~Kesit~ "Kural bir: Acizliğini asla belli etme çocuk." Tanıdık sesi duymam ile yutkundum. Yanıma doğru geldiğini topuklu ayakkabı sesinden anlamıştım ama yere eğik olan kafamı asla kaldırmadım. Adım sesleri kesildiğinde elini saçımda hissettim. Ağlayışlarım arttı. Eli ile saçlarımı okşarken bütün vücudum kasıldı. Elini çekmesini istiyordum yoksa kusmam an meselesiydi. Tiksiniyordum ondan. Tek kelime ile tiksiniyordum. Sanki rahatsız olduğumu anlamış gibi saçlarıma uyguladığı kuvvet arttı. "Sevgili babacığının bize bıraktığı bir kuzusun sadece.." Beni onlara o adam mı vermişti? Kulağımda nefes sesini hissedince irkildim. "Kurtlar sofrasına hoşgeldin." UYARI: Kitapta intihar vakası, fiziksel ve psikolojik şiddet mevcuttur.

Hayatımızın gözlerimizin önünden saniyeler içinde akıp gittiği o an... Basit bir hapsolmuşluk değil , insanlığın daha ne kadar iğrençleşebileceğine şahit olmak ile ilgili . Bu benim hayatımsa eğer , sonuna kadar özgürlüğüm için mücadele edeceğim demekti... O kalbimi sıkıştıran ölümden kaçmak için. Özgür olmak için...

Arkadaşı ile beraber büyük bir şehir hastanesinin psikiyatri kliniğinde çalışmaya başlayan Dr. Eylül Darıca, kapısını çalan yeni hastasının kim olduğunu öğrendiğinde hayatının artık eskisi gibi olmayacağını hissetmişti. Başarılı bir iş adamı ve aynı zamanda avukat olan Polat Karahanlı, gizemli biri tarafından gelen teklifi kabul etmesiyle zamanında çözülmemiş bir davayı alır. Ancak kısa bir süre sonra neden özellikle kendisinin seçildiğini anlayacaktı.

" Keşke o gün ölseydim de babana bir can borcum olmasaydı Zehra!" Dedi. Gözlerinde hem öfke hemde büyükçe yanan gittikçe de harlanan bir arzu vardı. "Ne olurdu o zaman, son iki ay zaten kurt az kaldı dayan tamamen kurtulacaksın benden?" Dedim. Dudaklarımız ve tenlerimiz çok yakındı, bir adım daha geriye gittiğimde ise yatağa çarptım. "Seni hiç tanımamış olmayı...Bu kadar bağlanmış olmamayı, şimdi şuracıkta bu yatakta becermek için bütün herşeyimi feda etmekten bile çekinmeyecek halde olmamayı çok isterdim!" Dedi. İlk defa bana karşı neler hissettiğini dile getiriyordu. Duyduklarım karşısında hem utanç hemde büyük bir heyecan duyuyordum. Demek ki beni küçük ve kendine layık görmüyor değildi. "Ne duruyorsun o zaman, yap kara kurt!" Dedim. Bakışlarının erotikliği o an silindi ve yerini tamamen adının hakkına bürüdü...

“Misafirliğim, bitti!” Rozerin Kaplan; Yıllar önce yaşanan talihsiz bir olaydan sonra, ailenin tüm sorumluluğunu üstlenmek zorunda kalır. Okulunu bitirip atandıktan sonra onları da yanına alarak yaşadıkları şehri ardında bırakır. Abisi, Serhat da gelen af sonucu hapisten çıktığında sevdiği kız ile evlenmek ister ama ailesi bir karşılık ister.

Yıllardır esir olduğu evden bir gece kaçmayı başarmış kız ve bir dağ evinde tek başına yaşayan, geçmişi pekte temiz olmayan eski bir mafyayla yolları denk düşer…

Canım istedi yazdım Oku okuma umrumda deyil Biraz polisiye biraz ronman olucak

İşte geldim... Bana zindan olacak olan o yere. Fakat o izin vermedi zindan olmasına O kral oldu bende kraliçe...

"Savaş.." dedim ismi dudaklarımdan dua niteliğinde dökülürken. Bir yandan elimdeki keki çırparken dudaklarımı tekrar adını zikretmek için araladım. "Sav-" derken belime dolanan kollarını hissetmemle gülümsedim. "Yavrum.." dedi güçlü bir nefes çekerek. Yüzümdeki gülümseme büyüdü. "Sana çikolatalı kek yapıyorum." Dedim sanki her yaptığımı ona onaylatma ihtiyacıyla. "Hım.." dedi topuzumdan fırlayan saçlarımı kulağımın arkasına iteleyerek. "Bana yapıyorsun." Dedi başka bir ihtimali yok sayarak. Gülümsemem sesli bir kıkırtıya dönüştü. "Ama ama.." diyerek yüzümü ona döndüm. "Sen de bu gece benimle dans edeceksin.." cümlemi bitirmeden kollarını iki yana yasladı. Tezgahla arasında kalan bedenimle gözlerimi gözlerine diktim. "Mihri.." dedi sesi yenilgiyle çıkarmış gibi. Bana yenilmek bir zaferdi oysa ona göre. "Tamam ulan. Sen ne dersen tamam.."