"O Doğu`ysa ben Batı`ym." "O siyahsa ben beyazım." Diye haykırdı genç kız. Fakat bu cümleleri kurarken bu hikâyenin aslında Doğu`yla Batı`nın kavuşmasını, siyahın beyaza karışmasını anlattığını bilmiyordu. Öğrendiğinde ise hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Çünkü çoktan kendi hikâyesinde hem kazanmış hem de kaybetmiş olacaktı. Kaybetmek de kazanmak da daha önce onun için hiç bu kadar zevkli olmamıştı.

Yavuz, Nazelif`e doğru bir adım attı. "Şakağından öptüğümden beri çok dincim." Gülümsedi Nazelif. "Pozitif enerji mi verdim?" "Vallahi yaptın bir şeyler." diyen Yavuz bu kez izin almadan yaklaştı Nazelif`in şakağına. Önce ellerini kavradı. Gülümsedi. Gülümsemesiyle öptü şakağından. Geri çekilmek istemedi... "Yavuz?" dedi Nazelif. "Bir gören olacak." "Olsun." dedi Yavuz azıcık geri çekilip. "Olmasın." dedi Nazelif. Dinlemedi Yavuz. Bir kez daha yaklaştı şakağına. Bir öpücük daha bıraktı. Nazelif farklıydı, bambaşkaydı. Çok güzeldi... "Nazelif?" dedi Yavuz sol şakağına öpücük bırakıp. "Çok güzelsin." "Yavuz?" dedi Nazelif. Sağ şakağından öptü Yavuz. "Çok özelsin." . . Asker & Doktor

-Romantik- Onların yaşamları siyah beyaz kadar birbirine zıttı. Çingene kızıydı ne bir yurdu vardı ne bir memleketi. Anasız babasız yetimdi. Sadece göç etiği yerlere yüreğindeki masumiyetin meşalesini taşıyordu... Adam onun masumiyetini alıp kalbine hapsetti hatta öyle derinlere sakladı ki, kendinden bile gizledi... Kız adamın iyi yüreğine sığındı adam onun sahipsiz kalbine. Birlikte yandılar aşkın narına birlikte yürüyüp gittiler uzak diyarlara. Gün geldi hasret çığ gibi büyüdü kalplerinde. Genç adam yine iyi yüreğine mağlup oldu. Ön yargılıydı insanlar merhametten yoksun... Kıramadılar kalplerindeki pas tutmuş zincirlerini de acımasızca yaktılar yıktılar. Kimi hastalıklı bir aşka yenildi kimi ön yargılarına. Yok, saydılar tüm insanların hamurunun çamurdan olduğunu. Buna rağmen bizimle olma dediler git dediler senin aramızda işin yok dediler. Aslen hesaba katmadıkları bir tek doğru vardı; o da aşkın ve sevginin gücü... Onun için kaybeden kendileri kazanan aşk oldu...

17 yıl boyunca güçlü rolü oynayan ve yaralarıyla dost olan Okyanus tüm hayatının yalan olduğunu öğrenince nasıl tepki verir? Peki ya abileri kabul eder mi Okyanus`u? Klasik gerçek ailem kurgusu, gelin işte anacım :)

"Seni bırakacağım. Eğer kaçmaya çalışırsan veya çığlık atarsan ölürsün. Gerçi çığlık atsan bile burada kimse sana yardım etmez. Bu yüzden uslu bir kız ol ve sözümü dinle" Umudun bana sunduğu imkanı fırsat bilerek hemen kafamı onaylar anlamında salladım. Daha az önce elimde olan bıçaklarımın yokluğunu fark etmem uzun sürmüştü. Belki bir umut bıçaklarımı boğazına geçiririm diye düşünmüştüm. "Aferin uslu kız" Güçlü parmaklarını ellerimden ve ağzımdan bırakır bırakmaz hemen ondan uzaklaştım ve az önce yerde düşürtdüğü bıçağımın bir tanesini alarak ona doğru tuttum. Karşımda beni şaşırtan derecede yüzü güzel ve vücudu yapılı bir adam duruyordu. Üstüne giydiği siyah zırh ve belindeki uzun kılıç onu sanki bir muhafız olduğunu gösterir gibiydi. Başında kask yoktu. Bu yüzden yüzüne kan bulaşmış ve uzun dalgalı siyah saçları yüzüne düşmüştü. Yeşil gözleri bedenimi baştan aşağı süzerken titrek elimle bıçağımı ona doğru tutmaya devam ettim. Ondan deli gibi korkuyordum ve o da bunun farkındaydı. Biraz daha onu inceledikten sonra zırhındaki Mortimer İmparatorluğu`na ait arma dikkatimi çekti. Bu oydu. Zayne Robert karşımdaydı. Onu bulmuş olabilirdim fakat yinede emin olmalıydım. "B-ben Zayne Robert`ı arıyorum" dedim titrek sesimle. Karşımdaki adam hiç istifini bozmadan ciddi bir yüz ifadesiyle bana bakıyordu. "Neden?" dedi tek kaşını havaya kaldırıp. Hala elimdeki bıçağı ona doğru tutuyordum. Birşey olsa kazanma ihtimalim yüzde sıfırdı fakat ölmeye de niyetim yoktu. "Yardımına ihtiyacım var. " Artık sesim az da olsa titremeyi kesmişti. Karşımdaki adamın yarattığı gergin atmosfer kalbimi şiddetli bir gümbürtüyle attırıyordu. "Zayne Robert benim." İçim az da olsa rahatlamıştı fakat tam tatmin olamamıştım. Yalan söylüyorda olabilirdi. "Sana nasıl inananilirim?" Heralde canıma susamıştım. Adam beni şuracıkta öldürse kimsenin ruhu duymazdı ve ben kaşınmaya devam ediyordum. Karşımdaki adam bana yaklaştı ve elimdeki bıçağı umursamadan tam dibine sokuldu. "Adımı lekeleme köylü kız. Zayne Robert olmasam sence o yatan ceset ben mi olurdum?" Zayne Robert her zaman kazanırdı. Mortimer da dahil her yerde meşhur olan bir suikastçiydi. Mortimer armalı zırhıda oradan geldiğini gösteriyor olabilirdi. Ona inanıp güvenmekten başka çarem yoktu. Yardıma ihtiyacım vardı ve bu adamın yerde yatan cesetten daha kullanışlı olacağına emindim. Elimdeki bıçağı indirdim ve çantamın içinden dört altın keseyi ona doğru fırlattım. Artık omuzlarımı dikmiştim ve korkumu gidermiştim. Zayne şaşırmış olacakki bana baktı. "Devamını işini bitirdikten sonra vereceğim." Zayne bana bakıp ukalaca güldü. "Bak seeeen. Az önce korkudan altına yapacak olan köylü kızına özgüven gelmiş." Seni aptal diye geçirdim. Karşında prenses olduğunun bile farkında değilsin. Babam bu yaptıklarını öğrenseydi peşine bir ordu yollardı. Ama Zayne`e asla bir prenses olduğumu söylemeyecektim. Babam kesin kaçtığımı öğrenip çoktan peşime beni bulana ödül koymuştur bile. Ona söylersem kesin o da beni geri babama götürürdü.Elimi Zayne`e uzattım. "Anlaştık mı o zaman?" Zayne yeşil gözlerini mavi gözlerime kilitlemişti. Bana şüpheci bakışlar atarken elim havada onun sıkmasını bekliyordum. Sonunda Zayne eliyle elimi sıktı ve aklıma o parmaklarıyla ağzımı kapattığı geldi. Bu düşünceden sıyrılıp şu anki Zayne`e odaklandım. "Pekala köylü kızı. Kimi öldürüyoruz?"

Bensu, babası ile birlikte bomba patlamasında şehit düşerek Güneş tekrardan öksüz kalmıştı. Koruyucu babası ve kardeşi ile tek kalan Güneş, Bensu`nun iki emanetini sahip çıkarak büyür. Kız kardeşi ve mesleği. Güneş büyüdükten sonra Bensu`nun mesleğine ele alarak Hakkari`ye atanır. Hakkari`ye atanmasından 5 hafta sonra teröristler tarafından kaçırılır. Hakkari`de görev yapan Ateş timi ise, Güneş`i kurtarmak görevini alır. Güneş`in öğrencisi olan Alphan`ın babası, Ateş timin komutanı ve yüzbaşı Pars Erdinç ise, Güneş`i kurtarır. Pars, oğlunun öğretmeni ile tekrardan karşılaşınca hikayeleri sonsuz olacak derecede kaderde yazılmıştı. Aslında hikaye, iki yetimhane çocuğu bir hayat üzerinde olan bir hikayeydi...

Gözümden düşen göz yaşımı eliyle tuttu ve parmağından aşağı akmasını izledi, bu yaptığı tuhafıma gitse`de aldırmadım ve yeniden önüme döndüm. "Larmes." Dediği ile ona döndüm ve anlamsızca bir bakış attım suratına. Ne demek istiyordu ki? Bakışlarımı görünce hala havada tuttuğu parmağını gösterdi ve tekrar konuştu. "Göz yaşları..."

bubirfakehesap: Selam bubirfakehesap: Rahatsız olmayacaksan yaşını öğrenebilir miyim acaba? bubirfakehesap: Part time motorculuğunun yanına bir de part time aşk eklemek isterim de (:

Okyanus Etkisi tamamen şans eseri yaşanan, insanın hayatını değiştiren tesadüfi tanışlamalara okyanus etkisi denir

Bir Rıha`nın her karış toprağı,ailesi bir de yıllardır sevdiği kadına ömür olmak için nefes alan, toplumun yıllardır süre gelen töre adı altında hukuk dedikleri sistemin akıl almaz kurallarını ortadan kaldırmaya çalışan ve kendine yaşam sebebi olarak gördüğü kadının dönmesini, şehre adım atar atmaz onunla bir yuva kurmayı hayal edip sevdiğini beklerken canı bildiği kız kardeşi tarafından büyük bir vurgun yiyen adam Efkan Zayhan. Amed`in çocuğundan gencine,gencinden yaşlısına herkesin pamuk yürekli öğretmeni,Füsun Ahzan`ın biricik ve asi kızı Sırma Ahzan 17 yaşındaki kuzeninin berdel diye adlandırılan ama aslında insanların sığ düşünce sistemlerinin ve abisinin bencilliğinin bedelini ödememesi için onun yerine kendi boynuna acımasız ve ateşten farksız bir urgan geçirmesiyle başlayan bu hikaye dillere destan bir sevdaya dönüşür mü ki? Bunu bilemeyiz ama aşkı, bütün duyguların parça parça birleşmesiyle ortaya çıkan olağanüstü bir varlık olarak nitelendirebiliriz. Ve tartışmasız bu parça parça duyguların bir araya gelmesiyle oluşan aşk en olmayacak şeyi bile oldurabilir. Çünkü herşeyden,kendimizden bile kaçabiliriz ama kaderden asla. Sırma Ahzan ~ Efkan Zayhan 💚🌼💚 Konuşmak için dudaklarımı araladım ama o benden önce davranarak bakışlarını telefonuma indirdi. "Her sabah seni uyandıran,yüzünde az rastladığım o eşsiz gülüşe sebep olan, görünce yeşil harelerinin ışıldadığı kişi o mu? Senin ongözlün bu adam mı?" dedi yenik ve fısıltıyı andıran bir sesle, söylediği her bir kelimeyle afallarken son söylediği yüzünden benden bağımsız dudaklarımdan şaşkın bir, "Ne?" döküldü.

Nüket Kozcu, kendi halinde üvey annesinin yaptıklarından hoşnutsuz bir üniversite öğrencisidir. Bir gece bara gider ve tanımadığı bir adamla beraber olur. Ah, yanlış oldu; adamı çok iyi tanıyordur fakat sarhoşluğundan kim olduğunu anlamamıştır. Yakın arkadaşının abisi olduğunu farkettiğindeyse çoktan olayların akışına istemeden de olsa sürüklenmiştir. Nüket Kozcu bu geceyi aklından çıkarmayı planlarken, planları Savaş Akduman`ın planlarına toslar. Savaş Akduman, o gecenin etkisinden kurtulamaz ve Nüket`i beklenmedik bir şekilde kendi dünyasına davet eder. Nüket tarafından aldığı olumsuz yanıtlar ise Savaş`ı durdurmaya yetmeyecektir. Savaş için her şey `Şehvetten` ibarettir, Nüket ise `Aşk` istemektedir. Ya şehvet kazanacaktı, ya da aşk. Arası yok! "Sen satranç oyuncusu gibisin Savaş, hedefi değil hedefe giden yolu seviyorsun." (Nüket Kozcu) "Sen etrafına at gözlüğüyle bakarken birinin de çüş demesi bir zahmet zoruna gitmesin, güzelim." (Savaş Akduman)

Yağmur, çocukluk arkadaşı Emir`e aşkını aralarındaki bağı zedelememek için yok sayarken Emir bambaşka bir ilişkiye yelken açar. Yağmur sevdiği adamı başkasıyla görmeye dayanamazken ondan kaçış planı Kanada`ya aldığı tek yön bilettir. Peki Emir gerçekten düşündüğü gibi onu arkadaşı gibi mi görüyordu ? Yağmur`un anıları, aşkı ve geçmişin gölgeleri onu bırakabilecek mi ? Bu hikayede Yağmur`un öğrendiği en iyi ders İntikam almak bazen o kadar da kolay değildir... Özellikle de en çok seven taraf sizseniz!

Merhaba. Ben okulun tembel, haylaz ve müdürün odasından çıkmayan öğrencilerinden biri olan Yıldız Gece Korkut. Burada size okulun yakışıklı, serseri ve belalı olan çocuğuna aşık olduğumu yazmayı çok isterdim ama ne yazık ki benim kaderimde öyle bir çocuk gördüğüm kadarıyla henüz yok ki öyle bir çocuk bizim okulda bile yok. Tanık olacağınız hikayemde ben tembel ve salak kız okulun en vasat insanına nasıl olduğunu bile anlamadan aşık oldum. Kesin büyü falan yaptı o inek bana! Ben! Okulun tembeli Yıldız Gece Korkut! Okulun birincisi, herkesin alay ettiği, iğrenç gözlükleri olan, özgüvensiz, iki lafı toplayamayan, saç kesimi demode ve dersten başka bir şey düşünmeyen Ali Levent`e aşık oldum! -Evet şimdi okumaya başlayarak benimle dalga geçmeye de başlayabilirsin. Haklısın çünkü ben bile kendime her gün lanet ediyorum! ** *Hikayedeki şiirler tamamen bana aittir. Not; Bu bir değişim hikayesi değildir. Bu bir kızın karşısındakini olduğu gibi kabul edip sevdiği bir hikayedir.

Barzan Aşiretinin son oğlu, Azad Barzan. Barzan`ların en güçlü oğlu. Ailesinin göz bebeği. Babasından sonra aileyi temsil edecek tek kişi. Annesi , ve babası oğullarının evlenmesini istiyordu. Ama annesinin ve babasının uygun gördüğü kızı istememişti Azad. Çünkü onun yüreğinde başka biri vardı. Rojin. Rojin , Azad`ın her şeyiydi. Peki ya Azad Rojinin her şeyi miydi ? İki düşman aşiret , ve imkansız bir aşk hikayesi. Bu aşk iki aşireti ve iki insanın hayatını nereye sürükleyecekti? " Ben seni seviyorum Rojin. " "Hayır Azad. Sen sadece sevilmeyi seviyorsun. " [TANITIM BÜLTENİNDEN]

Kendi numarandan okulda hoşlandığın çocuğa yazacaksın fakat numarayı yanlış yazdığın için ünlü futbolcu Barış Adin’e yazarsin…

Arkadaşlarımla birlikte çıktığım yolculukta uzay gemimizin korsanlar tarafından vurulması sonucu kendimizi bilinmeyen bir gezegende bulduk. Üstelik beşimiz de aracımızın yakıtı olan altını bulabilmek adına hiç bilmediğimiz bu gezegende farklı koordinatlara dağılmak durumunda kalmıştık... Burada bulunacağım süre zarfında tek amacımın uzay gemimizin yakıtı olan altını bulmayı başarmak olduğunu sanmıştım. Ancak yanılmışım... Başıma daha büyük bir bela geldi. Bir sürüngen benim peşime takıldı. Kendilerini Naga türü olarak adlandıran bu sürüngenler fazlasıyla inatçı ve bir o kadar da zorlayıcı olabiliyorlardı. Haliyle beni isteyen bu yılan da fazlasıyla inatçıydı. Ondan kurtulmayı başarıp bu gezegenden çıkmak için gerekli olan altını bulabilcek miydim? İşte bu tam bir muammaydı.

Ben kralın biricik kızı, krallığımızın yegane prensesi Katherine Bloom`um. Her zaman ne istersem elde etmiştim. Kralın kızı ve aynı zamanda tek çocuğu olduğum için bana hiç bir zaman saygıda kusur edilmemişti. Haliyle durumlar böyle olunca azıcık da olsa şımartıldım diyebilirim. Ancak yinede ben bu gücümü insanlara karşı kötü kullanmadım. Her zaman mütevazi bir kişi olmaya çabaladım. Hayatım normal seyrinde devam ederken aklımda kocaman bir ejderha tarafından kaçırılıp onun tutsağı olmak elbette yoktu.

Ölüm bazen hiç olmadığı kadar yakındır sana. Karanlıkta bir yerlerde seni bekliyordur. Ya da hayatını çalacak bir ihanet... Ne kadar kaçmaya çalışsan da hep peşindedir. Karanlık bir gölgedir belki. Ya da peşinden gelen bir hayalet. ... Güneş tesadüf eseri bir vampirle karşılaştığında gerçek kimliğini sorgulamaya başlar. Bir insan olmadığını ve vampirlere karşı açık bir hedef olduğunu öğrenir. Girdiği karanlık dünyada hayatta kalma mücadelesi içindedir.

Şeytan, meleklerden uzaklaşmaya başladığında özgür olacağını zannetmişti, halbuki sadece yalnız kalmıştı. "Nietzsche der ki; beni öldürmeyen acı, güçlendirir."

Dünyaca aranan katil, Sıla arkadaşının ölümü ile aşık olacağı kurbanını bulur sorun şu ki öldüreceği kurbanıda bir katildir...

Mezun olduktan sonra bir kafe işleten Nazlı, dükkan sahibinin onu çıkarmasıyla yeni bir dükkan arayışına girer. Bu süreçte çocukluk arkadaşıyla yaşayan Nazlı, arkadaşıyla evden de çıkmak zorunda kalırlar. Böylece yeni bir mahalleye taşınan ikiliyi yeni maceralar beklemektedir. “Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar: ya bir insan yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir.” der Tolstoy. Bizim hikayemiz de böylece başlamış oldu.

💫 💔Bu hikayede herkes birini sevdi ama kimse birbirini sevemedi. * Şimdi durun ve hayal edin. Çok tatlı, sevimli bir çift var ve bu çift herkesin gözdesi. Bir de kıza aşık bir erkek hayal edin, kıza olan aşkından vazgeçmeyen bir erkek.. Siz o erkeğe ne diyordunuz, hım kötü karakter? İşte ben bu hikayenin kötü karakteri Serkan Şardağ Sizler her zaman benim gibi insanlara kötü karakter gözüyle baktınız fakat hanginiz iki dakika durup olayları benim gözümden anlamaya çalıştı? Hanginiz benim gibi olan insanları kötü görmek yerine aslında sadece aşık bir adam olduğumuzun farkına vardı? Ah, hala aklınızda şüpheler mi var? O zaman gelin ve kötü karakterin hayatını okuyun.. Belki de o zaman bizi asıl kötü yapanın sizler olduğunuzu fark edersiniz.. ✨️ ``Peki şimdi ben size soruyorum. Ya kitabın yazarı taraf tutuyorsa? Hiçbiriniz bunu düşünmemiştiniz değil mi? Unutmayın sevgili okurlar ben Serkan Şardağ, klasik bir kötü karakterim. Ve şunu biliyorum ki biz kötü karakterler yazarın taraf tutmaları yüzünden ortaya çıkmış oluruz. Şayet yazar taraf tutmasa onlar iyi biz kötü olmazdık. Evet yanlış şeyler yapabilirdik ama kötü olmazdık ve final bölümünde bize de mutlu bir paragraf düşerdi. Ve siz yazarlar, harcadığınız kötü karakterler kadar harcanmayı hak ediyorsunuz...`` -Serkan Şardağ

Leyla, yattığı hastane odasında ölümü bekleyen bir kadındı. Yalnızlığında boğulmasına ramak kala eline aldığı telefondan bir numara salladı. Ve salladığı numara, hapishanede yaşayan bir mahkuma aitti. 📮 Leyla: Konuşacak kimsem yok. Bir çiçeğim bile yok. A: Çiçeklerle derdin ne senin? Çok çiçek istiyorsan git kendine saksıda çiçek al. Her neyse, benim de konuşacak kimsem yok ama senin gibi zırlamıyorum. Leyla: Çiçeğinde mi yok? A: Çiçeğim de yok manyak karı. Leyla: Karı değil, kadın. Ayrıca kadın olduğumu nereden anladın? A: Hangi erkek konuşacak bir çiçeğim bile yok diye zırlar ki? Leyla: Haklısın, o zaman sen de erkek olmalısın. Neyse, bak senin de konuşacak kimsen yokmuş! Neden birbirimizin mesaj arkadaşı olmuyoruz?

"Resim sergisinde gördüğü kıza her sergisi olduğunda ona beyaz bir gül gönderir ve onu gördüğü sergiye hitaben yazdığı tek kelimelik bir not ekler: Nâme"

Şırnakta bir karargâha araştırma amaçlı giden psikolog (Selin) tamamen beklediği şekilde orada istenmemektedir. Bir sürü adam ve onların ön yargılarının olduğunu bilse de ilk işi kendini kabul ettirmek için elinden geleni yapmak olacaktır. İstenmeyeceğini bile bile gittiği bu yer ve araştırma onun için manevi bir öneme sahipken artık sıkı dostlukların ve aşkında anlamı olmaya başlamıştır. Bir yerde hayatın acımasızlığı ve duygularını göstermemeyi sevmesi yüzünden kendi aşka kapamış bir kadın (Selin) diğer tarafta kendini işe adamış hem korkuları hem de mesleğinin zorluğu yüzünden aşık olmayı hatta bir kadını bile aklına getirmeyen bir komutan (Mete). İkisinin tek ortak noktası Mete`nin kurtardığı bir köpekken (Luna) zamanla birbirlerine olan ilgileri de katılmıştır.