Kitap Tür Kategorileri

" Günahların rüzgarı olsaydı yeryüzünde hiç kimse kalmazdı. " 🕯️ Emira bilinmeyen bir fantastik dünyada gizemli kapıları aralayrak gizemli sırlara ulaşır. Ondan saklanan ve öğrenilmesi istenmeyen sırları keşfeder. Bu sırlar açığa çıkarken yaşamında onu derinden sarsan bir aşk onu bulur. Ama sandığı şeylerin çok farklı olduğu gerçeğiyle yüzleşir. Aşk, ihanet ve dostluk... Bu üç kelime onun hayatında büyük bir devrim yaratır. ⚖️🛡️⚖️

Yalanların yaşadığı doğruların ölmeye yüz tuttuğu bir hikaye... Her şey ortaya çıkacak! Ateş`ten bu çember hepimizi yakıp yıkacak. Bizler küllerimizden doğacak olanlarız! "Hayatım bir korku filminden farksızdı zaten. Ruhum cinayete kurban gitmişti. Ama bir cinayete benden nefret eden biriyle beraber tanık olmak! İşte bu her şeyin tamamen bittiği noktaydı o anda. Ama ne derler bilirsiniz `Her son bir başlangıçtır" Küçük bir not: Her şey 9. Bölümden sonra başlıyor, yani oraya kadar biraz sıkıcı ilerliyor. Baştan söyleyeyim🪐 "Bir insan daha kaç yerden kırılabilir? Bir ruh daha ne kadar parçalanabilir? Ölü bir ruhu bile nasıl hala öldürmeye çalışabilirler!? Daha ne kadar sürecek bu eziyet, daha ne kadar çekeceğim ben bu hayatı. Dönüyor, durmuyor. Sanki beni her defasında daha da sert düşürmek için çabalıyor" diyebildim gözyaşlarımın arasında. "Düşmek bir yana dursun, ben olduğum sürece bir daha asla üzemeyecekler seni. İzin vermem buna. Parçalanmış kalbini iyileştiremem ama senin için kendi kalbimi söker takarım sana. Sen benim hem gündüzüm hem gecemsin. Ancak kalbim sende atarken ben nefes alabilirim. Sen benim her şeyimsin lan" diyerek kendine çekti beni. Sıkı sıkı sarıldı sanki bir daha hiç bırakmayacak gibi. Ona tutundum sadece. Yaşamak için aşık olduğum adama tutundum sadece. Nefes alabilmek için ona tutundum... Tüm hakları saklıdır, bana aittir.

Mutlu sonlar bekleyenler boşuna hevesiniz. Yarım kalmışlık, umutsuzluk ve Küçük Kara Köpek ruhunuza fısıldarken ne kadar aydınlık olduğunuz bizim umurumuzda değil. Dibe hoş geldiniz.

Elif Asaf`ını kaybetmişti, hemde bir uçak kazasıyla. Onun gidişiyle hayatı durdu. Ruhunun rengi siyaha büründü. Fakat yıllar sonra karşısında tekrar kocasını görünce bir rüya sandı. Sımsıkı o rüyaya tutundu. Taki bütün gerçekler omzuna çökerken o rüyadan uyanmak zorunda kaldı.

Memul, bazen bir his, bazen bir kişi ve bazen bir andı. Memul beklenendi... "Relicta, anlamı ne?" "Terk edilen." "İnsanlar terkedilir kiraz çiçeğim" "İnsanlar terk eder Arel"

Çolpan; hayatı boyunca hiçbir tanrının varlığına inanmamış, tanrılar varsa bile umursamamıştı. Ta ki o güne dek, kendisine seslenen arkadaşına bakmak için sarktığı balkon demirlerinden aşağıya düşmüş, oracıkta hayatını kaybetmişti. Hayatın orada o şekilde bittiğini düşünse de hayat asıl şimdi başlıyordu. Ama bir değişiklik vardı, artık ciğerlerini dolduran havaya muhtaç değildi... Madalyon; birinin canını alır, bir diğerinin de kaybı olur.

İki ruh, geçmişten gelen yaralar, hayatın bir yerlerde bir araya getirdiği o iki beden. Kayıplar, savaşlar ve en derin yara izleri. Onlar birer geçmişteki yaralı ruhtu. Kapanan yaraları birbirlerini bulmalarının ardından yavaş yavaş açılmaya başlamıştı.

Kendimi bildim bileli bir suikastçıydım. En büyük dostum Azraile ruhları teslim eder, ölümü selamlardım. Kestiğim her nefes pelerinime işlenen yamalı bir günahtı. Ama onun için hangi sevabı izlemiştim?

İçimde bir çok kadın var , hangisi benim ? Hangisi gerçek benim ? Ben iyleşecekmiyim doktor yoksa içimdeki bu cevabını bulamayan sorular çığlıklar sonummu olacak ?

! 16 yaşının altındaki okuyucular için uygun değildir. ! Derler ki; bir gün Kral Arthur`un soyundan bir adam, Shyla`yı bulacak ve tekrar tüm ejderha dostlarımızı dünyamıza getirecek.

O, Ruh Tim`inin Ruhsuz komutanıydı. İki farklı dünya, iki farklı hayat, iki farklı yaşanmışlık. Kendi iç dünyasındaki savaşla uğraşan ve asla alamayacağı intikamın ateşini yüreğinde besleyen Nevin`in hayatına giren Andaç, Nevin`in kalbinin omuzladığı yüklerin yerini güzel duygulara bırakmasını sağlayabilecek miydi? "Benim derdim, gayem, ulaşmak isteğim yer farklı. " "Ulaşmak istediğin yer olmam için başına dert mi olmam gerekiyor?" Kıdemli Üsteğmen Nevin Ilgaz DİNÇEL Kıdemli Üsteğmen Andaç ULU

Dinle. İlerle. Oyna. Bitir. Oyna bakalım oyununu. Bittiğinde Anka Ölümlü bir kuş olacak. Herşey çok normal. Hayır. Çoğu şey rayında ilerliyor normal değil. Akıl almaz oyunlar karışmadan önce. Tanıdığı herkesin gerçek yüzünü görmeden önce. Çok fazla akıl oyunu neye inanacağını bilmeyen bir insanlar. belki de oyunu kuran en yakını. Belki de ta kendisi. Ayağa kalk oyun daha yeni başladı Anka. Anka Ölümlü olcak. Ölüm onu da bulacak.

Ailesi ile yeni eve taşınan Ceylin Özdemir başına geleceklerden habersizdir...

"Biz lanetlendik, bunu anlayamıyor musun?!" Kırmızı bir yonca neyi değiştirebilir ki? 🍀 ❤️ 🍀 İlk bölümler belki pek sarmaz ama sonrasında beğenebilirsiniz

Dolunay; gece karanlığını aydınlatıyordu. Resimde bir kadın ve bir adam vardı. Elleri birbirlerine dokunmak üzereydi ama tam dokunmuyorlardı birbirine. Sanki… kadın görünmez bir el tarafından geriye doğru çekiliyor gibi resmedilmişti. Resmi ilgi çekici yapan ise bunlar değildi. Lavin’i bu kadar büyüleyen, resimdeki kadının yeşil gözlerinin tam olarak kendisine bakıyor oluşuydu. O an ne olduğunu anlayamadan eli hareketlendi ve kadının gece siyahı saçlarına dokundu. Dokunması ile bir ışık huzmesi etrafını çepeçevre sarmıştı. Ateş “Bu da neyin nesi?’’ diye sordu. Lavin onu duyuyordu ama konuşmak istediğinde sesi çıkmamıştı. Etrafı tamamen ışıkla sarıldığında omzunda bir acı hissetti. Acının etkisiyle gözlerini kapatmadan önce elini Ateş’e doğru uzattı ama tam elleri birbirine dokunacakken geriye doğru çekildi ve sonrası karanlıktı.

Ragıp adında bir insanın kafasında yaşadığı bunalımlar ve bu bunalımları anlatan olaylar...

"Ö𝘭𝘮𝘦𝘬 𝘪𝘴𝘵𝘪𝘺𝘰𝘳𝘶𝘮." "Ö𝚕𝘮𝘦𝘬 𝘮𝘪 𝘪𝘴𝘵𝘪𝘺𝘰𝘳𝘴𝘶𝘯𝘶𝘻? 𝘖 𝘩𝘢𝘭𝘥𝘦 𝘴𝘪𝘻 𝘺𝘢ş𝘢𝘺𝘢𝘮𝘢𝘺𝘢𝘤𝘢𝘬 𝚔𝚊𝚍𝚊𝚛 𝘬𝘰𝘳𝘬𝘢𝘬, 𝘴𝘢𝘷𝘢ş𝘢𝘮𝘢𝘺𝘢𝘤𝘢𝘬 𝘬𝘢𝘥𝘢𝘳 𝘵𝘦𝘮𝘣𝘦𝘭, 𝘮𝘶𝘵𝘭𝘶 𝘰𝘭𝘢𝘮𝘢𝘺𝘢𝘤𝘢𝘬 𝘬𝘢𝘥𝘢𝘳 𝘺𝘢𝘭𝘯𝘪𝘻𝘴𝘪𝘯𝘪𝘻."

Herkese merhaba, yeeeepyeni bir kurguyla ben geldimmm. Bu sefer bambaşka bir hikaye ile karşınızdayım. Bu kurgu için ne kadar heyecanlı olduğumu size kelimeler ile anlatabilmem mümkün değil. Benim çok sevdiğim bir kurgu oldu. Umarım okudukça sizde benimle aynı hisleri paylaşırsınız. Daha fazla uzatmayayım, sizi ufak bir tanıtım bölümüyle baş başa bırakıyorum.

Instagram: azimet340 Bu hikayenin bütün hakları tarafima aittir. En ufacık taklit kopyalanma olursa resmi islem başlatılacaktır. Üvey ailesi tarafından deli ilan edilerek tımarhaneye kapatılan bir kız. Hastanede geçirdiği krizle 2. bir kişilik olan Alev`e sahip olan Aslı. Bir beden iki kişilik. Aslı ve Alev. Ve Ferman...İki hayat bir kaza yüzünden birleşiyor. Bir gece Aslı hastaneden kaçarak kendi evine gizlice girer ve evin yeni sahibi Ferman tarafından vurulur. Ve ardı ardına yaşanan hareketli günler. Ferman`ın bilmediği bir şey vardır ki oda Alev, Ferman`ı Aslı için seçecektir. " Aslı`yı sadece sana emanet edebilirim Ferman Demirdağ." Bir çok hikayeden farklı olan, farkı sadece okuyanların fark ettiği bir hikaye.

Tam geri kaçacakken beni kolumdan tuttuğu gibi normalde tahtaları olması gerektiği ama şuan açık olan kapıdan içeriye firlatti Sırtım duvarla buluştuğunda ağzımdan bir çığlık firar etti ellerimle sırtımı tutuyordum Belimden assagi muazzam bir acı yayiliyordu ellerim sırtım Gittiğinde elim sıcak bir sıvıya bulandı Kan diye geçirdim içimden ayağa kalktım şuan son isteğim abimin buraya gelmesiydi Ona birsey olmamalıydı buraya geçmemeliydi ama birsey daha vardı abim eğer sesleri duyduysa neden yukarı gelmiyordu eğer ona birsey yaptıysa bu adamı öldürürdüm Adam içeri adım attığında ben atakta zor kalıyordum  bana doğru yaklaştı şuan aramızda sadece 2 adımlık mesafe vardı ve bu beni rahatsız ediyordu Uzak dur benden Diye bağırdım ve anın şokuyla yüzüne tokat attım Adam bir santim bile hareket etmemişti Simdi sıçrın lyra seni öldürecek Bana sağlam lazımsın insan oturdum şuraya Dedi ve tabureye gösterdi bu beni malmışım sanıyordu Abim nerde Diye sordum hem açıdan hemde sinirden dişlerimi sıkıyorum Uyuyor Dedi sanki çok normal bir şeymiş gibi ve daha cevap vere.eden kolumdan tutarak tabureye oturttu hala kolumu tuttuğundan kalkamıyordum Rahat dur ve ses çıkarma Dedi ve ellerinden birini kapişinumun içine koydu ve ben daha tepki veremeden diğer elinize kapişonluma koydu Ne yaptığını san- Sus Sert sesi ile sadece kıpırdamıştım ve ondan uzaklaşmaya çalıştım ama vicudum bana hiç yardımcı olmuyordu Gözlerimi tekrardan adama çevirdiğimde beyaz gözler karşıladı beni Çığlık atmamak için kendimi zor tutuyordum bu esnada bir yandanda sırtımdaki ağrı gidiyordu sanırım beni öldürmek için ona sağlam gerekiyordum ben bu adama ne yapmış olabilirdimki Ellerini kapişonumdan çektiğinde hemen ayağa kalktım burada daha fazla kalamazdim abimi görmem lazımdı onu alıp gidecek ve bu eve birdaha asla gelmeyecektim kapıdan çıkacağım anda ayaklarım sanki evde tutkal varmış gibi hareketlerini durdurdu Ellerim ile bacaklarımı cekistiriyordum ama kas katı kesilmişti en son ağzımda tekrar bir küfür savurdum evet bu küfür bacaklarım içindi Sana gidebilirsin dediğimi hatırlamıyorum Bende kalmak için bir sebep bulamıyorum Dedim ama bu söylediğim için pişman olmustum çünkü şuan yine dibimde bitmişti İki dakika rahat durmazmısın Diye sordum bende gülerek Hayır Dedim O zamn şimdi duruyorsun ○●○●○●○●○●○●○●●○ Eğer bu kitap beğenilir diğer iki kitabımızda yayınlayacağım Watpad adım Sadecelerdenzeynep_

Kurgu Çizgi Studio adlı bir uygulamada daha atılmaktadır. İki hesapta bana aittir. Sessizliğini korurken içine atıldığı dünyaya tekrardan baktı. İçinde bulunduğu bu acıyı kime nasıl tarif ederdi bilemiyordu. Her şeyi ellerinden öylece kayıp gitmiş gibiydi. Kaleden kaçtığında; kayığa nasıl yürüdüğünü, arkasında patlayan bombaları ve insan çığlıklarını algılayamaz haldeydi. Puslu bakış açısı ona tek bir şeyi hatırlatmaya devam ediyordu; kendisini var eden her şeyinin alınışını. Zaman algısını yitirmiş bir şekilde, okyanusun ortasında duran kayıkta oturmaya devam etti. Kaç gündür bu kayıkla sürükleniyordu? Ya da kaç haftadır? Belki de aylar olmuştu. Dudaklarını günler sonra ilk defa araladı ve kuruluğunu giderebilmek için dili dudaklarında gezindi. Burada durup ölümü beklemek ona doğru gelmiyordu. Bir şeyler yapmalıydı. "Ölüm beni de gelip kardeşlerim gibi ziyaret edecek: Asırlardır sabırsızlanmış olmalı."

Yedi yaşında büyülü bir okula adım atan yakın arkadaşlar Anastasia ve Irene`nin yolları, on yıl sonra yapılan güç sınavında ayrıldı. Anastasia, Ateş gücünü keşfederken, Irene`nin yetenekleri gizemini korudu. Ateş Kralı`nın gözdesi haline gelen Anastasia, Irene`nin hayatında bir tehdit unsuru mu olacaktı? Irene için okul hayatı hiç de sıradan değildi; güçsüzlüğü, onu krallıklar arasında belirsiz bir geleceğe sürüklüyordu. Hangi krallık Irene`yi kabul edecekti? Yoksa hiçbir krallık onu istemeyecek miydi? Bu sürükleyici hikayede, iki arkadaşın arasındaki dostluk, güç ve sadakat sınavını geçebilecek mi? Irene`nin gizemli kaderini keşfetmeye hazır olun.

Evrenin kuralları vardır. Tanrıların kuralları vardır. İyi ,kötü,güzel, çirkin, güçlü, güçsüz... Denge; dünyanın, yaşamın var olmasını sağlar. Güçsüzü görmezsek gücün, çirkini görmezsek güzelliğin, kötülüğü görmezsek iyiliğin varlığını anlayamayız. Tanrılar yeryüzünün dengesini korumakla yükümlüdürler ama dengeyi iyilik üzerinde kurmak isterler. Bunun icin bazı temsilciler seçerler. Onları korurlar, kollarlar ve bazı güçler bahşederler. Karşılığında sonsuz bir teslimiyet beklerler. Ama yeryüzündeki canlılar her zaman açgözlüdür. Geçmişte bugünde ve gelecekte de bu böyle olacaktır. Gözlerini çabucak hırs bürür. Kendilerini biraz güçlü hissetsinler hemen daha fazlasını isterler. Açgözlülük yaratılmış olanların lanetidir.

Geçmişin adım adım gölgesiymişçesine takip ettiği bir ruh... Gölgesinden kaçmak için ruhunu yakmayı göze alan bir kadın... Ya ruhunu yakıp kurtulacaktı ya da ölüm sürekli ruhunda vucüt bulacaktı. Bu lanetten kurtulabilecek miydi? Sevdiklerine zarar gelmeden geçmişini ruhundan söküp atabilecek miydi? "çok tuhaf" anlamsız gözlerle kendisine bakan kıza tarifi imkansız bir çekim duyduğu aşikardı ama böyle giderse öleceğini de biliyordu. "tabutta yatman yani" "ruhumu geri aldığımda bana da anlamsız gelecek. O güne kadar bu tabut benim evim. Beni temsil eden tek şey bu. " ölümün seni temsil ettiğine nasıl bu kadar eminsin? " " temsilci olan ölüm değil. Benim kahverengi." Yüzündeki alaycı ifadeyle tabutuna yavaş yavaş uzanmaya başlamıştı. "Uyandığında burada olacağım. Bu saçmalığa birlikte son vermenin bir yolunu bulmayılıyız." Kadın kısık ama histerik bir kahkaha attı. " sen uyandığında ben burda olmayacağım ama" diye fısıldadı. Lanetli ruhu yok etmenin yolunu bulmuştu.

Marsel latin kökenli bir kelimedir. Anlamı Güneş ışığı , güçlü, şanslı demektir Sâhir ise geceleri uyanık kalan uyuyamayan demektir. İki çekirdekten gelen Ruh bir seçim yapar . İnsan bedenine kendini hapsetmeden önce kendine bir yansıma seçer. Ruh eşi bu demektir ne de olsa . İnsan bedenine hapsolan Ruh sürekli eşini arar. Ancak insan bedeni sadece seçimler ile yaşar . Ruhun ızdırabını göremez olur, bilemez olur, unutur. Ta ki beden eşi bulup da ruhun dili çözülene dek . Ruh huzura kavuşur. Peki ya Ruh huzura kavuşamazsa ve kendine yeni bir ruh eşi bulursa ?

Athena beni omuzlarımdan sıkıca kavradı. Korktuğunu ellerinin titremesinden anlayabiliyordum. “korkma Lyra, sorun olmayacak. Ben buradayım.” Derin bir nefes alarak sakinleşmeye çalıştım ve yanımdaki adamın güçlü bedenine biraz daha yaklaştım. “Şimdi ne yapacağız Athena?” Athena sessiz kaldı, gözlerimin içine bile bakamadı. Cevabı o da bilmiyordu, ben de… Karşımızdaki devasa büyüklükteki beden tekrardan bize doğru döndüğünde yanımdaki adama biraz daha yaklaştım. Her şey yeni başlıyordu ve bunun sonunun ne olacağını asla kestiremiyordum.

"Sen zaten bana aitsin Lena," diyerek sol bileğimdeki damla şeklindeki yara izimden öptü ve öptüğü anda yaramın sızlaması geçerken, korkulu gözlerle ona bakmaya devam ettim. "Sadece bana aitsin." "Eğer beni öldürürsen duracak mısın Lord Darkthorn?" "Seni öldürmeyeceğim." dedi ve yüzünü yüzüme yaklaştırarak karanlığın gölgelediği kahverengi gözlerinde, zümrüt yeşili bir rengin parladığını gördüm. Gözlerine bakmak yerine başımı önüme eğdim, elimi ellerinden geri çektim ve korkuyla nefes verdim, verdiğim nefesle gözlerini kapattı ve derin bir nefes aldıktan sonra gözlerini yeniden açıp bana bakmaya devam etti. Bir adım geriye gittim ve sırtımı duvara yapıştırdım. "Gücünü geri istemiyor musun?" Gülümsedi. "Sadece Shadowsların gücünü emebiliyorum ve onların gücüyle gücüme güç katabiliyorum Lena. Sen bir Luminarssın, asilkansın. Seni öldürmem, öldüremem." Başımı kaldırdığım anda yine göz göze geldik ve bu sefer gözlerimi gözlerinden kaçırmadan baktım. Değişik bakıyordu, bakışlarından ne düşündüğünü anlamam imkansızdı. Yüzünü, yüzüme daha da yaklaştırdı ve dudakları dudak hizamda dururken tebessüm etti. Gözleri de dudaklarıma kayarken, burnunu burnuma değdirdi ve "Benim ruhumu taşıyorsun." dedi. Ardından dudaklarını dudaklarıma değdirdiği esnada etrafımızı kırmızı bir toz bulutu kaplarken, zindanın içinde kıvılcımlar çaktı. Dudağımdan öpmeye başladı ve tam gözlerini kapatacağı esnada gözlerinin parlak bir yeşil renge bürünürken, çok fazla parladığını gördüm.

Küller, oluşan tutkunun gücüyle ebediyen sarsın beni. Demesiyle başladı her şey... İntikam alamak isteyen Ruhların hikayesi. Yıllar önce aşkına yenik düşüp büyü yapan Helen ve bu büyüden etkilenen Asena ve Aryen... Büyü için kurban edilen ruhu arafta kalan küçük bir çocuk olan Adin... Mezarı olduğu lanetin, çıkardığı bir yangında ailesini kaybedip lanetten intikam almak isteyen Gece Aykar.. Annesinin akıl sağlığını kaybetmesine, babaannesinin ebedi sessizliğe bürünmesine sebep olan lanetten intikam almak isteyen Ezel Sancar... İntikâm almak isteyen ruhların HİKÂYESİ... Kapak tasarımı: ikiyazarGveC ~G&C~ Bütün hakları saklıdır çalıntı gibi bir durumda yasal işlemler başlatılacaktır. Benzer yada çalıntı hikâye görülürse bize bildirilmesi rica edilir.

Liseli bir arkadaş grubu, okulda yaşanan paranormal olaylar ve kayıp ruhun hikayesi... Ruh fısıldadı, Yalnızca hissedenler duydu. Hissedenlerin ruhu kayıptı, Belki de yoktu. Hissedenler de bizden birisi, Belki de en incesi, Ruh istedi diye, Arkadaşlarını yok edeni...

Luiz akademisi,çoğunluk ile unutulmuşların içinde bulunduğu ve adını kan ile dehşet`ten almış bir korku akademisidir. Unutulmuşlar,mitolojik varlıklara takılan bir lakaptır. 1985 yılında Amerika Birleşik devletlerinde ki bir kimya fabrikasının patlaması sonucu oluşmuş ve normaller (yani insanlar) tarafından aşağılanmışlardır. Avusha Dosthen,küçük yaşta içine giren ruh ile korkunç bir kıza dönüşmüştür. Avusha,17 yaşına gelince Luiz denen unutulmuşlarla dolu bir yatılı liseye zengin ama duygusuz ailesi tarafından türlü türlü bahaneler ile gönderilmiştir. "Kimse umurumda değildi, benim umursadığım tek şey,unutulmuşları seri bir katilden kurtuluşa erdirmekti.başka bir amacım yoktu." Okullarında kaldıkları her saniyede bir unutulmuşun ölümünün şahidi olmaktadırlar. Sizce bu savaşın galibi kim olucak? Katil kim çıkıcak? Ve daha önemlisi... Avusha Dosthen geride bıraktığı geçmişini bulabilecek`mi?