Kitap Tür Kategorileri

Bora bir katildi. Ailesinin kanını yerde bırakmak istemeyen bir katil. Ailesine bir söz vermişti onları öldürenlerin soy ismini kurutacağına dair. Bitirmişti acılarını, öldürmüştü son kişiyi. O öyle düşünüyordu. Hesaba katmadığı bir kişi vardı. Ne ismi belliydi ne de cinsiyeti. Hayalet gibiydi. Bu savaşta tek bir kazanan olacak. Bora ve ekibi mi? Yoksa tek başına bir ordu gibi savaşan Kırmacı mı?

Yeni yılın ilk dakikaları ve beş yakın arkadaşın geçirdiği korku dolu 25. saat... Beş kız arkadaş yılbaşını birlikte geçirmek için Aden`in sevgilisi Doré`nin müstakil evinde kalmaya karar verirler. Gecenin ilerleyen saatlerine doğru kar şiddetini arttırmış her şey mükemmel gidiyorken aralarından bir kişinin odada olmadığını fark ederler. Yere kadar uzanan pencerenin önünde gördükleri bir çift ayak izi ile onları uzun bir gecenin beklediğini anlamışlardır. Peki etraflarında gezinen bir düşman mı vardı yoksa o düşman içlerinden biri miydi? [Kurgu tamamen şahsıma aittir. Çalınması, alıntı yapılıp kaynak belirtilmemesi durumlarında hukuki süreç başlatılacaktır.]

"Tavşan kaç, tazı tut," diye son kez fısıldadı ve ses kesildi. Kabuslarının başlangıcı oldu bu ses. Her gün ölmeye uyandıkları, bir Tazı`nın tavşanları oldukları günlerin ilkiydi. Güneşe hasret kalacaklarını bilmiyorlardı. Öleceklerini de. Arkadaşlarını bir bir gömeceklerini de. Onlar Tazı`nın tuzağına düşmüştü ve olan tek şey buydu. Tazı katildi, onlar da kurban. Dediği gibi oyun da başladı. Oyun içinde oyun ve yine oyun. Üzerlerine sıçrayan kanlar. Tutkulu aşklar. Sarsılmaz dostluklar. 92 gün ve sonrası. Acı, kan ve gözyaşı. Hoş geldiniz. "Burası mahzen. O Tazı. Bizler de tavşanlarız. Burada her şey bir oyundan ibaret. Tazı eğlenen, bizler de ölenleriz."

Katil; ölüme yol açan, öldürücü. İnsan öldüren kimse. Katil kavramı sadece insan öldüren kimse mi demek ? Duyguları katleden, psikolojik şiddet uygulayan, hayvanlara acı çektirip öldürenler de katil değil midir ? Oysa ona çektirilen acılar, onun ruhuna dokundu.

Maddi sıkıntılar yüzünden hem üniversite okuyup hemde barmen olarak çalışan Çilen.. Hayatı bir kız çocuğu yüzünden mahfolan ve bunun bedelini yıllarca zalimce ödeyen, bunun sonucunda karanlıklara bulaşan, karanlık olan Asaf.. Zalim babasından kaçıp biricik kuzeni Çilen`e sığınan Hazal.. Bir İmparatorluk uğruna hiçe sayılan hayatlar... Sıla.. Zemheri.. Yiğit.. Şeyma.. Ufuk.. Miraç.. Birbirlerinden çok farklı olmalarına rağmen onların tek ortak noktaları acıydı oysaki.. (Düzenlenmeye alındı :)) Değerli okurlarım bu ilk hikayem okurken lütfen saygı çerçevesinde kitabı eleştirin. Yani hatalarım olabilir bunun farkındayım, sonuçta profesyonel değilim. Başta da dediğim gibi bu benim ilk hikayem, lütfen bunu göz önünde bulundurarak okuyun. Bu arada önerilere açığım, okurken kitabın eksikliklerini söylerseniz bunu dikkate alıp düzeltmeye çalışırım. Keyifli okumalar dilerim 🤎💚

Lia, çaresizlikle yazdığı bir mektubu hiç tanımadığı birine gönderir. Yalnızlık, zorbalık ve umutsuzluk içinde boğulan genç kız, son çare olarak hapishanedeki birine sesini duyurmaya çalışır. Ancak bu mektup, Seoul’un en tehlikeli mahkûmlarından Jeon Jungkook’un ellerine ulaştığında, Lia`nın hayatı tahmin edemeyeceği kadar büyük bir değişimin eşiğine gelir. Jungkook, geçmişi karanlık ve öfkesiyle tanınan bir adamdır. Yıllarca hapiste yatmış bir katil, fakat Lia’nın masum isteği onun içinde uzun süredir bastırılmış bir tarafı uyandırır. Lia, yardım dileğiyle yazdığı mektupla yanlış kişiyi seçtiğinin farkında değildir, ancak bu yanlış seçim, onu tehlikeli ve geri dönüşü olmayan bir yola sürükler. Bir tarafta acımasız bir dünyada hayatta kalmaya çalışan genç bir kız, diğer tarafta ise intikam ateşiyle yanıp tutuşan bir adam… Lia’nın masum dostluk arayışı, ölümcül sırların ve karanlık niyetlerin kilidini açacak. Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Peki, bu tehlikeli dostluk Lia’yı kurtaracak mı yoksa daha da karanlık bir sona mı sürükleyecek?

Hikâye Nihal`in evden çıkıp gittiği restoranda başlamakta Nihal restoranda otururken sürekli izleniyodur ve izleyen kişi onu kaçırmaya hazırlanıyordur ama Nihal`in bunlardan haberi yoktur Nihal restorandan çıktığında olaylar bambaşka bir rol almaktadır.....

❝ Sadece sanatçılardan oluşan gizli bir topluluk. Sapkın, aykırı zevkler ve model/kurban olarak seçilen güzel kızlar. İşte NATURA tam da böyle bir yerdi. Vahşi doğa kurallarının geçerli olduğu gizli bir mabed. Ve vahşi doğanın kuralları gayet basitti, büyük balık küçük balığı yerdi. ❞ ⫷•⫸ Anlam arayışında olan yetenekli fotoğrafçı Aren Erdingi, kendini keşfetme amacıyla yolunun Natura topluluğuna düşeceğini öngörememişti. Birbirinden farklı zevklere, fetişlere ve zaaflara sahip bir sürü sanatçıyla tanışma fırsatı bulurken Natura topluluğunun onu dönüştüreceği kişilikten henüz habersizdi. Âlâ Ilgın ise bu hikâyenin neresinde miydi? Aslında hiçbir yerinde. Belki de tam ortasında. Eski bir psikoterapist ve şimdilerde köşe yazarı olarak sıradan hayatını sürdürürken onu Natura`nın derinliklerine sürükleyen gizem ise birbiri ardına işlenmeye başlayan seri cinayetler olacaktı. Âlâ, Sırtlan lakaplı seri katili yakalamaya koyulan bir avcıyken ava dönüşmesinin amansız hikâyesiyle karşı karşıya geldiğinde ne yapacağı tamamıyla belirsizdi. Tek bir şeyin önemi vardı, ya avsındır ya da avcı. Peki siz bu hikâyede av mısınız yoksa avcı mı? • NATURA, 2025`de sizlerle... NATURA adıyla yayınlanan ilk hikâyedir. UYARI: Bu hikâyede çokça kötü örnek oluşturabilecek türde yetişkin içerik bulunmaktadır. Okuyacak olanların dikkatine sunulur. Copyright © Tüm Hakları Saklıdır

Bir okulda intihar ve cinayetlerin ardı ardına geldiği, ama ne olursa olsun okulun mühürleme kararı almadığı bir okulda olmak ister misiniz? "Yurtiçi Koleji" okulunda yaşanan bu olaylar bütün haber mensuplarına konuk olmuştu. Cinayetlerin işlendiği bu okulun mevcudu yavaş yavaş azalırken polisler ve yetkililerin okulu mühürleme kararı almaması iyice odak noktası haline gelmişti. "Sizce bu okulda neler oluyor?"

Bir kadın vardı... Ateşin ruhuna sahip. Yaratılışındaki tek duygu nefret. Kehanetlerde anlatıldı. Efsanelerde, masallarda duyuldu. İrislerindeki karanlık tüm dünyasını kapladı. İntikam için yaşadı. Öldürdü. Ama kendisi daha çok öldü. Ve bir adam... Kadın, adamın duygularını çaldı. Bir tek nefreti bıraktı. Adam her yerde kadını aradı. Öldürmek için. Kadın öldüğünde adam duygularına kavuşacaktı. Kader onları birleştirdiğinde kadın insanlığın kıyameti oldu, adam kadının. Adam, kadının karanlığına yıldızlar çizdi. Kadın ise adama bir kalp. *** "İşini yap avcı." "Beni paramparça ettin be kadın! Şimdi sen söyle. Görevi öldürmek olan ben miyim avcı, yoksa kalbimdeki okun sahibi gözlerin mi?"

Bitmişti değil mi artık?Onun bir görevi yoktu.Peki ben neden buna üzülüyordum?Bunun gerçekleşmesini en çok isteyen bendim neden kendimi suçlu hissediyordum?Halbuki suçlu olan oydu.Bana motoruyla çarpıp daha sonra da beni orada bırakarak gitmesi onun suçuydu.Beni mesleksiz bırakan oydu,benden bacaklarımı alan oydu…benim tertemiz içinde hiçbir kötülüğün olmadığı hayallerimi kanatmıştı be o adam! Şimdi ise bitmişti,o artık bir komando değildi.Sevinmeliydim bun ama neden üzülüyordum?Onda hoşuma gitmeyen şeyler vardı hemde hiç hoşuma gitmeyen…

Kitabı okumadan hiç bir şey öğrenemezsiniz. Unutmayın! Cinayetler sırların içinde saklıdır. Ve katillerin sır dolu notları vardır.

Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...

kailin ağzından yazılmış bir kitaba ne dersin...

Korkmuyorum. Küçükken görebileceğim en kötü kabusta bile soğuk kalpliydim ve hep öyle oldum korkmuyorum ne karanlıktan nede karanlık olabilecek herşeyden çünkü karanlığın ta kendisi benim, adım bir yıldızdan geliyor olabilir ama ben o yıldız gibi parlamıyordum ben karanlıktan ibaret biriydim...

Aleda`nın bir gecede tüm hayatı değişir. Önce yıllardır yaşadığı ailesinin yalan olduğunu anlar. Sonra gerçek ailesinin yanına gitmek istememesine rağmen gitmek zorunda kalır ve oraya alışamamasıyla devam eder. Eğer gerçek ailem temalı bir kitap arıyorsan benim kurguma bayılacaksın. Hemen kooooş :)

Bazı suçların tek cezası ölümdür. Başka hiç bir ceza bu suçu örtemez! Hele bu insanlar varlıklı ve kendini devletin adaletini koruyabiliyorsa kesinlikle ölüm onların hakkı. Nefes almaları bile günah o insanların... ... Uzun zamandır beklediğim zaman gelmişti. 18 yaşımda kurduğum planı 23 yaşında devreye sokuyordum. Tamam biraz geç kalmıştım ama bu daha iyiydi. Hiç biri ölümü beklemiyor olacak...

Gösterişli bir balo salonunda çalışan Vincent`ın kendine dair sırları ve son derece kurnaz bir kafası vardır. Ama etrafını sarmış kan emicilerle başa çıkabilecek midir? (komedi, kısmen)

Eliz, Eliz`in fenomen erkek arkadaşı Seymen,Eliz`in ikizi Eva ve en yakın arkadaşları Ulaş bir video çekmek için ıssız adı duyulmuş bir ilçeye giderler. Burada kaldıkları otel ise ilçenin adının duyulmasının en temel noktasıdır. Kendilerini ölümcül bir kedi fare oyununda sıkışmış bulan dört genç hayatta kalmak için savaşmak zorundadırlar.

Geçmiş... Hiçbir zaman tam anlamıyla geçmiyor. Belki zamanla verdiği acı azalıyor ama hiçbir zaman oradan silinmiyor. Hep acıtmaya devam ediyor. O zaman neden `Geçmiş` diyorlar ki? Acıtıyor, kanatıyor, yoruyor... Hatta çok fazla yoruyor. Zaman ilaç olmuyor. Bunların hepsi kandırmaca. Siz kendinizi kandırmayın. Acı azalsa da izi hep kalıyor. Ben Rüya. Geçmişinden bir türlü kurtulamayan Rüya. Her gün biraz daha dibe batan Rüya. Her seferinden daha hızlı yere çakılan ama her seferinde yeniden çakılmak için yeniden kalkan Rüya. Mutlu olmak için hep daha fazlasını yapan, sevdikleri için kendini feda eden Rüya. Onca yalan, ölüm, ihanet arasında hala ayakta kalmaya çalışan ve bu kurulu düzeni bozmaya çalışan Rüya. Evet, geçmişi değiştiremem. Acı vermesini engelleyemem. Ama geçmiş yüzünden çekilen acıların hafiflemesini sağlayabilirim. Verdiğim tüm hasarı yeniden onarabilirim. Ben yapabilirim. Yapacağım... Bana acı çektiren ve sevdiklerime zarar veren herkesten kurtulacağım. Ben Rüya Kaçık. Bana yazılan ölümü kendi ellerimle durduracağım.

Wattpad kitabıdır! Geceler cinayet için en uygun zamandır. Peki hayat yaşamaya değer mi? Acılar bizi güçlü kılar. Bir kadın düşünün on altı yaşında katil olmuş, ailesi olmadığını düşünürken ailesini bulmuş, bir kadın düşünün aşık olmaması gereken adama aşık olmuş...

Londra akıl hastanesinde gerçekleşen Luna Fullerton cinayetini çözmeye çalışan 16 yaşında ki Scarlett bu akıl hastanesinin eski gerçeklerini öğrenir ve çeşitli maceralara atılır

Eğlence ve gerilim mi? Öyleyse tıkla:)

Sadece dışına bakmamalı içini görmelisin. Gördüğünde ise bedelini ödemelisin, kopardığı kıyametin. Her an yakalayabilir sizi şeytan görünümlü bir fani, Faniler yapacağı hareketi iki kez düşünmeli. Bilmelisiniz ki derinleşmek üzere bu kuyu. Kuyu`nun sahibi şeytanın kuyruğu.

Geçmişi unutamıyordu. Bu nasıl unutulabilirdi ki? O henüz kaç yaşındaydı? Sekiz mi?.. Dokuz mu?.. Daha çocuktu be, daha çocuktu! Gördüğü şeyler, kayıplar, bıraktığı acılar.. bunların hepsinin bir bedeli olacaktı. Yaşadığı acının sorumlusuna bunu en ağır şekilde ödetecekti. Yapılması gereken belliydi, o gitmeliydi.

Şehirler eski. Çürük hisler ile daha da yıpranıyor duvarlar. Düşünceler ölmüş. Tek bir satır kalmış geriye, hüzün... Sözler bitiyor. Ruhsuz bedenlerin orkestrası sessizleşti. Sessizlik ile ses buluyor artık dünya. İkilemlerle dolu. Lanetlerle dolu. Kimse kimsenin umurunda değil. Olmayacak! Beni benden başka kimse kurtaramaz ; o yüzden benimle savaşma, kaybedersen kaybederim. kazanırsan kaybedersin... Bir kadın, cesetlerle kaplı bir hastane odasında uyandığında en fazla ne olabilirdi? Yok olmuş hafızasının derinlerinde yatan vahşilik ne derece ileri gidebilirdi? Pusuya yatmış ruhsuzluk, damarlarında akan kanda dolaşıyordu. Henüz hatırlamıyor olsa da masum değildi. Masum değildik! **** İçindeki hükümdara sesini geçiremediğinde, kendi ruhunun kölesi olursun. Ruhun bir enstrüman olur, onu ise başkası çalar. Senin ise sadece canın yanar. "O geri geldiğinde beni koruyacağına söz ver!" Hüda - içimizdeki gerçek hükümdarın öyküsü

Işıklar sönecek, mum eriyecek ve sen yavaş yavaş karanlıkta kalacaksın! Tüm her şeyin sonunda seni o karanlığın içinde boğacağım! çıkmana asla izin vermeyeceğim! Sen bir insan değilsin, sen bir canavarsın ve canavarların yeri zincir altıdır! Seni zincirlere vuracağım ve içim bir gram sızlamayacak!

"Ulan!" diye bağırarak bana arkasını döndü, ağlıyordu. "Bazen yanına gelmek, hiçbir şey demeden sana saatlerce sarılmak istiyorum. Kokun içime işlesin, her özlediğimde anımsayayım istiyorum. Üstüm başım sen koksun istiyorum lan!" "Levent," dedim ağlayarak, titreyen sesimle. Duyduklarım benim için çok ağırdı. "Ben gitsem iyi olacak." Yüzünü hızla bana dönerken gözlerinden akan yaşın beraberinde, hayal kırıklığıyla baktı gözlerime. "Ama sen hep böyle yapıyorsun..." "Bir şey yapmıyorum." "Yapıyorsun Umay!" dedi bağırarak. Delirmiş gibiydi. "Ne zaman sana gerçekleri haykırsam, kaçmak için yol arıyorsun." "Hata yapmanı istemiyorum." "Hayatım boyunca hata yapmadım, yapmam." "O zaman benden uzak dur Levent," dedim, kısık bir sesle. "Çünkü en büyük hatan olurum." "Beni artık sevmiyor musun?" "Seviyorum..." dedim acı tebessümümün eşliğinde, o da gülümsemişti. "Kutay`ı da seviyorum, Anıl`ı da. Hatta Ziya`yı da çok seviyordum." Tebessümü solarken başını onaylar anlamda sallayıp eli ile odanın kapısını gösterdi. "Git Umay!" dedi. "Kutay`a git. Anıl`a git." Bende onun gibi yapıp bir şey söylemek yerine başımı onaylar anlamda sallayıp odadan çıktım.

Sıradan olmayan bir hayata sahiptim. Sözde çocukları koruyan bir yetimhanede büyümüştüm, dayanamayıp beni bırakıp kaçan bir ablaya ve kim olduğundan emin olmadığım bir bedene sahiptim. Sahiden, kimdim ben? Gizlice bir örgüt için suikastçi yetiştiren bir okuldaydım. Benim bile bilmediğim gerçekler ortaya çıkarken onu veya bunu değil, kim olduğumu sorguluyordum. Bir bedenin içindeydim fakat kendimi tanımıyordum. Benim bu hayatta sahip olduğum tek şey acılarım, ve adımdı. Onca çektiğim acı ve adım. Gece Dua Sezer.

Bu hava, gökyüzü,mavisinde kaybolduğum deniz her şey bana artık yabancı geliyordu. Ailem kalmamıştı. Tek başıma yapayalnız bu şehirde nefes almaya çalışıyordum ama sanki biri ellerini boğazıma sarmaşık gibi sarmış beni boğuyordu. Babamın katilini bulmadan rahat bir nefes alamayacaktım.