Amcasının Onu sattığı Adamlardan Kaçarken,Mafya Liderinin Cinayetine Şahit Olur.Mafyanın Onu Öldüreceğini Düşünürken,Mafya Onu Korumak için Himayesi altına almıştır.ve mafya lideri ona Aşık olmuştur.. 2025:01/12🦋

"Accidit in puncto quod non contingit in anno.” (Bir yılda olmayan, bir an da olur) Gerçekten öyle miydi? Balkonumda otururken karşımdaki karargâha bakıyordum. Önünde duran dört tankı gördüğümde sırtımı dikleştirip merakla onları izlemeye başladım. Hepsi tek tek indiğinde, ip gibi dizilmişlerdi. Albay olduğunu tahmin ettiğim kişi önce herkesi inceledi ve sert, itiraz istenmeyen tonla "Yüzbaşı Bintuğ Liva." diye seslendi. Bu isim, tüm orduyu sırtlayacak kadar güçlü, kuvvetliydi. Onunla karşılaşabilecek miydik? "Bir gün seninle ikinci kez karşılaşacağız, işte o zaman doğru olanı yapacağız."

Kaslı kollarını anında duvara sabitledi ve beni kafese aldı. ‘’Yani seni şu an burada öpsem hiçbir şey hissetmezsin öyle mi?’’ diye yineledi. ‘Ne öpmesinden bahsediyorsun çekil önümden saçmalamayı kes beni etrafındaki diğer salaklarla karıştırma’ Kafasını sallayarak cık cıkladı ‘’Yanlış cevap, soruma cevap ver’’ gözlerinin içine sinirle baktım. Ares her zamanki Aresti işte. Beni kışkırtıp gidecekti. ‘Evet hiçbir şey hissetmem’ dedim. (NE DEDİM BEN!) Gülerek yüzünü biraz daha yakınlaştırdı. ‘’Görelim o zaman’’ Dudakları usulca dudağıma değerken ne yapacağımı şaşırmıştım. Sanki vücudum kitlenmişti, sıcaklık bedenimi sardı. Ustaca dudaklarımla oynaşırken ben tepki veremiyordum daha önce hiç öpüşmedim çünkü! Aklım başıma geldiğinde tüm gücümle onu ittirdim fakat yerinden sendelemedi bile. Bu hareketimden rahatsız olarak tüm vücudunu bana yasladı. Sıcaklık iyice bedenimi sararken alt dudağımı hafifçe ısırarak çekti dudaklarını. ‘’Hala bir şeyler hissetmediğine emin misin Hera?’’ gözlerimin içine baktı. Sanki içimi görüyormuş gibi. Ona karşı hala birşeyler hissettiğim doğruydu ama ben dersimi almıştım, bunu onun bilmesine gerek yoktu.

05**: Diyorum ki seni beğendim 05**: Bayağı bayağı beğendim 05**: Bir kahve içer miyiz? 05**: Hayır dersen gideceğim 05**: Ama hayır demeden önce bir süre düşünsen fena olmaz (: Hayal: Ben kahve sevmem. 05**: Oralet?

Hayat`ın sakin ve asayol hayatı sadece müzik ve kitaplardan ibaretti. Ta ki `Napıyonuz Lan` adlı gruba alınıp başka biriymiş gibi davranmaya başlayana kadar. Orada yaşadığı arkadaşlıklar hayatına nasıl etki edecekti.

Gianluca Moretti, İtalya’nın en korkulan mafya liderlerinden biri. Gücü, serveti ve acımasızlığıyla ün salmış bu genç adam, her zaman istediğini almayı bilen biri. Ancak İstanbul’da kaybettiği bir ihale, onun için sadece iş dünyasındaki bir yenilgi değil, karanlık geçmişinin gölgesinde kalan bir gecenin başlangıcıdır. O gece, Gianluca sarhoş bir halde hiç hatırlamak istemeyeceği bir hata yapar. Melis ise, o karanlık gecenin yükünü taşımak zorunda kalan masum bir genç kadındır. İkilinin yolları, sırlar ve hesaplaşmalarla dolu bir gelecekte yeniden kesişecektir. Peki, hiçbir şey hatırlamayan bir adamla, o geceyi asla unutamayacak bir kadın arasında nasıl bir bağ kurulabilir? Gücün, intikamın ve vicdanın sınırlarında dolaşan bu hikaye, sizi karanlık bir dünyanın içine çekecek. Geçmişin gölgeleri, bir gün mutlaka aydınlığa çıkar. Ama o gün geldiğinde, herkes bu gerçekle yüzleşmeye hazır olacak mı?

"O Doğu`ysa ben Batı`ym." "O siyahsa ben beyazım." Diye haykırdı genç kız. Fakat bu cümleleri kurarken bu hikâyenin aslında Doğu`yla Batı`nın kavuşmasını, siyahın beyaza karışmasını anlattığını bilmiyordu. Öğrendiğinde ise hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Çünkü çoktan kendi hikâyesinde hem kazanmış hem de kaybetmiş olacaktı. Kaybetmek de kazanmak da daha önce onun için hiç bu kadar zevkli olmamıştı.

"Biliyor musun?" dedi gözlerimin içine bakarak. Eş zamanlı olarak bana doğru bir adım daha attı, aramızdaki mesafeyi iyice kapattı. Gözlerimi ondan kaçırıp geri çekilmek yerine korkmadan, tüm cesaretimle ben de konuştum.⠀ ⠀ "Neyi?" Yüzünde hafif bir tebessüm belirdi. İlk defa yüzüne bu kadar dikkatli bakıyordum. Bu yüzdendir ki günlerdir beraber olmamıza rağmen sol yanağındaki küçük gamzeyi şimdi fark etmiştim. ⠀ "Seninle..." dedi ve sustu. Bu sefer yüzündeki gülümsemeyi daha da büyüterek devam etti. ⠀ ⠀ "Başka bir zamanda ve başka bir yerde tanışmış olsaydık..." diyerek bir adım daha attı. Ela gözleri gözlerime odaklıydı, anlamlı bakışları vardı. ⠀ "Ve sen o adamın kızı olmasaydın." diye ekledi ve ilk kez gözlerini benden kaçırdı. Aynı zamanda kaşlarını çattı. Ne zaman babamdan bahsetse yüz ifadesi sertleşiyordu. ⠀ ⠀ "Ne olurdu o zaman?" diye sordum merakla. Öfkeyle yanan ela gözleri beni bulduğunda bakışları yumuşadı ve iç çekerek cümlesini tamamladı. ⠀ "Muhtemelen sana aşık olurdum." Kapak tasarımı @hestianinkalemi`ne aittir.

"Senden yapmanı istediğim küçük ve basit bir şey daha var Stajyer." Sakin kalmak için derin bir nefes aldım. "Benden daha ne isteyebilirsiniz ki? Tüm gün yapmadığım şey kalmadı. Sizce de artık bu kadarı fazla olmuyor mu?" Sonunda bir tepki vermiş olmamdan memnun olduğunu belli edecek bir ifadeye büründü. Bu sinirlerimi bozarken gözleri üzerimde geziyordu. "Hayır Stajyer bu kadarı yetmez. Yapman gereken bir şey daha var." "Neymiş o?" Bakışları üzerimde gezinmeye devam ederken bir adım yaklaştı. Ondan uzaklaşmak istedim fakat belimden tutup kendine çekerek buna engel oldu. Şaşkınca olduğum yerde kalırken dudaklarıma baktığını fark ettim. Yutkundum. Bir şey söylemek için cesaretimi toplayıp dudaklarımı araladım ama o daha önce davranarak beni şok edecek o cümleyi kurdu. "Çok güzel olmuşsun bugün, bir daha bu kadar güzel olma. Aklım sende kalıyor ve işime odaklanamıyorum, senin yüzünden bugün tüm işlerim aksadı."

"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel olarak usulca geldiğim yoldan geri döndüm. Yanlarından birkaç metre uzaklaşmışken bir silah sesi duydum. Bağırmamak için kendimi tutarak korku dolu gözlerimi adamlara çevirdim. Az önce ölüm emri verilen adam başından akan kanla yerde cansız bir şekilde yatıyordu. Diğerleri de başında hâlâ bir şeyler konuşmaya devam ediyorlardı. Yerdeki ölü adama bakıp kaldım. Hiç acımadan, bir saniye bile düşünmeden öldürmüşlerdi adamı. "Sen de kimsin?" Birinin beni fark etmesiyle hepsi bir anda bana döndü ama ben sadece az önce ölüm emrini veren adamın soğuk gözlerine baktım. "Ben şey..." Sustum. Söyleyecek bir şey bulamadım. Karanlıktan dolayı yüzlerini net olarak göremedim. "Sen ne?" dedi, bana doğru bir adım attı. Eş zamanlı olarak geri gittim. Bir saniye olsun bakışlarını benden çekmezken yutkundum. "Ben hiçbir şey görmedim." Tek kaşı kalktı. "Bizi mi izliyordun?" Korkuyla birkaç adım daha geri gittim. "Öyle bir amacım yoktu." Yine bana doğru bir adım attı. Korkudan tüm bedenim titremeye başladı. "Ne amacın vardı?" Cevap vermek istedim ama söyleyecek bir şey bulamadım. Tek istediğim şey şu an buradan kaçıp gitmek. Gözlerim adamın elindeki silaha kaydı. Bu daha çok korkmama neden olurken daha fazla durmanın bana bir faydası olmayacağına kanaat getirdim ve koşarak yanlarından uzaklaştım. "Yakalayın şunu!" Arkamdan bağırdı. Bunu duymak daha hırslı bir şekilde koşmama neden oldu. Resmen başımdaki bela birken iki olmuştu. Koskoca ormanda bir mafyadan kaçarken bir başkasının kucağına düşmüştüm.

"Bade Karahanlı." Duyduğum tok sesle eş zamanlı olarak derin bir nefes aldım, ağır hareketlerle sesin geldiği yöne döndüm. Kapıyı yavaşça kapattı, gözleri beni buldu. "İsmimi bile öğrenmişsin." Dudakları yana kıvrıldı, bana doğru geldi. "Öğrenmek zorunda kaldım diyelim." Gülümsedim, biraz daha yaklaştı, birkaç adım geri gittim ama sırtım soğuk duvara temas edince durmak zorunda kaldım. Fakat o durmadan üzerime gelmeye devam etti. Kaçmak için sağ tarafa doğru geçecekken kolunu önüme kalkan etti. Boş bir anında sol taraftan kacayım dedim ama bu sefer de diğer koluyla önümü kapattı. Tamamen onunla duvar arasında kalmıştım, kaçmama izin vermiyordu. Sırtımı duvara yasladım, yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Ne yapıyorsun?" "Konuşmamız gereken şeyler var." "Evet var ama bunu aramızda mesafe varken de yapabiliriz." "Yapamayız, böyle konuşmak istiyorum." Cevap verecekken gördüğüm şeyle sol gözünün altına düşen kirpiğini nazik bir şekilde aldım. "Kirpiklerin dökülüyor." Dudaklarındaki tebessüm büyüdü, sessiz kaldı. Sağ yanağında küçük bir gamzesi vardı, yakın olduğumuz için fark edebilmiştim. Kirpiğe usulca üfleyerek gözlerimi yeşillerine çevirdim. "Badem yağı sürebilirsin, çok iyi geliyor." Tek kaşı kalktı, söylediğim şeye şaşırmış gibiydi. Fakat bu şaşkınlığı üzerinden çabucak atıp kaçmamı engellemek için önüme kalkan ettiği elini duvardan çekti, cebine attı. Merakla ona bakarken elini cebinden çıkardı, badem şekerlerini uzattı. "Yer misin?" Elinden bademleri alarak birini ağzıma attım. "Çok severim." Biraz daha yaklaştı, derin bir nefes aldı. "Badem şekeri gibi kokuyorsun." Badem şekeri mi demişti o? Şaşkınca bakarak elimdeki bademleri kokladım. "Güzel kokuyorlar yalnız." Başını salladı. "Biliyorum." Gülümsedim, kendisi de bir şeker yedi ve ekledi. "O yüzden söyledim zaten."

Kendi geliştirdiği bir uygulama sayesinde insanlara ulaşıp para karşılığında her türlü işi yapan, bu sayede şehir efsanesine dönüşen MK`nın yeni işi ünlü iş insanı Alaz Demiray`ın iş dünyasında yaptığı tüm yolsuzlukları ortaya çıkarmaktır.

Yakamoz nasıl oluşur bilir misiniz? Denizde yolunu kaybetmiş, yalnız kalmış ve ışık saçan canlıların bir araya gelmesiyle, onların birbirlerine dokunmasıyla oluşur. Bu da bizim bir araya gelme, birbirimizin hayatına dokunma hikâyemizdi. Bu, beş kişinin yakamoz oluşunun hikâyesiydi. Farklı yerlerde ışık saçan beş kişiydik. Bir araya geldik, birbirimizin hayatına dokunduk, ışığımız parladı, yakamoz olduk. Birimiz sönsek yakamoz kaybolurdu. Karanlıkta kalır, yolumuzu kaybederdik. Fakat biz ne söndük ne de kaybolduk. Biz, dünyanın en güzel yakamozu olduk.

Gene sesler duyuyorum aklımı kaybetmemeye çalışıyorum korkuyorum ama belli etmiyorum Hemşire olan elzem bir süredir izlendiğini hissediyordu bu kişinin bir örgüt lideri olup ona aşık olduğunu öğrenir ve garip bir tecrübeyle kaçırılır

-Güçlü kaşarlar mutlu yaşarlar isimli gruba eklendiniz.- Mizah,dram,aşk,arkadaşlık gibi konuları olan Texting kitabına hoşgeldinizz. •••

Berdele kurban giden genç bir kızın başından geçen derin öyküsü. ~Bu evlilik bana hem cehennemi hemde cenneti yaşatmıştı.~ -"Ben buradayım Arslan, senin gözünün önündeyim beni yok sayamazsın!" - -"Ben seni sevmek istiyorum ama Arslan!"- -"Sen benim mecburiyetimsin Ayla, sana kalbimi açamıyorum, seni sevemiyorum, seninle mutlu olamıyorum." - (...) -"Ben Ayla`ya aşık mıyım yani?" -

"Yaşayan Ölüler" (Kısa hikâye)

Soley Dinçer, hayatını sıradan bir düzenle sürdürüyordu. Fethiye’nin rüzgârları arasında kaybolmuş bir gençlik, ufukta belirsiz bir gelecek ve geçmişin gölgesine kapanan kapılar… Bir zamanlar o kapıların ardında Truman Carter vardı. Ve Truman, Soley’in hayatına girdiğinde her şeyi karıştırmıştı: dengeleri, hayalleri ve belki de kendisini. Sonra bir gün, hiçbir iz bırakmadan kayboldu. Soley, o yokken yeni bir düzen kurmaya çalıştı. Fakat bazı şeyler sadece unutulmaz; gölgeler daima bir yerlerde kendini hatırlatır. Yıllar sonra, bir yabancı plakalı araba, sessizce kapıya yanaştığında Soley’in geçmişi de geri döndü. Ancak bu geri dönüş, yalnızca eski soruları değil, Soley’in yıllarca saklamaya çalıştığı zayıflıklarını da gün yüzüne çıkaracaktı. Bazı insanlar kaybolmaz. Onlar, hatıraların karanlık köşelerinde yaşamaya devam eder. Ve bir gün geri dönerler. Ama sen o gün hala kendin olabilir misin? ❀ ❀ ❀ UYARI ❀ ❀ ❀ Bu kitap, "Hey Truman!" başlığı altında yayımlanan ilk eserdir. Kurguda yer alan karakterler ve olay örgüsü, hayal gücümün yanı sıra kendi hayatımdan esinlenerek oluşturulmuştur. Ana karakter isimleri, bu esere özgü olup başka bir yerde kullanılmamıştır. Bu kurgu tam 5 yıl önce şekillenmeye başladı. Son bir yılda nihayet detayları oturttum ve tekrar yazmaya başladım. Kurgunun her aşamasına ait taslaklar, notlar ve geçmiş çalışmalar elimde mevcuttur. Çalınma veya kopyalanma gibi durumlarda gereken adımları atacağımı da bilmenizi isterim. Ayrıca tekrardan, kitapta yer alan içeriklerin, kurgunun veya karakterlerin izinsiz kullanılması, çoğaltılması ya da kopyalanması yasal yaptırımlarla sonuçlanır. Herhangi bir yerde bunlardan birini fark ederseniz lütfen bana ulaşın. İlk Başlangıç Tarihi: 20.9.21

6 yabancı adam ve bir genç kız, Geçmişin izlerini bugüne taşır. Birbirine dokunan hayatlar, Kendi yollarını bulmak zorundadır.

Pencerenin kenarında tekerlekli sandalyede, ölmeyi bekleyen adama! Berdel olarak verilmiştim.. Urfa`nın dar sokakları üstüne, üstüne gelirken savaşmak hiç bu kadar zor olmamıştı... Liya Dağdeviren Hazar Harzemşah @! Tüm haklar şahsıma aittir. Çalıntı veya kopyalama durumunda yasal işlem başlatılacaktır!.

Tüm hayatını sadece kendi doğruları için yaşayan bir adam aşık olursa ne olurdu? Bir gece de adamın doğru bildiği ne varsa yıkılmış ve odak noktası değişmişti. İki farklı dünya ve iki farklı insan nasıl bir arada yaşardı ki? Yalnızlığı kendine uşak etmiş bir adamla tüm hayatını kalabalığın içinde geçirmiş bir kadın aynı çatı altında yaşayabilir mi? Adam yalnızlığı kendine kalabalık ederken kadın kalabalığın içinde yalnız kalmıştı. Hayatta her şey olurdu peki bunu kendimize nasıl uyarlarız?

Güneş doğmadan önce, kefene sarılmış, "Karanlık... Ölü kelebekler... İs kokan ruhlar" Mezar taşı gibi soğuk bedenim titrerken iki kelime çıktı dudaklarımın arasından: "Hisset ellerimi." Zihnimi çepeçevreleyen kelimler, "Benim hissedemediğim ellerimi" diye bas bas bağırırken, Dokundu ellerime.

İhanetin gölgesinde kalan kadınların intikamı ağır olur. Mecburiyet, kollarını hayatına doladığı zaman susacağını sanır, seni hislerle yanıltır. Ama bazen onlar bile yanılır. Çünkü sen bir kadınsın. Sen susmak değil, haykırmak zorundasın. •Tüm hakları bana aittir.

Bazen doğru sandığımız herşey yanlış, gerçek sandiklarimiz birer yalan olur...

" Abi ya, demedim mi ben gelmeyelim diye? En güzel anı bozduk!" "Olum ne biliyim ben, canım kardeşimizin bu kadar çapkın olduğunu? Hemen yengeyi ayartcağını?" Alaz sinirini zor tutuğunu belli ederek konuşmaya başladı " Oğlum, canlarım, bir tanelerim, kardeşlerim... Ben size gelmeyin demedim mi lan!?" " Biz ne bilek ya sizi böyle şey, yılış yılış bulucağımızı." . . `Ben, bir gün bırakma korkusuyla tuttum bu elleri.` Her aşk bitmez. Bazıları bitmişken bile bitmemiştir kalbinizde.