Basit bir üniversite öğrencisi olan Adelya Gümüş, hayatına giren bir adamla alt üst olur. Kendisine dair bilmediği tüm gerçekler teker teker açığa çıktığında, kaçması gereken bir tehlike olduğunu fark eder. Aşık olduğu adam ve saplantılı aşığı arasında sıkışıp kalan Adelya hangi yolu seçecekti? Tüm ülkeyi avucunun içinde tutan bir adamdan nasıl kaçabilirsin ki? Ona karşı çıkamazsın, ondan saklanamazsın, o bilmeden düşünemezsin bile. Bu, kazanabileceğim bir savaş değildi. Beni istediği andan itibaren artık ona aittim.

"Beni gerçekten karanlığa hapsetmekle tehdit ediyorsun?" diyerek gülmeye başladı. Evet belki karşısındaki insan normal biri değildi fakat o da normal biri sayılmazdı. Sözlerine "Böyle bir durumda sadece bu benim için bir ödül olur." diye devam ederken gerçekten eğleniyor gibi görünüyordu.

Tüm hayatını sadece kendi doğruları için yaşayan bir adam aşık olursa ne olurdu? Bir gece de adamın doğru bildiği ne varsa yıkılmış ve odak noktası değişmişti. İki farklı dünya ve iki farklı insan nasıl bir arada yaşardı ki? Yalnızlığı kendine uşak etmiş bir adamla tüm hayatını kalabalığın içinde geçirmiş bir kadın aynı çatı altında yaşayabilir mi? Adam yalnızlığı kendine kalabalık ederken kadın kalabalığın içinde yalnız kalmıştı. Hayatta her şey olurdu peki bunu kendimize nasıl uyarlarız?

Melek, üniversite okumak için İzmir`deki köhne bir mahalleye taşınır. Mahalleyi yöneten Karahan Çakır`ın dikkatini çeker, ancak onlar melek ve şeytan kadar farklıdırlar. Kara, onunla anlaşmak için ortak bir yol seçer. Kitaplar... "Kara bana hoş geldin demişti ilk olarak. Öyle başladı onunla karalara bürünmemiz. Şeffaflarımı çekip alacaktı, öyleyse bana da hoş bulmak düşecekti."

"Bırak beni seni istemiyorum! yardım edin!" Dedim bağırarak. Arslan benim kolumdan tutmuş sinirli bir şekilde yürüyordu. Dediklerimden sonra Arslan hışımla bana dönerek sinirden kızaran esmer yüzüyle kükremeye başladı. "Benden nasıl kaçarsın lan sen! Seni bulamayacağımı falan mı düşündün Gece! Ben sensiz bir saniye bile yapamazken, sen benden kaçmayı mı düşündün!" Dediğinde ağlamaya başladım. "Bırak beni Arslan! Lütfen! Bırak beni!!" Dedim çığlık çığlığa. "Kes sesini benden kaçabileceğini mi sandın Gece! Seni benim yanımdan benim hayatımdan kimse alamaz! Anladın mı lan!" Bağırarak konuşmasıyla sinirden kızarmış esmer yüzüne baktım. "Benim yanımdan benim karımı kimse alamaz öldürürüm! Sen hariç bu ülkeyi ateşe veririm anladın  mı lan!" Dedi ve silah tutmayan eliyle belimden tutarak göğsüne yapıştırdı beni. Bense çaresizlikle ağlayarak önüme bakıyordum. Kulağımın dibinde sıcak nefesini hissettiğimde ürpererek nefesimi tuttum. Fısıldayarak konuşmasıyla çaresizlikle durdum. "Benim güzel karım bu kadar ayrılık yeter. Sana bu kadar hasret kalmam yetti." Dedi ve dudağını şakağıma yaslayarak derin bir nefes aldı. "Sen benimsin yavrum, seni benden almaya kalkan kim varsa ölümü tadar." Dedi acımasız sesiyle. Bir kez daha anladım ki benim Arslan Kurtoğlu`ndan kaçışım yoktu.

❝Gözün üstünde kaş altında yaş, Omzuna çarpanla savaş. Ölüm gelmeden evvel sesini göğsünde duyarsın. Yalnız çarpışmakla olmaz, Gerektiğinde kaç.❞ | "Bana bir şey söyle Kılıç," diye fısıldadım kulağına. "Senin için ne yapabilirim." "Sarıl bana," dedi göğsüm sesini yutarken. "Benden nefret etmiyormuş gibi sarıl Bataklık Çiçeği." Kelimeler tam göğsümden süzülüp kalbime sızdı. Çenemi başının tepesine kapattım koruyucu bir tutumla, gövdesinin tümünü saramayan kollarım sarabildiğince sıkı sardı onu. Elimden gelseydi onu doğmadan öldürürdüm, elimde olsaydı onu yeniden doğacağı bir evrene götürürdüm. Gücüm yetseydi onu sıradan bir adam olarak büyütürdüm, tüm o kral büyüsüne kapılıp gitmemek imkansızken krallığındaki tek insan ben olurdum. | Gerçek kurum ve kuruluşlarla hiçbir alakası yoktur, tümüyle zihnim ve ruhumla şekillenmiş bir hayatın hikayesidir

"BİR DAHA ONUN İSMİNİ AĞZINA ALMAYACAKSIN?!!" "KİME AŞIK OLUP OLMAYACAĞIMA SEN KARAR VERMEZSİN" Bana doğru bir adım attı "Ne dedin sennn!!"

Arkadaşlar lütfen okumadan yargılamayın✨️🙏🏻

Gece adındaki üniversite öğrencisinin hayatının normal olduğuna kendini inandırması ve daha sonra Gece`ye saplantı bir şekilde aşık olan Ayaz`ın ortaya çıkmasıyla birlikte Gece`nin aslında hayatının aslında normal olmadığı fark ettiği bir hikayedir. Aslında mesele hiç bir zaman normal olmamak değildi. Aslında mesele normal olmadığını kabullenememekti

Bir bedel ödenmeliydi birinin feda edilmesi gerekiyordu peki bu kişi kim olucaktı, daha hiç birşeyden haberi dahi olmayan Kumsal Karadeniz`e geri döndüğünde onu bekleyen sadece ailesi değildi... Mardin`in uçsuz bucaksız topraklarının hakimi onun geri döndüğünü duyduğu anda kadınını almak için yola çıktı.

Hasta. Onu tanımlayabileceğim tek kelime.

Bezden yapılma valizinin içine bir kaç parça kıyafetini sıkıştırırken yarının hayallerini kuruyordu. Gidecek kimsesi yoktu ve böyle bir adım atmak onu korkutuyordu. Unutmadan dolabın içinden kendine ait olan tek varlığı altın bileziği aldı, valizin içine koydu. Unuttuğu bir şey var mı diye bakınırken masasının üstünde bugün yazdığı sayfaları gözleri dolu dolu bir kez daha okudu. "Her zaman yazdığım gibi yazıyorum sana sevgili günlüğüm ama bugün hiç iyi değilim Yamaç Demir Karadeniz`e reklam çekimi için gelmiş gidecekmiş, hemen terk edecekmiş beni. Zaten kim yanımda oldu ki... Annem bile istememiş beni, bugün teyzem bağırarak söyledi ölmeden önce son sözü "Alın şunu benden" olmuş. Annesi sevmiyeni kim severmiş tek yaptığım şey boş işlerle uğraşmakmış.Oysa bir parça ekmek uğruna senelerce köle gibi kullanılmaya razı olmuştum ama artık gözlerim açıldı ya da aşktan kör oldu. Ben biraz da kendi hayatım için sürünmek istiyorum, ben onun peşinden gidiyorum.o ise beni tanımıyor bile" Dudaklarına yerleştirdiği buruk gülümsemeyle defterini çantasına koydu. Telefonunun sesini kısıp cama yöneldi. Evet kesinlikle bu hapishane kılıklı yerden kaçacaktı.

Henüz iki haftalık çiçeği burnunda olan çift balayına gitmek üzere yola çıkarlar. Sadece Ay`ın aydınlattığı karanlık,yağmurlu havada ilerlerken yol kenarında arabası arızanlanmış,otostop çeken bir adamla karşılaşırlar. Arabalarına aldıkları adamın ruh hastası bir manyak olduğundan haberleri yoktur. Yolun sonunda kocasını kaybeden kadın, yıllarca takip edildiği adamın hayatının merkezinde bulur kendini.

Öldürürüm! Sen benden ayrılamazsın anlıyor musun?! Ben seviyorum seni! Asla bırakmam! Öldürürüm kendimi!" Cengiz, kadına doğru yaklaştı. "Bırak şunu Hazal,hadi." Kadın, geri çekildi. Elinde ki silahı daha sıkı tuttu. "Bırakmayacağım!" Boğazı yırtılırcasına bağırdı."Sen nasıl beni terk etmeyi düşünebilirsin?! Sen gidersen ben yaşayamam!" "Hazal,ver şu silahı..." Elini, kadına doğru silahı vermesi için uzattı. "Şimdi bana beni sevdiğini ve beni terk etmeyeceğini söyle! Söyle hadi! Söylemezsen öldürürüm kendimi!" Kadının ağlayarak bağırması üzerine daha fazla dayanamadı Cengiz. "Hazal! Sorunlarımızı böyle halledemeyiz." "Sana olan aşkım, şımartıyor seni! O yüzden sarfediyorsun bana bu sözleri! İlgim hoşuna gidiyor! Yanına yaklaşan herkesle kavga etmem mutlu ediyor seni! Beni bırakamazsın Cengiz! Beni terk ettiğin an öldürürüm kendimi!" "Hazal dedim!" Ortamda gerginlik git gide artıyordu. "Bana beni terk etmeyeceğini söyle Cengiz! Çekerim bu tetiği! Bir dakika bile düşünmem öldürürüm kendimi! Benden her gitmeye kalktığında denedim bunu biliyorsun! Senin sevgine nasıl muhtaç olduğumu biliyorsun,bu yüzden beni süründürmek için ayrılmak istiyorsun!" Silahı daha sıkı kavradı. "Hazal dedim!" Kadın tam tetiğe basacakken Cengiz onun bileğini ansızın tutarak kendine çekti.Neye uğradığını şaşırdı kadın.Parmaklarını kolayca açarak silahı ondan aldı adam.Odanın bir köşesine fırlattı öfkeyle. "Sensiz yaşayamam ben Cengiz..." Omuzlarını sarsarak ağlamaya devam etti."Beni terk etme...Unut bu kelimeleri..." Cengiz, kadını kollarının arasına çekip onu sarıp sarmaladı.. Onun, kendisini nasıl saplantı haline getirdiğini biliyordu. Bu kızın sevgisinin hastalık derecesinde olduğunu da...

Yerleştirdiği ölü bedene aşık olan morg görevlisi Ren ve Ren tarafından ölü bedeni morga yerleştirilen Roseline. Ancak Roseline gerçekten ölü mü? Bu kadar basit olmamalı değil mi? Reankarnasyon esnasında ruhu, bedenine geri dönemeyen Roseline’nin cansız sanılan cesedi, ölüm teşhisi ile morga kaldırılmıştır. Roseline’nin ruhu, gömülmeden önce cesedini kurtarmak zorunda olup ölü bedenini morgda takip ederken, morg görevlisinin geceleri Roseline’nin cesedini saklanılan soğuk dolaptan çıkardığını ve saatlerce izlediğini fark eder. Ruhsuz cesedine atılan bakışlar sonucu; kendisini bu hale getiren büyücü kadından bir dilek hakkı talep eder. Yaşlı, gözleri görmeyen büyücü, Roseline’den gören gözler almak kaydıyla onun bir dilek hakkını kabul eder. Roseline’nin ruhu, Ren’e sesini duyurabilmeyi diler. ! Rahatsız edici öğeler ! Doğaüstü olaylar

"Bırak beni bırak!" Kadın,ellerini adamın iri parmaklarından kurtarmaya çalıştı.Adam ise onun bileklerini kavramış,bükerek belinde bir araya getirmişti.Tek eliyle kadına yetiyordu gücü.Su,belinde birleştirilen ellerini kurtarmaya bir kez daha denedi.Bu girişimi adam tarafından engellendi.Adam,elindeki ipi kadının bileklerine dolayarak sıkı sıkıya bağladı. "Sana beni bırak dedim! Zorla mı tutacaksın beni burada?! Ne yaptığını sanıyorsun sen?! Bu çabaların boşa! İstediğini yap bana! Son nefesimi verinceye dek nefret edeceğim senden!" Adam,kadının ellerini bağladıktan sonra onu bir çırpıda aldı omuzuna.Su,bir an düşme hissine kapıldığından çığlığı basarken adam birkaç adımda ulaştı koltuğa.Kadını boylu boyunca yatırdı yüz üstü.Ayakları çırpmaya başladı Su. "Ne yapıyorsun Ateş?! Bırak beni!" Adam,onun hiçbir sorusuna cevap vermiyordu. Ateş,kadının ayaklarını da bir araya getirip aynı elleri gibi sıkı sıkıya bağladı.Kadının hareketleri tam anlamıyla kısıtlanmıştı şimdi. "Elinden kurtulamayacağı mı sanıyorsun?! Polise şikayet edeceğim seni! Hapise tıktıracağım!" Adam,usulca eğildi kadının üzerine.Yüz üstü yatmakta olan kadının saçlarını kulağının arkasına sıkıştırdı.Bilerek üfledi nefesini kadının ensesine.Usulca fısıldadı kadının kulağına.Bir sır veriyor gibiydi. Su,önce kulağında adamın dudaklarını hissetti ardından ahlaksız sözlerini işitti. "Polis seni arayıp bulana dek ben çoktan parçalara ayırmış olurum seni güzelim...Sıra kalbine geldiğinde oldukça özenli davranacağımdan hiç kuşkun olmasın...Madem biz bir bütün olamıyoruz,o halde nefes almanın senin için hiçbir anlamı yok öyle değil mi?" Dudaklarını, kadının kulağının hemen arkasına bastırdı. "Biliyorum çok seviyorsun beni.Öyle ki,benim için kendi canından bile vazgeçebilirsin." Bunlar gerçekler değildi.

Tıkla ve keşfet

Geçmişin adım adım gölgesiymişçesine takip ettiği bir ruh... Gölgesinden kaçmak için ruhunu yakmayı göze alan bir kadın... Ya ruhunu yakıp kurtulacaktı ya da ölüm sürekli ruhunda vucüt bulacaktı. Bu lanetten kurtulabilecek miydi? Sevdiklerine zarar gelmeden geçmişini ruhundan söküp atabilecek miydi? "çok tuhaf" anlamsız gözlerle kendisine bakan kıza tarifi imkansız bir çekim duyduğu aşikardı ama böyle giderse öleceğini de biliyordu. "tabutta yatman yani" "ruhumu geri aldığımda bana da anlamsız gelecek. O güne kadar bu tabut benim evim. Beni temsil eden tek şey bu. " ölümün seni temsil ettiğine nasıl bu kadar eminsin? " " temsilci olan ölüm değil. Benim kahverengi." Yüzündeki alaycı ifadeyle tabutuna yavaş yavaş uzanmaya başlamıştı. "Uyandığında burada olacağım. Bu saçmalığa birlikte son vermenin bir yolunu bulmayılıyız." Kadın kısık ama histerik bir kahkaha attı. " sen uyandığında ben burda olmayacağım ama" diye fısıldadı. Lanetli ruhu yok etmenin yolunu bulmuştu.

Masal hayatın kötü yüzüyle çok kez karşılaşmasına rağmen renklerini ve umutlarını kaybetmemiştir. Mezun olmanın mutluluğunu yaşayamadan babası tarafından Norveçte yaşayan Dayısının yanına postalanmasıyla hayatı aniden değişir. Yaşantısı yeşil gözlü devi görmesi ile değişecek Hayatında kaçan yıldızın ardındaki bulutu görecektir. " Bazen kayan bir yıldıza yetişememek seni her zaman bekleyen bulutu fark etmeni sağlar." Kitap Wattpad`de yaklaşık kırk beş bölüm kadar yayında. Buraya düzenledikçe atacağım.

Sırtımı hızla duvara çarptı, bedenime yayılan acıyı henüz dindirememişken kapıyı kapattı ve kilitledi. Kapının kapanmasıyla karanlığa boğulan odada yankılanan nefesinin sesini tenimde hissedebiliyordum. Yaklaştı... Yaklaştı... ve durdu... Artık tam karşımdaydı. Arda Gürdal. Karanlığın içinde baş başaydık. Abimin canına kast eden adam ve ben. Bir eli çıplak bacağıma uzandı. İşaret parmağıyla tenime görünmez yollar çizdi. Diğer eli havalandı ve başımın ardında yerini aldı. Alınını alnıma yaslarken bacağımdaki eli yukarı doğru hareketlendi. "Baş döndürücüsün..." İçkiliydi. Kafası yerinde değildi. Muzip bir ses tonuyla hımladım. Dudağını dudağıma sürttü. "Asisin..." Tekrar hımladım. Bedenini bedenime yasladı. Şu an duvar ile onun arasındaydım. Dudaklarını şakaklarıma bastırdı ve bir eliyle bacağıma dokunmaya devam ederken öptü. Elimi ensesindeki saçlarına doladım ve başımı onun başına yaslayarak dudaklarımı kulak hizasına getirdim. Aldığım nefesi dudaklarımın arasından onun tenine salarken bundan hoşlandığını fark ettim. Parmaklarıma doladığım saçlarını sert bir şekilde çekerken inlemesini dinledim ve fısıldadım; "Adımı söyle..." Bayık bir şekilde güldü ve dudaklarını araladı. "Melisa..." "Melisa Yıldız." Bu kez ben güldüm. Soğuk, kibirli ve karanlık bir gülüştü bu. Kulağına biraz daha yaklaştım ve fısıldadım; "Yanlış... Ben Melisa Gümüşay." Ürperdiğini hissettim. Bacağımdaki eli konumunu terk etti ve boşluğa düştü. Elleri omuzlarımı kavradı ve bedenimi iterek sarhoş bedenini uzaklaştırdı. "Ne? Siktir!"

İzmir`den Yunanistan`a uzanan klasik kurgu. Deneme amaçlı yazılmıştır?? Psikolojinin ve içsel çatışmaların olduğu bir kitaptır. Olay, mekan ve kişiler tamamen kurgudur, gerçek hayatla bağlantısı yoktur. Tüm hakları saklıdır.

Sen her şeyin en korkunç halisin. İyinin zıttı, yani kötülüksün. Herkes beyaz sen karasın. Işığa tahammülsüzlüğün bu yüzden. O kadar kirlisin ki masumluğu hatırlayabilmek için nerede bir günahsız varsa yeryüzünden siliyorsun varlığını...

Lidya, yetimhanede ailesinden habersiz büyüdüğü için küsmemişti dünyaya ama 16 yaşındayken ders verdiği ona saplantılı olan Alparslan ın kaçırması ve sonra kurtulmasına rağmen hayatı boyunca peşini bırakmaması onu herkesten nefter ettirmişti. Peki hiç beklemediği bir anda kendisini iki mafya çatışmasının ortasında bulursa ve mafyalardan alptekinle tanışırsa hayatı nasıl değişecekti.

“Hiç bir yalanın akşam o adamın koynunda yatıyor oluşun kadar canımı yakmıyor” “ Yukarda annen sana kız bakıyorken beni suçlamak yargılamak ne kolay dimi sana bir fırsat beni sana unutturacak bir fırsat peşimde dolanmayı bana sürekli suçluluk duygusu yaşatmayı bırak hakkısın evet ama artık herşey ortada ve ben zaten yeterince üzgün ve utanç içindeyim bırak artık bir çocuksu aptal hareketim için beni rahatsız etme artık” ‘Gerçekten bu kadar basit ve kolay mı sanıyorsun saçının kokusu bile bana seni bırakmamam için yalvarıyor’ “kes artık asansörü çalıştır inmek ve gitmek istiyorum ‘ Sessiz fısıltısı saçlarımın arasından enseme vuran sıcak nefesi artık dayanılmaz hale geliyordu “ ellerim sana dokunmadığım halde ateşler içinde seni alıp yok olmak istiyorum “ dedi artık emin olduğum tekşey bu kadar yakınımda olmamasıydı bir daha olmayacaktı hızlıca asansörün tuşuna bastım ve hızlıca evime yürümeye başladım arkamda sırtımı delen bakışları ile …

kırıp döktüğüm, harabenin içindeydim. Hepsi benim eserim. Aklım fikrim, bu evden kaçarcasına giden, kızın ardında kalıyordu. Bu evden gitmemesi için her şeyi yapabilirdim, oysa ki. ~~~ “Evin kapısını kitlediniz mi?” Duraksadı. Büyük ihtimal neyden bahsettiğimi düşünüyordu. Derin bir nefes aldım. “Kızların evi.” Sesim sabırsızdı. Bir an önce bu işi halledip, serayı o eve geri getirmeliydim. Hayır korkmuyorum. Sadece bir an önce, onu evine geri getirmem gerek. Onu benden kim ayırabilirdi ki?