" aptal ! " dedim omzuna vurup " aptalsın aptalın tekisin ! " diyip ayağa kalktım . Oda kalkıp " ayra yapma yüzünü bana dönme ne olursun yapma aşkını içinde yaşa de senelerdir yaptığım şeyi devam ettiririm ama arkanı dönme bana abinin arkadaşıyım abin olarak görüyor olabilirsin beni " dedi dönüp ona tokat attım . " aptalsın devran korkmaz korkağın tekisin ben burda senin için kahrolurken beni sevmiyor diye istemiyor diye gecelerce ağlarken aptalca bi nedenden başkasına aşıksın diye ağlarken telefonunu açmıyorum bana ihtiyacın varken deli gibi ağlıyorum bana başkasını sevdiğini söyleyeceksin diye aşkından kahroluyorum " diye bağırırken göğsüne vurup onu itekliyordum birden beni tutup dudaklarıma yapıştı .

Ona çocukluğunu yaşatan, yıllarca içindeki varlığını herkesten sakladığı o kişi ile arasına aşılamayacak mesafeler girmişti. Ölümdü, bu mesafenin adı. Aşılamayan, sonu gelmeyen. Ermeda Özer, küçük yaşlarındaki kaybıyla birçok duygusunu da içine gömüp kendini iç dünyasına kapatmıştı. Hayatına girecek tek bir kişinin varlığının bile, hiçbir zaman aklından çıkaramadığı o kişiye haksızlık olduğunu düşünerek geçirmekteydi. Fakat yıllar sonra onun bu düşüncesini dağıtabilecek bir kişinin varlığıyla, doğru bildiği gerçeklerden şüphe duymaya başlamış ve kendine verdiği sözlerin, onu gittikçe zorlayacağını fark etmeye başlamıştır.

Yıldız... Senden başka kimse bana yıldız diyemez.

Hikâyemin hangi noktasındayım bilmiyorum ama orta yerinden okuyorsun beni. Bazı adımlar atılmalı, bazı yollar yürünmeli, bazı anlar yaşanmalıydı. Bazı insanlar gitmeli, bazılarıysa kalmalıydı. Hayat bir şekilde yolunu bulmalıydı. Bir şekilde akmaya devam etmeliydi. ☆☆☆☆ Elvin Erden düğün günü sevdiği adam tarafından karnında üç aylık bebeği ile terk edilince yaşadığı şokla kaza geçirir. Kader onu Poyraz Karaaslan ile karşılaştırınca bunun gideceği noktayı ikisi de kestiremez. Kimse bilmezdi ama bir hikâye bitmeliydi ki yeni bir hikâye başlayabilsin. Bu kimin hikâyesiydi?

Herkesin kaybettigi bir dünü vardır . Hani demiştin ya " dünya gelse benim yanım senin yanın" diye bugün bu satırları yazarken anlıyorum ki dünyanın gelmesine gerek yokmuş dudaklarından çıkan iki kelime bizi bizden aldı . Olur ya bu satırları okursan bilki bunlar senin için yazılmış kelamlardır. Bu kitabımda kendinizden birşeyler bulacağınız dününüzde kalan ama hala kalbinizin en ücra köşelerinde herkesten sakladığınız duyguları bulacaksınız ...

Huzur ve acının ayrımını kısa ve öz şekilde işledim.

Hüzünlü Aşklar Serisi - 1 Delfin tüm kalbiyle tutunduğu öfkesi ve gururu ile yıllar boyunca kendi kabuğunda kalmıştı. Bu öfke ve gurur ile sarmaladığı kabukta yalnız değildi tabii. Hayatındaki tek güzel duygu olan sevginin tek sahibi olan oğlu Merih de vardı. Her ne kadar oğlu en sevgisiz hissettiği anında dünyaya gelse de geri kalan her gün sevgiye boğmuştu Delfin oğlunu. Karısından yıllardır bir haber bekleyen ünlü oyuncu Derin Uçar`ın kulağına ise magazinin karısı olduğunu öğrendiği haberi çalınır. Ne yapacağını düşünürken bir de üstüne karısının ülkeye döndüğünü öğrenir ve soluğu onun yanında alır. Ona sırrının açığa çıktığını söylediğinde Delfin de ona kendi sırrını, yani öldü sandığı oğlunun yaşadığını söyler. Derin bu şok edici haber üstüne öfke ve mutlulukla kavrulurken ne yapacağını bilemez ama mutluluk duygusu ağır basar. Çünkü hâlâ sevdiği karısı ile tekrar bir aile olma şansı vardır. Ne yaparsa yapsın karısını sevmektedir. Ve Delfin`in de kendisini her şeye rağmen sevdiğine emindir. Aşklarına duyduğu güvenle Delfin`e tekrar birlikte yaşamalarını söyler. *** Canı yanmış bir kadından daha korkuncu daha tehlikelisi daha kötüsü daha paramparçası yoktur... ***

Asker konulu bir kitaptır, kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Ruh, insanın dipsiz bir kuyusudur. Sen ruhunda dolaştığını sanırsın ama onun ne kadar derin olduğunun hiçbir zaman farkına varamazsın. Ta ki biri çıkıp orayı talan edene kadar. "Yanacaksınız, yakacaklar. Canınızın acımasını önemsemeyecekler." Parmaklarına sarılı urganı sertçe gerdi. Parmak boğumları giderek beyazlaşırken gözleri, alev topuna dönüşmüştü. "Nefesinizi kesecekler." İki farklı asker; Asena Eyşan Boduroğlu ve Mete Mert Çakır. Birbirlerinden haberi olmadan aynı göreve atanırsa en fazla ne olabilir ki? "Bugün bir tehdit mektubu aldım MMÇ`den gelmiş." *Tüm hakları saklıdır.*

"Yanındakilerle yaşar kalbindekilerle ölürsün." "Sil Baştan" adlı hikâyenin konusu: Bir gün bir mahkeme de boşanma davası görülmektedir. İki tarafında avukatları, müvekkillerinin en az zararla bu davadan çekilmesini beklemektedir fakat olaylar hiçte beklendiği üzere gerçekleşmez. Umarım seversiniz...

Hayatı boyunca annesinin kendine çizdiği hayatı yaşamaya çalışan Ahu, babasının ve aldatan eski sevgilisinin ona bıraktığı travmalar yüzünden aşka olan umutlarını yitirmiş bir kadındır. Otuz yaşına gelmesiyle birlikte çevresinde evlilik baskıları oluşmaya başlar. Kırgın ve sarhoş olduğu bir gece, hiç ummadığı bir yerde kendisinden 3 yaş küçük Boran ile tanışır. Başlangıçta pek ilgi çekici görünmese de ikinci buluşmalarında tesadüfün onları aşka götüreceğini farkına varır ve birden bire kendini bir aşkın içinde bulur. Boran ailesi tarafından dışlanan ve kendini görmezden gelen biridir fakat Ahu`yla aşk yaşamaya başladığında ilk defa hislerini görmezden gelemez. Yaşadıkları bu aşk zaman zaman onlara iyi gelse de birbirlerine yaptıkları hatalar ve sorunlar ilişkilerini zedeler ve içinden çıkılamaz bir hale bürünür. Aşk yapılan hataları, söylenen kötü sözleri, kıskançlıkları, kırgınlıkları kısaca `her şeyi` affeder mi? Yoksa SİLİNMEZ bir iz bırakıp çekip gider mi? Ahu ve Boran`ın aşk yolculuğu ♥

Kocası Uygar`ı istihbarata ihanet ettiği için tutuklatan Yakut, yıllar sonra tekrar karşılaştıklarında ondan nefret etmenin ve onu sevmenin arasında, farklı duygular yaşamaya başlar.

Vişne bahçeleriyle, dolu neşeli bir şehre benzerdi senin sesin. Bizimki de gecenin ortasında güneşi beklemek gibi bir şey... Ailesinin katilinin oğluna gönlünü kaptırmıştı, bile bile onun için atıp duruyordu kalbi. Babasının gözünün önünde katlettiği ailenin kızına vurulmuştu. O gözlere bağlanmıştı hiç kopmamacasına. Gel gör ki onların ki imkansız bir aşktı. Aralarında bir engel vardı göz ardı edilemeyecek. *** Omuz silkiyordu yavaşça. " Daha ötesinin olabilmesi için şöyle esaslı bir mucize lazım bence." diye mırıldanıyordu. Mesela o adamın senin baban olmaması gibi ya da benim ailemin başka bir aile çıkması gibi...

En son ne zaman görmüştüm onu? 3 yıl? ya da 4? ‘’Bu bizim son görüşmemiz olacak Neva.’’ demişti Baran. Hayatımdan tamamen çıkıp giderken sadece bir cümle söylemekle yetinmişti. Altı kelime… Daha fazlasına gerek duymamıştı. Peki ya şimdi? Ne değişmişti? Beni ona hatırlatan neydi? Ansızın yanına çağırmasının bir sebebi olmalıydı. Sözünden döndürecek bir sebep.

Bir konuya bağlı kalmadığım şiir kitabı, genelde o gün o hafta ne yaşadıysam hakkında şiir yazıyorum.

Nisa`nın bir iş çıkışı durakta otobüs beklerken eski eşini kanlar içinde görmesi ile hikayeleri tekrardan başlar... Yanlışlıkla olan "tesadüfler" bazen her şeyi değiştirebilir hem de her şeyi... Kim bilir belki de tesadüf değildir onları karşılaştıran kaderin sunduğu ikinci bir şanstır..?

Bizim aşkımız, rüyalarımda başlayan; zamanın sınavından geçerek en derinlerimize ilmek ilmek işleyen büyük bir sevdaydı.... Yolun sonunda ise elimizde kalan, Kaybolmuş bir bakış, koparılmış bir gülüş olacaktı. Bir kaza... Yeni bir dünyaya uyanış.... Destansı bir aşk... Kader, bazen aşkın en büyük sınavıdır. İki ruhun zaman ötesinde kesiştiği noktada başlayan bir aşk hikayesi... Zamanla kaderin çizdiği yolun kıyısına savrulan bu iki ruh daha güzel kavuşmaların baş kahramanı olacaktı. Mesafeler bitecek ve biz seninle kavuşmanın en güzelini yaşayacağız sevgilim... Bu hikaye kesinlikle bir hayal ürünüdür. Bilimsel ve tarihi bilgi içermemektedir.

Babasının gazi olmasıyla Denizli’ye dönmeye karar vermişti Âla’nın ailesi ancak kızı buraya, bu şehire bağlayan vardı. Küçük kalbinde filiz gibi yetiştirdiği sevdası. Alparslan. Bir gün hiç beklenmedik anda bu sır sevdayı öğrenen Alparslan sinirlenir, elinde ki kâğıtta küçük bir çocuk olarak gördüğü Âla’nın ona olan hisleri yazıyordu. Genç kızın kalbini bin parçaya böler sözleriyle, sonrasında pişman olsa da iş işten geçmiştir ve Âla ailesiyle birlikte Denizli’ye taşınmıştır. Yıllar geçmiş, bu isimler tamamen eskiden kalmışken genç kız öğretmen olarak Şırnak’a atanır. Birbiri ardına gelişen olaylar yıllar sonra iki kalbi tekrar bir araya getirir. “Serdengeçtim, senden geçemedim Âla..” Alparslan&Âla

İnsan oğlu herşeye aşık olabilirdi. Denize, Rüzgara, Toprağa, Bulut`a, Güneş`e, Dünyanın tek toz tanesine bile. Bunu durduracak bir güç yoktu elimizde, bir neden veyuhatta sebep. Aşk gelir konardı kalbine. Hiç bir sebep aramaksızın, imkansızı severdi. Diyorum ya aşk bu düşünmeden, anlamadan, bilmeden, atardı kalbine ve sen ona söz geçirmemeyi öğrenirdin sadece.... Büşra ve Kaya`nın aşkına hoş geldinizzzz... Başlama tarihi;10.01.2025

İntikam almak isteyen bir adam ve hiç birşeyden haberi olmayan masum bir kızın aşkı Cumartesi günleri bölüm yayınlanacaktır. İyi okumalar dilerim🤗

Buse, yaşadığı son ilişkisinden aldığı yaralarla kalbini aşka kapatmış, hayatında sadece sınavına odaklanarak ilerlemeyi amaçlamaktadır. Ancak geçmişin gölgesinden kaçmak kolay olmayacaktır. Erim adında gizemli bir genç adam aniden hayatına girdiğinde, Buse`nin düzeni alt üst olur. Erim`in varlığı, Buse`nin kalbini yeniden keşfetmesini sağlarken, onunla ilgili gizli bir gerçeği de beraberinde getirir. Erim`in gelişi, Buse`nin bilmediği karanlık geçmişleri ve tehlikeli sırları gün yüzüne çıkarır. Buse, hayatının en büyük sınavıyla karşı karşıya kalırken, etrafındaki her şeyin göründüğünden çok farklı olduğunu keşfeder. Sevdiği adamın gerçek amacı ne? Hayatına neden girdi? Ve asıl soru: Buse, bu tehlikeli oyunun içinde nasıl hayatta kalacak?

Kaderi birdi onların. Daha ilkokul çağında vuruldu Kaya Saygıner o yanağında iki koca çukur taşıyan ela gözlü kız çocuğuna. İki inatçı keçiydi onlar ne birbirlerinden vazgeçer ne de bir araya gelirlerdi. Büyüdüler, birbirlerinin en büyük zaafları oldular. Hatalar yaptılar. Yalanlar söylediler. Birbirlerine hasret kaldılar. Aşklarından yanıp tutuştular. Ama kaderleri birdi işte onların. Eninde sonunda dönüp varacakları liman yine aynıydı. Ya kabullenecekler ya da yüreklerini kavuran ateşte kül olup sonsuzluğa ereceklerdi.

Tarihi bir şehirde, Hatay`ın eşsiz sokaklarında yaşanan aşklar, kurulan dostluklar ve kaybolan yıllar... Herkesin taşıdığı bir Hatıra vardı kalbinde. Sarp`ın Hatıra`sı da ölümsüz aşkı Feyza`ydı. Öyle bir aşktı ki bu, geçip giden yıllar inat misliyle katlanmıştı. Kader ayrılığı değil, kavuşmaların belki de en güzeli yazmıştı onlara. Çünkü kavuşmalar ayrılıkla başlardı.

Birbirlerinde aşk, sevgiyi ve aileyi bulan iki genç bir sülkast sonucu yıllarını kaybederler ancak yılların ardından tekrar kader onları buluşturduğu zaman bambaşka kişiler olarak karşılaşırlar peki bu kadar zamanın ardından hayatlarını yola sokabilecekler mi?... ••• "Birbirinden gök ve yerin uzak olduğu kadar uzak olan bu iki insanı bir resimde birleştiren kaderinde bir bildiği ve bize çizdiği bir ufuk çizgisi de vardır" Eğitim için girdikleri akedemide bambaşka bir şey karşılarına çıkan 12 genç asıl görevlerine yıllar sonra Şimal`in kaptanın`ın dönüşüyle birlikte alır, iki ekip tekrar toplanıp eğitilme amaçları olan asıl görevlerinde görevlendirlirler... Bu iki düşman ailenin çocuklarının devletleri,kardeşleri ,sevgi ve aşk için verdikleri savaş... ********************************

Kadir Asaf, elinin tersiyle gözyaşlarını sildi, ama silmekle dertleştiği acıyı yok edemedi. "Bizden olmuyor, Aslıhan. Anlaşamıyoruz biz," dedi. Sözleri, yağmurun gürültüsüne karışıyor, her biri kalbinde yankılanıyordu. Doğruydu aslında, birbirlerine ne kadar aşık olsalar da, sürekli kavga ederlerdi. "En iyisi bu," diyerek Aslıhan’ın elinden çektiği kolunu, arabasının kapısını açıp içeriye girmeye yöneldi. Fakat, duyduğu cümleyle bir an duraksadı. "Kadir," dedi Aslıhan. Oysa, her zaman ona `Asaf` derdi. Herkesin Kadiri, onun Asaf’ıydı. "Yapma. Gidersen, bu Karadeniz şahidim olsun, bir daha dönsen bile beni bulamazsın, affetmem seni," dedi, sözleri bir yemin gibi, kalbinde bir bağ kurarak dökülüyordu.

“Var mıdır bir yolu? Var mıdır affı?” diye sordu, yalvarır bir tonda. Burukça gülümsedim. “Var mıdır unutması? Var mıdır o geceyi hiç hatırlamaması?” dedim, gözlerimi uzaklara dikerek. “Vardır belki,” dedi, içinde umut kıvılcımları belirirken. Omuz silktim. “Yoktur belki de,” dedim, içimdeki umutsuzluğu saklamadan. “Sevgi unutturur yaşadıklarını,” dedi, inançla. "Güvendir belki her çıkış yolu,” dedim, gözlerim hâlâ yıldızlarda kaybolmuş bir şekilde.