"Annesinin yuvasız çiçeği derler ona." "Adı yok mu?" "Nilüfer, kökü olmayan yuvasız Nilüfer." - Nilüferleri bilir misin? Nilüferler pis sularda yetişen, sucul bitkilerden. Başıboş göllerde gezenlerden yani. Benim annem çiçekleri çok severmiş ama çiçekler yuva dediği evinde yetişince güzel gelirmiş ona. Çiçek dediğin kökleri olan, toprakla bütün olan, yuvanın sıcaklığını taşıyabilene denmeliymiş. Annem böyle çiçekleri çok severmiş. Yuva sıcaklığını bilmeyen, evinde yetiştirmesi imkansız bir çiçek olan Nilüferi sevmezmiş mesela. Nilüferlerin ait olduğu yere yakıştığını, asla yuvaya sahip olmayacak bir çiçek olduğunu söylermiş... Ali, Annemin Nilüferi bendim. - 27 yaşında yaşamla ölüm arasında bir kadın. En büyük yarası, yuvası. Bir anda ortaya çıkan geçmişten gelen kurtarıcısı. - Nilüferleri bilir misiniz? Ama Yuvasız olan. - ✉¹ꜱâʏᴇᴅᴇɴ ᴘᴏꜱᴛᴀ: Nilüfer`in mektupları yolda. Posta kutularınıza bakmayı unutmayın.

Yetimhanede büyüyen beş arkadaş. Gelişen olaylar, kördüğüm gibi birbirine bağlanan hayatlar. Ve bununla birlikte, hiç beklenmedik bir anda ortaya çıkan aşk....

Hayatın acımasız darbeleriyle erken yaşta büyümek zorunda kalan bir kadındı Yağmur. Küçükken yaşadığı o acı gün, hayatı boyunca unutamayacağı bir kabustu artık onun için. Daha sekiz yaşındayken şahit olduğu bu dehşet, hayatını altüst etmişti ve, ne yaparsa yapsın toparlayamayacağını biliyordu. 
 hareketsiz biçimde yerde yatan annesi, başında dikilen babası ve elindeki bıçaktan yere damlayan kan damlaları. Gözünü kapattığı her an, o anı tekrar tekrar yaşıyordu sanki. Ve ne yaparsa yapsın asla unutamayacağını, bu yaranın ömrünün sonuna kadar kanayacağını biliyordu. 
 yüzünün bir daha gülmeyeceğine eminken, bir gün ansızın bir adam girer hayatına. Ona elini uzatır, ve karanlıktan çıkmasına yardım eder. Ona gülmenin ne olduğunu yeniden hatırlatır. 
 Yağmur, güzel günlere yaklaştığını hissediyordu ama yanılıyordu. Çünkü kul kurarken, kader gülüyordu

Elvin, öz bildiği ailesinde sorunlar yaşayan yine de en büyük abisinin varlığının verdiği huzur ile o ailede yaşamaya devam eder daha ki abisini bir kaza da kaybedene kadar. Elvin Erçil, bu benim hayatım. 05.01.2025

Özet: Lina annesini kaybetmiş ve yaşamını yetimhanede sürdürmek zorunda olan bir çocuktur. Eski bir devlet adamı olan Mümtaz`ın kendisini evlat edinmesiyle hayatı farklı bir noktaya gider. Mümtaz, Lina`nin daha önce hiç görmediği, çok yabancı olduğu şeyi vermeye başlar. Gerçek sevgiyi... onu evladı gibi benimser ve onu en iyi şekilde yetiştirmeye çalışır. Fakat bu sanıldığı kadar kolay olmayacaktır. Hem Mümtaz`in hem de Lina`nin peşinde dolaşan karanlık simalar bulunmaktadır.

Kitaplardaki hayatları yaşamak isteyen her genç kıza ve kendini genç hissedenlere.

Burası Karadeniz dedi. Dağlar Yüce, Deniz Derin.

Okuluna yeni gelen kızdan hoşlanmaya başlayan zemheri yavaşça bir arkadaş grubunun içine çekilir ve şehirlerinde ortaya çıkan seri katil grubunun peşine düşerler.

On yaşındaki Zainy ve Florya`nın aileleri The Sneak gerçek adıyla Ethan ve Glorya tarafından öldürüldü. Ailelerinin ölümünden sonra arkadaşları Juleka ile yaşmaya başlayan Zainy ve Florya ikilisinden Florya ailesinin ölümünü atlatabilmişken Zainy onların intikamının peşindedir. Zainy`nin bir tane de büyük abisi Zamiron vardır. Zainy arkadaşları Venüs, Florya, Juleka ve abisi Zamiron ile intikamın peşinden giderken yaşadıkları maceraları anlatan Drama, Aksiyon, Macera ve Gerilim karışımı bir hikaye olarak geçmektedir. Juleka`nın da bir abisi bulunmaktadır Juhmin. Juhmin lise son sınıf olup kız kardeşi Juleka`dan iki yaş büyüktür. Juleka, Venüs, Zainy ve Florya lise ikiye gitmektedir, Zainy`nin abisi Zamiron Üniversite birinci sınıftır ve Juhmin ile arkadaştır. Florya`nın bir ikiz kız kardeşi vardır ama onlar çocukken kaçırılmış ve hâla kayıptır.

Çaresizlikler içinde kıvranırken son çareydi belki de..Amçsız bir amaç ya da başarısız bir başarı olacaktı kim bilir…. İzel Lavinia Ateş &Daraz Ali Dumar

Zeynep çok güzel bir kızdır. İstanbul da yaşamaktadır. 11.sınıfa gitmektedir ve 16 yaşındadır. Bir gün her zaman gittiği tatlıcıda hayatındaki en değerli kişi ile karşılaşan Zeynep o günden sonra hayatına başka bir şehirde devam etmiştir. O şehirde ki okula giderken o okulda günler önce karşılaştığı çocukla aynı sınıfta hatta aynı sırada oturmaktadır. Sizce bu çocukla Zeynep ne yapmalı. Sizce bu ne gibi olaylar yaşanıcak?

Karanlıktan koşan aydınlığa, yerinden memnun olmayan pişmanlığa giderdi. Emin olamayanlar bu işin neresindeydi? Yolun ortasında kalakalanları bu ayrımın neresine koyabilirdik. İşte biz tam olarak ne yapacağını bilemeyen iki kişiydik. Bu yol ayrımının bir kaldırımında ben karşı kaldırımında o vardı. Kaçamayanlar ve yok sayamayanlardık belki.. "Yapacak bir şey yok." "Her zaman yapacak bir şey vardır." "Ben umut tarlası değilim." "Zaten ben de çiftçi değilim." Biz yolumuzu kaybettiğimizi bilip, bulmak için çabalamayanlardık. Ama değişebilirdi belki de değişmeliydi. "Sırrını açığa çıkarırım." "Ben sana sır vermedim." Sır gibi gözüken geçmişi kabul etmek için ne yapmalıydık?

Beyaz önlüğe düşen bir bordo bere hikayesi

Batman’ın sakin hayatını süren Doktor Roza Akyel, çocukluk yıllarının unutulmaz bir ismi, Altay Taşkın’la karşılaşır. Altay, karanlık bir geçmişe ve tehlikeli bir dünyaya sahiptir. Roza, geçmişin sırlarını keşfederken, Altay’ın aksiyon dolu hayatı onu hiç beklemediği bir yola sürükler. Karanlık sırlar, tehlikeli bir çekim ve ihanetler arasında kalırken, Roza’nın hayatı bir daha asla eskisi gibi olmayacaktır. "Görüşürüz dememi beklemeden gittiğinde içimde kalan ukdeydin sen benim için Roza." “Ben çocukluğumun her bir gününde o üzülmesin diye gemisini okşayarak şarkılar söylemiştim.” ⚓️❄️

Amerikanın azılı suçlularından olan ve canına ödül biçilen Charles William,yaptığı bir soygun un ardından zaferini kutlamak için gittiği bir striptiz barda çok güzel bir kadın ile karşılaşır.Kadınlara değer vermeyen bu adam kadının güzelliği karşısında büyük bir değişime uğrar. Bu ikilinin hayatları ise tek bir kişiye bağlıdır ve o kişiye ulaşabilmek için büyük bir maceraya çıkarlar. Kapak Tasarım: Nehâr Tasarım 18 yaşından küçükler okumasın!

Hayatmızı bizmi etkileriz yoksa insanlar mı?

8 yaşındayken ailesi tarafından sokağa atılan genç Ateş sokaklarda iş bularak geçinmeye başlar. En büyük tutkusu ise fotoğrafçılıktır. Turistlerin de çok fazla fotoğrafını çeken Ateş 18 yaşında artık İstanbul sokaklarında tanınan biri haline gelmiştir. Bir gün tesadüfen yolda karşılaştığı Metin Bey , yere düşen cüzdanını geri vermesi ile ona zengin ve lüks otelinde bir hafta kalmayı teklif eder. Ancak Ateş bunu reddeder. Şans eseri otel çıkışında zengin ve güzeller güzeli Asena ile karşılaşır. Ateş Asena`yı gördüğü anda aşık olur. Onun gönlünü almak için ise kendisine verilen teklifi kabul eder. Çok zaman geçmeden Asena`nın da kendisine boş olmadığını farkeder. Onların büyük aşkını ise yalanlar bitirecektir.

Ailesi hakkında şok edici bir gerçeği keşfeden Firdevs, macera ve beklenmedik sürprizlerle dolu yeni bir hayata başlamak için bildiği her şeyi geride bırakmak zorundadır. Onun,inandığı her şeye meydan okuyan ve onu gerçekte olduğu gibi kabul edenlerin arasında bir yuva bulduğunu bir dünyada gezinirken onunla birlikte yolculuk edin.

Babasının şehit düşmesiyle nedeniyle asla bir askerle evlenmeyeceğine söz verir ama hastaneye gelen yaralı bir askeri tedavi ederken...Evet aşık olur.

Bu bir kalp değildi. Bu bir kalpten fazlasıydı. Dünyaya zarar veriyordu, fakat kimse bu laneti tanımıyordu. Peki şimdi size sorayım; sevdiğiniz kadın dünyaya zarar veriyorsa ne yapardınız?

Genç bir kız olmanın tek yükü güzellik algısı, aşk, toplumun cinsiyetçi tavırları ya da aile olmadığı zaman, seçimlerinin hayatını yönetemediği bitirdiği bir dönemde sıradan bir genç kız gibi hayatını sürdürmek istemek saçmalık mı? Hissetmek mi, yanlış kişi mi bizi öldürür yoksa hissedemediklerimiz mi?

Her insan küçükken kırılmıştır illaki, insan kırıldıktan sonra ya sürekli kırılıp üzülür ya da bir defa kırıldıktan sonra onu kıran kişiye taş kesilir dediklerini duymaz kısacası artık o onun gözünde bitmiştir. Küçüklüğünde kalbi kırılmış ve büyüdüğünde taş kesilmiş bir kız duruyor karşınızda bu kişi Farah gülce Ulusoy’du, onun bir kalbi yoktu artık onun kalbi taş kesmişti. Küçüklüğü onun için bir imtihandı, kişi dünyaya imtihan olmaya gelirdi yaşadığı hayat boyunca geçirdiği zaman imtihandır ona yıllar sonra Türkiye’den ayrılarak Rusya’ya gelmişti çünkü Farah artık dünyaca ünlü bir balerin ve dansçıydı. Farah Ulusoy dans ve baleyi aynı anda yapıyordu ve bu işte çok başarılıydı binlerce kişi onu dinlemek için geliyordu. Pekâlâ o mutlu muydu hayır pek sayılmaz o mutluluk nedir bilmiyordu artık o duygusuz birisine dönüşmüştü, artık üzülmüyor ağlamıyordu. Farah artık büyümüş ve olgunlaşmıştı o 20 yaşındaydı, duyguları ve yaşamındaki zorlukları onu zorlasa bile dünyalarca ünlü bir balerin olmuştu. Aynanın karşısına geçip saçlarıma şekil vermeye başladım, saçlarımın çok fazla yıpranmaması için sadece gösterim olduğu zamanlarda saçlarımı şekillendirip ısı kullanıyordum. Çoğu zaman asık suratlıydım çok soğuk olduğum söyleniyordu ama hayranlarıma daha doğrusu buralarda olamam onların sayesinde olduğu için aileme gülümsüyordum gülümsemeyi sevmiyordum gülümserken çok fazla yoruluyordum somurtmak bir insana bu kadar mı yakışır diyorlardı hepsi yalancıydı. Hepsinin gözlerine baktığım zaman gerçekleri görebiliyordum bu özel bir güç değildi sadece 6.hissim kuvvetliydi, giyinme odama girerek dolabımın içinden siyah tüllü elbisemi alarak aynanın karşısına geçtim, üzerimde nasıl duracağını düşündüm. Sevgili annem Monozza her güne bir video kaseti bırakmıştı ,annemin ismi Arap kökenliydi kendisi de Arap olduğu için monozza ismi onlar için gayet normaldi. Kaseti yerleştirerek ekrandan annemi izlemeye başladım, vaktim kısıtlıydı ama her gün yaptığım gibi makyaj yaparken onu izleyebilirdim. Gözlerime koyu renklerle vurgulayarak kırmızı bir ruj sürdükten sonra yerimden kalkarak aynaya karşı “harikasın Farah” Rusya’da kendime ait bir evim vardı kapımı kilitleyerek arabama doğru ilerledim. İstikamet ruhlarını kaybetmişler müzesiydi. Yarım saatlik bir mesafem vardı, kendiliğinden açılan radyomu kapatarak arabamın içine hakimlik sağlayan sessizlik ile yoluma devam ettim. Düz yolda ilerliyordum müzeye yakın bir yere oturmayı tercih etmiştim ışıklarda durduğum zaman karşıdan karşıya geçmeye çalışan teyzeye dikkat kesilmiştim, sol bacağı ilk adım attığında aksarken ikincisinde sağ bacağı aksıyordu bir adam geldiği zaman yanına yardım etmek için teklif etmişti kadın anladığım kadarı ile teklifini kabul etmiş karşıya geçtikleri zaman da adam kadına acıdığı için para vermişti. Yalancıydı. Yola devam edip müzenin önünde park edip arka koltuktan siyah uzun kabanımı aldım, üzerime giydikten sonra arabadan inip dışı gösterişli olan binaya girdiğimde çalışanlar sıra halindeydi ,rastgele bir çalışan “merhabalar Farah hanım, lütfen bu yandan” arkasından ilerleyerek perdenin arkasında beklemeye başladım çok fazla gürültü ve çocuk sesi vardı arkadan el işareti yaparak “çocukları dışarıya çıkartın” adam “ama” itiraz ederek” çıkarın dedim” kabanımı çıkartarak karşımdaki boydan aynalara bakarak “az kaldı.” Gözlerimi kapatarak `umiy tatamanaa li altawfiq” ışıklar kapandığında opera müziği başladığında perde de açılmıştı gözlerimi yumarak etrafımda tur atarak seyircilere doğru ilerledim gözlerimi açıp sağ ayağımı yukarıya kaldırıp tekrar döndüm. Dans hareketlerini yapıp bir andan da bale ye uyarlamaya çalışıyordum, aynı zaman da kendimi dansa kaptırmamaya uğraşıyordum, kaptırdığım an süre yi unutup dansa devam ediyordum. Şarkı bittiği zaman seyircilerin önünde eğilerek” Spasibo za prosmotr.” seyirciler alkışladığı zaman bakışları tanıdık gelen birisini gördüm evet fazlası ile değişmişti benim gösterimde benim hayatımı yerle bir eden birisinin ne işi vardı. Kalbimin sıkışması ile dayanmaya çalıştım, içeriye girip haplarımı atmam gerekiyordu ama ben içeriye giremiyordum beynim komut vermeyi durdurmuş ve karşımdaki adamdan gözlerini alamıyordu o ise yanındaki kadınla konuşmaktan beni fark etmemişti bile Yıllarımın katili Atilla vasilievaydı. “İki insan da yıllarca birbirlerini görmek istediler, aynı yerlere gitmek istediler bilmiyormuşçasına karşılaşmak istediler evren onları karşılaştırdı ama onlar birbirlerini fark edemediler.”

Farilya, Fransa`da yaşayan Türk bir kızdır. Bu yaz ise anne ve babası yüzünden Türkiye`ye anneannesi ve dedesinin yazlığına gitmek zorunda kalır. Memleketi`ne ilk defa giden kız hem heyecan hem de merak içindedir. Burda yeni tanıştığı arkadaşlarını tanır ve bu onlarla daha güçlü bağ kurmasını sağlar. Bodrum`a giden Farilya`yı ise çok güzel dostluklar ve bir aşk bekliyordur.

"Baba?" Babamı yerde kanlar içinde görünce yanına koştum. "K-kızım" Hemen gömleğimi yırtıp babamın yarasına bastırdım. "kim yaptı bunu sana?" Babam zorlukla ve acı içinde konuştu. "A-Agony" Bu babamın son sözleri olmuştu.

Duygu Seline Kapılmaya Hazır mısın?