Bir gün terlik yerken karşılaşacağımız nerden belliydi... Sıla Bulut~Aras Albayrak ©Tüm haklar saklıdır

Önsöz Bazı insanlar, kaderin fısıltısıyla girer hayatımıza. Sessiz, usulca… Ne zaman geldiğini, nasıl yer ettiğini anlamazsın bile. Ama bir bakmışsın; gülüşünde bir hüzün, gözlerinde bir eksiklik, yüreğinde tarifsiz bir sızı var. İşte bu sızı, içimde kalan sen… Bu kitap, söylenemeyen sözlerin, gidilemeyen yolların, dokunulamayan ellerin hikâyesi. Kalbinin bir köşesinde saklayıp kimselere anlatamadığın o kişiye yazılmış satırlar gibi. Bazen bir veda, bazen bir hayal… Ama her şeyden önce, bir iç yangını. Belki de bu satırlar, senin de içinde kalan birini hatırlatacak. Belki bir yarayı kanatacak, belki de yıllardır susan bir kalbi konuşturacak. Çünkü herkesin içinde kalan biri vardır, ama herkesin cesareti yoktur yüzleşmeye. Şimdi sen bu sayfaları çevirirken, ben sana sadece tek bir şey fısıldayacağım: O, içimde kaldı… Ama hiçbir zaman eksilmedi.

Hakan, alnını usulca kadının alnına yaslamıştı. Gözleri yavaşça kapanırken, teninde onun nefesini hissediyordu. İçinde tarifsiz bir huzur vardı; savaş bitmiş, yorgun asker yuvasına dönmüştü sanki. Kadın da gözlerini kapadı, Hakan’ın kokusunu içine çekerken yüzüne yayılan o buruk tebessüm kalbinin derinliklerinden süzülüp gelen bir umut gibi duruyordu dudaklarında. Belki de yıllardır beklediği o kavuşmanın en saf halini yaşıyordu. Acılar siliniyor, gözyaşları duruluyordu. Bir eli Hakan’ın koluna sarılmıştı sıkıca, sanki kaybetmekten korkarcasına… Diğer eliyse, sevdiği adamın yanağındaydı. Parmak uçlarıyla yüzünü hissediyor, gerçekten orada olduğuna inanmak istercesine dokunuyordu ona. Ellerinin titrekliğinde bile dört yılın hasreti vardı. Suskun bir dua gibi dokunuyordu sevdiğine; ne bir kelime, ne bir açıklama… Sadece varlık yeterliydi artık. “Bir daha gitmek yok…” diye fısıldadı Hakan, sesi neredeyse bir rüzgâr kadar hafifti ama kadının kulaklarında yankılandı, yüreğine kazındı bu cümle. Gözleri hala kapalıydı ama gözkapaklarının ardında bir damla yaş süzülüyordu, usulca, sessizce. Başını iki yana salladı kadın. Gitmesini istemiyordu, bir daha ayrılığı taşımak istemiyordu yüreğinde. Dudakları aralandı, ve aynı sözcükler döküldü sessizce: “Bir daha gitmek yok…” Bu cümlede öyle derin bir anlam vardı ki… Sadece bir söz değil, adeta bir yemin, bir bağlılık, bir teslimiyetti. Onlar artık birbirlerine yeniden kavuşmuş değil, birbirlerine yeniden ait olmuşlardı. Dört yıl… Dile kolay. Dört yıl boyunca suskun gecelerde isimlerini fısıldayan rüzgâra, göğe yazılan dualara, yalnız geçirilen doğum günlerine, sessiz kutlamalara, eksik kahkahalara tanıklık etmişti zaman. Ama artık zaman bile onların yanında durmuş gibiydi. Sanki dünya biraz daha yavaş dönüyordu şimdi. Sanki gökyüzü bile daha bir maviydi. Hasret yerini sevdaya bırakmıştı. Ayrılık, usulca geriye çekilmişti. Artık sadece onlar vardı; gözlerinde umut, ellerinde sevda, kalplerinde ise bir daha hiç ayrılmama yemini. Azra ile Hakan`ın aşk hikayesiydi..

“Ateş…” Üstüme yürüdüğünde korkuyla geriledim. Geri geri yürürken bir anda sırtım yatakla buluştuğunda hafif gülmüştü. Kalkmama izin vermemek için ağırlığını vermeden üstüme çıktı. “Sen, benim karımsın.” Yatağın üstündeki elime ulaşıp parmaklarımızı birbirine geçirdi. “Ne o adamın torunusun ne de o herifin kızısın, duydun mu? Sen benimsin. Benim karımsın.” “Bir yıl,” dedim, üstüne basa basa. “Bir yıllık karınım, sonrasında izimi dahil bulamayacaksın!” Sesli bir nefes verdiğinde söylediğim her bir kelime dudaklarımızı yaklaştırıyordu, ve ben karşısında nefesimi kontrol etmekte zorlanıyordum. “Göreceğiz bakalım bir yıl mı yoksa bir ömür mü?” Yüzüme iyice yaklaştığında gözlerimi sıkıca kapattım. “Seni gerçekten karım yapacağım günü iple çekiyorum,” dediği an sertçe yutkunmuştum. “İşte o gün, gerçekten benimle tanışmış olacaksın.”

"Asla karım olamayacaksın. Duydun mu beni! KARIM DEĞİLSİN AMA BENİMSİN!" Duydukları ile gözleri anında doldu. Şervan genç kızın korktuğunu görerek üzerine doğru gitmeye başlaması ile Zühre geri geri adımlamaya çalıştı fakat kollarından sertçe tutulması ile durmak zorunda kalmıştı. Şervan elinin gücünü artırıken genç kız acı ile inledi. Kızın acı çekmesi hoşuna giderken elinin birini kızın çenesine götürüp sertçe sıkarak kendisine bakmasını sağladı. "Odama gel dediğimde geleceksin, berdelin kanunu budur! Karım olmayacaksın ama beni tatmin edeceksin!" Zühre duydukları ile sarsıldı. "Bırak beni bu olmayacak!" Diye bağırdı Zühre fakat kendisini yatakta bulması ile gözleri dehşetle büyüdü. Şervan Zührenin gözlerindeki korkudan tatmin olurken kızın üzerine doğru eğilerek ellerini iki yanına doğru yatağa bastırdı. "Neden? Berdeli kabul ettiysen seni becereceğimi de bilmeliydin." Zühre duyduklarının ağırlığı ile geri geri gitmeye çalışırken gözlerinden yaşları akıyordu. "B-ben bir şey yapmadım." dedi hızla sanki savunulacak bir şey yapmış gibi. Zührenin söylediklerini umursamadan genç kızın üzerine doğru biraz daha eğildi. "Az sonra imam nikahımız kıyılacak ve sen de bundan sonra cehennemim de yanmaya hazır olsan iyi edersin Zühre Şahmaran!" Wattpad kitabıdır! Wattpad: Damla_yazar Kitap kapağı: Damla_yazar

İçimde biraz şiir birikti sana biraz ben vardım cümlelerde bir de adının saklı olduğu şiirlerim.

Herşey o gece başladı bekli hayatımın en kötü günü olduğunu düşünüyordum ama ona olan sevgim bunu bile yok etti

Noyan & Lavinia… Takvimden bilmem kaçıncı yaprağı koparıp attım. Bugün günlerden neydi diye düşünüyorum. Bu sayı yapraklarının da ne önemi var ki? Komidinin üzerinde duran anahtarlarımı unutmuşum, sokağın kapısı kapanınca şimdi hatırladım. Adımlarımı gerisin geri sayamam. Geç kaldım geç kalınmaması gereken herhangi bir yere. Henüz neresi olduğunu bilmiyorum. Kül renginde bir kedi, balkonumun camını açık bulunca mutfak masasında duran küflü peyniri yemiş midir? Ben yemedim. İki gündür üzerinde uçuşan günün tembel sineklerini izliyorum. Onlar kahvaltısından oldukça memnun görünüyor. İştahlarını bastırınca pencere pervazında toplaşıyorlar. Saydığım günden beri uykusuzum. Kül tablasına söndürdüğüm sigara izmaritlerini de sayıyorum. İnsanların küçük, kesik uzuvları gibi üst üste yığın haline geldiler. Gramofonumdan yükselen taş plağın cızırtı sesinden uykuma dalamamış olabilirim. Aynı yerde takılı kaldı. Zaten eskimiş koltuğumdan kalkıp taş plağı susturmayı hiç istemedim. Sanırım zamanın bir noktasında kendim de takılı kaldım. Bu arada uzun bir caddenin sonundan, bir arka sokağa doğru yürüyorum. Adımlarım hatırlanmaya yakın ne uzun, ne de kısa. Her şey hep aynı tempoda. Yalnızca, benim duyduğum bir müziğin melodisi, yabancı birileri yanımdan geçerken ritmini artırıyor. Göğsümden taşan, kalbimin dolu dolu olan atış sesi olduğunu sanmıyorum. O, var olan ve henüz benim ulaşamadığım bir yerde kendi şarkısını söylüyor. Ben ise çoğunlukla susuyorum…

Yarım kalan Aşkın öyküsü

Asker konulu bir kitaptır, kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Ruh, insanın dipsiz bir kuyusudur. Sen ruhunda dolaştığını sanırsın ama onun ne kadar derin olduğunun hiçbir zaman farkına varamazsın. Ta ki biri çıkıp orayı talan edene kadar. "Yanacaksınız, yakacaklar. Canınızın acımasını önemsemeyecekler." Parmaklarına sarılı urganı sertçe gerdi. Parmak boğumları giderek beyazlaşırken gözleri, alev topuna dönüşmüştü. "Nefesinizi kesecekler." İki farklı asker; Asena Eyşan Boduroğlu ve Mete Mert Çakır. Birbirlerinden haberi olmadan aynı göreve atanırsa en fazla ne olabilir ki? "Bugün bir tehdit mektubu aldım MMÇ`den gelmiş." *Tüm hakları saklıdır.*

Masal Ladin, günlük tutmaktan hoşlanmayan bir kızdır. Yeni aldığı hattan sürekli kendine gününü anlatan Masal, aynı numaranın başkasına da satıldığından bir haberdi... Masal: Bugün alt komşunun kızı balkonda dedikodu yaparken kafasına kedim düştü... Masal: Çok şükür kedime birşey olmadı Masal: Ama kız dengesini kaybedip düştü. Tek arkadaşım: Yanlış numaraya mesaj attınız herhalde diyeceğim ama kendi kendime mesaj göndermişim gibi gözüküyor? § Hayatın her anında toz pembeliğin içinde bulunan, yalanlar ve yılanlar. Suçlamalar ve iftiralar. Bir timsahın gözyaşı kadar sahte bir hayat yaşadığından bir haber olmayan Masal, hayatın gerçekleri ile tokat gibi yüzleştiğinde hayatının bir noktasını yıllardır beynin içinde yaşayan diğer benliğinin devir alacağından bihaberdir. Katil benliği. İkinci bir yaşam şansı yakalayan Masal, bu yolda onu büyük yıkıma uğratan Yüzbaşından her ne kadar kaçmaya çalışsa da hayat kaybolduğu okyanusta yön göstermeye pek istekli değildir. ¢ Asker kurgusudur...

Ailesinin ölümüyle hayatının dönüm noktasını yaşayan Bala ,şimdi Mardin`in en büyük aşiretlerinden biri olan Aslabeylerden Miran ile tanışarak ikinci dönüm noktasını yaşayacak keyifli okumalar . En parlak yıldızlara ✨

“Sarılmakla boğulmak arasındaki farkı, zehirli bir sarmaşık öğretti bana. Bu kitap; ihanetin, psikolojik çöküşün ve kendi küllerinden doğma mücadelesinin hikâyesidir. Her sayfası gerçek bir hesaplaşma. Adını bile anmadığım O’na değil, kendime yazdım.”

Bizim aşkımız, rüyalarımda başlayan; zamanın sınavından geçerek en derinlerimize ilmek ilmek işleyen büyük bir sevdaydı.... Yolun sonunda ise elimizde kalan, Kaybolmuş bir bakış, koparılmış bir gülüş olacaktı. Bir kaza... Yeni bir dünyaya uyanış.... Destansı bir aşk... Kader, bazen aşkın en büyük sınavıdır. İki ruhun zaman ötesinde kesiştiği noktada başlayan bir aşk hikayesi... Zamanla kaderin çizdiği yolun kıyısına savrulan bu iki ruh daha güzel kavuşmaların baş kahramanı olacaktı. Mesafeler bitecek ve biz seninle kavuşmanın en güzelini yaşayacağız sevgilim... Bu hikaye kesinlikle bir hayal ürünüdür. Bilimsel ve tarihi bilgi içermemektedir.

Yanağında hissettiği dokunuş öyle güzel huzur doluydu ki, bu huzurun bozulmasından bir o kadar da korkuyordu işte. " Beni hiç bırakma olur mu?. " " Seni hiç bırakmayacağım. " Alnında hissettiği ağırlık ile kapattı gözlerini. Sonsuza kadar burada böyle kalabilirsiniz sevdiği adamın kolları arasında. Ama nereden bilebilirdi ki, kötülüklerle çevrilmiş bir duvarın içine mahkum olacağına..

ALPER EGE ALAKURT VE NİSAN ECE DEMİRARSLAN ASKER OLAN APER EGE VE VOLEYBOLCU OLAN NİSAN ECE. Ciddilikte çığır açmış Alper Ege ve asla ciddi olmayan Nisan Ece BAKALIM BU İKİLİYİ NELER BEKLİYOR Kitabın bölümlerini 9 günde bir yayınlayacağım

“Kıyamet gibi bir gece, uğursuz bir haber…”

Hikâyemin hangi noktasındayım bilmiyorum ama orta yerinden okuyorsun beni. Bazı adımlar atılmalı, bazı yollar yürünmeli, bazı anlar yaşanmalıydı. Bazı insanlar gitmeli, bazılarıysa kalmalıydı. Hayat bir şekilde yolunu bulmalıydı. Bir şekilde akmaya devam etmeliydi. ☆☆☆☆ Elvin Erden düğün günü sevdiği adam tarafından karnında üç aylık bebeği ile terk edilince yaşadığı şokla kaza geçirir. Kader onu Poyraz Karaaslan ile karşılaştırınca bunun gideceği noktayı ikisi de kestiremez. Kimse bilmezdi ama bir hikâye bitmeliydi ki yeni bir hikâye başlayabilsin. Bu kimin hikâyesiydi?

Güzel ve Ayaz “Saçlarında yıldızları taşıyan kadınlar, sakallarında güneşi saklayan adamlara aşık olurlar." Âşık olmamam gereken bir kadına, hayatını mahvedeceğim bir kadına, bırakıp gitmek zorunda kalacağım bir kadına âşık olmuştum. Yanlış yer, yanlış zaman ve yanlış insandı. Gözlerimi, Defne`nin orman yeşili gözlerine çevirdim. O gözlerdeki karanlık, gizemli ormanda kaybolmamak; ona dokunmamak ve özellikle de şu an karşımdaki aralık dudaklarını dudaklarımın arasına almamak çok zordu. Bana ne yaptığını bilmiyordum ama ona baktıkça aklım uyuşup beni terk ediyordu. Onu öpmek için yanan dudaklarımı birbirine bastırdım ve bakışlarımı ondan çektim. Ya şimdi buradan çekip gidecek ve onun benden nefret etmesine neden olacaktım ya da burada kalacak ve görünmez bir kelepçeyle kalplerimizi birbirine bağlayıp hayatının, hayallerinin içine sıçacaktım… Hemen şimdi karar vermem gerekiyordu. Yarın değil, bir saat sonra değil, bir dakika sonra değil. Hemen şimdi.

Bizimkisi tek bir göz yaşında boğulmaktan ibaretti..

İntikam almak isteyen bir adam ve hiç birşeyden haberi olmayan masum bir kızın aşkı Cumartesi günleri bölüm yayınlanacaktır. İyi okumalar dilerim🤗

Ayrılık... Ya gurur ya aşk hangisine yenik düşeceğini bilenediğin bir çıkmaz

" aptal ! " dedim omzuna vurup " aptalsın aptalın tekisin ! " diyip ayağa kalktım . Oda kalkıp " ayra yapma yüzünü bana dönme ne olursun yapma aşkını içinde yaşa de senelerdir yaptığım şeyi devam ettiririm ama arkanı dönme bana abinin arkadaşıyım abin olarak görüyor olabilirsin beni " dedi dönüp ona tokat attım . " aptalsın devran korkmaz korkağın tekisin ben burda senin için kahrolurken beni sevmiyor diye istemiyor diye gecelerce ağlarken aptalca bi nedenden başkasına aşıksın diye ağlarken telefonunu açmıyorum bana ihtiyacın varken deli gibi ağlıyorum bana başkasını sevdiğini söyleyeceksin diye aşkından kahroluyorum " diye bağırırken göğsüne vurup onu itekliyordum birden beni tutup dudaklarıma yapıştı .

Hikaye gerçek bir hikayed n esinlenmiştir ve bu b nim hikayem sizi aglatabilir 😔😭

"Arslan geri dönemez misin?" Derin bir nefes alıp parmaklarımla gözyaşlarımı sildim. "Lütfen geri dön ne olur! Sana çok ihtiyacım var ne olur! Arslan ne olur geri gel." Gözlerim masadaki rapora gitti. "Ben... ben ne yapacağımı bilmiyorum, korkuyorum. Sana çok ihtiyacım var lütfen. Yanımda olmana çok ihtiyacım var, kendimi çok yalnız hissediyorum. Lütfen mesajımı alınca ara beni olur mu?" ▪︎ -Siz: Hala sinirin geçmedi mi? Seninle konuşmam lazım. -Siz: Lütfen cevap ver artık acil konuşmamız gereken bir konu var. -Siz: Kaç ay oldu sakinleşmedin mi? Sana her şeyi açıkladım neden böyle davranıyorsun en azından konuşabiliriz değil mi? -Siz: Cevap vermeyecek misin? -Siz: Mesajları görünce geri dön lütfen! -Siz: Kaçarak bir şeyler halledilmiyor bunu biliyorsun. Aramızdaki sorunu aşamıyorsun tamam ama bu başka bir konu, benim senle gerçekten konuşmam gerek. -Siz: Seninle konuşmamız gereken bir konu var acil diyorum. Neden cevap vermiyorsun? -Siz: Tamam o zaman sana son kez bu mesajı atıyorum bir daha seni rahatsız etmeyeceğim ama bil ki bana ulaşamazsan çok geç olacak her şey için... Bazı şeylerin telafisi olmayabilir zamana bırakılamayan ne olur bana ulaş. Kitabın kurgusu bana aittir. Tüm hakları bana ait ve saklıdır.