Kitap Tür Kategorileri

❝ Ölüm bizi ayırana dek... Ne iddialı bir söz değil mi? Evlilik için fazlasıyla meydan okuyan bir söz. Biz bu sözü vermekle kalmayıp birbirimize evet diyecekken ölüm bizi ayırmıştı. Ne trajikomik, değil mi?❞ ⚝ Müstakbel eşi herhangi biri değildi. Lâl bunun farkındaydı. İtalya`nın güçlü mafya lideri, Don Valentino Riccardo. Bunun bir ayrıcalığı olduğu gibi sonuçları da vardı. Bu sonuçlardan birini evleneceği gün yaşayacağını nereden bilebilirdi ki? Sevdiği adamın geri dönüşünü beklerken ölüm haberini alan Lâl, Valentino`nun beklenmedik kaybıyla derin bir boşluğa düşer. Artık ailem dediği adam yoktu. Valentino ölmüştü. İstanbul`daki yaşamına dönmek zorunda kaldığında ise bambaşka bir savaşın içine çekileceğinden habersizdi. Kanlı bir güç savaşının ortasına. Bu savaştan Lâl Alsancak olarak sağ çıkabilecek miydi? Kapısının önüne bırakılan kutunun gizemini çözebilecek miydi? Belki de bir kutudan fazlasıydı. Ve bir savaştan fazlası. Tıpkı bir aşktan fazlası olduğu gibi. Gecedeki Aşk Serisi`nin son kitabı Rio`da Bir Gece, sevenlerine veda etmek için sizlerle... UYARI: Bu hikâyede yetişkin içerik bulunmaktadır. Copyright © Tüm Hakları Saklıdır

Instagram: zamaninsilgisi Wattpad uygulamasında yayımlanma Tarihi 19 Aralık 2021 ⚖ (Kişi, kurum ve kuruluşlarla alakası yoktur. Her şey bir kurmacadır.) ⚖ "Belki sen beni her görüşünde pişman olacaksın, artık yüzümü görmek istemeyeceksin hatta en kötü." doğru cümleleri arar gibi bir saniye durup nefes aldı. "Bir daha karşılaşmayacağız ama, ben bin kere düşündükten sonra bunu yapacağım ve hiç pişman olmayacağım." sol eli yanağımı bulunca gözlerimi kapattım. Bunu yapmamalıydı... Bir haftadır ara ara denk gelen daha önce kimse de duymadığım koku akın akın ciğerime dolarken ne yaptığımızın farkına vararak ikimizi ayırdım. Gözlerim kapalıyken hissettiğimden çok, aldığım kokusu, ilk geldiğim güne dönmeme sebep oldu. Ve sonrasında olanlar aklımdan bir bir geçti. Ben şu an kimseyi tehlikeye atamazdım. İlk defa ailem öldüğünden beri birini bu kadar çok kaybetmekten korkuyordum. Ne söyleyeceğimi bilmiyordum, tekrar konuşan Eymen oldu.  "Rana?" ağzımı araladım "Ben-" beklenti içinde yüzüme bakıyordu. Tepkimi ölçüyorsa oldukça şaşkındım ki konuşamamıştım bile.

Yatağın bir ucunda dikilip örtülü çarşafa ve yastığa baktım. Hala ilk günkü gibi duruyordu. Hep beraber olalım diye annemin hazırladığı çift kişilik yastığı inceledim istem dışı. Bir yastıkta kocayalım diye hazırlanan ama tek başımıza dahi kafamızı koyamadığımız. Ardımda onun da yatağı izlediğini biliyordum. Bu yüzden yaklaştım ve bir çırpıda savurdum yere yastığı. "Tozlanmış." Dedim sakince. Ardımı bile dönmeden. "Biz gibi."

Orada yaralı bir adam vardı. Kalbinin durmasına, kan kaybından ölmesine bir kaç dakika vardı ama o son nefesiyle elindeki telefonundan tuşlara basmaya çalışıyordu. "A-a-alo." Güçlükle nefes alıp verdiğinde karşı taraftan gelen kadın sesi fazlasıyla korkmuş ve tedirgindi. "Alo? Sesimi duyuyor musun? Beni duyuyor musun? Neyin var? Neredesin? Neden soluk alış-verişin çok yavaş geliyor?" "Be-beni dinle." Karnından ve sırtından vurulmuştu. Artık yarayı hissetmiyordu. Bedeni soğumuştu da. "Be-ben k-k-endi adaletimi ya-yarat-tım." Uzunca bir nefesini verdi adam. "Bu ne demek?" Kadın korkuyla bağırdığı sırada adam güldü. "Ölüyorum." Derin nefes aldı ve ekledi. "Ama bunca yıldır beni görmediğin için." Ve adamın gözleri kapandı, kadının kalbi yerinden oynadı.

Benim sorunumun geçmişle alakalı değil şuanımla alakalı. Kopamadığım geçmiş geleceği hayal etmeme engel oluyor. Geçmişim şuanıma çelme takıyor. Bana gelirsek eğer, Ben biraz imalat hatasıyım. Kelebek olmak için koza ördüğüm zaman karga olacağımı kimse düşünmezdi. Ben bile.. Hadi benim karga ruhumu merhaba deyin. "Beynimde yankılanıyor bir karganın sesi yoksa bu içimdeki ölünün habercisi mi?"

O bir kardelendi Her seye rağmen kışın açan tek çiçek

Küçük kasabanın huzuru, son zamanlarda derin bir karanlıkla sarsıldı. İnsanlar kaybolmaya başladı, tarlalar kurudu ve rüzgar, gizemli bir fısıltı taşıyarak sokakları dolaştı. Herkesin dudaklarında aynı kelime yankılanıyordu: "Cadı." Geceleri, kasabanın kenarındaki eski ormanın derinliklerinden korkunç bir ışık parlıyordu. Bu ışık, eski cadı Agatha`nın hüküm sürdüğü yere işaret ediyordu. Ancak, kasabanın kaderini değiştirecek olan, cesur bir genç kızın kararlılığıydı. Katherine, kasabanın gizemini çözmek için yola çıktı. Ancak, bilmediği şey, cadıyla karşılaşmanın sadece kasabanın kaderini değil, kendi kaderini değiştireceğiydi.

@MeteKar: pişt @MeteKar: yelloz @MeteKar:pardon yengecim Bu kim be Aksam aksam......

Hayat beni hiç güldürmedi 4 duvarlı bir evin içinde babamın zulmüne ses çıkaramamam ile günlerim geçti taki hayatın yüzme güldüğü zaman geldi yani 20 yaşına bastığım zaman kara ağa ile evlenme kararını aldığım gün hayat bana güldü zannettim ama daha acısını yeni çıkarmaya başlamıştı Merhaba ben aişan Hamdi Bey`in kızı aişan, kara ağanın karısı aişan genelde öyle derler hikayeme hoş geldiniz...

İntikam adamın tüm bedenini sarmıştı, gecenin izleri tüm tenindeyken yatakta uyuyan kadına sertçe baktı. Kadının çıplak tenine düşen sarımsı saçlara dokunmak için eli titredi adamın ama yapmadı! Kalkıp giyindi ve uyuyan bedene son kez bakıp notu komidinin üstüne bıraktı. Beyaz kağıdın üstünde kırmızı tükenmez kalemle silik bir şekilde `intikam` yazılıydı. Uyuyan bedene son kez bakış atıp odadan dışarıya kendisini attı. Çıkardığı sigarayı yakıp otelden çıktı. Çok geç olmadan eve gitmeliydi. Çünkü akşama kendisine kız isteyeceklerdi! (wattpad hikayesidir! ) +18 sahneler, rahatsızlık oluşturabilecek ögeler içermektedir. Rahatsız olanlat lütfen okumasın!

İstanbul’un her bir köşesinde ard arda cesetler bulunmaya başlanır. Tüm ülke ayağa kalkar. Herkesde korku ve panik hakimdir. Birbiriyle alakası olmayan bu insanları birbirine bağlayan tek şey kanlarında ne olduğu saptanılamayan tuhaf bir maddedir… İstanbul’un bir seri katili mi var? Katil kurbanlarını nasıl seçiyor? Maktüllerin kanlarında bulunan bu madde ne? Komiser hızla odaya girdi. “Başkomiserim maktülü araştırdık.” “Eeee kimmiş? Neciymiş?” “Başkomiserim bir bilgiye ulaşamadık.” “Anlamadım?” “Başkomiserim, maktülün ne adını bulablidik ne ailesini ne de işini. Adamın hiçbir yerde kaydı yok. Hiçbir mobese kamerasında gözükmüyor. Sanki hiç doğmamış, sanki hiç yaşamaış gibi. Sanki…sanki bu dünyadan değil gibi…”

Balım ve ikizi Tanem yeni bir koleje başlayacaktır. Ama bu kolejde tuhaf şeyler olmaktadır. Balım ve Tanem yaşadığı olaylar yüzünden "Acaba koleje gelmekle hata mı yaptık?" diye düşünmektedir. Balım, Tanem ve grubu kolejde yaşanan cinayeti çözmeyi başarıp katili bulabilecekler mi. Gizem ve Aşkın olduğu bu yolculuğa siz de davetlisiniz.

"Ne yapacaksın bana? Öldürecek misin? Ya da işkence? Ya da sizin kadın pazarlarınız vardır oralarda satarsın? Ya da..." "Beni iyileştir istiyorum." Dedi Pars sözünü keserek. "Hastayım ben." Azra dalga geçercesine güldü. "Doğru, beyninden hasar vardır senin." Pars güldü. "Nereden anladın? Gözlerinde röntgen cihazı mı var?" "Yok da kalbim var. Sizin gibi ruhsuz kalpsiz insanların beyninde sıkıntı olması gerekiyor yoksa o kadar insanı öldüremezsiniz öldürmekten keyif alamazsınız.""Teşhis konusunda gayet iyisin. Anında çözdün hastalığımı." Azra dosyaya baktı. Bu bi hastanın dosyası olmalıydı. İçini açtı. En önce bi beyin MR görüntüsü vardı. "Senin mi bu?" Dedi Parsa bakarak. "Evet." Azra hızla dosyayı eline geri verdi. "Ne güzel o zaman. Dünya bi kötüden kurtulmak üzere. "

" Dikişlerinde sorun yok. " Ulaş yarasına baktı. Leyla sırıtıp makasla gazlı bezi tuttu. " Korkmuyor musun? " Ulaş kafa salladı " Neden korkayım? " " Ne bileyim sizin tim iğne görünce ayılıp bayılıyor da. " Ulaş hafif sırıttı " O da bizimkilerin ayıbı. " ASKERİ KURGUDUR

Hello bu benim ilk kitabım biraz diğer yazarlara özendim.Bu yüzden düzensiz bir şekilde bölüm atacağımmm🩵🩵

Zeliha bloom`un kaderi o daha doğmadan yazılmıştı kaderinde zümrüdüanka kuşu gibiydi küllerinden hep yeniden doğacaktı...

"Abim falan değilsin sen benim, hiç bir zaman öyle görmedim seni, ben seni bu kadar severken o kız gelip seni öpemez anladınmı, öpemez" ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ "Öpemez zaten,şu an beni senden başka kimse öpemez kızım" Derken bakışlarımı dudaklarımdaydı, ve o an hiç beklemediğim şeyi yaparak iki elini boynuma sararak beni kendine çekip öpmüştü ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Masal ve Boranın huzur dolu hikayesine, merhaba diyoruz... ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Çocukluğundan beri birlikte büyüdüğü adamı hiç bir zaman bir abi olarak görmeyen masal... Onun masumluğunu aşık olmuş bir yüzbaşı...

Zenginlerin dünyası her zaman parıltılı ve cazip görünür, ama bu parıltının ardında neler yaşandığını kimse bilmez. Hırsızlar çetesi, lüks hayatlarıyla dikkat çeken zenginleri hedef alarak, onların güvenlik sistemlerini aşmayı ve en değerli eşyalarını çalmayı planlıyor. Ancak, her planın kendi riskleri vardır ve bu çetenin hareketleri, zenginlerin dünyasında büyük bir karmaşaya yol açıyor. Gerilim ve aksiyon dolu bu hikaye, zekice tasarlanmış hırsızlık planları ve bu planların zenginler üzerinde yarattığı kaosla karşılaşıyor. Bu çetenin lideri ve üyeleri arasındaki dinamikleri, hedef aldıkları zenginlerin hayatlarına etkilerini ve her iki tarafın da karşılaştığı tehlikeleri detaylı bir şekilde inceliyor. Hırsızların sofistike planları, zenginlerin savunma mekanizmalarıyla çarpışırken, her iki dünyanın da derinliklerine dair unutulmaz bir yolculuğa çıkarıyor. Çetenin üyeleri arasındaki çekişmeler ve güçlü bağlar, doğan aşk hikayelerini de beraberinde getiriyor. Planların karmaşası ve tehlikeleri arasında, iki kişinin arasında filizlenen aşk, hem tehlikeli bir oyunun hem de kişisel bir tutkunun ön planda olduğu bir ilişkiye dönüşüyor. Aşk, ihanet, ve entrika dolu bir hikaye.

İnsan yaşadığı zorlukları bahane edip yazısındaki kaderin enaniyetine sığınmaktan hep kaçar. Hep daha iyisi olsun hep düşlediği hayat kendisinin yazgısı olsun ister. En çokta kabullenmeyi bilemez. Ben hep düşlediğim hayatın ötesini istemiştim, hep daha iyisi olsun isterken kabullendiklerimin ötesine gidememiştim. Kader denen o lütfu göz ardı etmiştim. Bu beni büyük ustalıkla ummadığım anda yakalamıştı. Diken sandığım şerrin ucundaki gülü hesap edememiştim. Nefret ettiğim adamın imtihanıydı beni bu kaderin ucundaki gülün bir gün solacağını sanmam. Yanılmıştım! Diken diye hesapladığım adam bana gül sunmuştu hep. Tutarsam kanardı bilirdim lakin onun bendeki teslimiyetiydi dikenlerin zarar vermeyişi. Ben ondan kaçarken aslında ona koşmuştum. Şer sandıklarım lütuftu, bunu ben bilememiştim. Senden nefret ediyorum dediğim adamı nefretimle beslemiştim, hislerim ise onun bana sunduğu papatyalarla gül budak olmuştu. Bilememiş, kaçtığım yerde hep düşmüştüm. Söylediği tek söz; düştüğün zaman elini hep ben tutacağım. Orada başlayan sözle aslında elini tutan hep ben olmuştum. Ben Zeynep. Daha küçücükken boynuma asılmış kolyenin kıyametçisi. Artık benim bir sırrım var. Bunu ben değil o kolyenin sahibi biliyor.

Lisede yaşadığı problemli senenin ardından istediği üniversiteyi kazanamayan Özüm babasının baskısıyla bir meslek yüksekokuluna yatılı olarak gitmek zorunda kalır. Özerk bir bölge olan Pomerta şehrinde yer alan okulun bir cadı yetiştirme okulu olduğundan habersizdir. Burada kendisinden saklanan geçmişiyle yüzleşecek, yeni dostluklar edinecek ve hiç ummadığı bir şekilde aşkı bulacaktır.

5 yaşında yetimhaneden alınıp örgütte eğitim alan. 23 yaşına ordan kaçan bir kız ve onu öldürmek için tutulan bir katil. Sizce bu kitap bu kadar sademi hayır hiç bilemeyeceğiniz ters köşeler, kaos, kavga, gürültü burada hepinizi kitaba bekliyorummm. Amineeminetk <3

"Accidit in puncto quod non contingit in anno.” (Bir yılda olmayan, bir an da olur) Gerçekten öyle miydi? Balkonumda otururken karşımdaki karargâha bakıyordum. Önünde duran dört tankı gördüğümde sırtımı dikleştirip merakla onları izlemeye başladım. Hepsi tek tek indiğinde, ip gibi dizilmişlerdi. Albay olduğunu tahmin ettiğim kişi önce herkesi inceledi ve sert, itiraz istenmeyen tonla "Yüzbaşı Bintuğ Liva." diye seslendi. Bu isim, tüm orduyu sırtlayacak kadar güçlü, kuvvetliydi. Onunla karşılaşabilecek miydik? "Bir gün seninle ikinci kez karşılaşacağız, işte o zaman doğru olanı yapacağız."

Yalnızlık nedir bilir misin? Sen hiç gözlerinden kan gelinceye kadar ağladın mı? Sevginin ve aşkın kadim bir sırrı mı var? Bedenler bütünleştiğinde mi aşk var olur? Yoksa aşk mı bedenleri bütünleştirir? TikTak zaman akıyor, bir an olsun sonunu düşündün mü? Aşk bir lanet mi? Yoksa acınası bir masal mı?

“İstiridye” Denizin derinliklerinden gelen bir sır, kanla mühürlenmiş bir aşk. Kadınların uğradığı cinayetler, gizemli olaylar ve yasak aşklar arasında sıkışıp kalmış hayatlar… Bir istiridyenin içinden süzülen kan damlası, ardında ölümcül bir hikaye barındırıyor. Sevgi mi, nefret mi? İhanet mi, sadakat mi? Kendinizi aşkın karanlık yüzüne ve dehşet verici gerçeklere hazırlayın. Her sayfasında soluk kesen olaylar, aklınızın sınırlarını zorlayacak bir gizem, ve tehlikeli bir aşk sizi bekliyor. “İstiridye” hem kalbinize hem de zihninize işleyen bir serüvene davet ediyor.

Robotların ele geçirdiği bu dünyada Elanore nasıl kurtulacaktı?

Pelin hoşlandığı çocuğu etkilemek için hoşlandığı çocuğun arkadaşı Sinan`la anlaşma yaparsa peki ya bu anlaşma aşka dönüşürse? Kapak fotoğrafı= Pinterest

Aşk merak aldatma

Ne zaman bir dert gelse; Yağmur yağar, diner, dokunur Ve topraktan kalkan o kokuyu koklardım, Ateşim sönerdi... Sonra büyüdüm, Gözlerini gördüm. Yandım. Yağmur yağdı Ve ilk kez sönmedim... Ben yağmurdan daha fazla bir seni seve bildim... *** Adamın aşkı sol yanında ki demiri eritti. Küçük bir kadın tek bakışı ile adamı kendine köle etti... Ve kadın; adamın her bakışı ile tutuştu. Koca adam, küçük kadının feleğini şaşırttı. Hayalllari vardı küçük kadının... Hayalleri vardı adamın... Masum bir aşk, hayaller uğruna verilen bir mücadele. Sonunda ise acımasız bir tutsaklık. .... Sözleri, karşımda ateş saçan gözleri ile kesinlikle kalbimi verdiğim adam değildi bu! Hırsla üzerime yürüyüp beni yatağa düşürdüğün de kalbim eziliyor, korkum nefes aldırmıyordu. " De.. Devrim bu sen değilsin! " Burnundan alıp verdiği keskin nefes, sıktığı yumrukları... Hiç korkmadığım kadar korkuyorum. Tiksiniyordum kendimden. ``Ben ben olmaktan çıkalı çok oldu Aysima hanım! Sen, sana köpek olan Devrim`i geri de bırakalı çok oldu!" Gözümden yaşlar akarken üzerime doğru eğilip nefesi dudaklarımı yakarken eli fermuarıma gidip açıp beni öldürken, gözlerini gözlerimden ayırmadan konuştu beni ateşe atacak o alev alan sözleri. " Şu ana dek sana köpektim, aşkım sana köleydi! Şu saatten sonra kölelik sırası sende! " Kuşunu uçurmamaya yeminliyse geriye bir tek tutsaklık başlar... NOT : KİTABIMIN TACİZ VEYA TECAVÜZLE UZAKTAN YAKINDA ASLA AMA ASLA ALAKASI YOKTUR!

Bir kurşun... İki aile... Ve bir öpücükle başlayan bela. Yabancı bir adamın öpmek ne kadar tehlikeli olabilirdi? Yada bir öpücük daha ne kadar şanssızlık getirebilirdi ona! Tanrının lanetiydi belki de bu ` bir öpücük bin bela ` ve ardından yaşayan filmlere konu olacak hayatı. Bi öpücük... Bir kurşun... İki kalp... İki farklı hayat. Sevgisiz büyüyen çocuk ruhlu bir kadın Seraphine ve tüm sevgi , ilgiye rağmen ailesinden nefret eden Adeline. Bir öpücük... Bir kurşun... Bir kaza ve iki farklı cehennem.  Bir tarafta ailesi onu sevsin diye çabalayan Seraphine, diğer tarafta onu seven ailesinin canını yakmaktan zevk alan Adeline. Peki iki kadının yaşadığı bu cehennemin kapıları aralanırsa ve o zaman tüm sırlar bir bir ortaya dökülürse o zaman ne olur?

Belki de aynı şehrin kaldırımlarında; birbirimizden habersiz defalarca yan yana yürümüştük ... Kalplerimiz umutsuzlukla, zihinlerimiz ise kargaşalarla dolu olduğu için birbirimizi fark edememiştik hiçbir zaman. Ama o gün, yani tanıştığımız gün; Berzah aleminde birbirini kaybetmiş olan ruhlarımız, bir asır sonra buluşmanın ve kavuşmanın ateşiyle yeniden yaratılmıştı sanki. Ve biz bu ateşin küllerinden de öte bir alemde yeniden başlamıştık hayata.