Kitap Tür Kategorileri

Kadının suratında oluşan ifade tam bir karmaşıklık abidesiydi. Adam gözlerini kadına yerleştirmiş o karmaşık ifade ile savaşıyordu. Kalpleri tekrardan atmaya başlayan iki insan, yeni hayatlarında, kaderin ipleri etrafa saçmasına izin veriyordu. Kader mantığı saf dışı bırakarak büyük bir azimle örüyordu iplerini. Yardım istemiyor, kimseyi suçlamıyordu. Kaderden kaçmanın aptallık olduğunu göstermeye çalışıyordu. Başarmanın verdiği gururu iliklerine kadar hisseden kader, bu sefer daha sıkı atıyordu düğümlerini. Ruhları saran kırmızı ipin ucunu, bedenlere mühürlüyordu. Çünkü işin içine mantık girdiğinde, bedenler istemedikleri halde birbirlerine küserdi. Bu sebepten sevmezlerdi birbirlerini…

Bir varmış, bir yokmuş... Bütün destansı masallar böyle başlar değil mi? Önce bir varmış derler, birileri var olur, o birilerinin masalları var olur. O masallar yaşamlarını sürdürdükçe büyür, büyür ve o birileri fark etmeden kendilerini birbirlerinin masallarının içinde bulurlar. Masallar değildir artık onun adı, masaldır. O birilerinin tek bir masalı vardır artık. Ne yaparlarsa yapsınlar o masalın içinden çıkamazlar. Sonu olmayan bir labirentte hararetle çıkışı ararken kah yakınlaşır, kah uzaklaşırlar ama asla o masalın içinden çıkamazlar. Sonra bir yokmuş derler ve açılır labirentin kapıları. O destansı masal, o zorlu masal bir saniyede yok oluverir. Ne o birileri kalmıştır geriye, ne de o birilerinin masalları. O an anlarlar, o labirentte çıkışı bulmak için geçirdikleri zaman, labirentin çıkışında hissettikleri yokluktan daha değerli olmuştur. Ve o an anlarlar bu yok oluşun artık geri dönüşü yoktur. Destansı masal masallığını yitirip destan olarak kalmıştır ve hep öyle kalacaktır...

"Sanki hiçbir şey uyaramaz, içimizdeki sessizliği. Ne söz, ne kelime, ne hiçbir şey. Gözleri getirin gözleri."

Siz: Şimdi şöyle Siz: Pasaportunuz bende Siz: Bu da demek oluyor ki benimki de sizde

Erikleri hep sevmişimdir, erik ağaçlarını da ama en çok yazlığımızda o iki evin ayrılmasına engel olan erik ağacını sevmişimdir . Bize bıraktığı anılardan dolayı belki de, bilemem. En son 16 yaşındaydım yazlıktaki çocukluk arkadaşlarımı göreli şimdi ise 21. 5 seneden daha fazlası değişmiştir üçümüzde de. Bu birkaç ayda o değişen 5 seneyi geri aynı şekle sokabilir miydik yoksa her şey çok mu değişmişti İşte bu yaz bunu fark edecektik. Hepimizin düşüncelerinin değiştiği bu yaz ona karar verecektik. Hepimiz değişmiştik ama yaz hep aynı yazdı... YAZILMAYA BAŞLANMA TARİHİ; 3 NİSAN 2024... KİTAPPAD’DE YAYIMLANMA TARİHİ; 1 EYLÜL 2024... TÜM HAKLARI SAKLIDIR!!!

0537*******: O zaman iki gün sonra otogarda. Duman: iki gün sonra otogarda.

Nereden bilebilirdik hayatın bir sesle beni sana bağlayıp, seni benden kaçıracağını... Bir tarafta korkan acıların çığlıkları, bir tarafta kendisini suçlu sananın çığlıkları...

Her gece gökyüzü daha da çok kararıyordu sanki. Her gece bir yıldız can veriyor, yavaş yavaş sönüyordu gökte. Şayet ölen insanların yıldıza dönüştüğüne dair saçmalıklar gerçekse günahkar insanların yıldızlarıyrı belki de bu karanlığın suçlusu. Siyah ışık saçar kararttırlardı diğer yıldızları. Onların karanlığı engellerdi aydınlığı...

"Her sır bir kalpte saklanır. O kalpler ise bir dünyayı değiştirir." Kağıtta yazan sözcükleri okuduğumda başta anlamamıştım. Bir şey bulmak umuduyla arkasını çevirdim. "O kalplerin ait olduğu kişi sensin."

"Şarkı yavaşça bitiyor ve kalbim o yazda kalırken ben, adını bile hatırlamadığım arkadaşlarıma özlem duyuyorum." Merhabalar! Kitappad`de yeniyim ve kısa hikayeler yazıyorum. Düzenli olarak yeni hikayeler ekleyeceğim...

kaybettim . . . İlk ayrılığımız geçen yıl bir sonbahar sabahıydı . İlk defa ayrılmıştık ayrılığın ikinci günü akşamında uzun bir mesajla atmıştı bu şarkıyı bana " S*kerim ayrılığını üç günlük dünya iki günü ayrı geçirdik yetmez mi ? demişti . O gece saatlerce ağlamıştım bu şarkıyı dinleyip mesajı  okuyarak . İki hafta önce maçı vardı , okul çıkışında beni durağa bıraktı . Hava yağmurluydu ayrılık vakti geldiğinde ben onun beresini ve dokunmaya kıyamadığım saçlarını düzeltip soğuktan kızaran ellerini minik montumum cebine soktum ." Ellerin ne kadar da sıcak dedi . Gülümsedim ve nihayetinde otobüs geldi . Binerken Hoşçakal sevdiğim ,dedi . Oysa hiç huyu değildi . Nerden bilebilirdim ki onu son görüşüm olduğunu , sabahın 5`inde kardeşi aradı . Kaza yapmışlar . . . Yoğun bakıma alınmış geceden ameliyata girmiş saçlarını çok severdim , saçlarını kesmişler . . . Ayrılırken elimi tutan elleri şimdi buz kesmişti sabahına kaybettim ben onu. Geceden beri zihnimde kalanlarsa hiç susmayan çığlıklar... Toprağını avuçladım çok soğuktu iyi de benim Girayım soğuğu sevmez ki . O ilkbahar adamıdır bu mevsimde üşür şimdi . Özür dilerim sevgilim ellerini ısıtamadım . Tutamadım seni . Giderken hep görüşürüz derdin sen , son gidişinde hoşcakal dedin . Söylesene sevdiğim sen yokken ben nasıl hoşça kalayım . Sen demiştin Girayım üç günlük dünya iki günü ayrı geçirdik yetmez mi diye , 21 gün oldu Giray yetmez mi ? Senle dolu hayallerime yazık değil mi ? Sen inandırmadın mı beni masallara , rivayetlere ? Her şey bir rivayetle masalla başlamadı mı ? Kalk Giray artık yetmedi mi ? hangi masal kitabının , rivayetinin sonu kötü bitmiş ? Hani iyiler hep kazanır,aşıklar sonsuza dek mutlu yaşardı ? 21 gün oldu Giray yetmez mi? Sen gittin ben de, kendi mi iklimsiz bir kentin limanında buldum. Gözyaşlarımda boğuluyordum. Canım yanıyor... Soğuk karanlık geceler de o çok korktuğum sensizlik ile kalakaldım .  Sen beni inandırdın kırık dökük imkansız masala sığınıyorum . Umay`ın kanatsız kaldı Giray... Güven tuğlalarıyla kurduğumuz dünyamızı içten yıktın . Hani beni bırakıp asla gitymezdin , ben o tuğlaların altında eziliyorum Giray . Tek çare o tuğlaları kaldırıp fırlatmak ama ben sensiz yapamıyorum , gel artık ne olur kanatlarım kırıldı ve canım çok yanıyor... Bazen yüzümüzde buruk bir tebesümle bile bile ilerleriz . O yolda işte bu da o yollardan biri olacak galiba çok heyecanlıyım yazdıklarımı paylaşacağım için umarım seversiniz ...

"Başrol istediği zaman sahneye çıkarsın." Herkes kendi hayatının başrolü olacak değil ya! Kiminin annesi, kiminin babası, yakın arkadaşı, sevgilisi ya da hiç tanımadığı bir kızdır, hayatının başrolü... Peki sizin hayatınızın başrolü siz misiniz? Yoksa bir başkası mı?

Annesi ve babası boşanma raddesinde olan Zeynep aralarının düzelmesi için elinden gelen her şeyi yapar ve nihayetinde kendini hiç tanımadığı bir yerde, Karadeniz`in dumanlı dağlarında bulur. Daha oraya geldiği ilk gün olaylı geçmiştir. Zeynep doğup büyüdüğü kenti, İstanbul`u, özlemektedir. Karadeniz`e adaptasyon sağlama sürecinde ünlü bir doktorun oğlu olan Hakan`la arkadaşlık yapmaya başlar. Zeynep`in de en büyük hayali doktor olmaktır ve Hakan`ın babasından öğrenebileceği çok şey olduğunu düşünür. Bu sebeple de doktorun yanında çalışma şansını elde edebilmek için elinden gelen her şeyi yapmaya hazırdır. Ve Zeynep`in karadeniz macerasını bu şekilde başlar...

Her şey eski sevgilimi ararken numarayı yanlış tuşlamamla başladı. **** "Sana âşık olmak istiyorum." "Bana âşık olmanı bekleyelim o halde..." ... "Bekleyemiyorum Ahu, seni özlüyorum ben..."

Bizi ikiye böldüler sevgilim, Gıkımızı çıkaramadık.

Herşey sevdiğim çocuk yerine kuzenine yazmayla başladı..... Ben:Sülümanı asla sevmiyom yaa Ben:Ah Hürrem`im Ben: Aşkını asla haketmiyo o sülüsman Ben:Ama leo.... Ben: Üzümlü kekim aq

Sevgisi evren tanımayanlara... Sevmiştim, uzaktan uzağa. Acı çeke çeke. Kendimde ona tüm bu duyguları açıklayacak cesaret yoktu. Kaldı ki, onunla bir kere bile göz göze gelmemiştik ki. Sahi, adımı bile bilmeyen birine gidip nasıl olurdu da `seni seviyorum.` diyebilirdim? Ona açılacak olursam öyle herkesin herkese söylediği gibi kuru kuruya sevdiğimi söylemezdim tabi. "Seni seviyorum. Evet, seni öylesine çok seviyorum ki bunun bir takıntı olmasından korkuyorum. Sevmesem bilir miydim her öğlen kahve içmezsen ders çalışamadığını? Bilir miydim, çok yorgun olduğunda saçlarını karıştırdığını? Bilmezdim tabi. Bilmezdim. Adını bile bilmezdim tıpkı senin gibi. Ama biliyorum. Çok düşündüm. Bu bir takıntı değildi çünkü senden bir beklentim olmadı. Çok hayal kurdum ama bunları gerçekleştirecek kadar özgüven sahibi de değildim. Tüm bu olumsuzlukların yanında tek bir şey olumluydu. O da seni sevmem. Beni sev diye söylemiyorum. Sadece bil. Kötü hissettiğinde sana duvar olabileceğimi. Birazcık bile karşılık beklemeden ve gram umutlanmadan. Bana gülümsersen bile umutlanmam ben. Seni sevdiğimi bil, yalnız hissetme diye bil." Ve yeter ki bana bir kere gülümse... ________ Not: 7 bölüm + 1 özel bölümlük, kısa kitaptır.

Bir gün öldüm. Her şey son bulacak sanıyordum ama yanılmışım. Bir hayalettim artık.

Bambaşka bir kurgu

"Haykırmak zamanı, yok mu söyleyeceğin?"

Sevdasına geç kalan ve geçmişinden kaçan bir genç adam vardı. Bir gün geriye döndüğünde hiçbir şeyi bıraktığı gibi bulamamıştı. Sevdiği kadın kayıptı. Onu bulmaya çalışırken hayatın ve kendi içindeki sırların da kapıları kendisine aralanıyordu. • 11.07.18 • kurgu 01.09.18 • yayın

Organize İşler`de yeni bir dosya. Avcı Operasyonu. Kendisini ne yapıp edip bu operasyonun ortasında bulan genç bir kız. Biraz deli de. Üstelik babası organize işler, amcası ise asayiş büroda amirken. Kendisine aşık bir adamın ismi operasyonun içindeyken, bir başka adamın inadına dosyadan uzak durmuyor. Bunlar yetmezmiş gibi aşk da kapısını çalıyor. Artık emniyetin etrafına sürekli çekilen adımları, onu nerelere götürecek? Çılgın bir ailenin çılgın bir üyesi olan Asude, hayatındaki macera seviyesini daha ne kadar yükseltebilir, birlikte görelim.

Kendimi güzel diye adlandıramazdım belki. Ne boyum uzundu, ne nefes kesen güzelliğim vardı; ne gözlerim renkliydi ne de ince belim, güzel bir fiziğim, kadife gibi sesim, bembeyaz tenim. Hikayelerden fırlamış bir kız değildim anlayacağınız. Zaten benimki de hikaye değildi. Hayattı. Yalnızca okuduğum öykülerdeki o güzel ve saf kızların, yakışıklı ve mükemmel erkeklerle olan aşk hikayeleri yoktur hayatta. Yolda yürürken güzel diye adlandırmayacağınız insanların da bir evlilikleri, sevdaları, hayatları olduğunu görürsünüz. Ben o sıradan insanlardan biriydim. Ne tesadüflere, planlara, çekişmelere; ne de eli silahlı adamlara, mafyalara, belalara dair bir iz vardı hayatımda. Aşkı güçlü kılan kalpteki zincirlerdir, yaşanan çekişmeli ve kaçırılmalı olaylar değil. Her aşkta ortak tek bir şey vardır, o da kaybetme korkusudur. Çünkü bir yerde sevgi varsa korku da baş gösterir. Sevileni kaybetme korkusu. İşte bu korkuyu herkes yaşar. Ben Hülya. Beraber büyüdüğümüz kapı komşum Sefa`ya aslında âşık olduğumu onu kaybedebileceğimi fark edince anladım. O ise zaten yıllardır kalbinde benim için bir sevda büyütmüştü.

Zahid Araz. Birdaha dönmemek üzere evden çıktığında attığı adımların onu nereye götüreceğini bilmeden gidiyordu. Kederiyle, öfkesiyle ve yorgunluğuyla; kaderine gittiğinin farkında olmadan. Bir başına, dünyanın orta yerinde öylece kalmış kimsesiz bir gencin hikayesi. Hayat onu öyle insanlarla karşılaştırdı ki, hikâyenin sonunda bulunduğu yer onun için hayal edemeyeceği bir nimetti. Üstelik kan bağı olmaksızın aile olmak nedir öğrenmişti. "Bazen attığın adımların seni nereye götürdüğünü bilmeden gidersin. Kederinle, kaderine gidersin. " Bu hikâye Zahid`in ve hayatına giren güzel insanların hikâyesi.

Geçmişimde yalanlar, sırlar ve ihanetler vardı. Öğrenmem gereken belki de gerekmeyen birçok şey yaşandı ve yaşanmaya da devam ediyor. Üzerime bir yük bırakıldı. En büyük yüküm ise ruhuma, kalbime savaş açan o tarçın kokulu adamdı... Tarçın kokusu hatırına gözlerimi kapattım ve sana bir Aralık akşamı tutuldum. O öyle bir Aralık akşamıydı ki yönüm sadece sen oldun. "İnsanlar sanıyor ki geri döndükleri zaman her şeyin eskisi gibi olacağını ama yok öyle bir dünya! Kim için ne için vazgeçtiysen ona git Kahraman!" "Beyda.. vazgeçmedim senden..." ⁉Aşka inanmayan bir yazardan aşkı okuyun⁉ ✨Kapak tasarımı bana aittir. ✨Eski Başlama Tarihi: 20.04.2022 Kitappad ve Wattpad`de tek bu isimle olan kitap!

Mücadele içinde birbirine tutunan bir grup genç ve peşlerini bırakmayan kötü bir geçmiş. Ya geçmişe takılıp kalacak ve yok olacaklardı ya da birbirlerine tutunup geleceğe umutla bakacaklardı. Zorlu bir hayat sınavı onları bekliyordu. "KANIYORUZ GENÇLER NE ÖLÜYÜZ NE DİRİ!"

(TAMAMLANDI) "Çünkü ruhundaki İz`i gördüm Tavşan. Bana bakarken o izin sevilmesini isteyen o kadını gördüm. Benim gibi birini." Başlangıç Tarihi : 06/08/2023 Bitiş Tarihi : 26/09/2023

Sonsuza kadar mutlu yaşadılar. Ama ayrı ayrı.... {Tamamlandı}

Hayat, geçmişi sebebiyle güvensizlik sorunu yaşayan bir genç kızdı. Kafasında dolanan senaryolar her yolun sonunu kötü bir çıkmaza sokuyordu. Ona göre, her an her şey olabilirdi. Ve bu travmanın kendisine zarar verdiğinin, rahatça yaşamasına engel olduğunun farkında değildi. Ta ki hiç düşünmediği bir senaryo gerçekleşene dek: hayatının orta yerine pat diye düşen aşk. • "Seni sonsuza dek sobeledim bugün. Bir ömür boyu ve bir ahiret boyu sobe, Hayat." {4Temmuz2017 ▪ 21.22}