Kitap Tür Kategorileri

"Bana bu şekilde dokunamazsın!" Belimde ki eli sıkılaştı. "Sana her şekilde dokunurum İfra. Ve kabulet bu senin hoşuna gider." Okuduğunuz kitap bir dark romandır. Mafya örgüt konuları işlenmektedir. Lütfen içeriğinin ne kadar sağlam olduğunu bilerek gelin kitabıma. Fantastik bir kitap değildir!!

Gökçen kimsesiz değildi onun vatanı vardı ve her şey vatan için deyip bu yola çıkmıştı. Hadi gelin hep beraber gökçenin hikayesini yazalım....

Zemheri bir soğuk etrafı sarsa da umut hep olacaktır

Orada yaralı bir adam vardı. Kalbinin durmasına, kan kaybından ölmesine bir kaç dakika vardı ama o son nefesiyle elindeki telefonundan tuşlara basmaya çalışıyordu. "A-a-alo." Güçlükle nefes alıp verdiğinde karşı taraftan gelen kadın sesi fazlasıyla korkmuş ve tedirgindi. "Alo? Sesimi duyuyor musun? Beni duyuyor musun? Neyin var? Neredesin? Neden soluk alış-verişin çok yavaş geliyor?" "Be-beni dinle." Karnından ve sırtından vurulmuştu. Artık yarayı hissetmiyordu. Bedeni soğumuştu da. "Be-ben k-k-endi adaletimi ya-yarat-tım." Uzunca bir nefesini verdi adam. "Bu ne demek?" Kadın korkuyla bağırdığı sırada adam güldü. "Ölüyorum." Derin nefes aldı ve ekledi. "Ama bunca yıldır beni görmediğin için." Ve adamın gözleri kapandı, kadının kalbi yerinden oynadı.

"Ey Türk gençliği! Birinci vazifen, Türk istiklalini, Türk cumhuriyetini, ilelebet muhafaza ve müdafaa etmektir." Küçükken babaannesi yüzünden annesini kaybetmiş, teröristler yüzünden babasını kaybetmiş bir kız çocuğu. Kim bilebilirdi ki büyüyünce asker olacağını ve onların soyunu kurutmaya ant içeceğini. Yeni hayatı ona eski anılarını ve sevdiklerini verdi. Peki ya geri alacak mı? Ben yazmak için hazırım peki ya siz Şeyma ve Yavuz`un hikayesini okumak için hazır mısınız?

İstanbul’un her bir köşesinde ard arda cesetler bulunmaya başlanır. Tüm ülke ayağa kalkar. Herkesde korku ve panik hakimdir. Birbiriyle alakası olmayan bu insanları birbirine bağlayan tek şey kanlarında ne olduğu saptanılamayan tuhaf bir maddedir… İstanbul’un bir seri katili mi var? Katil kurbanlarını nasıl seçiyor? Maktüllerin kanlarında bulunan bu madde ne? Komiser hızla odaya girdi. “Başkomiserim maktülü araştırdık.” “Eeee kimmiş? Neciymiş?” “Başkomiserim bir bilgiye ulaşamadık.” “Anlamadım?” “Başkomiserim, maktülün ne adını bulablidik ne ailesini ne de işini. Adamın hiçbir yerde kaydı yok. Hiçbir mobese kamerasında gözükmüyor. Sanki hiç doğmamış, sanki hiç yaşamaış gibi. Sanki…sanki bu dünyadan değil gibi…”

"Ne yapacaksın bana? Öldürecek misin? Ya da işkence? Ya da sizin kadın pazarlarınız vardır oralarda satarsın? Ya da..." "Beni iyileştir istiyorum." Dedi Pars sözünü keserek. "Hastayım ben." Azra dalga geçercesine güldü. "Doğru, beyninden hasar vardır senin." Pars güldü. "Nereden anladın? Gözlerinde röntgen cihazı mı var?" "Yok da kalbim var. Sizin gibi ruhsuz kalpsiz insanların beyninde sıkıntı olması gerekiyor yoksa o kadar insanı öldüremezsiniz öldürmekten keyif alamazsınız.""Teşhis konusunda gayet iyisin. Anında çözdün hastalığımı." Azra dosyaya baktı. Bu bi hastanın dosyası olmalıydı. İçini açtı. En önce bi beyin MR görüntüsü vardı. "Senin mi bu?" Dedi Parsa bakarak. "Evet." Azra hızla dosyayı eline geri verdi. "Ne güzel o zaman. Dünya bi kötüden kurtulmak üzere. "

"Abim falan değilsin sen benim, hiç bir zaman öyle görmedim seni, ben seni bu kadar severken o kız gelip seni öpemez anladınmı, öpemez" ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ "Öpemez zaten,şu an beni senden başka kimse öpemez kızım" Derken bakışlarımı dudaklarımdaydı, ve o an hiç beklemediğim şeyi yaparak iki elini boynuma sararak beni kendine çekip öpmüştü ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Masal ve Boranın huzur dolu hikayesine, merhaba diyoruz... ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Çocukluğundan beri birlikte büyüdüğü adamı hiç bir zaman bir abi olarak görmeyen masal... Onun masumluğunu aşık olmuş bir yüzbaşı...

Sevgilim karanfil kokusunu sevmezdi ama Krallık Tim`in komutanı Özgür Sadık,karanfil kokusuna bayılırdı aynı benim gibi...

Ben kıdemli üsteğmen Kuzey.

Birbirlerini çocukken kaybeden iki kişi bir anda aynı şehirde denk düşerlerse ne olur? Asker ve öğretmen kurgusu.. -- ...Derin bir nefes alarak valizlerimle çıkışa doğru ilerlemeye başladım. Onunla şimdi bu kapı dışında karşılaşacak olmak beni tuhaf ve heyecanlı hissettiriyordu. Uzun zaman sonra ilk defa görecektim onu. Bavullarımı almak için arkama dönerken birine çarpmış ve sendelemiştim. Burnum kırılmış olabilirdi. "Burnum!" dedim gözlerim kapalı burnumu ovalarken. Acımıştı. Sanki neye çarpmıştım, alt tarafı bir in- Ilgaz... -- Burdaki ilk kitabım olabilir ama ilk yazdığım kurgum değildir. Kitap bana aittir! Alıntı değildir! Kitaptaki karakterler ve hikaye tamamen kurgudur! İyi okumalar..

Küçük yaşta babası şehit olan Yonca babasının tabutu başında bir yemin eder herkesin bildiği. Ama bir yemini daha vardır herkesten gizlediği. Babasının şehadeti arkasından intikam için aynı yolu seçen Uğur. Babası gibi asker olup bayrak, vatan ve babası için savaşmaktadır. Yonca ile Uğurun ortak kaderi onlara neler yaşatacaktır.

Asker olan babasını çok küçük yaşta kaybeden Asel, babasının intikamını almak için bir yola girer...

"Vatan sensin." demişti bir keresinde abim anlamamıştım "vatan biziz." demişti daha sonrasında, öylece bakmıştım abime. O zamanlar anlamamıştım dediğini. "Anlamıyorum abi, değer mi bu insanlar için bunca çileye?" Dediğimde kaşlarını çatıp bakmıştı bana "aldığın meyvelerden çürük çıktığı için bütün poşeti mi çöpe atarsın?" Dediğinde duraksamıştım o gece uzun uzun düşünmüştüm o cümleyi. O cümleyi uzun uzun düşünmüştüm ama o geceden sonra abimi bir daha göremeyeceğimi hiç düşünmemiştim. Yatmadan önce bana kurduğu son cümle "her şey can için Canan için göz kırpmaz can veririz bir avuç toprak için." olmuştu sorgulamamıştım çünkü o cümleyi her gün defalarca söylerdi. O gece anlamıştım ki asker; üşümeyen, yorulmayan, acıkmayan, susamayan, uyumayan, durmayan, gıdası vatan aşkı, oksijeni vatan olan kişilerdir. Kolay değildir askerlik, birinin kanlı  beresine sarılıp günlerce ağlamak hiç kolay değildir.

Beliz Elay Korkmaz atandığı timin esir düşen komutanını kurtarmıştır ve hiç ummadığı bir tepki almıştır. Ufak bir teşekkür bile yeterken; onu istemediğini söyleyen komutanını gerçekten de onu istemiyor mudur? Yıllardır aradığını bulmuş olan, Yavuz Kağan Göktuğ; Beliz`e bunu belli etmeden nasıl yaşamını sürdürebilir ki...

Çocuğunun olmayacağını sanan bir savaş pilotu kadın bir gece bir askerle birlikte olur ve hamile kalır

İçimde büyük bir savaş var. Kazanının ya da kaybedenin kim olduğu bilinmeyen bir savaş. Bitmek bilmeyen o mücadele. Ya bu savaş sonunda kendimi yok edeceğim, ya da bir anka gibi küllerimden yeniden doğacağım. Çaresizlikle ne olacağını bekliyorum. Bu içimdeki savaşın geçmesini bekliyorum. Peki ya savaş son bulursa, ben en dibi bulupta bir daha o dibten çıkamazsam. O zaman ne olacak? Birisinin gelip beni kurtarmasını mı bekleyeceğim? Geldiğini sandığım kişinin beni en dibe sokup bir daha da o dibten çıkamayacağımı bilene kadar bekleyecek miyim? Hiçbir şey kesin değil. Hiçbir şey belli değil. Sadece sessizce bekleyeceğim, çığlık atsam bile sessizce atacağım. Ama yine de bekleyeceğim. Bu içimdeki savaşın bitmesini sessiz çığlıklarımı atarak bekleyeceğim.

"Sen kimsin ki ne beni öldüreceksin? Bi` kere ellerin bağlı aptal." dedi maskeli terörist. "Yüzbaşı Çetin, namı değer Kızıl Kurt. Tek aşkım vatanım ve bayrağım." dedi Alev karşısında ki teröriste nefretle bakarken. Aslında Ateş`i de ekleyecekti ama vazgeçti. "Emin misin sevgili Alev, tek aşkının Vatan ve bayrak olduğuna haa? Pardon Alev değil, Kızıl Kurt." dedi alaylı bir ses tonuyla terörist. Ardından alaylı bir ses tonuyla kahkaha atıp maskesini indirdi. Alev karşısında ki adamı görünce tüm nefretini kusarak bağırdı. "Bana bak eğer Ateş`e zarar verirsen seni yaşatmam, bu ezanlar şahidim olsun ki yaşatmam!" "Ölmezsen, ölürüm. Ama bende canımı sokakta bulmadım, o yüzden Ateş`e zarar vermeyeceğim merak etme ama senin için aynı şeyi söyleyemeyeceğim Alevcik." Maskesini tekrar taktı, eline bıçağı alarak Alev`in yanına doğru ilerledi. Yanına gelince ondan önce hiç bir konuşayı duymayan yeni yeni uyanan Ateş`e bakarak konuştu. "Ateş hiçbir şey yapamamak canını acıtıyor değil mi, haa?" dedi ardından Alev`in kokuna çizikler atmaya başladı... 🔥 Asker&Asker Kurgusudur Konu, içerik ve kapak tasarımı bana aittir. !Uyarı! Kitap da şiddet ve olumsuz içerik vardır!

Annesi kız 6 yaşındayken ölmüş babası başka biriyel evlenmiş üvey abisi taciz uygulamak istemiştir

üvey babası yanlarından gitsin diye tercıhı değiştirip. sırnak yazar işte o zaman eylül derın nın hayatı değişir bölumler pazar ve cumartesııı yazım yanlışı vardır

bir gün emir gelir göreve gidiyorsunuz pençe timi. Bir kız çocuğnu kurtarmaya… o günden sonra time giren kız çocuğu timin kaderini tamamen değiştirir

Vatan ne demekti, bir toprak parçası diyen vardır vatana ama biliriz ki vatanı vatan yapan uğruna dökülen kandır, biliriz ki bu toprakların vatan olması için çok can gitti; sarı gelinler dul kaldı, el kadar yavrular babasız kaldı gitti. Babalar evlatlarını gömdü ve nice evlatta babalarını. Baba varken yokluğu tadanlarda vardı, sırf bir toprak parçasının vatan olması için gözü yaşlı bekledi nice çocuk bana gelsin elimi tutsun saçımı okşasın diye. Biz çok fazla borçluyuz bu toprakları Vatan yapanlara sadece şehit olanlara değil arkada bıraktıklarını düşünmeden ölüme korkusuzca yürüyen yiğitlere. Tepelerini gördüğünüz o dağlar bizim evimiz olma raddesine gelmişti. Ben Gökçe asker kızıyım ama aynı zamanda bu vatanın bekçisiyim. Acılarla yoğrulmuş bu vatanın bekçileriyiz.

Vatan için can alır can veririz

Watpadd düzenlene kadar buradan yayınlayacağım. Asker kurgusu olarak yazdığım ilk kurgudur.İlk başları klişe olsa da ilerleyen bölümlerinde aslında öyle olmadığını fark etmenizi sağlayacak bir kurgu. Ve şunda belirtmek istiyorum kitabımda daha çok ruhları yaralı olan insanların birbirlerine nasıl şifa olup iyileştirdiğini okuyacaksınız.Kitabıma şans vermeniz beni mutlu eder. TANITIM Babaannesinin ölümüyle doğuya tayinini isteyen hemşire Ayperi. Orada görev yapan demir timiyle tanışır.Gerçek aşkı ve aileyi olmayı gittiği yerde bulan hemşirenin hikayesi... Yağız Ege ❤️ Ayperi Buraya kadar gelip kitabıma bir şans verdiyseniz keyifli okumalar... 🤗🤗

Kübra 15 yıl önce sevgilisi yüzünden hamileliğinin ortasında bebeğini kaybeti sandı Akif Kübrara için 10yil sonra gonderilen nefes gibiydi Bir özel küvetler ekibi vardı kübraya kardeş abi yoldas olan Anka onbaşı yıl önce öldü sanılıp yılarca Kübranın yas tutuğu bebegiydi kimsenin bilmediği Yilarca bilinmeyen bir sır yilar sonra onları nasıl bir araya getirecekti...

Hiçbir şey göründüğü gibi değildir...

Ali ölürse ne olur

Aşık olmak sevmek çok güzel bir duyguydu Vera için, tabi annesinin yaptığından sonra kalbini birine vermeye korktu. Ama inatla onu isteyen Kurt`un ellerine farkında olmadan emanet etti kalbini. "Gitmem dedin!" diye bağırdım evet gitmiyordu ama beni zorla gönderiyordu, hayal kırıklığı doldu gögüsüme adını öğrendim diye miydi bu Kasırga? Eğer öyleyse ben ona asla öyle seslenmezdim, kalbim yandı umut kelebeklerim ruhumun kırıklarını toplamaya çalıştılar ama o kadar paramparça olmuşlardı ki kelebeklerim öldü. "İkimizden biri gitmek zorunda ben gidersem hedef olursun, o yüzden seni göndermek zorundayım" dedi başımı olumsuz anlamda salladım. "Ya yanımda durursun ya da ben siktir olup giderim duydun mu beni o kalın kafana sok bunu adın gram umurumda değil Kurt öğrenmek başıma ne tür belalar açacaksa açsın umurumda değil" dedim gözlerinde ki sinir dalgalandı ruhunu aştı ve bana patladı. "Sence adımı öğrenmiş olman mı sorun Ahu?! Sorun o adamın seni görmüş olması, öğrenmiş olması her gün bir düşmanımın haberinin olacağı olması Kurt eve dönene kadar Kuzu korunmalı" Gözlerine baktım yanına yaklaşıp sarıldım "Kuzu nereye giderse Kurt onu takip eder, Kurt beni bırakma sürünün dağılmasına izin verme göz önünde tut ki daha fazla dikkat çekmeyeyim" dedim bir şey demedi itiraz etmedi ama kabulde etmedi son kez öper gibi birleştirdi dudaklarımızı. ..... Kurt eve döndü, elinde ki kalbin hasar aldığını görünce yutkunamadı Kurt geldiği yolu geri döndü emaneten aldığı kalbi Kuzunun görebileceği yere bırakıp gitti. Bu sefer KURT nereye giderse KUZU onu takip etti.

Bu Kitabımızda küçüklüğünden beri asker olmak isteyen bir kızımızın hikayesini okuyacaksınız . Asker olmak istemesinin sebebini bu yola baş koymasını nedenini ve onun bu yolculuktaki dostuyla başına gelenleri ... Yapılan zulümlerin ve ihanetin intikamını almak için asker olmak isteyen bu kızımız ve arkadaşı vatan sevdasında canlarını ortaya koyabilecek durumdalar ve koyuyorlarda! Büyük emeklerle fedakarlıklar sonucu kara harp okulunu kazanan bu iki dost gittikleri bir ziyarette teröristlerle karşılaşır ve savaşırlar . Daha asker olmamalarına rağmen teröristler onların asker olduklarına inanmışlardır. Kızlarımız yanlarındaki askerlerle en sonunda teröristlerin içinde kendilerini tutsak olarak ve onların taraflarına geçme tehditleriyle başbaşayken bulur. Ana karakterimiz olan Cemre ve yan karakterimiz Fatmanur geçmişlerinin yükünü ,utancını ,korkusunu ve hüznünü beraberinde yasını üzerlerinde taşırken bir yandanda savaşmak zorundalardır. Aldıkları tek ders yalnızca bunlar değildir tabiki tecrübeleri ve bildikleriyle ,savaşma içgüdüsü yanında sonsuz bir vatan aşkıyla cesurca savaşacaklardır. Şimdiden söyleyeyim bu hikayemizde SAVAŞÇI KADINLARIMIZ ön plandadır. Ve dikkat!bu sefer kadınlar kendilerini kurtaracaklar. Herhangi bir beyaz atlı prens denilen zırva olmayacak .

"13 Nisan 2007/Kuzey Irak Bal`ıma.. Merhaba babacım, bal kızım. Güzel bir başlangıç olmadı biliyorum. Ama ömrünün yarısı dağın taşın arasında geçen bi adam olduğum için daha afilli sözleri bilmediğimi fark ettim. Beni bunun için affetmeni istiyorum. Bu gün çok zor bir gün babacım. Bu gün ülkenin kanatları etrafında güvenle durman için savaşacağım en zor gün. Gün geldiğinde beni affetme ama anla diye yazıyorum bunları. Çünkü ben şehit olacağımı bilerek geçiriyorum günlerimi burada. Pişmanım babacım. Sana son kez sıkıca sarılıp , seni seviyorum güzel kızım demediğim için pişmanım. Benimle güzel anılar biriktiremeden gittiğim için pişmanım. Ama gitmem gerekiyordu kızım. Benim kızım için bir ülke bırakmam gerekiyordu. Benim kızım için, güvenli bir vatan toprağı bırakmam gerekiyordu. Seni ilk kollarıma verdiklerinde, koruduğum vatan toprağına iki katı sarıldım. Senin bir vatanın olmasını dileyerek canımı dişime taktım. Sakın ülkenden, vatan toprağından gitme. Ben senden gitmek zorunda kalsam bile, sen benden vatan toprağından gitme. Benim kızım olduğunu bilerek yaşa. O nur yüzünü vatan toprağından geri çevirme. Benim üniformalarımı giyerken gördüm seni. Çok gurur duydum , çok duygulandım. Ben senin gözlerinde gördüm kızım Harbiyenin tozunu. Daha o günden anladım arkamdan geleceğini. Umarım görürüm bal kızım, beraber koruruz vatan toprağını. Buralarda günler çektiğimiz bir mercan tesbih gibi, zikrimiz aynı ama ölüme yaklaştığımızı bilerek çektiriyorlar. Subay olduğunda, sakın babası yüzünden gelmiş dedirtme arkandan kızım. Eğer bir şey diyeceklerse arkandan, babasının kızı desinler. Babasının cesur, yürekli kızı desinler.Ayak bastığım hiçbir toprağı yetim bırakma babacım. Seni çok seven, Baban. Binbaşı Mehmet Duman ZEYREK. "