Kitap Tür Kategorileri

Seslenişlerimiz boşumaydı. Ne o bizi duyabilirdi, ne de biz ona sesimizi duyurabilirdik.. Bir kelebek daha, hayatının baharını yaşayamadan göçmüştü bu dünyadan.. İnsanların ayaklanması için, daha kaç kelebeğin göçmesi gerekiyordu bu dünyadan? Ben kardeşimi kaybetmiştim. Ama bu insanlık, bir günah daha kazanmıştı.. Ben arkadaşımı kaybetmiştim. Ama bu insanlık, daha da vicdansız ve kör olmuştu… ~~~~~~~~ “Kelebeklerin ömrü neden bu kadar kısa?” Herkesin sorduğu bir sorudur bu aslında. İnsanların, hayvanların, bitkilerin ve böceklerin. Aklınıza gelebilecek her türlü canlının sonudur ölüm. Şimdi hüznün, acının, hayal kırıklığının ve aşkın başladığı yerdeydik. Ben Umay Karahan. Her gün her saniye, bir kelebek daha ömrünün sonundaydı. Ve, bende o kelebeklerden biriydim… Benimde hikayem şimdi başlıyordu.Yalanlarla, öfkeyle, hırsa ve en önemlisi aşkla dolu bu hikayeme. “Sende hoş geldin kelebek…”

Hayat beni hiç güldürmedi 4 duvarlı bir evin içinde babamın zulmüne ses çıkaramamam ile günlerim geçti taki hayatın yüzme güldüğü zaman geldi yani 20 yaşına bastığım zaman kara ağa ile evlenme kararını aldığım gün hayat bana güldü zannettim ama daha acısını yeni çıkarmaya başlamıştı Merhaba ben aişan Hamdi Bey`in kızı aişan, kara ağanın karısı aişan genelde öyle derler hikayeme hoş geldiniz...

Hayatı boyunca yaşadığı zorluklarla büyüyen bir kadın çok yaralıdır. Babası tarafından hiç sevilmemiş olan Hale, kendini babasının düşmanı ile evli bulur. Hem hayatını kurtarmak adına, hem de insanlık adına. Sungur, Hale’nin babasını öldürmek için bir şeyler dener. Bilgi edinir ve öğrendiği gerçekler onu çok etkiler.

Kolumdan tutup beni kendine çektiğinde ona dönüp kolu kurtardım. Gözlerinde anlamını bilmediğim parıltılar dolanıyordu. Kaşlarımı sorarcasına kaldırdığımda konuştu. “Ne zamandan beri biliyordun?” “Seni görmediğimi sanıyordun Weylın ama gözüm bir tek senin üzerindeydi. Fark etmeyende aptal olanda sendin.”

"Karanlık saklar, ışıkta ise aydınlanır sırlar. Denge sizi korur, ta ki siz dengeyi bozana kadar." Bir zamanlar dünya her şeye sahipti. İnsanlara, hayvanlara, bitkilere... Görünen ve görünmeyen tüm varlıklar dünyanın muntazam dengesine boyun eğerdi. Her şey, dünyaydı. Ve dünya, her şeydi. Bir zaman sonra dengeyi bozguna uğratan varlıklar yayıldı evrene. Artık dünya her şeydi lakin her şeyin sahibi değildi. İçlerinde ki iyiliği yitirenler, kötülüğe tamah etmeye başladığında çok geçti. Zira güç, varolmuşları ikiye böldü. Sıradanlar ve Sıradışılar... Güçsüz olanlar ve gücüne güç katanlar... Avcılar ve av olduğundan habersiz olanlar... İnsanlık onlara kötülüğün efendileri dedi lakin dengeyi ilk onlar feshetti. Evrenler yazdı kaderin kalemi, bedelini ödeyecekti kötülüğün efendileri. Lanet, bir rahimde kenetlendi; karanlık doğdu, günışığı yok oldu. Bir Haini miras bıraktı kader, Eliana adında. Yüzyıllar önce kaçmıştı son varisi olduğu evrenden. Kalanların yaşamını da beraberinde götürdüğünü biliyordu. Tüm bunların yanı sıra düğümlenmiş bir akit, anılarını söküp aldı ondan. Yaşanmışlıkları sindi madalyonun ters yüzüne. Affetmedi onu kimse, hiçbir şey bilmezken. Yine de hepsi ışığın varisini suçladı. Halbuki onun tek suçu, karanlıktan kaçmaktı.

Okyanus Kordel; elleri can kurtarmak için savaşması gerekirken, parmakları bir yetimin boynuna dolanan urgandı. Çağlar Öztürk; bedeni ve ruhu bir bütün olduğu sürece soyadının hakkını verecekti; soyadı gibi öz olup vatan uğruna savaşacak, kendi vatanı ve toprağı için her bir şuursuzu yer yüzünden silecekti. Toprağa karışan bedenler vatan uğruna yola çıktığı dostları değil, düşmanları olacaktı. İlk nefesi de, son nefesi de bu topraklar uğruna olacak. Şanlı bayrağın altında yaşayan, topraklarına ayak basan vatansız insan evladı bırakmayacaktı. ☾☆ Birbirlerini tanımayan iki insan; her gün gördükleri insanlar kadar tanıdık, bir o kadar da yabancı. Hayatın onlara ne getireceğini bilmeden, tek bir mesajla hayatlarını darma duman eden iki insan. SON BULMAYAN YALANLAR, SON BULAN HAYALLER

Timsah gibi bir Adamla Tilki gibi bir kadının hikayesi. Yaşadığı her ikş hayattında da aynı kötü ruhu kurtaran bir kız... Akay Aşina Ve onun tarafından kurtarılmasına rağmen aslında daha beter bir tutsaklığa düşen adam Ming Le Gun. Bu kendini Türk Dünyasının güç savaşının ortasında bulan iki kardeşin Tarihi değiştirme mücadelesi. " Unutma Le Gun. Seninle her kavga eden düşmanın değildir. Tıpkı her yardım edenin de dost olmadığı gibi."

Annesinin evliliğiyle kendini hiç tanımadığı bir mahallede bulan Duygu`nun hikayesi...

Eski bir asker artık ülkenin en iyi güvenlikçisi. Özel görevler. Kurulan anlaşmalar. Ortaya çıkan gerçekler. Güzel dostluklar.

14 Ekim tarihinden sonra hayatı gittikçe bir önceki günden daha kötü olurken, onunla tanışacak ve her şey daha da karmakarışık olacaktı. Biri karanlıksa diğeri aydınlıktı. Biri geceyse diğeri gündüzdü. Her ne kadar birbirine zıt olsalar bile aşk onları bir bütün yapacaktı. Bu onların bütün olma hikayesi. İhanetin yaşandığı, cinayetin işlendiği, düşmanların bir araya geldiği, dostların olduğu ve ortada dönen büyük bir oyun... Hiçbir sır asla sır olarak kalmaz. Hiçbir oyun sona ermeden asla oyun olmaz. Sonuç basit; Kim katil? Kim oyunu kazandı? Ya da kim yenildi? Hepsi su yüzüne çıkacak ama zamanla. Kurgumun kopyalanması veya çalınması durumunda yasal işlemler başlatılacaktır!!!

Yağmurlu bir günde, yağmur tanelerinin arasında tanışıp yağmurun durmasıyla bir daha samimi olamamıştılar. Hilal, lise yıllarının çoğunu Serkan`a aşık geçirmişti ama Serkan, o yağmurlu günden sonra bir kez olsun kızın yüzüne bakmamış, onu hiç hatırlamamıştı. Hilal, Serkan`ın son darbesinden sonra ona olan aşkını nefretle örtmüş ve 7 yıldır onu hiç görmemiştir. Ta ki ikisi de aynı şirkette çalışmaya başlayana kadar. Yıllar önce 𝑢𝑛𝑢𝑡𝑎𝑚𝑎 𝑏𝑒𝑛𝑖, diye Serkan`ın kulağına fısıldayan Hilal, şimdi Serkan`a kendini hatırlatacak mıdır yoksa yüzüne bile bakmayacak mıdır? ⏳

Eflin ve Acar aylar öncesinden İtalya’ya gitmek için planlar yapıp uçak bileti aldılar. Ama kaderin onlar için başka planları vardı. İtalya’ya gitmelerine tam 2 hafta kala araları bozulan Eflin ve Acar biletleri yanmasın diye çıktıkları bu yolda neler yaşayacaklar? Havaalanında yaptıkları anlaşmaya uyacaklar mı, yoksa tatili birbirlerine zehir mi edecekler? Eflin ve Acar’ın hikayesine hoşgeldiniz…

-Tanıtım- İki düşman ailenin çocukları farklı yer ve şartlarda tanışır ve aşık olurlarsa ne olur? Sevgi mi yoksa düşmanlık mı kazanır? Düşmanlık biter mi yoksa artar mı? Peki ya sonunda mutluluk var mı? Yanlış anlaşılmalar, gizli tehdit mesajları, pişmanlık, düşmanlık ve aşkı bir arada yaşayan düşman çocuğu Emre ve Cansu onlar. ‘Hangisini yapmam daha doğruydu? İçimden ne yapmak geçiyordu? Kendime bu soruları sorup cevaplarını bulmam gerekiyordu.’ ‘Bunları okurken azım açık kalmıştı. O kadar çok şaşırmıştım ki bu gerçek olabilir miydi? Nasıl olur da bu denli denk gelirdi nasıl bir tesadüftü bu.’ ‘Kendi sessizliğimdeki çığlıklarımı acımı bile duyan kardeşlerim vardı bunun için çok şanslıydım ve sadece duymuyor beni o sessizlikten de çıkarıyor çıkmak için ellerinden geleni yapıyorlardı. ‘Kendi sessizliğindeki attığı çığlıkları bile duyacak kardeşlere sahip olmalı insan bu gerçekten muhteşem bir şey çünkü ne olursa olsun düştüğünde de kalktığında da güldüğünde de ağladığında da onların yanında olacağını biliyorsun.’ ‘ ***: Bence sen beni dinle yoksa yaşayacağın kötü olaylar olacak.’

Gördüğüm iki çift göze kitlenmem kısa sürmedi. Gri gözleri doğrudan kalbimi hedef alıyor gibi yavaş yavaş kalbimde bir enerji hissediyordum. Canımı yakan şey gözlerinden ziyade başka bir şeydi sanki. Öyle hırsla, öyle nefretle bakıyordu ki. Gözleri bir sıcak okyanus gibiydi, ben içinde yanıyordum. Kaynar bir suda boğulmak değildi, her hücrene, her duyguna kadar cayır cayır yanmaktı. Gözleri bir ölümü anlatıyordu, benim tabutum onun grilerine gömülmüş gibiydi. Kalbimdeki basınç artarken daha fazla dayanamayıp elimi kalbimin üstüne götürdüm. Yüzümü sabit tutmak için uğraştığım savaş sonunda sona ermiş gibiydi. Kalbimde çok büyük bir ağrı vardı. Hayır, bu asla hoşlantı gibi değildi. Ne olduğunu anlamıyordum. Grileri ruhumu ele geçirmek istiyordu; başarısız olmak önce beni, sonra onu alevlendiriyordu. * Eğer ihanet bir simgeye sahip olsaydı, bu kitap gösterildi. Herkesin tek bir ruhu vardır. Bahsedilen tek bir ruh ortadan ikiye parçalanırsa, umutlarınız elinizden kayıp giderdi. Elinizde ki yarımlıklarla devam etmeye çalışırken birinin sizden onu koparmaya çalıştığını düşünün. Zemheri için de durum böyle. Yaşadığı olayları ardında bırakmak isterken bir anda gelen kişi Zemher`nin her şeyini istiyordu. Başta ruhu olmak üzere her şeyine sahip olmak istiyordu. Aziz`in gözündeki nefret nereye dayanıyor? Peki Zemheri ruhunu Aziz`e teslim etmek istemezse, bu durumda Aziz ne yapar? (Geçmiş hayat ve fantastik içerir.)

Asker ve şifacının saklanmış hikayesi Karanlığın mahzenine hapsedilmiş ruh, bir çiçek ile güneşe bakabilir. ... Bir günlük içerisine gizlenmiş hayat hikayesiydi onların ki. Farklı dünyaların insanlarıydı onlar. `Asla` kelimesi onlara verilmiş bir addı. Ama sorun da bu kelime değil miydi? İnsan `Asla` ların kölesi olmaz mıydı? Onların hayat hikâyeleri bir mendille başladı ve paslı bir kutuya hapsedildi. Yıllar sonra paslı kutu tevâfuk eseri Sare`nin eline geçti. Meraklı bir kişiliğe sahip olan bu genç kız, Meyra ve Üzeyir`in hikayesini aydınlığa kavuşturmak için elinden geleni yapacaktır. Lakin küçüklükten Müslümanlara kin besleyen, çetelere katılmış olan Samuel, Sare`nin hayat hikâyesine dahil olacaktır. Bu kitap geçmiş ve gelecek arasında mekik dokuyan bir hikayedir. Ve bu hikayenin sonunda geçmiş ve geleceğin birbirine nasıl sımsıkı bir şekilde bağlı olduğunu göreceğiz. "Sadece erkek, kadına çiçek hediye etmez. Kadınında erkeğe hediye edebileceği bir çiçek vardı. Onlardan birisi de Cennet Kuşu Çiçeği`dir. Her iki ırkta farklı anlamlara gelen bu çiçek, bir hayat döngüsünün başlangıcıdır." kitap tasarımı bana ait

Tunga Kaan Abidin`e dönerek konuşmaya başladı. "Habercilere ikisininde öldüğünü bildir. Kimse Firuze`nin yaşadığını bilmeyecek."

Kurye Çocuk: Siparişini beş dakika içinde getiriyorum. Kurye Çocuk: Kusura bakma arayamadım dakikam kalmamış. Umay: Hemen kapıya çıkıyorum ✌🏻 Kurye Çocuk yazıyor... Kurye Çocuk: Bir şey sorabilir miyim? Umay: Sor gelsin Kurye Çocuk: Her akşam neden döner yiyorsun?

Geçmişe geçmiş denebilmesi için gerçekten geçmesi gerek. AÇELYA'DAN

Geçmişin, masumlar için her zaman bir hediyesi vardır. Hainler ise hak ettikleri cezayı er ya da geç bulurlar.

Sadece kitaplarda yaşayan vampirler ya gerçekten de varsa? İşte ben onları gördüm hatta bazıları kan avcılarıymış yani KANA SUSAMIŞLAR...

"Düşmanlar heryerde, bunun için bir şeyler yapmak lazım. " "Nasıl bir şey?" Dedim sigaranmın nefesini dışarı üflerken. Hemencecik bitirdiği sigarasını ayağıyla söndürdü. "Şöyle bir şey." Dedi ve elini takım elbisesinin cebine attı. Ben halen daha ne olduğunu anlamamıştım. Dizlerinin üzerine çökmüştü birde. Ne oluyordu lan burda?! Benim dikkatimi sadece Korel almışken bir kaç flaşın patladığını da yandan görebiliyordum. Dikkatimi çekmek için kısa bir öksürdü. Daha sonra ben ona bakarken. " Benimle bir ömür bir hayata var mısın, Sevgili eşim?" ...

Amcanızın vasiyetini öğrenmek için İstanbul`a giderken başınıza ne gelebilir ki? Eğer söz konusu olan Eda ise savaşa katılabilir, mafyalar ve entrikalarla dolu bir bataklığa çekilebilir, yıllanmış aile sırlarını gün ışığına çıkartır ve bunlar olurken gamsız bir şekilde ojelerinizi tazeleyip topuklularınızın ayağınızı vurduğundan şikayet edebilirsiniz. **** Kızlar aslında Wattpad kitaplarini Sezin Karameşe kıvamında trollemek için iki arkadaş ortak beraber yazdığımız bir kitap bu. Öylesine eğlenmek için okuyabileceğiniz tadında kitap diyelim biz. Hepinize iyi okumalar. (Okurken biz de dalga geçmek amacıyla yaziyoruz)

"Bana onca acıyı çektirenler, gerçek ailem değil miydi?" Eren, zor bir çocukluk geçiren bir askerdir. Bir gün Eren`e bir telefon gelir. "Merhaba Eren Bey. Ben Ankara Devlet Hastanesi`nden sizi arıyorum. 24/03/1997 tarihinde gerçekleşen doğumlarda bir karışıklık olduğunu öğrendik. Doğrulama için en kısa zamanda sizi hastanemize bekliyoruz. İyi günler dilerim." Bunca acıyı çektirenin gerçek ailesi olmadığını öğrenen Eren bu işin peşine düşer.

Bir üniversite, 6 öğrenci. 5 arkadaş, 1 düşman. Peki düşman neden var? Bu düşman arkadaşların aralarındaki bağa zarar mı verir yoksa zarar mı alır?

"Sen zaten bana aitsin Lena," diyerek sol bileğimdeki damla şeklindeki yara izimden öptü ve öptüğü anda yaramın sızlaması geçerken, korkulu gözlerle ona bakmaya devam ettim. "Sadece bana aitsin." "Eğer beni öldürürsen duracak mısın Lord Darkthorn?" "Seni öldürmeyeceğim." dedi ve yüzünü yüzüme yaklaştırarak karanlığın gölgelediği kahverengi gözlerinde, zümrüt yeşili bir rengin parladığını gördüm. Gözlerine bakmak yerine başımı önüme eğdim, elimi ellerinden geri çektim ve korkuyla nefes verdim, verdiğim nefesle gözlerini kapattı ve derin bir nefes aldıktan sonra gözlerini yeniden açıp bana bakmaya devam etti. Bir adım geriye gittim ve sırtımı duvara yapıştırdım. "Gücünü geri istemiyor musun?" Gülümsedi. "Sadece Shadowsların gücünü emebiliyorum ve onların gücüyle gücüme güç katabiliyorum Lena. Sen bir Luminarssın, asilkansın. Seni öldürmem, öldüremem." Başımı kaldırdığım anda yine göz göze geldik ve bu sefer gözlerimi gözlerinden kaçırmadan baktım. Değişik bakıyordu, bakışlarından ne düşündüğünü anlamam imkansızdı. Yüzünü, yüzüme daha da yaklaştırdı ve dudakları dudak hizamda dururken tebessüm etti. Gözleri de dudaklarıma kayarken, burnunu burnuma değdirdi ve "Benim ruhumu taşıyorsun." dedi. Ardından dudaklarını dudaklarıma değdirdiği esnada etrafımızı kırmızı bir toz bulutu kaplarken, zindanın içinde kıvılcımlar çaktı. Dudağımdan öpmeye başladı ve tam gözlerini kapatacağı esnada gözlerinin parlak bir yeşil renge bürünürken, çok fazla parladığını gördüm.

İki ülke düşünün birbirlerine düşman ve bu düşmanlıktan doğacak bir aşk hikayesi

Instagram: azimet340 Dünyadaki tek desteği annesinin canına karşılık ülkenin en iyi iş adamının canı. Leyla annesinin canına karşılık Baran`ın canını almak isteyenlere yardım etmek zorunda. Can almadan can vermek, hemde kendi canı tehlikedeyken. ***** Hem Erol hem Batuhan silahlarını anında kıza doğrulturken, Baran elinde sigara hiç istifini bozmadı. " Uzak durun! İndirin silahları yoksa acımam! " Baran kaşları çatık kıza bakmaya devam etti. Kızıl saçının birazı yüzüne gelmişti yine. Gözleri elaydı. Teni beyaz dudakları soluk kırmızıydı. Kan kaybettiği için olmalıydı. Kimseden çıt çıkmıyordu. " Hanginiz vurdu lan beni." Dedi kız bir önünde duran adama, bir karşındaki Batuhan`a bakarak. " Siksinler böyle şansı." Dedi kız Baran`ın gözlerine bakarak. " İyilik yaptık diye bir kurşun yemediğim kalmıştı. Oda oldu. Bir daha iyilik yapanın... Oyunlar, planlar, yalanlar. Yalan söylemek yada rol yapmak hiç birşey. Önemli olan söylediğin yalanları unutmamaktır. Oyun içinde oyun... Peki kim kime oynuyor. Leyla Demirer. Baran Karamanoğlu.

Bir zindanın içindeydim şimdi karanlık sinsi bir duman gibi her yanımı sarmıştı. Göğsümde çıkan bir yangın vardı. Yangın git gide büyüyüp her yerimi kavurmaya başlamıştı. Kurtulmak istedim debelendim, çırpındım var olduğunu bile bilmediğim zincirler ellerimi kesmeye başlamıştı. Sonra onu gördüm üstünde küçük beyaz bir elbise gece gibi siyah saçlarının yarısı koparılmış. Burası ona göre değildi burdan gitmesini istedim. Bir şeyler söylüyordu ama derin soluklarım onu duymamı engelliyordu. Yanına biraz daha sokuldum. “Bul onları “ dedi. Kimi bulmamı istiyordu ? “Bul onları “ tekrar tekrar söylediği kelimeler soluklarımı sıklaştırıyordu. Eliyle bir yeri gösteriyordu. Gösterdiği yere doğru başımı çevirdim. Göğsümde ki yangın dindi, hızlanan nefeslerim yerini ruhsuz bir göz yaşına bıraktı. Arkamı döndüğümde küçük kız gitmişti. Ve o zaman anladım. Burası bir zindan değildi burası benim evimdi. Ellerimde zincir değil saçlarım vardı. Göğsümde bir yangın değil bir Demirkan vardı.

Siz evinizde huzurla uyurken karşı evde belkide hayatlarının en kötü gecesini yaşıyorlar. Sizin çocuğunuz doğarken birilerinin çocuğu ölüyor. Siz gündüzü yaşarken dünyanın öbür ucunda gece yaşanıyor. Ay yükselirken güneş batıyor. İyi ve kötü, doğum ve ölüm, gece ve gündüz, ay ve güneş... Hayat zıtlıklarla dolu, belki bu yüzden hayat, hayatttır. Evrenin en unutulmuş, en tenha köşesinde bir gezegen, bu gezegende ise bir krallık, Emesya. Emesya`nın ise iki prensesi, ay ile güneş kadar birbirinden farklı bu iki prenses, aslında birbirine bir o kadar benziyor. Sonuçta gece iken güneş, gündüz iken ay hep orda, sadece biz görmüyoruz. Ayçıl ve Solis` in kraliçe olmak için verdikleri mücadele. Bu hikayede her ne kadar periler olsada bu bir peri masalı değil. Acı çekersin, kanını dökersin ve zamanı geldiğinde, krallığın için canını seve seve verirsin. Ay ve güneşin peşisıra gelmesi çok nadirdir, bilirsiniz. Bir ay tutulmasına hazır mısınız?

-Senem- Masallara inanır mısınız bilmiyorum ama benim hikayem tam olarak öyle başladı. Yaşlı bir cadının verdiği bir kolye ile... O kolye benim beyaz atlı prensimi bulmamı sağlayacaktı. Eğer ben iyi bir prenses olsaydım. Takıntı haline getirdiğim kolyenin beni ruh eşime nasıl bağlayacağı konusunda kafanız karışmış olabilir. Her şeyin mantıklı bir açıklaması var. En büyük düşmanımla dedektifçilik oynamamın bile... -Atakan- Ondan neden hoşlanmadığımı hatırlamıyorum bile. Artık önemsemiyorum. Hatta ona beş saniyeden daha uzun süre bakmıyorum, bazen on... Bu oyuna alet olmamın tek sebebi merakım. O saçma kolyeye bu kadar takıntılı hale gelmesinin ardındaki gerçeği bulma isteğim. Tek amacım işin aslını öğrenip ondan olabildiğince uzağa, kendi hayatıma dönmek. Bunu yapabilmek için onun saçmalıklarla dolu hayatına bir süre katlanmam gerekiyorsa, öyle olsun!