Bilinmezliğe ne kadar karşı koyabilirsiniz? ... Boynumdaki soğuk demir aniden tenimden ayrılıp yere düştüğünde baygın bakışlarım pencereden yatağın yanına kaydı. Bir yandan uzun süre nefessiz kalmanın etkisiyle öksürüyor, derin derin soluklar alıyordum. Yatağın yanında benden başka bir kişi olması gerekirken iki kişi vardı. Biri beni az önce öldürmeye çalışan kişiydi ve yüzü bana dönüktü, yatağa daha yakın bir yerde duran kişiye korkuyla bakıyordu. Kimdi beni ölümün huzurlu kollarından ayıran? Boynumdan süzülen sıcak kanımı hissettiğimde elimi morardığına emin olduğum boğazıma götürdüm, az önce bıçağın açtığı biraz derin, ince ve uzun olan yarayı tuttum ama acı hissetmedim. Beni öldürmeye çalışan adam, arkası bana dönük olan uzun boylu adama bıçağı savurdu ama sanki orada hiç kimse yokmuşçasına bıçak adamın içinden dumana temas etmiş gibi geçip gitti. Görüntüyü gördüğümde gözlerimin irileşemesini engelleyemedim, ne yani hayaletler gerçek mi? Yoksa bu başka bir şey mi, sonunda kafayı mı yiyiyorum? Açıklama: İnce, karanlık sınırlar... Berfin, zihninde sürekli yaşadığı karanlık bir mağaradan sıyrılmaya çalışırken bir yandan da geçmişini hatırlamak için çabalıyor. Bir gün yaşadığı korkunç bir olay sonrasında hafızasını kaybeden Berfin, terapilerle geçmişine dönmeye çalışırken rüyalarında ve gerçek hayatta yaşadığı olaylar arasındaki ince çizgiyi fark edememeye başlar. Karmaşık duygularla baş etmeye çalışırken yaşadığı her olay onu daha da derin bir kuyuya itiyor. Berfin, geçmişini aydınlatmak için verdiği mücadelede hem kendi iç dünyasıyla hem de dış dünyadaki zorluklarla karşılaşıyor. Bu kurgu, hafıza kaybı, kimlik arayışı, fantastik evren gibi derin konuları ele almaktadır. Berfin`in içsel yolculuğuna eşlik ederken, insanın zihninin karmaşıklığı ve dayanıklılığı hakkında düşündürücü sorularla karşılaşacaksınız. Roman; fantastik, psikolojik gerilim, gizem gibi unsurlarını bir araya getirerek sizi ilk sayfadan son sayfaya kadar sürükleyici bir deneyime davet ediyor. Yayımlanma Tarihi: 13/03/2025 NOT: Bölümlerin başındaki "༆" simge bölümlerin kendisi olduğunu ifade etmektedir. Bölümlerin başındaki "༄" simge bir sonraki bölümün kısa bir kesiti olduğunu ifade etmektedir.

Asya, küçük yaşta annesini kaybettikten sonra teyzesi ve eniştesi tarafından Azerbaycan’a götürülür. Yıllar boyunca orada büyüyen Asya, bazı sebeplerden dolayı yeniden Türkiye’ye döner. Ancak eski dostunun izini sürerken, kendini bambaşka ellerde, bambaşka bir hikâyenin içinde bulur... Aşkın, nefretin ve keskin duyguların iç içe geçtiği dördüncü kitabımla karşınızdayım, sevgili okurlar... 💫

Baş karakterimiz Alya Aydın, İstanbul’da babası ve annesiyle birlikte yaşamaktadır. Ancak trajik bir şekilde annesini bir trafik kazasında kaybeder. Bu olayın ardından babasıyla birlikte İzmir’e taşınmak zorunda kalırlar. Yeni şehirde, babası Alya’yı bir devlet okuluna kaydettirir. Devlet okulunda bir gün yapılan bir duyuru hayatını değiştirir: Demirhan Koleji’ne 5 burslu öğrenci alınacaktır. Alya, bu sınava katılır ve büyük bir başarı göstererek %100 burslu olarak koleje kabul edilir. Okula başladığında, yanında 5 yeni arkadaşıyla birlikte hayatının belki de en heyecanlı dönemine adım atar. İlk günlerinden birinde, Alya Aras Demirhan ile karşılaşır. Aras, sert ve kendine güvenen bir karakterdir ve aralarında ilk başta çatışmalar yaşanır. Hikaye ilerledikçe Aras, Alya’ya karşı karmaşık duygular beslemeye başlar. Başta zorbalık ve sert davranışlar Alya’yı etkilerken, zamanla Aras’ın bu davranışlarının ardında gizli bir sevgi ve takıntı olduğu ortaya çıkar. Alya ise başlangıçta Aras’ı sadece bir “düşman” ya da “rakip” olarak görür, ancak Aras’ın hisleri ve ilgisi hikaye ilerledikçe Alya’nın hayatında önemli bir yer edinir.

Son günümdü o gün özgürlümün son günü mutlulumun ve özgürlümün ben sema ben bir adam tutsak edildim ve bunu kendi elerimle yaptım .......

Ben, Beritan… Töre evliliğinin, yani berdel geleneğinin kurbanı olan bir kadınım. Kendi isteğim dışında, hiç beklemediğim bir anda, bilmediğim bir hayata sürüklendim. Karanlık bir noktaya, soğuk bir yabancıya, hiç tanımadığım bir adama adım atmak zorunda kaldım. Ve o adımı atmamdaki sebep ne sevgi ne de istekti. Sadece bir kefaretti… Bir bedeldi. Bir borçtu. Ve benim kaderim, abimin hayatını kurtarmak için ödenen bir anlaşmaya sıkışıp kaldı. Bana öğretilen tek şey, bir kadının varlığının ailesinin borçlarını kapatmak için kullanılabilecek bir araç olduğuydu. Ve ben de o araç olmuştum. O adam… Tanımıyordum onu. Gözlerinde bana ait hiçbir şey yoktu. Ne bir tanıdıklık ne de bir sıcaklık… Sadece derin, uçsuz bucaksız bir soğukluk. Aramızda ne bir bağ vardı ne de bir ortaklık. Aynı çatı altında yaşayan, birbirine mecbur iki yabancıydık. Ve bu evlilik… Bir anlaşmaydı. Bir zorunluluk. Ama her geçen gün, her dakika, her nefeste… İçimden bir şeyler kopuyordu. Aşk yoktu. Sevgi yoktu. Aramızda yalnızca intikam vardı. Kırılmış, kararmış kalplerin oluşturduğu dipsiz bir boşluk… O adamın varlığında kayboluyordum, gözlerindeki soğuklukta eriyordum. Onun da bana karşı bir hissi yoktu. Ne bir ilgi ne de bir beklenti. Sadece birbirimize yabancıydık. Ve bu yabancılık, her geçen gün daha da büyüyordu. Ama sonra fark ettim… Sessizlik, bazen kelimelerden daha fazlasını anlatır. Onun gözlerine her baktığımda, o buz gibi bakışların ardında bir şeylerin gizlendiğini hissediyordum. Acı mıydı, öfke mi, yoksa geçmişin küllerine gömülmüş bir pişmanlık mı, bilmiyordum. Ama orada bir şey vardı. Ve beni en çok korkutan şey şu: Ya o soğukluğun ardında saklanan şey, bir gün bana dokunursa… Ya ben de değişirsem? Bu bir oyun değil. Bir masal hiç değil. Kimse mutlu bir son vaat etmiyor. Ama içimde bir korku var. Ya bu zorunluluk, hislerimi benden çalmak yerine bana bilmediğim bir şeyi öğretirse? Ya nefretin içinde sıkışmış duygular, zamanla başka bir şeye dönüşürse? Ya o adam, bir gün bana gerçekten bakarsa… Ve ben de ona bakmaya başlarsam? Bilmiyorum. Tek bildiğim şey, içimde sessizce büyüyen bir ihtimal. Ve en çok korktuğum şey, o ihtimalin bir gün gerçeğe dönüşmesi…

Siz; kim olduğumu merak edersen hiç çekinme ara beni Kimliksiz; psikopat herif ararım merak etme Kimliksiz; bulursam ne yapacağıma inanmazsın... Siz; ben seni muhatap almıyorum. Yürü anca gidersin... Kimliksiz; kim olduğunu öğrendiğim zaman kaçacak delik arayacaksın; benden söylemesi...

Karanlığın içinden yükselen bir sessizlik vardı... Bazılarına göre, kaçılması gereken bir duygudur. Ama biz kaçmadık. Biz Korkununun Kalbine yürüdük.

Alerin, hayatı boyunca kimseye söyleyemediği bir gerçekle yaşar: Gölgeler ona bazen fısıldar… bazen de dokunur. Bunun bir hayal mi, yoksa onunla doğan bir karanlık mı olduğunu asla çözememiştir. Ta ki bir gece, ormanın sessizliğinde ortaya çıkan gizemli yabancı Vale ile karşılaşana kadar. Vale’nin bakışları Alerin’in tüm sırlarını görüyormuş gibidir. Söylemediği şeyler, söylediği şeylerden daha ağırdır. Kasabada tuhaf olaylar baş gösterdikçe — insanların kaybolması, gölgelerin şekil değiştirmesi, gecelerin tehlikeli bir sessizliğe bürünmesi — Alerin hissettiği karanlığın gerçek olduğunu anlar. Ve Vale, bu karanlığın tam merkezindedir. Alerin, Vale’nin onu korumaya çalıştığını biliyordur… Ama Vale’nin aynı zamanda ondan sakladığı bir şey vardır. Gölgelerin peşinde olduğu güç, Alerin’in taşıdığı bir sırdır. Bu sır açığa çıkarsa ikisi de geri dönüşü olmayan bir savaşın içine sürüklenir. Alerin, içindeki gölgeyle yüzleştikçe Vale’ye daha çok yaklaşır; Vale ise her adımda ondan uzak durması gerektiğini hatırlar. Çünkü bazı gerçekler sevdiğin kişiyi korumak için susmayı, bazı sırlar ise onu kaybetme pahasına konuşmayı gerektirir. Gölgeler yaklaşırken ikisi de bir seçim yapmak zorunda kalır: Kaderin çizdiği yol mu? Yoksa birbirlerini seçmek mi? Ama gölgelerin fısıldadığı tek bir uyarı vardır: “Her seçim bir bedel ister.”

Braking Ailesi, yeni köşklerine gidiyorlar, fakat olacaklardan habersizler. Bakalım başlarına ne gelecek?

Darsel ailesi, beşiz çocuklarından birinin tehlikeli bir lanetle doğduğunu öğrendiğinde, onu herkesten saklamaya kalkar. Ancak hiçbir sır sonsuza dek sürmez. Yalnızca bir gecede Tanrının laneti büyük bir yıkıma sebep oldu. Masallarda hiçbir zaman öcüler kazanmaz. Bu hikaye, mutlu sonla biten masalların iç yüzü… 🍎🍎🍎 Bu kitabın tüm hakları saklıdır. Çoğaltılması veya herhangi bir şekilde kopyalanması durumunda yasal işlemler uygulanacaktır!!!

(Kapağı sonra tasarlarım.) Aynur ile Yağız küçükken aynı mahallede büyümüş, ama biri taşındığı için bağları kopmuş iki çocukluk arkadaşıdır. Yıllar sonra bir sonbahar günü tesadüfen karşılaşırlar. Aynur bir ilişki travması sonrası kalın duvarlar örmüş biridir. Yağız ise dışarıdan cool, ama içten içe aşırı duygusal biri. Ama sorun şu: ikisi de geçmişleriyle hesaplaşmadan tam olarak birbirlerine yaklaşamıyor. Aynur: “Keşke o zaman gitmeseydim.” Yağız: “Keşke cesaretim olsaydı seni durdursaydım.” Kitap boyunca ikisi de “keşke”lerini aşmayı öğrenir.

Bazen yazdığın bir hikâye… Aslında senin hikâyendir. O, sıradan bir fantastik-korku yazarı gibi görünüyordu. Kâbuslarla örülü hikayeler yazıyor, kaleminden karanlıklar doğuruyordu. Ama hiçbir zaman farkında değildi: Yazdığı hiçbir şey hayal ürünü değildi. O, aslında düşmüş bir ırkın kanatlı, lanetli mirasıydı. Unutulmuş bir kaderin içinde, insan formunda yetişmişti. Ve her yazdığı satır, başka bir diyardaki gerçek bir acıyı, ihaneti, kanı çağırıyordu. Ta ki… son romanını yazana dek. Son kitabının finalinde, baş karakterine tarifsiz bir trajedi yaşattı. Ruhunu paramparça edecek bir ölüm yazdı, ve tam o anda, gerçeklik çatladı. Kaleminden doğan evren onu içine çekti. Ve yazar, kendini kendi yarattığı dünyada buldu… Üstelik bir lanetin bedeninde: Yazdığı erkek baş karakterin katilinde. Artık yazgı tersine dönmüştü. Bir zamanlar kalemle yarattığı kahraman, şimdi karşısındayım, ve onu öldürmüştü. Öfkeliydi, Ona karşı. Kendine karşı. Kendi ölümüne karşı. Yazar, bu evrende kendi kurduğu cehennemi yaşadı. Ve sonunda tekrar öldü. Ama hikâye orada bitmiyordu. İkisi de farklı bedenlerde, başka bir dünyada yeniden doğdular. Geçmiş sisliydi. Ama kalplerde bir iz vardı. Aşkla başlayan bu yolculuk, nefretle dövülen bir aşka evrilecekti. Bazen kader, mürekkep değil kanla yazılır. Ve en karanlık hikâyeler… en derin bağların doğumudur.

Güzel olacağını umuyorum.

Bir yanda on beş yaşında ailesi tarafından zorla evlendirilip yıllarca bir odada hapsedilen kız ve doğduğu toprakları sevse de törelerini sevmeyen bir adam... Evlendiği adam tarafından tam sekiz sene evin içindeki bir odaya hapsedilen kız, bir gün kocasının ölmesiyle özgür kalır ve tekrar onu zorlayan ailesine dönmemek için hiç tanımadığı bir adamdan yardım ister... Diğer yanda görücü usulüyle olsa da sevip sevildiğini düşünen bir kadın, kocasının kuma getirmesi üzerine onu boşar ve hayatta kalmak uğruna Ağaların Ağası olarak görülen bir adama sığınıp kendine yeni bir hayat kurmak isterse neler olur sizce? Hadi gelin, birlikte Sedef ve Asmin`in hikâyesine bakalım. Birbirini hiç tanımayan bu insanlar neler yapacak?

Dokuz yıl... Ilgın, ailesinin trajik kaybıyla paramparça olan hayatında, dinmeyen bir intikam ateşiyle yanıp kavruldu. Adalet arayışı, onu geçmişin karanlık sırlarına sürüklerken, ruhunda derin yaralar açtı. Ancak kader, karşısına umulmadık birini çıkardı: Karanlık geçmişiyle, sıradan bir asker olan Kaya. Ve bir an... Ilgın`ın gözleri, Kaya`nın derinliklerinde kaybolduğunda, geçmişin tüm hayaletleri yeniden canlandı. O gözlerde tanıdık bir acı, saklı bir sır ve belki de kendi hikayesinin kayıp parçaları vardı. Kaya`nın varlığı, Ilgın`ın intikam dolu dünyasını altüst ederken, ikisi de kendilerini ölümcül bir fırtınanın tam ortasında bulur. Saklanan sırlar, tehlikeli düşmanlar ve beklenmedik ihanetlerle yüzleşen Ilgın ve Kaya, birbirlerinin yaralarını sarmaya çalışırken, bu çarpışma onları sadece intikamdan daha fazlasına sürükleyecektir. Gizem, iç çatışma ve tutku dolu bu hikaye, sizi soluksuz bir maceraya, aşkın ve fedakarlığın sınırlarını zorlayan bir yolculuğa çıkaracak.

Elara, sıradan bir geceden yaptığı astral seyahatin onu bambaşka bir evrene sürükleyeceğini asla tahmin etmez. Hayatta yalnız kalmak,ruhun bedeninden ayrılması gibidir. Ve elara bunu laf üzerinde bırakmayıp deneyimlemek istedi. Astral evreninde hayatta kalmaya çalışıyor,kimse sesini duymuyor. İsteyerek geldiği bu evrenden kurtulmaya çalışıyor. Astral diyarda karşısına çıkan gizemli birisi, hem rehbercisi hem de kalbinin hiç bilmediği bir sızısı oldu. Peki o , gerçek dünyaya uyanacak mı... Yoksa astral tutsak olarak kalmayı mı seçecek ? Astral kapılar açılıyor. Kaçmak mı, kalmak mı? Seçim Elara`nın.

Bazen korkuların üzerine gitmek gerekir... Bazen korkularla savaşmak ve onları yenmek bizim en büyük zaferimiz olur. Ve bazen o korkuların arlasında büyük bir gizem vardır ve o gizem Rüzgarın Sustuğu Gece ortaya çıkar. Riven Selari, çocuk yaşta zorla evlendirilmiş, hayatı elinden alınmış bir kadın. Kendi çocuğuna bile yetemeden, zorluklara katlanmış bir anne. İşte tam o anda, umudun ve adaletin simgesi Kara Pençe Özel Deniz Kurtarma Timi çıkar karşısına. Yemen’in gölgesinde, masumları kurtarmak, çocuk kaçakçılığıyla savaşmak ve karanlık sırları ortaya çıkarmak için görev yapan altı kişilik bu tim; lider Kaptan Rüzgar Karayel ve onun gölge, beyin, kaos ve hayaletleriyle birlikte, hayatı değiştirecek bir operasyonun içinde bulur kendini. Riven’in geçmişi, Amara’nın geleceği, timin cesareti ve karanlığın sırları bir araya geliyor… Ve ortaya çıkan gizem, Rüzgarın Sustuğu Gece ile herkesin nefesini kesiyor. Adalet, aşk ve hayatta kalma mücadelesi… Masumlar için savaşmaya hazır mısınız?

Lavin, uğradığı ihaneti karşılıksız bırakmamak için karanlık bir dünyada 𝐊𝐀𝐑𝐀 𝐊𝐀𝐑𝐆𝐀 olarak yükselişe girdi ve tüm acımasız liderlere ismini diz çöktürerek bir diken değil, 𝐊𝐀𝐑𝐀𝐃𝐔𝐌𝐀𝐍 olduğunu duyurdu. Polis memuru olması ise bu tavırlarına zıt kutup oluyordu. ​𝐃𝐔𝐌𝐀𝐍, onun hem kefareti hem de alnına yazılmış kaderiydi. Lavin, yeminini mi yoksa Duman`ın vaadini mi seçecekti? Lavin kara karga mı olacaktı, yoksa karlav mı? 𝟏𝟖+ 𝐈𝐂𝐄𝐑𝐈𝐊𝐋𝐄𝐑 𝐌𝐄𝐕𝐂𝐔𝐓𝐓𝐔𝐑. ​

Yardım etmek istemişti sadece sonucunun böyle olacağını bilse bile yine yapardı. Karanlıktan korkan birini karanlığa hapsetmişlerdi, korkmuştu ama mücadele etmişti. Başarıp başaramadığını henüz kendi bile bilmiyordu. O gün bir kız çocuğunu kurtarmıştı ama kendi içindeki çocuğu öldürmüştü... Ölmemişti ama artık yaşamıyordu da. "Bazı acılar sessizdir, ölüm gibi..."

Hiç tanımadığınız bir yabancıyla yazışarak günlerce gizemini çözmeye çalıştığınız ve bunun üzerine ipuçları da eklenince işin içinden çıkılamaz hal alan bir duruma girdiniz diyelim... Ne yapardınız? Gelin, Ronya ile bu gizemi ve o yabancıyı çözmeye çalışalım. Aşkın bu takıntılı halini birlikte okuyalım. 26.03.22 | Tüm hakları saklıdır. |

`Sevmek için sebep aramadım, sesi yetti kalbime` diyen AHMED ARİF misali sesi yetti kalbime ama zihnim bütün gerçekleri önüme atıyordu biz zaten normal bile değildik töreye gitmiş iki genç lakin sevdanın olduğu yerde mantık hep yenilirdi peki benim kalbim, mantığım ve ilerleyeceğim yol sonumumu yoksa ömrümümü belirleyecekti bu ikilemde aşk mı galip gelicek`ti intikam mı?

O çok yakınımızda, ellerimizin arasında; nefesi nefesimize karışıyor, saçlarımızı okşuyor parmak ucuyla. İşitiyorum buğulu sesini camlarımda ve her buğulu ses yankılandığında derinlerinde her bir kuyunun, yeniden düşüyor zemine; iki metre üzerinden. Rattenberg, kurucusuz; kendi başına kalmış bir halktır. Bir gün, topraklarının etrafı çevrilir; art arda unutulacak, yosunlaşmış sözler verilir yeni babalarına. Halk, hiyerarşinin acı tadıyla tanışır ve bir bataklığa düşer. Bu bataklıktan, iki metre üzerine çıkmak da onların elindedir; bir ömür çamura bulanmak da. " Belki de, çamura bulanmak, onun izleriyle yıkanmak ve alnının ortasına kara bir leke gibi balçığın ismini kazımak; iki metre üzerine çıkmaktan, kalabalık salonlarda titreyen sesini aramaktan daha huzur vericidir..."

“Nefes almak bile ölüme sürükleyecekse neden saklanıyorsun? Uyuduğun rüyadan uyan. Gökyüzüne bak. Yaşamak, ölmek demektir; ne kadar yaşarsan o kadar ölürsün. Kafan karışıyorsa henüz yeterince ölmemişsindir. Mutlu ölümler…”

Şehrin karanlığı, geceleri sadece sokak lambalarını değil, insanların vicdanlarını da boğuyordu. Ve bu şehirde kimsenin günahı gerçekten saklı kalmazdı... Cinayet Büro`nun en sert ismi Komiser Cihangir, öfkesini içinde taşıyan, karanlık bakışlarıyla suçluların titrediği bir adamdı. Ekip arkadaşları Eren, Sait ve Elif`le birlikte, şehrin en karmaşık dosyalarını çözüyor; her vaka, onların psikolojisini biraz daha derine çekiyordu. Bu şehirde cinayetler sadece kanla değil-geçmişle, sırlarla ve intikamla işleniyordu. Ve bir gece... Bir ceset, tüm dengeleri altüst etti. Aynı gece, meraklılığı başına dert açmaktan hiç çekinmeyen genç gazeteci Vera, tesadüf gibi görünen bir ayrıntının peşine düştü. Soğukkanlı, sezgileri keskin, tehlikenin içine yürümekten korkmayan bir kadındı. Gazetecilik içgüdüsü onu olayın merkezine çekerken, farkında olmadan Cinayet Büro`nun en tehlikeli dosyasına adım atıyordu. Her şey, Cihangir ve Vera`yı aynı karanlık gerçeğin iki ucunda buluşturacaktı. Birbirlerinden nefret etmeleri için onlarca sebep varken... Gerçeğe ulaşmak için tek seçenekleri vardı: Birbirlerine güvenmek. Ama bu şehirde güven... Bir cinayet kadar tehlikeliydi.

Hayat, bazen gözlerimizin göremediği acılarla doludur. Küçük masumlar, en kırılgan oldukları yaşta, bazen biz yetişkinlerin görmezden geldiği zorluklarla karşılaşır. Bu kitap, işte o masum kalplerin, küçük ellerin ve sessiz çığlıkların hikayesidir. BEN KÜÇÜKTÜM BÜYÜDÜM ACIYLA YAŞAMAYI ÖĞRENDİM (LEYLA`NIN HİKÂYESİ)