Kitap Tür Kategorileri

İçimde ki bu eksikliği dağın yamacına döksen bu acıdan erirdi. Ama sen bana bir kere bile nasılsın diye sormadın baba. Dicle Kaya; "Birgün sever misin beni Fırat Karahan? Ne olur beni sev, bir beni." Fırat Karahan; " Ben kimseyi sevmem, sevemem sanardım Dicle. Korkardım korkaktım."

Üniversitede edebiyat ve konservatuar öğrencilerin gizemli bir şekilde ortadan kaybolması dikkatleri çeker. Fakat asıl soru şudur ki; hepsi arkasında iyi olduğuna dair notlar bırakmıştır. Okul dolaplarına bırakılan zarflardan kimsenin haberi yoktur. Zarfta aynen şu yazıyordur; NOKTA`YA BEKLENİYORSUNUZ...

Küfür ve şiddet öğeleri içerir. Hayatını mahveden bir adamdan kaçarken, geçmişine ait yeni acılarla tanışacak olan Derin, tekrar birine güvendiğinde her şeyin yoluna gireceğini zanneder.

Bu bir peri masalı. Kitabı tersten okumaya hazır mısın?

İlk aşkım beni çok üzüyordu İlk başlarda baya iyiysik ama sonradan bana gittikçe iğrenç davranıyordu ve benim son askm beni çok seviyordu ben ona karşılık vermiyodum ve sonra aradan 1 hafta geçti ve beni İlk skim aldatiyordu ve ben çok ağlamıştım sonra benim son aşkım gelip bana çıkma teklifi etti bende kabul ettim ama keşke onla eskiden olsaymış diye düşünmüştüm sonra beni çok mutlu etti ilişikmizi ilerletmeye karar vermiştik ve sonra bu Karari aldıktan sonra umarım pişman olmam dedim Ve sonra ailelerimiz tanıştı Devamı gelecek

Gülilzar, saçlarını sarmaçtan kurtararak özgürlüğü verdi ellerine. Aynada kendini izleyeme başladı. Gözlerinin altı çökmüş müydü? Oysa daha gençliğinin baharını yaşıyordu. Elleri, yanaklarında gezindi. Yeterince güzel miydi Gülilzar? Değildi, biliyordu ama güzel olması gereken yürek değil miydi? Kalbi de sevilesi miydi ki? Boğazı düğümlenirken Doktor Rıza düştü aklına, ne demişti o? `Ana gibi kadınsın,` mıydı dilinden dökülen? Öyle ya! Anaydı o. Kendi doğurmadığı yavrucakların anası. Yumruya rağmen bir tebessüm belirdi dudaklarında. Yarı hüzün, yarı saadetle çevrili. Gülilzar, buydu işte. Hem tamamlanmış hem yarım... Ellili yılların tahta bavullu, köy öğretmenlerinden biri olan Gülilzar, Aydın`ın bir köyüne, genç zihinleri aydınlatmak için gönderilir. Gülilzar, idealist, kararlı bir öğretmendir lakin işi de kolay değildir. Kadın, üstelik de genç olan bu öğretmen, kendisine olan ön yargıyla başa çıkmaya çalışacak üstüne bir de ilçeden sık sık köye gelen Doktor Rıza, tarifi mümkün olmayan hisler yaşamasına sebep olmaktır. Tüm bu keşmekeşin içinde Gülilzar`ın kaçtığı bir geçmişi vardır. Gülilzar, hayata ve en önemlisi kendisiyle olan harbinden sağ olarak çıkabilecek miydi yoksa kendi kabuğuna mı çekilecekti...

Sahipsiz seven yüreklerde binlerce çiçek aynı anda açarken aynı anda yanarak küle döner. Gittikçe alıştığını zanneder insan bu hisse. Acı çekmenin, sevmenin kuralı olduğunu düşünür. Sevdiğini beklemeye alışır. Görmeden, dokunmadan, sadece beklemeye. Beklemenin ona artık zor gelmediğini düşünür ama kalbindeki boşluklar sızım sızım sızlar o anlarda. Sevilmeden sevmenin ağırlığını bir tek sevilmeden seven bilir.

Birbirlerini çocukken kaybeden iki kişi bir anda aynı şehirde denk düşerlerse ne olur? Asker ve öğretmen kurgusu.. -- ...Derin bir nefes alarak valizlerimle çıkışa doğru ilerlemeye başladım. Onunla şimdi bu kapı dışında karşılaşacak olmak beni tuhaf ve heyecanlı hissettiriyordu. Uzun zaman sonra ilk defa görecektim onu. Bavullarımı almak için arkama dönerken birine çarpmış ve sendelemiştim. Burnum kırılmış olabilirdi. "Burnum!" dedim gözlerim kapalı burnumu ovalarken. Acımıştı. Sanki neye çarpmıştım, alt tarafı bir in- Ilgaz... -- Burdaki ilk kitabım olabilir ama ilk yazdığım kurgum değildir. Kitap bana aittir! Alıntı değildir! Kitaptaki karakterler ve hikaye tamamen kurgudur! İyi okumalar..

Fırat karanlıkta elinde bir fenerle bir kitap getirdi. Işığı yakınca sabahki defteri görür gibi oldum. En son elinden alarak torpidoya koymuştum. Ne ara getirmişti? "Ne okuyorsun?" dedim. "Kübra`nın otobiyografisini mi?" Feneri yüzüme tutup gülerek soruya soruyla karşılık verdi: "Kübra`nın günlüğü elimde desem bana inanır mısın?" Sabahki tokatı niçin yediğini anlamış gibi gülüyordu. "Lan sen hâlâ o kızın defterini mi okuyorsun?" diye çıkışınca başını defterden kaldırmadan "Evet," dedi. "Ne tesadüf öyle değil mi? Önce kıza aşık oluyorum, sonra karşısına çıkıp tokat yiyorum ama.. öyle şeyler buldum ki sen bile söylediklerime inanamayacaksın!"

Sürekli yeni bir hayata atılıp eski hayatlarımı da tarihe gömüyordum. Kişiler, yaşanmışlıklar, duygular, anılar... hepsi.Tüm bu olanlar bana işkence gibi geliyordu. Ve benim işkencem sonsuzdu. Belki bir gün beni rahat bırakacaktı ancak soyumda sürekli devam edecekti ve varlığımın sonuna kadar da bu göreve mahkum kalacaktım.

berdelle evlilik mi? işte Aryin böyle bir evliliğe mahkum olmuştu. Ama hayatında işler hiç beklediği gibi olmayacaktı. kim bilir belki Mardin`in en şanlı ağasıyla evlenmek zorunda kaldığı adama ya aşık olacak ve bu evlilik gerçeğe dönecekti ya da bir ömür adamdan nefret edip hayatı kendine zindan edecekti. Aryin adamı kabul etse Mardin`in adını ağzından düşürmediği ağası Yavuz Efe`nin Aryin`e karşı tepkisi ne olacaktı? Aryin`in saflığı ve temizliği bu adama ilk baştan ısınacaktı ama aile ilişkilerinden yana yüzü gülecek miydi sonrasında? Akıcı, romantik komedi, konulu ve ilgileneceğinizi düşündüğüm bir kurgu hep beraber bu evrene girmeye hazır mıyız?

"Yeni gelen bir asker için fazla iddialı cümleler." dedi yüzünde oluşan alaycı sırıtmayla. "Silah eğitimi beraberinde saygı ve terbiye öğretmesi gereken bir komutan için de fazla gurursuz söylemler." dedim ona karşın. Kaşları şaşkınlığın verdiği havalanmayla indi ardından çatıldı.

Evet, her şeyin bir bedeli olurdu. Üniversite değiştirip abimin evine taşınmanın da elbette bir bedeli olacağını biliyordum. En azından bir süre için. Ama ev arkadaşının da bu bedellerden biri olacağını düşünmemiştim. Zade Walkers hayat boyu nefret ettiğim tek kişiydi. Öyle kalmasından da memnundum. Ama onunla aynı evde yaşamak zorundayken nefretimi de kendime saklamak zorundaydım. En azından şimdilik... "Her şey tepetaklak oldu! Ondan nefret etmiyordum, ona aşık olmuştum"

"O Doğu`ysa ben Batı`ym." "O siyahsa ben beyazım." Diye haykırdı genç kız. Fakat bu cümleleri kurarken bu hikâyenin aslında Doğu`yla Batı`nın kavuşmasını, siyahın beyaza karışmasını anlattığını bilmiyordu. Öğrendiğinde ise hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Çünkü çoktan kendi hikâyesinde hem kazanmış hem de kaybetmiş olacaktı. Kaybetmek de kazanmak da daha önce onun için hiç bu kadar zevkli olmamıştı.

Sare, komşusu Efe`yi uzaktan beğenmekle yetinirken, cesaretini toplayıp sahte bir kimlikle onunla mesajlaşmaya başlar. Başta masum bir oyun gibi görünen bu durum, kısa sürede Sare`nin duygusal dünyasında karmaşık bir hale gelir. Efe`yle kurduğu bu gizemli bağ, Sare`yi kendi hisleriyle yüzleşmeye zorlar. Ancak, gerçek kimliğini açıklamaktan korkar. İki genç arasında gelişen bu beklenmedik ilişki, sırların ve itirafların arasında şekillenirken, Sare, doğru olanı yapıp yapmamak arasında kalır. Gerçeği söylemek her şeyi mahvedecek mi? Yoksa, bu sırlar ilişkilerini daha da derinleştirecek mi?

"Kimsin sen?" Kimdim ben? Ben, Lalin Enva`ydım. Onu, sekiz yaşındayken sağanak yağışlı bir kış gecesi öldürdüm. O, yağmuru çok severdi ama o geceden sonra yağmurdan nefret etti. Onu unutmadım. Kimim ben? Ben, Gece Kayadelen`im. Sekiz yaşında bir trafik kazasında hayatını kaybeden Gece Kayadelen`e, Lalin Enva`nın yağmurdan nefret ettiği o yağmurlu gecede can verdim. Onu yaşattım. Ben, Kayadelen ailesinin kabul gören tek varisinin bundan yaklaşık on iki yıl kadar önce geçirdiği trafik kazasının ardından, Lalin Enva adındaki asli kimliğimi terk ederek hayatımı mahveden o kazada hayatını kaybeden Gece Kayadelen`in yerini alan kadındım. Ben Gece Kayadelen`in bu hayattaki tam zamanlı dublörüydüm.

Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...

``Canavarlarınızla tanışmak ister misiniz? Gölge benliğinizi hapsetmek yerine davetime kulak verin. Karanlık tarafınızı keşfederken bir yanda ölüm ve yaşam arasındaki ince çizgide gerçekten yaşamanın ne olduğunu görün.`` Geçmişin yolları geleceğin nereye gideceğini karar verirken zamana kafa tutan iki ruhun kaderi tek bir yola çıkıyordu. Ya bu yolu büyük bedeller ödeyerek kazanacaklardı. Ya da büyük kayıplar vererek mağlubiyete uğrayacaklardı.

Buz Çağı olan Rebu gezegeninde geçen fantastik ve aşk barındıran bir kurgu. Buz Tanrıçası Belen ve Rüzgâr Tanrısı Zada.Lanetlenmiş bir tanrı ve kutsal kana sahip Buz kraliçesi. Buzdan kadehin her yeri görebilmesi ve kraliçenin hâkimiyeti.

Kitap kargosu beklerken kargocunun numaranı çalıp, her gün mesajlaştığınızı düşünün. Sonra da kargocuya yüzünü bile görmeden aşık oluyorsunuz. İşte bu da tam olarak böyle bir kurgu.

Ben Hafsa Soykan, aynı zamanda Aurelia Mendez. Aslında gerçek beni tanımak için çıktığı yolda yıllarca kan kaybetmiş, eziyet görmüş ancak amaçlarından asla vazgeçmemiş olan ben, kimdim? Kendimi bulmak uğruna onlarca kez elini kana bulamış, vücudunda olanlardan çok ruhunda kalan izlerle yaşamaya mahkum olan ben, bu yolun sonunda amacıma ulaşabilecek miydim?

İhanetin gölgesinde kalan kadınların intikamı ağır olur. Mecburiyet, kollarını hayatına doladığı zaman susacağını sanır, seni hislerle yanıltır. Ama bazen onlar bile yanılır. Çünkü sen bir kadınsın. Sen susmak değil, haykırmak zorundasın. •Tüm hakları bana aittir.

KORUYUCU BİR MELEK LUCİFER AŞIK OLURSA? İçimde susmayan bir melodi hızlanırken sözsüz notalar kalbimde birikti. İlk defa kararan ruhum kalbimle bu melodide dans etmeye başladı. Melodi... İlk kez burada hiç müzik olmadığını fark ettim. Oysa müzik herkes içindi. "Niye müzik yok Lucifer? Her tür eşsiz sanat eserini bulundurduğun bu yerde niye notalar ve melodi yok?" "Ruhumun ezgileri yıllar önce benden çalındı Hazel. Bu yüzden müzik yok."

Babasının şehit düşmesiyle nedeniyle asla bir askerle evlenmeyeceğine söz verir ama hastaneye gelen yaralı bir askeri tedavi ederken...Evet aşık olur.

Geri mi döneyim aşksız hayatıma O sıkıcı günlere ve iç bunaltıcı yalnızlığa Karanlık yeniden kaplasın her yeri Yiyip bitirsin beni... Bunu istemiyorum, Sophie Görüyorsun aslında, Korkup gözlerini kaçırma Aşk korkutmasın seni Korkunç bir şey olsa hiç Sevinçle attırır mıydı kalbimi? || `Eski Bir Hikaye` bir mektup romandır. Hikaye karakterlerin birbirlerine gönderdikleri mektuplar üzerinden kurgulanmıştır.

Tibet;Bir kızı etkileyememek mi?Güldürmeyin beni... Bana yarım saat verin ben de size onun hakkında her şeyi öğrenmiş olarak geleyim. Ve tabii sonrasında sevgilim olması kaçınılmaz bir gerçek. Ferda;Bir erkeğin iltifatlarına kanmak mı?Sanmıyorum ancak rüyada mümkün olabilir.

Her insan küçükken kırılmıştır illaki, insan kırıldıktan sonra ya sürekli kırılıp üzülür ya da bir defa kırıldıktan sonra onu kıran kişiye taş kesilir dediklerini duymaz kısacası artık o onun gözünde bitmiştir. Küçüklüğünde kalbi kırılmış ve büyüdüğünde taş kesilmiş bir kız duruyor karşınızda bu kişi Farah gülce Ulusoy’du, onun bir kalbi yoktu artık onun kalbi taş kesmişti. Küçüklüğü onun için bir imtihandı, kişi dünyaya imtihan olmaya gelirdi yaşadığı hayat boyunca geçirdiği zaman imtihandır ona yıllar sonra Türkiye’den ayrılarak Rusya’ya gelmişti çünkü Farah artık dünyaca ünlü bir balerin ve dansçıydı. Farah Ulusoy dans ve baleyi aynı anda yapıyordu ve bu işte çok başarılıydı binlerce kişi onu dinlemek için geliyordu. Pekâlâ o mutlu muydu hayır pek sayılmaz o mutluluk nedir bilmiyordu artık o duygusuz birisine dönüşmüştü, artık üzülmüyor ağlamıyordu. Farah artık büyümüş ve olgunlaşmıştı o 20 yaşındaydı, duyguları ve yaşamındaki zorlukları onu zorlasa bile dünyalarca ünlü bir balerin olmuştu. Aynanın karşısına geçip saçlarıma şekil vermeye başladım, saçlarımın çok fazla yıpranmaması için sadece gösterim olduğu zamanlarda saçlarımı şekillendirip ısı kullanıyordum. Çoğu zaman asık suratlıydım çok soğuk olduğum söyleniyordu ama hayranlarıma daha doğrusu buralarda olamam onların sayesinde olduğu için aileme gülümsüyordum gülümsemeyi sevmiyordum gülümserken çok fazla yoruluyordum somurtmak bir insana bu kadar mı yakışır diyorlardı hepsi yalancıydı. Hepsinin gözlerine baktığım zaman gerçekleri görebiliyordum bu özel bir güç değildi sadece 6.hissim kuvvetliydi, giyinme odama girerek dolabımın içinden siyah tüllü elbisemi alarak aynanın karşısına geçtim, üzerimde nasıl duracağını düşündüm. Sevgili annem Monozza her güne bir video kaseti bırakmıştı ,annemin ismi Arap kökenliydi kendisi de Arap olduğu için monozza ismi onlar için gayet normaldi. Kaseti yerleştirerek ekrandan annemi izlemeye başladım, vaktim kısıtlıydı ama her gün yaptığım gibi makyaj yaparken onu izleyebilirdim. Gözlerime koyu renklerle vurgulayarak kırmızı bir ruj sürdükten sonra yerimden kalkarak aynaya karşı “harikasın Farah” Rusya’da kendime ait bir evim vardı kapımı kilitleyerek arabama doğru ilerledim. İstikamet ruhlarını kaybetmişler müzesiydi. Yarım saatlik bir mesafem vardı, kendiliğinden açılan radyomu kapatarak arabamın içine hakimlik sağlayan sessizlik ile yoluma devam ettim. Düz yolda ilerliyordum müzeye yakın bir yere oturmayı tercih etmiştim ışıklarda durduğum zaman karşıdan karşıya geçmeye çalışan teyzeye dikkat kesilmiştim, sol bacağı ilk adım attığında aksarken ikincisinde sağ bacağı aksıyordu bir adam geldiği zaman yanına yardım etmek için teklif etmişti kadın anladığım kadarı ile teklifini kabul etmiş karşıya geçtikleri zaman da adam kadına acıdığı için para vermişti. Yalancıydı. Yola devam edip müzenin önünde park edip arka koltuktan siyah uzun kabanımı aldım, üzerime giydikten sonra arabadan inip dışı gösterişli olan binaya girdiğimde çalışanlar sıra halindeydi ,rastgele bir çalışan “merhabalar Farah hanım, lütfen bu yandan” arkasından ilerleyerek perdenin arkasında beklemeye başladım çok fazla gürültü ve çocuk sesi vardı arkadan el işareti yaparak “çocukları dışarıya çıkartın” adam “ama” itiraz ederek” çıkarın dedim” kabanımı çıkartarak karşımdaki boydan aynalara bakarak “az kaldı.” Gözlerimi kapatarak `umiy tatamanaa li altawfiq” ışıklar kapandığında opera müziği başladığında perde de açılmıştı gözlerimi yumarak etrafımda tur atarak seyircilere doğru ilerledim gözlerimi açıp sağ ayağımı yukarıya kaldırıp tekrar döndüm. Dans hareketlerini yapıp bir andan da bale ye uyarlamaya çalışıyordum, aynı zaman da kendimi dansa kaptırmamaya uğraşıyordum, kaptırdığım an süre yi unutup dansa devam ediyordum. Şarkı bittiği zaman seyircilerin önünde eğilerek” Spasibo za prosmotr.” seyirciler alkışladığı zaman bakışları tanıdık gelen birisini gördüm evet fazlası ile değişmişti benim gösterimde benim hayatımı yerle bir eden birisinin ne işi vardı. Kalbimin sıkışması ile dayanmaya çalıştım, içeriye girip haplarımı atmam gerekiyordu ama ben içeriye giremiyordum beynim komut vermeyi durdurmuş ve karşımdaki adamdan gözlerini alamıyordu o ise yanındaki kadınla konuşmaktan beni fark etmemişti bile Yıllarımın katili Atilla vasilievaydı. “İki insan da yıllarca birbirlerini görmek istediler, aynı yerlere gitmek istediler bilmiyormuşçasına karşılaşmak istediler evren onları karşılaştırdı ama onlar birbirlerini fark edemediler.”

𝐓𝐫𝐢𝐬𝐭𝐚𝐧 𝐎`𝐌𝐚𝐥𝐥𝐞𝐲: 𝘖𝘬𝘺𝘢𝘯𝘶𝘴𝘶𝘯 𝘔𝘢𝘩𝘬𝘶𝘮𝘶! Deniz bildiği tek evdi, kalbinin etrafına ördüğü duvarları koca dalgalar bile yıkıp geçemiyordu. 𝐂𝐚𝐬𝐬𝐚𝐧𝐝𝐫𝐚 𝐑𝐚𝐯𝐞𝐧𝐰𝐨𝐨𝐝: 𝐺𝑜𝑙𝑔𝑒 𝐻𝑖𝑟𝑠𝑖𝑧! Elindekilerin hepsi çalındığında çalmayı öğrendi. İçten gülüşler dışında ondan çalınan her şeyi geri alabilirdi. O`Malley gemisine gizlice binen hırsız bir kadın, oradan kaçıp gitmek isteyen adamın hayatını sonsuza dek değiştirecektir. Bu gizemli kadının ortaya çıkışıyla, Tristan`ın kalbinde saklı kalan duygular yeniden alevlenecek ve iki hırçın ruh, denizlerin ortasında tutkulu bir maceraya atılacaktır. "Kalbinin derinliğindeki duygular denizin dibindeki gizemden daha çok korkutuyordu onu."

Hayattan korkarsam her zaman kaybedeceğimi söyledi. Hayatta kalmakla yaşamak aynı değildi, bana en güzel yolla gösterdi. Sonra en büyük korkaklığı kendisi yaptı. `Bizim için savaşmayı seçti, o pes etmeyecek kadar cesurdu` sözleri ağzımdan hiç dökülmedi. Atlas gitti. Ben de söz verdiğim gibi yaptım. Onu beklemedim. Bize zamanın eli değdi. Kaybedilenlerin ve geri kazanılmaya çalışılanların hikayesi.

Eylül gece denizi izlemeye koyulup saatin kaç olduğunu unutur. Kötü niyetli insanlar tarafından takip edilmeye başlar ki karanlıktan bir ses işitir... Büyük bir aşk hikayesinin içinde olduğundan habersizdir.