Başını tekrar eğdi ve beni bir kez daha öptü. Bu sefer daha kısa, ama daha yoğun bir öpücüktü. “Beni öldürmeyeceğine söz vermiştin…” dedim kısık bir sesle. Ne diyeceğimi bilmiyordum ve düşünebildiğim ilk şeyi söylemiştim. Ardından alnını benimkine yasladı, sesi fısıltı gibi çıktı. “Ama seni mahvedebilirim Lina… Öyle bir mahvederim ki, kendini benden istemeden kurtaramazsın.” dediğinde inanamaz gözlerle ona bakıyordum. “Sana zarar vermem Lina. Ama seni bırakmayı da düşünmüyorum.” Ayağı kalkmak için hamle yapacakken gözlerim ağırlaştı. Az önce hazdan dolayı bir iğne vurdu da ben bunu hissetmemiş miydim? Kesinlikle sorunun cevabı evetti çünkü tam olarak boynumda keskin bir sızı hissediyordum!

Bir aşkın nasıl büyüdüğü ve nasıl söndüğü. Düşmanlık yüzünden mahvolan iki hayat...Ayben ve Alparslan`ın geçmeyecek yaraları. Şimdi aşk mı yoksa savaş mı?

Yolun sonunda mutlaka bir umut vardır. Yeterki pes etme umut et..

Gerçek bir hayat hikayesidir. Köy hayatı ve kuma konusu işlenmektedir. "Gelin" kitabımla benzer türdedir.

Ellerim kanlıydı. Ellerimde kan vardı. Bu ellerde ruhunu öldürmüş bir kadının kanı vardı. Görünmez olmuştum artık göremiyordum kendimi, hoş aynadaki yansımam her ne kadar tersini de söylese işime geliyordu belki. Sol tarafıma dönmeden önce kesik bir nefes verdim ve bakışlarımı kendini asmış olan adama çevirdim. Şey sanırım intihar etmiş...

Yine panik atak geçiriyordu... Her zaman cesur ve kibirle bakan gözleri bu sefer yardım ister gibi bakıyordu... O gün sanki demir ağlarla ördüğü odasına adım atıyordum... Ayaklarım beni tam yanına götürüyordu. Bense ne yaptığımı bile bilmiyordum. Ben yıkılmam yıkarım demişti aşağıdayken. Bu sözünün üstünden beş dakika bile geçmeden yıkılmıştı işte. Hemen kollarımı sırtına doladım. Dilim bana ihanet edercesine konuştu. "Yaman... Derin nefes al hadi beraber yapalım" Aynı anda nefes alıp verdik. Her nefes alışında daha çok sardım bedenine kollarımı. Böyle kaç dakika kalmıştık bilmiyorum ama bildiğim tek şey yine içmişti ve yine yıkılmıştım. Şişenin dibinde huzur aramış ama bulamamıştı. Çünkü huzuru yanlış yerlerde arıyordu... Alkol, onun zırhı gibiydi. Sertti, keskin ve yakıcı... Ama ne yaparsa yapsın, içindeki fırtınayı susturamamıştı. Panik atak sadece nefes darlığı değildi onun için. Bir geçmişin çığlığıydı, kimsenin görmediği yaraların yankısıydı. Nefesi düzene girdiğinde "Sen yıkılmazdın hani?" dedim ortamı yumuşatmak için. Dudakları hafifçe kıvrıldı, ve sessiz bir tını ile güldü "Herkes yıkılır bir gün… Ama insanın hayatında, kırık parçalarını toplayıp kalbine yeniden umut serpen bir siyah inci olmalı." Bakışlarımı kaçırdım, yere bakarken parmaklarımla oynadım. Yanaklarımın sıcaklığından söz etmiyorum bile... Yandığım için hızlıca kalkıp çıkacağım sırada sessizce fısıldadı. "Gitme… Sen gittiğinde sanki bütün sığınaklarım yıkılıyor, içimde nefes alacak bir yer kalmıyor; dünya boğazıma düğümleniyor." Bunları dinlerken gözlerimden bir yaş daha firar etti. Eğer bu sözleri aklı başındayken söyleseydi sevinçten uçabilirdim... ________ بِسْــــمِ اللّٰهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِيـمِ Öncelikle selamün aleyküm bu benim ilk kitabım ve kusurlarım olabilir inşaAllah mazur görürsünüz. Biraz kitabımdan bahsedeyim. Kitabımda dinine düşkün sonradan İslam ile müşerreflenmiş bir kadın karakteri ve imanı olan fakat dininden pekte haberdar olmayan bir adamın hayatlarını birleştirmesini okuyacaksınız kimi zaman güleceğiz kimi zaman ağlayacağız ama her imtihanın bir mükâfatı olduğunu da unutmayacağız... Bence bir şansı hak ediyor. Sen de böyle düşünüyorsan. Hoşgeldin 🫧

Herşey kızımla Diyarbakır da halamın kızının düğünü için gittiğim gün başladı. Yazılar kısa olacak sizi sıkmayan güzel bir kitap olacak.

"Bu evliliğin senin için de benim için de cehennem olacağını biliyordum başkalarına cehennem olma diye kabul ettim."

Mafya ve aşk güzel olacağını düşünüyorummm

İki kız kardeşin acılarla dolu hayatı. Onların hayatlarını mahveden iki erkek kardeş. Bu mahkumiyet ne zaman bitecek? İki kız kardeş ne zaman özgürlüklerine kavuşacak? Ve bu kaçış nerede son bulacak? İki Türkmen kız kardeş olan Hümeyra ve Hazel`in zorluklarla dolu kaçış macerasına hepinizi davet ediyorum. Biri gidecek diğeri kalacaktı. En kötüsü de ikisi de acı çekmeye devam edecekti. Bu Hümeyra ve Hazel`in zorluklarla dolu hikayesiydi. Oy ve bol bol yorum atmayı unutmayın lütfen. 😊🔥 🌸🌸🌸

20 yaşında İstanbul da mimarlık okuyan efsun`un kaçtığı kaderdi . Lakin kader anlımıza yazılmış ,üzerimize giydigimiz ,ölünceye kadar da asla kurtulamayacağımız bir kıyafetti ve efsun da bunu farkındaydı . Ama o daha çok gençti, hayelleri vardı, her genç kız gibi sevdiği bir adamla evlenmek istiyordu . Ancak insan yaşadığı yerden her ne kadar kaçsa da alnındaki kader onu buluyordu . Efsun da TÖRE`nin kurbanıydı .

Seninle evlenmek istemiyorum. Her istediğimiz olsaydı güzel avukatım ,şuan yataktakta olurduk.

"İşte kızınız güneş`ı oğlumuza istiyoruz miran ağa." "NE!" Dedi herkes bi anda. "Evet ağam ben çok beğendum bu sarışın gızı ver etme nolur???" Miran buz kesildi herkes sustu. elinde tuttuğu kahfeyi yere fırlattığı gibi, "O benim KARIM ulan!!" "Uhey yanlış oldiii daa" "Ramzuu suss kim vurdiya gitmeyelum!!"

İhanetin, yalnızlığın ve zincirlerin ötesinde; özgürlüğünü arayan bir ruhun feryadıydı bu, ve herkes bu feryadı susturmak üzere toplanmıştı. 1973’lerin Fransasında; Kalabalıkların ortasında bile yapayalnız bırakılmış bir gencin nefesi, zincirleri paramparça edecek kadar güçlüydü. Firavun`un sarayında yetiştiriliyordu o, veliaht olarak. Fakat hak tecelli edecek, bu sarayda yeni bir direniş var olacaktı. Şatafatın ve sefahatin gölgesinde sessiz bir kalp imanla diriliyor, şerefe kalkan bardaklara meydan okumak için var oluyordu. Salonda yankılanan kahkahaların arasında bu genç, şeytani gölgelere teslim olmamak üzere and içiyor, onu bekleyen imtihanlara şimdiden göğüs geriyor, ve bin defa dirileceği gün için ayağa kalkıyordu...

"ya size kimsiniz diyorum" "Sana sus dedik" "Ve gözlerimi neden bağladınız? Yüzünüzü görmemi istemiyor musunuz?" "Ya o çeneni kapa ya da ben kaptmasını bilirim" "Tamam her şeyi geçtim ama beni neden kaçırdınız?" Şakağımda soğuk bir metal hissettim. "Pe-peki tamam sustum. Sakin olun" Şu an her ne kadar cesur ayaklarına yatsam da korkudan geberiyorum. Korkumu belli etmemek için yarım saattir bir şeyler saçmalıyorum. "Son bir şey daha sorabilir miyim?" "HAYIR!" mübarek bu nasıl bir ses, kulağımı deldi. "Tamam ya" Bir kaç dakika sonra başımdaki adamlardan birinin telefonu çaldı. "Buyrun efendim" "..." "Evet efendim hallettik" "..." "Tamam efendim hemen getiriyoruz" Adam telefonu kapattı ardından ayaklarımdaki ipin çözüldüğünü hissettim. "Ne oluyor?" "Senden kurtuluyoruz" "Peki ben sizden kurtuluyor muyum? "Tch, hayır "

Bir mafyanın babasının isteği ile kendisine acilen bir kadın bulması ve farkında olmadan o kadına aşık olmaya başlaması… (16+)

İzel ve Özgür zoraki bir evliliğe mahkum kalırlar ne kadar anlaşmamış olsalarda ortak çıkarları için birlik olurlar ama sonunda ikiside hiç beklemediği bir şey olur

Onun doğduğu saray, ipek perdeler ve ejderha motifleriyle bezeliydi. Gittiği topraklarsa rüzgarın hiç durmadığı, atların gökyüzüyle yarıştığı bozkırlardı. Çin imparatorluğunun narin prensesi, bir barış anlaşmasının sessiz tanığı olarak Türk kağanına eş olmak üzere saraydan ayrıldığında, sadece sarayını değil, kimliğini de geride bırakmak zorundaydı.

Aşk gerçekten var mıydı yoksa sadece bir hayalden ibaret miydi? belki de sadece masallarda varolan bir şeydi. yıllarca aşk diye bir şey yok diye gezdikten sonra tutulmuştum bir çift mavi göze. ihanetin kör hançeriyle de mahkum ediliyordum karanlık ormanların sahibine... ben Nur, Nur KARCI bu hikayeyse mecbur olduklarım ve asla seçemediklerim, hayatım...

Bölümler uzundur. Kızı öldürülen bir adam bunu yapan kişinin kardeşini kaçırıp intikam almak ister... Peki bu adamın oğlu, intikam almak için kaçırılan kıza aşık olursa?

Bir mafyanın görür görmez masum bir kıza içinin gidişi. Mafyanın ilk aşkı . (16+)

Bilmediğim bir eve girdim en fazla ne olabilir ki...

Tüm yazılan kelimeler cümleler bana aittir. Hiçbir kopyalama yoktur. YAZAR: MEDİNE UÇKUN

Lee know ile anlaşmalı evlilik "Bazı duvarlar korunmak için değil yıkılınca can acıtmaması için vardır soojin" (Smutsuz&angst)

İki insanın kaderini kabul ederek susması, Birbirine yabancı olan iki insan, Kader geliyorum demez. İşte karşınızda Sare ve Azad