Kitap Tür Kategorileri

Bir kadın düşün… Küçük bir köyde ailesi ve nişanlısıyla huzurlu bir hayat yaşarken, karanlık bir gecede tüm geleceği elinden alınan, hayallerinin yıkıldığı paramparça bir kadın. Bir kadın düşün… Doğup büyüdüğü yerde dedikodu ve baskılara maruz kalıp nişanlısı tarafından terkedilen, suçsuz bir kadın. O kadının tek suçu yardıma ihtiyacı olan arkadaşına el uzatmaktı ama nereden bilebilirdi ki en yakın arkadaşının ona kötü bir tuzak kurduğunu. O gece Suna oraya hiç gitmemiş olsaydı bu korkunç olayların hiç biri başına gelmeyecekti. Peki Suna köyde ki dedikodular, ailesinin baskısı ve nişanlısının onu terketmesi üzerine neler yaşayacak ve o karanlık gecenin izlerinden kurtulmayı nasıl başaracak?

İki ırk birbirini sever ama bunun sonucu ölümdür... Lucian sonja için initam yemin eder...

"Bir varmış, bir yokmuş..." Mutlu sonla biten masallar böyle başlar değil mi? Ama biz bugün sizlere farklı bir masal anlatacağız. "Bir zamanlar evrenin ve zamanın ötesinde çalışan bir şirket varmış. Bu şirket bir nevi insanlığın temeliymiş fakat bu gerçeği bilenler ise sadece birkaç kişiymiş..." Ama ya bir şeyler ters giderse Ya bazı şeyleri saklamak aslında bir hataysa İstenenden daha büyük bir patlama ve yangın... İşte bu şirketin sonunu getiren gerçekler Peki ya son yeni bir başlangıcın habercisiyse? "Belki de her şey bitiyordu, belki de her şey yeni başlıyordu."

Birkaç saniye sonra bana kızma ihtimaline rağmen Hazal`ın altına ismimi ekledim. Yiğit. Adım onun pembe isminin altına son derece silik bir şekilde yazılıydı ama kadar da kötü durmamıştı, en azından beni istediği zaman silebilirdi.

Geride bırakılan sadece bir şehir değil.

Babası onu terk ettiğinde küçük bir kız çocuğuydu, annesi öldüğündeyse henüz büyüyememişti.

Poyraz ve Dadya lisenin başından itibaren didişen insanlardı. Diğerlerine göre birbirlerinden nefret ediyorlardı. Kendileride öyle sanıyordu. Ancak bir gün ikisi birlikte bir dolaba sıkıştıktan sonra yakınlaşmış ve ne olduğunu anlamadan birleşmişlerdi.

Binlerce çocukluk tranvasi olmasına rağmen asker olan bir kız.

Siz; kim olduğumu merak edersen hiç çekinme ara beni Kimliksiz; psikopat herif ararım merak etme Kimliksiz; bulursam ne yapacağıma inanmazsın... Siz; ben seni muhatap almıyorum. Yürü anca gidersin... Kimliksiz; kim olduğunu öğrendiğim zaman kaçacak delik arayacaksın; benden söylemesi...

Siz hiç taksiye yolcu olarak binip şoföre aşık olarak indiniz mi?

Sebebi bilinmeyen art arda işlenen cinayetler . Kim , neden yaptı bilinmiyor . Şehirdeki herkes korku içinde ve akıllarda ki tek soru sıradaki ya bensem ...

Kış prenseslerinin soyu tükeneli uzun yıllar olmuştu. Diyar, hastalık ve kıtlık içindeydi. Kehanete göre o zamandan beri son kış prensesi derin sularda uykudaydı. Gezgin ruh onun ruhunu bulunca uykusundan uyanacaktı. Kaldı geriye bir kristal tanesi Öldüğünü sandılar derin sularda Fakat korundu ruhu her bir damlasında Ve doğacaktı yeniden Gezgin bir ruh dokununca ruhuna *** Bir şövalye ile kış prensesinin birbirine mühürlenmiş ruhlarının hikayesi.

Alev deren üstün sebebsiz yere Rusya`ya gönderilmiş şimdi ise babası tarafından geri çağırılıyordu. Kimse 20 yaşındaki kızın 27 yaşındaki halinden farklı olacağını bilmiyordu. Bazen saf olmak gerekirdi gerçekleri öğrenmek için. Bazen zeki olmak gerekirdi gerçekleri ortaya çıkarmak için. İhanetin bedelini ödeyecek olan kişiler vardı. Ödetecek kişiler vardı. Bu yolda canı yanacak kişiler vardı. Bu hikayede herkesin bir hikayesi vardı.

Karanlığa gözlerinizi açmışsanız, aydınlığı görmeniz hâyli zor olabiliyor.... Işığı sönen tüm herkese... 🕯

"Alo patron? Aldık parayı." "Tamam. Güzel. Bir an önce gelin, geminin dolu bir şekilde geri gitmesi lazım." "Şey, patron..." Sesi endişeli geliyordu. "Yine neyi beceremediniz?" "Patron konteynırlardan ses geliyordu. İçinden bir kadın çıktı." Ne? Nasıl? "Lan siz kız mı kaçırdınız?"

O gün benim doğum günümdü ve o şu sözlerle kutladı beni: " Baba oluyorum, hala oluyorsun Papatya! " Doğum günün kutlu olsun Papatya... * " Keşke bir de bende büyüttüğüm seni görebilsen. "

Çocukken daha kolaydı sevmek .

İki deli,iki yaralı,iki yalnız ikiside ölüme aşık ikisininde ruhu yok kalpleri yok o kalpler o ruhlar nasıl canlanacak nasıl olacak kimse bilmiyor ölüm mezarlıklar hüzün yeridir ama kim bilir mezarlıklar iki ruhu iki kalbi yeniden nasıl canlandıracak? +Canın çok mu yanıyor? -Çok yanıyor +İyileştirebilir miyim? Sarsam -Sara sara nereye kadar sararsın hep kanayan bir yarayı? Bir süre sonra bıkar bırakırsın kendi haline. +Peki deniz gözlü çocuk göreceğiz. Bunlar bir sevgi öpücükleri değildi bunlar birer merhem şifa öpücükleriydi. İlk kez o gün yüsra sakın bu adamla geçer dedi geçecek miydi? Bilmiyordu ama umut etti o gece ölüme aşık kadını yaşama hayran bırakmıştı rüzgar keskin... "Sen ve ben, başkaları nasıl okursa okusun. Yalnızca bizim anlayacağımız bir hikayeyiz..."

Geçmişte babasından yara alan Devin Efil üniversite de bir ömür seveceği adamla yani Özgür Alp ile tanışır. Tanışmaları sıradandır fakat ilişkileri hiçte öyle olmayacaktır. Bu ikili aşklarını sonuna kadar yaşarken hem geçmişleriyle sınanacaklar hem de aşklarına ikisinden biri ihanet edecektir. Aşkları ne kadar büyüktür, ihanetin üstesinden gelebilirler mi?

Bir gün işe gitmek için hazırlanırken ayakkabımın içine gizlenmiş gizemli bir mektup zarfı buldum. Sonrasında ise her şey değişti.

“Kül ve Sevda,” kendi iç dünyasında savaşlar veren, küllerinden yeniden doğarak var olan bir ruhun derin yolculuğu. Sevdayı her defasında ölümle sınayan, özgürlüğünü yalnızlıkla ödeyen bu adam, kendi küllerinde dirilirken kendini inşa etmeye devam ediyor.

O gece bir söz verdim. Ve ben, nâm-ı diğer Yılanın Yavrusu, yıllar önce söndürdüğünüz o ateşi tekrar yakmaya geldim... •Kitap tamamen şahsıma aittir ve tüm hakları saklıdır.

Su bebekliğinden beri arkadaş olduğu Umay ile birlikte eve çıkmak isterler ve yanlarına arkadaş olarak bir kişiyi daha almak isterler ama hayat bazen istediğin gibi gitmez :) Su ve arkadaşlarını nasıl, ne gibi olaylar bekliyor hep birlikte okuyup öğreneceğiz 🩷

közden, küle. dört element, dört gezegen, ve dört lider. sıcak köze bir damla yaş damladı, artık o köz değildi ... soğuk bir kül, soğuk bir dumandı....

Altı kız, Altı hayat, bir hatanın temelinde hayatları inşa edildi. Denizaltında yaratılan doğaüstü dünyada gerçek kimliklerini, ve onları yaşatan geçmişin acımasız amaçlarını öğrendiler. Kötülüğün zaferiyle cehhennemde kendisine bir vadi edinen o şeytan kadar günahkar olan imparator için bir imparatoriçe yaşattılar. "Tek bir ruh iki bedeni yaşatacak" dediler. O imparatoriçe daha küçücük bir bebekken annesinin kucağından alınıp o günahkar adamın hayatı için ruhu alıkonuldu. O ölümcül şehrin ismi mölühtü. Orası şeytanın iniydi. Hiçbir masum kirlenmeden çıkamazdı. Mölüh ölüm demekti. İmparator ise kötülüğün sadık ruhlarındandı. O amaçlarından asla caymazdı. Okyanusların itaat ettiği, ateşin önünde başını eğdiği bir adamdı o. gaddar amaçlarından alıkoyamazdı.

parsyilmaz: Eğer ikimiz bir ilerleme kaydetmezsek bizi evlendirecekler. parsyilmaz: İki ailenin de güçlerini birleştirme istediğini gözlerinden gördüğünü varsayıyorum. parsyilmaz: Benimle var mısın, Erva? parsyilmaz: Yapabileceğimiz sevgili rolünde benimle misin?

Bazı insanların kalbinde is lekesi vardı. Onların ruhu da is kokuyordu. Çünkü onlar küldü. Yakmak ve kül etmek ruhlarının işiydi. Bedenleri soğuktu. Bazen ise ateş kadar sıcaktı. Onlar soğuturken merhametsizdi. Fakat öldürürken bir başka acımasızlardı. Hesap sorulur muydu. Sorulmazdı. Onlar öldürür insanlar saygı gösterirdi. Çünkü o aslandı. Yavaş ve sessizdi. Öyle ki yürürken adımlarının sesini bile işitmez hissederdin. O hissettirdi. Avlamak öldürmek onun içiydi. Ellerinde bir çok kişinin külü varken ruhunda onlaların is lekesi duruyordu. Gözleri gömürden derinleri ateşi çağıran bir kehribardı. O kusursuz bir ölümdü. İzini süren kadın ise inatçı ve vazgeçilmez bir belaydı. Ona ne ölümü yaşatabiliyordu. Ne yaşamı vadedebiliyordu. O en güçsüz zamanda ayaklanıp güçlenen bir izciydi. İz sürmek bulmak onun işiydi. .

Yanan koskocaman bir ev.. Bitmiş hayatlar.. Öldüğü sanılan genç bir kız ve diri tuttuğu öfke.. İntikam için yapacaklarının sınırı yok..

"Eğer diş fırçanızı ıslatıp kedinin başına sürerseniz annesinin kendisini yaladığını düşüp mutlu olurmuş!" "Kim söyledi bunu? Kedi mi?" "Hayır ya, dalga geçme! Bir yerde duydum." "Saçmalama abla, uyduruyorlar işte. Rahatsız etme hayvanı!"

çözemezdim geçmişi, açıklayamazdım geleceği. bu bir esaretti. gölgesi düşmüştü üzerime keserdi nefesimi ben Riva Karanlı`ydım. savaş Karadağ beni esaretinin gölgesinde bırakan adam herkes korkardı ondan, korkudan titrer bedenler. ateş ve barut yan yana gelir mi? "sen benim kadınımsın, bana aitsin Riva Karanlı kabullensen iyi olur" öfkeli sesi tüm ormanı inletecek nitelikteydi. "ben kimsenin değilim Karadağlı iradesizliğini bana yansıtma! yanarsın içimdeki ihanet ateşiyle." dakikalarca baktım, önceden iptilası olduğum o yüzüne. "eğer gururumu ayaklar altına alıp sana gelirsem, düğün tarihi yerine umarım ölüm haberimi dağıtırsın. ölümü gör Karadağlı." yollar beni çağırır, ama ben henüz hazır değilim. İkilemde kaldım, geçmişle gelecek arasında sıkıştım. Ne zaman cesaretimi toplasam, korkularım yeniden beni esir alır. Belki de zamanın akışı bana yardım edecek, belki de bir gün ben de cesareti bulacağım. ama tek bildiğim benim esaretim savaş Karadağ`dan ibaretti ama ben bu gölgeyi üzerimden söküp atacaktım tabi beni vuran geçmişin puslu izleri meydana çıkmazsa.. ! kitapta vahşet ve cinayet sahneleri yanı sırada (+18) bulunacaktır. rahatsız olanların okumaması önerilir.. kitabın düzenlemeleri devam etmektedir!