"Gezme Ceylan O Dağlarda" Urfa’nın kadim topraklarında, bir yangınla başlayan yas, zoraki bir düğünle mühürleniyor. ​Fırat Zaimoğlu, bir yıl önce hayatının aşkı Sıla’yı ciğerini yakan bir araç yangınında kaybetmiştir. Elinde kalan tek teselli, annesinin kokusuna hasret büyüyen 6 yaşındaki kızı Diyar’dır. Fırat için hayat durmuştur; kalbi karısının öldüğü o cehennem çukurunda kalmıştır. Ancak Urfa’nın sert töreleri, onun yas tutmasına izin vermez. ​Zaimoğlu ve Ergüç aileleri arasındaki kan davası şehri ateşe vermek üzeredir. Silahların susması, toprağın kanla değil, barışla sulanması için tek bir yol vardır: Düşman kızıyla evlenmek. ​Ceylan Ergüç, ailesinin günahlarını ödemek için bir kurban gibi Zaimoğlu konağına gönderilir. O, sadece düşman bir ailenin kızı değil, aynı zamanda bu kirli savaşı bitirecek olan "ateşkes"tir. Ancak Ceylan’ı bu konakta bekleyen tek şey soğuk bakışlar değil, annesinin boşluğunu kimseyle doldurmak istemeyen küçük Diyar’ın öfkesidir.

Bilinmezliğe ne kadar karşı koyabilirsiniz? ... Boynumdaki soğuk demir aniden tenimden ayrılıp yere düştüğünde baygın bakışlarım pencereden yatağın yanına kaydı. Bir yandan uzun süre nefessiz kalmanın etkisiyle öksürüyor, derin derin soluklar alıyordum. Yatağın yanında benden başka bir kişi olması gerekirken iki kişi vardı. Biri beni az önce öldürmeye çalışan kişiydi ve yüzü bana dönüktü, yatağa daha yakın bir yerde duran kişiye korkuyla bakıyordu. Kimdi beni ölümün huzurlu kollarından ayıran? Boynumdan süzülen sıcak kanımı hissettiğimde elimi morardığına emin olduğum boğazıma götürdüm, az önce bıçağın açtığı biraz derin, ince ve uzun olan yarayı tuttum ama acı hissetmedim. Beni öldürmeye çalışan adam, arkası bana dönük olan uzun boylu adama bıçağı savurdu ama sanki orada hiç kimse yokmuşçasına bıçak adamın içinden dumana temas etmiş gibi geçip gitti. Görüntüyü gördüğümde gözlerimin irileşemesini engelleyemedim, ne yani hayaletler gerçek mi? Yoksa bu başka bir şey mi, sonunda kafayı mı yiyiyorum? Açıklama: İnce, karanlık sınırlar... Berfin, zihninde sürekli yaşadığı karanlık bir mağaradan sıyrılmaya çalışırken bir yandan da geçmişini hatırlamak için çabalıyor. Bir gün yaşadığı korkunç bir olay sonrasında hafızasını kaybeden Berfin, terapilerle geçmişine dönmeye çalışırken rüyalarında ve gerçek hayatta yaşadığı olaylar arasındaki ince çizgiyi fark edememeye başlar. Karmaşık duygularla baş etmeye çalışırken yaşadığı her olay onu daha da derin bir kuyuya itiyor. Berfin, geçmişini aydınlatmak için verdiği mücadelede hem kendi iç dünyasıyla hem de dış dünyadaki zorluklarla karşılaşıyor. Bu kurgu, hafıza kaybı, kimlik arayışı, fantastik evren gibi derin konuları ele almaktadır. Berfin`in içsel yolculuğuna eşlik ederken, insanın zihninin karmaşıklığı ve dayanıklılığı hakkında düşündürücü sorularla karşılaşacaksınız. Roman; fantastik, psikolojik gerilim, gizem gibi unsurlarını bir araya getirerek sizi ilk sayfadan son sayfaya kadar sürükleyici bir deneyime davet ediyor. Yayımlanma Tarihi: 13/03/2025 NOT: Bölümlerin başındaki "༆" simge bölümlerin kendisi olduğunu ifade etmektedir. Bölümlerin başındaki "༄" simge bir sonraki bölümün kısa bir kesiti olduğunu ifade etmektedir.

“Bakalım hangi yoldan ilerleyeceksin merak ediyorum.” Ellerimle göz yaşlarımı sildim ve biraz önce geri çekilerek açtığı boşluğu kapadım. “Sana yemin ediyorum Asil bir daha senin önünde asla güçsüz düşmeyeceğim, pes etmeyeceğim, asla ama asla bir daha senin önünde ağlamayacağım. Öyle bir an gelecek ki senin yüklendiğin yükün aksine tüm dünya üzerime gelip diz çökerek pes etmemi sağlasa ve sen dahil herkes pes etse bile ben sana inat yine de diz çökmeyeceğim.” “Benim pes ettiğim öyle bir an hiç gelemeyecek biliyorsun değil mi yazar?” Parmak uçlarımda ona tutunmadan yükseldim dimdik bir şekilde. “Burası benim dünyam Asil Kavas. Burada işler eninde sonunda benim istediğim düzeye gelir. Seni ayağa kaldırıp, kalabalığın başı yaptığım gibi peşindeki o kalabalığı da seninle birlikte dibe indirip kendimi yüzeye çıkarabileceğimi de en iyi sen bilirsin yanılıyor muyum?” Bir kolu belime sarılarak beni kendine çekince iyice ona yaklaştım tekrardan. “İddialı sözler fakat yerine getiremezsen altında kalırsın ve bu sefer seni sen bile kurtarmazsın bunu biliyorsun değil mi?” Başımı kaldırarak gözlerimi net bir şekilde gözlerine odakladım. “Hem de hiç olmadığım kadar.” Bir süre daha bakışları gözlerimde odaklı kalırken gözleri yavaşça dudaklarıma indi. “Neler yapabileceğini göreceğiz yazar.” Sinirli bir şekilde gülümseyerek geri çekildim. “En ön ve ortadaki izleyicim olacaksın Asil Kavas.” “Sahne senin ben oturmayı çoktan kabul ettim, o halde oyunun başlasın yazar…”

Kaç kez öldüm? Kaç kez geri döndüm? Her seferinde biraz daha fazla acı, biraz daha az insanlık. Adım Atilla. Bir sabah gözlerimi açtığımda kendimi tanımadığım bir dünyada, tanımadığım bir bedende buldum. Ölüm döngüsüne hapsolmuşum. Kılıçla kesiyorlar, yakıyorlar, boğuyorlar, parçalıyorlar… Ve ben her seferinde aynı yere, aynı ana geri dönüyorum. Ama bu kez farklı bir şey var: Hatırlıyorum. Her ölümü, her çığlığı, her damla kanı hatırlıyorum. Abim yanımda öldü. Alya beni kurtarmaya çalışırken gözlerimin önünde eridi. Felix… Felix artık insan değil. Ve ben? Ben her döngüde biraz daha karanlığa gömülüyorum. Bu dünya beni kırmaya çalışıyor. Jutsu, Lilith, kristaller, yasak kitaplar, lanetli kılıçlar… Hepsi benim için burada. Hepsi beni sonsuza dek bu cehennemde tutmak için. Ama çok yakında öğrenecekler: Ölüm artık benim lanetim değil. Silahım. “Bir daha öldüğümde, bu sefer gülerek öleceğim. Çünkü bu kez sıra onlarda.” ⚠️ Uyarı: Bu hikâye sizi rahatsız edecek. Bazı bölümler okurken nefesiniz tutulacak. Bazı ölümlerden sonra kitabı kapatıp bir süre bakmak istemeyeceksiniz. Ama kapatamayacaksınız. Çünkü Atilla bir kez daha gözlerini açtığında, siz de onunla birlikte geri döneceksiniz. #darkfantasy #ölümdöngüsü #isekai #acımasız #kanveintikam Hazırsan, döngü başlıyor. Hoş geldin. Bu sefer kim ölecek?

İstanbul... sokaklarında hapsedilmiş düşüncelerin süründüğünü ve çiçeklerinin kanla sulandığı karanlık şehir. Her köşesinde korkuyu, ihaneti saklayan bir gölge var. Duru Ceylin Öztürk. Gündüzleri bir cerrah, geceleri maskesini takıp hükümete meydan okuyan genç bir kadın: Kasırga. Ve onun karşısında, en az kendisi kadar tehlikeli, maskesinin ardında sırlar taşıyan bir adam: Fırtına. Aynı düşmana karşı, farklı intikamlarla yan yana gelen ve maskelerinin ardına saklanan iki yabancı isim... Fakat maskeler düştüğünde, birbirlerine mi güvenecekler, yoksa birbirlerinin en büyük düşmanı mı olacaklar? İntikam, gerçekten adaleti getirir mi?Yoksa sadece daha büyük bir yıkımı mı çağırır?

Yıllarca öyle anıldı. `Katilin kızı` Adı yok , sanı yok. Herkese katilin kızıydı. ------------ "İsmin ne? "dedi gözlerimin içine bakarak... aylardır tanıyordu beni ismimi bilmiyordu. "Sedef"dedim dik bakışlarımı çekmeden. Derin bir nefes aldı. Aynı odanın içindeydik. Ne zaman bu konuma düşmüştük belli değildi. "Adın ne?"dedi nefesini hissettim. "Katilin kızı"dedim. Bana öyle hitap etmişti hep. Öyle kalsındı....

Güvenmek sevmekti, sevmekse ölümün peşine düşmek. _ Mai İrtihal, Elit kesimin çocuklarının üzerinden alınan intikam, Üst`lerin kararları sonucu ortaya çıkan kanlı oyun yuvasıydı. Yaşları 16 ile 23 arasındaki tüm gençlerin Mavi Kale`ye alınmaları zorunluydu. Mavi Kale denilen bu yerde, sonu çoğunluk ölümle biten ve çok az sayıda kişinin kazandığı, güç ve zeka gerektiren kanlı oyunlar düzenleniyordu. Her oyunun sonunda, kazananlar büyük ödülle ödüllendirilirken, kaybedenleri oyunlardan daha korkunç cezalar bekliyordu. Bu tehlikeli Kale`den sağ çıkmak, içinde hırs ve nefret barındırmayanlar için neredeyse imkansızdı. Halk arasında Mâi İrtihâl, yani "Mavi Ölüm" adıyla anılan bu yer, sona gelinmişliğin zirvesiydi. Her yıl sonunda gelişen ve düzenlenen Mavi Kale`de bu yıl, oyunların zorluk seviyesi daha da artırılmış, final oyunu ise beklenmedik bir şekilde değiştirilmişti. Gençleri tahmin edemeyecekleri bir son bekliyordu. Mavi Kale`de ilk kural; kimseye güvenmemek ve kimseyi sevmemekti.

"Gördüğün her şeyin gerçekliğinden nasıl emin olabilirsin?" Meyra, arkadaşlarıyla birlikte katıldığı bir yılbaşı partisinde kendini bir kavganın ortasında bulur ve bu kavganın sonucunda Meyra ikinci kattan düşer. Gözlerini araladığında olay günü de dahil son bir senesini hatırlamıyordur, üstelik onu bekleyen tek sürpriz bu olmayacaktır. Uyandığında zihninde beliren kişilerle başı derttedir. *** Kapak Tasarımı: Büşra Yörük Tüm hakları saklıdır.

Hayatınız altı üstünden daha güzel olabiliyormuş. Yıkıldıkça daha da sağlam zeminlerde kurulan bir hayat. Yaşamamak için bazen öldürmek gerekirdi. Öldürmek için ise ölmek gerekir. Şimdi anlıyorum, bir yanımda bencilce sevdiğim adam bir yanımda canımdan çok sevdiğim miniğim uyurken her şey anlam kazanıyor. Bu gece ölen tek şey benim içimde ki o umutsuzluk olucaktı. Taa ki camda gördüğüm o yüze kadar öyle olucak sanmıştım. Şimdi ise bir silah sevdiğim adamla miniğim arasındaydı. Seçim yap der gibiydi. Yine seçim yap!

Ajan ve Örgüt Lideri

İncelikle rivayet edilmiş kutsal kitaptan bir adam cümleler okurdu. Kadın adamı dinler ve iman ederdi. Adamın sözcüklerinin kıyısına köşesine kıvrılır, uyuklardı. "Biraz daha dinlemek istiyorum." Kadın, mahmur sesiyle mırıldandı. Adamın gözlerinden inci taneleri gibi dökülen merhamet, kadının yanaklarındaki çukurda birikmeye başladı; ona kıyamıyordu. "Uykun geliyor, Eslem." Kadın, küçük bir kız çocuğu gibi dudaklarını büktü. Adam, o dudaklara buse kondurdu. Kaderleri, pembe bir alın yazısı gibi gözüküyordu. Fakat kaderlerini yazan kalem tükenmişti. Yarım kalan kaderlerini adam ısrarla yazma çalıştı. "Bu evren ve hayat sen varsın diye var. Eğer yoksan yok." Kadın bir aynayla anlaştı; ruhunu sattı. Adam, açık artırmaya çıkmış bu ruhun peşine düştü. İşte bu noktada kaleme mürekkep doldurdu. Yazdı... Yazdı... Ve kadını sevdi.

"Vesvâs: Son Yok" adlı kitabımdaki Zühre karakterinin hikayesidir. (Kan gömleğine yapışmıştı. Titreyen parmaklarımla kumaşın düğmelerini yırtarken, bir anlığına gözlerini açtı. Bakışı, ölümün bile geri çekileceği türdendi. “Dokunma!” dedi, sesi boğuk ama kesin. Sanki her hece bıçak sırtındaydı. “Yaran kötü.” dedim. “Eğer—” “Elini çek!” Bir an bile tereddüt etmeden söyledi. Ama ben çektim mi? Hayır. Diğer eliyle beni itti. Geriye doğru sendeledim düşmemek adına... Tam o anda gözüm, yırtılan gömleğin altından görünen tenine kaydı.Dövmeyle kaplı gövdesinden sanki nereye bakacağımı biliyormuşum gibi göğsündeki dövmeye takıldı gözlerim... Karanlık tenine kazınmış bir yılan… Ve o yılanın dişlerinin hemen altına kazınmış, kanla yazılmış gibi duran bir kelime: MÂRAN.) Herşey köyde, tek odalı bir evde o zamanlar bir çok yaşıtımın hayalini bile kurmaktan çekindiği üniversite hayatına atılımım ile başlamıştı... Fakat işler hiçte istediğim gibi gitmemişti. Okumak uğruna bir çok zorluktan geçtiğim, yıllardır hayalini kurduğum ve nihayetinde okumak için gittiğim o büyük şehirde, insan tacirlerinin eline düşeceğimi bilemezdim? Bu da yetmezmiş gibi dünyanın bir diğer tarafında, koca bir şehri esir almış eli kanlı çete üyelerinin bir taht uğruna yaptıkları güç yarışlarının içine düşeceğimi de bilemezdim? Brezilya... ` Çıkış Yok ` denilen labirenti andıran bu sokaklardan çıkmanın tek bir yolu vardı. En güçlüyü bulmak ve onu yönetmek... Söylendiği kadar kolay olmayacaktı. Bulduğum gizemli kitap ve beraberinde yaptığım büyü ile ödemem gereken bir bedel olduğunu geç farketmiştim. Başıma iyi şeyler gelmemişti. Bana hiç acımamışlardı. Kimseye acımamıştım... Öldürdüğüm insanlar ve uğruma öldürülenler... Ben Zühre... O kadının deyişiyle ansızın gökyüzünde belirip tüm dengeleri alt üst edecek; Kanlı Yıldız.

"Ne tuhaf değil mi?... İnsanoğlu kaderinden kaçtığını zannederken oysa kaderine koşarmış süveyda." ➖️ "Öldürdün beni Vera. Bir gecede bin defa öldürdün." Ölse canı bu denli yanmazdı adamın lâkin Vera canından öteydi. Şimdi nerede ne halde olduğunu bilmediği canı. Cânanı... ➖️ ➖️ ➖️ Ölümü bekleyen bir kadın. Kadını ölümün pençesinden almak isteyen bir adam. Ölüm kan ve silahların gölgesinde filizlenen umutsuz bir sevda. Ve can kırıklarıyla dolu bir hayat. Peki ya aşk, yaşamın tek gayesi miydi? Merhamet hayatın neresindeydi? Kader geçmişin düğümlerini birer birer çözdüğünde umutsuz bir aşktan geriye ne kalırdı? 🥀 🥀 🥀 ❗️Uyarı. Okuyacakların dikkatine! Kitabım kesinlikle ve kesinlikle belirli bir yaş üstü içerikler barındırmamaktadır! Ancak bazı kısımlarında şiddet unsurlarına yer verilmiştir.❗️

Bu bir oyun kazan yada kaybet bu kadar basit ama bu oyun bir çok kişinin hayatından bir şeyler aldıysa anne baba abi kardeş gibi intikam hem onların hem de onların için uğraşanlar içinse duygusal boşluklardan doğan aşklar yılladır kavuşmayanların aşkı yılladır aşkın dibini görenler yılladır aşkı için değişimler yapanlar burası yön ve bizim yönümüz: intikam aşk özlem aile mutluluk

Gecenin koyuluğunda, asaletini gururla göstermek isteyen beyazlar içindeki Ay, bütün ihtişamıyla yeryüzüne ışıklarını yaymıştı. Eskimeye yüz tutmuş yaşanmışlıklarla dolu olan gölün üstündeki tahta yolda ayakta dikilen Efsun’un yüreğindeki ateşin yükselişi, dudaklarındaki acı kıvrılmanın sebebi olmuştu. Başını yukarı kaldırıp gökyüzündeki parıltılara baktı. Parlaklıklarını birbiriyle yarıştıran yıldızları önceden izlemeyi severdi; lakin şimdilerde onları boş gözlerle izlediğini biliyordu Efsun. Üstünde durduğu tahta iskelenin hafif sallantıyla oynadığını fark etti, lakin başını gökyüzünden indirmemişti. Gelenin kim olduğunu, içindeki o garip güvenden ve burnuna ilişen kokudan anlamıştı. Yanında dikilen Aliyle birlikte başını indirdi ve ayın parlaklığıyla ışıldayan gölü izlemeye başladı. Bir müddet sükûnete boğdukları benlikleriyle, ikisi de unutulmaya yüz tutmuş bu iskelenin üstünde yan yana durmuş, gölü izlemeye devam etmişlerdi. Gölün üstündeki tahta yolun kenarlarında yosunlar oluşmuş; üstündeki kurbağaların sesleri, onların sessizliğinin aksine şakıyorlardı. "Gerçek manada başlıyoruz, hazır mısın?" Ali tıpkı görünümü gibi sert olan sesi ile söylemişti. "Hep bu anı bekledim" Efsun içindeki kuvvetli duygularla kirpiklerinin bile titrediğini hissetti. "Kalbimdeki bu acının yankısını kesme vakti geldi," diye devam etti ardından. "Tekrar nefes alabilmemiz için" Ali gölün üstündeki ayın yansımalarında olan bakışlarını Efsun’a çevirdi. "Bu uğurda bir an olsun yok olmasından korkmadığım canımı kaybetmek varsa bile, bitirelim bu işi" Efsun’da başını çevirip Ali’ye baktı. Gökyüzünde, iki ayrı yerde çakan şimşeklerin mükemmel bir uyumla çizgilerini kaydırıp birbirlerine dokundurdukları o anda, Efsun ve Ali’nin de bakışları öyle dokunmuştu birbirlerine. İkisinin de yüzünü aydınlatıp, o sessizliğin mahzenine çekip demirden parmaklıklara hapsetmişti. Ali, karşısındaki Efsun’un dediğiyle yutkunup arkasını dönerek geldiği yöne yürümeye başladı. Geçmişin karmaşıklığı, geleceğin sırlarıyla dolu olan bu hayatta, yaşama gayeleri ikisi için de ne olacaktı?”

Duygularımı ne zaman kaybetmistim. 2. mi ? 3. cinayette mi ? Kurbanlarıma acımayı çoktan bırakmıştım. Hayatımı sonsuza kadar değistirecek bir teklif gelmişti. Ya kabul edecek o cinayeti işleyecek ve sonsuza kadar kaybolacaktım. Yada reddecek , başıma bela alacaktım. ARAS Beyin güzel bir hayatı vardı ve ben o hayatı mahvetmek üzereydim. Bozulan psikolojim , dengesiz davranışlarım sonunda beni tamamen değistirmisti. ÖLÜMÜN SESİ olmuştum. Bir seri katil romanı İlk sayfadan itibaren kan damlayacak !!!

Ölüm, kabullenilmesi en zor gerçektir. Kimileri ölümle yaşar, kimileri ise ölüm hiç yokmuş gibi... Deniz, ölümü kabullenemeyen insanlardan yalnızca biridir. Sevdiği adam, Poyraz`ın ölümüyle hayatı birden altüst olur. Kendi canından geçecek kadar derin bir acı içindedir. Poyraz`ın yanına gitmeyi ve onunla yeniden kavuşmayı aklına koyduğu gece, izlediği bir reklam her şeyi sonsuza dek değiştirir. Bir imkan. Bir olasılık. Ve böylece içinde bir umut tohumu yeşermeye başlar. Ölüm artık bir son olmak zorunda değildir.

Defne, annesini doğumda kaybetmiş, uzun yıllar boyunca anneannesi ve dedesiyle ufak bir kasabada yaşamış genç bir kız. Dedesinin ölümünün ardından, hayatının bu aşamasında babasının yanında olması gerektiğine inanan anneannesi, Defne`nin babasıyla iletişim kurmaya karar verir. Babası Cem Bey ise uzun yıllar sonra kızıyla tanışmayı kabul eder. Cem`in korkaklığı Defne`nin hayalkırıklığı yaşamasına sebep olur. İki yabancı, aynı evi paylaşmaya başladıklarında, aralarındaki boşluğu doldurmanın zorluğunu hissederler. Geç kalınmış bir baba-kız ilişkisinin içsel bir yolculuğunu başlamış olur. Aynı zamanda Defne hem babasına ,hem de babasının yaşadığı çevreye adapte olmaya çalışır. Defne yeni hayatında arkadaşlığı,aşkı ve yeni birçok şeyi daha öğrenecektir.

Hayat upuzun bir yoldur; acısıyla tatlısıyla yaşanır ve sonunda ölünür. Acı, bizi kendimize getirir, intikam ateşini harlar. Hayatımızda tatlı şeyler de vardır elbet; ama her şeyin bir sonu var ya, o da son bulur işte. İnsanlar size yalanlar söyler, kandırır. Kimse sütten çıkmış ak kaşık değildir bu hayatta. En sevdiğiniz bir gün sizin felaketiniz olur, en güvendiğiniz size ihanet eder ve geriye yalnızca kararmış bir kalp bırakır. Ve en sevdiğiniz bir gün ansızın güvercin gibi göğe karışır. Ulaşmak imkânsızdır ama iyi bir yerde olduğunu bilmek güzeldir. Güzeldir ama kırar, çünkü onunla asla buluşamayacağınızı bilirsiniz.

Işığını arayan adam Gölge’de yuva bulmak isteyen kadın. Enkaz altında kalan İki beden… Bir çığlık… Bir sessizlik. Bir sır… Bir ölüm. Bir mesaj; “Film başladı Hazel Özilhan” Bir kaza… Bir uyanış. Bir kadın…ışığın kendisi. Bir adam…karanlığın içinden gelen. İki ruh. İki yara. Bir kader. Doğan bir aşk… Kanlı bir oyun. İki piyon… aynı tahtada. Sırlar. Gerçekler. Acılar. Ölümler. Ve sonunda yalnızca biri… Aydınlığa çıkacak. Işığın Gölgesi, karanlıkta yankılanan bir hikaye.🕯️

" İnancın bittiği yerde yeni bir umut doğar..." Doğum gününde Aylin`in istediği tek şey, biraz sevgiydi. Ama kader ona, hayatını altüst edecek bir gün verdi. Babası onu bir borcun karşılığı olarak satmıştı. Oysa Aylin`in ruhu, kimsenin sahip olamayacağı kadar özgürdü. Gerçekler ortaya çıktığında, sadece hayatı değil, geçmişi de yeniden yazılacaktı. Şimdi Aylin`in önünde iki yol vardı: ya kadere boyun eğecek ya da küllerinden yeniden doğacaktı. **************----------****************** Aylin" Ben senin satılık malın değilim baba! Beni o adamla evlendiremezsin." Yalın" Bu evlilik sandığın gibi bir evlilik olmayacak Aylin! Ben bu evliliği seni bu adamdan korumak için yapıyorum."

Hüzün Kovan Kuşu, kaybolmuş bir aşkın küllerinden yeniden doğmaya çalıştığı, gözyaşı kadar keskin, sevda kadar derin bir hikâye. Karaca ve Kaya... Birbirine zıt, ama birbirine ait iki ruh... Aynı mahallede devamlı itişmeyle geçen çocuklukları, zamanla tutkulu bir aşka dönüştüğünde kimse durduramaz sanmışlardı onları. Babaların öfkesi, kaderin acımasızlığı, ölümün soğukluğunun bile. Ama bir gün Karaca, her şeyi ve herkesi ardında bırakıp gitti. Kaya`nın kalbine saplanan sessiz bir vedayla. Arkasında cevapsız sorular, yarım kalmış hayaller ve bir mezar taşı bırakarak. Yıllar sonra peşinde sessiz acılar, içinde saklı sırlarla geri döndü. Ama artık ne Karaca eski Karaca`ydı... Ne de Kaya affedebilecek kadar aynı adam...

Doğuştan kalp hastası olan Rüya, bir gün doktoru tarafından çok az vaktinin kaldığını ve öleceğini öğrenir. Doktorunun ona tavsiye ettiği, onun gibi zamanı az kalmış insanaların gittiği bir kuruma gitmeye karar verir. Hayatının sırlarla dolu bir adam olan, Yalın tarafından tamamen değişeceğini bilmeden…

" BU BİR AJAN KİTABIDIR" "intikam! intikam istiyorum. Benden alınan he şeyi ,yıllardır dağ taş demeden aradığım annemin mezarını!" dedim bağırarak. Son söylediklerim onu şaşırtmıştı ama hemen toparlandı. " Sana neden inanayım? " dedi. Bana inamasını beklemiyordum. " Bana inanmana ihtiyacım yok" onaellerinle getireceksin!" Desteğiniz benim için en büyük motivasyon sizden isteğim yorum ve yıldızlarınızı eksik etmeyin iyi okumalar❤️❤️

Uyarı Bu kitap Ölüm, zorbalık, şiddet gibi unsurlar içerir hassas olan kişilerin dikkat etmesi gerekir. Melisa yeni bir okula başlar ve hayatının en büyük noktasındadır