kızın hayat hikayesi... **UYARI: Gerçek bir hayat hikayesinden uyarlanmıştır.**

Aysa Seya Koral, 6 yaşında, annesi ve kız kardeşleriyle birlikte bir gece, hiç beklenmedik bir şekilde ansızın kaybolur. Geride sadece sessiz bir iz bırakırlar. Yıllar sonra, 13 yaşında bir mucize gibi geri döner. Ama ailesi hâlâ kayıptır. Şimdi 17 yaşında, karanlık geçmişiyle yüzleşmeye, kaybolan yılların sırlarını çözmeye karar verir. Ancak her adımda, geçmişin derinliklerinden gelen gizemli bir asker ona rehberlik eder. Aysa, kurtuluşunun bedelinin, sadece kendi özgürlüğü değil, ailesinin kayboluşunun ardındaki korkunç gerçeği de çözmek olduğunu fark eder. Ama bu yolculuk, onu, bildiği her şeyin bir yalan olduğuna inandıracak kadar derin bir girdaba sürükleyecektir. Geçmişi, yalnızca kendi kimliğini değil, tüm ailesinin gizemini de ortaya çıkaracak anahtarı saklamaktadır. Aysa, gerçeği bulmak için her şeyi riske atacak mı? Yoksa aradığı şey, onu sonsuza dek değiştirecek bir karanlığın içinde mi bekliyor?

Genç kız gözlerini aralamaya çalıştı, ancak parlak bir ışık onu engelledi. Kısık gözleriyle ışığın kaynağına baktığında, bir spot ışığının üzerine odaklandığını fark etti. Durumu kavrayamadan etrafını incelemeye başladı ve karşısındaki kırmızı koltuklarda binlerce seyircinin kendisini izlediğini gördü. Şaşkınlıkla çırpınmak, bağırmak istedi. Ama nafileydi. Ne bir parmağını oynatabiliyordu ne de sesi çıkıyordu. O an, ayak bileklerine ve el bileklerine sıkıca dolanmış ipleri fark etti. Hemen ardından, bir kukla gösterisinde olduğunu anlaması uzun sürmedi. Başını sağa çevirdiğinde, gözleri bağlı ve ağzı açık iki genci gördü. Sol tarafına baktığında ise, gözleri açık ama ağızları bağlı bir erkek ve bir kızla göz göze geldi. Hepsi, tıpkı kendisi gibi gençti. İçini derin bir korku kaplarken, sağındaki gözleri bağlı ve ağzı açık olan genç dikkatini çekti. İpler onun ellerindeydi. Kuklacı oydu. Kuklacı, içlerinden biriydi. Genç kız dehşet içinde bağırmaya çalıştı, fakat kimsenin onu duymadığını düşünüyordu. Ta ki uzun kahküllü, sofistike bir giyim tarzına sahip, şık ve güzel bir kız ayağa kalkana kadar. Genç kız, onun sesini duyduğunu sanarak daha da hiddetle bağırdı, ona doğru yürümeye çalıştı. Ancak fark etti ki o genç kız ona değil, kuklacıya doğru ilerliyordu. Kız, kuklacıya yaklaştı, onun elinden ipleri aldı ve diğerlerini serbest bıraktı. Genç kız şaşkınlık içinde serbest kalmanın sevincini yaşıyordu, fakat yine de olduğu yerden kıpırdamadı. Diğerleri gibi kaçmak yerine beklemeyi seçti. Çünkü merak ediyordu. O kızın, kuklacıya ne yapacağını görmek istedi. Genç kız, kuklacının elinden tutup onu birkaç adım öne sürüklediğinde, yukarıya doğru çıkan bir ip fark etti. O ip, kuklacıya bağlıydı. "Anlatsana, Kuklacı" dedi. "Bu kuklaların ipleri parmaklarına değil de, kalbine mi dolandı?"

İzmir`den Yunanistan`a uzanan klasik kurgu. Deneme amaçlı yazılmıştır?? Psikolojinin ve içsel çatışmaların olduğu bir kitaptır. Olay, mekan ve kişiler tamamen kurgudur, gerçek hayatla bağlantısı yoktur. Tüm hakları saklıdır.

"Öleceğini hatırla." Dövmesini dahi yaptırdığım bu söz benim için önceleri hiç bir şey ifade etmezken şimdilerde beni dehşete sürüklüyordu çünkü sıranın bana yaklaştığını hissediyordum. Notun bana gelmesi ve hastalarımın teker teker ölmesi şüpheleri benim üzerime çekse de onların aldığı notu bende almıştım ve çok yakında başka bir not daha alacaktım. Ve bu sefer notta, "ben öldüm" yazacaktı.