Kitap Tür Kategorileri

Hayatının gizemini çözememiş bir kadının kaderi görev için gittiği şehirde bir üsteğmen ile kesişir.

Ramazan kurgusu

Git diyorum sana içimden gitme diyorum

Diğerlerinden daha farklı bir yeni ailem kitabı, bence bir şansı hak ediyor. Wattpadden buraya taşıyorum,

Kardeşimi yirmi yıl sonra aramaya çıkan İnci, santranc turnuvasından sonra kardeşimi takip eder. O akşam kardeşinin eski Gabriel değilde can alan katil Gabriel olduğu gerçeği ile karşılaşır. Kardeşinin dostu - ölüm meleği genç Kızı fark eder. Ve genç incinin hayatının kayması çarşamba akşamı gerçekleşir.

Aselin Karev, karlı bir gecede kapısının önünde kanlar içinde yatan bir adam bulduğunda, zaten hiçbir zaman toparlamaya beceremediği hayatı iyice paramparça olur. Karanlığın derinliklerinde, birbirine meydan okuyan motorların ve öfkeyle gecenin içine haykıran arabaların arasında ise o duruyordu... Ve onun acı kahveleri. Işıga hamile kapkaranlık bir dünya; karanlık, kaos ve belki de biraz unutulmuş; burası dünyanın kör noktası, burası Layna.ﾟ ⋆ ﾟ ☂︎ ⋆ ﾟ 🕷️ "Acı bazen şefkat gibi hissettirir." dediğinde bu düşünce zihnimde kök salmaya başlamıştı. "Bazen insan acı çekmeyi seçer, iyileşmek istemez çünkü içindeki acı sevdiğinden kalan son hatıradır." Ateşte kül, toprağa çamur olacaksın. ꧂ 🕷️ Dizlerimi çeneme yaslamış şehrin boş caddelerinde dolanan kargaların sesini dinliyordum. Şehirde sanki sabahın ilk saatleri yaşanıyordu; fırtına vurunca sokaklar boşalmıştı ve sokaklara asfaltı yutan bir sis inmişti. Ama saat akşama geliyordu, biliyordum. Kafamı kollarımın arasına gömdüğümde biraz ısınmaya çalıştım. Üşüyordum. Hayır, yanıyordum. İçimde yuvarlanan duygu yumağı yokuş aşağı yuvarlandıkça büyüyordu ve ben ne hissettiğimi kestiremiyordum. Kollarımı dizlerime sarıp gövdeme doğru biraz daha çektiğinde ayaklarımın altındaki su birikintisi haraketlendi. Kucağımın içine, "Aptal." diye fısıldadım. "Ne umuyordun ki?" Senin bir ailen yok. Aşk mı kurtaracaktı seni?

Büge, Tekirdağ’dan İstanbul’a üniversite eğitimi için taşınan genç bir kızdır. İstanbul’un kalabalığı ve gürültüsü arasında, hayalini kurduğu edebiyat bölümünde okumanın heyecanını yaşar. Ancak, yeni bir şehirde ve okulda olmanın getirdiği zorluklarla başa çıkmak zorundadır. İlk gününde, yeni arkadaşlar edinir ve dikkatini çeken Atlas ile tanışır. Atlas’ın gizemli tavırları ve Büge’nin ona karşı hissettikleri, hikayenin merkezinde yer alır. Büge’nin içsel yolculuğu, yeni başlangıçlar ve karşılaştığı zorluklarla dolu bu hikaye, okuyucuyu İstanbul’un büyülü atmosferinde bir serüvene davet ediyor.

"Bize geç kaldın... Sen... Sana olan yollarımı- kapattın... " son sözleriydi. Kollarında bilincini yitiren kadına baktı. Sanki yeri sarsacak güçte çığlık atmamış gibi sessizliğe büründü her yer yağmurun şifa damlaları dışında. Yanında büyükçe yaprağa sarılı cansız gözüken küçük bedenleri gördü. Birden kalbi ağrımaya başladı. bu ağrı giderek daha dayanılmaz hale geliyordu. Adam mühür iplerini gördü. kadının kalbinden çıkan kızıl ip kendi kalbinden çıkan siyah ipin birbirine tamamen bağlanmasını şaşkınlıkla seyretti. Bunu sadece kendisi görüyordu. Ama ipler dayanıksızdı. Zayıflamış bir şekilde görünmez hale geldi. Adam`ın kalbinde yayılan acıyla yüzünü buruşturdu. Kadının acısını aynı şekilde hissediyordu. Onun mührü kollarındaki kadındı ya malikanede ki kadın kimdi Aylardır ayakta uyutulduğunu fark etmişti. Buna o kadar sinirlendi ki onlara geç kalmıştı. Son pişmanlık ne fayda ederdi ki... Kadının bedeni ve çevresi kan gölüne dönmüştü. Doğum o kadar zorluydu ki yaralı halde doğum yapması ve kimsenin olmayışı çocuklarının cansız bedeni çıkmıştı. Yağmur doğa ananın isteğiyle daha da hızla saldı damlalarını. kadının bedeni temizlenirken her şey ıslanıyordu. Adam parmağını cansız duran küçük bedenlere uzattığında titreyen elini kontrol edemedi. Tenine temas eden soğuklukla tüm vücudu sızladı. Kendi kanından çocukları ölüme gitmişti bir hiç uğruna. Gözleri kızardı vücuduna yüklenen acıyla bir kurt edasıyla haykırdı. Etrafındakiler liderlerin çöküşünü korkuyla seyrediyorlardı. ... Sofia Doğa Ananın katillerini bulup masumiyetini kanıtlayabilecek miydi... Yazılma tarihi: 08.09.2024

" Seni de çocuğumuzu da seviyorum Duru" dedi dolu gözleriyle Gökhan. "Hayır sen sadece beni geri istiyorsun"

Sevgi`nin yaşadığı bir yerde seni bekliyor olacağım sevgilim. Bazen geçmiş alır götürür seni. Bazen de gelecek. Geçmiş seni ölüme sürükler, gelecek belirsiz. Çocukluğumu onla yaşıyordum, geleceğimi onla öldürüyordum. Bizim hikayenin sonu en başından belliydi.

Sensedim: Susamak gibi. Sensiz kaldım, sana hasret kaldım, seni özledim...

Kitaplar bize neyi anlatır? Aşk? Gizem? Geçmiş? Kitaplar kimisine göre aşkı, kimisine göre geçmişi anlatır. Kitaplar her şeyi anlatır. Peki hayatımızı anlatır mı? Bu tamamen bize bağlıydı. Aden her kütüphane’ye gittiğinde biri ona farklı kitap veriyordu. Peki neden?

Estelle çocukken şizofreni teşhisi konulan 17 yaşında bir genç kızdır. Herjes tarafından dışlanırken hastalığı ile mücadele etmektedir. Artık her şeyin sonuna geldiğini düşündüğü bir anda aslında sonun sadece bir başlangıç olduğunu fark eder. Öğrendiği gerçeklerle tüm dünyası paramparça olan genç kız artık daha zor bir mücadele ile karşı karşıyadır.

İnsanlarla dalga geçmek için girdiğim sohbet sitesinde işler hiç de dalga geçmek istediğim gibi olmayacaktı. Hayattan tam benim gibi kopuk birini bulmuş beni kendi hayatımın enkazından kurtarsın diye yardım istemiştim. Fakat onunda bir kuralı vardı. Asla birbirimiz hakkında kişisel bilgiler vermeyecek öğrenmeyecektik. Buna isimlerde dahil! Peki bu kural ne kadar uzun süre dayanacaktı? Bu çocuk gerçekte kimdir ve neden kendini saklar? Mesajlaşmayla başlayan bir hikaye nereye kadar uzanabilir? Bizim hikayemiz hiç tanışmamak üzere sözleşen iki yabancının hikayesiydi.

Bu teneffüs`ün güzelliği dersin bitmesi değil Iraz`ın gelmesiydi.

"Zordu, saatelerce, günlerce, haftalarca hatta aylarca beklemek hakikaten çok zordu. Nerede, nasıl olduğunu bilmemek.. düşündükçe kafayı yiyesi geliyoru insanın."

Her gören ağladı, kalbini bağladı dalgalı saçlarına. Söyledim aşkımı ben, Ankara rüzgarına... Önce biraz gülecek kalbe ümit katacak. Söz verecek, gelmeyecek hep seni aldatacak. Sev diyecek, sevmeyecek belki de ağlatacak. Boş yere ağlama, kalbini bağlama Ankara kızlarına.

Bilinmeyen Numara : Özledin mi ? Bilinmeyen Numara : Beni Bilinmeyen Numara : Bizi Bilinmeyen Numara : Beraber atan kalplerimizi Bilinmeyen Numara : Hatırladın mı beni ? Siz : Hayır Siz : Kimsin ki ? Bilinmeyen Numara : Bilmem Siz : Ne demek bilmem ? Bilinmeyen Numara : Ben kendimi kaybettim Larin. Bilinmeyen Numara : Bulmama yardım et. Siz : Ne zırvalıyorsun sen be

Küçüklükten beri zorlu hayat yaşayan eva bir gün barianna adında ki kızın bedenin de uyanması ile hayatının büyük ölçüde değiştini fark eder çünkü tarih öncesin de bir döneme astral seyehat etmiştir. Bu dönem de her şey gelecekten farklı olmakla birlikte insan oğlunun aklı ermiyeceği büyülü varlıklar ve olgular ile dolu bir hayat onu bekliyor olacak ve tabi ki de bu hayatta devam eden alın yazısı...

Geçmişten gelen İzleri nasıl silebilirdik ki? Bizim seçimimiz olmayan yaşanmışlıkları, hiç bilmediğimiz gerçekleri daha biz doğmadan önce çizilmiş kaderimizi nasıl değiştirebilirdik. İşlemediğim bir günahın bedeli yüklenmişti omuzlarıma bana ait olmayan günah`ın cezasını çekme vaktiydi.

Dünya kıyamete yaklaşmıştı, en azından bilim adamları bunu savunuyordu. Dünyanın farklı yerlerinde yeni türler, yaşam şartlarına uyum sağlama ve insan ırkını daha üst bir seviyeye getirmek gibi sebepler sunularak çeşitli deneyler yapıldı. Deneklerin kendi genetik kodları eklemelerle değiştirilerek birbirinden farklı canlıların özellikleri bu insanlarda gözlemlendi. Mutasyona uğrayıp hayatta kalanlar yer altında olan on dört farklı şehre yerleştirildi. Deneklerin dışında kalan insanlarsa yeni bir yaşam umudu, hayatta kalmak için son bir şans olarak gördükleri bu şehirlerde deneklerden habersiz bir şekilde yaşamaya başladı. On dört şehir kurulduğu sırada çöken ekosistem ve kirlilik yüzünden zengin kesim uzay gemileriyle Dünya`dan ayrıldı. Geride sadece yer altındaki şehirler kalmıştı. Dünya kıyamete sürüklendi.Şehirlerde yaşayan insanlar kurtuldu fakat dışarıda kalan denek hayvanları gibi bazı canlılar kıyamet sonrasında ya ortadan kayboldu ya da yaşamını yitirdi. Bu hikaye kıyametten bin yıl sonra ayakta duran yedi yer altı şehrinde yaşananların hikayesidir. ... "Gök yüzündeki insanlar hiçbir şeyin farkında değil. Güçlerimiz ve yeteneklerimiz farklı ama biz efsane değiliz" dedi Eros homurtulu bir sesle. Yaslandığı duvardan tüm meydanı görebiliyordu. Konsey toplanmış yeni tehdit hakkında konuşuyordu. Gözleri Safir ile göz göze geldiğinde yeni bir maceranın kendilerini beklediğini anladı. Kolay olmayacaktı. En fazla ne olabilirdi ki?

Her şey bir tebessümle başladı ve bir tebessümle son buldu. Gözler yalan söylemez lakin görünmeyen gözlerin kalbi ruha ilmek ilmek işlenir. Geçmişini unuttuğun da acıları diner sandı, silik hafızasında buğulu resimler, anılar, 𝓓𝓮𝓵𝓲𝓫𝓪𝓵 nefesini kesti... 𝓓𝓔𝓛𝓘̇𝓑𝓐𝓛: Nadir bulunan, paha biçilemez olan bir bal türüdür. 𝓓𝓮𝓵𝓲𝓫𝓪𝓵 hem paha biçilemez hemde öldürendi, fazlası zehirdir... 🌊 (01.01.2024) KURGUMUN (Ç)ALINMASI SONUCUNDA ADLİ İŞLEMLER BAŞLAT OLACAKTIR!

Aşığım evet ama pekte olmaması gereken birine. Aşığım evet ama duygularıma karşılık veremeyecek birine. Aşığım evet ama kimsenin anlayışla karşılamayacağı birine. Aşığım evet ama benden yaşça büyük birine. Aşığım evet, ben abimin en yakın arkadaşı bir nevi benimde çocukluk arkadaşım olan birine aşığım evet... //Tamamen kurgudan ibarettir. Eğlence için yazıyorum. İyi okumalar.// //Yarı Texting//

"Günahkarlar ormanında Yedi yaşam var olacak Ruhsal ağacının altında Yedi kan akıtılacak Karanlık madalyona Madalyon karanlığa Yedi mühürle esir olacak" Atalarımız, asırlardır süregelen bir kehanetin mirasçıları olduğumuzu söylerdi. Bu diyarın ötesindeki ruhsal evimize hizmet etmek için doğmuştuk. Değersiz bedenlerimiz, ilahi ruhlarımızı taşıyan bir araçtı. Benliğini dünyevi günahlardan arındıramayanlar azap çekerdi. Biz bu diyarda; koruyucu, eşlikçi, kurtarıcı ve kutsaldık. Her şey olmamızı istediler, yalnızca insan olmamıza izin vermediler. Bize "Yedi Mühür" dediler. Birimiz olmadan hepimiz hiçtik, Hepimiz bir olunca birimiz hiç oldu. Kapak Tasarımı; efiadesign

Güçlü bir hafızanın sana getirdiği zorluklardan bihabersindir ve bu özelliğinle göğsünü gererek yürümeyi oldukça iyi bilirsin. Görünmeden kamburuna konulan yüklerin ağırlığını ise çok sonradan fark edersin. İş işten geçeli çok fazla olmuştur ve güçlü bir hafızanın cehennemden beter bir lütuf olduğunu, acıları güçsüz vücudunda acımasızca hissedince anlayacaksındır. "Koş Maysa, hiç durmadan. Özgürce koş." Söylesene küçük Maysa, sen artık koşuyor musun? Hiç durmadan mı, özgürlüğü bütün uzuvlarında hissederek mi? Kafesinde huzurla beklerken omzuna bırakılan aile mirası adı altındaki yük ağırlığının karşısında da özgürlüğe koşar gibi rahatça koşabilecek misin, yoksa küçük bir çocuk gibi kafesinde saklanmaya devam mı edeceksin? 𖤍 "Her şeyden kısıtlanmış bir çocuğu özgür bırakmak istemek, ona yeni bir hayatın da var olduğunu hissettirmektir. Sıfırdan hiçbir şey bilmeyen bir çocuğun yeniden okul hayatını deneyimlemesi gibidir." 𖤍 𝐊𝐨𝐬̧ 𝐌𝐚𝐲𝐬𝐚, 𝐡𝐢𝐜̧ 𝐝𝐮𝐫𝐦𝐚𝐝𝐚𝐧. 𝐎̈𝐳𝐠𝐮̈𝐫𝐥𝐮̈𝐠̆𝐞.

Kalbi kırık bir kadın, işleri sarpa sarmış bir adam... Okuduğu üniversiteden mezun olamayan İlkay evine döner ve ailesi ile artık geçinemeyeceğini anlar. Onlardan uzaklaşabilmek için çareyi eski sevgilisi ile evlenmekte bulur ve olaylar daha da karışır.

Olmayacak bir yerde yolları kesişen iki küçük çocuktu onlar. Ama nereden bilebilirlerdi ki yıllar sonra kaderlerinin birbirlerine bağlanacağını. Onlara sorulmadan verilen kararların altında ezilmek yerine savaşmak, aşık olmamak için verilen çabanın boşuna olmasıyla devam eden ufak bir rastlantı hikayesiydi. İçine sürüklendikleri hikayelerini kendileri yazmak için verecekleri tüm çaba boşa gidecekti. Zorla evlenmelerini engelleyemedikleri gibi kalplerine de söz geçirememenin acısını ikisi de en derinden hissedecekti. Belki de her şeyi akışına bırakmak en doğrusu olacaktı. Kaderle savaşmanın anlamsız olduğunu anladıkları an ise aşka çoktan tutulmuş olacaklardı. -- "Bana dokunmana asla izin vermem!" diye diklendim karşısında. Gelinliğim ile ne kadar çaresiz görünüyordum oysaki. O bakışının altında ezildiğimi hissetmiştim. Olanlara karşı gelemedim ama bu adama karşı gelmeliydim bir şekilde. Sevmediğim biriyle birlikte olamazdım çünkü. "Evlenmem de demiştin," dediğinde beynimden vurulmuşa dönmüştüm. Beni bununla vurmaya çalışıyordu ama ben buna izin vermezdim. "Sen neyi ima etmeye çalışıyorsun?" diyerek diklendim karşısında tekrar. Bu iş hiç olmayacak yerlere gidecek gibi hissediyordum. "Normal şartlarda asla dokunmak isteyeceğim biri bile olamazsın sen," dedi ve devam etti. "Ama ben sağlıklı bir erkeğim ve artık bir karım var," dedi. "Karım da sensin ve istesen de istemesen de bu iş olacak," dedikten sonra arkasını döndü. Lavaboya girerken son kez seslendi. "Hayatımda başka kadınlar olsun istemiyorsan söylediklerimi iyi düşün," dedikten sonra kapıyı çarparak içeri girdi. Geriye tüm bu sorunlarla beni baş başa bırakmıştı. Bu saatten sonra tüm olanları kabullenmekten başka ne şansım kalmıştı ki? Not: TÖRE HİKAYESİ DEĞİLDİR..

O çok soğuktu.

Geçmiş zaman kurgusu

Aylaydır izlediği yayıncıya olan hislerini arttığını düşünen İzem, artık onun dikkatini çekmek ister. Dağhan’a ilk mesajı değildi ama bu sefer onun ilgisini çekecekti.