Kitap Tür Kategorileri

(Gerçek aile de içerir) Bu kitap hem eski bir asker ve kaçak bir kadının hikayesini konu alıyor. hemde ailesinden koparılmış bir çalı kuşunun ailesini bulmasını konu alıyor. ************ Kanatlarımı kopardılar benim uçamayayım diye... Oysa ben adım gibiydim bir çalı kuşuydum... Kızıl renkli bir çalı kuşu. Yanlız ve korkmuş bir şekilde hiç bilmediğim topraklarda bir yabancı gibiydim herşeye. Fakat o geldi... O geldi ve yabancı olduğum bu şehri bana yuva yaptı... ****** Onun için dudaklarım aralandı ve sesim bir sis bulutu gibi etrafımızı sardı... Ah, canım sevgilim, derin bir okyanustayım Hiç kimse gelmiyor, bırak bеni, konuşayım En azından bugün, bugün de sonbahardayım Soracak olursan ben şimdi uzaklardayım Mırıldandığım nakaratla birbirimize daha çok yaklaştık yağmur bizi ıslatıyordu fakat biz aşktan sırılsıklam olmuştuk zaten. Ve ardından bu şarkının başka bir nakaratı döküldü dudaklarımdan Saçların ıslanır, ellerin bana bağlanır Utanır söylemez, diz çöküp sana yalvarır Dudakların bana nasıl da yakınken öyle Bu rüyadan biri, biri beni uyandırır... Hiç uyanmak istemediğim bir rüyaydı bu. Ve bu rüya bir öpücükle taçlandı...

Bir varmış bin yokmuş evvel zaman içinde İstanbul adlı bir diyarda , masal gibi bir kız yaşarmış. Hüzünlü bir hikayesi olmasına rağmen, başına gelen trajikomik olaylar onu hüznünden çıkarıp mutlu bir insana dönüştürürmüş. Çünkü yaşadığı olaylar çevresindekileri güldürürmüş. Bazı insanların hayata geliş amacı gülmek değil güldürmekmiş, masalda tam olarak öyle biriymiş, içinde yaşadığı acıyı kimseye göstermez. Mutluluk maskesi takarmış yüzüne, kimsede onun yaralarını görmezmiş. Ya da şimdiye kadar o maskeyi kaldırmaya çalışan olmamış. Peki ya, geçmişin yaraları gün yüzüne çıkarsa o zaman ne yapacaktı masal kızımız? Taktığı maske nereye kadar acılarını gizleyebilirdi? Kimsenin kimseyi anlamadığı bu diyarda onu anlayan birisi var mıydı gerçekten? Sadece ailesini aldığı hayat çemberine başka biri girebilir miydi? Sorularımıza cevap aramak ve onun hayatına giriş yapmak için okumaya başlayın. Kesinlikle pişman olmayacaksınız. M&M Ailesine Hoşgeldiniz. *Tüm Hakları Bana Aittir Herhangi Çalınma Kopyalanma Durumunda Tarafımdan Yasal İşlem Başlatılacaktır.

Her kitap düşmandan aşka dönerdi ya kitab aşktan düşmana dönseydi o zaman işler nasıl ilerlerdi? gözlerini gezdirdigin bu satırların sonu bir aşk değil özgürlük hikayesine açılacaktı "Ve evet Dağhan gerekirse size karşı gelirim!Vatan dediğin bu topraklar için canını vermeye dünden razı olan insanlarla doludur,gün geçtikçe ülkeden kaçma hayali olan gençlerle değil!" Tüm hakları bana aittir watty düzelene kadar buradan

Karanlığın içinde Közden Kalbi`yle yanan, acımasızlığıyla efsaneleşmiş bir kadın... O, bir varisten fazlasıydı. Bir oyuncu, bir hırsız, bir katil, bir cadı, bir lânet, zihnindeki seslerden varolmuş tehlikeli bir ölüm makinası... Amcasının ölümüyle örgütün Yönetici Varis koltuğuna oturan gizemli bir adam... Karanlığın aydınlık tarafı olmuş, aydınlığı boğmaya mecbur bırakılan acılı bir yeğen... Aşk, ikisini bir araya getirdi; fakat hayat sürprizlerle ve kötü sonlarla doluydu. Her şey bir intikamla başladı. Sonra hepsi birer birer ardından geldi. İhtiras, hırs, öfke ve en önemlisi İNTİKAM duygusuyla yanan kalpler... Peki bu hikâyede masum olan kimdi? Acılar içinde boğuşan, annesini öldürmek zorunda kalan küçük bir kız çocuğu mu yoksa hayalleri elinden alınıp acımasız bir adama dönüşmeye mecbur bırakılan bir adam mı? "Bedeni cehennem ateşinden olanın kalbi yalnızca közden olabilirdi." Bu hikâye sadece onların hikâyesi değil, bu hikâye kalbi köz gibi yanan acılı kalplerin hikâyesi. (Beliz) Elzem Zerel ∆ Emre Sayar

"Ulan!" diye bağırarak bana arkasını döndü, ağlıyordu. "Bazen yanına gelmek, hiçbir şey demeden sana saatlerce sarılmak istiyorum. Kokun içime işlesin, her özlediğimde anımsayayım istiyorum. Üstüm başım sen koksun istiyorum lan!" "Levent," dedim ağlayarak, titreyen sesimle. Duyduklarım benim için çok ağırdı. "Ben gitsem iyi olacak." Yüzünü hızla bana dönerken gözlerinden akan yaşın beraberinde, hayal kırıklığıyla baktı gözlerime. "Ama sen hep böyle yapıyorsun..." "Bir şey yapmıyorum." "Yapıyorsun Umay!" dedi bağırarak. Delirmiş gibiydi. "Ne zaman sana gerçekleri haykırsam, kaçmak için yol arıyorsun." "Hata yapmanı istemiyorum." "Hayatım boyunca hata yapmadım, yapmam." "O zaman benden uzak dur Levent," dedim, kısık bir sesle. "Çünkü en büyük hatan olurum." "Beni artık sevmiyor musun?" "Seviyorum..." dedim acı tebessümümün eşliğinde, o da gülümsemişti. "Kutay`ı da seviyorum, Anıl`ı da. Hatta Ziya`yı da çok seviyordum." Tebessümü solarken başını onaylar anlamda sallayıp eli ile odanın kapısını gösterdi. "Git Umay!" dedi. "Kutay`a git. Anıl`a git." Bende onun gibi yapıp bir şey söylemek yerine başımı onaylar anlamda sallayıp odadan çıktım.

Çiçek için kokusu neyse kişi içinde benliği odur. Ve ben kendi benliğimi çoktan yitirmiş, zihnimi ele geçirip iplerini çekiştirmelerine izin vermiştim. Ya da öyle sanmalarına…  

Şimdi en savunmasız halimle bir kez daha kendimle baş başayım. Evet her şey beş ay önce yeniden başlamıştı ve ben o günü hayatımın sonuna dek hatırlayacaktım. Ben Berrak Aksu; 26 yaşındayım, kendi nikahımdan kaçtım ve size tam da bu noktaya nasıl geldiğimi anlatacağım.

Elti olan ikiz kardeş Zerya ve Zerda’nın hikayesidir. *** “Adın Zerda mı?” Başımı evet anlamında salladım. “Ben de Yekta… Merak ettiğin bir şey var mı?” Başımı iki yana salladım. Dilimin üstünde sanki bir beton yığını vardı. Kelimeler boğazıma diziliyordu. “İyi. Meraklı insan sevmem. Konuşan insanları hiç sevmem.” Demek bu yüzden benimle evleniyordu. Yekta’nın kardeşi Boran’la yasak aşk yaşıyordu ikizim Zerya. Hicran, Boran ile Zerya’yı yatakta uygunsuz şekilde basınca Zerya’yı ben sanıp adımı çıkardığı için değil. Dilsiz olduğum için benimle evlenmeyi kabul etmişti. Ve ben adımı temizlemek için yabani bir adamın karısı olmaya mecbur kalmıştım. “Seninle gerçekten karı koca olmayacağız. Öyle korkarak bakmana gerek yok. Benim gibi bir mahlukatın yatağına girmeni senden istemeyeceğim.” Ne diyeceğimi bilemedim. Sadece başımı eğdim. Kaderime boyun eğdiğim gibi… İnstegram: yazar_asmira Adıma tıklayıp beni takip edebilirsiniz ^^

"Barlas-" "Niye geldin dedim! Ben senin için her şeyi yapmaya hazırken sen neden gittin?` diye aniden bağırdı. "Barlas, ben özür dilerim ama sana söylemeyezdim." Dedim. "Hani evlenicektik? Hani asla bırakmayacaktık birbirimizi? Noldu susmasana konuş! Neden gittin bir açıklama yap bana özür dileme!" Dedi. Gözyaşlarım benden bağımsız bir şekilde akmaya başladı. Başımı yavaşça salladım. "Anlatamam" dedim ve odadan hızla çıktım. *KİTABIN KURGUSU BANA AİTTİR* KİTAP KAPAĞI: @efiahopia💗 Yayın tarihi: 18.01.23 Final tarihi: 21.04.23

Beste okulun sonlarında burslu olarak katılan yeni bir öğrencidir. Kimse onu arasına almaz. Beste bunlara rağmen her gün o mutlulukla okula gelir. Fakat bir zaman Beste okula gelmemeye başlar. Kimse bu durumu umursamazken o gün açılan kapıyla müdürün gelişi bütün hayatlarını değiştirir. Fakat durum çoktan karmaşık bir hal almıştır. Zaman ilerledikçe Beste`yi tanımaya ve çocukluğuna kadar ineceklerdir. Beste suçlu mu ölü mü yoksa başka bir gizem mi? Hadi ama bir oyuna var mısınız?

"Biriyle tanışmak için bir nedene ihtiyacımızın olması gerektiğini bilmiyordum." "Neredeyse iki yıldır aynı okulda okuduğun biriyle böyle aniden tanışmak için mi? Evet bir nedenimizin olmasına ihtiyacımız var." "Senden hoşlanıyorumdur belki?" *** "İnsan en çok kendine veda eder, kırık bir kalple birlikte..." Günlerin birbirini takip ettiği bu dünyada kendi içinde tabut taşıyan ruhun gözyaşları da saklanırdı. Esra çocukluğu boyunca ailesi ve arkadaşları tarafından yaşadığı psikolojik şiddet yüzünden herkesten uzak bir alan kurmuştu kendine. Kimseye güvenmiyordu. Yaşaması için tek sebep kendisiydi onun için. Hayatı her zamanki gibi sıradan ilerlerken bir gün hayatına giren yeni insanlarla her şey tamamen değişmişti. Yeni bir hayat, yeni bir düzen, belki de yeni bir şehir... Esra kendini korumak için içine sığındığı sert kabuğundan kurtulup insanlara şans verebilecek mi?

Hani ürkütür ya gece yarısı karanlık bir orman sessizliği. Öyle bir şeydi işte aşkı hissedenin derinliği. BERK'TEN

İki yer altı mafyaları dosttur peki bu dostların torunları birbirine aşık olursa nolur Güçlü asil inatçı alev sade gökmen küçüklüğünden beri tüm sorumlulukları üstlenmişti alev dedesi yüzünden Ve alev ile aynı kaderi yaşayan barış barlas Akyol ile kader ağları birleşirse ne olur Alevin bu hikayede bilmediği çok şey vardır bu bilmediklerini öğrenince dayanabilir mi ?

Bursa`dan Washington`a uzanan aksiyon ve Gizem, dolu serüvenine hazır mısınız?

Yıldızların altında alevlenen bir gizli aşk hikayesi... `Benimki arkasından atlı geliyormuş gibi delicesine atarken o nasıl bu kadar sakin kalabiliyordu? Adil miydi şimdi bu? Ona hiçbir şey hissettirmiyor muydum yani?` `Elimi ateşe dokunmuş gibi hızla çekerken bir anda bir soğukluk tarafından durduruldum. Bu Atakan abinin eliydi. Niye bu kadar soğuklardı? Tıpkı kendisi gibi...` Bölümler şimdilik haftada bir yayınlanacaktır.

``Ölüm bir eve girince ,sağ kalanları da biraz öldürüyor` `diyor Peyami Safa. Damarlarımdan kan yerine kin akıyordu benim. Bazı denizler aşıldı. Bazı yeminler edildi. Arkaya dönüp hiç bakılmadı buna rağmen kesişmemesi gereken bazı yollar kesişti. Rachel ama senin ağzından burnundan kan getirene kadar dövdüler. Üstünde uzaktan kumandalı bombayla annenin cenazesine götürdüler. Annenin kanına bulanmış saçlarını zorla kestiler. Açık denizlerde tükettiler bedenini. Her kimsen Rachel yada âLâ affet kendini . İtalya`dan İstanbul`a ... Meşaleleri yakın, intikam yemeği yakın...

Her uyanış gerçek değildir, her yaşamda ölümde yoktur ancak savaşlar hep vardır bunu başlatan bu kez erkek değil bir kadındı onu doğuşu iki taraflıydı saklı gerçekleri tek kendisi biliyordu peki bir oyunla başka diyarda ki kendisini tanısa neler olurdu? Herkesin ölü olarak bildi Karanlık Tanrıçası Meva Amaris geri dönüşü ile Luminara diyarına sesi ve karanlığı tekrar getirecektir...ancak bunun bedelini beş yüz yıl önce kaybetti hafızası ve sakladığı gerçekle intikamını tekrar alacaktır.

Çok üşüyordum. Sırılsıklamdım ve gece ayazına maruz kalmış tir tir titriyordum. Dudaklarımı açtım, konuşamadım. Sıcak kolları hâlâ sıcak mıydı, beni tutuyor muydu anlayamıyordum. "Bir şey olmadı" dediğini duydum. Sesi bedenim gibi titriyordu. Onun kim olduğunu bilmeseydim ağlıyor zannederdim. "Bir şey olmadı. Bir şey olmadı." Sürekli tekrar ettiği cümle şükür müydü, bir ikna çabası mı anlamadım. "Bir şey olmadı, olmadı. Bir şey olmadı. Yaşıyorsun." "B-b-bir..." Konuşamıyordum. Hıçkırıyor, boğuluyor, üşüyor ve konuşamıyordum. "Şşt" diye fısıldadı. "Yaşıyorsun. Yaşayacaksın." "o-o-oldu" dedim ama dudaklarım sımsıkı kapandı. "Ne oldu?" Dizleri üzerine çöktü. Beni kucağına oturttu, yüzümü iki eli arasına alıp saçlarımı geri çekti. Yüzünü yüzüme yasladı. Gözleri kıpkırmızıydı. Ağlıyordu. "Ne oldu Hafsa? Ne oldu?" "B-b-bir şey oldu." Nefesimin soğuk havada bıraktığı duman girdi aramıza. "A-aş-âşık oldum." Omuzlarım düştü. O kadar çok ağlıyordum ki görüşüm bulanıklaştı. Yüzünü gördüğüm her saniye böylesine kıymetliyken göremiyordum şimdi. "S-s-sana âşık oldum." Ona âşık olmuştum. Ve bu çok acıtıyordu. Neredeyse bunu ona hiç söyleyememiş olacağım gerçeği kadar çok...

"Hayat, onları birbirinden farklı yollarla askerliğe yönlendirdi. Biri disiplin ve fedakarlığın simgesi olarak orduya katıldı, diğeri ise ailesinin izinden giderek üniformasını giydi. Zamanla, savaş meydanlarında birbirlerini buldular. Birbirlerine olan sevgileri, silah seslerinin arasında yeşerdi. Bu hikaye, iki cesur yüreğin, görev aşkıyla dolu iki askerin hikayesi. Onlar, sadece ülkesine hizmet etmekle kalmadılar; birbirlerine olan sevgileriyle de tüm zorlukların üstesinden geldiler. Aşkları, disiplin ve bağlılığın sınandığı yerlerde filizlendi. Bu kitap, görev aşkı ile gerçek aşkın harmanlandığı, cesaret ve sadakatin iç içe geçtiği bir öyküdür. Silah arkadaşlığı, dostluk ve fedakarlığın en saf haliyle yaşandığı bu dünyada, birbirini bulan iki ruhun destanıdır. Onların hikayesi, sadece bir aşk hikayesi değil, aynı zamanda hayatın zorluklarına karşı verilen bir mücadelenin öyküsüdür. Silahların gölgesinde büyüyen bu aşk, her okuyucunun kalbinde derin izler bırakacak."

-Belki de birbirimizi bir daha hiç göremeyeceğiz hatıra kalsın. Diyip kolyeyi tekrar ona uzattım bu sefer aldı ve boynuna taktı * Annemle beraber eve doru yürürken bana verdiği kolyeye baktım üstünde ki yazı dikkatimi çekti"Karanlıktaki Işık" ne anlama geliyordu ki... *** Onu bir daha göremeyeceğini düşünmüştü. Taki o güne kadar ormanın karanlığında etrafı silahlarla çevrili olan o adamın Affan olabileceği aklının ucundan geçmezdi. O günden sonra hiç bişey aynı olamayacaktı. Ya Affan`ın karanlığında boğulacak yada onu kendi aydınlığına çıkaracaktı. Bir yanda güzelliğiyle ,dik başlığıyla ,temiz kalpliliğiyle ve imanıyla Hafsa Akar , diğer yanda yakışıklılığıyla , kararlılığıyla ,sinirliliğiyle ve karanlığıyla Affan Maraz . Sizce bunun sonu nasıl bitecek ???

Doğum günü Ölüm günü olan bir kız. Hayatın gerçekleri tokat gibi yüzene çarptığı bir kız. Mutluluk ve neşe içinde uyandığı günün gecesinde hayatı değişir. Kendini ailesine sevdirmeye çalışan, bir kurt misali sevgiye aç olan, en sevdikleri, en güvendikleri tarafından mahvedilen ve enkaza dönüşen bir kızın hikayesi. Beyaz hayatının her yerinde iken. Ve kendisi gibi saf ve temiz iken artık kirlenir. Ve KAN BEYAZ olur

Kadere inanır mısınız? Ben inanmazdım. Ta ki kaderim kapıma gelene kadar. Nereden bilebilirdim ki barda gördüğüm adam için her şeyimi verebileceğimi ,canımı ortaya koyabileceğimi … Ancak onu ölümüne seviyorsam ,onunla birlikte bir hayat geçirmek istiyorsam,Önümdeki engelleri tek tek kaldırmam gerekecekti…

Soğuk iyice kendini göstermeye başlamış, gecenin karanlığı soğuk ve sisli havaya eşlik ederken bir ses yankılanmıştı. Hızla elindeki feneri çevirdi. Alnından dökülen terler gerginliğinin göstergesiydi. Bu sefer oldukça sık olan ağaçların arasından bir çıtırtı duyuldu. elindeki feneri hızlıca etrafa çeviriyor, bir yandan da sakinliğini korumaya çalışıyordu. Ağaçların arkasından karaltılar gün yüzüne çıktığında birkaç karaltı yoktu, yüzlercesi vardı. Tuhaf fısıltılar bir anda yükseldi, tüm ormanı sağır edici bir ses kapladı: Bir siren sesi...

Bilmedikleri tek şey vardı. Tek değildim. Yalnız değildim. Artık yalnız değildim.

Göklere çıkıp uçalım, Yıldızlarla kayıp dilek tutalım. Sonra da Tutulan dileklerin arkasındaki umudu alıp, Gerçekleşecekmiş gibi insanlara anlatalım. Ama önce kaybolalım, Birbirimizde uzunca kaybolalım.... ❄🔥

🍃Rüzgar hangi yönden eserse essin savrulmayan asi kanatlarım vardı. En yakınlarıma olan güvenimi geçmişin delik çuvallarına doldururken onca gürültünün arasında tek başıma kaldığımı hissettiğim ilk anda; Aşkı da Sevgiyi de Güveni de Rüzgarın kollarında aradım. Benim güneşim hiç batmaz sanırdım. İnancımı tek azığım bellediğim bu yolculukta o gece tatmıştım, bir sözün kaç güneşe mezar olduğunu. Esma`yım ben. Bozkırda biten başak destanını yeniden uyandıracak olan... Benliğini dahi geçmişinde bırakan bir genç. Yalancı aşk ve yanlış dostlar ağında kaybolan... Yûsuf`um ben. Ayaz`ın cambaz heveslerinin bedelini sürgün kuyularda ödeyen. Gelinciğin duvağı kadar narin ve masum bir hayatın ayazdan hırpalanmış her yaprağının telafisi mümkün müydü? Kâinatta hiç bir zaman tesadüf yoktur tevafuk vardır ve mucizeler o tevafuğun içinde gizlidir. Bu isimle yazılan İLK KİTAPTIR. © Tüm hakları saklıdır ve aksi durumda her türlü yasal başvuruda bulunulur.

Prens Moris, karşılık bulamadığı aşkı Dera`yı ölüme mahkum etmişti. Moris, tüm halka boyun eğdirirken aylar sonra Dera bir masal yoluyla tekrar onun hayatına girecekti...

KAYIP KİMLİKLER VE SÖYLENEN YALANLAR... "Seni daha iyi koruyabilmek için." Ve kurt kızı yedi. Kocaman ağzının kenarında yalan bir tebessümle gizledi çoğu şeyi. Kan hariç. VAR OLMAYAN BİR ÇIKIŞ İÇİNDE SIKIŞMIŞKEN... "Şunu söylemeyi kes! Ben sana ihanet etmedim!" BELİRİRDİ GERÇEKLER... Alevler büyüdü. Büyüyen ve büyürken her yeri yutan bir yaratık gibiydi. Yüzü yoktu ama elleri vardı. Yürümüyordu ama çok hızlıydı. AİLE BÜTÜN KÖTÜLÜKLERİN İYİ NİYETLE YAPILDIĞI BİR YERDİ... "Ben de bir amaç yaratmak istiyorum ya, nereden başlayalım baba sen iyi bilirsin? Ölmekle başlayalım mı anlam aramaya? En çok kim ölürse o kazanır." ÖYLE SÖYLENİRDİ... Biliyordum çünkü annem çok iyi bir yalancıydı. Biliyordum çünkü her konuşma esnasında beni kurtarmaktan bahseden masallar anlatıp, kurtulmam için saptığım yollara benzin döküp çakmağı tutan parmaklarıyla saçlarımı okşamıştı. YALAN MIYDI... "Sen beni kendinden bile koruyamadın başkalarından mı koruyacaksın?" Gülümsedi. "İsteseydim koruyamaz mıydım?" BİR ANDA HER ŞEY TERSİNE DÖNSEYDİ VE KADER YENİ BİR SEÇENEKLE TEK BİR SONA BAĞLANSAYDI... "Şu an bir kaç saniyemizi çaldın bile," nefesi dudaklarıma çarptı. "Söz ver." Dedi sakince. VE O YENİ DÜZENDE ÖLÜ RUHLAR ÇIRPINSAYDI... "İtiraf etsene Behram, senden geçmişin intikamını aldım desene!" O ZAMAN BİR ÇIKIŞ BULUNUR MUYDU? Karanlığa alışmak kolaydı. Zor olan aydınlıkta görebilmekti. Karanlığa alışmak yıllar isterdi, aydınlık için 10 Saniye yeterdi. 1,2,3... FAKAT, "Çok garip... İnsan hep mi böyle? Ancak çok sarsıcı bir olay olmadan bu boşluğu göremiyor ama hep onunla yaşıyor." ÇIKIŞ VAR MIYDI?.. Şeyma DALDALLI

küçüklükten beri annesi babası tarafından sevilmeyen bir kızdım. bana bir gün deselerki hayatının aşkını bulacaksın diye hayata inanmazdım hatta götümnden gülerdim . ama bilmiyordum ki o aşk benim ECELİM olacak .

” Bitiyorum her nefestee aç sesini aç aç” sağ elimi direksiyondan çekerek şarkının sesini yükselttim. ”Ne halim varsa gördüm çok koştum çok yoruldumve şimdi ben de düştüm” Yan koltukta oturan Banu telefonunu indirip sinirle arka koltukta oturan çiseye döndü ”Ay üf ya story çekiyordum sesin çıktı kızım ya”