Alışılmış şiirlerinden farklı bir üslup ve kuralsızlıklar ile oluşturulmuştur. Kitabım wattpadde de yayındadır. Şiirler bana aittir. Alıntı değil.

Schlimazel,şanssızlığı kronikleşmiş, sürekli olarak şanssız olan ya da kısaca "doğuştan kaybedenlere" denir.

Bu Kitabın gerçek kişi veya kurumlarla bir ilgisi yoktur. Tamamen hayal ürünüdür. Ben Dilvan... Dilvan TİMURAĞAOĞLU. Mardin Kızıl Tepede, Kikan aşireti adı altında yaşamaya çalışıyorum, Babamsız... Annem Meral TİMURAĞAOĞLU. Ankara`da doğup büyümüş babamla İstanbul`da tanışmışlar ve severek evlenmişler... Bu şehirde büyük bir sevgiyle yaşamışlar ve evliliklerinden 2 sene sonra abim Berzan TİMURAĞAOĞLU dünyaya gelmiş... Abimden 2 sene sonra da ben... Mardin`i çok seviyorum ama buralarda yaşayamam. Başıma ne geldiyse bu topraklarda geldi. Gitmek istedim hem de bir çok kez, ama ya dedem saçlarımdan sürüye sürüye geri getirdi ya da başıma bela ettikleri Erbani aşiretinden Aram MİRANOĞLU geri getirdi... Ben 10 yaşındayken dedelerimiz söz vermişler aşirete ve birbirlerine ben ve Aramı evlendireceklerine dair... Ben bunu ancak 18 yaşımda öğrendim...

Bir gün ansızın bir savaş çıksa. O savaşta umudunuzu bulsanız ve aynı gün kaybetseniz. Bir de yetmezmiş gibi öldüğünü düşündüğünüz aileniz hakkında bilmediğiniz şeyleri duysanız... (Kapak fotoğrafı yapay zeka ile tamamen bana aittir)

Zıtlıklarla dolu bir dünya milyarlarca farklı hayat herkes kendi yolunda ilerliyor ama daima kesişen yollar oluyor. Hayatımıza aldığımız insanlar, durumlar tercih ettiğimiz her şey bizi farklı bir yola sürüklüyor kaderin bu çizgisinde yürümeye devam ederken aldığımız en önemli tecrübeler genellikle acı çekerken aldıklarımız oluyor. Tüm bunlara rağmen insan düştüğü yerin anlamını kavrayıp oradan daha da güçlü şekilde kalkmasını öğrendiği zaman hayatın akışına ayak uydurmayı da başaracaktır. Bunun için hiçbir umut sönmemeli. İnsanın kendisi bile bir mucize sayesinde bu dünyaya gelmişken ümitsiz olmak için hiçbir sebep yoktur. Unutmayın sizden giden her neyse yerine yazılmış yeni bir şeyler vardır.

Yaren anne ve babasını çok küçük yaşta kaybetmiştir. Tek akrabası amcası onu büyüttü. Amcası onu kardeşinin emaneti olduğu için çok sever gözünden sakınırdı ama yengesi ve kuzenleri Yareni hiç sevmezdi çok kötü davranırlardı.Buna rağmen amcası için her şeye katlanır sesini çıkarmaz şikayetçi olmazdı. Bir gün herşey değişti amcası eve dayak yemiş bir şekilde geldi o günden sonra Yarenin hayatı değişti

"Sen her şeye burnuna sokan aptal adamın tekisin." diye bağırdım. Sinirden ellerimle beraber sesimde titriyordu. "Çünkü sana aşığım Açelya, görmüyorsun musun?" diye bağırdı. Ama sesi fısıltıdan farksızdı.

Kadem: Uğur, Şans İlerleyen Bölümlerde... ------- “beni seviyor musun?” dedi. “tam anlamıyla değil.” “o zaman evleneceğimizin de bir garantisi yok.” Dediğinde şoka girmiştim. “sen beni sadece tanımak istiyorsun anladığım kadarıyla, sana göre uygunsam da evlenmek.” “pazardan meyve seçmiyoruz, ben bunu demedim.” ------- “o zaman burada bitirelim, çok da istekli değilsin anladığım kadarıyla.” “olur.” dedim. “cesaretimle senin korkaklığının gölgesinde kalamam.” ------- “e bana da liste yaparsın artık.” Dedi Umut. “önce karar ver, sonra yaparım. Beni boşu boşuna yorma.” Dedim. “bakarız.” Dediğinde tekrar kıkırdadık. “iradene hastayım.” Dedi Can. “ben de diyetlere. Alerji yapıyorlar.” Dedi Umut. “o zaman neden kızı yoruyorsun oğlum?” dedi Seyit. “e hepinizin diyetisyeni vardı, benim olmasın mı?” ------- “beyaz atlı prensini bulmuşsun.” Dedi Bora göz kırparken. “beyaz atlı olduğunu sanmıyorum, önce güvenliği aramaya kalktı.” Dediğimde herkes kahkaha attı. “bu Can’ın başına birkaç kere daha gelmişti, onlardan birisi sanmıştır seni, o yüzden.” Dedi Seyit. “evlen de kurtul şu muhabbetlerden be kardeşim.” Dedi Bora. “iyice sardın sen de benim evliliğime, gören de emekli oldum hala evlenmedim zanneder.” Dedi Can. ------- “yanında ben varken hesap ödetmeyeceğimi bilmiyor musun?” dedi Umut. “bilmiyorum.” Dedim. “ayrıca yeni komşularıma da bir jest yapmak istedim.” dedim. “şimdi nemlendirici rujumu çıkartıp sürmem mi gerekecek?” diye sordu Bora. “ne yani şimdi prenses mi oldum?” dedi Can. “hesap kavgası yapmayacak mıyız?” dedi Seyit. ------- “ne kadar süre?” “bilmiyorum, neden bu kadar çok soru soruyorsun?” diye sordum. Terslememiştim. Sadece merak etmiştim. “merak ettiğimden. Peki o adam da orada olacak mı?” Sessiz kaldım. Kuzey’den bahsediyordu. “muhtemelen.” Dedim yutkunurken. “o zaman birlikte gideriz, benim de olmam işleri hızlandırır.” Dedi gözlerimin içine bakarken.

Bu kitapta bir çok şeye şahit olacaksınız ama en çokta aşkın insanda bıraktığı yarayla tanışacaksınız. İki ayrı kültür. İki ayrı dünya. Ve iki ortak şey. Duygular ve bir birini tamamlayan gözler. Yalnızlığın sonunu o adamla bitirecek ve kaybolan geçmişini ona aşık adamla bulacaktı. Sevdiği için her şeyi herkesi göze alan bir kadın ve onun için dünyaları yakabilecek bir adam. Yaşanan güzel şeyler yaşanmışlıklar adında kalan göz yaşları. İki şehir arasında yaşanan aşk. Uzak mesafe ilişkisi değil. Gözlerin birbirine kavuşması için yaşanan çaba. Peki yolun sonunda kim üzülecek. Bu yolda kaybeden kim olacak? Birbirine teselli olan iki insan. Şimdi sıra sevdalarına sahip mi çıkmak. Yoksa başka bir evrende ölmüş bir ruh haliyle karşılaşmak mı? Onları kader birleştirdi ve kader ayıracak...

Bazı hayatlar sessiz başlar ama yankısı dünyayı sarsar. Küllerinden doğmaya çalışan bir kadının, geçmişin acı izlerini taşıyan ama geleceği kendi elleriyle şekillendiren hikâyesi bu. İhanetin, aşkın, kaybın ve yeniden var olmanın iç içe geçtiği bir yolculukta; intikam duygusu bazen kurtuluş, bazen de en derin esaret olur. Bu roman, bir kadının kendi kaderini yazmaya karar verişinin ve hiçbir karanlığın sonsuza dek sürmeyeceğinin hikâyesidir. Bir zamanlar kaybolmuş olan, şimdi geri dönüyor. Ama bu kez hesap sormaya değil… her şeyi değiştirmeye.

Çocukları birisi tarafından alınıp kaybolan bir ailenin kayboluş hikayesi

Ritmini kaybetmiş bir kalbin sessiz çığlığı... Rüya, yeni bir şehirde kendine bir sayfa açarken, beklemediği bir hikâyenin içine sürüklenir. Kalbiyle, geçmişiyle ve suskun bir aşkla sınanırken, bazen en çok sessizlik bağırır.

Bir saldırı oldu... ve bir aile yok oldu. Vatanı için gözünü kırpmadan savaşan bir babanın son nefesi, ardında sessiz çığlıklar bıraktı. Geriye kalan ise bir mektup, karanlıkta büyüyen bir çocuk ve cevapsız kalan sorular oldu. Asya, küçük yaşta hayatın en soğuk yüzüyle tanıştı. Babasının adı kahramanlıkla anılırken, onun hikâyesi fısıltılarla konuşuluyordu. Zaman geçtikçe büyüyen sessizlik, yerini meraka ve sonra da gerçeğin acımasız izlerini takip eden bir yolculuğa bıraktı. Bazı yaralar görünmezdir, bazı gerçekler ise asla anlatılmaz. Asya, babasının hatırasının izinden giderken, ailesini yıkan gecenin ardında kalanları öğrenmeye başladığında, hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını fark etti. Bir gece, bir kayıp, bir sır... Kimi sevdiklerini toprağa gömer, kimi geçmişini.

Yalan ve yanlış anlaşılmayla herşey karışmıştı. Nasıl toparlarım bilemedim işler dahada çıkılmaz hale geldi ama o benim bütün yanlışlarımın tek doğrusuydu. "Ne kadar zamansız da olsa, yanlış anlaşılma sonucuda meydana gelse " yine olsa yine onu tanımak için herşeyi başa sarardım. Onun kara gözlerindeki sızı`ydı beni ona çeken ulaşılmaz oluşuydu belkide beni cezbeden...

Önce kendini sonra sevdiklerini kaybeden bir hastadan bahsediyoruz; Leyla Altun. "Ölümün ucuna gelince öğrenilirmiş gerçekler. Çünkü sen yaşarken saklanırmış herşey, sen üzülme, kırılma diye. Ama gerçeklerin gözünün önünde tarihe dönüşmesi, incitir. İnsanı da,insanlığı da.. " Yazardan ilk kitap:)

16 yaşındaki bir kızın hayatının mahvoluşu, sessiz çığlıklarını duyan genç birini onun hayatına girerek hayatını ters düz etmesi.....

Savaşın gölgesinde büyüyen küçük bir yürek… Gazze’de yedi yaşındaki Yusuf’un gözünden anlatılan bu roman, bir çocuğun oyunla karışık hayallerine, bir annenin sessiz duasına ve bir halkın hiç sönmeyen umutlarına ses veriyor. Barış Geldi Dediler, bombaların gökyüzünü deldiği, toprakların sarsıldığı, ama yine de bir çocuğun kumdan kaleler yapmaya devam ettiği günleri anlatıyor. Gerçek, çarpıcı ve yürek burkan bir masal...

Bir ihanet bir savaşın doğuşuna neden olmuştu ve bir savaş tüm kadınların hayatını elinden almıştı yaşamaktan vazgeçen tüm kadınlar sadece tek bir yasağı çiğneyerek hayatlarına son verebilirlerdi bu yüzden yerde kesilip atılmış bir örgülü saç gördüğümüzde o gün bir kadının hayatından vazgeçtiğini anlıyorduk...

Bazen bu duman da boğulmak istiyorum. Bazen bunu sadece ölmek için içtiğimi hatırlıyorum. Bazen bir kül gibi savrulmak ve kendimi kaybetmek istiyorum. Ben aslında sadece vazgeçiyorum.

Sadece internette dolaşıyordum. Başıma ne gelebilirdi ki? Selam. Ben polen. Aşka inanmayan tek kızım. En azından kendi çevrem arasında. Peki sonra ne oldu biliyor musun? E oku o zaman. Çünkü ben aşka bir kere daha tövbe ettim.

Belirsizlik ne kadar da zordu. Bunu normal birine derseniz anlamayacaktır. Çünkü insan bunu ancak belirsizlik çukuruna düşünce anlıyordu. Birde eğer yaşadığınız belirsizlik sevgi üstüneyse eğer ona hiçbir söz söylenmezdi işte... *** Ben Mir Ulaş Koçhan; iki yıl önceye kadar herkesten uzak, kendi başına sadece derslerine odaklanan Mir Ulaş. Şimdilerde ise belirsizlik çukuruna düşmüş, gözü sevdiğinden başkasını görmeyen Mir Ulaş... *** Her şey 2 yıl önce bu liseye geldiğimde başladı. İnsan hani bazen bir şeyleri hisseder ya ben bu liseye geldiğim adım attığım gün anlamıştım buranın bana iyi geleceğini ama bende bilemezdim hayatımın anlamını burda bulacağımı... *** “Seni düşünmek güzel şey, ümitli şey, Dünyanın en güzel sesinden En güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey... Fakat artık umut yetmiyor bana, Ben artık şarkı dinlemek değil, Şarkı söylemek istiyorum...” ~Nazım Hikmet

Hayatı boyunca hiç arkadaşı olmayan ve ailesinden de sevgi görmeyen Nehir`in günün birinde onu gerçekden seven biriyle tanışması... Yabancı`nın nehire olan sözleri umut dolu olmasına rağmen Nehir`in aslında hayatı çok darbelerle dolu olduğu için ne yapacağını bilemez ama herşeyi zamana bırakırlar fakat zaman onları en ağır yerden yaralamak için bekliyor olacak.. Bilinmeyen sırlar vardır ve bazı şeyler bu sırların gün yüzüne çıkmasına sebep olacak ve hayatlarındaki düzen bozulacak. Bu düzen onları ya iyiye götürecek ya da bilinmezliğe.. "Bu bizim hikâyemizdi. Ne olursa olsun bizim hikâyemizdi." ~gerçeksevgibumu? ~beniniyesevmediniz? Ara verdim 1 yıl sonra yani mezun oldukdan sonra devam edeceğim hemen bölümleri düzenleyip finali verip yayınevine göndereceğim toplamda 50 bölüm olması düşünülüyor.

ASKER ~DOKTOR KURGUSU --- > Sessizdi… tıpkı doğduğu topraklar gibi. Susturulmuştu… tıpkı o topraklarda yankılanan çığlıklar gibi. Nehir Karataş, genç bir doktor olarak çıktığı yolda, kendini insanlığın utandığı bir karanlıkta buldu. Bir dağın başında, bir adam, bir kadını taşıyordu. O kadın susuyordu. O adam konuşmadan bağırıyordu. Yüzbaşı Alp Kara İlmek, yalnızca bir askerin değil, bir adamın, bir insanın, bir kurtarıcının sınavını verdi. Ölümle yaşam arasındaki çizgide, silahların sustuğu, kalplerin konuştuğu bir hikâye bu. "Bir Dağ Kadar Sessiz", sadece çatışmaların değil, içimizdeki boşlukların da çığlığını duyuran bir roman. Bu bir aşk hikâyesi değil sadece. Bu bir kurtuluş, bir kabuk kırılışı. Eğer bir bakışın bir ömre bedel olduğunu bilenlerdensen, eğer bir adamın suskunluğunun, bin kurşun sesinden daha yüksek çıktığına inanıyorsan, o zaman bu hikâye seni bulacak. Çünkü bazı sesler dağ kadar ağırdır… Ve bazı sessizlikler, bir milletin hikâyesidir.

Kendince normal bi hayatı olan ışık`ın, babasının anlaşma yaptığı adamla çalışmak zorunda kalır ve o günden sonra hiç bişey aynı olmaz. gerçekler ve yalanlar tüm karanlığıyla ortaya çıkar. Işık- benim hayatım çok karanlık. Nasıl ışığım olsun ki? Atlas- ben o kocaman karanlığındaki küçük ışık olmak isterim ışık. İsmini sana yeniden vermek.. lütfen benden uzaklaşma.

Yaşam neydi tam olarak, özgür olmak için yaşamak yeterlimiy di, birinin seni anlaması "Senin yanındayım " demesi için ne kadar bedel ödemek gerekirdi. Kimdim ben benliğinde yok olan mı küllerinden yeniden doğan mı