Kitap Tür Kategorileri

İki kız kardeşin acılarla dolu hayatı. Onların hayatlarını mahveden iki erkek kardeş. Bu mahkumiyet ne zaman bitecek? İki kız kardeş ne zaman özgürlüklerine kavuşacak? Ve bu kaçış nerede son bulacak? İki Türkmen kız kardeş olan Hümeyra ve Hazel`in zorluklarla dolu kaçış macerasına hepinizi davet ediyorum. Biri gidecek diğeri kalacaktı. En kötüsü de ikisi de acı çekmeye devam edecekti. Bu Hümeyra ve Hazel`in zorluklarla dolu hikayesiydi. Oy ve bol bol yorum atmayı unutmayın lütfen. 😊🔥 🌸🌸🌸

Kapıyı araladı. Bana doğru yürürken adımları sakindi. Fazla sakin. Bir zamanlar içinde geleceğimi gördüğüm , bana dünyaları veren acı kahve gözleri bu gece öleceğimi fısıldıyordu. Üzerime doğru yürürken odada kendimi savunabileceğim bir şeyler aradım. Nefesim düzensizleşti. Her zerresini ezbere bildiğim yüzü hissizdi. Komodinin üzerinde bulunan bibloyu elime aldım. Kafasına sert bir darbeyle bu odadan çıkabilirdim değil mi? "Sakın Lavin. Bu durumda beni sinirlendirmek istemezsin." Aramızda bir adımlık mesafe kaldığında elimdeki bibloyu kafasına geçirmek için kaldırdım fakat bileğimi yakaladığı gibi beni duvara iterek diğer koluyla belimi sarıp hareket alanımı kısıtladı. "Acı çekmeni istemiyorum. Bana karşı koyma." Elimden bibloyu alıp arkadaki duvara doğru sertçe çarpmasıyla beraber biblo tuzla buz oldu. Ama ben bu gece ölmeyecektim. "Senden tiksiniyorum." Gözlerimdeki hayal kırıklığını yansıtmamaya çalışmıştım ama pek başarılı olduğum söylenemezdi. Beni ittiği duvardan hızla çekerek arkama geçtiğinde soğuk metalin baskısını boynumda hissettim. Hareketleri kendinden emindi. Hala olanları anlayamıyordum. Sırtımı göğsüne yaslandığında bana her dokunduğunda yaptığı gibi derin bir nefesle kokumu içine çekti. Eskisinden tek bir farkla; artık birbirimiz için yanmıyorduk ve bu gece onun için sadece bir cesetten ibarettim. Eski halimiz idealar evreninde bir olasılıktan ibaretti. Alayla gülümsedim. "Öldürmek isteğin bir kadının kokusundan bu kadar etkilenmemelisin." "Biliyorsun Lavin hepsi yalan değildi , senden her zaman etkilendim." "Senden nefret ediyorum." Soğuk metalin baskısı arttı , boynumda küçük bir çizik oluştuğunu hissettim. Tek bir hareketiyle işimi bitirebilirdi. "Karanlıkla kutsanmış bedenler aydınlığa çıkınca yanarlar , uğurum. Sana defalarca uzak kalmanı söylemiştim." Yanmıştık. İkimizde.

Gülce devrim 19 yaşında üniversite adalet bölümü 1. sınıf öğrencisidir. Çabalamayı sevmeyen işi kolayından çözmeye çalışan biridir. Bir gün bilinmeyen birinden bir kaç notlar alır. Notların ardından cesetler, üzerlerine oynanan oyunlar ve daha niceleri. Yolu edim ile kesiştiğinde aynı şeylerin onun da başına geldiğini öğrenir. Zor olsada ikisi birlikte olayları araştırmaya karar verir, bilinmeyen onlara tehditlerini sıralarken onların birbirlerine güvenmekten başka çareleri yoktur. Geçmişlerindeki lanetin büyüyüp boyunlarına asılması ise onlara idam masasında savaşmaya iter. Yara aldıkladrı yerden yanmayı, yakmayı dilediler. Onlar gül bahçesinde kaybetmeyi bile razı geldiler. Yolun sonu onlar için araftan farksızdı ama birbirlerine yaslanan güçlü ruhlar her zamankinden daha fazla cennetteki gülleri arzuluyordu. "Sen hep gül, güldüğün yerde gül bahçeleri oluşuyor çünkü."

Üç krallık, altı varis krallar ve kraliçelerinin yaptığı hatalar yüzünden tanrıları Balkır tarafından tanrının malikanesine çağrılırlar, hepsi birbirine düşmandır. Balkır ise düşman varislere büyük bir sürpriz hazırlamıştır. Varisler ise sonlarından habersiz Balkır ne isterse onu yapmaya başlarlar.

Ölüm anlık ve geri dönüşü olmayan bir kaçıştı. İşte ölümü cazip kılan şey bir daha geri dönüşü olmamasıydı. Garip ya ölümü korkunç kılan şey de buydu. Ve ben artık geri dönmek istemiyordum.

Kim bilebilirdi olucakları, ufak bir hata nelere yol açar efsan yolu bulabilicek mi? Yoksa kaybolacak mı...

❤️‍🩹`Uzun uzun baktı acı dolu gözlere. Yıldızlar gibi parlayıpta aynı zamanda derin bir acıyla bakan gözlerinde kaybolmak istedi. Birbirlerine ihtiyaçları varmış bunca zamandır da haberleri yokmuş. Çok ayrı kalmış, çok kırılmışlar. Yaralı birer ruhken birbirlerinde tamamlanmışlar. Bunca sene aynı yerde dönüp dolanmışlarda birbirlerine hiç denk gelmemişler. Birbirlerini bulmadan kaybetmişler. Aşklarını yaşayamadan yok olmuşlar. Birbirlerini sevmeye fırsatları kalmadan birbirlerinden alınan bu iki ruh yıldızlı gece`nin altında birbirlerine sahipken bile birbirlerini dilediler. Birbirlerini sevmeye fırsatları olmadan koparıldılar ait oldukları yerlerden. Yıldızlı gece de birbirlerinde kayboldular. Onları bir daha ne gören oldu ne bilen ne de anlayan. Aşk bir daha onların kapısını çalmadı. Onların ruhlarını aldılar da bedenlerine can verip " yaşa! " dediler, çoktan öldüklerini bilmeden. Aşk`ın en imkansız tonlarını yaşadılar da birbirlerini birbirlerine yaşatamadılar. `❤️‍🩹