Eflal ağlarken diz çöktüğü yerden onu kaldırdı Karan. Gözyaşları, yüzünden süzülürken Karan, baş parmağıyla onun göz yaşını sildi ve nazikçe gözlerinden öptü. "Döktüğün her bir gözyaşı için dünyayı yakarım," dedi. "Ama ne hissetmem gerekiyor bilmiyorum; seni nasıl sevmem gerektiğini de bilmiyorum, Eflal." Karan, alnını Eflal`in alnına yaslarken, içindeki karmaşık duygularıyla nasıl başa çıkacağını bilmiyordu. Eflal, fısıldayan sesiyle, "İzin ver, seni sarayım Karan, seni sarıp sarmalayayım..." dedi. Karan çaresizce Eflal`in ela gözlerine bakarken, derin bir nefes aldı. "Bana sevmeyi öğret," dedi, tüm benliğiyle... O an, karanlığın ve belirsizliğin arasında bir ışık belirdi; belki de sevgi, öğrenilecek bir şeydi...

❝Yüreğindeki ateşin içinde cayır cayır yanıyordu kadının ruhu. Mahkum edildiği hayatı istememişti oysa... çocukluğu gibi çalınıp alınmıştı gençliği de. Güvendiği her limanın onu yarı yolda bırakmasına da alışmıştı, diğer birçok şeye alıştığı gibi. Şimdi ise içine düşmüş olduğu bir diğer bilinmezliği anlamaya çalışıyordu. AŞK`tan haberi olmayan bir kadındı o, güvenemezdi. Sevemezdi de... Sevmeyi bilmeyen adam ise ona AŞıK olamazdı. Üzer ve kırardı... Bu hikayenin birden fazla kahramanı vardı, lakin hepsi galip gelir miydi... işte orası büyük bir muammaydı. Kıran kırılırdı, üzen üzülürdü. Ama adalet er ya da geç yerini bulurdu.❞ 🌑 3 0 / 1 0 / 2 0 2 1 ALINMASI, KOPYALANMASI VE ÇALINMASI DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR 🖇

Onu ölümden kurtaran sevgilisinin ölümüyle yıkılan ve intikam yemini eden Kibrit her yeri ateşiyle yakmaya başlamıştır bile. Fakat henüz gerçekleri bilmiyordur.... Peki öğrenince bu intikamdan vazgeçecek miydi?

Şeytan, meleklerden uzaklaşmaya başladığında özgür olacağını zannetmişti, halbuki sadece yalnız kalmıştı. "Nietzsche der ki; beni öldürmeyen acı, güçlendirir."

(+18) Özel Karay Müzik Koleji’nde resitalden önce bırakılan resitalden sonrakiyle aynı olmayacak. Herkes yalana bulaşacak. Yalanlar resitali kanla başladı; yalanla son bulacak. Sanat Karay herkesin korktuğu, okulun istenmeyen kızıyken katılımın zorunlu olduğu piyano resitalinde kaderinin notalarını yalanların çaldığından habersizdi. Piyanonun tuşlarından akan yalan onunda parmaklarına bulaşmıştı. Artık gerçeği bulmaktan başka çaresi yok. Tabii onunda… Onun adı Devrim. Devrim Dinçer Demiralp. Yalanlar resitalinin baş şüphelisiyken, deliller onun aleyhine işlerken yanında bir tek o vardı. Sanat. Yalanlar resitali onları bir araya getirdi. Etraflarını saran engeller, karanlık sırlar ve ihanetlere rağmen gerçeği bulabilecekler mi? Üzerlerine bulaşan yalandan kurtulabilecekler mi? Bu hikayenin adı Yalanlar Resitali. Bu hikaye yalan söyleyen aptalların değil; yalanlar resitalinin kurbanlarının hikayesi.

Bir adam, karısını aldattığının farkına varırsa ne olur? Ya da bir kadın, kocasının eve geç gelmelerinin sebebinin bir kadın olduğunu öğrenirse ne hisseder? Peki ya bir kadın, evli olduğunu bildiği halde bir adama neden yaklaşmaya devam eder?

*** "4 yaşımda imkânsız olmuşuz biz." dedim, ağlamamaya çalışarak. "İmkânsız?" diye sordu, sorgu dolu bir ifadeyle. "Değil miyiz?" diye sordum. İstesem de sesimin titremesini engelleyememiştim. "Değiliz. Olsaydık benim karım olmazdın." dedi. *** Her gece bahçede oturuyor, karanlık gökyüzünde ışıl ışıl parlayan yıldızları seyrediyorum. Seni aklıma getirmemeye çalışıyorum, seni aklıma getirmemeye çalışınca bile seni aklıma getirmiş oluyorum. Ben aslında seni unutmak gibi bir ihtimali bile, seni unutacağım derken yok ediyorum. ***** Wattpad`de yayında.

-Dark Romance bir kurgudur. Bir cinayet, bir kayıp hafıza ve kusursuzca planlanan bir oyun. O gece sabah olmadı, gün doğmadı, karanlık bir türlü aydınlığa kavuşamadı. Efsun İlke hiç bulunmaması gereken bir yerdeydi. O an gözlerinin önünde bir hayat, tetiğin sert bir dokunuşuyla sona erdi. Her şey bir anda olup bitti; kanın keskin kokusu havaya karışırken sessizlik, ölümün sessizliği, etrafını sardı. Şok, korku ve kaçış içgüdüsü bedenine hükmederken, onun tek yapabildiği adım atmamaktı. Ama kaçmayı başardığını sandığı an, geçirdiği kaza onu ölümün pençesine sıkıştırdı. Gözlerini tekrar açtığında, dünya bambaşka bir yerdi. Geçmişi silinmiş, hatıraları paramparça olmuştu. Gördüğü yabancı yüzler, ona ait olduğunu söyledikleri hayat... Kendini kaybolmuş bir hikayenin ortasında bulan Efsun, bir yandan hafızasının kayıp parçalarını bulmaya çalışırken, bir yandan da onu içine çeken karanlığın gerçek yüzünü çözmeye çalışıyordu. "Şeytanın gölgesinde kayboldu, küçük bir kız çocuğu."

Aden Asi, küçük bir çocuğun piyona öğretmeni olarak işe başladığında olacaklardan habersizdi. Geçmişin yansıması geleceğe kavuştuğunda, domino taşları etkisi koca konağın pencerelerini parçalamaya başlamıştı.

"Zamanla anlaşılan tek şey güvenmenin sevmekten daha önemli olduğudur " Cumhuriyet Savcısı İncila Akel Yüzbaşı Ulus Ecevit Akay

Birgen, 11 yılını öz babası yüzünden bir tesiste, küpün içinde geçirmiş 17 yaşında genç bir kızdır. 11 yıllık küpün içindeki hayatı testlerle ve insan öldürmekle geçer. Ancak bir gün işler değişir ve Birgen sonunda küpünden çıkar ve 11 yıldır görmediği ailesinin yanına geri döner. Çıkma nedeni ise düşman tesisin oğlunu öldürmektir. Duygularıyla arası olmayan Birgen bu işi kolaylıkla yapacağını iyi bilir. Ancak ortaya çıkacak gerçekler ve uğrayacağı ihanetler onu tökezletecek. Acaba Birgen zehirli kalbine gömdüğü duygularını gün yüzüne çıkarabilecek mi? Vücudumdaki zehir damarlarımda geziyordu ve doğduğum andan beri ben dahil çevremdeki canlı, cansız herşeye zarar veriyordu. Ve asıl acı olan benim bu zehire ihtiyacım vardı.

Zehre annesini kaybetmesinin ardından resmen bütün hayatı dağılırken kendisine gelen gizli bir kutu ile aslında doğru sandığı bütün yanlışların peşine düşmeye karar verir. "Bir bakış bir bakışa neler anlatır, bir bakış bir bakışı senelerce ağlatır." Yayım tarihi:Çarşamba

"Bana ocüymüş gibi bakmayı kes. İnsanım." Ciğerlerime hapsettiğim nefesi saldım. Dakikalardır o ağacın ardından beni izlediğini anlatmayacağımı düşünüyorsa eğer yanılıyordu. Çünkü kendini fazlasıyla belli etmişti. Derin bir nefes aldıktan sonra dolunaya baktım. Bu gece beni aydınlatmak ona düşmüştü. "Ayrıca göbeğin sana pek yardımcı olmuyor. O ağaç senden birkaç beden daha küçük." Beklediğim gibi birkaç homurtu duyduğumda ağacın arkasına saklanan genç çocuk kendini açık etti. Titreyen bedenini gördüğümde sıkkın bir nefes bıraktım. "Şu gözlerini çek üzerimden velet."dişlerimi sıkarak söylediklerim onu daha da korkutmuş gibi titremesi arttığında kendimden bir kez daha iğrendim. Üzerimde üniformam ile birçok çocuğun hayalini süslerken başka bir çocuğu benliğimle korkutuyordum. "Korkacak bir şey yok. Bir tanıdık." Kaşlarımla arkamdaki mezarı işaret ettiğimde çocuk kalkan kaşları ile bana sanki bir hayaletmişim gibi bakmaya devam etti. "Ne var ulan?! Babamızın mezarına ziyarete geldik işte! Niye mezardaki benmişimde dirilmişim gibi bakıyorsun?" Sağ elinin işaret parmağı titrek bir şekilde havalanıp arkamdaki açık mezarı işaret ettiğinde "Babanın mezarını mı kazdın yani?"diye sordu. Sanki çok normal bir şeymiş gibi sakince omuzlarımı silktim. "Senin mezarını mı kazmalıydım?" "Hayır tabiki de!"diye cırladığında diğer eliyle hızlıca ağzına kapattı. "Abla Allah`ını kitabını seversen senin akşam akşam başka işin yok muydu ya?!" "Niye lan? Bu akşam müsait değil miydi?"

Yalanlar can alır mıydı? Onlarınki almıştı. Yıllar sonra bir araya gelen bir arkadaş grubunun eski günleri yad etmek için gitmeye karar verdikleri dağ evinde bir cinayet işlendi. Atan dokuz kalpten birisi durdu, durduruldu. Yanan dokuz mumdan birisi söndü, söndürüldü. Onlar on dokuz Ocak sabahına bir ceset ve bir katil ile uyandılar. Bu cinayeti kim, neden işlemişti? Katili bulmak zordu, onlar önlerinde yanan bir mum olmadığı sürece kusursuz yalancılardı. Ama her yalancı elbet bir gün mum ışığında yansıyan gölgesiyle yüzleşmek zorunda kalırdı. Değil mi?

Unuttun mu Alina, sen buradasın ve daha yaşayacağın çok fazla şey var. Bu ise sana sunulmuş bir savaşın ilk tohumları.

Duyguları yarım kalmış bir insan dipten çıkmak ister mi? Ya da soruyu şöyle soralım: Duyguları yarım kalmış bir insanı ne kurtarır? Aşk mı? Arkadaşlık mı? Hırs mı? Kendisi mi? Hepsi mi? Hiçbiri mi? Devin Efil aileden yarım kalmış genç bir çocuk, bir kadın. Babasının nefretini edinmiş sevilmemesi ve sevmemesi gerektiği düşüncelerini benimsemiş birisiyken karşısına çıkıp onu sevdiğini söyleyen ve bu sevgi karşısında atan kalbine mani olabilir mi? Mani olursa mutlu olur mu? Bu aşkın onu mutlu etmesi gibi mutsuz etme ihtimali de yok mu?

Gerçekten birbirlerini seven iki çiftin yollarının ayrılıp daha sonradan birbirlerine düşman olmasını anlatan bir kitap

Sırf bir hemşirenin hatası yüzünden 17 yılı cehennem gibi geçen Güneş, o gün ailesi tarafından hastaneye çağırılır Peki Güneş yeni ailesine alışabilecekmi Peki Yıldırım ailesi Güneşe alışabilecekmi Uyarı!:Bu kitapta kavga,şiddet, argo, küfür ve olumsuz örnek davranışlar mevcuttur

Maskeler, insanların yüzünü gizlerler peki içlerindekilerini duygularını gizlemeye gücü yeter miydi maskelerin? Ben Ada Atay sonuna kadar gizleyecektim duygularımı sonuna kadar saklayacaktım gerçek yüzümü ne için ? İşte bunu bende sizinle beraber görecektim. _____________________________________________ Görevi kabul etmiştim neden? Babamı bulabilmek için...

İnsan bazen sadece öleni özlemez insan bazen duygularını da özler Benim içinde öyle olmuştu söylenen yalanlar ve oynanan oyunlar duygularımı yok etmişti

Ruhum kötülükle donanmıştı ama ben iyilerin tarafındaydım. Ya da kendini iyi sanan kötülerin. Kötülere karşı olmam iyi olduğum anlamına gelmezdi. Belki de ben kötülerden bile kötüydüm. Yasaklara aşık bir kadın vardı Yasaklardan nefret eden bir adam Kadının zincirleri vardı adamın bıçakları Kadının sırları vardı Adamın karanlığı sarmalamıştı kadının sırlarını Güven yoktu Kadının zincirleri vardı kadın sevilmemişti Adamı çok yakmışlardı Adam kadını da yakmıştı Ben, Melodi Sera Zincir iyiliğe rağmen ruhumun nasıl kötülükle donatıldığını göreceksin... Ben, Araf Atlas Bıçakçı kanlı bir oyunun piyonuyken nasıl bir şaha dönüştüğümü göreceksin...

Hayatımız.. kıyametimiz midir? Laren Alin, hayatında hep oyuncu bir kadın olmuştu. Çevresine göre bu hayatı sever, her şekilde idare ederdi. Fakat, kimse çabalamazken, küçük hasta kız kardeşine bakması ve aynı zamanda çalışıp okuması sanıldığı kadarda kolay değildi. Peki gidişini bile hatırlamadığı babası, Varlığıyla yokluğunun bir olduğu annesi? Kimseye dair bir şey hissedemiyor, hatırlayamıyordu. Belkide buz tutmuş olan hisleri, duyguları bir daha düzenlememek üzere böyle kalacaktı. Hissizleşmişti. Bir çok kez düzeleceğine inandı, lakin bu hayata alışmıştı. Ona göre bu bir lanetti, ve hayatının sonuna kadar böyle gidecekti. Bu hayatı kendisi için yaşamayacaktı. Böyle düşünürdü. Taa ki, Bakışlarıyla insanı ürperten o adamla karşılaşana kadar. ••• "İşte bu saatten sonra, içimdeki buzulların eriyeceğine adım kadar emindim."

Zorunlu bir berdel… Berdeli kardeşi için kabul etmek zorunda kalan Baran Ağa… Her şeyi ile gördüğü ilk anda Baran’ı sevmeye başlayan Zülal…

Irmağın yalan dolu ama bir o kadarda aşkla dolu hayatı. Siz ilk görüşte aşka inanır mısınız işte karakterlerimizde ilk görüşte aşka inanmıyor ama ikisinde aşktan habersizdir. Bakalım Irmak yalanlarda dolu hayatıyla başa çıkabilecek mi? Yalanları kaldırabilecek mi? Peki Bora onun yanında olabilecek mi?...

Başlangıç tarihi "24.09.2024"