Aden Asi, küçük bir çocuğun piyona öğretmeni olarak işe başladığında olacaklardan habersizdi. Geçmişin yansıması geleceğe kavuştuğunda, domino taşları etkisi koca konağın pencerelerini parçalamaya başlamıştı.

Gecenin karanlığı onların tekrar karşılaşmasının şahidi olmuştu. Onlar artık birbirini çok iyi tanıyan iki yabancıydı. O geceki trajadik karşılaşma kaderlerinin birbirleri için yazılmış olduğunu tekrar göstermiş oldu belki de ama ikisi de kaderin onlar için düzenlediği bir oyun olduğu düşüncesinden bir haberdi.

"Baban ve abini bize vericeksin Kar Güzeli yoksa dayının sonuda annen gibi olur."Elimdeki kağıtta yazanları şok içinde okumuştum.Çünkü babam bizi terk etmişti ve sonradan öldüğü haberi gelmişti kardeşim veya bir ablam,abim yoktu benim.Oysa bu kağıtta yazanlar...Kafam çok karışmıştı ne olduğunu,çevremde ne döndüğünü algılayamıyordum.Ben Berfe Karlı annesinin taziyesinde hayatının yalandan ibaret olduğunu isimsiz bir nottan öğrenen kız... ... Bazen sürekli neden diye sorarlar sana neden bu kadar depresifsin,neden bu denli üzgünsün derler sonuçta onlara göre ne yaşamış olabilirizki.Oysa ben ismimden bile şüphe etmeye başlamıştım bana bencilsin diyen insanların haklı olmasını istemiştim.Çünkü öyle olsa şu an burada bu silahın önünde olmazdım.

Gerçekler nereye kadar saklanır? Söylenen yalanlar hep sır olarak mı kalır? Peki, bu yalanların sonucunda hüküm kimi cezalandırır? Yalan söyleyeni mi, yoksa yalanlara kananı mı?

❝Yüreğindeki ateşin içinde cayır cayır yanıyordu kadının ruhu. Mahkum edildiği hayatı istememişti oysa... çocukluğu gibi çalınıp alınmıştı gençliği de. Güvendiği her limanın onu yarı yolda bırakmasına da alışmıştı, diğer birçok şeye alıştığı gibi. Şimdi ise içine düşmüş olduğu bir diğer bilinmezliği anlamaya çalışıyordu. AŞK`tan haberi olmayan bir kadındı o, güvenemezdi. Sevemezdi de... Sevmeyi bilmeyen adam ise ona AŞıK olamazdı. Üzer ve kırardı... Bu hikayenin birden fazla kahramanı vardı, lakin hepsi galip gelir miydi... işte orası büyük bir muammaydı. Kıran kırılırdı, üzen üzülürdü. Ama adalet er ya da geç yerini bulurdu.❞ 🌑 3 0 / 1 0 / 2 0 2 1 ALINMASI, KOPYALANMASI VE ÇALINMASI DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR 🖇

Sen benim cehennemimsin ve ben cenneti arkamda bırakarak geldim sana. Bu hikâye en başından ihanetle çevriliydi ve aşk bile bile yanmaktır... Çok konuşmayacağım sevgilim, hikâyenin aptalı bendim. Sen ateştin ve yaktın sadece. Ardına dönmeyi bilmeyen bendim. Çocukluğuma ver, boyumdan büyük işlere kalkışmak hep huyumdur. Sadece bu sefer gerçekten yaralanacağımı göremediğim için beni mazur gör. Artık bir geri dönüş yok. Hiçbir zamanda, hiçbir ihtimalde. Yalnızlığında boğulman dileğiyle... -Sarışın

Zenginler kendini bişe zanetmesin

Fakirlik içerisinde doğan bir kız çocuğuna biçilmiş altın görünümlü harabe kaftan,sevgi dolu tertemiz yüreğiyle kendine biçilen harabe kaftanı dönüştüren bir direnişci yürek....

Bu izdivaçın benim için hayır mı şer mi olacağını yalnız ve yalnız Rabbim bilebilirdi! Peki; Ablamın beklediğinin, onun ve bizim gelecekteki Mürşidimizin yegane isteğinin ben olduğumu onlar nasıl bilebilmişti? Bir adamın kalbindeki kandan, oradaki toplar damardan bile haberdar olan Rabbim elbette ki o kalpte kimin olduğunu da bilirdi, Beni yetiştiren amcamın göz bebeği kızı Rahime mi, yoksa acıyıp baktığı 2 çocuğuyla dul bir şekilde ortada kalan yeğeni, yani ben mi? .... Herhangi bir çalıntı durumunda benle değil avukatımla muhatap olursunuz!

*** "4 yaşımda imkânsız olmuşuz biz." dedim, ağlamamaya çalışarak. "İmkânsız?" diye sordu, sorgu dolu bir ifadeyle. "Değil miyiz?" diye sordum. İstesem de sesimin titremesini engelleyememiştim. "Değiliz. Olsaydık benim karım olmazdın." dedi. *** Her gece bahçede oturuyor, karanlık gökyüzünde ışıl ışıl parlayan yıldızları seyrediyorum. Seni aklıma getirmemeye çalışıyorum, seni aklıma getirmemeye çalışınca bile seni aklıma getirmiş oluyorum. Ben aslında seni unutmak gibi bir ihtimali bile, seni unutacağım derken yok ediyorum. ***** Wattpad`de yayında.

"Zamanla anlaşılan tek şey güvenmenin sevmekten daha önemli olduğudur " Cumhuriyet Savcısı İncila Akel Yüzbaşı Ulus Ecevit Akay

Birgen, 11 yılını öz babası yüzünden bir tesiste, küpün içinde geçirmiş 17 yaşında genç bir kızdır. 11 yıllık küpün içindeki hayatı testlerle ve insan öldürmekle geçer. Ancak bir gün işler değişir ve Birgen sonunda küpünden çıkar ve 11 yıldır görmediği ailesinin yanına geri döner. Çıkma nedeni ise düşman tesisin oğlunu öldürmektir. Duygularıyla arası olmayan Birgen bu işi kolaylıkla yapacağını iyi bilir. Ancak ortaya çıkacak gerçekler ve uğrayacağı ihanetler onu tökezletecek. Acaba Birgen zehirli kalbine gömdüğü duygularını gün yüzüne çıkarabilecek mi? Vücudumdaki zehir damarlarımda geziyordu ve doğduğum andan beri ben dahil çevremdeki canlı, cansız herşeye zarar veriyordu. Ve asıl acı olan benim bu zehire ihtiyacım vardı.

Pesimist bir psikoloji öğrencisi olan Güneş, yeraltı dünyasında Ereshkigal adıyla tanınmış bir kafes dövüşçüsüydü. Annesinin şüpheli intiharıyla derin bir boşluğa sürüklenmiş, hafızasındaki karanlıkla savaşırken bir gece tanıklık ettiği cinayet, ve ansızın bulduğu notlar hayatının gidişatını sonsuza dek değiştirdi. Nergal lakabıyla bilinen Kelebekler örgütünün lideri Kıraç ile karşılaşmaları, kelebeğin ilk kanat çırpışıydı. Masum bir rüzgar gibi başlayan bu etki, onları cehennemin yedi kapısından geçirecek; şehvet, tutku, sırlar ve acılarla harmanlanmış bir kaderin pençesine sürükleyecekti. "Cehennemim suçtan doğdu, cezamla büyüdü. Sen ise Güneş, acını şehvetle ördün ve karanlığımı aydınlatan tek kıvılcım oldun. Kanat çırptığın her anda beni paramparça etsen de, seni bulmaktan, sana kapılmaktan vazgeçemiyorum. Sana sahip olmak istiyorum, bedenine, ruhuna, kalbine, her bir zerrene” UYARI: Kan, vahşet, ceset, argo, küfür bulunduracak bir kitaptır!!! Ama cinsel ögeler yoktur.

Unuttun mu Alina, sen buradasın ve daha yaşayacağın çok fazla şey var. Bu ise sana sunulmuş bir savaşın ilk tohumları.

Sırf bir hemşirenin hatası yüzünden 17 yılı cehennem gibi geçen Güneş, o gün ailesi tarafından hastaneye çağırılır Peki Güneş yeni ailesine alışabilecekmi Peki Yıldırım ailesi Güneşe alışabilecekmi Uyarı!:Bu kitapta kavga,şiddet, argo, küfür ve olumsuz örnek davranışlar mevcuttur İlk kitabım ilk zamanlarda her kitapta olduğu gibi olacak fakat zamanla kendi şahsıma göre gidecek umarım seversiniz ve bir gerçek aile kitabına merhaba diyin 🎀🌸🖤

Maskeler, insanların yüzünü gizlerler peki içlerindekilerini duygularını gizlemeye gücü yeter miydi maskelerin? Ben Ada Atay sonuna kadar gizleyecektim duygularımı sonuna kadar saklayacaktım gerçek yüzümü ne için ? İşte bunu bende sizinle beraber görecektim. _____________________________________________ Görevi kabul etmiştim neden? Babamı bulabilmek için...

Hayatımız.. kıyametimiz midir? Laren Alin, hayatında hep oyuncu bir kadın olmuştu. Çevresine göre bu hayatı sever, her şekilde idare ederdi. Fakat, kimse çabalamazken, küçük hasta kız kardeşine bakması ve aynı zamanda çalışıp okuması sanıldığı kadarda kolay değildi. Peki gidişini bile hatırlamadığı babası, Varlığıyla yokluğunun bir olduğu annesi? Kimseye dair bir şey hissedemiyor, hatırlayamıyordu. Belkide buz tutmuş olan hisleri, duyguları bir daha düzenlememek üzere böyle kalacaktı. Hissizleşmişti. Bir çok kez düzeleceğine inandı, lakin bu hayata alışmıştı. Ona göre bu bir lanetti, ve hayatının sonuna kadar böyle gidecekti. Bu hayatı kendisi için yaşamayacaktı. Böyle düşünürdü. Taa ki, Bakışlarıyla insanı ürperten o adamla karşılaşana kadar. ••• "İşte bu saatten sonra, içimdeki buzulların eriyeceğine adım kadar emindim."

Zorunlu bir berdel… Berdeli kardeşi için kabul etmek zorunda kalan Baran Ağa… Her şeyi ile gördüğü ilk anda Baran’ı sevmeye başlayan Zülal…

Başlangıç tarihi "24.09.2024"

Hayatın kaçıncı darbesiydi bu. İnsanlar hep acı, pişmanlık içinde mi yaşardı? Benim istediğim, hayal ettiğim yetişkinlik böyle değildi. Böyle olmamalıydı... Peki ya sen? Sana en ihtiyacım olduğu zamanda neredesin?

Şüpheler en kötü gerçeklerden daha zordur,der Moliere. Neye inanmalı insan,kime dönmeli sırtını,kime açmalı yüreğini? Elimizdekiler mi inandırır bizi bariz yalanlara, yoksa gözbebeklerinde seçilen en ufak titreme mi alır şüphelerimizi? Sahi gözler de yalan söyler mi, yoksa dile mi özgüdür yalanlar? Çocukluğuna zamanın eli değmiş iki genç.. Masumiyetin yerini seçimlere bırakan kader. Birbiri için atan iki kalp,yazgının tekrar bi araya getirdiği iki yara. Geleceğe yön veren seçtiklerimizdir ama hayat koyar seçenekleri önümüze. O halde kader midir bizi doğruya yanlışa iten? Yıllar önce hayatı elinden alınmış hasta ruhlu bir adam. Hayatı, seçimlerine yönelik yaşayan delidolu bir kadın. Tercih hakkı sunulmayan yanlışlardan,sorumlu olabilir mi insan? Oysa hiçbir hata isteyerek yapılmaz. Yalanın doğruyu,ihanetin sadakati kovaladığı amansız bir yarıştı; güven. Kimin kazanacağını bilmeden,öne sürülen bi avuç hayat. Ve arkasında bıraktığı yakıcı vicdan ateşi...

"Madem birinizin ölmesi gerekiyordu,o zaman bende birinizi öldüreceğim. Ama endişelenme sevdiğim,bu kişi sen olmayacaksın" Gözlerim kapanmak üzereyken duyduğum birkaç cümleyi de uyandığımda hatırlamak adına aklımda tutmaya çalıştım. "Sonsuza kadar elveda Eymen ve hem hayatına hem de hayatıma hoşgeldin güzelim"bir kahkaha sesi kulaklarımda özgürlüğüne kavuştu.

Mira Köksoy, annesinin onu bırakıp gitmesi üzerine babasıyla yeni hayat kurar. Henüz 5 yaşında olan Mira, kendisinin gelecekte neler beklediğini bilemez. Yıllar sonra ansızın bir gün bir mesajla kurduğu düzen yıkılır ve iki yakın arkadaşıyla kendisini geçmişine götürür. Sorularının cevaplarının çıktığı kapıyı bulduğunu sanarken aslında anahtarını bile bulamamıştır.

Yeni evli bir çift birbirlerinin karşı komşusu olursa? Romantik hikâyelerin çoğu evlilikle biterdi; Duru`nun hikâyesi evlenmesi, temizlik ve düzen takıntısı olan kocasının pasaklılığına dayanamayıp farklı evlerde yaşamayı teklif etmesiyle başladı. Sonrasında ortaya çıkan yalanlarsa hikâyesinin geri dönülemez bir yola sapmasına sebep oldu. ~Eski Adı: Ezber Bozan Evlilik~

"Yapma Miray sen bütün ilklerinle bana aitsin beni yalanlayamazsın. O kadar ilkini bana vermişken beni unutamazsın.`` "Unutmak mı senin üstünü öyle bir çizerim ki ateş ne olduğunu bile anlayamazsın sana bütün ilklerimi verdim doğru ama ilkim olan sonum olacak diye bir şey yok gidenin yeri her zaman doldurulur"