Öncelikle tüm yazarlarıma iyi günler diliyorum, Dm den kendi kitaplarınızı yazın bende her bölüm bir kişinin kitabını tanıtayım. ❣️

Yüzümdeki saçı uzaklaştırdı ve kulağımın arkasına tıktı. "Bana ihanet etme. Sana Karanbey olmak istemiyorum." Etmeyecektim. Bana güvenmemesi anlayabiliyordum, ben bile hayatım boyunca ilk kez kendime güvenebiliyordum. Bunca zaman amacım ailemi bulmaktı, şimdiyse buna Hakan`a yardım etmek eklenmişti. "Sanırım senin gibi benim de yardıma ihtiyacım var. " Tekrar iç çektiğini duydum. "Hem de çok fazla." Başlangıç Tarihi : 01.12.2023

Yüreğimin Yürüdüğü Yol On bir yaşında nişanlanmış, on üç yaşında evlendirilmiş, 14’de anne olmuş, çocukluğunu yaşayamadan yaşlı bir adama eş, huysuz bir kaynanaya hizmetçi seçilmişti, Zelal. Boyunca iki evladı, omuzlarına yüklenen ağır sorumlulukları ve ömrünü tüketen yatalak bir koca… Dünya ona hep zindan olmuştu. Kayınvalidesi ölünce, yıllarca kocasına bakmış, kocası öldüğünde bile zincirleri çözülmemişti. Yatalak kaldığı süreçte tedavisi için çok çabalanmış, ardında bıraktığı borçla soluğu kesilmişti. Töre gereği borç babası öldüğüne göre artık Zelal’in ve çocuklarının sırtına yüklenmişti. 16’sındaki erkek evladını çalışmaya, 15’indeki kızını ise gelinliğe sürüklemek istemeyen Zelal, kayınlarının gölgesinde, çaresizlik onu daha da köşeye sıkıştırdığı yerde bir çalışmak için bir çiftliğin kapısını çaldı. Tam da o sırada, toprak zengini çiftlik sahibi Awir Düşan, ile tek oğlu Behram’ı çıkardı karşısına. Askerde mayına basarak iki bacağını kaybetmiş bir gazi, yıllardır tekerlik sandalyesine bağlı yaşıyor. Awir Düşan kalp hastası, her sabah ölür müyüm korkusuyla uyanıyor, ölmeden önce gözünün çiçeğini evlendirmek istiyor. Onun derdi ne torun ne de miras, onun tek derdi evlasının bakımını sağlayacak bir eş fakat karşısına çıkan her aday ya açgözlüdür ya da mecbur bırakılmış… Awir Düşan, Zelal’in borcunu kapatır; karşılığında onu Behram’a eş yapar, ona bir sözleşme imzalatır. Zelal, çocukları için kabul eder, fakat kendini satılmış gibi hisseder. Behram ise önce bu evliliğe karşı çıkar, ama Zelal’in acılarına tanık oldukça ona duyduğu saygı, yavaş yavaş sevgiye dönüşür. Bu hikâye, töreyi bahane gösterip mazlumu ezen, ahlaksız ahlak bekçilerinin aç gözlü dünyasından geçer… Çaresiz bir kadının çocukları için göze aldığı sorumlulukla başlayan bir zorunluluğun, kalbin sessiz adımlarıyla aşka evrildiği yolculuğudur. Ve belki de gerçek iyileşme, yaraları sarmakta değil; yaralarla birlikte yaşamayı öğrenmekte saklıdır. Yüreği güzelim, rahmetle ve mağfiretle uyu… #müjdeaklanoğlu #hasremyayınları #yüreğiminyürüdüğüyol

"Sen bana yol, ben sana yoldaş." Dışarıda çalan davul zurnanın sesi odayı doldururken Efnan derin bir nefes almış, kabarık gelinliği ile dikkatlice yatağın üzerine oturmuştu. Kalbi heyecan ve korkuyla karışık atıyordu. Dalgın gözleri avuç içinde gördüğü küçük kırmızılığa takılmış, hafifçe tebessüm etmişti. Kınası çok güzel tutmuştu ve kınasının tutması onu oldukça sevindirmişti. Derken dışarıda çalan davul zurnanın sesi bir an da kesilmişti. Bu düğün bittiği ve damadın güvey odasına yolcu edileceği manasına geliyordu. Elleri heyecandan mı bilinmez titremeye başlamıştı. Birazdan odaya kocası gelecekti. Kalbi şuanda kesinlikle korkuyla atıyordu. Damadın arkadaşlarının gülme ve bağırma sesi odayı doldururken, odanın kapısı sertçe açılmış ve tüm heybetiyle kocası içeri girmişti. Yaklaşık bir doksan boylarında, esmer tenli, kara gözlü, kara kaşlı ve oldukça fazla iri yarı bir adamdı. Efnan bu adamın altında net ezilirdi! Kocasının yavaş adımlarla yanına yaklaştığını hissetmişti. Genç adam tam önünde durmuştu. Efnan resmen yanında küçücük kalmıştı! İçine dolankorkuyla kırmızı duvağın altından yalnızca karşısındaki duvara bakabilmişti. Kocasına bakmaya cesaret edememişti. Sertçe yutkunmaktan ve bu gecenin çabucak bitmesini istemekten başka elinden hiçbir şey gelmiyordu. Pars elindeki kırmızı kadife kutuyu tek kelime etmeden açmış ve yüz görümlüğünü çıkarıp nazikçe karısının boynuna takmıştı. Önce besmele çekmiş, daha sonra karısının süslü kırmızı duvağını nazikçe kaldırmıştı. Efnan`ın ay gibi parlayan yüzü,  cennet gibi yemyeşil gözleri, al al olmuş yanakları ve dolgun dudakları ile öyle güzeldi ki! Ellerini kaldırıp genç kızın küçük yüzünü avuç içine almıştı. Resmen avucunda kayıp olmuştu suratı. Eğilip genç kızın alnına öpücük kondurmuştu. "Efnan..." Genç kızın ondan korktuğunu hissedebiliyordu. O yüzden sakin ve naif davranmak istiyordu. "Dokunmam" dedi güven veren sesiyle "Sana sen istemediğin sürece dokunamam. Elim eline bile değmez. Rahat ol cennet gözlü kız."

Aşk yürek ister dedikleri doğruymuş siz hiç yıllar sonra nefret ettiğiniz adam ile evlenir miydiniz.Ya da zamanında onunla evlenmemek için kaçıp yıllar sonra sırf kanınız dan olan birinin ölmemesi için evlenirmiydiniz . Ben kaçtım kaderimden evlenmekten kaçtım ama kader peşimi bırakmadı...

Her aşk açılan yaraları iyileştirebilir mi "Asla" dedi kapanmayacak yaraları kimse iyileştiremez.

Savaş, en ölümcül anlarda bile bir kalp çarpıntısıyla son bulabilirdi, o benim kalbimi paramparça edip gitmişti, geriye ise yalnızca hiçlik kalmıştı.

`Genç adam karşısında hissettiği kıza bir adım yaklaşıp "ben körüm ama sen kalpsizsin" dedi. Genç kızın gözlerinden art ardına yaşlar süzüldü. Tek kelime etmedi, ağladığını bilsin istemedi. Yüzünü yere indiren adama baktı, uzun uzun haklı söze ne hacetti. O adam kendisine hep yumuşak davranmış, itse bile ondan vazgeçmemişti ama artık sabrı taşmıştı sanırım diye düşündü. Bu zamana kadar ağzından tek kötü kelime, cümle duymamıştı ama o da insandı. Onu yeterince zorladığını düşündü. Sesinin titremesine engel olmaya çalışarak "ö-özür dilerim" dedi. Zaten hali hazırda olan çantasını ve ceketini alıp çıktı. Genç adam olduğu yerde olup bitene anlam vermeye çalıştı. Hani o korkardı, bir kalbi kırmak Kabe yıkmak gibiydi, şimdi ne olmuştu bildiğini neden uygulamamıştı? Arkasında duran koltuğa çöktü ve başını ellerinin arasına alıp titrek bir nefes verdi.` Bu hikaye bakan ama göremeyen Ömer ile gören ama bakmasını bilmeyen Zehra`nın hikayesidir.

Sessizlik, bazen en yüksek sesle fısıldayan sırlarla doludur. Her adımda bir gizem, her gölgede bilinmeyen bir iz... Gözlerimiz gördüklerini unutsa da, gölgeler hiçbir zaman unutmaz. Bu psikolojik gerilim odaklı dramada, bilinmeyenle yüzleşmekten kaçış yok.

Azra kendi halinde bir genç kız ama hayatında bilmediği bir şey var 1 yıldır ona takıntılı halde olan motorcu karşısına çıkarsa nemi olur hadi beraber okuyalım

Defne henüz onbir yaşında küçük bir kızken annesi Süreyya Hanım ve kız kardeşi Bahar ile birlikte teyzesinin düğünü için Mardin`e gider. Defne`nin teyzesi Diyar, yörenin en büyük aşiretlerinden Bozatlı aşiretinin ikinci ağası Dündar Bozatlı ile evlenmeye hazırlanmaktadır. Mardin`deki ilk günlerinde Midyat`ın en büyük aşiretlerinden biri olan Bozatlı aşiretinin ağası Ali Haydar Bozatlı`nın en büyük oğlu olan Kartal Bozatlı ile tanışır. İkilinin küçük yaşlarda başlayan arkadaşlığı zaman içinde büyük bir aşka dönüşür.

"Sezgi Lâl Sezgin, yeni bir görevin var."... Çocuklar ölüyordu, kadınlar susturuluyordu. Adalet... Adalet diye bir şey yoktu. Adalet komik bir şakadan ibaretti. Ve tüm bunların ortasında inanmışlıklara karşı gelen W... Aşk ölümü soluyan bir nefes gibi ensemdeyken, W`nin liderini öldürmek, imkânsız olmamalıydı.

Ben kim miyim? İçinde kendinden bin parça rengarenk dünyası varken dışarıda yapayalnız, mavi bir noktayım. Ben Berra Derin. Hayal dünyamın senaristi oranın oyuncusuyum. Hayaller diyarında yaşayan, dış dünyaya açılan kapılarını zincirlemiş biriyim...

Alt tarafı sevgilimle otelde tatil yapacağım en fazla ne olabilir ki… “Viran şerefsizi çık ortaya..Nerdeysen çık getir kardeşimi”

Yani yazıyorum içimden geldikçe.

Bu Hatice.Karanlıklarla dolu , insanların cehalet içinde yaşadıkları cahiliye devrinden geri kalmayan bu dünyada temiz kalmaya çalışan biri.Kalbi temiz olsun diye ona bu isim verildi.Kusursuzda değil ama ismini taşıyamaya çalışan biri. Buda Cihat.İnancı için canını verebilecek ve nefsiyle savaş verebilecek biri.Hatice`ye yazıldı.Cihat`ın Teheccüd Vakti yaptığı bir dua kabul olacaktı ve kader ağlarını örecekti. #acı #islam

Kitaplarınız okunmuyorsa ve okunsun istiyorsanız tam adrese geldiniz🤗🤗

Yıllar önce çocukken ayrılıp yıllar sonra tekrar kavuşan Mirza Karahanlı ve Leyla Yıldız gelin hep beraber onları okuyalım

Onlar asla anlaşamayacaklarını sanıyordu. Sert, inatçı ve birbirinden uzak iki dünya… Ama bir iftira ve kesişen yollar, İpek ve Tuna Karan’nın hayatını tamamen değiştirecek. Peki kalpleri susturabilecekler mi?

Aynı şehir, aynı ofis, farklı iki yalnızlık. Ne başlamış bir aşkları vardı, ne de unutabildikleri bir bakış. Aralarındaki mesafe sadece yaş farkı değildi. Bazı insanlar kaderde yazmaz… Sadece iz bırakır.

"Sevgi, kıskançlık ve sırlarla dolu bir lise hikayesi... Sua, en yakın arkadaşları ve Wooyong arasında yaşanan duygusal fırtınada ne yapacak? Arkadaşlık ve aşk arasındaki sınırlar her zamankinden daha karmaşık."

Onla var oldum Onla yaşadım Onla öleceğim

Hayat bazen tam ortasında durduğumuz bir aynadır. Ne tamamen gerçek, ne tamamen hayal. Dokunmak istersin ama elin boş kalır. Gözlerin görür ama kalbin anlamaya çalışır. Bu hikaye, böyle bir aynanın içinde kendini bulmaya çalışan iki insanın öyküsüdür. Kesişen yollar, gizli bakışlar ve söylenmeyen sözlerle örülü. İçinde sevgi, kırgınlık ve umut barındıran...

Uyarı: Yaş farkı bulunmaktadır. Mat siyah kapaklı kitabın üzerinde kocaman, bordo harflerle tek bir kelime yazıyordu: “BAKİR.” Bu kitap, mafya ve çete dünyasında gizlice el değiştiren, genç kızları hedef alan karanlık bir rotaydı. Sayfaları arasında yalnızca seçilmiş olanların fotoğrafları vardı — yaşları 17 ile 20 arasında değişen kızlar... Her fotoğrafın üstü kırmızı bir çarpı işaretiyle çizilmişti. Onlar artık sadece birer isim değil, birer hedefti. Kitabın dördüncü sayfasında, üçüncü fotoğrafa gelindiğinde sayfa daha da kararıyordu. O fotoğraftaki kız: Eliz. Simsiyah, dümdüz saçları alnını kaplayan bir kakülle son buluyordu. Teninin solgunluğu, gözlerinin buz gibi keskinliğiyle daha da belirginleşiyordu. Ona bakan biri yalnızca bir yüz görmezdi; onun bakışlarında bir soğukluk, bir boşluk, bir tehdit gizliydi. Ve işte tam da bu yüzden, o karanlık dünyanın en gözü dönmüş adamları bile gözlerini onun fotoğrafından alamamıştı. Kitaba henüz yeni girmişti… Ailesi tarafından reddedilmiş, yalnızlığa terk edilmişti. Ve şimdi, karanlıkta pusuda bekleyen herkesin hedefiydi.

Herkes doğar, büyür ve yaşar… Peki gerçekten “yaşamak” nedir? Bu roman, hayatta kalmak ile yaşamak arasındaki derin uçurumu, insanın kendi iç sesine ve karanlık yanlarına yaptığı yolculuğu anlatıyor. Bir yanda umutla örülü hayaller, diğer yanda yalnızlıkla sınanan kalpler… Her bölümde, yaşamın öğretilmeyen yüzüyle yüzleşecek, satırların arasından kendi hayatınıza dair izler bulacaksınız. “Yaşamak hiç öğretilmedi…” Belki de bu yüzden en çok, birbirimize hikâyelerle tutunuyoruz.