Kitap Tür Kategorileri

“O sadece bir hayal.” dedi karşımdaki kadın. Sarı gür saçlarını geriye doğru savurdu. “O sadece bir anı.” dedi bu sefer. Yüzünü göremesem de onun ruhunu kendime yakın hissetmiştim. “O sadece bir yaşanmışlık Sera. “ Bana adımla hitap eden nadir bir kişi daha. “O sadece bir geçmiş ve sen bu geçmişi sildin. Kendine ant içtin. Şimdi sözünü tut. Geçmişini unut ve geri dön.” dedi kadın. Gördüğüm sadece saçları ve bedeniydi, yüzünü göremiyordum. Sesi bir yerden tanıdık gelse de çıkaramamıştım. Bense konuşamıyordum. Ellerim, ayaklarım ve bedenimdeki tüm uzuvlarım buz kesmişti. Dudaklarım mühürlenmiş gibiydi. Bir anda kadın kaybolduğunda buz kesen her yerim yanmaya başlamıştı. Çığlık atmak istiyordum, dudaklarım mühürlenmişti. Bir yardım sesi bekliyordum, kulaklarım çınlamadan başka bir şey işitmiyordu. Beni kurtarması için o kadının kaybolduğu yere bakıyordum, gözlerim karanlıktan başka bir şey görmüyordu. Ben kimim? dedim kendi kendime. Ben neyden ibaretim? diye sordum bu sefer. “Hiçlikten ve karanlıktan.” dedi bu sefer karanlıktan gelen bir ses. Kulaklarım çınlıyordu ancak ben tüyler ürpertici bir ses duyuyordum. “Sen bir hiçsin Sera.” diyordu o korkutucu ses. Bir anda o karanlıktan bir çocuk çığlığı duydum. Bir çığlık daha. Sonra başka bir çığlık daha. Duydum sesini. Çaresizdi. Sonra yerden bir kan geldi. Çıplak ayaklarımın etrafını kapladığında kanın sıcaklığını hissettim. Kan ayaklarıma değer değmez daha çok yandım. Bacaklarıma baktığımda çıplak vücuduma doğru belirginleşen damarlarımı gördüm. Damarlarım, vücudumun her yerinden belirginleşip patlayacak kadar canımı yakıyordu. Vücuduma tırmanan her bir damar alev gibiydi. Aynı çocuğun daha acılı bir çığlığını duydum. Ben çığlık atamıyordum ama o çocuk ölümüne bağırıyordu. Anlamıştım. Onun da canı yanıyordu. Peki, o çocuk kimdi?

cinaragaci: Yarın yokmuş gibi arıyorum seni cinaragaci: Bulursam bir kere, inan, hapsedesim var cinaragaci: Yarın yokmuş gibi diliyorum seni cinaragaci: İsterim ki bil artık bi` manyağın var misraseylan: Hoşt misraseylan: Kim kimi hapsediyor? misraseylan: Savcılığa verildiniz. cinaragaci: Lan! cinaragaci: Hayaller nikah masası cinaragaci: Hayatlar sorgu masası cinaragaci: God damn it misraseylan: Mahkemede görüşürüz. cinaragaci: Bu bir çıkma teklifi miydi? cinaragaci: Sen de aşıksın bana, kabul et... misraseylan: Sen kimsin be? misraseylan: Niye aşık olacakmışım sana? cinaragaci: Avukatım gelene kadar susma hakkımı kullanıyorum. cinaragaci: Gerekli açıklamayı avukatım yapacak.

Hiçbir konserini kaçırmadığım bu adamla göz göze gelmek bile hayal gibi gelirken kuliste birkaç saat birlikte beklemek zorunda kalacağımızı düşünmezdim. :･ﾟ✧:･.☽˚｡･ﾟ✧･: ``Numaranı verir misin?`` ``Anlamadım?`` ``Yani eğer bir sakıncası olmazsa numaranı istiyorum.`` ``Neden numaramı istiyorsun tam olarak?`` Kısık sesle cevap verdi. ``Belki seni tekrardan görmek istiyorumdur.``

Erikleri hep sevmişimdir, erik ağaçlarını da ama en çok yazlığımızda o iki evin ayrılmasına engel olan erik ağacını sevmişimdir . Bize bıraktığı anılardan dolayı belki de, bilemem. En son 16 yaşındaydım yazlıktaki çocukluk arkadaşlarımı göreli şimdi ise 21. 5 seneden daha fazlası değişmiştir üçümüzde de. Bu birkaç ayda o değişen 5 seneyi geri aynı şekle sokabilir miydik yoksa her şey çok mu değişmişti İşte bu yaz bunu fark edecektik. Hepimizin düşüncelerinin değiştiği bu yaz ona karar verecektik. Hepimiz değişmiştik ama yaz hep aynı yazdı... YAZILMAYA BAŞLANMA TARİHİ; 3 NİSAN 2024... KİTAPPAD’DE YAYIMLANMA TARİHİ; 1 EYLÜL 2024... TÜM HAKLARI SAKLIDIR!!!

Yaprak yani bir ailesinin olduğunu öğrenir ve yıkılmıştır ancak evine giren hırsız ile aralarında geçen diyalogun ileride ne durumda olacağını birlikte öpreneceğiz

17 yaşında ailesine yardım etmek için çalışan Leyla ve hayatına birden dalı veren onun yaşlarında bir çocuk... "Benden yıllar sonra ki sana `onu hatırla` "

0537*******: O zaman iki gün sonra otogarda. Duman: iki gün sonra otogarda.

Demiri tutmak için uzandığım sırada alperenin beni belimden tutup omzuna kaldırmasıyla hafif bi çığlık attım. Alperen: bağırmasana kızım babanı mı çağırtacaksın buraya Defne:yardımını istemediğimi söylemiştim. Alperen: defne nazlanma de çık artık biri görmeden İki lise öğrencisi olan defne ve alperenin aşka sürükleyen hikayesi..

"İsmimde ki gibi bir akar suya kapılıp oradan oraya sürüklenen, geçmişinin gölgelerini kaybetmiş, geçmişine dair tutunacak dal arayan, geçmişiyle beraber kendisi de kaybolmuş `Şelale`."

"Yalan söylüyorum, de." dedim çaresizce. Dudaklarından sadece bu iki kelimeyi duymaya ihtiyacım vardı. Çünkü kendimi artık nefes alamayacakmış gibi hissediyorum. "Yalan değil," dedi ruhsuz sesiyle ve devam etti. "Seninle servetin için evlendim. Canım parandan daha önemli olduğu için söylüyorum şimdi bunları. Ben seni hiç sevmedim Yazgı. Hiçbir zaman da umurumda değildin." Kalbim sanki bir anda paramparça olmuş, parçaları bütün her yere dağılmıştı. Artık üzerinden herkes geçebilirdi, kimsenin umurunda olmayan o parçalar artık çok değersizdi. Az önce açılan boşluklar şimdi kalbimin her yerindeydi ve o kalbin yeri boştu artık. Çünkü ben, duygularımı kaybetmeye başlamıştım bile. Ruhum çekilmiş gibi hissediyordum artık. Donup kalmıştım ve gözümde dolan yaşların akmasına bile engel olamamıştım. Ağlamıyordum. Sadece sağ gözümden yaş akıyordu ama o da çok uzun sürmemişti. "Bu kadar yeter." Ben hala girdiğim şoktan çıkamazken bu sesin sahibi beni kolumdan tutup götürdü. Ona ne engel olabilmiştim ne de dur diyebilmiştim. Sadece aklımdaki sözlerle ve kalbimdeki boşlukla onun adımlarına ayak uydurdum. En sonunda Semih`in olduğu yerden çıkardı beni ve aniden durup kollarımı tuttu sıkıca. "Yüzüme bak!" diye bağırdı bana. Donup kalmış olduğumdan hala mantıklı düşünemiyordum ama o pes etmeyip tekrar bağırdı. "Yüzüme bak!" Dümdüz önüne bakan gözlerimi onun sesi yüzünden kaldırıp ona baktım. O da gözlerimin ta içine bakıp net sesiyle konuştu. "Bu, son ağlaman olsun! Anladın mı? Gözyaşlarını görmek istemiyorum artık! Senden çalınan hayatı geri alacaksın Yazgı! Özellikle de, geçmişini. Artık yalnız değilsin."

Yeni bir başlangıç için atılan adım hayatını ne kadar değiştire bilir? Çocuklarıyla yeni bir başlangıç yapmaya gittiği şehirde tekrardan sevmeyi öğrenebilir miydi insan?

Karanlık kapısı kapandığı zaman bir yemin etti.Kutsallığın atfedildiği Hallow gelecek ve onları bu esaretten kurtarıp kapıyı açacaktı.

İçindeki kırıklar savruldu her bir yana. Birileri görsün istedi, görsün ve inansın. Bu gece güçlü yanı değil de içindeki kırıkların sesi daha yüksek çıkmıştı kendisine olan inancından. Bu gece onun vaktiydi. Kendi gerçekleriyle acımasızca yüzleşmenin vaktiydi. İçindeki o yaralı kızın çığlıklarına kulak vermenin vaktiydi. O kız bu acıyı unutamayacağını bilerek sessizce oturuyor balkonda , soğuk zihnini üşütüyor , boğazındaki yumruğu daha çok hissettiriyordu. Gözü yaşlı bir şekilde arkada çalan şarkıyı dinliyordu . İlk defa bir şarkı onun hislerini anlatamıyordu , ilk defa bu kadar anlamsız kalıyordu kelimeler. Oysa haykırmak istiyordu , kusması lazım içindeki acıyı bir yere. ••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• "Hayatım başladığı yerde bitiyor. Ne acı bir son."

Bu hayatta her şeyin sevgiyle bir ilgisi var ve sevginin olduğu yerde yalan olmaz. Sahra yirmi beş yaşında sadece bir kitap yazmayı başarabilmiş tutunamayan bir yazar aynı zamanda da bekar bir annedir. Etrafındaki herkes ona yalan söylemeye başlayınca çareyi kaçmakta bulmuştur ancak bilmediği bir şey vardır: Yaşakıyı’da da işler farklı değildir. Sen yolunu kaybetmedin. Senin yolun burası. Korkma. Güvendesin. Yaşakıyı herkesin birbirine yalan söylediği ve bir katilin saklandığı küçük bir kasabadır. İki kızın öldüğü, bir kızınsa komada kaldığı gecenin suçlusu jandarmanın tüm araştırmalarına rağmen bulunamasa da kasabalılar suçu, cinayet işlemeyi aile geleneği haline getirmiş olan Zerenlerden dolayı Ata Deniz Zeren’e atarlar. Ata da artık ailesindeki tüm erkekler gibi lanetlidir. Gerçekler sandığınız gibi değil! Sahra her ne kadar bu işe karışmaması gerektiğinin farkında olsa da konuştuğu herkesin bir şeyler gizlediğini fark eder ve bunun yazacağı kitap için harika bir konu olacağına karar vererek araştırmaya başlar. Zaman geçtikçe Ata’nın tek şüpheli olmadığı anlaşılır.

"Kopmuş bir çiçeğin dalında söndü tüm umutlar. Adına aşk diyorlar. "

Birbirinden bağımsız dört kişi mi? Hayatın yellerinde savrulan, esen rüzgara kapılıp bir araya gelen dört yabancı... Hayır onlar yabacı değiller, yıllar önceki gecenin özenle seçmiş olduğu dört çocuklar. Bir dolunay gecesi doğan dört çocuk, evet o gün, o çocuklar için seçilmişti. Kayra Kuzgun, Akasya Efşan, İlgiz Işık, Baturay Çevik... Tesadüfen gittikleri restoranta yedikleri yemek sonrası yürüyüşe çıkan dört kişinin, dolunay karanlığında etrafını ışıklar kaplayan küçük külübeye yaklaşmasıyla, her birine ayrı ayrı açılan kapıdan, bilmedikleri bir cinayet ortasından bulunmaları mı? Tesedüf yoktur kader vardır... "Siyahın taht kurduğu hayatımda yeni bir renk mi?" ~KAYRA KUZGUN~ "Lal birinin çığlık atmasını istemek mi?" ~AKASYA EFŞAN~ "Gölgesine güvenmeyen birinden güven beklemek mi?" ~İLGİZ IŞIK~ "Konuştukça ruhu iyileşen birinden susmasını istemek mi?" ~BATURAY ÇEVİK~ Wattpad kullanıcısı olarak burda bulunmaktayım.

Derin bir nefes aldı. Söylediklerim onu şaşırtmamıştı, o zaten en başından beri beni anlamıştı. "Bazen sonları değiştiren tek şey sondan önceki kelimedir, Gölge." Gözlerine baktım. "Sondan önceki kelimeni bilemezsin. Sondan önceyi tahmin edemezsin. Bazen... sonlar mutlu biter." Dudaklarımı birbirine bastırdım. "Hangi sonlar?" diye sordum. "Ben bunca yaşadığımın ardından mutlu olsam neye yarar? Yüzümdeki gülümseme kendini oraya ait hisseder mi Efruz?" Dizlerinin üstünden doğruldu. Yanıma oturdu. Eli belimi kavradı ve hiç beklemeden beni kendine doğru çekti. Bir eli bacağımı kavradı ve böylelikle tamamen kucağına yerleşmiş oldum. "Hisseder." Dedi. "Hissettiren olursa." Bedenimden ruhum çekilmiş gibi kendimi kollarına bıraktım. "Güzel bebeğim, geçmişinle yüzleşmediğin için bu kadar çok canın yanıyor. Geçmişinle yüzleşmen, onu karşına alman, yeri geldiğinde onunla savaşman yeri geldiğinde ona sarılman gerekiyor. Geçmişinden kaçarak geçmişini unutamazsın." Derin bir nefes aldım. Kokusunu soludum. "Geçmişimle yüzleşmeye gücüm yok," dedim fısıltıyla. "Elinden tutarım." Dedi anında. "Tek başına değilsin. Geçmişini yeneriz. Birlikte." Gülümsedim. Yüzümdeki gülümsememi görmese bile bence hissetti. "Sen geçmişini yendin mi?" diye sordum. "Yendim." Dedi. "Sanırım..." usulca kafamı kaldırarak gözlerinin içine merakla baktım. "Sanırım?" dedim üsteleyerek. Omuz silkti. "Belki sen de benim elimden tutarsın." Gülümsedim. Bu sefer gülümsememi görmesine izin verdim. "Tutarım."

Kim gri ya da siyahı sever ki Gri bilinmezlik değil midir? Siyah karanlık değil midir? ben Beyazın masumiyetini, diğer renklerin canlılığını severim ama kim benim griye tutunup siyaha aşık olacağımı bilebilirdi ki

Kelimeleri kurşun. Sözleri yalan. Elleri saklı, gerçeğe. Bir söz ver, ölüme. Lavinia, ölüm çiçeği diyorlar ona. Çiçekler değil, ölen insanlar şu dünyada. Dört soğuk mermer, yuva. Çiçekler çatı şimdi sana. 12.01.2024 Kandela - Mum Alevi.

Birbirine düşman iki soydan gelen kaderleri ortak yazılmış iki çocuk. Büyüdüler, biri çok güzel zarif bir kadın oldu. Diğeri ise bahtsız yakışıklı bir adam.

"Düşmanlar heryerde, bunun için bir şeyler yapmak lazım. " "Nasıl bir şey?" Dedim sigaranmın nefesini dışarı üflerken. Hemencecik bitirdiği sigarasını ayağıyla söndürdü. "Şöyle bir şey." Dedi ve elini takım elbisesinin cebine attı. Ben halen daha ne olduğunu anlamamıştım. Dizlerinin üzerine çökmüştü birde. Ne oluyordu lan burda?! Benim dikkatimi sadece Korel almışken bir kaç flaşın patladığını da yandan görebiliyordum. Dikkatimi çekmek için kısa bir öksürdü. Daha sonra ben ona bakarken. " Benimle bir ömür bir hayata var mısın, Sevgili eşim?" ...

İstediği okulu burslu kazanıp Batman`dan İzmir`e taşınan Açelya hayatında yaşanacak değişikliklerinin farkındaydı. Psikolojik olarak çökmüş ve ailesini kaybetmiş bir kız olarak kendi yolunu kendi çizer. Bu yolda yanında olan bir çok insanla derin bir bağ kuran Açelya kendine yeni bir aile bulur.

Çiçek serisi 1 Zengin , güçlü ancak bir o kadar da sert ve soğuk bir adam . Adeta çelikten bir duvar. Hayatında yeniliklere , aşka ve kadınlara asla yer olmayan Ateş. Naif , yaşadıkları sebebiyle sevgiden mahrum , Hayatı buğulu gözlerle bakan , yalnızlığı ile boğuşan Hikaye . Kalbini aşka , sevgiye , en önemlisi de yaşamaya kapatmış bir adam ve kendi işkence dolu dünyasından bir anda alınarak evlendirilen genç bir kadın ... Bu hikaye Uçurumun Orkidesi ile Hercaisinin destanı ... Adam sevmeyi ,kadın ise sevilmeyi öğrenecekti.

Asena dişi kurt demek . Bağımsız , güçlü ve lider olan demek . Peki Asena kızılarslan ? O masumulara göre bir kurtarıcı her türlü askerin gibi . Düşmanın ise korkusundan titrettiği kadın bir asker . Geçmişini karanlık aşka inanmayan bir kadın Asena . Peki Asena aslında bebekken karışmışsa , 27 yıllık hayatı aslında koca bir yalan ise ? Asenanın hayatına hoşgeldiniz

Bir çok krallığı olan bir kıtada Sappen kralının bir hayali vardı. `Tüm kıtayı birleştirmek` Bunun için birçok savaş çıkardı. Neredeyse tüm kıtayı fethetti bir bölge hariç orada kara ağaçlar bulunması yüzünden Penumbra* ormanı dendi. Bu ormanı alamamasının sebebi orada yaşayan bir kabile toplulukları olması. O kadar çok kendilerini soyutlamışlardıki varlıkları bu savaşlar ile tanınmıştı. Onlara unutulmuşlar anlamında Oblivion dendi. Onlara her fetih için savaş açıldığında krallık üzerine birçok felaket geldi. En sonunda halkın ve soyluların zoru ile kral o topraklardan vazgeçti. İnsanlar böylelikle çocuklarına onların hikayelerini anlattı. Bu anlatılan hikayeler büyüdükçe büyüdü. Bu hikayeler içerinde tek doğru olan Oblivionların ruhlar tarafından kutsandığıydı.

"Akıl hastanesine düşen Emre,Kağıttan yıldızlar yapan bir gençle tanışır........" ★Dram var sayılır ★+12 ★argo(ağır küfür bulunmamaktadır) ★aşk hikayesi degildir ★Tum hikaye bana aittir "karakterler ve sözü geçen olay tamamen gerçek hayattan bağımsız,hayal ürünleridir"

Beni tanımıyorsunuz. Ben bile kendimi tanımıyorken başkasının beni tanımasını beklemek olmaz zaten. Benim hikayemi benim ile birlikte öğrenmek ister misiniz? Tek bir günde hayatı değişen Lara, yıllardır bilmediği akrabalarıyla tanışır. Ay Bekçiler, Su Tutsakları ve Karanlık Elçiler ile tanıştığında aklını kaçırma seviyesine gelmişti. Ama tüm bunların tek bir amacı vardı... Ailesini, halkını, dünyasını kurtarmak! Tek derdinin yeni evine yerleşmek olması gerekirken kendini savaşların içinde bulan Lara hayatındaki bu değişimlere hazır mıydı?

Bitmişti değil mi artık?Onun bir görevi yoktu.Peki ben neden buna üzülüyordum?Bunun gerçekleşmesini en çok isteyen bendim neden kendimi suçlu hissediyordum?Halbuki suçlu olan oydu.Bana motoruyla çarpıp daha sonra da beni orada bırakarak gitmesi onun suçuydu.Beni mesleksiz bırakan oydu,benden bacaklarımı alan oydu…benim tertemiz içinde hiçbir kötülüğün olmadığı hayallerimi kanatmıştı be o adam! Şimdi ise bitmişti,o artık bir komando değildi.Sevinmeliydim bun ama neden üzülüyordum?Onda hoşuma gitmeyen şeyler vardı hemde hiç hoşuma gitmeyen…

Ulya Jane Mendere Yarı koreli yarı Türk bir melez olduğu için hayatı boyunca zorbalık görmeye alışmış küçük bir kızdı ta ki bir gün hayatına ansızın girdiğini sandığı çocuk yüzünden yaşayacağı şeylerden habersiz ona kalbini açmaya karar vermesi ile bütün hayatı değişmeye başlamıştı. Sessiz sakin yaşadığını sandığı hayatının arkasında ki karanlık sırları ve babasının ölümünün ardında ki gerçekleri öğrenmek için güvenebileceği kişileri iyi seçmeliydi. Ama bunu nasıl yapabilirdi ki o sadece bir liseliydi.

yksyisktimoldu: Aq yksyisktimoldu: Bıktım lan senden. yksyisktimoldu: Her denemede birinci olma amk yksyisktimoldu: Senin yüzünden tüm çalışma hevesim kaçtı artık. yksyisktimoldu: Her denemede de birinci olamazsın ya yksyisktimoldu: Doğru söyle lan soruları mı çalıyorsun puşt yksyisktimoldu: Sen birinci olacak kadar zeki değilsin yksyisktimoldu: Hayır madem zekisin neden iyi sınıfta değilsin aq yksyisktimoldu: Açıklama yap lan son deneme bükücü