"Hani bana ?" Diye sordum. Hayat ise bana "kıyamam sana" demedi. "Kayboldun balca" demeyi seçti.

"Uzun Kitaplar Okumak Size Göre Değil mi?" Sadece bir sayfalık kısa hikâyelerle dolu bir kitap arıyorsanız, doğru yerdesiniz. Her sayfada sizi bambaşka bir öykü karşılayacak. Uzun uzun okumak zorunda kalmadan, tek bir sayfada bir dünyaya konuk olacaksınız. Kısa, etkileyici ve akılda kalıcı kurgu sevenler için hazırlanmış bu kitap, her anınıza eşlik edebilecek türden. Bir hikâye, bir sayfa... Hazırsanız başlayalım.

Annesiyle fazla sıradan bir hayatı olmayan kızın hayatına babası ve abikeri dahil olursaa ne olur?

Belki de karar vermek için çok erkendi veya geç. Her şeyin bir sebebi olmalıydı...

Bir İstanbul vardı. Aşıkları kavuşturdu. Bir Mardin vardı. Aşıkların dönüm noktası oldu. İlk görüşte birbirlerine aşık olan Bala ve Miran Mardin de hayatlarının sınavını vereceklerdi. Bu yolda engeller hiç bitmeyecekti. Küçüklüğünden beri imtihanda olan Bala şimdi pes mi edecekti? Miran vazgeçecek miydi? Birlikte kül oldular. Lavinia ölüm çiçeği demekti ama lavinialar yanınca küllerinden yeniden doğabilecekler miydi? Siz de Mardin yolculuğunu okumak isterseniz bu kitabıma beklerim.Yıldızlı okumalar✨ Miran: Senden gelen her şey başım gözüm üstüne. Bala: Teşekkür ederim. Miran: Etme. Edilecek bir şey yapmadım. Bala: Beni mutlu ettin. Bu bir şey değil mi? Miran: Bu benim için her şey. Miran: Sen kollarımda huzur bulurdun. Bala: Şimdi o kolların nefes aldırmıyor Miran. Ben artık lavinia kokuyorum. Ölüm kokuyorum.

Hayatımın içinden ,çevremden esinlenerek yazdığım yazıları bu kitabımda toplayacağım… Sevgili okumalar.

Bir yazgı iki hayat masum kadın acımasız adam ve yine ezilan kadın böbürlenen adam

Bir aşkın nasıl büyüdüğü ve nasıl söndüğü. Düşmanlık yüzünden mahvolan iki hayat...Ayben ve Alparslan`ın geçmeyecek yaraları. Şimdi aşk mı yoksa savaş mı?

Her şey hakkında umudunu kaybeden bir kız... Yemekte tanıştığı çocuğun ona umut olacağından bihaberdi...

“Benden kaçabilirsin sanıyorsun, ama adımların nereye giderse gitsin, gölgen yine bana ait. Adını bile fısıldamadan yaşayamam; sen, kendini unutsan bile bende kalacaksın.” Alpay Aras Demirkıran “Onun karanlığında boğulmakla, onsuz yaşayamamak arasında kaldım… ve galiba ikincisi daha korkutucu.” Simay Altan Gazeteci olan Simay, kimsenin cesaret edip eline alamadığı dosya üzerinde çalışmaya başlar. Bu dosya, kimsenin dokunmaya cesaret edemediği mafya patronu Alpay Aras Demirkıran’ın dosyasıdır. Bunun hayatındaki en büyük haber olacağını sanıyordu. Oysa bu, hayatını geri dönüşsüz bir şekilde çalacak adamla tanışmasının başlangıcıydı. Sigara dumanı, yağmur kokusu ve tehlikenin çekici yüzü… Simay, her adımda daha çok karanlığa çekiliyordu. Ve bazen, en büyük hata; gerçeği ararken, onu koruyacak olanın aynı zamanda seni mahvedecek kişi olmasıydı. ~Kesit~ "Sana olan bu his," diye başladı, parmakları kucağındaki tenimi okşarken. "Bu, sadece bir aşk değil. Bu, benim varoluşumun tek nedeni. Sen, benim son sığınağım, ilk ve tek zaafımsın." Aras... Bu adam... O, bir mafyaydı. Kanlı elleri, karanlık sırları ve tüm dünyayı yönetme gücü vardı. Ama bana baktığında, o kehribar gözlerde gördüğüm şey... o, dünyanın en büyük zayıflığıydı. Ve o zayıflık, bendim. ​Bana "zaafım" demesi... Bu, bir milyon dolarlık mücevherden daha değerliydi. Onun için zaaf olmak, tüm o zırhının, tüm o kontrolünün tek çatlağı olmak demekti. O, hayatı boyunca düşmanlarının en ufak bir zayıflığını bile acımasızca kullanırdı. Ama şimdi, en büyük zaafını, tüm bu gücün merkezinde, bir kontrol odasında kucağına almıştı. ​Bu bir aşk değil, bu bir bağlılık yeminiydi. Beni, varoluşunun tek nedeni olarak görüyordu. O kadar saf, o kadar karanlık ve o kadar delice bir sevgi ki, beni boğuyordu. Nefesim daralıyordu ama bu boğulma, bana hayat veriyordu. ​Kendimi bildim bileli güven arıyordum. Ama Aras`ın sunduğu bu güven, normal bir liman değildi; bu, tüm dünyadan koparılmış, sensörlerle ve bir erkeğin yıkıcı aşkıyla korunmuş, yalıtılmış bir kaleydi. ​Onun laneti bendim... ​Eğer ben onun ilk ve tek zaafıysam, o da benim son ve tek sığınağımdı. Ve biliyordum ki, bir gün o zaafı için dünyayı yakarsa, ben o alevlerin içinde gülümseyerek yanacaktım.

“İmkanım olsaydı, seni sonsuza dek severdim.” Ben Deniz. Tek kelime bir mahlasın ardından bütün dünyaya haykırdım. “Merhaba dünya, ben Yazamayan Yazar!” Fakat bugüne dek beni duyan kimse olmamıştı, ona rastlayana dek. 🌊🐚🌁 “Elimde, içinde yalnızca iki tişört, iki elbise, para, defter, bilgisayar ve iki pantolon olan bir sırt çantası var. Bunca riske rağmen sorsanız, inanın içimde gram korku yok.” Muğla’nın kıyı köylerinden birine gittiğinde kimseyi tanımayacaktır. Oysa kader, hayatını gemisine adamış genç bir adamla yollarını kesiştirene dek. Deniz, içinde hapsolduğu kafesin anahtarını bulmak için sarılacaktır bu özgür adama. Asaf Çakır. ⚓️🛥️🪢 “Çok vaktim kalmadı benim ama biliyorum, sen bana özgürlüğü öğreteceksin.” *** 🌊⚓️🦋🌺 Romantik/ Dram **Bu kitabın hiçbir kurum kuruluş ve/veya kişi ya da yer ile alakası yoktur. Tamamen hayal ürünüdür. Herhangi bir benzerlik veya aynı olma durumu yalnızca tesadüften ibarettir. **KİTABIN HAKLARI TARAFIMA AİTTİR.

Hayat upuzun bir yoldur; acısıyla tatlısıyla yaşanır ve sonunda ölünür. Acı, bizi kendimize getirir, intikam ateşini harlar. Hayatımızda tatlı şeyler de vardır elbet; ama her şeyin bir sonu var ya, o da son bulur işte. İnsanlar size yalanlar söyler, kandırır. Kimse sütten çıkmış ak kaşık değildir bu hayatta. En sevdiğiniz bir gün sizin felaketiniz olur, en güvendiğiniz size ihanet eder ve geriye yalnızca kararmış bir kalp bırakır. Ve en sevdiğiniz bir gün ansızın güvercin gibi göğe karışır. Ulaşmak imkânsızdır ama iyi bir yerde olduğunu bilmek güzeldir. Güzeldir ama kırar, çünkü onunla asla buluşamayacağınızı bilirsiniz.

"Vefakâr sevgisi geçici olmayan kişiye denir, ben seni sevmekten bir an bile vazgeçmedim." Diye konuştu genç kız narin sesiyle. Yeşil gözleri karşısındaki adamın çakır gözlerini bulduğunda usulca yutkunup acı bir tebessüm kondurdu solgun dudaklarına. "Sen ise beni bir an bile sevmeyi düşünmedin Civan Mert." Başlama tarihi; 23/ 03/ 2025

Ölümün eşiğinde hayata tekrar tutunmamı sağlayacak biri. Hayat savaşımda yanımda durabilecek birisi gerçekten varmış.

Daha dokuz yaşında olan Buse’nin annesinin bir anda Taner diye biriyle gelmesi ve babasının annesiyle Buse’yi kapı önüne koymasıyla başlıyor. Taner Buse’yi ve annesini alıp İzmir’e kendi evine götürüyor vee orada olanlar oluyor. Buse Yiğit ve Aslı’yla tanışıyor ve hiç beklemediği bir anda Efe’yle de Tanışıyor. Annesinin Buse’ye kötü davranışları devam ediyor ve buseye üvey kardeş dünyaya getiriyor. Her şeyin zamanla daha da karmaşık oluyor. Ama unutmuyoruz her şey zamanla geçer.

Karanlığın tam ortasında, bir çığlık yankılandı… Evin duvarları, çaresiz kadının feryatlarını içine hapsederken, onun için kaçış neredeyse imkânsızdı. Öfkeden gözü dönmüş bir adam, karşısındakini paramparça etmeye hazırdı. Ama o sadece kendisini değil, karnındaki masum hayatı da korumak zorundaydı. Tam her şeyin bittiği an sanılırken, kapı büyük bir gürültüyle kırıldı. İçeri giren adam, savaşın tam ortasından çıkıp gelmişti. O, sadece bir asker değildi. O, hayat kurtarmaya yeminli bir adamdı. Fakat karşısında durduğu tehlike, cephede karşılaştığı düşmanlardan bile acımasızdı. Zaman daralıyor, hayatlar tükeniyordu. Bu gece yalnızca bir kurtuluş hikâyesi değil, hayatta kalmak için verilen bir savaş yazılacaktı. Peki Kanla sulanan bir gül nasıl iyileşirdi ? QL2568WY

“Adalet mi önce gelir, aşk mı? Ya kalp ikisine de dayanmazsa?” Komiser Varkan Eren Erel, disiplinli, zeki ve görevine sadık bir polis. Onun için hiçbir dosya kişisel değildir — ta ki Beliz Türkmen’in adı bir suçun ortasında geçene dek… Beliz, kalp rahatsızlığıyla yaşamaya çalışan genç bir kadın. Sessizdir ama içine attığı çığlıklar büyüktür. Tek bir yanlış adım, onun sadece özgürlüğünü değil, canını da alabilir. Ve o adım, bir sabah sorgu odasında atılır. Yasa dışı örgütlere para aktarımıyla suçlanan Beliz, aslında masumdur. Ama gerçek ortaya çıkmadan kalbi durmak üzeredir. Varkan Eren için artık her şey değişmiştir. Bu bir görev değil; bir kurtarma savaşıdır. BR1356CE

"Adını söylemedin." dedi. Güldüm. "Bir daha karşılaşacakmışız ya. O zaman söylerim." O da güldü. "O zamana ben öğrenirim zaten." "O halde kendine iyi bak Tunga." Bana sadece Yiğit adını söylemişti. Ben Tunga deyince bakışları merakla bana döndü. "Benim kim olduğumu biliyormuşsun!" Arabadan geri çekilip el salladım. O bana şaşkın şaşkın bakarken Sıtkı amca eski arabasıyla köy yoluna çıktı.

"Nilüferleri bilir misin? Hiçbir yere kök salamazlar." Ahu eşinden boşanıp çocuğuyla birlikte mahallesine döndüğünde geçmişinde bıraktığı kişiler ve duyguları yeniden karşısına çıkar. Zorunlu yaşanan ayrılıkların sebebi ortaya çıkmaya başlar yavaş yavaş. Avukatlık mesleğinin getirdiklerini yaparken bir yandan da onun kurallarıyla ve yasaklarıyla yaşamayı beceremediği savcı Arhan`la sürekli bir gel git içindedir. İlişkileri karmakarışık ve zordur. Bu yolun sonunda mahallesindeki ilk aşkıyla yaşayabilecek miydi? Onun kurallarına rağmen yanında kalmayı başarabilecek miydi?

RIHTIMDA BATMIŞ GEMİLERİM Olmak ile olmamak arasındayım azizim. Rıhtıma yanaşmış gemilerin birer birer batıyor, ufuk çizgisi kararmış, deniz artık beni çağırmıyor. Bir martı çığlığı kadar kısa umutlarım, ve sen yoksun ne yana dönsem sessizlik akıyor. Gecenin içi tuzla dolu, rüzgâr yüzüme eski bir şarkı taşıyor, adı sen olan, sesi unuttuğum bir şarkı. Kıyıda duran fener bile yorulmuş, ışığı titriyor, belli ki o da beklemekten usandı. Bir zamanlar denize attığım şişeler vardı, her birinde sana yazılmış bir cümle. Belki biri karaya vurdu, belki hiçbiri çıkmadı suyun yüzüne, ama ben hâlâ o şişelerin peşindeyim belki biri hâlâ yüzüyordur, bana dönüyordur sessizce. Deniz, azizim, deniz artık dostum değil. Ne zaman gözlerine benzese, arkasından bir fırtına kopuyor. Ne zaman sussam, bir dalga gelip içimdeki bütün limanları yıkıyor. Gözlerim alıştı karanlığa, ama kalbim hâlâ gündüzü arıyor. Bir rüya gibi geçiyor şehir, bir gölge gibi ben. Ve biliyorum, sabah olduğunda hiçbir gemi kalmayacak bu rıhtımda. Ama belki… belki de batmak, var olmanın en sessiz hâlidir azizim. VEDAT TÜRKER

Ölüm, kabullenilmesi en zor gerçektir. Kimileri ölümle yaşar, kimileri ise ölüm hiç yokmuş gibi... Deniz, ölümü kabullenemeyen insanlardan yalnızca biridir. Sevdiği adam, Poyraz`ın ölümüyle hayatı birden altüst olur. Kendi canından geçecek kadar derin bir acı içindedir. Poyraz`ın yanına gitmeyi ve onunla yeniden kavuşmayı aklına koyduğu gece, izlediği bir reklam her şeyi sonsuza dek değiştirir. Bir imkan. Bir olasılık. Ve böylece içinde bir umut tohumu yeşermeye başlar. Ölüm artık bir son olmak zorunda değildir.

Yolunu kaybeden yaprak, elbet birgün evini bulur... Rüzgar dindiğinde.

Bir uçurum Bir ölüm Bir intihar Bir oyun Ve İki Yabancı... Geçmişin hataları, geleceğin seçimleri, Verilen kayıplar, solup giden hayatlar, Örülen kader ağları, birleşen yollar. Yaralı yürekler, Kırık kalpler, Dostlar ve aşklar, İhanetler, pişmanlıklar. Peki ya son? Son... Son, belki de bu hikâyede en baştan belliydi.

** ay" diye ses geldi kafamı çevirdiğimde elindeki büyük pastayı taşımaya çalışıyordu önüne çıktım "b-ben halledeyim" diyerek pastayı tuttum iki elim ellerinin üstüne değmişti ne o pastayı veriyor nede ben alıyordum donmuştuk kalabilirdik böyle saatlerce "ıhım ıhım" sesi ile ellerimizi ayırmıştık ben pastayı tutmuştum oda geri çekilmişti bu ortamın katili yine annem olmuştu "çooocuklaaarrr bende hadin gidelim diyecektim işleri de halletmişsiniz sıra bizim evde" ** Kardelen artık dayanamayacak gibi hissetti. Gözleri Yamaç’a, sonra Emre’ye kaydı Yamaç’ın kıskançlığı ve Emre ise ısrarlı halleri belli oluyordu Kardelen derin bir nefes aldı kararlı bir şekilde: “Artık konuşmam gerekiyor… ama birbirinize zarar vermeyin.” kendi kendine söyledi: “Kalbim için bir karar verme zamanı.”

“Yeni bir ülkede, güçlü ailelerin gölgesinde olan Alya, sırlarla dolu bu dünyada kendi yolunu bulmak zorunda.”