Trabzon`dan Mardin`e uzanan bir hikaye Elimden tutan adam beni hiç bilmediğim bir şehre, bilmediğim bir eve ve tanımadığım insanların içine getirdi."Oğlum elinden tuttuğun kız kimdir?" Diye soran pala bıyıklı, aklar düşmüş, hafif kilolu bir ağa gibi duran yaşlı adam "Nişanlım sevdiğim kadın." Diyen elinden tuttuğum adama baka kaldım. Daha ben onu tanıyalı bir hafta olmuştu. Benim gibi şok olan karşımdaki kişiler "Ne nişanlısı? Sen zaten Evin`le nişanlısın."Diyen yaşlı kadın. Bu annesi olsa gerek. Duyduklarımla bir kez daha şok yaşadım. Ne demek başkasıyla nişanlı? Kendi kendime sorduğum soruyu yanıtlayan elimden tutan Nişanlım olduğunu söyleyen Siyam oldu. "Onunla hiç bir zaman nişanlı olmadım. Size onu sevmediğimi söyledim. Onu kardeşim gibi gördüğümü söyledim. Ama siz kendi kafanıza göre oynamaya devam ettiniz." Dedi ve bana döndü. "İster kabul edin ister etmeyin. Ben Açela`ýı seviyorum onunla evleneceğim. Ha yine de yok diyorsanız bundan sonra ne adımı duyar, nede beni görürsünüz." Dedi elimden tuttuğu gibi beni merdivenlere doğru yukarı çıkardı. Arkamızda şaşkın bakışlar bırakarak çıktık.

Dostunu uzağında tut. Düşmanın ile evlen. İkisi de birbirinin sonu olabilecek kadar tehlikeliydi. İkisi de bunun farkında değildi. Sahte bir imza. Gerçek duygular. Ve iki güçlü ruhun birbirine sığınışı... Vera için aşk, sadece bir tehlike daha demekti. İnanç içinse Vera, hayatı boyunca aradığı fırtınaydı. Adam, kadına yaslanacak kadar güveniyordu. Kadın ise adamı yok edecek kadar kurallara bağlıydı. Kusursuz bir plan. Kusursuz bir aşk. Ve ölümcül bir bağ. Güldürecek, ürpertecek, kalbini titretecek bir hikâyeye hazır ol. Çünkü bazı aşklar, yaşamak için savaşmaya değer. İz bırakacak bir aşk için risk almaya var mısın? Komedi unsurları, ölümcül sözler içerir. Psikolojik dayanıklılığınız yoksa, geri dönün.

bu aşk sana çok mu?

yıllar önce Mardin sokaklarında işlenen bir günah o günah gecesine şahit olan bir çocuk. günahın üzerinden yıllar geçse de en büyük hesaplaşma daha başlamamıştı. köklerini arayan Umay öğretmen. onu korumaya yemin etmiş bir Türk askerî Cihangir Ulusoy. Ezelden ebediyete kaderin zinciriyle bağlı olan bu iki kalp YARIM AY tamamlanan bilecek mi?

Eski dönemde Anadolu`da geçen merhametin sevginin gücünü gösteren bir aşk hikayesidir. Güzelliği diyara nam salmış köylü kızı Gazel, o güzelliğe evvelden beri sevdalı olan yiğit bir delikanlı Cemal. Birbirlerine sevdalı iki yürek. Gazel ve Cemal birbirlerine duydukları derin aşkla kavuşacakları günün hayaliyle yaşarlar engeller çıksa da vazgeçmezler. Gazel sevdası Cemal`le vuslata ermeyi beklerken hayat hiç ummadığı yerden vurur onu amca oğlu Süleyman`a gelin ederek. Hayatını yedi yaşında ki oğluna adayan Süleyman amca kızını kurtarmak için çareyi nikahına almakta bulur. İki sevdalı yürek, üç farklı hayat ve küçük bir çocuğun dokunuşuyla değişen hisler bu davada hangisi galip gelir?

Gözlerinin içinde kaybolmak , en güzel kayıp

" Ben sevmeyi de sevilmeyi de senden öğrendim Meleğin Kızı..." Birce`ye aniden bir mesaj gelir Gelen mesaj anonimdir Hayatı değişir Bakalım bu değişikliğe sebep olan kim...

Yüzyılın kışı diyorlardı o seneki kışa... Yabani, bir kısrak gibi kişneyerek şahlanmış da şahlanmış alabildiğine hoyratça esiyordu poyrazı karayeli... Buzdan geceler hüküm sürerken, biri vardı yatağında ter döken. Onun adı anaydı... Yüreğine matem çökmüştü oğlu, her anacığım dediğinde. Ayağı taşa takılsa oğulların ve kızların, ne zaman anacığım deseler; her bir kelimenin hecesi kanatlanıp yol bulur ve anaların yüreğine konardı... Uyku tutmamış sabaha kadar, yasa bürünmüştü Edibe kadın. Oğlu, ateşler içinde "anacığım" diye inledikçe, anasının yüreğine kızıl oklar saplanmıştı. Biri daha vardı rüyasında kabuslar gören. Yaman`ı can evi, mahremi, sürekli kendisinden kaçıyordu... Sabah olup uyandığında bedeninde bir ağırlık vardı, elinde olsa yataktan hiç çıkmazdı. Emektar elleriyle gözlerini yokladı, gözleri hala ıslaktı. Bu yaşlarda neyin nesiydi? Sabaha kadar rüya görmüş ve rüyasında ağlamıştı ama gözlerindeki ıslaklık sanki gerçek gibiydi...

Gerçekleşen bir kehanet son bedenlerine hapsolan reenkarne ruhlar...

Yaşadığı büyük depremden sonra ailesini kaybetmiş genç bir kız ve hiç kızları olmayan Karalar. Kader mi onları bana getirmişti yoksa her şey planlımıydı? Karalar büyük bir gizemdi, çözülmesi imkansız derece de zor olan problemdiler ama ben çözecektim. Başka şansım yoktu.

Güvenmek sevmekti, sevmekse ölümün peşine düşmek. _ Mai İrtihal, Elit kesimin çocuklarının üzerinden alınan intikam, Üst`lerin kararları sonucu ortaya çıkan kanlı oyun yuvasıydı. Yaşları 16 ile 23 arasındaki tüm gençlerin Mavi Kale`ye alınmaları zorunluydu. Mavi Kale denilen bu yerde, sonu çoğunluk ölümle biten ve çok az sayıda kişinin kazandığı, güç ve zeka gerektiren kanlı oyunlar düzenleniyordu. Her oyunun sonunda, kazananlar büyük ödülle ödüllendirilirken, kaybedenleri oyunlardan daha korkunç cezalar bekliyordu. Bu tehlikeli Kale`den sağ çıkmak, içinde hırs ve nefret barındırmayanlar için neredeyse imkansızdı. Halk arasında Mâi İrtihâl, yani "Mavi Ölüm" adıyla anılan bu yer, sona gelinmişliğin zirvesiydi. Her yıl sonunda gelişen ve düzenlenen Mavi Kale`de bu yıl, oyunların zorluk seviyesi daha da artırılmış, final oyunu ise beklenmedik bir şekilde değiştirilmişti. Gençleri tahmin edemeyecekleri bir son bekliyordu. Mavi Kale`de ilk kural; kimseye güvenmemek ve kimseyi sevmemekti.

Ben beni sevmeyen bir adamla sırf onu seviyorum diye evlendim. Sonunun boşanma olacağını nereden bilebilirdim.

AKLIM HEP SENDE Esma, geçmişin acılarını geride bırakmak isterken kendini yeniden aynı hikâyenin içinde bulur. Bir zamanlar sevgisini hiçe sayan Mehmet, şimdi geç kalmış bir kalple karşısındadır. Ne var ki, Esma artık o eski Esma değildir. Yıllar, ikisini de değiştirmiştir; biri sevmeyi yeni öğrenmiş, diğeri sevilmemeye alışmıştır. Şimdi ise aynı şehirde, aynı sessizlikte birbirlerini yeniden keşfetmeye çalışırlar. Aşk ikinci bir şansı hak eder mi? Yoksa bazı kalpler bir kez kırıldığında, bir daha hiç eskisi gibi atmaz mı?

"Ne yani, kanka? Sadece tek bir gece kaçamak yapacağız. İnan, eşlerimizin ruhu bile duymaz." "Ben sadece bir şeyler içmeye gelirim, başka da olmaz."

Umutsuzluk da bir umuttur...

Doğduğu gün hastanede yapılan büyük bir hata sonucu yanlış aileye verilen, otizmli 17 yaşındaki bir genç kızın gerçek ailesine kavuşmasıyla başlayan sancılı uyum sürecini anlatıyor. Yıllardır bildiği düzenin bir anda değişmesi, yeni bir ev, bambaşka yüzler ve hiç bilmediği duygularla dolu bir yolculuk... Hem onun hem de gerçek ailesinin dünyası altüst olur.

Fantastik bir gerçek ailem kitabıdır! ÇALINMASI, KOPYALANMASI, HERHANGİ BİR REPLİĞİN VEYA ORADA GEÇEN BİR OLAYIN ALINIP KENDİ KİTABINIZA GEÇİRİLMESİ DURUMUNDA BİZZAT BEN TARAFINDAN DAVA EDİLİR VE MAHKEME GÜNÜNDE YÜZ YÜZE HESAPLAŞIRIZ! İyi okumalar dilerim. Bu kitap kısa bir kitaptır bunu bilerek okuyun lütfen! Yeni kitabımla aranızdayım!

Kendimce amatör kapak tasarımları yapıyorum şartlar ilk bölümdedir.

Siz: Portakal sizin evinizde olabilir mi acaba? Aras: Portakal sevmem. Siz: ??? Kediden bahsetmiştim. 04.10.2025 & aras & lina <3

Belki de karar vermek için çok erkendi veya geç. Her şeyin bir sebebi olmalıydı...

"Bu şiir kitabı, aşkın en saf, en yakıcı ve en buruk hallerini dizelere döküyor. Özlemin gölgesinde, kalbin sessiz çığlıklarını, sevginin hem tatlı hem acı izlerini bulacaksınız. Her bir satır, kaybedilen bir anın, dokunulamayan bir hayalin ve yeniden yeşeren umudun yankısı. Aşk acısının derinliklerinde kaybolmaya, özlemin sızısında kendinizi bulmaya hazır mısınız?"

seni buldum ya.

"Senin aşkın bana bi` tuzak" Bir kurgu klasiği.

Leyla Akata… Annesinin ani kaybıyla sarsılmış, sevdiği adamın ihanetini sırtında bıçak gibi taşıyan, ruhu yorgun ama bakışları hâlâ umut arayan genç bir kadın. Ve tam da hayatın en ağır günlerinde, hiç beklemediği bir anda… Çetin Ediz Karanlı. Yaşça büyük, görmeden hisseden, bakmadan tanıyan, Leyla’ya ilk cümlesinde bile kendi gölgesini unutturan adam. Onun için bu hikâye bir “ilk görüş.” Aralarında kayda değer bir yaş farkı vardır… Ama kalp dediğin yaş hesabı yapmaz. Belki de, bazen kader kocaman bir şakayla başlar… Bir Garfield mesajıyla...

Dört yaşında, yalnız, sessiz ve hep kucakladığı bir ayıcıkla hayata tutunan minik bir kalp... Açelya`nın dünyasında oyun arkadaşları yoktu, örülü saçlar hayaldi, gülümsemelerse çok uzaktaydı. Yetimhanenin soğuk duvarları arasında, tek dostu kahverengi peluş ayısı Momo`ydu. Ta ki o gün parkta karşılaştığı o adamla göz göze gelene kadar. Şahin, soğukluğuyla tanınan genç bir adamken, bir çocuğun peltek sesiyle yeniden gülmeyi hatırladı. Korkut Ailesi`nin kalabalık ama sevgi dolu evinde, küçük bir kız için yer açıldı. Küçük adımlarla girilen büyük bir hikâye başladı. Bu kitap; Açelya`nın yuva buluşunu, Bir ailenin eksik parçasını tamamlayışını, Ve kalbin yalnızca kan değil, sevgiyle de bağ kurduğunu anlatıyor. Kimi zaman gözlerin dolacak, kimi zaman kalbin ısınacak. Ama en çok da şunu hissedeceksin: Aile, bazen kanla değil, kalple kurulur.