Kitap Tür Kategorileri

İşinde gayet başarılı olan Cumhuriyet Savcısı Güneş Parla Adıgüzel. Peki ya bu başarılı savcı vatanı ve işi için olan sevdasına aşk da eklenirse? Peki ya Yüzbaşı Aral Doğuş Örsel? Başarılı bir Jandarma özel harekat Subayı. Bu ikilinin daha yaşayacakları güneşli günleri var. Fakat ya bu güneş onları yakarsa? Ben Güneş ve Aral`ın hikayesini yazmaya hazırım. Peki ya siz okumaya hazır mısınız?

Barlas Aşkın Akyol genç yaşında, kariyerinin zirve dönemlerini kendi ülkesinde ve kendini ait hissettiği takımda geçirmeye karar vermiştir. Gerçek sevgiyi kendi taraftarlarının gözünde gören genç adamın hayranı sanıp ilk görüşte hayranı olduğu kızın aslında mekanın sahibi olarak beklediği kişi olduğunu öğrenmesi ve devamında tüm cesaretiyle bu yolda koşması ile dünyasının yeniden anlamlanması an meselesi olmuştur. Mercan Yalçınkaya ailesinin normal bir işi olduğunu düşündüğü ancak gece kulübü işletmecisi birisidir. İşinin aksine yüksek sesli müziği, ışıkları ve gece hayatını sevmez. Baba tarafı bir takıma koyu bir şekilde fanatik olduğu halde kendisi takım tutmamaktadır, hatta futbolla alakası yoktur. "Senin tüm dünya dediğin başkasının mahallesini doldurmaz sevdiğin zaman." 24062023

"Hayatta kalma arzusu iki ucuda keskin bir kılıçtır." Büyük bir trajedi meydana gelmiş ve ona adıyla seslenmenin bile tanrıya büyük bir hakaret olacağını düşünen insanların karşısına bir kraliçe olarak çıkmıştı. Ve o günden sonra halkın istediği tek şey onun öldüğünü görme arzusu olmuştu. Aynı kaderi arkasında kimsesiz bırakacağı bu kız çocuğuna da yaşatmak istemiyordu. Zaten bu savaştan sonra geriye kalan herhangi birinin onu bulduğu an yaşatmayacağına da emindi. Dünyadaki tek onyx ruhu ve var olan gücü de kendisiyle birlikte yaşadığı bu topraklarda yok olup gidecekti. Tıpkı yıllarca halkının da istediği gibi. Keskin rüzgar kadının saçlarını geriye doğru savurduğunda kendilerini bekleyen sona ulaşmak üzereyken gözlerini sıkı sıkı yumdu ve kucağındaki kızı göğsüne doğru çekerek etrafındaki uğultunun izin verdiği ölçüde kulağına fısıldadı. "Seni seviyorum Valeria, gökyüzü şahidim olsun ki baban da bende durmuş kaplerimize rağmen seni sevmeye sonsuza dek devam edeceğiz. Her zaman güçlü ol... ve ne olursa olsun hayatta kal."

Kurgu Çizgi Studio adlı bir uygulamada daha atılmaktadır. İki hesapta bana aittir. Sessizliğini korurken içine atıldığı dünyaya tekrardan baktı. İçinde bulunduğu bu acıyı kime nasıl tarif ederdi bilemiyordu. Her şeyi ellerinden öylece kayıp gitmiş gibiydi. Kaleden kaçtığında; kayığa nasıl yürüdüğünü, arkasında patlayan bombaları ve insan çığlıklarını algılayamaz haldeydi. Puslu bakış açısı ona tek bir şeyi hatırlatmaya devam ediyordu; kendisini var eden her şeyinin alınışını. Zaman algısını yitirmiş bir şekilde, okyanusun ortasında duran kayıkta oturmaya devam etti. Kaç gündür bu kayıkla sürükleniyordu? Ya da kaç haftadır? Belki de aylar olmuştu. Dudaklarını günler sonra ilk defa araladı ve kuruluğunu giderebilmek için dili dudaklarında gezindi. Burada durup ölümü beklemek ona doğru gelmiyordu. Bir şeyler yapmalıydı. "Ölüm beni de gelip kardeşlerim gibi ziyaret edecek: Asırlardır sabırsızlanmış olmalı."

Asil boş arazideki yıkıntı eve baktı, babasının uyuşturucuları sakladığı o yıkıntı ev. Babasının da ölmeden önceki son arzusunu yerine getirmek için buradaydı. eve doğru ilerledi, biliyordu Tunç arasındaydı..

Bu hayatta her şeyin sevgiyle bir ilgisi var ve sevginin olduğu yerde yalan olmaz. Sahra yirmi beş yaşında sadece bir kitap yazmayı başarabilmiş tutunamayan bir yazar aynı zamanda da bekar bir annedir. Etrafındaki herkes ona yalan söylemeye başlayınca çareyi kaçmakta bulmuştur ancak bilmediği bir şey vardır: Yaşakıyı’da da işler farklı değildir. Sen yolunu kaybetmedin. Senin yolun burası. Korkma. Güvendesin. Yaşakıyı herkesin birbirine yalan söylediği ve bir katilin saklandığı küçük bir kasabadır. İki kızın öldüğü, bir kızınsa komada kaldığı gecenin suçlusu jandarmanın tüm araştırmalarına rağmen bulunamasa da kasabalılar suçu, cinayet işlemeyi aile geleneği haline getirmiş olan Zerenlerden dolayı Ata Deniz Zeren’e atarlar. Ata da artık ailesindeki tüm erkekler gibi lanetlidir. Gerçekler sandığınız gibi değil! Sahra her ne kadar bu işe karışmaması gerektiğinin farkında olsa da konuştuğu herkesin bir şeyler gizlediğini fark eder ve bunun yazacağı kitap için harika bir konu olacağına karar vererek araştırmaya başlar. Zaman geçtikçe Ata’nın tek şüpheli olmadığı anlaşılır.

Hayallerinin peşinden koşan Damla,Meryem,ve Nihal üçlüsü küçüken kurdukları hayallerini gerçekleştirip sonunda istedikleri yere, Ankara`da mesleklerini yapmaktaydılar. İstedikleri olduğu için hep mutlu yaşayacaklarını sanarken hayat onları hiç beklenmedik bir yerden vurur. Küçükken kurdukları hayallerini birde aşk süsleyerek daha da güzel bir hale getirecekti. Fakat onlar bunlardan bihaberdi. Başlarına neler geleceği hakkında hiçbir fikirleri olmayan bu üçlü daha nelerle karşılaşıcak? Aşkı, hüzünü,mutluluğu ve daha bir çok duyguyu için de barındıran bir roman.🤍

Adadaki gizemin kökenine inen bir yolculukla devam edecek olan bu kitapta derinlere gömülmüş sırlar gün yüzüne çıkacak. Adada tam bir sessizlik hakimdir sanki yaklaşan felaketi hissediyorlar gibi çocuklar bile suspus olmuştur. Aslı`nın öldüğü haberi ailesine kadar giderken bu durumdan hoşnut olan Esin onun tam anlamıyla öldüğünden emin olmak için bir planını devreye sokacaktır. Nefes nefese bir macera ve tehlikelerle çepeçevre kuşatılmış bu adada işler çığırından çıkarken akıllardaki tek soru: Aslı öldü mü?

Birbirinden bağımsız dört kişi mi? Hayatın yellerinde savrulan, esen rüzgara kapılıp bir araya gelen dört yabancı... Hayır onlar yabacı değiller, yıllar önceki gecenin özenle seçmiş olduğu dört çocuklar. Bir dolunay gecesi doğan dört çocuk, evet o gün, o çocuklar için seçilmişti. Kayra Kuzgun, Akasya Efşan, İlgiz Işık, Baturay Çevik... Tesadüfen gittikleri restoranta yedikleri yemek sonrası yürüyüşe çıkan dört kişinin, dolunay karanlığında etrafını ışıklar kaplayan küçük külübeye yaklaşmasıyla, her birine ayrı ayrı açılan kapıdan, bilmedikleri bir cinayet ortasından bulunmaları mı? Tesedüf yoktur kader vardır... "Siyahın taht kurduğu hayatımda yeni bir renk mi?" ~KAYRA KUZGUN~ "Lal birinin çığlık atmasını istemek mi?" ~AKASYA EFŞAN~ "Gölgesine güvenmeyen birinden güven beklemek mi?" ~İLGİZ IŞIK~ "Konuştukça ruhu iyileşen birinden susmasını istemek mi?" ~BATURAY ÇEVİK~ Wattpad kullanıcısı olarak burda bulunmaktayım.

Geçmişte yaşadığı şeyleri tekrar tekrar yaşamamak adına sürekli güçlenmek için çalıştı ve çalışmaya devam ediyor. Sonunda güçlenmek için doğru yeri bularak olabileceği en güçlü hale gelecek ve bu yolda yoluna çıkacak olan her şeyi ve herkesi yok ederek yoluna devam edecek. Ejder Soykıran, bütün tanrıları geride bırakmaya geliyor.

Derin bir nefes aldı. Söylediklerim onu şaşırtmamıştı, o zaten en başından beri beni anlamıştı. "Bazen sonları değiştiren tek şey sondan önceki kelimedir, Gölge." Gözlerine baktım. "Sondan önceki kelimeni bilemezsin. Sondan önceyi tahmin edemezsin. Bazen... sonlar mutlu biter." Dudaklarımı birbirine bastırdım. "Hangi sonlar?" diye sordum. "Ben bunca yaşadığımın ardından mutlu olsam neye yarar? Yüzümdeki gülümseme kendini oraya ait hisseder mi Efruz?" Dizlerinin üstünden doğruldu. Yanıma oturdu. Eli belimi kavradı ve hiç beklemeden beni kendine doğru çekti. Bir eli bacağımı kavradı ve böylelikle tamamen kucağına yerleşmiş oldum. "Hisseder." Dedi. "Hissettiren olursa." Bedenimden ruhum çekilmiş gibi kendimi kollarına bıraktım. "Güzel bebeğim, geçmişinle yüzleşmediğin için bu kadar çok canın yanıyor. Geçmişinle yüzleşmen, onu karşına alman, yeri geldiğinde onunla savaşman yeri geldiğinde ona sarılman gerekiyor. Geçmişinden kaçarak geçmişini unutamazsın." Derin bir nefes aldım. Kokusunu soludum. "Geçmişimle yüzleşmeye gücüm yok," dedim fısıltıyla. "Elinden tutarım." Dedi anında. "Tek başına değilsin. Geçmişini yeneriz. Birlikte." Gülümsedim. Yüzümdeki gülümsememi görmese bile bence hissetti. "Sen geçmişini yendin mi?" diye sordum. "Yendim." Dedi. "Sanırım..." usulca kafamı kaldırarak gözlerinin içine merakla baktım. "Sanırım?" dedim üsteleyerek. Omuz silkti. "Belki sen de benim elimden tutarsın." Gülümsedim. Bu sefer gülümsememi görmesine izin verdim. "Tutarım."

Bir şeytanı susturmayı dene onun korkusunu yüreğinde taşımadan önce.

Adam, yüreği hırsla kavrulan vahşi bir aslandı, kadınsa onun inine habersizce girmiş körpe bir ceylan... Kuzey`in oğlu ile Güney`in kızının dolu dizgin aşkı- macerası... Bir komutu ile yüreğimi dize getiren sesi ağaçları yalayıp gökyüzüne peyderpey yayılırken ormanın ıslak ve hırçın kokusuna karışarak ruhumun en köhne bölgesine sinsice dağıldı. Şartlar oldukça sertti, acımasızdı ve eli kanlıydı. Kurtulmak için her yolu deneyeceği bu yerde, onu kendine bağlayan mavilerinin hırçın dalgalarında boğuştuğu koca yürekli bir adam vardı... Milli sporcular yetiştirmek adına kendi akademisini açmak isteyen genç bir kadının, yarışmak için bir kampa katıldığında yüreği ailesine dönmek için kendiyle savaş verirken onu buraya esir tutan tek bir sebep vardı. Adam eli kanlı bir avcıydı, kadınsa onun kafesine meftun bir av... İsim ve kurgu olarak ilk hikaye. Telif hakkı saklıdır. Yazım tarihi: 6 haziran 2022

Defterin kapağını kapatırken kendimi başka bir yerde buldum. Burası..benim odam değildi. Burası evin içi bile değildi.

Gözler kalbin aynasıdır derler... Kalbimde yanan ateşi, kalbimin kırıklarını, iyileşmeyen yaraları yansıtmaya yetermiydi göz? Yeter mi anlatmaya? Yetmez... İçimdeki intikam ateşi her geçen gün büyüyordu ama söndürecektim elbet. İntikam alınacaktı. Alınmak zorundaydı. Ölmüş çocukluğumun, kırılmış kalbimin, tükenmiş ruhumun anısına...

Hayatı boyunca ailesi ve çevresi tarafından dışlanmış ve daha önce hiç aşık olmamış olan Helen Albert`in sınıfına 4 yeni kişi gelmesiyle başına neler gelebilir?

O gece gökten üç yıldırım düştü yeryüzüne, bir tanesi günahkâra, bir tanesi günaha, bir tanesi de mazluma vurdu.

Sürekli yeni bir hayata atılıp eski hayatlarımı da tarihe gömüyordum. Kişiler, yaşanmışlıklar, duygular, anılar... hepsi.Tüm bu olanlar bana işkence gibi geliyordu. Ve benim işkencem sonsuzdu. Belki bir gün beni rahat bırakacaktı ancak soyumda sürekli devam edecekti ve varlığımın sonuna kadar da bu göreve mahkum kalacaktım.

Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...

Çoksatan gerilim kitaplarının ünlü yazarı olduğunuzu düşünün. Kurguların, karakterlerin tanrısı olduğunuzu. Ancak hiçbir şey sonsuza dek sürmez. Tek bir anda hayatınız değişebilir. Başka birinin yazdığı kurguda bu sefer kurban olabilirsiniz. *** “Sorunlarından kaçarsan onlar büyür, Ophelia. Ve bir yazar olarak bunu benden daha iyi biliyor olmalısın.” Ona “Ehvenişer ne demek biliyor musun?” diyerek karşılık verdim. Gri gömleği, gerilen kasları yüzünden can çekişiyor gibiydi. Ne bana döndü ne de cevap verdi. Zaten vermesini de beklemiyordum. "Kötünün iyisi, demek. Tüm kötü seçeneklerin arasından en katlanabilir olanı seçmek demek." İşte o zaman geniş bedenini yavaşça bana çevirdi. Yorgundu. Belki benden daha yorgun. Ama o kadar güçlü ve heybetli duruyordu ki onun yanındayken kendimi güvende hissediyordum. Belki de o ehvenişer değildi. Elimde kalan tek iyi seçenekti.

Aslında bir balık türü olan ama sudan çıkınca insana dönüşen biriyim. Bu yüzden annem ve babam doğduğum andan itibaren sudan çıkmamamı söylerlerdi. Bende onların sözünü dinlerdim. Taki onunla tanışıncaya kadar ... Devamını istiyorsanız hemen okuyun.

‘Tristan O’Malley, Okyanusun Mahkumu.’ Deniz bildiği tek evdi, kalbinin etrafına ördüğü duvarları koca dalgalar bile yıkıp geçemiyordu. ‘Sandra Ravenwood, Gölge Hırsız.’ Elindekilerin hepsi çalındığında çalmayı öğrendi. İçten gülüşler dışında ondan çalınan her şeyi geri alabilirdi. O`Malley gemisine gizlice binen hırsız bir kadın, oradan kaçıp gitmek isteyen adamın hayatını sonsuza dek değiştirecektir. Bu gizemli kadının ortaya çıkışıyla, Tristan`ın kalbinde saklı kalan duygular yeniden alevlenecek ve iki hırçın ruh, denizlerin ortasında tutkulu bir maceraya atılacaktır. "Kalbinin derinliğindeki duygular denizin dibindeki gizemden daha çok korkutuyordu onu."

İki kişi, farklı dünyalar, Armin üniversite okuyan 22 yaşında genç bir kızdır okula yetişmek için son sürat koşarken aksilikler peşini bırakmaz. Hiç beklemediği bir anda beklemediği biriden farklı bir evrene gönderilir. Çıkış yolunu ararken bambaşka şeyler yaşar. Acaba Armin eve geri dönebilecekmiydi ?

kaderin yazgısı, ince bir nakış gibi ömür denen kumaşa işlenir biz ise o deseni ancak sona yaklaştıkça fark ederiz. Marian ve halil`in kader yazgısı bir ömüre işlenmiş, kaderin onlar için yazdığı yolun zorluğu ile mücadele ederler ve bu mücadelede yalnızca kötülüğün sert ve acımasız yüzü ile değil aynı zamanda kendi kalplerinin derinliklerinde keşfetmekten korktukları duygularla da karşı karşıya kalırlar. 🍀 Bu kitapta karanlığın, bilgeliğin, öfkenin, şiddetin yoğun olduğu, sırlar dünyasının karanlık tarafının aydınladığı,kaderin ve rüyanın bağını anlatan kurgusal olaylar geçmektedir. 🍀

Uzun yıllardır içinde birçok cadının , büyücünün yaşadığı bir kasaba. Arazi. Yıllar önce bir cadı tarafından yapılmış bir büyü sonucu , bir takım güçler kazanmış olan altı kişi. Onlar kendilerini keşfetmeye başlamışken , bir yandan da onları bekleyen tehlikeyle karşı karşıyadırlar. Ölüm tehlikesi.

Staj yaptığım hastanede aranan karışmış o kız çocuğu bensem?

Dünya`nın Beyaz, Gri ve Siyah bölgelere ayrıldığı, iyilerin hep güzel ve sağlıklı kaldığı kötülerinse cezalarını çektiği yeni düzende Annesoylu iki kız kardeşin hikayesi.

**Kayıp Zamanın Peşinde** Yıl 2137. İnsanlık, ışık hızını aşan ilk uzay gemisi olan *Aetherion*’u inşa etmeyi başardı. Bu gemi, evrenin en uzak köşelerine seyahat edebilme kapasitesine sahipti. Ancak *Aetherion*’un en önemli misyonu sadece keşif değil, aynı zamanda kayıp bir medeniyeti bulmaktı: Chronoslar. Bu kadim medeniyet, zamanda yolculuk yapmayı başarmış ve bir anda tüm izlerini silmişti. Geminin mürettebatı, bir grup seçkin bilim insanı ve askerlerden oluşuyordu. Her biri, farklı alanlarda uzmanlaşmıştı; kaptan Amara, askeri taktiklerde bir dâhi; Dr. Elias, zaman teorisi üzerine dünya çapında tanınan bir fizikçi; ve astrobiyolog Kael, evrenin en gizemli yaşam formlarını incelemede uzmandı. İlk görevleri, galaksinin en karanlık bölgelerinden birine, *Nullus Abyss* adlı bir bölgeye gitmekti. Efsaneye göre, Chronoslar bu bölgede zamanda kaybolmuştu. Ancak bu sadece bir efsane miydi, yoksa ardında daha büyük bir sır mı yatıyordu? Yolculuk boyunca gemide garip olaylar baş göstermeye başladı. Geminin sistemleri beklenmedik arızalar veriyor, mürettebat rüyalarında aynı gizemli sembolleri görüyordu: Bir saat, ama akrebi ve yelkovanı birbirine dolanmış, hareket edemez halde. Dr. Elias, bu sembollerin bir zaman tuzağına işaret ettiğini düşündü, ancak daha derine inmek için daha fazla veri gerekiyordu. *Nullus Abyss*’e yaklaştıklarında, bir anda geminin zaman algısı bozuldu. Mürettebat, aynı anları tekrar tekrar yaşamaya başladı. Her seferinde aynı karanlık boşluk, aynı garip yankılar... Ama bir şey farklıydı. Her döngüde, aralarından biri eksiliyordu. Kaptan Amara, mürettebatı bir arada tutmaya çalışırken, Dr. Elias bu döngünün bir parçası olabilecek bir ipucu buldu: Bir zaman kristali, sadece Chronosların yapabileceği türden bir teknoloji. Bu kristal, zamanda bir yırtık oluşturmuş olabilir miydi? Eğer öyleyse, mürettebat bu sonsuz döngüden nasıl kurtulacaktı? ---

Hiçliğin ortasında yürürken gözlerime bir çift göz takıldı. Işıldayan parlak gözler, belki de kaybolduğum bu ormandan çıkış yolumdu. Belki de koca bir aptallık ve hayatımın sonuydu. Hangisi olduğunu asla anlayamadım. Uzun ağaçların çevrelediği bedenimin gördüğü gözleri takip etmesine izin verdim.

Bir yıkılış, bin diriliş demekti. Bunu zamanla anlamak bana çok şey katsada soy adımı silip kaçmak benim yaptığım en büyük hataydı. Hatamı bana gösteren o olmuştu. Beni yeniden yaratıp hiç tanımayacağı bir gaddara dönüştürdü. Ben gaddar olan ailemden kaçmıştım. Beni tekrar o aileye gitmeye zorlayan o olmuştu.