Kitap Tür Kategorileri

İnsan yaşadığı zorlukları bahane edip yazısındaki kaderin enaniyetine sığınmaktan hep kaçar. Hep daha iyisi olsun hep düşlediği hayat kendisinin yazgısı olsun ister. En çokta kabullenmeyi bilemez. Ben hep düşlediğim hayatın ötesini istemiştim, hep daha iyisi olsun isterken kabullendiklerimin ötesine gidememiştim. Kader denen o lütfu göz ardı etmiştim. Bu beni büyük ustalıkla ummadığım anda yakalamıştı. Diken sandığım şerrin ucundaki gülü hesap edememiştim. Nefret ettiğim adamın imtihanıydı beni bu kaderin ucundaki gülün bir gün solacağını sanmam. Yanılmıştım! Diken diye hesapladığım adam bana gül sunmuştu hep. Tutarsam kanardı bilirdim lakin onun bendeki teslimiyetiydi dikenlerin zarar vermeyişi. Ben ondan kaçarken aslında ona koşmuştum. Şer sandıklarım lütuftu, bunu ben bilememiştim. Senden nefret ediyorum dediğim adamı nefretimle beslemiştim, hislerim ise onun bana sunduğu papatyalarla gül budak olmuştu. Bilememiş, kaçtığım yerde hep düşmüştüm. Söylediği tek söz; düştüğün zaman elini hep ben tutacağım. Orada başlayan sözle aslında elini tutan hep ben olmuştum. Ben Zeynep. Daha küçücükken boynuma asılmış kolyenin kıyametçisi. Artık benim bir sırrım var. Bunu ben değil o kolyenin sahibi biliyor.

"Accidit in puncto quod non contingit in anno.” (Bir yılda olmayan, bir an da olur) Gerçekten öyle miydi? Balkonumda otururken karşımdaki karargâha bakıyordum. Önünde duran dört tankı gördüğümde sırtımı dikleştirip merakla onları izlemeye başladım. Hepsi tek tek indiğinde, ip gibi dizilmişlerdi. Albay olduğunu tahmin ettiğim kişi önce herkesi inceledi ve sert, itiraz istenmeyen tonla "Yüzbaşı Bintuğ Liva." diye seslendi. Bu isim, tüm orduyu sırtlayacak kadar güçlü, kuvvetliydi. Onunla karşılaşabilecek miydik? "Bir gün seninle ikinci kez karşılaşacağız, işte o zaman doğru olanı yapacağız."

"Biz lanetlendik, bunu anlayamıyor musun?!" Kırmızı bir yonca neyi değiştirebilir ki? 🍀 ❤️ 🍀 İlk bölümler belki pek sarmaz ama sonrasında beğenebilirsiniz

Kitabın telif hakları bana aittir. Kopyalanması halinda dava açarım. Bilginize. Baştan söyliyeyim. 40.bölüme kadar texting sonra düz yazı. Bunu bilerek okuyun. Sonrasında olumsuz inceleme bırakmayın lütfen. Sıradan bir abi- kardeş ilişkisinden aşka ilerleyen bir tutku. En fazla ne olabilir ki? Sizi içeriye bekliyoruz. Alaz Kara: Giymişsin kısacık elbiseyi.(00:07) Baldırlar çırılçıplak meydanda.(00:08) Göğüsler açıkta(00:08) Sonra niye sinirlerin zıpladı diyorsun.(00:09) Al işte sana asıl nedenlerini yukarıda sıraladım.(00:10) Siz: Sen beni mi süzdün?(00:10) Alaz Kara: Ben seni niye süzeyim kızım?(00:11) Kendine gel.(00:11) Kendin çırılçıplak giyiniyorsun.(00:11) Sonra tüm suç Alazın oluyor.(00:12) Yok öyle yağma.(00:13) Böyle yaparak mahallelinin de ağzına laf verdiğinin farkında mısın?(00:14) İster istemez insanın gözü kayıyor yani.(00:15) Bilerek yaptığım bir durum değil.(00:16) Siz: Giydiğim kıyafet gayet zevkliydi bir kere.(00:17) Sen modadan ne anlarsın ki.(00:18) Ayrıca mahalle ne düşünürse düşünsün.(00:19) Alaz Kara: Dediğim dedik çaldığım düdük.(00:19) Kendi bildiğimi okumaya devam edeceğim diyorsun yani.(00:20)

"Bazen,hiç var olmamış ve hatırlanmayan insanlar gerçektir.Yalnızca bir zaman arasına sıkışmış olabilirler." Zaman arasına sıkışmamaya dikkat edin. Herkesin normal olarak bildiği bir lisede hiç var olmamış insanları hatırlayan öğretmenlerin olması kimsenin ilgisini çekmez.Her zamanki gibi okuluna giden Umay,bir anda kendini 1980`li yıllarda öğretmenlerinin öğrenci olduğu zamanda bulur.Bir büyü sonucu zamanlar arası sıkışmıştır ve büyüyü bozup hiç var olmayan hatırlananları kurtarması için yanlız bir haftası vardır.

Wattpadte: karainci_50 idim; 9 yılda, 93.000 okuma almıştı hikayem!... Tabi 200 bölüm vardı... Herkes, benliğini arar ama bulabilir mi?!

Menekşe, bir askerin vicdanıyla sarıp sarmaladığı, şefkatiyle bağrına bastığı, getirildiği toprağı vatan bilmiş solmuşken yeşertilmiş o kız çocuğuydu. O gönlünü cevval bir yidiğe vermiş sevdasıyla büyümüş ve kışın ortasında açmış bir çiçekti... 🌺 Geçimlerini gül yetiştiriciliği ile sürdüren çocukları hiç olmamış Tozkoparan çifti ayrılığın hüznünü hissettmişti. Süheyla, Subay olan eşini kardeş vatanın dağlarına göreve gönderirken içinde büyük bir sıkıntı vardı. Genç subay, Karabağ dağlarında öldürdüğü teröristin yanında bir kız çocuğu olduğunu görünce, ona sırtını dönüp gidememişti. Kız çocuğu üşümüş ve günlerdir hiçbir şey yememişti. Eşinin çantasına koyduğu gül reçelinden bir kaşık uzattı. Bir bakışıyla yüreğine işlenen küçük kızın bakışlarını ardında bırakıp gidecekken duymayı planlamadığı bir şey vardı. "Baba!" Her şey bir gül reçeli ile başlamıştı. Başlama tarihi: 8 aralık 2023 Telif hakkı saklıdır...

"Ayrılık vakti öyle mi?" "Ayrılık değil bizimkisi. Bu bir vazgeçiş aşkımdan, sevdiğim adamdan, seninle uyandığım her sabahtan, seninle olan her andan..." "Bir daha görüşmek yok yani?" "Bir daha görüşme değil, bir daha `bir dahamız` yok."

Doğum günümde dilediğim dileğin hayatıma bu kadar çabuk etki edeceğini düşünmezdim. Gece yarısı aldığım bir mailde gelen iş teklifine gidip hayatımı değiştirmeye hazırdım. Ancak orada çocukluk aşkımı bulup henüz hatırlamadığımı duymaya ve ardı ardına patlayan gerçeklere ne kadar hazırdım bilmiyorum. Eski adı Proje 44

ÖLÜM AVCISININ KARANLIK EVRENİNE HOŞ GELDİNİZ. *** Bu benim, acımasız gerçeklerimdi. Beynimden dört kez vurulmuştum sanki, sarsılarak okyanus`a düştüğüm sahneler hafızama altın harflerle yazıldı. Bu hayat kimi mutlu etti diye düşündüm. Beş yaşımdan beri bu hayat beni asla mutlu etmedi. Yemin etmiş gibi. Ne zaman birine koşulsuz, şartsız bağış etti mutluluğu? Acımadı, sevmedi, sevdirmedi, umutladırmadı, huzur vermedi. Donuk bakışlar verdi, acıma duygusu olmayan bakışlar. Ölüden farksız. Kim öldürdü beni, kimler? Sayıca fazla insan. Kaldıramayacağım kadar. Annem mi? Kim? Babam mı? Çocuk esirgeme kurumu... hayır. Başıma diktileri onca insan mı? Dedem mi? Dedemin kâdim dostları, düşmanları mı? Gölge gibi arkamda duran Avcılarım mı Kim, kim... Yoksa, hepsi mi? Hepsi mi öldürdü? Izdırap çemberinin içindeki beni öldüren kim? Kim en çok canımı yaktı? Evsiz kimsesiz biri olmak istedim, olamadım. Her şeyi bırakıp gitmek istedim, yapamadım. Özgürlüğümü kıstamak istedi herkes, kıstladılar da. Boğulursun, "Yeter artık!" Diye bağırırsın. Kimse duymaz, duymak istemez. En sonunda çığlıklarin herksin sesini bastırır. Öyle çığlıklar yükselir ki sağır sultan bile duymak zorunda kalır. Canavarları kulaklarında iz bırakmak istersin. Canını yakan herkesin kanını elinde istersin ihtiyaç duyarsın. Ne mi istiyorum? Kanlı bir intikam... Unutulmaz bi` intikam. Kabuslarımı, kabusları yapmak istiyorum. İçimde günden güne büyüyen karanlıkla. Kabuk bağlayan yaraları kanatıp; hırslanmak istiyorum. Ne mi istiyorum? Kanlı bir intikam. Bu karanlık sizin hazim sonunuz olacaktı... Yemin ederim. Bu karanlık sizin vahşetiniz olucak. Yemin ederim. Karanlık sizin kanınızla yıkanacak. Yemin ederim. Gördüğünüz son yüz benimki olacak. Yemin ediyorum.

Lavin...Sadece annesi için güçlü duran bir genç kız...

İnsanların hatası yüzünden ödenen bir bedel olabilir miydi insan? ... "Sen benim için bedel değil şükür sebemimsin." Adam bunları dışından söylemeyi isterdi. ...

19 yıllık hayatının neredeyse tamamını yazmakla geçirmiş olan Ayaz ve arkadaşlarının gün içindeki eğlenceli zamanlarını anlatan eğlenceli bir hikayeye hazır mısınız?

Beni aldattığını sandım... Kendimden bile çok ona güvendiğim, her şeyim olan o adamın beni aldattığına gerçekten inandım. Resimler öyle söylüyordu çünkü... Resimler bunu gösteriyordu... Yüzü görünmüyordu hiç birinde ama vücudunu süsleyen dövmelerin her biri benim eserimdi. Çetin Aral Bakırcı, benim en sevdiğim tuvalimdi. Beni aldatmış mıydı yani? Hayır... Hayır... Gerçekten bundan çok daha farklıydı. Çok daha korkunç. Biri vardı. Kendine Niks diyordu. Hepimizin hayatını mahvetmeye yemin etmişti. Ve bunu başarıyordu... Kendi kurduğu, kurallarını kendinin belirlediği bir oyunda hepimizi tek tek avlıyordu... ~~~ Not: On sekiz yaşından küçükler için kesinlikle uygun olmayan bir kurgudur. Ayrıca Dark of Pink Romance kategorisi tamamen benim ürünümdür.

Yaralı ama gülmeyi bilen bir kız ve onu bulan gerçek ailesi... Eğlence amaçlı başlanan bir kitaptır. İlk kitabım olduğu için kötü olabilir.

Eski uygulamamızda çok güzel dallarda sıralamaya girmiş ve çok iyi bir kitleye sahip olmuş bir kitaptır. Okuyucularımla beraber Kitappad’e geliyoruz. Hazır olun Tanrıça geri döndü. Ya da şey mi demeliydim? Oh shit here we go again… "Tanrıça" üçlemesi birinci kitap. Mitolojik yaratıkların ve tanrıların olduğu bir boyut..Bu boyut sadece Tanrıçalar da bulunan anahtar ile açılır ve ayna yoluyla seyahat edilebilmektedir. Fakat boyutta Diana`yı bekleyen şeyler oldukça karmaşıktır. Diana`nın yeni keşfettiği bu boyutta bir de güçlerini kullanabilmesi adına tanrılar okuluna gitmeli ve güçlerini kullanmayı öğrenmelidir. Gezegeni olduğunu sandığı dünyayı kurtarmak artık onun elindedir. Peki; Hayatını normal bir kadın olarak yaşayan Diana sizce bu yeni hayata alışabilecek midir? "Açık konuşmak istiyorum Diana. Seni hiç sevmiyorum ama-. "Lafını kesip cevap verdim. "Ne tesadüf Ares. Aynı duyguları birbirimize karşı besliyoruz." Arsız şekilde gülümseyip cümlesini bitirdi. "Ama seni çok arzuluyorum diyecektim." Bu olayların gerçek mitoloji ile bir ilgisi yoktur. Yazılanlar kurgudan ibarettir.

Serenay eğitimini sürdürdüğü üniversitesinde yaşadığı zorbalıklar yüzünden yatay geçiş yapıp üniversitesini değiştirerek yepyeni bir başlangıç yapmak ister. Fakat bu yaptığı yeni başlangıçta kendisini neleri beklediğini bilmemektedir. Kısa bir zaman sonra sınıfındaki arkadaş grubuna dahil olur ve grupta birbirleriyle kardeş olan iki kişiyle çok iyi anlaşmasıyla birlikte zaman geçtikçe kendisini aşk üçgeninin içerisinde bulur. Yapacağı seçimler ve bu seçimler sonucunda yaşayacakları gruptaki herkesi etkileyecektir.

"SENİN HAYALLERİNİN ÖLDÜĞÜ YERE BEN RUHUMU GÖMDÜM!" Asrın Başer: Parmaklarının arasında sıkıca tuttuğu kömür parçası usulca düşerken geride duvara çizili bir fotoğraf karesi bir de kömürün kara lekeleri vardı ellerinde. İşte zaten sorun da buydu ya; ona kalanlar artık yaralı zihninde tutmakta zorlandığı anılar ve elinden hiç düşürmediği kömür parçasının tozlarıydı, başka da bir şeyi kalmamıştı artık. Yalnızdı. Yıkıktı. Paramparçaydı. Ve her şeyden önemlisi artık bir başınaydı; kimsesizdi. Yankı Demirkan: Elinde tuttuğu fotoğraf karesi usulca parmaklarının arasından düşerken aynadaki yansımasını gözünü bile kırpmadan izliyordu. Sanki bir ölüye bakar gibi bakıyordu kendine. İşte zaten sorun da buydu ya; o artık bir ölüydü! Kardeşinin kaybolduğu günden beri bir saniye olsun yaşadığını hissetmiyordu. Hiçbir şeyi kalmamıştı artık; Yalnızdı. Yıkıktı. Paramparçaydı. Ve her şeyden önemlisi artık bir intikamın peşindeydi. İkisi bir araya geldiğinde ise seçtikleri intikam yolunda birbirlerinin gözlerini bağlayacak, birlikte KÖREBE oynayacak ve içlerinden biri uçurumdan düşerek kaybedecek!

Hayatı boyunca geçmişte ki teknolojinin şu an ki teknolojiden daha iyi olduğunu savunan Alya, Göbeklitepeyi araştırmaya gittiği bir gün kendini birden M.Ö`de bulur. Alya ve Venüs`ün ağları da, geçmişte karşılaştıkların da yavaş yavaş örülmeye başlamıştır bile.

Kendi ayakları üzerinde durmaya alışmış bir kadın, bir kız çocuğu. Yıllar sonra üvey olduğunu öğrenip gerçek ailesiyle tanışacak olmak onda ne etki yaratacaktı? Aile olabilecekler miydi?

kim masumdu bu hikayede kim suçlu. ne doğruydu ne yalan. Deniz`in etrafında bu kadar yalan ve suçlu varken ne kadar masum kalabilirdi. yasadıklarını ne kadar kaldırabilecekti daha ne kadar dimdik ayakta durabilecekti. ilk kurgumdur ama bir şans vermenizi tavsiye ederim. DİKKAT BOLCA AKSİYON İÇERİR!! TAMAMI BENİM KURGUMDUR. KURGU ÇALINMA İHTİMALİNDE YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR!!

Sevgide intikam olur muydu? İntikam varsa o sevgi olur muydu? Benim hissettiğim sevgi miydi? İntikam mı? İçimde hangisini büyütüyordum? Aklımla kalbim arasında bir savaşta kalmıştı. Kazanmasını istediğim taraf her ne kadar aklım olsa da, kalbimin hissettiği gerçek hisler burada olduğunu belli edercesine çarpıyordu. Arafta kalmıştım. Ne yöne dönersem canım yanacaktı. Bir seçim yapmalıydım. Ya beni yakan canı yakacaktım. Ya da beni yaşatan canı.

Papatya Aysal ; Toprak`ın kızıl papatyası Toprak Akal; papatya`nın yaşam kaynağı. Papatya köklerini toprağa sıkıca sardı,tutundu. Toprak papatyanın köklerini sımsıkı sardı, sevgiyle besledi, aşkla büyüttü. Büyüttüğü papatya bembeyaz yapraklarıyla kıskandırdı herkesi sarısıyla güneş gibi aydınlattı etrafını... Mutluydular çiçek bahçesinde sonra dikenler girdi araya. Koparmak istediler papatyayı toprağından. Papatya kurusun toprak başka çiçekleri bağrına bassın istediler, bu sevdayı kıskandılar. Ne toprak papatyasından vazgecmek istedi ne papatya toprağından... Durmadı dikenler gövdesinden sarmaya başladılar papatyanın, yaprakları dökülmeye başladı. Toprağın üstüne acı ektiler. Ve kopardılar papatyayı toprağından soldu yaprakları döküldü birer birer yine de papatya vazgeçmek istemiyordu. Toprak kabul etmedi papatyadan başkasını. Bekledi...Bekledi...Bekledi... Kurudu Toprak üzerine düşen yaprakları gördükçe kuraklaştı papatya açsın diye vazgecmek istedi. Acı çekmesin canı yanmasın daha fazla diye bırakmak istedi. Şimdi solmus papatya toprağına tutunabilecek mi ? Toprak papatyaya can verebilecek mi? Bu bir veda mı yoksa?

"BİR DAHA ONUN İSMİNİ AĞZINA ALMAYACAKSIN?!!" "KİME AŞIK OLUP OLMAYACAĞIMA SEN KARAR VERMEZSİN" Bana doğru bir adım attı "Ne dedin sennn!!"

Ailesi tarafından sevilmeyen, sürekli arkadaşları tarafından dışlanan bir kızın hikayesi... Kitap ayrıca çizgi studio`da da bulunmaktadır.

Gözlerinin içindeki karanlığa çekme beni, lakin benliğimi kaybetmek seni kaybetmek demek.

-Beni sana bağlayan bir şey var, seni kendime ait hissediyorum.. #yenikitap #wattpadyeni #karagece #kitappad #psikolog #zamanatlama #ailehayatı #kaçamak #geçmiş #istenmeyenkişi #genelkurgu Başlama tarihi."03.10.24"

Kübra 15 yıl önce sevgilisi yüzünden hamileliğinin ortasında bebeğini kaybeti sandı Akif Kübrara için 10yil sonra gonderilen nefes gibiydi Bir özel küvetler ekibi vardı kübraya kardeş abi yoldas olan Anka onbaşı yıl önce öldü sanılıp yılarca Kübranın yas tutuğu bebegiydi kimsenin bilmediği Yilarca bilinmeyen bir sır yilar sonra onları nasıl bir araya getirecekti...

054* *** ****: Pişt yakışıklı naber? 054* *** ****: Heyt be şu endama bak. (ıslık çalma sesi) 054* *** ****: E ama baksana bana. Telefon sürekli elinde biliyorum görüyorsun şu an mesajlarıııııı. Neden bakmıyorsun hayatımın anlamıııııııı? Ozan: Kimsin? 054* *** ****: Kim olduğumu söylemek istesem adımı yazardım değil mi yakışıklı? ~~~~~ İnsan seveceği kişi seçemezdi. Ben de seveceğim kişiyi seçememiştim. Abimin arkadaşına aşık olmak benim elimde olan bir şey değildi fakat ona kimsenin bilmediği numaramdan yazıp yazmamak tamamen benim elimde olan bir şeydi. Ve ben onu yazmaktan yana kullandım. ~~~~~ Yazılmaya başlamam tarihi; 4 Eylül 2022. Watpadde yayımlanma tarihi; 5 Eylül 2022. Kitappadde yayımlanma tarihi; 16 Eylül 2024.

Nehir bir gece yarısı karşısına çıkan adamın teklifini paraya ihtiyacı olduğu için kabul ettiğinde işlerin bu kadar sarpa saracağını. bilemezdi... üstelik o adam Nehir`in staj yaptığı şirkette patronu çıktığında...